Του Γιάννη Σιδέρη
Στο τελευταίο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον
Οκτώβρη του 2016, οι σύνεδροι απέρριψαν δια της ψήφου τους μια πρόταση
του Προέδρου Αλέξη Τσίπρα, σχετικά με το ποσοστό των βουλευτών που θα
ήταν μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
- «Δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει τι ψηφίσατε σύντροφοι, αλλά είστε ενάντια στην εισήγησή μου». Μετά από αυτό… τους έβαλε να ξαναψηφίσουν, και… ω του αριστερού θαύματος και της εσωκομματικής δημοκρατίας, οι σύνεδροι ξαναψήφισαν, και ευπειθώς υπερψήφισαν την πρότασή του.
Τώρα, ενόψει τη ψήφισης των νέων μέτρων
(θα τα ψηφίσουν αφού οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι… τραλαλά, όπως
είπε χθες ο Ευκλείδης), το Μαξίμου αποφάσισε να στείλει μισή ντουζίνα
υπουργούς στην αρμόδια επιτροπή κοινοβουλευτικού έργου, προκειμένου να
επιδοθούν στο λεγόμενο «μασάζ» επί των βουλευτών, για να δικαιολογήσουν
τα απεχθή προαπαιτούμενα και να κατασιγάσουν τις ανησυχίες τους.
Οι βουλευτές δεν έμειναν ικανοποιημένοι,
και με πρωτεργάτη τον Νίκο Φίλη, αλλά και άλλους αριστερούς όπως την
Τασία, τον Μπαλτά, τον Κυρίτση κλπ. ζήτησαν έκτακτη σύγκλιση της
Κοινοβουλευτικής Ομάδας, υπό την παρουσία του Πρωθυπουργού. Το Μέγαρο
Μαξίμου απαξίωσε την έκκληση τους, και με μια λιτή ανεπίσημη δήλωση
πηγών του, τόνισε ότι «δεν θα συνεδριάσει η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ».
Εντυπωσιακή η άρνηση του Πρωθυπουργού
και η επίδειξη πυγμής, σε ένα κόμμα που πριν γίνει ΣΥΡΙΖΑ, ως
«Συνασπισμός», ήταν το κόμμα με την πλέον αξιοθαύμαστη εσωτερική
δημοκρατική λειτουργία και όπου ο Πρόεδρος ήταν σχεδόν πρώτος μεταξύ
ίσων – μακράν απείχαν στην εσωτερική τους λειτουργία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η
πρώτη ως άμαθη σε αυτά, το δεύτερο με κληρονομημένη τη λειτουργία που
καθιέρωσε ο Αντρέας.
Πάντως από την άρνηση Τσίπρα
αναδεικνύονται τα δύο προβλήματα, που αφενός ακτινογραφούν την τωρινή
δυσλειτουργική πορεία, αφετέρου φωτογραφίζουν τις συγκρούσεις που θα
ταλανίσουν το μέλλον του κόμματος.
Παρενθετικώς να πούμε ότι μπορεί να
εκληφθεί και ως θεατρινίστικη η «ανησυχία» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, και
δη αυτών της αριστερής πτέρυγας, που ξάφνου ανακάλυψαν την επιβάρυνση
που φέρουν στο λαό τα προαπαιτούμενα – όπως το κόψιμο των συντάξεων.
Μα είναι οι ίδιοι που ψήφισαν το
καταδικό τους μνημόνιο. Δεν ήξεραν τι ψήφιζαν; Δεν το διάβασαν; Οι ίδιοι
δεν ήταν που ηρωικώς δήλωναν «Αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί και τα
πραξικοπήματα από τους δανειστές, προτιμάμε να πέσουμε αντιστεκόμενοι
ηρωικά από εσωτερική ή εξωτερική τρόικα και όχι ταπεινωτικά από την ίδια
την κοινωνία»;
Τελικώς ο ηγεμονικός μισθός και τα
παρελκόμενα οφίτσια (δημοσιότητα, τηλεπαραθύρια, οδηγός, αστυνομικός,
γραφείο, συνεργάτες, κλπ), τους εμπόδισαν να πέσουν «αντιστεκόμενοι
ηρωικά» (σ.σ. Επεξηγούμε ότι όλες αυτές οι προνομίες είναι αναγκαίες για
την εύρυθμη λειτουργία του βουλευτικού αξιώματος. Απλώς τα
αντιπαραβάλλουμε στην αγέρωχη προειδοποίηση περί ηρωικής αντίστασης και
πτώσης - που ξεχάστηκε στο δρόμο).
Οι συγκεκριμένοι βουλευτές με την
απαίτηση για σύγκλιση της Κ.Ο. υπό τον πρωθυπουργό, υφαίνουν τον
αριστερό μανδύα με τον οποίο θα ενδυθούν την επομένη της πτώσης,
προκειμένου να δείξουν στους ψηφοφόρους τους ότι αντιστάθηκαν.
Στο ίδιο μοτίβο λειτουργεί και η ηγεσία.
Με την άρνηση να αποδεχθεί την σύγκλιση
της Κ.Ο., ο κ. Τσίπρας τους διαμηνύει ποιος είναι το αφεντικό στο κόμμα.
Και το μήνυμα αυτό δεν είναι μόνο τρέχουσας χρήσης. Είναι ο
ακροβολισμός για την επόμενη ημέρα, κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί
στην αντιπολίτευση.
Τότε θα γίνει ο απολογισμός της
καταστροφικής κυβερνητικής θητείας, θα αρχίσει η συνήθης αριστερή
αυτοκριτική, και θα ζητηθούν ευθύνες από όσους άσκησαν την εξουσία
(αποποιούμενοι φυσικά τις δικές τους ευθύνες, καθώς ψήφιζαν ό,τι τους
έφερναν οι υπουργοί, υπό τη δικαιολογία «να μην πέσει η κυβέρνηση της
Πρώτης Φοράς Αριστεράς»).
Τα στρατόπεδα οριοθετούνται, και ο κ.
Τσίπρας με την άρνησή του παίρνει θέση μάχης, διαμηνύει εμμέσως με
ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει. Κάτι ξέρουν επ’ αυτού οι Αλαβάνος, ο
Λαφαζάνης και η Ζωή! Και για να παραφράσουμε τον ποιητή, το μέλλον θα
έχει ξηρασία και σκληρές εσωκομματικές κόντρες στον αυριανό εκπεπτωκότα
ΣΥΡΙΖΑ.
Σχόλια