Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργάνωσε το καθεστώς του Χίτλερ στο Βερολίνο το 1936, είχε ακολουθήσει την ελληνική ομάδα και ένας Έλληνας αξιωματούχος. Ε, το δικαιούνταν, γιατί εκτός από μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής είχε συμμετάσχει και του λόγου του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη και σε εκείνους του 1924 στο Παρίσι. Το 1912 ήρθε πρώτος στους Παναιγύπτιους Αγώνες στη σπάθη και στο ξίφος. Καλό αθλητικό βιογραφικό. Το 1936 όμως, που πήγε στο Βερολίνο, τα χε τα χρονάκια του αλλά δεν του έλειπε η δύναμη και η ενέργεια. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩΟ Κώστας Κοτζιάς ήταν τότε Δήμαρχος Αθηναίων –εξ ου και η σημερινή πλατεία Κοτζιά- ενώ εκείνη την περίοδο μεταπήδησε στο υπουργείο Διοίκησης Πρωτευούσης. Ήταν από τους ισχυρούς πολιτικούς άνδρες της εποχής που το μεταξικό καθεστώς τον σέβονταν ή φοβόταν.
- Έχοντας λοιπόν όλα αυτά τα προσόντα είχε και ανάλογες «ανησυχίες» για την χώρα του. Ήθελε να την αναπτύξει, να την αναπτύξει πολύ, μα του χρειαζόταν ένας καλός σύμβουλος. Ποιός καλύτερος λοιπόν από έναν Γερμαναρά που φημίζονται για τον προγραμματισμό τους. O Koτζιάς θαύμαζε το ναζιστικό καθεστώς φροντίζοντας να διαφημίζει στην μητέρα Ελλάδα την αποτελεσματικότητα του. Έτσι έκανε ισχυρές φιλίες με υψηλόβαθμους Ναζί όπως ο υπουργός Προπαγάνδας Τζόζεφ Γκαίμπελς.
- Ο Γερμανός Καγκελάριος λοιπόν του βρήκε αμέσως την λύση για την Ελλάδα, λες και την είχε σκεφτεί ήδη: «δεν χρειάζεται τέτοια ανάπτυξη [οικονομοτεχνική] η μικρή σας χώρα μέσα στο Νέο κόσμο που σχηματίζεται: Μπορεί άριστα να ευημερήσει αν καλλιεργήσει σε μεγάλη έκταση… την αγριόμεντα και τα άλλα μυρωδικά βότανα που είναι απαραίτητα στην ευρωπαϊκή βιομηχανία φαρμάκων και αρωμάτων. Επίσης προσέθεσε ότι η Ελλάδα θα ευημερούσε «αν οργανωθεί και τουριστικά για να έρχονται εδώ οι περιηγητές για να βλέπουν τις αρχαιότητες». Πρόκειται για μια ιστορία που λέγεται ότι συνέβη και την οποία μάλιστα μετέφερε σε άρθρο του στο «Βήμα» ο Εάγγελος Παπανούτσος τη δεκαετία του 1960.
Νέα τάξη πραγμάτων
- Λίγα χρόνια μετά το περιστατικό, όταν η Ελλάδα είχε κατακτηθεί από τους Γερμανοϊταλούς ένας έρμος Ιταλός διπλωμάτης παραδεχόταν ότι «όποιος ερχόταν σε επαφή με τους Γερμανούς του έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είχαν μια καθαρά μηχανική και υλιστική αντίληψη για την ευρωπαϊκή τάξη. Να οργανωθεί η Ευρώπη σημαίνει γι’ αυτούς να οριστεί πόσο από τούτο ή από κείνο το μετάλλευμα πρέπει να παραχθεί ή πόσοι εργάτες πρέπει να απασχοληθούν«(Μαρκ Μαζάουερ, «Στην Ελλάδα του Χίτλερ«).
