Στάθης
Η υποτέλεια στην κυβέρνηση, η λεηλασία στην εξουσία
Το παιδί για τα θελήματα.
Των Δυνατών. Αυτό απεδείχθη ότι (ήταν) είναι και θα είναι ο Τσίπρας. Ο
άνθρωπος που μπόρεσε να φέρει εις πέρας τόση βρώμικη δουλειά, όσην
ουδείς άλλος θα μπορούσε να διεκπεραιώσει.
Τώρα, ελαφρά τη καρδιά και ως... άλλος «ελαφρόμυαλος Ουίλσον», ο Τσίπρας πάει να υπογράψει μια συμφωνία που μπορεί να αποδειχθεί το φυτίλι ενός πιθανού διαμελισμού. Επίσης χάρις στις προσπάθειες του Τσίπρα τα Μνημόνια δεν θα χρειάζονται πια αρίθμηση, τέταρτο ή πέμπτο, αλλά θα αποτελούν μέχρι νεωτέρας το Σύνταγμα του Προτεκτοράτου.
Ο Κolotumpas οδήγησε την Ελλάδα στην αιχμαλωσία και τον λαό στη δουλεία, πανηγυρίζοντας
και νικώντας. Δεν υπάρχει ευφημισμός, σόφισμα, εξυπνακισμός και ψέμα (με το καντάρι) που να μην επιστρατεύθηκε από τον Τσίπρα, για να εγκαθιδρυθούν στην πολιτική σκηνή της χώρας και
να κατισχύσουν ο παραλογισμός και ο αμοραλισμός.
Οι λέξεις έγιναν μαϊμούδες. Ονόμασε την Τρόικα, θεσμούς, τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα, καθαρή έξοδο στις αγορές και πάει λέγοντας (και παραληρώντας) ώς το τέλος που, αφιλοσόφητοι καθώς είναι αυτός και οι Καρανίκες του, δεν βλέπουν ότι πλησιάζει. Θύμα της πονηριάς του ο Τσίπρας
νομίζει ότι γίνεται άτρωτος όσον συνεχίζει να εκμαυλίζει όσους μπορεί με επιδόματα, διορισμούς και ρουσφέτια.
Αυτά που κάνει (ένας ανιστόρητος ο ίδιος) δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο. Κάνει ό,τι του λένε οι Δυνατοί, συμψηφίζοντας τα έργα του με τα έργα της Πασοκοδεξιάς και, κυρίως, κατηγορώντας
πάντα τους άλλους για όσα κάνει ο ίδιος.
Τα τρία κακά της μοίρας μας, το χρέος, το όνομα και η έξοδος είναι η Αγία Τριάδα του Τσίπρα για να περιπαίζει τους Έλληνες και να εμπαίζει την αγωνία μας. Με ασυγκράτητη αλαζονεία διαχειρίζεται τους «ετερόκλητους όχλους» και τους προσφέρει λάφυρο στους ναούς του Μολώχ – ο χαρακτηρισμός ανδρείκελο ή μαριονέτα είναι λίγος για έναν τέτοιον εχθρό όσων προσπάθησε ο λαός για να αποφύγει τη μοίρα του είλωτα και του υποθηκευμένου. Ο Τσίπρας διέσπασε, διέσυρε, εξευτέλισε την Αριστερά, την έκαμε χλεύη των νεοφιλελεύθερων – έκαμε την Αριστερά όπως έκαμε και την Ελλάδα
μια αποξηραμένη λίμνη, ένα τοπίο όπου αλωνίζει η σχιζοφρένεια της συγκυβέρνησης με τον Καμμένο – συγκυβέρνηση, σχήμα λόγου. Διότι το όνομα το αποφασίζει ο Ζάεφ (κατά τον Κοτζιά), το χρέος η κυρία Μέρκελ και την έξοδο η αιχμαλωσία! Θα επρόκειτο
για το σχήμα «η βλακεία στην κυβέρνηση, η τρέλα στην εξουσία», αν δεν επρόκειτο για μια στυγνή Γερμανική (και Ενωσιακή) Κομαντατούρ, για μια Δικτατορία των Δυνατών με πρόθυμους εγχώριους σμπίρους να τη διεκπεραιώνουν.
Οι τρεις τελευταίες δουλειές του Τσίπρα ολοκληρώνονται. Οι ρυθμίσεις της κυρίας Μέρκελ για το χρέος είναι φρικιαστικές. Η έξοδος (από τα Μνημόνια) είναι η είσοδος σε μια μακρά, πολύ μακρά περίοδο αιχμαλωσίας και λαφυραγώγησης. Όσο για το όνομα – όλη αυτή η ιστορία προοιωνίζεται Άνω, Κάτω Βαλκάνια, πιθανούς διαμελισμούς, έως και Τουρκική Reconquista.
Η Ελλάδα έχασε πόλεμο εν καιρώ ειρήνης με αποτέλεσμα τα Μνημόνια, ενώ τώρα την προετοιμάζουν να διαβεί τις Σκαιές Πύλες «αφήνοντας πίσω της κάθε ελπίδα». Πολλοί (ή λίγοι) από μας,
άλλοι αφελείς και άλλοι κουρασμένοι, πιστεύουν ότι έχουμε μπει σε ένα Καθαρτήριο, καθώς το περιγράφουν οι «εκσυγχρονιστές», οι νεοφιλελεύθεροι και οι ευρωλιγούρηδες. Ένα Καθαρτήριο που θα μας απαλλάξει απ’ την «κομπλεξική ταυτότητά μας» και αυτόν τον «λαϊκισμό» που παρακινεί τον λαό σε… υπέρμετρες φιλοδοξίες.
Δεν έχουμε μπει σε «Καθαρτήριο», αλλά στην Κόλαση. Που δεν χρειάζεται να σας περιγράψω – τη ζείτε! Και Κόλαση δεν είναι μόνον οι μισθοί, οι συντάξεις, η υπερφορολόγηση, η εθνική αποδόμηση, ο νέος ξενιτεμός, Κόλαση είναι κυρίως η απελπισία.
Και σε αυτό ο Τσίπρας υπήρξε άριστος – σκότωσε την ελπίδα, αδαής, ιδιοτελής και χαχανίζοντας…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/277224/i-ypoteleia-stin-kyvernisi-i-leilasia-stin-exoysia
Τώρα, ελαφρά τη καρδιά και ως... άλλος «ελαφρόμυαλος Ουίλσον», ο Τσίπρας πάει να υπογράψει μια συμφωνία που μπορεί να αποδειχθεί το φυτίλι ενός πιθανού διαμελισμού. Επίσης χάρις στις προσπάθειες του Τσίπρα τα Μνημόνια δεν θα χρειάζονται πια αρίθμηση, τέταρτο ή πέμπτο, αλλά θα αποτελούν μέχρι νεωτέρας το Σύνταγμα του Προτεκτοράτου.
Ο Κolotumpas οδήγησε την Ελλάδα στην αιχμαλωσία και τον λαό στη δουλεία, πανηγυρίζοντας
και νικώντας. Δεν υπάρχει ευφημισμός, σόφισμα, εξυπνακισμός και ψέμα (με το καντάρι) που να μην επιστρατεύθηκε από τον Τσίπρα, για να εγκαθιδρυθούν στην πολιτική σκηνή της χώρας και
να κατισχύσουν ο παραλογισμός και ο αμοραλισμός.
Οι λέξεις έγιναν μαϊμούδες. Ονόμασε την Τρόικα, θεσμούς, τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα, καθαρή έξοδο στις αγορές και πάει λέγοντας (και παραληρώντας) ώς το τέλος που, αφιλοσόφητοι καθώς είναι αυτός και οι Καρανίκες του, δεν βλέπουν ότι πλησιάζει. Θύμα της πονηριάς του ο Τσίπρας
νομίζει ότι γίνεται άτρωτος όσον συνεχίζει να εκμαυλίζει όσους μπορεί με επιδόματα, διορισμούς και ρουσφέτια.
Αυτά που κάνει (ένας ανιστόρητος ο ίδιος) δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο. Κάνει ό,τι του λένε οι Δυνατοί, συμψηφίζοντας τα έργα του με τα έργα της Πασοκοδεξιάς και, κυρίως, κατηγορώντας
πάντα τους άλλους για όσα κάνει ο ίδιος.
