Οι ευρωπαϊκοί λαοί παρακολουθούν άναυδοι αλλά και αγανακτισμένοι τις
καθαρά γκανγκστερικές προσπάθειες του ευρωφασισμού που εκπροσωπεί σήμερα
η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη εναντίον κάθε λαϊκής απόπειρας να
αποτινάξει, με δημοκρατικά μέσα, το φασισμό αυτό.
Έτσι, μετά το θριαμβευτικό OXI του Βρετανικού λαού στην ΕΕ πριν δύο χρόνια, όταν πάνω από 17 εκατομ. ψηφοφόρων (πάνω από τους μισούς), δηλαδή τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, αψήφησαν τη μαύρη προπαγάνδα των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, τόσο της ευρωπαϊκής ελίτ αλλά και της υπερεθνικής Ελίτ γενικότερα (Ομπάμα κλπ), αλλά και της «Αριστεράς» (Εργατικό Κόμμα κ.α.) και ψήφισαν το Brexit, ξεκίνησε μία τιτάνια εκστρατεία από τις ίδιες τις ελίτ και την «Αριστερά», ιδιαίτερα μέσα στο βρετανικό Κοινοβούλιο, να ανατρέψουν την ιστορική αυτή ψήφο. Σήμερα βγαίνει και ο διοργανωτής κάθε «ροζ» επανάστασης στην Ανατολική Ευρώπη και αλλού, ο πολυεκατομμυριούχος Σόρος και οργανώνει επίσημο κίνημα να ανατρέψει τη βούληση του λαού.
Γιατί;
Διότι η λαϊκή βούληση δεν βόλευε τις ελίτ και την ευεργετημένη μειοψηφία από την παγκοσμιοποίηση.
Και αυτό, ενώ σήμερα είναι πια γενικά παραδεκτό ότι η παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει στη μεγαλύτερη μεταπολεμική ανισότητα, την ουσιαστική κατάργηση της πλήρους απασχόλησης και ένα νέο εργατικό μεσαίωνα (μέσα από τα συμβόλαια μηδενικών ωρών αλλά και τη μαζική παράνομη μετανάστευση που ενθαρρύνουν οι ελίτ), καθώς και τη διάλυση του κράτους πρόνοιας που επιβλήθηκε μέσα από το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών.
Και φυσικά αποτελεί άλλον ένα μύθο της παγκοσμιοποιητικής «Αριστερας» τύπου Βαρουφάκη και του πάτρωνα του Σόρος ότι αρκεί οι Ευρωφασίστες να συνετιστούν και να καταργήσουν τις πολιτικές λιτότητας για να λυθούν τα προβλήματα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης. Όπως έχω δείξει επανειλημμένα στο παρελθόν, οι πολιτικές λιτότητας είναι αναπόφευκτες σε χώρες ενσωματωμένες στην ΝΔΤ που θέλουν να επιβιώσουν στον διεθνή ανταγωνισμό. Το τέλος άλλωστε του Κεϋνσιανισμού και των Κεϋνσιανών πολιτικών αντιστάθμισης των υφέσεων με ελλείμματα στον Προϋπολογισμό ήταν αναπόφευκτο από τη στιγμή που μια χώρα ανοίγει και απελευθερώνει τις αγορές της, χάνοντας την οικονομική της κυριαρχία.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι σήμερα δεν κινδυνεύουμε από κάποιο μυθικό «φασισμό» προπολεμικού τύπου, όπως διαδίδουν ξεδιάντροπα τα απόλυτα ελεγχόμενα από τις ελίτ ΜΜΕ.
Τον φασισμό αυτόν το συνέτριψαν στρατιωτικά οι λαοί και, κυρίως, ο Σοβιετικός στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και συνακόλουθα πολιτικά και ιδεολογικά, γι’ αυτό και τα τυχόν υπολείμματά του σήμερα είναι θλιβερά κακέκτυπα των πραγματικών φασιστικών κινημάτων.
