Αν το προσέξατε, παραιτούμενος χθες ο Πρόεδρος του ΣτΕ, ουσιαστικά κατέβασε ένα μανιφέστο, το οποίο είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο που επίμονα επαναλαμβάνω κι εγώ εδώ και χρόνια.
Είπε λοιπόν το εξής σε μια μόνο φράση: "Το οικονομικό έχει επιβληθεί επί του θεσμικού" και υποστήριξε πως αυτό είναι καταστροφικό.
Εγώ λέω το ίδιο πράγμα εδώ και χρόνια με παραπλήσια λόγια. Ότι δηλαδή η οικονομική εξουσία έχει επιβληθεί και υποτάξει την πολιτική εξουσία, και ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει διαφορετικά δεν υπάρχει μέλλον, όχι μόνο για μας τους Έλληνες, αλλά για όλους τους συνανθρώπους μας όπου γης, που χωρίς να το καταλαβαίνουν γίνονται δούλοι στα δίχτυα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Πως όμως θα αλλάξει αυτό;
Εδώ ακριβώς έγκειται το μήνυμα της επερχόμενης κατά την άποψή μου Δ' Ελληνικής Δημοκρατίας. Το οικονομικό επιβλήθηκε επί του θεσμικού, γιατί βρήκε πρόσφορο έδαφος. Και αυτό το πρόσφορο έδαφος είναι ο υπερσυγκεντρωτισμός του θεσμικού. Εύκολα λοιπόν μπορεί το οικονομικό να εξουσιάσει τον επικεφαλής σε ένα συγκεντρωτικό θεσμικό σύστημα, τον οποίο μάλιστα το ίδιο σπρώχνει στην εξουσία. Αυτό στην πραγματικότητα είναι ολόκληρο το πνεύμα του Δυτικού Αστισμού και Κοινοβουλευτισμού της βιομηχανικής εποχής που φεύγει. Είναι λοιπόν πολύ πιο εύκολο να επιβληθείς επί ενός συγκεντρωτικού συστήματος, αν ελέγξεις την κορυφή του, από ένα δημοκρατικό σύστημα.
Θα έχετε προσέξει ήδη το πολιτικό τέχνασμα που χρησιμοποιεί η κ. Μέρκελ. Όταν έχει το πάνω χέρι προχωράει κανονικά και επιβάλει τα γερμανικά συμφέροντα. Όταν όμως ζορίζεται και βρίσκεται προ τελεσιγράφων, αμέσως προτάσσει το γερμανικό Κοινοβούλιο και τον Γερμανό φορολογούμενο και έτσι ξεφεύγει από κάθε πίεση. Το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να πράξει και η ελληνική κυβέρνηση για πολλά θέματα (μνημόνιο, Σκοπιανό κ.λ.π.). Δεν το κάνει όμως, γιατί ήδη εδώ το οικονομικό έχει πλήρως επιβληθεί επί του θεσμικού.
Η μονόδρομη λύση επομένως είναι η αποσυγκέντρωση (δεν λέω αποκέντρωση που έχει άλλη έννοια) της εξουσίας. Δηλαδή η λύση είναι ο όσο το δυνατόν μεγαλύτερος εκδημοκρατισμός του θεσμικού συστήματος.
Δεν προτείνω απλά τον εκδημοκρατισμό ως ένα αφηρημένο "φάρμακο" δια πάσαν νόσον, αλλά τον προτείνω ως συγκεκριμένη θεσμική αλλαγή για να απαλλαγεί το θεσμικό από την επιβολή του οικονομικού πάνω του και με αυτόν τον τρόπο να απαλλαγεί ο ελληνικός λαός από παντός είδους πιέσεις και στυγνή εκμετάλλευση..
Αυτή πρέπει να είναι η κεντρική ιδέα και πρόταση για το πέρασμα στην Δ' Ελληνική Δημοκρατία.