Τα τρία κακά της μοίρας μας, το χρέος, το όνομα και η έξοδος είναι η Αγία Τριάδα του Τσίπρα για να περιπαίζει τους Έλληνες και να εμπαίζει την αγωνία μας. Με ασυγκράτητη αλαζονεία διαχειρίζεται τους «ετερόκλητους όχλους» και τους προσφέρει λάφυρο στους ναούς του Μολώχ – ο χαρακτηρισμός ανδρείκελο ή μαριονέτα είναι λίγος για έναν τέτοιον εχθρό όσων προσπάθησε ο λαός για να αποφύγει τη μοίρα του είλωτα και του υποθηκευμένου. Ο Τσίπρας διέσπασε, διέσυρε, εξευτέλισε την Αριστερά, την έκαμε χλεύη των νεοφιλελεύθερων – έκαμε την Αριστερά όπως έκαμε και την Ελλάδα
μια αποξηραμένη λίμνη, ένα τοπίο όπου αλωνίζει η σχιζοφρένεια της συγκυβέρνησης με τον Καμμένο – συγκυβέρνηση, σχήμα λόγου. Διότι το όνομα το αποφασίζει ο Ζάεφ (κατά τον Κοτζιά), το χρέος η κυρία Μέρκελ και την έξοδο η αιχμαλωσία! Θα επρόκειτο
για το σχήμα «η βλακεία στην κυβέρνηση, η τρέλα στην εξουσία», αν δεν επρόκειτο για μια στυγνή Γερμανική (και Ενωσιακή) Κομαντατούρ, για μια Δικτατορία των Δυνατών με πρόθυμους εγχώριους σμπίρους να τη διεκπεραιώνουν.
Οι τρεις τελευταίες δουλειές του Τσίπρα ολοκληρώνονται. Οι ρυθμίσεις της κυρίας Μέρκελ για το χρέος είναι φρικιαστικές. Η έξοδος (από τα Μνημόνια) είναι η είσοδος σε μια μακρά, πολύ μακρά περίοδο αιχμαλωσίας και λαφυραγώγησης. Όσο για το όνομα – όλη αυτή η ιστορία προοιωνίζεται Άνω, Κάτω Βαλκάνια, πιθανούς διαμελισμούς, έως και Τουρκική Reconquista.
Η Ελλάδα έχασε πόλεμο εν καιρώ ειρήνης με αποτέλεσμα τα Μνημόνια, ενώ τώρα την προετοιμάζουν να διαβεί τις Σκαιές Πύλες «αφήνοντας πίσω της κάθε ελπίδα». Πολλοί (ή λίγοι) από μας,
άλλοι αφελείς και άλλοι κουρασμένοι, πιστεύουν ότι έχουμε μπει σε ένα Καθαρτήριο, καθώς το περιγράφουν οι «εκσυγχρονιστές», οι νεοφιλελεύθεροι και οι ευρωλιγούρηδες. Ένα Καθαρτήριο που θα μας απαλλάξει απ’ την «κομπλεξική ταυτότητά μας» και αυτόν τον «λαϊκισμό» που παρακινεί τον λαό σε… υπέρμετρες φιλοδοξίες.
Δεν έχουμε μπει σε «Καθαρτήριο», αλλά στην Κόλαση. Που δεν χρειάζεται να σας περιγράψω – τη ζείτε! Και Κόλαση δεν είναι μόνον οι μισθοί, οι συντάξεις, η υπερφορολόγηση, η εθνική αποδόμηση, ο νέος ξενιτεμός, Κόλαση είναι κυρίως η απελπισία.
Και σε αυτό ο Τσίπρας υπήρξε άριστος – σκότωσε την ελπίδα, αδαής, ιδιοτελής και χαχανίζοντας…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/277224/i-ypoteleia-stin-kyvernisi-i-leilasia-stin-exoysia
===================
Για το χάλι μας ευθύνονται αποκλειστικά,
όλες ανεξαιρέτως οι δωσίκωλες ελληνικές κυβερνήσεις,
από Καποδίστρια και μετά.
OTAN O ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΜΙΤΤΕΡΑΝ ΑΠΕΚΛΕΙΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ.
=====================
Θανάσης Πολυζόπουλος
Εμένα δεν μου φταίει η Γερμανία.Για το χάλι μας ευθύνονται αποκλειστικά,
όλες ανεξαιρέτως οι δωσίκωλες ελληνικές κυβερνήσεις,
από Καποδίστρια και μετά.
Και περισσότερο απ' όλες,
η κυβέρνηση των σαλτιμπάγκων του Σύριζα,
που κάποτε έκαναν σημαία, επανορθώσεις και αποζημιώσεις,
αλλά κατάπιαν την γλώσσα τους με το που πήραν την εξουσία.
Όταν οι δανειστές στα βγάζουν όλα στο σφυρί,
το πρώτο που κάνεις είναι να τσεκάρεις τα βερεσέδια,
να δεις τι σου χρωστάνε, τι μπορείς να εισπράξεις,
τι μπορείς να περισώσεις με αυτά που θα εισπράξεις.
Και περιέργως, αυτά που χρωστάμε,
είναι λιγότερα απο αυτά που μας χρωστάνε,
κάτι που λέει, ότι δεν φταίει η διεθνής "κρίση" για το χάλι μας,
αφού παρά την "κρίση", αν είχαμε πίσω τα βερεσέδια,
θα ήμασταν στα ίσα μας, ίσως και καλύτερα.
Ωστόσο, ο Αλέξης και το παρεάκι του,
αντί να φροντίσουν ή έστω να προσπαθήσουν,
να μαζέψουν τα βερεσέδια,
προτίμησαν να ξεπουλάνε τα πάντα, μπιτ παρά
και να μας κάνουν την ζωή κόλαση,
με τα κουρσούμια που μας έρχονται ανελλιπώς,
για να φασώνονται,
οι καραμπουζουκλήδες καρανίκες του συστήματος.
Και θα γονατίσουν μέχρι και τα εγγόνια μας,
αφού το χρέος είναι "βιώσιμο", εμείς όχι.
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της ξεφτίλας και της προδοσίας,
βρείτε καλύτερο.
Τα ερωτήματα για την στάση Σύριζα, είναι ....αυθόρμητα.
Τι εμποδίζει, 74 χρόνια από την λήξη του WW2,
την σύναψη συνθήκης ειρήνης με την Γερμανία;
Γιατί αποδέχεται το ευρωπαϊκό κατεστημένο
την ιδιαιτερότητα, δύο κράτη μέλη του,
να βρίσκονται τυπικά σε εμπόλεμη κατάσταση,
όταν για τα Σκόπια και μόνον η αντιπαράθεση για το όνομα,
είναι εμπόδιο για την ένταξη στην ΕΕ;
Αλλά και πάλι, γιατί τέτοια πρεμούρα να κλείσει το Σκοπιανό,
ενώ για την κατάσταση με τη Γερμανία, που διαιωνίζεται,
σφυρίζουν αδιάφορα;
Τι εμποδίζει την εισαγωγή στην Ολομέλεια της Βουλής,
του πορίσματος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Διεκδίκησης;
Τι εμποδίζει τη συζήτηση και έγκριση αυτού του πορίσματος,
που θα ήταν σταθμός στην διεκδίκηση αποζημιώσεων - επανορθώσεων;
Τι εμποδίζει την ρηματική διακοίνωση στη γερμανική κυβέρνηση,
για το σύνολο του ζητήματος των γερμανικών οφειλών;
Τι εμπόδισε την Ζωίτσα,
εν μέσω της παντοδυναμίας της ως προέδρου της βουλής,
να προκαλέσει την άδεια εκτέλεσης από τον υπουργό δικαιοσύνης,
των αμετάκλητων αποφάσεων της Ελληνικής Δικαιοσύνης,
για το Δίστομο και τις άλλες θηριωδίες;
Τι εμποδίζει εδώ και τρία χρόνια τον υπουργό δικαιοσύνης,
να δώσει την άδεια που απαιτείται,
σύμφωνα με το αντισυνταγματικό άρθρο 923 ΚΠολΔ,
για την εκτέλεση των αποφάσεων που έχουν εκδοθεί,
κατά του γερμανικού δημοσίου;
Ο Παρασκευόπουλος δεν ήταν που τον Απρίλιο 2015,
δήλωνε έτοιμος να δώσει την άδεια εκτέλεσης,
κατά περιουσιακών στοιχείων της ...ενοποιημένης Γερμανίας;
Τι τον κράτησε;
Τι άλλαξε έκτοτε;
Τι εξακολουθεί να "κρατάει" τους διαδόχους του,
εντιμότατους Παπαγγελόπουλο και Κοντωνή;
Να θυμίσω ότι οι γερμανοί ποτέ δεν ξεχνούν τα βερεσέδια των άλλων.
Πριν από επτά χρόνια οι Γερμανοί διεκδίκησαν από Τσεχία,
αποζημιώσεις για τους γερμανούς της Σουδητίας,
που τους είχαν κατασχεθεί οι περιουσίες από την Τσεχία, επί ΕΣΣΔ.
Και μια χαρά τους υποχρέωσαν να τα σκάσουν.
Αντί να μας απασχολούν τα παραπάνω,
ασχολούμαστε με έναν ημίτρελο δήμαρχο,
με τις φωταψίες της Βουλής για τις "παρούσες" ανωμαλιάρες,
για το αν είναι σωστό να γίνει το Τζέισον, μαμά
και μας διαφεύγει η ουσία,
ότι είμαστε η μόνη χώρα που δεν αποζημιώθηκε από την Γερμανία
η μόνη χώρα που δεν διεκδίκησε στα σοβαρά αποζημιώσεις,
ή έστω αποπληρωμές κατοχικών δανείων,
προτιμώντας να της λεηλατήσουν τα πάντα,
παρά να διεκδικήσει ή έστω να συμψηφίσει τα βερεσέδια.