Ακόμα και ο μέγας υποστηρικτής του Χίτλερ και της Γερμανίας Σωτήρης Γκοτζαμάνης, που στις κατοχικές κυβερνήσεις(1941-1942) ήταν ο πανίσχυρος «πανυπουργός» Οικονομικών, Γεωργίας, Εμπορίου, Βιομηχανίας, Εργασίας και Επισιτισμού (φιού!) είχε τρομοκρατηθεί από την γερμανική αρπαχτικότητα και τα μελλοντικά σχέδια του Άξονα για την Ελλάδα. Το Βερολίνο αδιαφόρησε, σε προσβλητικό βαθμό, για τον χερ Γκοτζαμάνη ακόμα και όταν επισκέφθηκε το Βερολίνο για υπηρεσιακούς λόγους.
Έτσι μέχρι το 1943 είχε αντιληφθεί ότι ο Χίτλερ δεν είχε στο μυαλό του μια Ευρώπη μεταξύ ίσων λαών και συνεπώς παραιτήθηκε και εξφανίστηκε από τη χώρα. Ο αφελής πλην εμμετικός -για τον Μαζάουερ- Γκοτζαμάνης οραματιζόταν μια ηνωμένη Ευρώπη στην οποία η Γερμανία θα λειτουργούσε ενοποιητικά, έχοντας κομβικό ρόλο. Ορισμένες μάλιστα από τις θέσεις του θυμίζουν εντυπωσιακά τη σημερινή ΕΕ ή την Ευρώπη που ευαγγελίζονταν πολλοί ένθερμοι υποστηρικτές της Ένωσης μετά τον πόλεμο. Όχι βέβαια ότι σήμερα κυριαρχεί ισότητα στα μέλη της ΕΕ.
- Είχε δε προειδοποιήσει ο χερ Γκοτζαμάνης -που κάποτε έπινε νερό στο όνομα της Γερμανίας- πως αν δεν κάνει τίποτα η χώρα απέναντι στα ευρωπαϊκά σχέδια του Χίτλερ για την Ελλάδα και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων η Ελλαδίτσα θα «ξεπέσει σε πολιτικοοικονομική δουλεία, εξαθλίωση και καταστροφή». Αγριόμεντες, τουρισμός και εξαθλίωση λοιπόν… δεν έπεσε και έξω.
Ήρωες οι ναζί εισβολείς! – Αφελείς και εκτελεστές αιχμαλώτων οι Κρητικοί!
ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΩΝ ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ!
(…) «Εκεί
κοντά στο Μάλεμε, υπάρχει η τελευταία κατοικία, εκείνων που αψήφησαν
τις εξωτερικές πραγματικότητες και νίκησαν. Αναγνωρίζοντας την
πραγματική εικόνα και σημασία των γεγονότων της εποχής εκείνης, τους
απευθύνουμε έναν ακόμη Χαιρετισμό», αναφέρει έγγραφο που βρέθηκε στα αρχεία των χρυσαυγιτών και περιλαμβάνεται στη δικογραφία, στη δίκη που διεξάγεται εναντίον τους. 
Ενώ, τους Κρητικούς που αντιστάθηκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και την ελευθερία τους, τους χαρακτηρίζουν στο ίδιο έγγραφο, «αφελείς» και «θύματα στον δούρειο ίππο του αντιγερμανισμού», αλλά και «οπλαρχηγούς» και «εκ του ασφαλούς πάντοτε πολέμαρχους μαχαιροβγάλτες» που εκτελούσαν «αιχμάλωτους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές».
Να τι γράφουν σε αυτό το έγγραφο, που τιτλοφορούν «Η μάχη της Κρήτης» οι απόγονοι των Γερμανοτσολιάδων και του Τσολάκογλου, «η σπορά των ηττημένων του ’45», όπως λέει ο Μιχαλολιάκος :
1987-1941: Σαρανταέξι Χρόνια από τις φονικότατες μάχες στο νησί που δίκαια χαροκτηρίστηκε σαν το “κλειστό σταυροδρόμι” της Μεσογείου, τον τόπο δηλαδή, που πολλά “εισέρχονται” και τίποτα δεν “βγαίνει”, ή τουλάχιστον “βγαίνει” όταν δεν είναι η ώρα του.