Είναι δηλαδή το νέο που αλλάζει ριζικά το οικονομικοθεσμικό σύστημα και δεν επιδιώκει απλά να το διαχειριστεί. ΠΗΓΗ
============
blogger:
Ποιός δεν θυμάται ότι η Ισλανδία ακολούθησε άλλον δρόμο, απ' αυτόν που άλλες χώρες "αναγκάσθηκαν" να ακολουθήσουν επειδή ΈΝΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ, ένας ΘΕΣΜΟΣ δηλαδή στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και δεν μάσησε τα περί του αναπόφευκτου που "πουλούσε" η άλλη πλευρά.
- Σε μας δεν αντιστάθηκε κανένας θεσμός, άν δεν άνοιξαν και τις πύλες! (Στούς θεσμούς, περιλαμβάνονται: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα πολιτικά κόμματα, η Δικαιοσύνη, η Ακαδημία Αθηνών, οι Επιστημονικοί Φορείς, ο Τύπος με τα θεσμικά του όργανα, κ.λ.π.) Για την ακρίβεια έγιναν συνεργοί στην άλωση της χώρας, γιατί έτσι τις ευθύνες τους τις προέβαλλαν ως ευθύνες των ξένων, των "κακών"! - ενώ συνάμα εξασφάλισαν για τον εαυτό τους - αυτοί οι ίδιοι αποτυχημένοι θεσμοί - την ατιμωρησία και την μακροημέρευσή τους και τον πλουτισμό τους. Τί το καλλύτερο για τους ίδιους. Στο πλαίσιο αυτό πιστεύω να καταλάβεται αυτό που ωμά είπε ο Πάγκαλος: "Το μνημόνιο είναι ευλογία!", εννοούσε φυσικά για τον ίδιο και το συνάφι του.
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ
ΠΩΣ ΠΑΡΑΚΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ
https://www.politeianet.gr/books/9789605690229-ferguson-niall-papadopoulos-o-megalos-ekfulismos-228561
Τα συμπτώματα της παρακμής είναι παντού γύρω μας σήμερα: η επιβράδυνση της ανάπτυξης, το τεράστιο χρέος, η αύξηση της ανισότητας, η γήρανση του πληθυσμού, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές.
Τι όμως έχει πάει στραβά; Η απάντηση, υποστηρίζει ο Niall Ferguson στο βιβλίο αυτό, είναι ότι οι θεσμοί μας -το περίπλοκο πλαίσιο μέσα στο οποίο μια κοινωνία μπορεί να ανθίσει ή να αποτύχει- έχουν εκφυλιστεί. Είναι ο θεσμικός εκφυλισμός που κρύβεται πίσω από την οικονομική στασιμότητα και τη γεωπολιτική υποβάθμιση που την ακολουθεί.
Με χαρακτηριστική ζωντάνια και ιστορική γνώση, ο Ferguson αναλύει όχι μόνο τα αίτια αυτής της στασιμότητας, αλλά και τις βαθιές της συνέπειες. "Ο Μεγάλος εκφυλισμός" αποτελεί ένα οξυδερκές κατηγορητήριο μιας εποχής αμέλειας και αδιαφορίας. Ενώ ο αραβικός κόσμος αγωνίζεται να υιοθετήσει τη δημοκρατία και η Κίνα να περάσει από την οικονομική απελευθέρωση στις αρχές του κράτους δικαίου, οι δυτικές μας κοινωνίες σπαταλούν τη θεσμική κληρονομιά πέντε αιώνων.
Για να σταματήσουμε την κατάρρευση του πολιτισμού μας, προειδοποιεί ο Ferguson, θα χρειαστεί ηρωική ηγεσία και ριζική μεταρρύθμιση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)Περιεχόμενα
Πίνακας διαγραμμάτων
Εισαγωγή
1. Η ανθρώπινη κυψέλη
2. Η δαρβινική οικονομία
3. Το τοπίο του δικαίου
4. Κοινωνίες πολιτών και κοινωνίες ανάγωγων
Συμπέρασμα
Σημειώσεις
Ευχαριστίες
Σχόλια