Ενδιάμεσα, κανείς δεν έχει λόγο να μην το έχει δεδομένο,
ότι περνάνε κάτω από το τραπέζι κάποια ...τούβλα,
αρκετά για να "κρατιέται" ανενεργή η ιστορία με τα βερεσέδια,
ειδικά αν πρόκειται για την Γερμανία,
που έχει δημιουργήσει brand name στην διαφθορά
και την Ελλάδα που κάποιοι,
δικαιολογημένα θεωρούν, λίκνο της λαμογιάς,
του ανεύθυνου των υπουργών,
των κρετίνων επαγγελματιών βουλευτών,
της υπαγωγής των οικονομικών διαφορών στο αγγλικό δίκαιο
και της υποχρεωτικής ανάληψης της κάλυψης,
του φαλιρίσματος των ευρωπαϊκών τραπεζών,
από τον αφελή κοσμάκη,
που αν τολμήσει ομοίως σαν εταιρεία, να πτωχεύσει,
βαράει μέχρι κακούργημα.
Παρ' όλα αυτά, τα λαμόγια της συμφοράς μας,
εξακολουθούν να κυκλοφορούν,
αρτιμελή και αγέρωχα, ανάμεσά μας
και να καθαρίζουν με κουλαμάρες τύπου:
"Δεν κάνω δημοψήφισμα, θα με κρίνει η ιστορία"
Ο ορισμός του οπορτουνιστή ...συριζαύγουλα.
η κυβέρνηση των σαλτιμπάγκων του Σύριζα,
που κάποτε έκαναν σημαία, επανορθώσεις και αποζημιώσεις,
αλλά κατάπιαν την γλώσσα τους με το που πήραν την εξουσία.
Όταν οι δανειστές στα βγάζουν όλα στο σφυρί,
το πρώτο που κάνεις είναι να τσεκάρεις τα βερεσέδια,
να δεις τι σου χρωστάνε, τι μπορείς να εισπράξεις,
τι μπορείς να περισώσεις με αυτά που θα εισπράξεις.
Και περιέργως, αυτά που χρωστάμε,
είναι λιγότερα απο αυτά που μας χρωστάνε,
κάτι που λέει, ότι δεν φταίει η διεθνής "κρίση" για το χάλι μας,
αφού παρά την "κρίση", αν είχαμε πίσω τα βερεσέδια,
θα ήμασταν στα ίσα μας, ίσως και καλύτερα.
Ωστόσο, ο Αλέξης και το παρεάκι του,
αντί να φροντίσουν ή έστω να προσπαθήσουν,
να μαζέψουν τα βερεσέδια,
προτίμησαν να ξεπουλάνε τα πάντα, μπιτ παρά
και να μας κάνουν την ζωή κόλαση,
με τα κουρσούμια που μας έρχονται ανελλιπώς,
για να φασώνονται,
οι καραμπουζουκλήδες καρανίκες του συστήματος.
Και θα γονατίσουν μέχρι και τα εγγόνια μας,
αφού το χρέος είναι "βιώσιμο", εμείς όχι.
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της ξεφτίλας και της προδοσίας,
βρείτε καλύτερο.
Τα ερωτήματα για την στάση Σύριζα, είναι ....αυθόρμητα.
Τι εμποδίζει, 74 χρόνια από την λήξη του WW2,
την σύναψη συνθήκης ειρήνης με την Γερμανία;
Γιατί αποδέχεται το ευρωπαϊκό κατεστημένο
την ιδιαιτερότητα, δύο κράτη μέλη του,
να βρίσκονται τυπικά σε εμπόλεμη κατάσταση,
όταν για τα Σκόπια και μόνον η αντιπαράθεση για το όνομα,
είναι εμπόδιο για την ένταξη στην ΕΕ;
Αλλά και πάλι, γιατί τέτοια πρεμούρα να κλείσει το Σκοπιανό,
ενώ για την κατάσταση με τη Γερμανία, που διαιωνίζεται,
σφυρίζουν αδιάφορα;
Τι εμποδίζει την εισαγωγή στην Ολομέλεια της Βουλής,
του πορίσματος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Διεκδίκησης;
Τι εμποδίζει τη συζήτηση και έγκριση αυτού του πορίσματος,
που θα ήταν σταθμός στην διεκδίκηση αποζημιώσεων - επανορθώσεων;
Τι εμποδίζει την ρηματική διακοίνωση στη γερμανική κυβέρνηση,
για το σύνολο του ζητήματος των γερμανικών οφειλών;
Τι εμπόδισε την Ζωίτσα,
εν μέσω της παντοδυναμίας της ως προέδρου της βουλής,
να προκαλέσει την άδεια εκτέλεσης από τον υπουργό δικαιοσύνης,
των αμετάκλητων αποφάσεων της Ελληνικής Δικαιοσύνης,
για το Δίστομο και τις άλλες θηριωδίες;
Τι εμποδίζει εδώ και τρία χρόνια τον υπουργό δικαιοσύνης,
να δώσει την άδεια που απαιτείται,
σύμφωνα με το αντισυνταγματικό άρθρο 923 ΚΠολΔ,
για την εκτέλεση των αποφάσεων που έχουν εκδοθεί,
κατά του γερμανικού δημοσίου;
Ο Παρασκευόπουλος δεν ήταν που τον Απρίλιο 2015,
δήλωνε έτοιμος να δώσει την άδεια εκτέλεσης,
κατά περιουσιακών στοιχείων της ...ενοποιημένης Γερμανίας;
Τι τον κράτησε;
Τι άλλαξε έκτοτε;
Τι εξακολουθεί να "κρατάει" τους διαδόχους του,
εντιμότατους Παπαγγελόπουλο και Κοντωνή;
Να θυμίσω ότι οι γερμανοί ποτέ δεν ξεχνούν τα βερεσέδια των άλλων.
Πριν από επτά χρόνια οι Γερμανοί διεκδίκησαν από Τσεχία,
αποζημιώσεις για τους γερμανούς της Σουδητίας,
που τους είχαν κατασχεθεί οι περιουσίες από την Τσεχία, επί ΕΣΣΔ.
Και μια χαρά τους υποχρέωσαν να τα σκάσουν.
Αντί να μας απασχολούν τα παραπάνω,
ασχολούμαστε με έναν ημίτρελο δήμαρχο,
με τις φωταψίες της Βουλής για τις "παρούσες" ανωμαλιάρες,
για το αν είναι σωστό να γίνει το Τζέισον, μαμά
και μας διαφεύγει η ουσία,
ότι είμαστε η μόνη χώρα που δεν αποζημιώθηκε από την Γερμανία
η μόνη χώρα που δεν διεκδίκησε στα σοβαρά αποζημιώσεις,
ή έστω αποπληρωμές κατοχικών δανείων,
προτιμώντας να της λεηλατήσουν τα πάντα,
παρά να διεκδικήσει ή έστω να συμψηφίσει τα βερεσέδια.
Ενδιάμεσα, κανείς δεν έχει λόγο να μην το έχει δεδομένο,
ότι περνάνε κάτω από το τραπέζι κάποια ...τούβλα,
αρκετά για να "κρατιέται" ανενεργή η ιστορία με τα βερεσέδια,
ειδικά αν πρόκειται για την Γερμανία,
που έχει δημιουργήσει brand name στην διαφθορά
και την Ελλάδα που κάποιοι,
δικαιολογημένα θεωρούν, λίκνο της λαμογιάς,
του ανεύθυνου των υπουργών,
των κρετίνων επαγγελματιών βουλευτών,
της υπαγωγής των οικονομικών διαφορών στο αγγλικό δίκαιο
και της υποχρεωτικής ανάληψης της κάλυψης,
του φαλιρίσματος των ευρωπαϊκών τραπεζών,
από τον αφελή κοσμάκη,
που αν τολμήσει ομοίως σαν εταιρεία, να πτωχεύσει,
βαράει μέχρι κακούργημα.
Παρ' όλα αυτά, τα λαμόγια της συμφοράς μας,
εξακολουθούν να κυκλοφορούν,
αρτιμελή και αγέρωχα, ανάμεσά μας
και να καθαρίζουν με κουλαμάρες τύπου:
"Δεν κάνω δημοψήφισμα, θα με κρίνει η ιστορία"
Ο ορισμός του οπορτουνιστή ...συριζαύγουλα.
============
Ένας πολιτικός σε παράκρουση...
H απάτη του Βερολίνου με το ελληνικό χρέος και ο μέτρ Τσίπρας
Tην απάτη του Βερολίνου
για την δήθεν ελάφρυνση του ελληνικού χρέους σε αγαστή συνεργασία με
“τον μετρ των πολιτικών συμβολισμών Τσίπρα” διακωμωδούν οι γερμανικές
εφημερίδες μεταδίδει ο Κώστας Συμεωνίδης για την DW.
