Δεν μπορεί να δοθεί πειστική απάντηση στο ερώτημα αυτό, και ειδικά τώρα εκ των υστέρων που είδαμε που οδηγήθηκαν τα πράγματα.
Γιατί λοιπόν δεν έβαλαν capital controls αμέσως με το πρώτο μνημόνιο, ώστε να ελεγχθεί η ροή του χρήματος, αλλά επέτρεψαν να βγάλει η ελίτ άνετα όλα τα χρήματά της στο εξωτερικό (π.χ. γερμανικές τράπεζες);
Έτσι όμως, δανειστές και εγχώρια ολιγαρχία, αφενός άφησαν να χαθεί η ρευστότητα από τη χώρα, αφετέρου άφησαν να ξεγυμνωθούν οι τράπεζες και μετά κλήθηκαν να τις διασώζουν οι φορολογούμενοι με το αίμα τους;
Μήπως έχουν γίνει αρκετά εγκλήματα εδώ; ΠΗΓΗ
blogger:
Aντιγράφω από την εγγραφή της 14 -Οκτωβρίου -2012
Η ανύπαρκτη στρατηγική των ελληνικών πολιτικών ελίτ
Βlogger:
Μάταια ψάχνει ο ικανότατος αναλυτής Κωνσταντακόπουλος σημάδια της ελληνικής πολιτικής ελληνικής ελίτ. Δεν υπάρχουν! Επειδή δεν υπάρχει ελληνική πολιτική ελίτ.
Η ονομαζόμενη πολιτική ελίτ είναι άκρως δουλική και ετεροκαθοριζόμενη, έχει μάθει μόνο να υπακούει πιστά εντολές τρίτων. Είναι αχυράνθρωποι! Για να αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος σκεφτείτε ότι ως μεγαλύτερος διανοητής αυτής της κάστας πλασαρίστηκε ο Βενιζέλος (βλέπε σχετικά εδώ και εδώ, - σύντομα και υπόδικος - βλ. εδώ - για τους χειρισμούς του στην περιβόητη λίστα). Αν υπάρχουν κάποιοι διανοητές - που υπάρχουν - που να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της υπεράσπισης της χώρας, δεν βρίσκουν τον τρόπο να ακουστούν, αφού ένας άλλος σημαντικός πυλώνας της δημοκρατίας - ο τύπος - έχει αλωθεί από τα ίδια συμφέροντα που ανέδειξαν τους "πολιτικούς ογκόλιθους" που μας κυβερνάνε. Σ' αυτό το πλαίσιο οι παρεμβάσεις των ξένων στην ιστορία αυτής της χώρας είναι ο κανόνας, αφού υπάρχει πάντα ένας μεγάλος αριθμός από "πολιτικοοικονομικά σκουπίδια" που διαγκωνίζεται ν' ανοίξoυν την κερκόπορτα και να γίνουν έτσι συμμέτοχοι στο πλιάτσικο της χώρας.
Αν πραγματικά ήθελε το πολιτικό σύστημα να δώσει λύση θα αξιοποιούσε τις τόσες λίστες - ξεχασμένες πια! Θα αναζητούσε τα εισοδήματα που δεν φορολογήθηκαν αναζητώντας όλα τα εμβάσματα προς το εξωτερικό από την ημέρα που μπήκαμε στο ευρώ. Τίποτα δεν έγινε. Το σύνολο του πολιτικού συστήματος σε πλήρη συνεργασία ένα πράγμα κατάφερε. Να αποκρύψει το πλιάτσικο που έχει ονοματεπώνυμα στο εσωτερικό (και τα λεφτά έξω).
Η απαξιωμένη ελληνική πολιτική ηγεσία δεν ενδιαφέρεται για τη χώρα, αλλά για τα "καλά" που προσφέρει στην ίδια και στην περί αυτήν νομενκλατούρα η διαχείριση της χώρας μέσα στο αυστηρό πλαίσιο που ορίζουν οι ξένοι.
- Κοτζαμπάσικη λογική που σπρώχνει τις λύσεις για αργότερα, μέχρι η χώρα να σαπίσει και ο λαός να εξουθενωθεί. Ώστε οι ίδιοι να μένουν στα πράγματα. Οπότε όλη η ενέργεια του πολιτικού συστήματος από το 2010 και μετά σ' αυτό αποσκοπούσε ... και το κατάφερε. Απέκρυψε το δικό της κλεμμένο πλούτο και εξευτέλισε τον λαό.
---------
Αντιγράφω από την εγγραφή:
Η κρυφή ατζέντα του ευρωπαϊκού ιερατείου
- «Οι ανεύθυνες πολιτικές ελίτ της Ελλάδας θυσίασαν την οικονομία της χώρας τους για τα δικά τους βραχυπρόθεσμα συμφέροντα και για τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων». Βαρύτατη η κατηγορία, θα έπρεπε να προκαλέσει θυμό, αγανάκτηση, σάλο. Κι όμως. Σιωπή. Δηλαδή αποδοχή. Βεβαίως, ο καλός μας φίλος παρέλειψε να πει αυτό που δεν θα ήθελε να ακούσει από τρίτους, ότι δηλαδή εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα (και τα συμφέροντα ανωνύμων πλην «συγκεκριμένων ομάδων») η καταγγελλόμενη ανεύθυνη ελληνική πολιτική ελίτ υπηρέτησε και τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της γερμανικής ελίτ, λ.χ. με αγορές επικλινών υποβρυχίων ή με τον σφοδρό της έρωτα για τη σκανδαλοποιό Ζίμενς. Κι αν η ελίτ αυτή (δηλαδή; οι δέκα - δεκαπέντε οικογένειες που νέμονται παραδοσιακά την εξουσία; αυτοί ενοχοποιούνται δίχως να κατονομάζονται;), αν λοιπόν η ελίτ αυτή «θυσίασε την ελληνική οικονομία», από ανευθυνότητα όπως διατείνεται ο κ. Σόιμπλε, που μάλλον ξέρει περισσότερα απ’ όσα ο «μέσος Ελλην» και ο «μέσος Γερμανός», η γερμανική ελίτ συγκαταλέγεται οπωσδήποτε στους περισσότερο ωφελημένους. Αλλά είπαμε. Αυτά τα παρέλειψε ο κ. Σόιμπλε. Δεν πειράζει όμως. Αρκούν όσα είπε· κι ας θυμίζουν το παροιμιωδώς γνωστό «έλα, παππού μου, να σου δείξω τ’ αμπελοχώραφά σου». ΠΗΓΗ
Σχόλια