Φαίνεται πως ο “μύθος” του Μίνωα και του Μινώταυρου έχει οριοθετήσει την μοίρα του νησιού, τόσο στον τύπο, όσο και στην ουσία, τόσο στο “ένδυμα” όσο και στην “ψυχή” του. Μονάδες του Ελληνικού στρατού, βρέθηκαν στο πλευρό των Αγγλων της ιντέλλιτζενς και του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Πολεμούσαν, πιστεύοντας πως, κατά βάθος, έρχονταν πίσω τους η ατέλειωτη Βρετανική αυτοκρατορία. Πόσο ενάντιοι ήσαν οι Ελληνες τότε στο Γ Ράιχ;
Αντιπαρερχόμενοι τις πρόσφατες τότε ιστορικές συγκυρίες, παρατηρούμε τα εξής: Πρώτον, τον παρέλκυσμα τμημάτων των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Στο σημείο αυτό, πρωτεύοντα ρόλο έπαιξαν οι άνθρωποι του παλατιού, οι οποίοι, χειροπόδαρα δεμένοι στο Βρετανικό άρμα εξετέλεσαν κατά γράμμα τις εντολές των πατρόνων τους. Η άσκοπη θυσία πολλών νεαρών Ελλήνων, που από αφέλεια τους ακολούθησαν, φυσικά δεν τους ενδιέφερε. Εκείνο που προείχε, ήταν να ικανοποιηθούν οι ισχυροί προστάτες, οι οποίοι, κάποτε θα τους αντάμειβαν.
Δεύτερον, την μακρόχρονη και σαφή δράση των πρακτόρων και πρακτορίσκων των δυτικών συμμάχων στο “κλειστό αυτό σταυροδρόμι”. Εκμεταλλευόμεναι την de facto αγγλόφιλη και συνάμα αντιγερμανική τοποθέτηση και παράδοση του νησιού αυτού κυρίως λόγω Βενιζέλου, είχαν προετοιμάσει τέλεια τα έδαφος για ολόπλευρη και συνεχή αντίδραση κατά των Γερμανών. Οι αφελείς Κρήτες, εύκολα έπεσαν θύματα στον Δούρειο ίππο του αντιγερμανισμού. ‘Ηδη, από τις πρώτες ώρες των επιχειρήσεων, αναφέρονται περιστατικά εκτελέσεως αιχμαλώτων Γερμανών αλεξιπτωτιστών από τους “οπλαρχηγούς” και τους εκ του ασφαλούς πάντοτε, πολέμαρχους μαχαιροβγάλτες.
Πόσο εύκολη επιχείρηση ήταν η κατάληψη της Κρήτης; Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, πως οι αμυνόμενοι, ήσαν πολλαπλάσιοι, πλέον του ότι ευνοούνταν από τον περιβάλλοντα χώρο. Είναι εξ ίσου αναμφισβήτητο, το ότι με τα δεδομένα τεχνικής υποστηρίξεως των πρώτων ημερών του πολέμου, η από του αέρος κατάληψις ενός τέτοιου στόχου, άγγιζε τα όρια του εξωπραγματικού. Οι επιτιθέμενοι όμως, τα κατάφεραν. Εις πείσμα των περιστάσεων, των μακρόχρονα στημένων σκηνικών, και των σάπιων συμφερόντων της Βρετανικής τότε υπερδυνάμεως, ο αγκυλωτός σταυρός, υψώθηκε εκεί που δεν τον ήθελαν… Και ο Βρετανικός στόλος και ο Βρετανικός στρατός, που από τον Αύγουστο του 1940 παραθέριζαν στα Κρητικά παράλια, πήραν το δρόμο του γυρισμού, για πάντα. Τίμημά τους ο αργός θάνατος, ο θάνατος εκείνου που ακολουθεί χωρίς να βλέπει τον “Αγνωστο αφέντη”.