Τι κατάντια για την Ευρώπη!
Το Βερολίνο λοιπόν φαίνεται διατεθειμένο να
ενισχύσει το μαξιλαράκι ασφαλείας για την Ελλάδα προκειμένου να
αποτρέψει το ενδεχόμενο εκτεταμένων ελαφρύνσεων του χρέους, αποκαλύπτει η
σημερινή Süddeutsche Zeitung.
Όπως προκύπτει από τα κείμενα των ευρωπαίων διαπραγματευτών, τα οποία επικαλείται η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung,
«’εάν ένα τέτοιο cash-buffer (της Αθήνας) αξιοποιηθεί για να καλυφθούν
οι οικονομικές υποχρεώσεις μετά το 2019, τότε μπορούν να μειωθούν οι
σχεδιαζόμενες ελαφρύνσεις του χρέους’. Στα έγγραφα υπάρχει ο εξής απλός
υπολογισμός: για κάθε πέντε δις ευρώ που θα εκταμιεύονται επιπρόσθετα, η
επιδιωκόμενη ελάφρυνση -όπως για παράδειγμα η παράταση της ωρίμανσης
των δανείων- θα μπορούσε να μειωθεί κατά δυο χρόνια».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα το μοντέλο που εξετάζεται είναι «να χρηματοδοτηθεί η Αθήνα με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις προς τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ τουλάχιστον έως το 2022. Η ημερομηνία βρίσκεται κοντά στις επόμενες γερμανικές εκλογές. Η Γερμανία είναι αποφασισμένη να συμφωνήσει σε όσο το δυνατόν λιγότερα μέτρα ελάφρυνσης […] λόγω των ανησυχιών ότι θα υπήρχαν μεγάλες αντιστάσεις εντός του Κοινοβουλίου, τόσο στην Κ.Ο. της CDU/CSU όσο και από πλευράς FDP και AfD».
«Πράγματι», όπως γράφει η SZ, «θα ήταν σχετικά εύκολο να εκταμιευτούν περισσότερα χρήματα από το τρέχον δανειακό πρόγραμμα απ΄ ότι σχεδιάζονταν. Από τα έως και 86 δις των διαθέσιμων πόρων, η Ελλάδα έχει λάβει μέχρι στιγμής 45,9 δις. Η Κομισιόν έχει προτείνει ήδη ένα μαξιλαράκι 11 δις ευρώ. Αυτό θα έπρεπε να ενισχυθεί εάν η Γερμανία επιμείνει σε μια όσο το δυνατόν μικρότερη ελάφρυνση, λένε ευρωπαϊκοί κύκλοι. Στο Βερολίνο ακούγεται ότι το ταμειακό απόθεμα είναι μια από τις πολλές λύσεις προκειμένου να επιτευχθεί ένα αξιόπιστο συνολικό πακέτο».
==============
Τρόμαξα βλέποντας την ανυπόκριτη χαρά στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού, καθώς συναντούσε τον Παυλόπουλο να του ανακοινώσει τη συμφωνία για το όνομα της πΓΔΜ.
Ο άνθρωπος δεν ξέρει ούτε τι κάνει, ούτε τι θα συμβεί στη χώρα, στην αριστερά και στον ίδιο, εξαιτίας όσων κάνει! Βάζει το κόμμα του σε μετωπική σύγκρουση με τη δύναμη του ελληνικού εθνισμού, την ίδια ακριβώς που τον ανέβασε την εξουσία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να πάμε σε εμφύλιο, έστω και χαμηλής έντασης.
Αμφότεροι ήταν άριστοι στην τακτική και νούλες στη στρατηγική. Η τακτική τους ικανότητα τους επέτρεπε τελικά να ξεπερνάνε εμπόδια που θα σταμάταγαν κάποιον άλλο και, σταματώντας τον, θα τον προστάτευαν. Η θεμελιώδης πολιτική εκπαίδευση ήταν σε ανάλογους μηχανισμούς, το ΚΚΣΕ και την ΚΝΕ αντίστοιχα. ‘Εχοντας θητεύσει εκεί μέσα, ήξεραν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο να προσπερνάνε τα εμπόδια που τους έθεταν, τις «ασφαλιστικές δικλείδες» αυτών των μηχανισμών. Η μεγάλη εξυπνάδα σε αυτόν τον τομέα, σε συνδυασμό με τη βλακεία σε άλλους, τους επέτρεψε να μετατραπούν σε ιδανικούς αυτόχειρες, έξυπνους πυραύλους, ικανούς να διεισδύσουν στο βάθος των δομών που ηγούντο, και υποτάσσοντας την πολιτική του σε εχθρικές δυνάμεις να τους ανατινάξουν εκ των έσω, με τρόπο που θα ήταν αδύνατο σε οποιονδήποτε εξωτερικό εχθρό.
Και ο δύο τους όπως είπαμε είχαν πάρει την κύρια πολιτική τους εκπαίδευση στους μηχανισμούς Κομμουνιστικών Κομμάτων, όπου τα στελέχη αποφασίζουν για όλα και όπου το παρασκήνιο παίζει τον αποφασιστικό ρόλο, δεν ήταν μαθημένοι και τους ήταν απεχθής η ανοιχτή πολιτική σύγκρουση. Αυτό τους επέτρεπε να αντιμετωπίζουν πολύ εύκολα εσωκομματικούς αντιπάλους, μαζί με τους αντιπάλους όμως ξεφορτωνόντουσαν και σοβαρές αντιρρήσεις και προειδοποιήσεις! ‘Οσο πιο εύκολα αντιμετώπιζαν τους αντιπάλους εντός γηπέδου, τόσο πιο πολύ μεγάλωναν τον εχθρό εκτός γηπέδου.
Και οι δύο γνώρισαν πολύ θεαματική και γρήγορη άνοδο, που ταυτιζόταν με κοινωνική άνοδο. Ο επαρχιώτης Γκορμπατσώφ και η Ραίσα, η γυναίκα του, βρέθηκαν ξαφνικά στο πηδάλιο της υπερδύναμης, προσπερνώντας όλη την «ιεραρχία» μπροστά τους. Τα ίδια έγιναν και με τον Τσίπρα. Μια τέτοια γρήγορη άνοδος είναι ψυχολογικά πολύ δύσκολο να τη διαχειριστεί κανείς, παθαίνει ίλιγγο.
Μια τόσο γρήγορη πορεία προς την κορυφή, ιδίως όταν δεν συνοδεύεται από μεγάλα λάθη και πάθη, από μεγάλες αποτυχίες και δυσκολίες, από αυτά που εκπαιδεύουν δηλαδή τον άνθρωπο, οδηγεί συνήθως σε καταστροφή.
Το μεγάλο μυστικό όμως της καταστροφικής ικανότητας του Γκορμπατσώφ, του Γιώργου Παπανδρέου και του Αλέξη Τσίπρα είναι άλλο. ‘Όπως κι ο Οιδίποδας, έτσι και αυτού του τύπου οι φαινομενικοί Ηγέτες, δεν ξέρουν τι κάνουν.
Κοτζιάς όπως Σεβαρντάντζε
‘Άλλη τελείως είναι η κατάσταση με τον Υπουργό Εξωτερικών. Αυτός και ξέρει τι κάνει και γιατί το κάνει. Aυτός μου θυμίζει κάπως τον Υπουργό Εξωτερικών του Γκορμπατσώφ, τον ‘Εντβαρντ Σεβαρβτάντζε.
Ως Γραμματέας του Κόμματος και πρωτύτερα υπεύθυνος της Κα Γκε Μπε στη Γεωργία, ο Σεβαρντνάντζε ήταν πολύ σκληρός με τους «αιρετικούς» και πολύ ευλαβής προς τη Μόσχα.
Για μας, είχε πει το 1983, τους Γεωργιανούς, ο ήλιος δεν ανατέλλει μόνο από την Ανατολή, ανατέλλει και από το Βορρά! Βρήκε έτσι έναν τρόπο να δείξει ότι είναι πιστός περισσότερο από όσο θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος.
Κάποια στιγμή διαισθάνθηκε που φύσαγε ο άνεμος και ήταν ταχύτατος στη μεταμόρφωση. Δεν ξέρουμε βέβαια αν όντως ενημέρωνε τους Αμερικανούς γα τις θέσεις που θα υποστήριζε στις διαπραγματεύσεις προτού γίνουν, όπως κατηγορήθηκε, ούτε αν είχε υλικά οφέλη από όλα αυτά, αλλά είναι βέβαιο ότι χωρίς τη δράση τη δική του και του Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ, θα ήταν πολύ δυσκολότερη η κατάρρευση-αυτοκτονία της ΕΣΣΔ.
