ΤΝΙ: Η λιτότητα των ελληνικών μνημονίων παραβίαζε το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Στο συμπέρασμα ότι οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα στο πλαίσιο των μνημονίων παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συγκεκριμένα το δικαίωμα των πολιτών στη σίτιση, καταλήγει Έκθεση που δημοσιεύει σήμερα στις Βρυξέλλες το Transnational Institute (TNI), ένα ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό ερευνητικό κέντρο με έδρα την Ολλανδία, σε συνεργασία με την οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων FIAN International και την ελληνική οργάνωση Agroecopolis.

Σύμφωνα με την έκθεση, "τα μέτρα λιτότητας όχι μόνο αύξησαν τη φτώχεια και την επισιτιστική ανασφάλεια, αλλά και εδραίωσαν ένα επιχειρηματικό καθεστώς γεωργικών ειδών διατροφής, το οποίο διαιωνίζει τις ανισότητες στην πρόσβαση και τον έλεγχο των τροφίμων".

Σχολιάζοντας την Έκθεση, ο Ολιβιέ ντε Σάτερ, πρώην ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στη σίτιση (2008-2014) και μέλος της Επιτροπής Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, σημείωσε ότι "η Ελλάδα μπορεί να είναι τώρα, όπως λένε, εκτός κινδύνου, αλλά οι επιπτώσεις ήταν τεράστιες για το βιοτικό επίπεδο των ελληνικών οικογενειών και για το δικαίωμα στη σίτιση ειδικότερα".

"Είναι σημαντικό να αντλήσουμε τα διδάγματα από αυτό που συνέβη. Τα ευρήματα αυτά αποτελούν σημαντική συμβολή σε μια συζήτηση που πρέπει τώρα να διεξαχθεί", κατέληξε ο ίδιος.

Συγκεκριμένα, στην έκθεση σημειώνεται πως το 2017 το 38,9% των αγροτών κινδύνευε από τη φτώχεια, η ανεργία στην ύπαιθρο αυξήθηκε, από 7% το 2008, σε 25% το 2013, ενώ το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 23,5% κατά τα έτη κρίσης, δηλαδή, από το 2008 έως το 2013.

Επιπλέον, η "επισιτιστική ανασφάλεια" στην Ελλάδα έχει αυξηθεί, με τις τιμές των τροφίμων να αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς από τις τιμές στην Ευρωζώνη κατά τη διάρκεια της κρίσης, παρά την έντονη πτώση των εγχώριων εισοδημάτων και του κόστους εργασίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διπλασιαστεί το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι (ή ισοδύναμο χορτοφαγίας) κάθε δεύτερη ημέρα (από περίπου 7% το 2008, σε πάνω από 14% το 2016).

Σε ό,τι αφορά τον αγροτικό πληθυσμό, πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν, όπως υψηλότεροι φόροι, η αλλαγή του καθεστώτος φόρου εισοδήματος και η αύξηση του ΦΠΑ, είχαν ως αποτέλεσμα τη συνολική αύξηση των φόρων ως ποσοστό της γεωργικής καθαρής προστιθέμενης αξίας, από το 4% μεταξύ 1993 και 2010, στο 15,4% το 2016.

Εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις, ορισμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως η απελευθέρωση του λιανικού εμπορίου και οι ιδιωτικοποιήσεις, άλλαξαν σημαντικά την ισορροπία υπέρ των μεγαλύτερων εμπόρων λιανικής πώλησης τροφίμων και ιδιωτών εμπόρων σε βάρος των παραγωγών μικρής κλίμακας.

Τέλος, η έκθεση αναφέρει ότι το νέο Σχέδιο Κοινωνικής Αλληλεγγύης το οποίο εφαρμόστηκε προκειμένου να παρέχει σε νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος μηνιαία αποζημίωση, έχει περιορισμένο πεδίο εφαρμογής, παρέχοντας μόνο 30 έως 200 ευρώ το μήνα ανά νοικοκυριό, με επιπλέον 100 ευρώ για κάθε ενήλικα και 50 ευρώ ανά παιδί.