Οι Αριστερόστροφοι Φασίστες παίζουν παντού το ρόλο του δεκανικιού στους Ευρωφασίστες ή τους φασίστες γενικότερα της Υπερεθνικής Ελίτ στην καταπάτηση της λαϊκής βούλησης. Σ
την Ιταλία, ακόμη και αμέσως μετά την έκρηξη της κρίσης που προκάλεσε το θρασύτατο βέτο της ΕΕ μέσω του οργάνου τους Ματαρέλα, άρχισαν διαπραγματεύσεις για να πείσουν το λιγότερο δεσμευμένο στις αρχές της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας κόμμα των 5 αστέρων να δεχτεί να κάνει μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα τύπου Τσίπρα και να μην επιμείνει στον διορισμό ενός ‘Ευρωσκεπτικιστή’ στη θέση του Υπ. Οικονομικών.
Δεν υπάρχει λοιπόν πια καμιά αμφιβολία ότι οι Ευρωφασίστες, σε συνεργασία με τους αριστερόστροφους φασίστες, είναι αδίστακτοι και είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν κάθε μορφή βίας στη διάθεσή τους (οικονομική, αστυνομική, στρατιωτική κλπ) για να συντρίψουν τη λαϊκή οργή. Και αυτό διότι βέβαια ο λαός, όταν δει την έκφραση της βούλησή του να καταπατείται έτσι βάναυσα, αναγκαστικά, όπως δείχνει πεντακάθαρα η Ιστορία, θα εκφραστεί τελικά και βίαια. Είναι, όμως, τέτοιος ο καθολικός έλεγχος της πληροφόρησης σήμερα από τις ίδιες τις ελίτ (που ούτε μπορούσε να τον ονειρευτεί ο Όργουελ στο «1984»), ώστε με την τρομερή σύγχυση που δημιουργούν μέχρι σήμερα στα λαϊκά στρώματα, κάποια από τα θύματα της παγκοσμιοποίησης να μην έχουν καταλάβει ακόμη ποιοι είναι σήμερα οι πραγματικοί φασίστες. Όμως συγχρόνως είναι τέτοιο το θράσος των Ευρωφασιστών και τέτοια η μαζική οργή που συσσωρεύεται από κάτω σε ολόκληρη την Ευρώπη ενάντια στους απατεώνες της πολιτικής και των ΜΜΕ, που τελικά θα τους παρασύρει όλους, καθώς και το σαθρό οικοδόμημα τους, την ΕΕ και την Ευρωζώνη και τελικά την ίδια τη ΝΔΤ.
ΠΗΓΕΣ:
EU faces backlash after Italian president blocks populists, Bruno Waterfield, The Times, 30/05/2018
Έτσι, μετά το θριαμβευτικό OXI του Βρετανικού λαού στην ΕΕ πριν δύο χρόνια, όταν πάνω από 17 εκατομ. ψηφοφόρων (πάνω από τους μισούς), δηλαδή τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, αψήφησαν τη μαύρη προπαγάνδα των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, τόσο της ευρωπαϊκής ελίτ αλλά και της υπερεθνικής Ελίτ γενικότερα (Ομπάμα κλπ), αλλά και της «Αριστεράς» (Εργατικό Κόμμα κ.α.) και ψήφισαν το Brexit, ξεκίνησε μία τιτάνια εκστρατεία από τις ίδιες τις ελίτ και την «Αριστερά», ιδιαίτερα μέσα στο βρετανικό Κοινοβούλιο, να ανατρέψουν την ιστορική αυτή ψήφο. Σήμερα βγαίνει και ο διοργανωτής κάθε «ροζ» επανάστασης στην Ανατολική Ευρώπη και αλλού, ο πολυεκατομμυριούχος Σόρος και οργανώνει επίσημο κίνημα να ανατρέψει τη βούληση του λαού.
Γιατί;
Διότι η λαϊκή βούληση δεν βόλευε τις ελίτ και την ευεργετημένη μειοψηφία από την παγκοσμιοποίηση.