Αποφασισμένος Μαχητής
Βλέποντας τον Κοτζιά στη συνέντευξή του στο Κόντρα, την προηγουμένη της συνάντησης Τσίπρα-Παυλόπουλου, τα αισθήματα μου ήταν τελείως διαφορετικά από αυτά που ήταν όταν έβλεπα τον Τσίπρα. (Ειρήσθω εν παρόδω, νομίζω ότι ο Κοτζιάς άσκησε καθοριστική επιρροή στον Τσίπρα, και στο που τελικά οδηγήθηκε, από πολύ νωρίς. Είναι βασικός συντελεστής της καταστροφής Τσίπρα δια της έντεχνης έμπνευσης βαθειά και άσκεφτα φιλοδυτικού προσανατολισμού από τον νεαρό ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ.)
Ο Υπουργός ήταν πλήρης ηρεμίας και αυτοπεποίθησης ενώ επεδείκνυε τη μη επιθετικότητά του εναντίον όσων τον κατηγορούν και τον επικρίνουν.
Ο Υπουργός ήταν ήρεμος γιατί ήξερε μέσα του ότι η Αποστολή Εξετελέσθη. Μπορεί να απέτυχε να λύσει το κυπριακό, ας όψεται η Τουρκία που επιμένει να διατηρείται ως κράτος και ως έθνος, τα κατάφερε όμως να λύσει το άλλο μεγάλο καθήκον που είχαν θέσει ενώπιόν του και ενώπιον του κ. Τσίπρα η Ουάσιγκτων και το ΝΑΤΟ, το μακεδονικό δηλαδή. Ποιος ξέρει και τι ακόμα σπουδαίος ρόλος να περιμένει τώρα την ακόρεστη φιλοδοξία του Εγώ του, ιδίως αν η Ελλάδα μπει σε νέα, πιο καταστροφικά κεφάλαια του βίου της, που ακόμα δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει.
Ώστε να προχωρήσει επιτέλους η επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, ο στραγγαλισμός της Σερβίας, η εκτόπιση της Ρωσίας. ‘Όλα ισάριθμες καταστροφές για τους ‘Ελληνες, τους υπόλοιπους Βαλκάνιους, την Ευρώπη και την Ειρήνη.
Εκτός αν κανείς πιστεύει αυτό που είπε ο κ. Κοτζιάς στην τηλεόραση, ότι έτσι θα πάμε μπροστά, δεν θα έχουμε μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Βαλκανική χερσόνησο ανάπτυξη!
(Να δούμε τι θα μας προκύψει στο τέλος από τη συστηματική και συνεχιζόμενη διαδικασία αποβλάκωσης του πληθυσμού, στον οποίο πολιτικοί, σχολιαστές και τηλεοράσεις λένε σε όλα τα ζητήματα το ισοδύναμο του «Ο Γάιδαρος πετάει»)
Βέβαια, ο προσεκτικός ακροατής του κ. Υπουργού, εύκολα θα διακρίνει ότι σε κάθε του δήλωση, να βρίσκει τον τρόπο να δίνει τις διαβεβαιώσεις του στους «αποπάνω».
Έτσι και σε αυτή τη συνέντευξη, μας είπε ότι αν δεν δράσουμε αποφασιστικά στα Βαλκάνια, θα μας εκτοπίσουν άλλοι, φιλικές δυνάμεις, όπως η Ιταλία, και … άλλες, όπως η Ρωσία και η Τουρκία. Η Ρωσία είναι εχθρός δηλαδή, κάτι που λέει ομόθυμα όλη η Δύση τώρα, μια θέση όμως όμως πολύ λίγοι ‘Ελληνες έχουν υιοθετήσει επί … μισή χιλιετία!
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα
Έχουν αποδώσει στους Ιησουίτες την πατρότητα του ρητού «Ο σκοπός αγιάζει τα Μέσα», αν και μάλλον εφεύρεση των αντιπάλων τους ήταν για να τους κατηγορήσουν.
Από τα μικράτα του τον κ. Υπουργό τον χαρακτηρίζει η προσήλωση στον σκοπό, χωρίς περιττούς ενδοιασμούς, χωρίς τους δισταγμούς που τόσο συχνά μπερδεύουν τη δράση των αληθινών διανοούμενων και των γνήσιων αριστερών αγωνιστών.
Σε αντίθεση με τους «Κούτβηδες», διαπαιδαγωγημένους να κάνουν ότι τους ζητάνε, ότι κι αν είναι αυτό, χωρίς να το συζητάνε, έστω κι αν χρειάζεται να στείλουν τον ‘Αρη στον Θάνατο, τον Καραγιώργη στα βασανιστήρια, τον ΔΣΕ, ως «τακτικό στρατό», στη σφαγή στον Γράμμο και στο Βίτσι. Αυτούς που, εντασσόμενοι στους πολιτικούς οργανισμούς, άφησαν στο βεστιάριο της εισόδου, όπως τους ζητήθηκε, την προσωπικότητά τους.
«Σούζα στους από πάνω, κλωτσιά στους από κάτω. Τα στελέχη αποφασίζουν για όλα».
Την αποφασιστικότητά του ο κ. Κοτζιάς την έδειξε και στις 13 Ιουλίου του 2015. Φαίνεται δεν πήγαινε ακόμα το χέρι του Τσίπρα να βάλει την υπογραφή του, δίσταζε, καταλάβαινε ότι αυτοκτονεί στην πραγματικότητα, τουλάχιστον ηθικά, πήγαινε όμως το χέρι του κ. Κοτζιά και του κ. Δραγασάκη να τη βάλουνε φαρδιά πλατιά κάτω από το πρώτο έγγραφο της συνθηκολόγησης που έφυγε από την Κυβερνητική Επιτροπή προς τη Βουλή των Ελλήνων. Αυτοί δεν είχαν δισταγμούς. ‘Ηθελαν πάση θυσία να μείνουν στο πλοίο.
Αποπειράθηκα μια σύγκριση ανάμεσα στη πολιτική καριέρα των Υπουργών Εξωτερικών του Γκορμπατσώφ και του Τσίπρα. Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στον Σεβραντάντζε και τον Τσίπρα.
Ο πρώτος ήταν ένας κυνικός Σοβιετικός γραφειοκράτης, που πέρασε μια ζωή ήρεμης απόλαυσης, που την διέκοπτε μόνο η σκληρή φροντίδα του απαράτσικ για να διατηρήσει την εξουσία του, υπηρετώντας το σύστημά του. Ο Κοτζιάς, αντίθετα, αγωνίστηκε για την «Επανάσταση», με τον γραφειοκρατικό τρόπο που ασφαλώς αντιλαμβανόταν αυτή την ιδέα, αλλά αγωνίστηκε και βασανίστηκε, αναμένοντας ασφαλώς και αυτός τις ανταμοιβές του.
Όχι μόνο οι ανταμοιβές δεν ήρθαν, όχι μόνο η «Επανάσταση» δεν ήρθε, τον πρόδωσε διπλά, πρώτα αυτοκτονώντας η ίδια και μετά υποχρεώνοντάς τον να «προδώσει» τους Θεούς που πίστεψε για να συνεχίσει την άνοδό του. Αυτό θα μπορούσε να του έχει δημιουργήσει και σοβαρό κίνητρο, που δεν ομολογεί καν στον εαυτό του, να την εκδικηθεί.
Διανοούμενοι και Εξουσία
Στα παληά τα χρόνια, προ σοβιετικής κατάρρευσης, δεν υπήρχε ελάχιστα σοβαρός αριστερός διανοούμενος που να σέβεται τον εαυτό του και να μην έχει τις αμφιβολίες του για την Ανατολή. Ακόμα κι ο ίδιος ο Φλωράκης μοιραζόταν τους προβληματισμούς του για το πολωνικό και την Αλληλεγγύη στις ιδιωτικές συνομιλίες με τους φίλους του. Δεν ήταν η περίπτωση του κ. Κοτζιά, που θέλει πάντως να μας θυμίζει, κάθε φορά σχεδόν που μιλάει, ότι είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου.
Τον αληθινό διανοούμενο δεν τον κάνουν όμως οι γνώσεις του, ακόμα λιγότερο οι τίτλοι του. Τον κάνει η στάση του απέναντι στον κόσμο. Το ηθικό του υπόστρωμα. Οι Αρχαίοι ‘Ελληνες φιλόσοφοι δεν ήταν πιο έξυπνοι και δεν είχαν περισσότερες γνώσεις από τους άλλους πολιτισμούς της εποχής τους ή που προηγήθηκαν. Πιο θαρραλέοι ήταν.
Ο Σόρος είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο κοφτερά μυαλά του καιρού μας. Θα πεθάνει όμως με την πίκρα ότι κανένας δεν τον αναγνωρίζει ως διανοούμενο αν και θάπρεπε κανονικά να θεωρηθεί από τους καλύτερους μαθητές του Καρλ Πόπερ. Και δεν θα τον αναγνωρίσει γιατί η Ιστορία και οι ‘Ανθρωποι έχουν εν τέλει τα δικά τους μέτρα, όσα λεφτά ή δύναμη κι αν διαθέτει κάποιος. Δεν γίνεται να είσαι και διανοούμενος και κερδοσκόπος.
