Ορκίστηκε η ακροδεξιά (;) ιταλική κυβέρνηση...

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Μετά το πραξικόπημα Mattarella η ντροπιαστική αναμενόμενη οπισθοχώρηση και έχουμε μια νέα ιταλική κυβέρνηση για τα περίπου 65 εκατομμύρια πολιτών, που την αποτελούν 18 "ακροδεξιοί", "φασίστες", "ξενόφοβοι", "ρατσιστές", "ομοφοβικοί", "εθνικιστές" -στην Ιταλία τους αποκαλούν "εθνικοκυριαρχικούς" και τόσους άλλους επιθετικούς προσδιορισμούς που προσάπτουν οι εγχώριοι "αριστεροί" αναλυτές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί.
Γιατί ήταν αναμενόμενη η ντροπιαστική αναμενόμενη οπισθοχώρηση και είναι ανοησίες όσα γράφονται για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης και δήθεν οπισθοχωρήσεις των κυβερνητικών εταίρων Λέγκα και Κίνημα 5 αστέρων;
Πρώτον το πραξικόπημα Mattarella και γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης οδηγούσε τη χώρα σε εμφύλιο σπαραγμό.
Δεύτερον θα έπρεπε να υπάρξει και ένα νέο πραξικόπημα για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές από το υποδεικνυόμενο στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Carlo Cottarelli, στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος της αριστεράς στην Ιταλία και γνωστό στην Ελλάδα για το πρόγραμμα του ΔΝΤ που συνέταξε για την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου.
Το Σύνταγμα της Ιταλίας στο άρθρο 88 προσδιορίζει με πλήρη σαφήνεια πως" ο πρόεδρος μπορεί να διαλύσει τα δύο κοινοβούλια (Βουλή και Γερουσία) αφού έχει επαληθεύσει την αδυναμία μιας κυβερνητικής πλειοψηφίας" κι αυτή η "επαλήθευση" δεν είναι αρμοδιότητα του προέδρου, άλλωστε δεν είναι μονάρχης κι η Ιταλία έχει κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά αφού πρώτα "ακούσει τους προέδρους", δηλαδή τον διαβεβαιώσουν οι πρόεδροι των κομμάτων ή πρόεδροι κοινοβουλευτικών ομάδων πως δεν υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία.
Με τι επιχείρημα θα μπορούσε ο Mattarella και το διευθυντήριο να προχωρήσει σε... νέο πραξικόπημα και νέες εκλογές; Η επανάληψη του γελοίου επιχειρήματος "παρανομώ για το καλό του λαού", θα έπρεπε να γίνει "εκλογές έως ότου ο λαός μάθει να ψηφίζει ευρωπαϊκή αριστερά και δεξιά" και είχε ήδη διατυμπανίσει ο Γερμανός Επίτροπος: Ο γκάουλάιτερ Έτινγκερ θα διδάξει τους Ιταλούς να ψηφίζουν!
Πως οι ηγέτες των δύο κυβερνητικών εταίρων θα μπορούσαν να δηλώσουν πως δεν διαθέτουν πλειοψηφία; Δεν θα ήταν ένα απλό ψέμα, αλλά ομολογία ήττας κι υποταγής στο 4ο Ράιχ.
Ο Mattarella δεν είχε άλλη επιλογή από την αναγνώριση του πραξικοπήματος και την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και μπορούμε να συμπεράνουμε πως διαπραγματεύτηκε και πήρε διαβεβαίωση πως δεν θα βρεθεί ενώπιον δικαστών -εκεί οι δικαστές δεν παίζουν τις κουμπάρες και δεν έχουν σχέση με το πως είναι στην Ελλάδα η λειτουργία της "δικαιοσύνης"- κι έτσι cul de sac, δηλαδή έβαλε τον κώλο του στο ταγάρι, όπως συνηθίζει να λέει σε τέτοιες περιπτώσεις ο θυμόσοφος ιταλικός λαός. που είχαν πλέον αποκτήσει τη συνήθεια, ήταν αναπόφευκτη ρουτίνα να εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία.