Και αυτό, ενώ σήμερα είναι πια γενικά παραδεκτό ότι η παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει στη μεγαλύτερη μεταπολεμική ανισότητα, την ουσιαστική κατάργηση της πλήρους απασχόλησης και ένα νέο εργατικό μεσαίωνα (μέσα από τα συμβόλαια μηδενικών ωρών αλλά και τη μαζική παράνομη μετανάστευση που ενθαρρύνουν οι ελίτ), καθώς και τη διάλυση του κράτους πρόνοιας που επιβλήθηκε μέσα από το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών.
- Ο βρετανικός λαός τότε είπε «ΟΧΙ» σε όλα αυτά και σήμερα πληρώνει την τιμή.
- Αντίστοιχα, ο Ιταλικός λαός τόλμησε να υπερψηφίσει κόμματα που άμεσα ή έμμεσα στρέφονται κατά της ΕΕ και των πολιτικών της, δίνοντάς τους απόλυτη πλειοψηφία.
- Η ψευτο-δικαιολογία ήταν ότι ο διορισμός του θα προκαλούσε κρίση στις αγορές και θα υπέφερε ο λαός!
- Βέβαια, παρέλειψαν οι φασίστες αυτοί να αναφέρουν ότι τις αγορές τις ελέγχουν οι ίδιες οι ελίτ των πολυεθνικών και κινούνται ανάλογα με τα κελεύσματά τους για να τρομοκρατήσουν τους λαούς.
- Αυτό έκαναν και κάνουν με τη στερλίνα που έχει χάσει πάνω από 15% της αξίας της από τον καιρό του δημοψηφίσματος και αυτό κάνουν και κατά της Ιταλίας, χτυπώντας την πιστοληπτική της ικανότητα, όταν η χώρα, χάρη στο «άνοιγμα» και την «απελευθέρωση» των αγορών που της επέβαλε η ΕΕ έχει το δεύτερο δημόσιο χρέος μετά το ελληνικό στην Ευρωζώνη.
- Ο Γερμανός μάλιστα Ευρωπαίος Επίτροπος ήταν πολύ σαφής στην ωμότητα του: «η προσδοκία μου είναι ότι οι εξελίξεις στις Ιταλικές αγορές, τα ομόλογα και την οικονομία κατά τις προσεχείς εβδομάδες θα γίνουν τόσο ακραίες που θα έδιναν σήμα στους ψηφοφόρους να μην ψηφίζουν τους λαϊκιστές της Δεξιάς ή της Αριστεράς».
Και φυσικά αποτελεί άλλον ένα μύθο της παγκοσμιοποιητικής «Αριστερας» τύπου Βαρουφάκη και του πάτρωνα του Σόρος ότι αρκεί οι Ευρωφασίστες να συνετιστούν και να καταργήσουν τις πολιτικές λιτότητας για να λυθούν τα προβλήματα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης. Όπως έχω δείξει επανειλημμένα στο παρελθόν, οι πολιτικές λιτότητας είναι αναπόφευκτες σε χώρες ενσωματωμένες στην ΝΔΤ που θέλουν να επιβιώσουν στον διεθνή ανταγωνισμό. Το τέλος άλλωστε του Κεϋνσιανισμού και των Κεϋνσιανών πολιτικών αντιστάθμισης των υφέσεων με ελλείμματα στον Προϋπολογισμό ήταν αναπόφευκτο από τη στιγμή που μια χώρα ανοίγει και απελευθερώνει τις αγορές της, χάνοντας την οικονομική της κυριαρχία.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι σήμερα δεν κινδυνεύουμε από κάποιο μυθικό «φασισμό» προπολεμικού τύπου, όπως διαδίδουν ξεδιάντροπα τα απόλυτα ελεγχόμενα από τις ελίτ ΜΜΕ.