Όσο για τον μεγάλο Ηγέτη, οι Λατίνοι πίστευαν ότι, για νάναι τλετοιος, πρέπει νάχει το Ire et Studio, την Οργή και τη Γνώση.
Δείξε μου τους φίλους σου, τους Υπουργούς σου, τους συμβούλους σου, τους λογογράφους σου, να σου πω ποιος είσαι.
Αν έχει ένα γραμμάριο μυαλό στο κεφάλι του ο Πρωθυπουργός θα βάλει τη συμφωνία που, καλώς ή κακώς συνήψε, σε δημοψήφισμα, υπό την κρίση του ελληνικού λαού.
Είναι η μόνη προστασία και για τον ίδιο, και για την παράταξη της οποίας ηγείται, και για τη χώρα την ίδια.
Αλλά δεν θα το κάνει φοβούμαι. Μοιραίος και άβουλος, ακολουθεί τον δρόμο του, υπογράφοντας σε κάθε στροφή νέες επιταγές στις ήδη πολλές που του μαζεύει η Ιστορία, προτού μας αποκαλύψει τι ακριβώς τέλος του ετοιμάζει.
ΥΓ. Το τελευταίο διάστημα, καθώς η χώρα συνεχίζει την αποσύνθεσή της, έρχονται όλο και πιο συχνά στην επιφάνεια τα απόβλητα της ιστορίας της, που νομίζαμε για πάντα ξεχασμένα. Παρόλο που δεν έχουμε γλυτώσει από τους Εθνομηδενιστές και τις ιδέες τους, όπως την κυρία Ρεπούση, η βαθειά κρίση της εξαπατώντας αυτοκαλούμενης Αριστεράς επέτρεψε σε κάθε λάτρη της χούντας και σε κάθε γελοίο αντικομμουνιστή να μας επιστρέφει σε άλλες εποχές, προσπαθώντας να πάρει εκδίκηση για τις ήττες του παρελθόντος. Αν χρειάστηκε, για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, να αναλύσουμε την ενίοτε βρωμερή κουζίνα του κομμουνιστικού κινήματος, αυτή άλλωστε που είναι υπεύθυνη για την ήττα του, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι σκελετοί στα ντουλάπια της άλλης πλευράς είναι λιγότεροι, με κορυφαία την διαρκή προδοσία των Ελλήνων της Κύπρου. Φιλοαμερικανός άλλωστε και πατριώτης δύσκολα γίνεται, όπως έχει αποδείξει η πάντα ανελέητη Θεά της ελληνικής Ιστορίας. «Δεν μιλάω, γιατί όλοι οι ‘Ελληνες θα γινόντουσαν Κομμουνιστές», είπε κάποτε ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης.
Διαβάστε επίσης
Σύμφωνα με το δημοσίευμα το μοντέλο που εξετάζεται είναι «να χρηματοδοτηθεί η Αθήνα με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις προς τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ τουλάχιστον έως το 2022. Η ημερομηνία βρίσκεται κοντά στις επόμενες γερμανικές εκλογές. Η Γερμανία είναι αποφασισμένη να συμφωνήσει σε όσο το δυνατόν λιγότερα μέτρα ελάφρυνσης […] λόγω των ανησυχιών ότι θα υπήρχαν μεγάλες αντιστάσεις εντός του Κοινοβουλίου, τόσο στην Κ.Ο. της CDU/CSU όσο και από πλευράς FDP και AfD».
«Πράγματι», όπως γράφει η SZ, «θα ήταν σχετικά εύκολο να εκταμιευτούν περισσότερα χρήματα από το τρέχον δανειακό πρόγραμμα απ΄ ότι σχεδιάζονταν. Από τα έως και 86 δις των διαθέσιμων πόρων, η Ελλάδα έχει λάβει μέχρι στιγμής 45,9 δις. Η Κομισιόν έχει προτείνει ήδη ένα μαξιλαράκι 11 δις ευρώ. Αυτό θα έπρεπε να ενισχυθεί εάν η Γερμανία επιμείνει σε μια όσο το δυνατόν μικρότερη ελάφρυνση, λένε ευρωπαϊκοί κύκλοι. Στο Βερολίνο ακούγεται ότι το ταμειακό απόθεμα είναι μια από τις πολλές λύσεις προκειμένου να επιτευχθεί ένα αξιόπιστο συνολικό πακέτο».
Για πολιτικούς λόγους η καγκελάριος και ο
υπ. Οικονομικών προσπαθούν πάση θυσία να αποτρέψουν την ελάφρυνση του
χρέους σχολιάζει η SZ
Σχολιάζοντας τα σχέδια αυτά της γερμανικής κυβέρνησης, η SZ κάνει λόγο για ένα «ακριβό κόλπο». Όπως γράφει η εφημερίδα, «ο
πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας μετρ των πολιτικών συμβολισμών.
Στην παρούσα φάση υποδύεται τον αγγελιοφόρο μιας νέας εποχής που
αναμένεται να ξεκινήσει το καλοκαίρι. Τον Αύγουστο λήγει το δανειακό
πρόγραμμα και η Ελλάδα αναμένεται να ανακτήσει την κυριαρχία της, να
απαλλαγεί από το δόγμα της λιτότητας των πιστωτών και να επιστρέψει στις
αγορές προκειμένου να αναχρηματοδοτηθεί. Ωστόσο η εικόνα αυτή
παραβλέπει την πραγματικότητα. Ήδη από τώρα ο δανειακός κορσές έχει
δεθεί σφιχτά έως το 2060. Εάν δεν γίνουν κι άλλες ελαφρύνσεις του
χρέους, η Ελλάδα θα παραμείνει αυτό που είναι τώρα: ένα κράτος υπό ξένη
διοίκηση. Όπως φαίνεται, η Γερμανία δεν θέλει να αλλάξει αυτό. Από φόβο
έναντι των λαϊκιστών στη Βουλή, η καγκελάριος και ο υπ. Οικονομικών
προσπαθούν πάση θυσία να αποτρέψουν την ελάφρυνση του χρέους. Έτσι
εναντιώνονται στη συμβουλή του ΔΝΤ. Το Βερολίνο ζητούσε την εμπειρία του
μόνον όσο αυτή συμβάδιζε με τους πολιτικούς του στόχους. Τώρα που το
ΔΝΤ ζητά κάτι που δεν βολεύει, η γερμανική κυβέρνηση κάνει ένα κόλπο.
Για να κρατήσει ήρεμες τις αγορές, εξετάζει το ενδεχόμενο να δώσει στην
Αθήνα ένα πρόσθετο μαξιλάρι δισεκατομμύριων. Τα αναγκαία χρήματα
υπάρχουν. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να πείσουν τους (γερμανούς)
πολίτες ότι δεν χρειάζεται ελάφρυνση χρέους, τουλάχιστον μέχρι τις
επόμενες γερμανικές εκλογές».==============
Αλεξης Τσιπρας και Νικος Κοτζιας
Του Δημήτρη ΚωνσταντακόπουλουΤρόμαξα βλέποντας την ανυπόκριτη χαρά στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού, καθώς συναντούσε τον Παυλόπουλο να του ανακοινώσει τη συμφωνία για το όνομα της πΓΔΜ.
Ο άνθρωπος δεν ξέρει ούτε τι κάνει, ούτε τι θα συμβεί στη χώρα, στην αριστερά και στον ίδιο, εξαιτίας όσων κάνει! Βάζει το κόμμα του σε μετωπική σύγκρουση με τη δύναμη του ελληνικού εθνισμού, την ίδια ακριβώς που τον ανέβασε την εξουσία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να πάμε σε εμφύλιο, έστω και χαμηλής έντασης.
- Τον Τσίπρα τον διακρίνει ο πιο επικίνδυνος συνδυασμός ιδιοτήτων που μπορεί να έχει άνθρωπος: τεράστια φιλοδοξία και φιλαρχία και εξίσου τεράστια σύγχυση.
Αμφότεροι ήταν άριστοι στην τακτική και νούλες στη στρατηγική. Η τακτική τους ικανότητα τους επέτρεπε τελικά να ξεπερνάνε εμπόδια που θα σταμάταγαν κάποιον άλλο και, σταματώντας τον, θα τον προστάτευαν. Η θεμελιώδης πολιτική εκπαίδευση ήταν σε ανάλογους μηχανισμούς, το ΚΚΣΕ και την ΚΝΕ αντίστοιχα. ‘Εχοντας θητεύσει εκεί μέσα, ήξεραν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο να προσπερνάνε τα εμπόδια που τους έθεταν, τις «ασφαλιστικές δικλείδες» αυτών των μηχανισμών. Η μεγάλη εξυπνάδα σε αυτόν τον τομέα, σε συνδυασμό με τη βλακεία σε άλλους, τους επέτρεψε να μετατραπούν σε ιδανικούς αυτόχειρες, έξυπνους πυραύλους, ικανούς να διεισδύσουν στο βάθος των δομών που ηγούντο, και υποτάσσοντας την πολιτική του σε εχθρικές δυνάμεις να τους ανατινάξουν εκ των έσω, με τρόπο που θα ήταν αδύνατο σε οποιονδήποτε εξωτερικό εχθρό.
