Οι μαθητικές καταλήψεις και ο μακαρθισμός των εθνομηδενιστών

Γιώργος Καραμπελιάς

Eδώ και μερικές βδομάδες, έχουν ξεκινήσει καταλήψεις διαμαρτυρίας των μαθητών υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας και ενάντια στη Συνθήκη των Πρεσπών. Το κίνημα αυτό αποτελεί εξέλιξη της γενικής κινητοποίησης που ξεκίνησε από τα συλλαλητήρια σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας και εκφράστηκε και στις συμβολικές πράξεις διαμαρτυρίας κατά τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει την ενδοτικότητά της απέναντι σε Σκοπιανούς και Αλβανούς, καθώς και την κυριολεκτικά ανεκδιήγητη συμφωνία των Πρεσπών, βάζει μπροστά μια εμφυλιοπολεμική συκοφαντία και καταδικάζει τις κινητοποιήσεις ως υποκινούμενες από φασίστες και χρυσαυγίτες. Στην πραγματικότητα, αυτές είναι αυθόρμητες, γιατί ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας, ιδίως στη Μακεδονία, αντιδρά απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά και στον γενικότερο εθνομηδενισμό που διοχετεύει η κυβέρνηση στα σχολεία, φτάνοντας να θέλει να καταργήσει ακόμα και τις εθνικές γιορτές και την ίδια την ιστορική μνήμη του ελληνισμού.

Κι όμως, σε αυτό το κίνημα, υπάρχει μια κρυμμένη δυναμική. Η αναγέννηση του πατριωτικού αισθήματος μέσα στη νεολαία ωθεί κομμάτια της να θέτουν σε πρώτη προτεραιότητα το «εμείς», μιλώντας για λογαριασμό της κοινωνίας ως συνόλου, με τρόπο που έχει να συμβεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι μαθητές δεν καταλαμβάνουν τα σχολεία για τα κυλικεία ή τις εκδρομές, όπως τόσο συχνά συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια. Χαρακτηριστική για το ήθος και τα κίνητρα των κινητοποιούμενων μαθητών είναι η επιστολή μαθητή, προέδρου του δεκαπενταμελούς ενός σχολείου, που δεν πραγματοποίησε κατάληψη αλλά συμπαραστέκεται στους καταληψίες και συμμερίζεται τις απόψεις τους:
«Πριν από μέρες συζητήθηκε και στο δικό μας σχολείο το ενδεχόμενο της κατάληψης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αποφασίσαμε ότι δεν θα κάνουμε κατάληψη γιατί κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε σε βάρος της μάθησής μας. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι συμφωνούμε με την προδοτική συμφωνία που χαρίζει στους βόρειους γείτονές μας κομμάτι της ιστορίας μας. Κατανοούμε πλήρως όλους τους μαθητές των σχολείων που βρίσκονται σε κατάληψη». (Thestival team, Κοινωνία, 27/11/18 20:55 )

Από την εποχή του Κυπριακού

Ουσιαστικά, μαθητικές κινητοποιήσεις για ένα εθνικό θέμα έχουν να πραγματοποιηθούν από την περίοδο των κινητοποιήσεων για την Κύπρο, στη δεκαετία του 1960 και του 1970. Εμφανίζεται δηλαδή, για πρώτη φορά, μια προοπτική υπέρβασης των ψευδοκινημάτων, του «σπάω-καίω-καταστρέφω», τα οποία εξουδετέρωσαν κατά το άμεσο παρελθόν τις αντιστασιακές διαθέσεις της νεολαίας, καθιστώντας τες, εν τέλει, αυτοκαταστροφικές και στρέφοντάς τες σε μηδενιστική κατεύθυνση.