Εκεί κοντά στο Μάλεμε, υπάρχει η τελευταία κατοικία, εκείνων που αψήφησαν τις εξωτερικές πραγματικότητες και νίκησαν. Αναγνωρίζοντας την πραγματική εικόνα και σημασία των γεγονότων της εποχής εκείνης, τους απευθύνουμε έναν ακόμη Χαιρετισμό.
Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ο “εξτρεμισμός” της Χρυσής τομής».
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Πότε θα μπορούμε να αρχίσουμε να
ελπίζουμε ότι η χώρα θα επανέλθει σε στοιχειώδη κανονικότητα; Όταν θα
αναστραφεί το brain drain...
Όταν θα σταματήσει η διαρροή μυαλών και
νιάτων στο εξωτερικό, όχι γιατί βρήκαν μία ευκαιρία εξειδίκευσης των
σπουδών τους ή εργασίας, αλλά μαζικά όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια
λόγω της απογοήτευσης από μία πατρίδα που δεν τους προσφέρει καμία
προοπτική. Το brain drain ίσως ήταν η δυσμενέστερη συνέπεια για τη χώρα
από την κατάρρευσή της, οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πνευματική.
Όμως αν δεν υπάρξει και πάλι προοπτική,
αν δεν υπάρξουν αξιόπιστα δείγματα ότι η χώρα μπορεί πράγματι να γυρίσει
σελίδα, αν δεν γίνει εφικτό να δώσει και πάλι όραμα και ασφάλεια, τότε
το brain drain όχι μόνο δεν θα αναστραφεί αλλά θα ενισχυθεί. Γιατί
προφανώς δεν επαρκούν οι κυβερνητικές εξαγγελίες και πανηγυρισμοί για
την έξοδο από την κρίση για να πείσουν για την επιστροφή στην
κανονικότητα...
Και έχουμε να κάνουμε με έναν φαύλο
κύκλο, έναν γόρδιο δεσμό. Αν δεν υπάρξει προοπτική δεν θα αντιστραφεί το
brain drain, όμως από την άλλη πλευρά χωρίς το καλύτερο δυναμικό δεν
μπορεί να υπάρξει και προοπτική. Μία χώρα παραμένει φτωχή στα πάντα αν
δεν μπορεί να κρατήσει και να εμφυσήσει όραμα και προοπτική τους νέους
της, αν αναγκάζει το πλέον δυναμικό και παραγωγικό κομμάτι του μέλλοντός
της να αποστρέφει εξ αρχής το βλέμμα, την προσοχή και τα όνειρά του.
Δεν είναι διόλου άσχετο το πρόσφατο
άρθρο των Financial Times. Όπου αναφέρονται στοιχεία σύμφωνα με τα οποία
από το 2010 έχουν φύγει στο εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη, περίπου
350.000-400.000 Έλληνες 20-30 ετών. Κυρίως απόφοιτοι πανεπιστημίου και
κάτοχοι μεταπτυχιακού. Στο άρθρο αναφέρεται ως μείζον εμπόδιο για την
επιστροφή της χώρας στην οικονομική κανονικότητα την ώρα που η Ελλάδα
ετοιμάζεται να βγει από το μνημόνιο, τον μεγάλο αριθμό των μορφωμένων
Ελλήνων που δεν βλέπουν κανένα μέλλον στη χώρα τους. Σε μια χώρα που,
σημειωτέον, υπάρχει και τεράστιο πρόβλημα γήρανσης του πληθυσμού...
Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος,
που δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί στην ουσία του η κυβέρνηση, πέρα από
κάποια ευχολόγια, θα πρέπει να είναι και η αιχμή, η προτεραιότητα του
πολιτικού συστήματος για την επόμενη ημέρα. Και θα χρειαστούν πειστικές
και αξιόπιστες προτάσεις και λύσεις για να ανακοπεί και να αντιστραφεί η
τεράστια ζημιά που έχει προκληθεί στη χώρα. Αν θέλουμε να υπάρχει
πραγματικό μέλλον...
Σχόλια