Ως εκ τούτου, επισημαίνεται ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης στην Ελλάδα αναπτύχθηκε μαζικά η "οικονομία κοινωνικής αλληλεγγύης", καθώς το 2013 καταγράφηκαν 372 κοινωνικές επιχειρήσεις, ενώ τα έτη 2014, 2015 και 2016 αυξήθηκαν στις 585, 714 και 907 αντίστοιχα.

Καταλήγοντας, οι συντάκτες της έκθεσης υπογραμμίζουν πως, παρ' όλο που τα μέλη της Τρόικας ισχυρίζονται ότι η μόνη ευθύνη για τις επιπτώσεις των μνημονίων βρίσκεται στο ελληνικό κράτος, αυτό είναι "ψευδές", διότι οι υπογραφές στα τρία μνημόνια ήταν "κοινές". "Ως εκ τούτου, η ευθύνη για την παραβίαση του δικαιώματος στη σίτιση είναι επίσης κοινή", αναφέρει η έκθεση, προσθέτοντας ότι η ευθύνη των κρατών -μελών της ευρωζώνης θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι είναι "πολύ μεγαλύτερη, δεδομένων των αποδεικτικών στοιχείων της άμεσης παρέμβασης ή ακόμη και της επιβολής των κρατών-μελών στην Ελλάδα προκειμένου να υπογράψει τα μνημόνια".

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Τα λέει εδώ και χρόνια ο  κ. Κόλμερ, μαζί με τον Κασιμάτη, αλλά και τους δυο το mediακό σύστημα τους έχει εξαφανίσει..

1. Αποζημίωση αντί Περικοπής Χρέους. (21 Σεπτεμβρίου 2014)
2. Εγκλημα κατά της Ελλάδος!

3. Ευρώ ή Δραχμή και Προεδρική Δημοκρατία!

&

• Η Ευρώπη και η Ελλάδα στην παγίδα του Ευρώ

• Telegraph: Η Ευρώπη πρέπει να σώσει την Ελλάδα 

• Πόρισμα ΔΝΤ: O Σόιμπλε να συλληφθεί και παραπεμφθεί για εγκλήματα;

   

  blogger: και τώρα αξιολογήστε όλο το ντόπιο προσωπικό (πολιτικό, δημοσιογραφικό) που υπεραμύνθηκε των προγραμμάτων λιτότητας- διάλυσης της χώρας. Τώρα γιατί δεν βγαίνουν να μας πουν την άποψή τους;

  =========

   
  «Οι ζημιές που προκλήθηκαν στην Ελλάδα από τα προγράμματα λιτότητας θα μπορούσαν να εγείρουν ζήτημα νομικών ευθυνών των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και πιθανών αποζημιώσεων. Το άρθρο 340 της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ* δηλώνει σαφώς ότι η ζημιά που προκαλείται ως αποτέλεσμα λάθους των Ευρωπαϊκών θεσμών αποτελεί αιτία αποζημίωσης» (Olivier de Shutter, πηγή).

   

