Ανάπτυξη προς τα κάτω
Για την ανάπτυξη, το 2018 και το 2019 οι προβλέψεις του ΔΝΤ αποκλίνουν προς τα κάτω μόλις κατά 0,1% από τις αντίστοιχες της κυβέρνησης (ΔΝΤ, 2018 – 2%, 2019 – 2,4%). Τα θετικά αυτά μεγέθη, ακόμα και εάν επιτευχθούν, απέχουν πολύ από τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας να ξαναβρεί έναν ικανοποιητικό τρόπο λειτουργίας, ανάπτυξης και δημιουργίας εισοδήματος για το λαό. Το τι θα επιτευχθεί θα το δούμε στους απολογισμούς, καθώς ήδη υπάρχουν μια σειρά στοιχεία που δείχνουν ότι π.χ. οι επενδύσεις μειώνονται. Υπενθυμίζουμε εδώ τις προβλέψεις για ανάπτυξη 2,8% το 2017 από κυβέρνηση, ΔΝΤ και Κομισιόν που κατέληξαν στο, 1,4%.
Εδώ και δύο χρόνια όλοι μιλούν για την ανάγκη ενός «επενδυτικού σοκ» της τάξης των 100 δισ. ευρώ στην ελληνική οικονομία. Και όμως οι ακαθάριστες επενδύσεις παραμένουν καθηλωμένες «χονδρικά» στα 5 δισ. ανά τρίμηνο από το 2014 και μετά. Για το 2018, στο εξάμηνο εμφανίζονται μειωμένες κατά 7,9% έναντι της αντίστοιχης περιόδου του 2017. Φυσικά πώς να γίνουν επενδύσεις όταν το Δημόσιο σταματά τις επενδύσεις (-1,2 δις. ευρώ έναντι του στόχου στο 9μηνο) για να εμφανίσει υπερπλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ οι επενδυτικές ευκαιρίες για τους ιδιώτες είναι το «επενδυτικό πλιάτσικο» στη δημόσια περιουσία και οι πωλήσεις των κόκκινων δανείων στα funds σε εξευτελιστικές τιμές.
- Η μόνιμη υπογεννητικότητα στην Ελλάδα , που επιδεινώθηκε λόγω της κρίσης, σε συνδυασμό με τη γήρανση αλλά και τα φαινόμενα της μετανάστευσης των νέων, κύρια επιστημόνων έχουν ως αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση του πληθυσμού με τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις
Όσον αφορά το μέλλον, το ΔΝΤ προχώρησε σε αναθεώρηση των προβλέψεών του προς το πολύ χειρότερο και μάλιστα μέσα σε λίγους μήνες. Για το 2023 προβλέπει άνοδο ΑΕΠ μόλις 1,2% όταν τον Απρίλιο προέβλεπε ρυθμό ανάπτυξης 1,9%. Σύμφωνα με το ΔΝΤ η εκτίμηση αυτή πηγάζει κατά κύριο λόγο από τα αρνητικά δημογραφικά στοιχεία της χώρας.
Μία εβδομάδα πριν το Ταμείο είχε δημοσιοποιήσει μελέτη σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα δέχεται το ισχυρότερο υπογεννητικό πλήγμα από την κρίση έχοντας ήδη, πριν από την κρίση, έναν γηράσκοντα πληθυσμό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες της Ε.Ε. με τα μεγαλύτερα ποσοστά εξάρτησης (πάνω από 30%) των ηλικιωμένων (άνω των 65 ετών). Το ποσοστό αυτό προβλέπεται να φτάσει, διαχρονικά επιδεινούμενο, σε επίπεδο πάνω από 60% το 2070!
Οι αρνητικές συνέπειες από μια τέτοια εξέλιξη στην Οικονομία είναι τεράστιες. Δεν θα υπάρχει επαρκές παραγωγικό δυναμικό για την οικονομία ενώ εντείνεται η πίεση στις δημόσιες δαπάνες για συντάξεις, υγειονομική περίθαλψη και μακροχρόνια φροντίδα καθώς ο πληθυσμός γερνά. Όλα αυτά, ενώ θα έχουμε να αποπληρώνουμε τα μνημονιακά δάνεια μέχρι το 2060, και συνεπώς να παράγουμε δημοσιονομικά πλεονάσματα πάνω από 2%, όπως δεσμεύθηκε η κυβέρνηση για την περίοδο 2023-2060!
Μείωση του πληθυσμού
Η μόνιμη υπογεννητικότητα στην Ελλάδα (1,3 παιδιά ανά ζεύγος), που επιδεινώθηκε λόγω της κρίσης, σε συνδυασμό με τη γήρανση αλλά και τα φαινόμενα της μετανάστευσης των νέων, κύρια επιστημόνων, σαν συνέπεια των μνημονίων, έχουν ως αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση του πληθυσμού. Σημειώνουμε ότι για να διατηρηθεί σταθερός ένας πληθυσμός ο δείκτης γεννήσεων ανά ζευγάρι πρέπει να είναι μεγαλύτερος του 2, τουλάχιστον 2,1.
Κάποια νούμερα είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικά όσον αφορά την περίοδο της κρίσης (μετά το 2010):
Μόνο στο διάστημα 2011-2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 355.000 άτομα (-3,2%)
Ο μέσος ετήσιος ρυθμός μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό την περίοδο 2010-2016 αυξήθηκε κατά 136% έναντι των προηγουμένων ετών. Το αντίστοιχο ποσοστό για τις ηλικίες 20-39 ετών αυξήθηκε κατά 97%, στην πλειονότητά τους υψηλά καταρτισμένοι επιστήμονες.
Το ποσοστό γεννήσεων επί χιλίων κατοίκων βαίνει συνεχώς μειούμενο. Από 10,45 το 2009 σε 8,22 το 2017, δηλαδή μείωση της γεννητικότητας κατά 21,3% σαν αποτέλεσμα των μνημονίων που έπληξαν πολλαπλά κατά κύριο λόγο της νεότερες ηλικίες. Εδώ να σημειώσουμε ότι την αμέσως προηγούμενη δεκαετία είχε σημειωθεί σταδιακή αύξηση στη γεννητικότητα από 9,25 το 1999 σε 10,53 το 2008.
Το ποσοστό θανάτων επί χιλίων κατοίκων βαίνει συνεχώς αυξανόμενο. Από 9,6 το 2009 σε 11,56 το 2017, δηλαδή αύξηση της θνησιμότητας κατά 20,4% σαν αποτέλεσμα της γήρανσης του πληθυσμού, αλλά και της κατάρρευσης της ποιότητας ζωής λόγω των μνημονίων.
Με τα αυτά τα δεδομένα η σταδιακή μείωση του πληθυσμού είναι προδιαγραμμένη με μαθηματική ακρίβεια. Από τα 11 εκατομμύρια το 2013 θα βρεθούμε μεταξύ 8,3-10 εκατομμύρια το 2050, με πλέον πιθανό να προσεγγίζουμε το 8,3 και το 2080 με 7,2 εκατομμύρια.
Δυστυχώς τα επικοινωνιακά παιγνίδια κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και γενικότερα του σάπιου πολιτικού συστήματος εστιάζουν στη δημιουργία εντυπώσεων για το σήμερα. Μας οδηγούν στη σίγουρη καταστροφή οικονομικά, βιολογικά, εθνικά και το έχουν καλά κ
ΠΗΓΗ
Σχόλια