Σε αντίθεση με τον μηδενισμό, ο πατριωτισμός της νεολαίας μπορεί να αποκτήσει και ένα ευρύτερο «κοινωνικό βάθος», δηλαδή να θέσει αιτήματα ανασυγκρότησης του υποβαθμισμένου σχολείου, του μισοδιαλυμένου πανεπιστημίου, ακόμα και του ίδιου του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος. Έτσι, οι μαθητές στην Κατερίνη, δίπλα στις ελληνικές σημαίες και τα συνθήματα για τον Παύλο Μελά, έχουν και ένα πανώ με το σύνθημα: «Οι μαθητές δεν σκύβουν το κεφάλι / Παλεύουνε για μόρφωση και κοινωνία άλλη». Ίσως, μέσα στη γενική παρακμή που μας έχουν βυθίσει οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και οι κοσμοπολίτικες και ημιμαθείς πνευματικές ηγεσίες της χώρας, αυτή η πατριωτική αφύπνιση της νεολαίας να αποτελεί μια αχτίδα φωτός και ελπίδας.
Στην καταστολή αυτής, ακριβώς, της ελπίδας και της προοπτικής στοχεύει η «εμφυλιακή μηχανική» της κυβέρνησης που θέλει –κυριολεκτικά– να στρέψει το κίνημα προς τον χρυσαυγιτισμό, που εξάλλου είναι και ο καλύτερος σύμμαχός της. Κάλλιο το πατριωτικό δυναμικό, σκέφτεται, να εκτραπεί προς τον μπαμπούλα της ακροδεξιάς, παρά να απελευθερωθεί, ανατρέποντας τις ιδεολογικές ισορροπίες του ετοιμοθάνατου πολιτικού σκηνικού. Εξ ου, και το κρεσέντο του ψευδο-αντιφασισμού των τελευταίων ημερών, ο οποίος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να σπονσοράρει την ακροδεξιά, μέσα από την τεχνητή υπερδιόγκωση μειοψηφικών περιστατικών.
Κι αυτή την κυβερνητική στρατηγική στηρίζουν και κάποιες ομάδες της άκρας αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου (και, δυστυχώς, και της ΚΝΕ που συκοφαντεί το μαθητικό κίνημα ως ακροδεξιό). Τρομοκρατούν και απειλούν τους μαθητές, όπως συνέβη στον Γέρακα ή τη Θεσσαλονίκη, όπου οι εθνομηδενιστές πραιτοριανοί έχουν αντικαταστήσει, εν έτει 2018, τους αγανακτισμένους «πολίτες»-παρακρατικούς και Εκοφίτες των διαδηλώσεων του 1960.

O ανθελληνισμός των Αντίφα

Στην πραγματικότητα, τα σκανδαλωδώς ανθελληνικά, φιλοτουρκικά και φιλοσκοπιανά συνθήματα των «Αντίφα», οι εκβιασμοί και οι απειλές των διευθυντών των σχολείων και των περιφερειών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και οι ύβρεις των υπουργών, θέλουν ακριβώς να στρέψουν κάθε πατριωτική αμφισβήτηση προς την κατεύθυνση των φασιστών, για να μπορούν να εμφανίζουν ως «αντιφασιστικό» τον δικό τους ενδοτισμό και εθνομηδενισμό. ΣΥΡΙΖΑ, Αντίφα και χρυσαυγίτες έχουν κοινό συμφέρον να εμφανίσουν τις πατριωτικές κινητοποιήσεις ως φασιστικές. Το «εμφυλιοπολεμικό κλίμα» συμφέρει και τους δυο, γιατί έτσι επιτυγχάνεται η διαίρεση της χώρας σ’ ένα «αριστερό έθνος» και σ’ ένα «δεξιό έθνος», αντί για ένα ενιαίο και ενωμένο ελληνικό έθνος.
Την απάντηση όμως, την δίνουν οι ίδιοι οι μαθητές. Διαβάζουμε και πάλι στην επιστολή του μαθητή που προαναφέραμε: «Πιστεύετε ότι εμείς οι Μακεδόνες νέοι θα περιμέναμε τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής ή οποιαδήποτε άλλη ακροδεξιά οργάνωση για να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στη Συμφωνία των Πρεσπών; Eμείς οι μαθητές των σχολείων της Βόρειας Ελλάδας γνωρίζουμε ιστορία. Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του «φασίστα», τότε είστε γελασμένοι. Είστε μια χούφτα νοματαίοι και θέλετε να επιβάλετε την άποψή σας για τη Συμφωνία των Πρεσπών στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και λέτε εμάς φασίστες; Όσο για εσάς που κυκλοφορείτε με σβάστικες στα μπράτσα και προσπαθείτε να καπελώσετε το αγνό πατριωτικό αίσθημα, να γνωρίζετε ότι ούτε ένας από τους ήρωες που έχυσαν το αίμα τους για τη Μακεδονία δεν θα ήθελε να έχει παρτίδες μαζί σας». (Thestival team, Κοινωνία, 27/11/18 20:55 )
Όπως τονίζει, με τόσο ώριμο και υπεύθυνο τρόπο ο νεαρός μαθητής, απέναντι στο θανάσιμο δίπολο εθνομηδενιστών και ναζιστών, υπάρχει μόνο μια διέξοδος: ο δημοκρατικός πατριωτισμός. Γι’ αυτό και οι μαθητές, όταν ξεπουλιέται ένα κομμάτι της πατρίδας και της ιστορίας μας, έχουν όχι μόνο δικαίωμα αλλά και πατριωτικό καθήκον να κάνουν επιτέλους καταλήψεις και κινητοποιήσεις για τη Μακεδονία, κι όχι βέβαια για τις τυρόπιτες στα κυλικεία ή για τις εκδρομές, όπως συνέβαινε μέχρι χθες. Άμποτες ν’ αρχίσει αυτή η τόσο αναμενόμενη αφύπνιση της νεολαίας μας από τον δημοκρατικό πατριωτισμό.
==================