Τον φασισμό αυτόν το συνέτριψαν στρατιωτικά οι λαοί και, κυρίως, ο Σοβιετικός στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και συνακόλουθα πολιτικά και ιδεολογικά, γι’ αυτό και τα τυχόν υπολείμματά του σήμερα είναι θλιβερά κακέκτυπα των πραγματικών φασιστικών κινημάτων.
- Ο πραγματικός φασισμός από τον οποίο κινδυνεύουμε σήμερα είναι ο φασισμός των Υπερεθνικών Ελίτ (αμερικανικών και ευρωπαϊκών) που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια κάθε δημοκρατικά εκφρασμένη λαϊκή βούληση.
- Και φυσικά οι ίδιοι αυτοί φασίστες ξεπερνώντας κάθε Γκέμπελς αποκαλούν φασιστικά και ακροδεξιά όλα τα κινήματα για την Εθνική και Οικονομική Κυριαρχία, που άμεσα ή έμμεσα στρέφονται ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης.
Οι Αριστερόστροφοι Φασίστες παίζουν παντού το ρόλο του δεκανικιού στους Ευρωφασίστες ή τους φασίστες γενικότερα της Υπερεθνικής Ελίτ στην καταπάτηση της λαϊκής βούλησης. Σ
την Ιταλία, ακόμη και αμέσως μετά την έκρηξη της κρίσης που προκάλεσε το θρασύτατο βέτο της ΕΕ μέσω του οργάνου τους Ματαρέλα, άρχισαν διαπραγματεύσεις για να πείσουν το λιγότερο δεσμευμένο στις αρχές της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας κόμμα των 5 αστέρων να δεχτεί να κάνει μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα τύπου Τσίπρα και να μην επιμείνει στον διορισμό ενός ‘Ευρωσκεπτικιστή’ στη θέση του Υπ. Οικονομικών.
Δεν υπάρχει λοιπόν πια καμιά αμφιβολία ότι οι Ευρωφασίστες, σε συνεργασία με τους αριστερόστροφους φασίστες, είναι αδίστακτοι και είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν κάθε μορφή βίας στη διάθεσή τους (οικονομική, αστυνομική, στρατιωτική κλπ) για να συντρίψουν τη λαϊκή οργή. Και αυτό διότι βέβαια ο λαός, όταν δει την έκφραση της βούλησή του να καταπατείται έτσι βάναυσα, αναγκαστικά, όπως δείχνει πεντακάθαρα η Ιστορία, θα εκφραστεί τελικά και βίαια. Είναι, όμως, τέτοιος ο καθολικός έλεγχος της πληροφόρησης σήμερα από τις ίδιες τις ελίτ (που ούτε μπορούσε να τον ονειρευτεί ο Όργουελ στο «1984»), ώστε με την τρομερή σύγχυση που δημιουργούν μέχρι σήμερα στα λαϊκά στρώματα, κάποια από τα θύματα της παγκοσμιοποίησης να μην έχουν καταλάβει ακόμη ποιοι είναι σήμερα οι πραγματικοί φασίστες. Όμως συγχρόνως είναι τέτοιο το θράσος των Ευρωφασιστών και τέτοια η μαζική οργή που συσσωρεύεται από κάτω σε ολόκληρη την Ευρώπη ενάντια στους απατεώνες της πολιτικής και των ΜΜΕ, που τελικά θα τους παρασύρει όλους, καθώς και το σαθρό οικοδόμημα τους, την ΕΕ και την Ευρωζώνη και τελικά την ίδια τη ΝΔΤ.
- Η κατάκτηση όμως της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας για μια χώρα είναι αναγκαία προϋπόθεση στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση—κάτι που «ξεχνούν» τα κομμουνιστικά κόμματα και τα άλλα κόμματα της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» πέρα βέβαια από αριστερόστροφους φασίστες.
ΠΗΓΕΣ:
EU faces backlash after Italian president blocks populists, Bruno Waterfield, The Times, 30/05/2018
‘Not a German or EU colony’: EU’s budget chief Oettinger slammed for telling Italians how to vote, RT, 30/05/2018
============
Σχόλια