  Άποψη

  
  Υπενθυμίζω πως δεν υπάρχει σημαντικότερος πολιτικός σκοπός από την ανεξαρτησία ενός Έθνους – ενώ μόνο η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου κράτους μπορεί να εγγυηθεί πως οι Πολίτες του έχουν και μπορούν να έχουν δικαιώματα και ελευθερίες. Εκτός αυτού, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το διεθνή εξευτελισμό που υφιστάμεθα, λόγω της πολιτικής της υποτέλειας και των υποκλίσεων των κυβερνήσεων μας – ενώ η κομματική σήψη και η θηριώδης διαφθορά συνεχίζονται, καταρρακώνοντας την εθνική μας αξιοπρέπεια.
  Στα πλαίσια αυτά, επιγραμματικά, η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να ασχολείται με τις αξιολογήσεις, να καταθέσει αμέσως αγωγή εναντίον των παράνομων δανειακών συμβάσεων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και να προβεί σε αναβολή πληρωμών έως ότου αποφασίσει – καταργώντας φυσικά τα μνημόνια, αλλά επιταχύνοντας τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η οικονομία της. Έτσι θα αποδειχθεί εάν έχουν δίκιο όλοι όσοι νομικοί τις θεωρούν παράνομες, τεκμηριώνοντας σωστά την άποψη τους – ενώ ασφαλώς δεν είναι πια βιώσιμο ούτε το δημόσιο χρέος, ούτε το ιδιωτικό, ούτε οι τράπεζες, ούτε η Ελλάδα γενικότερα, ούτε τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούν οι δανειστές – δημεύοντας μέσω της φορολογίας και της πολιτικής λιτότητας τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων.
  Ταυτόχρονα η Ελλάδα οφείλει να καταθέσει αγωγή αποζημίωσης εναντίον των «θεσμών» ύψους 1 τρις €, όσο δηλαδή η ζημία που προκάλεσαν στην ελληνική οικονομία με πολύ συντηρητικούς υπολογισμούς, μία δεύτερη εναντίον της ΕΚΤ για την παράνομη διακοπή της ρευστότητας το 2015 και το κλείσιμο των τραπεζών, καθώς επίσης μία τρίτη εναντίον της Γερμανίας – για τις πολεμικές επανορθώσεις που ασφαλώς δικαιούται. Παράλληλα πρέπει να κατατεθούν αγωγές εναντίον όλων των βουλευτών και των ελληνικών κομμάτων που ψήφισαν τα μνημόνια και το PSI, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν – καθώς επίσης να ζητηθεί από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, ενδεχομένως επίσης από τον Ο.Η.Ε., να αναιρεθούν οι δεσμεύσεις από το PSI, ως παράνομες και καταχρηστικές.
  Εάν χαθεί το ευρωπαϊκό δικαστήριο, όσον αφορά τις δανειακές συμβάσεις κλπ., τότε θα πρέπει να προβεί σε αναβολή πληρωμών εντός του ευρώ, με την επίκληση της εθνικής της κυριαρχίας – ξεκινώντας τις διαπραγματεύσεις για τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της, έτσι ώστε να καταστεί εφικτή μία αντίστοιχη του ιδιωτικού. Την ίδια στιγμή οφείλει να καταθέσει προληπτικά ένα αίτημα εξόδου της από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, εθνικοποιώντας τις τράπεζες και προετοιμάζοντας ένα παράλληλο νόμισμα – για να αποφευχθούν οι συνήθεις εκβιασμοί της ΕΚΤ στο διετές χρονικό διάστημα που έχει θεσμοθετηθεί, για τις διαπραγματεύσεις εξόδου μίας χώρας από την ΕΕ.
  Φυσικά όλα αυτά θα κόστιζαν στην Ελλάδα «αίμα, ιδρώτα και δάκρυα», αλλά η χώρα μας είναι πάμπλουτη από πολλές διαφορετικές πλευρές και μπορεί να τα καταφέρει, εάν λειτουργήσει συλλογικά – ενώ οι Έλληνες το οφείλουν απέναντι στην πατρίδα τους και στις επόμενες γενιές, από τις οποίες δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τους στερήσουν την ελευθερία, ξεπουλώντας ότι έχουν και δεν έχουν σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς επίσης καταδικάζοντας τους σε σκλάβους χρέους, σε μία αποικία χρέους στο διηνεκές.
  .

  *Άρθρο 340 του Μάαστριχτ [πρώην άρθρο 288 ΣΕΚ]

  ….Η συμβατική ευθύνη της Ένωσης διέπεται από το εφαρμοστέο Δίκαιο στην εν λόγω σύμβαση. Σε περίπτωση εξωσυμβατικής ευθύνης, η Ένωση αποζημιώνει, σύμφωνα με τις γενικές αρχές που είναι κοινές στα νομικά συστήματα των κρατών μελών, για τις ζημίες που προξενούν τα όργανα ή το προσωπικό της κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. …….Σύμφωνα με τις γενικές αρχές του Δικαίου που είναι κοινές στα νομικά συστήματα των κρατών μελών, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κατά την άσκηση των καθηκόντων της, αποζημιώνει για τις ζημίες που προκλήθηκαν από αυτήν ή τους υπαλλήλους της (πηγή).