Έτσι η Ιταλία απέκτησε για πρώτη φορά κυβέρνηση "βαρβάρων" (Κυβέρνηση βαρβάρων στην Ιταλία;), για πρώτη φορά μαζί στην αντιπολίτευση η αριστερά με τη δεξιά και για πρώτη φορά μια τέτοιας έκτασης παγκόσμια επίθεση, που από μέρους του διευθυντηρίου της Ε.Ε. δεν είχε υπάρξει ποτέ: Ιταλία ώρα μηδέν!
Σήμερα θα είχαμε μια νέα φασιστική πρόκληση από τον πραξικοπηματία Mattarella διότι, όπως σημειώνει η φίλη Γεωργια Γκαρδαλινου  στις "2 Ιούνη 1946  οι πολίτες της Ιταλίας επέλεξαν με συνταγματικό δημοψήφισμα για την μορφή διακυβέρνησης, το πολίτευμα της Δημοκρατίας έναντι της μοναρχίας: σήμερα η κυρία αυτή γίνεται 72 χρονών". 
Όπως σημειώσαμε, στην αντιπολίτευση αυτής της νέας ιταλικής κυβέρνησης θα είναι για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιταλίας η αριστερά μαζί με τη δεξιά. Μια αντιπολίτευση που ακονίζει τα όπλα της.
Οι κυβερνήσεις της αριστεράς και της δεξιάς με τις κυβερνητικές αλληλοδιαδοχές έχουν σφυρηλατήσει το κοινό πλαίσιο αγώνα: καμία παρέκκλιση από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, υπεράσπιση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, προσήλωση στην οργάνωση και προώθηση του "ευρωπαϊκού πατριωτισμού" με κατάλληλη προπαγάνδιση πως αυτή η Ευρώπη είχε ως αποτέλεσμα 70 χρόνια ειρήνης κ.α.π.
Η αριστερά έκανε σαφές το δικό της προχωρημένο μανιφέστο αντιπολίτευσης:

«Θα αμφισβητήσουμε καθημερινά με τη δύναμη των ιδεών την πιο δεξιά κυβέρνηση από το 1948.
Με ένα νέο ευρωπαϊκό όραμα ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης, δικαιωμάτων.
Τώρα αντιπολίτευση στο φιλελευθερισμό, το ρατσισμό, την αλαζονεία της κυβέρνησης Λεγκα-Κ5α.
Γιατί το Δημοκρατικό Κόμμα ήταν και παραμένει η εναλλακτική λύση στον εκφασισμό»
"Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του"... είναι εκείνη η παροιμία που πάει γάντι για τη μετεξέλιξη κι εκσυγχρονισμό του πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, κάποτε του μεγαλύτερου στη δύση. Μετά από τόσα χρόνια όχι μόνον δεν ομολογούν, αλλά ούτε κάνουν νύξη σε σφάλματα, λάθη.
Συνεχίζουν να θεωρούν πως ο λαός έχει το λάθος και δεν τους καταλαβαίνει. Ο λαός δεν καταλαβαίνει την αναγκαιότητα αύξησης ορίων ηλικίας στις συντάξεις, περικοπές μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, ανεργία, διάλυση συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της Παιδείας και τόσα άλλα. Όμως προβάλουν ως αντιστάθμισμα τον "αντιφασισμό", τον αντιρατσισμό και την ενσωμάτωση παράνομων μεταναστών, τα δικαιώματα των μειονοτήτων όπως των ομοφυλόφιλων, την ένταξη ακόμη και στα δημοτικά σχολεία των μαθημάτων έμφυλων ταυτοτήτων, τον ευρωπαϊκό πατριωτισμό ως αντιστάθμισμα στους "εθνικοκυριαρχικούς" κ.α.π.