- Αυτό ολοκληρώθηκε με το ΚΚΣΕ, είναι σε εξέλιξη ακόμα με την ελληνική «Αριστερά» και «Κεντροαριστερά». Τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί πλέον δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και προ πολλού το ΠΑΣΟΚ, ως αριστερές ή κεντροαριστερές δυνάμεις.
Και ο δύο τους όπως είπαμε είχαν πάρει την κύρια πολιτική τους εκπαίδευση στους μηχανισμούς Κομμουνιστικών Κομμάτων, όπου τα στελέχη αποφασίζουν για όλα και όπου το παρασκήνιο παίζει τον αποφασιστικό ρόλο, δεν ήταν μαθημένοι και τους ήταν απεχθής η ανοιχτή πολιτική σύγκρουση. Αυτό τους επέτρεπε να αντιμετωπίζουν πολύ εύκολα εσωκομματικούς αντιπάλους, μαζί με τους αντιπάλους όμως ξεφορτωνόντουσαν και σοβαρές αντιρρήσεις και προειδοποιήσεις! ‘Οσο πιο εύκολα αντιμετώπιζαν τους αντιπάλους εντός γηπέδου, τόσο πιο πολύ μεγάλωναν τον εχθρό εκτός γηπέδου.
Και οι δύο γνώρισαν πολύ θεαματική και γρήγορη άνοδο, που ταυτιζόταν με κοινωνική άνοδο. Ο επαρχιώτης Γκορμπατσώφ και η Ραίσα, η γυναίκα του, βρέθηκαν ξαφνικά στο πηδάλιο της υπερδύναμης, προσπερνώντας όλη την «ιεραρχία» μπροστά τους. Τα ίδια έγιναν και με τον Τσίπρα. Μια τέτοια γρήγορη άνοδος είναι ψυχολογικά πολύ δύσκολο να τη διαχειριστεί κανείς, παθαίνει ίλιγγο.
Μια τόσο γρήγορη πορεία προς την κορυφή, ιδίως όταν δεν συνοδεύεται από μεγάλα λάθη και πάθη, από μεγάλες αποτυχίες και δυσκολίες, από αυτά που εκπαιδεύουν δηλαδή τον άνθρωπο, οδηγεί συνήθως σε καταστροφή.
- Για να γίνεις μεγάλος Ηγέτης σε δύσκολους καιρούς, χρειάζεσαι το Ire et Studio, την Οργή και τη Γνώση των Λατίνων, δεν γίνεσαι με εξυπνάδες, ούτε αν σου λείπουν οι γνώσεις, το ηθικό, ψυχολογικό και ηθικό βάθος.
- Και οι δύο διέθεταν τεράστιο επικοινωνιακό χάρισμα. Αλλά μην έχοντας πολλές δικές τους ιδέες για να το αξιοποιήσουν, κατέληγαν, για να το κρατήσουν, να προσαρμόζονται στην κυρίαρχη ιδέα των Μέσων, δηλαδή την κυρίαρχη κοινωνική ιδεολογία, που νόμιζαν ότι χρησιμοποιούσαν, ενώ τους χρησιμοποιούσαν.
Το μεγάλο μυστικό όμως της καταστροφικής ικανότητας του Γκορμπατσώφ, του Γιώργου Παπανδρέου και του Αλέξη Τσίπρα είναι άλλο. ‘Όπως κι ο Οιδίποδας, έτσι και αυτού του τύπου οι φαινομενικοί Ηγέτες, δεν ξέρουν τι κάνουν.
Κοτζιάς όπως Σεβαρντάντζε
‘Άλλη τελείως είναι η κατάσταση με τον Υπουργό Εξωτερικών. Αυτός και ξέρει τι κάνει και γιατί το κάνει. Aυτός μου θυμίζει κάπως τον Υπουργό Εξωτερικών του Γκορμπατσώφ, τον ‘Εντβαρντ Σεβαρβτάντζε.
Ως Γραμματέας του Κόμματος και πρωτύτερα υπεύθυνος της Κα Γκε Μπε στη Γεωργία, ο Σεβαρντνάντζε ήταν πολύ σκληρός με τους «αιρετικούς» και πολύ ευλαβής προς τη Μόσχα.
Για μας, είχε πει το 1983, τους Γεωργιανούς, ο ήλιος δεν ανατέλλει μόνο από την Ανατολή, ανατέλλει και από το Βορρά! Βρήκε έτσι έναν τρόπο να δείξει ότι είναι πιστός περισσότερο από όσο θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος.
Κάποια στιγμή διαισθάνθηκε που φύσαγε ο άνεμος και ήταν ταχύτατος στη μεταμόρφωση. Δεν ξέρουμε βέβαια αν όντως ενημέρωνε τους Αμερικανούς γα τις θέσεις που θα υποστήριζε στις διαπραγματεύσεις προτού γίνουν, όπως κατηγορήθηκε, ούτε αν είχε υλικά οφέλη από όλα αυτά, αλλά είναι βέβαιο ότι χωρίς τη δράση τη δική του και του Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ, θα ήταν πολύ δυσκολότερη η κατάρρευση-αυτοκτονία της ΕΣΣΔ.
Αποφασισμένος Μαχητής
Βλέποντας τον Κοτζιά στη συνέντευξή του στο Κόντρα, την προηγουμένη της συνάντησης Τσίπρα-Παυλόπουλου, τα αισθήματα μου ήταν τελείως διαφορετικά από αυτά που ήταν όταν έβλεπα τον Τσίπρα. (Ειρήσθω εν παρόδω, νομίζω ότι ο Κοτζιάς άσκησε καθοριστική επιρροή στον Τσίπρα, και στο που τελικά οδηγήθηκε, από πολύ νωρίς. Είναι βασικός συντελεστής της καταστροφής Τσίπρα δια της έντεχνης έμπνευσης βαθειά και άσκεφτα φιλοδυτικού προσανατολισμού από τον νεαρό ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ.)
Ο Υπουργός ήταν πλήρης ηρεμίας και αυτοπεποίθησης ενώ επεδείκνυε τη μη επιθετικότητά του εναντίον όσων τον κατηγορούν και τον επικρίνουν.
- Δεν θα γίνω κακεντρεχής, σαν αυτό το φίλο που μου είπε: “Κι εγώ, αν είχα πίσω μου τη δύναμη και την υποστήριξη του Πάιατ, του Μπόλτον και του Νετανιάχου, θα ξεχείλιζα από αυτοπεποίθηση».
Ο Υπουργός ήταν ήρεμος γιατί ήξερε μέσα του ότι η Αποστολή Εξετελέσθη. Μπορεί να απέτυχε να λύσει το κυπριακό, ας όψεται η Τουρκία που επιμένει να διατηρείται ως κράτος και ως έθνος, τα κατάφερε όμως να λύσει το άλλο μεγάλο καθήκον που είχαν θέσει ενώπιόν του και ενώπιον του κ. Τσίπρα η Ουάσιγκτων και το ΝΑΤΟ, το μακεδονικό δηλαδή. Ποιος ξέρει και τι ακόμα σπουδαίος ρόλος να περιμένει τώρα την ακόρεστη φιλοδοξία του Εγώ του, ιδίως αν η Ελλάδα μπει σε νέα, πιο καταστροφικά κεφάλαια του βίου της, που ακόμα δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει.
Ώστε να προχωρήσει επιτέλους η επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, ο στραγγαλισμός της Σερβίας, η εκτόπιση της Ρωσίας. ‘Όλα ισάριθμες καταστροφές για τους ‘Ελληνες, τους υπόλοιπους Βαλκάνιους, την Ευρώπη και την Ειρήνη.
Εκτός αν κανείς πιστεύει αυτό που είπε ο κ. Κοτζιάς στην τηλεόραση, ότι έτσι θα πάμε μπροστά, δεν θα έχουμε μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Βαλκανική χερσόνησο ανάπτυξη!
(Να δούμε τι θα μας προκύψει στο τέλος από τη συστηματική και συνεχιζόμενη διαδικασία αποβλάκωσης του πληθυσμού, στον οποίο πολιτικοί, σχολιαστές και τηλεοράσεις λένε σε όλα τα ζητήματα το ισοδύναμο του «Ο Γάιδαρος πετάει»)
Βέβαια, ο προσεκτικός ακροατής του κ. Υπουργού, εύκολα θα διακρίνει ότι σε κάθε του δήλωση, να βρίσκει τον τρόπο να δίνει τις διαβεβαιώσεις του στους «αποπάνω».
