Η Δύση σπαράσσεται - η Ανατολή συσπειρώνεται

Του Κώστα Ράπτη

Τα τελευταία 24ωρα μας πρόσφεραν ολοζώντανη την εικόνα δύο κόσμων που κινούνται σε ολότελα διαφορετικές κατευθύνσεις.

Από τη μία, στη Σύνοδο του Οργανισμού της Σαγκάης στο Τσίνγκνταο της Κίνας πρόβαλε όλος αυτοπεποίθηση ο αναδυόμενος κόσμος της "ευρασιατικής ολοκλήρωσης” - που διευρύνεται και ταυτοχρόνως συσπειρώνεται, εμπνεόμενος από σχέδια αμοιβαία επωφελών συμπράξεων και δικτυώσεων. Και μόνο η εισδοχή Ινδίας και Πακιστάν, χωρών με παραδοσιακά ανταγωνιστική σχέση, είναι χαρακτηριστική, ενώ σειρά αναμένεται να λάβει το Ιράν που έχει θέση παρατηρητή. 

Ήδη ο Οργανισμός της Σαγκάης αντιπροσωπεύει το 40% του πληθυσμού της υφηλίου και το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Σε ρόλο οδηγού αυτής της κίνησης, Βλαντίμιρ Πούτιν και Σι Τζινπινγκ διατρανώνουν την "στρατηγική” (όπως διόλου τυχαία την αποκαλούν πλέον) σχέση των χωρών τους, καθώς και την προσωπική τους φιλία, ενώ στο περιθώριο της Συνόδου κλείνουν νέες επικερδείς συμφωνίες και ενθαρρύνουν τις συναλλαγές μεταξύ των κρατών του ευρασιατικού χώρου στα εθνικά τους νομίσματα, σε μια κίνηση εξασφάλισης απέναντι στην πρωτοκαθεδρία του δολαρίου.

Από την άλλη πλευρά, η Σύνοδος της G7 στο Σαρλεβουά του Καναδά εικονογραφεί τις διαιρέσεις και την κατήφεια του κόσμου της "Δύσης”, με τον Τραμπ να ταπεινώνει συστηματικά τους συμμάχους του, να προβοκάρει προκαταβολικά τη διοργάνωση προτείνοντας την επιστροφή στο σχήμα της G8 με συμμετοχή και της Ρωσίας, να αποσύρει την υπογραφή του από το τελικό ανακοινωθέν εν μέσω μύδρων για τον προεδρεύοντα Τζάστιν Τριντό, να αποχωρεί πρόωρα για την κρίσιμη συνάντηση με τον Κιμ Γιονγκ Ουν στη Σιγκαπούρη (δείχνοντας ότι και αυτός έχει στραμμένο το νου του στην Ασία).

Πρόκειται για ένα στρατόπεδο το οποίο αποσυσπειρώνεται ή μάλλον ανασυγκροτείται στην κατεύθυνση που χαράζει ο Αμερικανός πρόεδρος. Διότι (και είναι αυτό το πιο εντυπωσιακό) η ατζέντα που παρουσίασε ο Τραμπ ήδη πριν από την εκλογή του υλοποιείται πλήρως. Οι κινήσεις του στη διεθνή σκηνή υποτάσσονται στον στόχο του Make America Great Again, δηλ. στο φρενάρισμα της διάβρωσης της παραγωγικής βάσης των ΗΠΑ και τον επανακαθορισμό της σχέσης με συμμάχους που κατά Τραμπ έχουν εξασφαλίσει αθέμιτο πλεονέκτημα.

Η ένταση με την οποία αντιδρούν οι θιγόμενοι δυτικοί εταίροι δεν μπορεί να αποκρύψει το γεγονός ότι τους λείπουν τα όπλα για μιαν αποτελεσματική αντιμετώπιση των ΗΠΑ και συνεπώς ο Τραμπ κινείται εκ του ασφαλούς.

Ακόμη και στο μοναδικό σημείο της ατζέντας του στο οποίο ο ένοικος του Λευκού Οίκου πιέστηκε αρχικά να υποχωρήσει, αυτό του διαλόγου με τη Ρωσία, ο Τραμπ τώρα επανέρχεται, έχοντας προφανώς σταθμίσει τα πράγματα στο εσωτερικό του (όπου η έρευνα για το λεγόμενο Russiagate οδεύει προς άδοξο τέλος και πάντως αφήνει ανεπηρέαστους τους ψηφοφόρους), ενώ βέβαιο είναι ότι η διακριτική ανταλλαγή μηνυμάτων με τη Μόσχα έχει πυκνώσει – εξ ού και οι πληροφορίες για πιθανή συνάντηση με τον Πούτιν στη Βιέννη.

Μόλις την περασμένη Πέμπτη άλλωστε συναντήθηκαν στο Ελσίνκι οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ και της Ρωσίας. με ατζέντα που ξεκινούσε από τη συριακή κρίση, αλλά δεν περιοριζόταν σε αυτήν.

• Το ότι οι Ευρωπαίοι συμμετέχοντες στην G7, με επικεφαλής την Άγκελα Μέρκελ, δεν είχαν άλλο επιχείρημα από την επιμονή στις κυρώσεις έναντι της Ρωσίας έχει κάτι το ειρωνικό - αν θυμηθεί κανείς ότι ήταν οι ΗΠΑ που επέβαλλαν στους Ευρωπαίους την επιλογή των κυρώσεων, επί ζημία των τελευταίων. 
• Όμως η στάση του Τραμπ δίνει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες (με πρώτη ύποπτη την Ιταλία) το σινιάλο της ανυπακοής στις επιλογές της Μέρκελ, σε ό,τι αφορά τις κυρώσεις και όχι μόνο.

ΠΗΓΗ