Αναρωτιέσαι... υπήρξαν κομμουνιστές, κάνουν αναφορές στον Μαρξ και τον Λένιν και ταυτόχρονα υποστηρίζουν το πραξικόπημα Mattarella;
Μήπως όταν μιλούν για τον Μαρξ μήπως εννοούν τον  Γκράουτσο Μαρξ, ή τους Αδερφούς Μαρξ;
Χωρίς καμία διάθεση οπαδικής υπεράσπισης της νέας κυβέρνησης στην Ιταλία κι αναμένοντας τις διεθνείς αντιδράσεις, θα μπορούσαμε να προβληματιστούμε σε ορισμένα νέα υπουργεία που απουσιάζουν από το ευρωπαϊκό στερέωμα κι ίσως μπορέσουν να σηματοδοτήσουν την προσπάθεια να κατανόησης του εκφασισμού που επικαλούνται η ιταλική αριστερά και δεξιά.
Ενδεικτικά:
Lorenzo Fontana, Υπουργός Ατόμων με Ειδικές ανάγκες και Οικογένειας
Από τον τίτλο του νέου υπουργείου κατανοείς αμέσως τη φασιστικοποίηση της κυβέρνησης του Πανεπιστημιακού Καθηγητή Giuseppe Conte.
Ο υπουργός γεννημένος το  1980, πρώην ευρωβουλευτής (2009), με τις φασιστικές του πολιτικές θα συναντήσει τη λαϊκή αγανάκτηση;
Τι δηλώνει ο νέος υπουργός, που μεταξύ άλλων είναι φανατικός φίλαθλος της ποδοσφαιρικής ομάδας "Hellas Verona";
Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας σχετίζεται άμεσα με το πως αντιμετωπίζει η κοινωνία, τι συνεισφέρει ο προϋπολογισμός, το κράτος, η κυβέρνηση για τις οικογένειες που έχουν μέλη με Ειδικές Ανάγκες και σήμερα λαμβάνουν 500 ευρώ το χρόνο. Από την άλλη ο προϋπολογισμός δαπανάει εκατομμύρια για το μάθημα έμφυλων ταυτοτήτων στα σχολεία. Λοιπόν, τέλος το μάθημα που διδάσκει πως στην οικογένεια έχουμε Γονέας-1, Γονέας-2, Γονέας-3, Γονέας-4κ.ο.κ. Η οικογένεια αποτελείται από τον πατέρα, τη μάνα, τα παιδιά και καθήκον να στηριχθούν με γενναίες επιχορηγήσεις οι οικογένειες με παιδιά. Δεν θα κυριαρχήσουν οι ομοφυλόφιλοι και θα σβήσουν το λαό μας.
Ε... μάλλον αυτή η φασιστική πολιτική θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη λαϊκή αγανάκτηση, το λαϊκό κίνημα των καρναβαλικών παρελάσεων gay pride;
Ας δούμε ορισμένα ζητήματα που θέλει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση με φασιστικό και ρατσιστικό μένος.
Σήμερα που ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση οι δουλέμποροι των ΜΚΟ αποβίβασαν στην Ιταλία καταγεγραμμένους 2.000 παράνομους μετανάστες.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία και "τιμοκαταλόγους" 2.000 παράνομοι μετανάστες x 35 ευρώ την ημέρα = 70.000 ευρώ την ημέρα.
Αφαιρώντας 8 ευρώ την ημέρα για το κόστος διατροφής και διαμονής των παράνομων μεταναστών, ορισμένοι νέμονται 54.000 την ημέρα.
54.000 την ημέρα x 365 ημέρες = 19.710.000 ευρώ πάνε "παντελόνι" στους "φιλάνθρωπους" των ΜΚΟ.
Τα επίσημα στοιχεία από μία και μοναδική ημέρα, τη σημερινή, δείχνουν άραγε πόσο φασίστες και ρατσιστές είμαστε;
Όταν ο ανάπηρος μιας ιταλικής οικογένειας κατάντησε να παίρνει 500 ευρώ το χρόνο, οικογένειες να μην μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους, οι συνεργάτες των δουλεμπόρων κάνουν ταμείο 1.000 ευρώ την ημέρα.