Δεν τους ενόχλησαν οι καταλήψεις, αλλά η ελληνική σημαία

Του Σάκη Μουμτζή
Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής πως είμαι κατά των καταλήψεων σχολείων και ΑΕΙ, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση των καταληψιών. Οι μαθητές πηγαίνουν στα σχολεία για να μάθουν γράμματα. Και αυτή είναι η δουλειά των καθηγητών και των δασκάλων. Δεν τους πληρώνουμε για να κάνουν τα παιδιά μας λαϊκούς αγωνιστές, ούτε για να αγωνιστούν κατά του ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ, όπως αναφέρει η κατάπτυστη προχθεσινή ανακοίνωση της ΟΛΜΕ. Στο κάτω-κάτω το 90% του Ελληνικού λαού είναι υπέρ του ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ.
Για να συνεννοούμαστε λοιπόν, η κοινωνική λειτουργία του σχολείου είναι αμιγώς εκπαιδευτική και γι' αυτό και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αποκαλούνται εκπαιδευτικοί. Τους αγωνιστές τους διαμορφώνουν οι πολιτικές νεολαίες, χωρίς να διαταράσσουν τις σχολικές λειτουργίες.
Δεν υπάρχει πιο αντιδημοκρατική συμπεριφορά από την παρεμπόδιση των παιδιών που θέλουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους από αυτούς που χρησιμοποιούν την κατάληψη ως μέσο πάλης. Και είναι θλιβερό το φαινόμενο καθηγητές να συμπαρίστανται, για να μην πω να καθοδηγούν, τους καταληψίες.
Συνεπώς, σε μια δημοκρατική χώρα η άσκηση ενός δικαιώματος είναι καταχρηστική όταν ακυρώνει την άσκηση ενός άλλου δικαιώματος. Στις δημοκρατίες όλοι συνυπάρχουμε, σεβόμενοι όλοι τα δικαιώματα όλων. Τελεία, παύλα.
Γιατί γράφω αυτά τα αυτονόητα; Γιατί δεν είναι αυτονόητα. Γιατί ένας σημαντικός αριθμός πολιτών δεν εναντιώνεται στις καταλήψεις των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, όλων των βαθμίδων, για λόγους αρχής, αλλά για λόγους πολιτικής τοποθέτησης. Αν τις καταλήψεις τις κάνουν τα δικά μας παιδιά, τότε καλώς τις κάνουν γιατί «με αγώνες κατακτούμε τα δικαιώματα μας». Αν τις κάνουν οι «άλλοι», τότε πέφτει ανάθεμα.
Αυτά ζούμε τις τελευταίες ημέρες. Ξέσπασαν οι μαινάδες της Αριστεράς και οι «πρόθυμοι» συνοδοιπόροι τους, γιατί μαθητές καταλαμβάνουν τα σχολεία για την Μακεδονία. Τους ενόχλησε προφανώς, όχι η κατάληψη ως μέσον πάλης, αλλά το αίτημα της. Γιατί ενοχλήθηκαν και από τις πορείες των μαθητών κατά της συμφωνίας των Πρεσπών. Να τις απαγορεύσουμε, σύντροφοι και τις πορείες. Εννοείται πως τους ενόχλησε και η Ελληνική σημαία. Ξεπερασμένος εθνικισμός.

Όμως, όλους αυτούς τους αριστερούληδες δεν τους είδα να διαμαρτύρονται όταν οι ερυθροτραμπούκοι, πριν από λίγες ημέρες, έκαψαν την Ελληνική σημαία. Άχνα δεν έβγαλαν. Ούτε τους άκουσα να διαμαρτύρονται για τις πολυήμερες καταλήψεις σχολείων από τις οργανώσεις της Αριστεράς. Προφανώς, αυτές έχουν αριστερό-προοδευτικό πρόσημο. Διαπαιδαγωγούν αγωνιστικά τους μαθητές.
Ας το αντιληφθούν όλοι οι αριστεροί και οι αριστερούληδες πως με αυτήν την συμπεριφορά τους γίνονται αναξιόπιστοι. Βέβαια, εξ' ορισμού, αξιόπιστος αριστερός δεν υπάρχει. Το έχει η ιδεολογία που κουβαλούν. Αλλά τουλάχιστον, ας κρατούν τα προσχήματα.
Ακόμα πιο υποκριτικές είναι οι τσιρίδες τους για την Χρυσή Αυγή. Τώρα την θυμήθηκαν; Διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός που η δίκη της δεν έχει τελειώσει ακόμα; Για να μην αναφερθώ στον κυβερνητικό συνεταίρο τους. Καταντά κουραστικό.
Όποιοι θέλουν να έχουν ξεκάθαρες θέσεις, ας τοποθετούνται ευθέως. Αν δεν τους αρέσουν οι κινητοποιήσεις γιατί γίνονται κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, ας βγουν να μας το πουν. Αν δεν τους αρέσουν οι καταλήψεις, ως μορφή πάλης, ας το αποδείξουν έμπρακτα καταδικάζοντας και τις καταλήψεις της Αριστεράς.
Τολμούν;