Έτσι και σε αυτή τη συνέντευξη, μας είπε ότι αν δεν δράσουμε αποφασιστικά στα Βαλκάνια, θα μας εκτοπίσουν άλλοι, φιλικές δυνάμεις, όπως η Ιταλία, και … άλλες, όπως η Ρωσία και η Τουρκία. Η Ρωσία είναι εχθρός δηλαδή, κάτι που λέει ομόθυμα όλη η Δύση τώρα, μια θέση όμως όμως πολύ λίγοι ‘Ελληνες έχουν υιοθετήσει επί … μισή χιλιετία!
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα
Έχουν αποδώσει στους Ιησουίτες την πατρότητα του ρητού «Ο σκοπός αγιάζει τα Μέσα», αν και μάλλον εφεύρεση των αντιπάλων τους ήταν για να τους κατηγορήσουν.
Από τα μικράτα του τον κ. Υπουργό τον χαρακτηρίζει η προσήλωση στον σκοπό, χωρίς περιττούς ενδοιασμούς, χωρίς τους δισταγμούς που τόσο συχνά μπερδεύουν τη δράση των αληθινών διανοούμενων και των γνήσιων αριστερών αγωνιστών.
Σε αντίθεση με τους «Κούτβηδες», διαπαιδαγωγημένους να κάνουν ότι τους ζητάνε, ότι κι αν είναι αυτό, χωρίς να το συζητάνε, έστω κι αν χρειάζεται να στείλουν τον ‘Αρη στον Θάνατο, τον Καραγιώργη στα βασανιστήρια, τον ΔΣΕ, ως «τακτικό στρατό», στη σφαγή στον Γράμμο και στο Βίτσι. Αυτούς που, εντασσόμενοι στους πολιτικούς οργανισμούς, άφησαν στο βεστιάριο της εισόδου, όπως τους ζητήθηκε, την προσωπικότητά τους.
«Σούζα στους από πάνω, κλωτσιά στους από κάτω. Τα στελέχη αποφασίζουν για όλα».
Την αποφασιστικότητά του ο κ. Κοτζιάς την έδειξε και στις 13 Ιουλίου του 2015. Φαίνεται δεν πήγαινε ακόμα το χέρι του Τσίπρα να βάλει την υπογραφή του, δίσταζε, καταλάβαινε ότι αυτοκτονεί στην πραγματικότητα, τουλάχιστον ηθικά, πήγαινε όμως το χέρι του κ. Κοτζιά και του κ. Δραγασάκη να τη βάλουνε φαρδιά πλατιά κάτω από το πρώτο έγγραφο της συνθηκολόγησης που έφυγε από την Κυβερνητική Επιτροπή προς τη Βουλή των Ελλήνων. Αυτοί δεν είχαν δισταγμούς. ‘Ηθελαν πάση θυσία να μείνουν στο πλοίο.
Αποπειράθηκα μια σύγκριση ανάμεσα στη πολιτική καριέρα των Υπουργών Εξωτερικών του Γκορμπατσώφ και του Τσίπρα. Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στον Σεβραντάντζε και τον Τσίπρα.
Ο πρώτος ήταν ένας κυνικός Σοβιετικός γραφειοκράτης, που πέρασε μια ζωή ήρεμης απόλαυσης, που την διέκοπτε μόνο η σκληρή φροντίδα του απαράτσικ για να διατηρήσει την εξουσία του, υπηρετώντας το σύστημά του. Ο Κοτζιάς, αντίθετα, αγωνίστηκε για την «Επανάσταση», με τον γραφειοκρατικό τρόπο που ασφαλώς αντιλαμβανόταν αυτή την ιδέα, αλλά αγωνίστηκε και βασανίστηκε, αναμένοντας ασφαλώς και αυτός τις ανταμοιβές του.
Όχι μόνο οι ανταμοιβές δεν ήρθαν, όχι μόνο η «Επανάσταση» δεν ήρθε, τον πρόδωσε διπλά, πρώτα αυτοκτονώντας η ίδια και μετά υποχρεώνοντάς τον να «προδώσει» τους Θεούς που πίστεψε για να συνεχίσει την άνοδό του. Αυτό θα μπορούσε να του έχει δημιουργήσει και σοβαρό κίνητρο, που δεν ομολογεί καν στον εαυτό του, να την εκδικηθεί.
Διανοούμενοι και Εξουσία
Στα παληά τα χρόνια, προ σοβιετικής κατάρρευσης, δεν υπήρχε ελάχιστα σοβαρός αριστερός διανοούμενος που να σέβεται τον εαυτό του και να μην έχει τις αμφιβολίες του για την Ανατολή. Ακόμα κι ο ίδιος ο Φλωράκης μοιραζόταν τους προβληματισμούς του για το πολωνικό και την Αλληλεγγύη στις ιδιωτικές συνομιλίες με τους φίλους του. Δεν ήταν η περίπτωση του κ. Κοτζιά, που θέλει πάντως να μας θυμίζει, κάθε φορά σχεδόν που μιλάει, ότι είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου.
Τον αληθινό διανοούμενο δεν τον κάνουν όμως οι γνώσεις του, ακόμα λιγότερο οι τίτλοι του. Τον κάνει η στάση του απέναντι στον κόσμο. Το ηθικό του υπόστρωμα. Οι Αρχαίοι ‘Ελληνες φιλόσοφοι δεν ήταν πιο έξυπνοι και δεν είχαν περισσότερες γνώσεις από τους άλλους πολιτισμούς της εποχής τους ή που προηγήθηκαν. Πιο θαρραλέοι ήταν.
Ο Σόρος είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο κοφτερά μυαλά του καιρού μας. Θα πεθάνει όμως με την πίκρα ότι κανένας δεν τον αναγνωρίζει ως διανοούμενο αν και θάπρεπε κανονικά να θεωρηθεί από τους καλύτερους μαθητές του Καρλ Πόπερ. Και δεν θα τον αναγνωρίσει γιατί η Ιστορία και οι ‘Ανθρωποι έχουν εν τέλει τα δικά τους μέτρα, όσα λεφτά ή δύναμη κι αν διαθέτει κάποιος. Δεν γίνεται να είσαι και διανοούμενος και κερδοσκόπος.
Όσο για τον μεγάλο Ηγέτη, οι Λατίνοι πίστευαν ότι, για νάναι τλετοιος, πρέπει νάχει το Ire et Studio, την Οργή και τη Γνώση.
Δείξε μου τους φίλους σου, τους Υπουργούς σου, τους συμβούλους σου, τους λογογράφους σου, να σου πω ποιος είσαι.
Αν έχει ένα γραμμάριο μυαλό στο κεφάλι του ο Πρωθυπουργός θα βάλει τη συμφωνία που, καλώς ή κακώς συνήψε, σε δημοψήφισμα, υπό την κρίση του ελληνικού λαού.
Είναι η μόνη προστασία και για τον ίδιο, και για την παράταξη της οποίας ηγείται, και για τη χώρα την ίδια.
Αλλά δεν θα το κάνει φοβούμαι. Μοιραίος και άβουλος, ακολουθεί τον δρόμο του, υπογράφοντας σε κάθε στροφή νέες επιταγές στις ήδη πολλές που του μαζεύει η Ιστορία, προτού μας αποκαλύψει τι ακριβώς τέλος του ετοιμάζει.
ΥΓ. Το τελευταίο διάστημα, καθώς η χώρα συνεχίζει την αποσύνθεσή της, έρχονται όλο και πιο συχνά στην επιφάνεια τα απόβλητα της ιστορίας της, που νομίζαμε για πάντα ξεχασμένα. Παρόλο που δεν έχουμε γλυτώσει από τους Εθνομηδενιστές και τις ιδέες τους, όπως την κυρία Ρεπούση, η βαθειά κρίση της εξαπατώντας αυτοκαλούμενης Αριστεράς επέτρεψε σε κάθε λάτρη της χούντας και σε κάθε γελοίο αντικομμουνιστή να μας επιστρέφει σε άλλες εποχές, προσπαθώντας να πάρει εκδίκηση για τις ήττες του παρελθόντος. Αν χρειάστηκε, για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, να αναλύσουμε την ενίοτε βρωμερή κουζίνα του κομμουνιστικού κινήματος, αυτή άλλωστε που είναι υπεύθυνη για την ήττα του, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι σκελετοί στα ντουλάπια της άλλης πλευράς είναι λιγότεροι, με κορυφαία την διαρκή προδοσία των Ελλήνων της Κύπρου. Φιλοαμερικανός άλλωστε και πατριώτης δύσκολα γίνεται, όπως έχει αποδείξει η πάντα ανελέητη Θεά της ελληνικής Ιστορίας. «Δεν μιλάω, γιατί όλοι οι ‘Ελληνες θα γινόντουσαν Κομμουνιστές», είπε κάποτε ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης.
Διαβάστε επίσης
Σχόλια