Ρατσιστικές, φασιστικές σκέψεις, έτσι;
Οι φασίστες της Λέγκας (οι ανόητοι ή σε διατεταγμένη υπηρεσία την αποκαλούν Λέγκα του Βορρά) κι εκείνοι του Κ5α αστέρια, ανάμεσα στα 18 υπουργεία, τώρα δημιούργησαν και Υπουργείο Νότιας Ιταλίας.
Υπουργός Νότου η Γερουσιαστής Barbara Lezzi από το Λέτσε της Απουλίας.
Σίγουρα θα έχουμε λαϊκό ξεσηκωμό κι αντιδράσεις μιας κι οι φασίστες θέλουν να ενισχύσουν τις πολιτικές στη Νότια Ιταλία που εξαθλιώνεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Τι λέτε;
Riccardo Fraccaro, Βουλευτής και σήμερα Υπουργός Σχέσεων με το Κοινοβούλιο και την Άμεση Δημοκρατία.
Μια "ακροδεξιά, ρατσιστική, φασιστική, ομοφοβική, εθνικιστική, αντιευρωπαϊκή, αντιδραστική, ξενόφοβη, εθνικοκυριαρχική" κι ότι μπορεί να φαντάζεται η γραφίδες των "αριστερών" και δεξιών αναλυτών, δημιουργεί σε μια χώρα της "μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας" Υπουργείο Άμεσης Δημοκρατίας.
Ε... αυτό πάει πολύ και θα συναντήσει τη λαϊκή οργή. Που ακούστηκε, με ποιο δικαίωμα καταπατούνται θεμελιώδεις αρχές δυτικής δημοκρατίας, όπως να αποφασίζουν οι ίδιοι οι πολίτες για τα προβλήματα στις περιοχές που ζουν κι εργάζονται, τους Δήμους τους κι αυτό να το εκφωνεί ο φασίστας Matteo Salvini, Γραμματέας της ακροδεξιάς Λέγκας, αντιπρόεδρος της νέας ιταλικής κυβέρνησης κι Υπουργός των Εσωτερικών!
Τι λέτε;
Κάτι συμβαίνει στη γειτονική Ιταλία και δυστυχώς στην Ελλάδα "αριστερά" και δεξιά δεν τυρβάζουν καν αλλού, αλλά εντοπίζουν η κάθε πλευρά με το δικό της "κάδρο" το μεγάλο κακό από μια κυβέρνηση που πανικοβάλει τη γερμανική Ε.Ε. και τους Ρότσιλντ.
Απέναντι στο βομβαρδισμό των εραστών της "Ευρώπης" και των "αριστερών" γραφίδων για ακροδεξιά κυβέρνηση στην Ιταλία κι άλλα παραμύθια που δεν υπεισέρχονται στα "κάδρα" των εγγυητών της "ταξικής πάλης" -χωρίς το λαό-, λίγες και φωτεινές εξαιρέσεις που τολμούν -ο επαγγελματικός "αντιφασισμός" δεν το επιτρέπει και προϋποθέτει κουράγιο για να διατυπώσεις άλλη άποψη- μια διαφορετική προσέγγιση και σημειώνουμε:

Σχετικά με την επίθεση εναντίον του ιταλικού λαού:

* Ο Νίκος Κλειτσίκας  εργάστηκε στην Ιταλία για έξι (6) μήνες, στις πολιτικές εκλογές της Ιταλίας (9, 10 Απρίλη 2006), στο επιτελείο της Thetacom Ltd, μαζί με τον Frank Luntz, για την Πολιτική Στρατηγικής Επικοινωνίας της κεντροαριστερής συμμαχίας Unione, του Ρομάνο Πρόντι: "Ιταλικές πολιτικές εκλογές 2006"[εξαντλημένο]

Σχόλια