Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης
Η κυβέρνηση των Φιλιππίνων προσπαθεί να παραχωρήσει ένα μέρος της δικής της ΑΟΖ για συνεκμετάλλευση στους Κινέζους, κατ’ απαίτηση, βέβαια, του Πεκίνου. Κάτι τέτοιο προσπαθεί να πετύχει και ο Ταγίπ Ερντογάν απαιτώντας, με την ανοχή των Αμερικανών, συνεκμετάλλευση όχι μόνο στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος και στην Κυπριακή ΑΟΖ αλλά και στην περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο και στην Κρήτη. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Τα δύο κράτη, Κίνα και Τουρκία, συμπλέουν σε αυτές τις ενέργειες που αποτελούν κατάφωρη παραβίαση της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας του 1982, που σήμερα αποτελεί πλέον και μέρος του εθιμικού δικαίου. Η ελληνική κυβέρνηση, με τόσους μπελάδες στο κεφάλι της, όχι μόνο αγνοεί αυτά τα γεγονότα, αλλά φαίνεται και να μην ενδιαφέρεται να διδαχθεί από αυτά.
Ο κύριος λόγος που γράφεται αυτό το άρθρο είναι για να καταγραφεί η δουλοπρεπής στάση του Προέδρου των Φιλιππίνων, Rodrigo Duterte απέναντι στην Κίνα, την οποία το δικό του κράτος συνέτριψε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με απόφαση που ελήφθη το 2016. Η Κίνα αρνείται να αναγνωρίσει την απόφαση της Χάγης, η οποία αναγνωρίζει τα δικαιώματα των Φιλιππίνων σε αμφισβητούμενες περιοχές στη Σινική Θάλασσα. Παρά την απόφαση αυτή, ο Duterte επέλεξε να ενισχύσει τους διπλωματικούς και οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα και να αποκλίνει από τον παραδοσιακό σύμμαχο των Φιλιππίνων, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έτσι, αποφάσισε να εξαλείψει την λέξη «αποκλειστικά» από το Άρθρο ΧΙΙ τμήμα 2 ειδικού νόμου για την εθνική οικονομία και την κληρονομιά, που αναφέρει ότι «το κράτος προστατεύει τον θαλάσσιο πλούτο του έθνους στα αρχιπελαγικά ύδατά του, στα χωρικά ύδατα και στην αποκλειστική οικονομική ζώνη και διατηρεί τη χρήση και την εκμετάλλευση του αποκλειστικά στους πολίτες των Φιλιππίνων».
Δηλαδή το Άρθρο αυτό απαγορεύει στην κυβέρνηση των Φιλιππίνων να έρθει σε συμφωνία με άλλο κράτος για την συνεκμετάλλευση των θαλασσών της. Όπως δήλωσε ένας Φιλιππινέζος ειδικός στο Δίκαιο της Θάλασσας:
“Αυτή η συμφωνία συνεκμετάλλευσης, η κοινή έρευνα πραγματικά, θα πρέπει να θεωρηθεί σαφώς ως πολιτική πράξη – όχι ως νομικό καθεστώς – επειδή, αν πρόκειται για νομικό καθεστώς, τότε αυτό έχει μια σειρά επιπτώσεων στην κυριαρχία και τη δικαιοδοσία μας στην περιοχή”.
Ο πρόεδρος των Φιλιππίνων πάσχοντας από φοβικό σύνδρομο προσπαθεί να καλοπιάσει τον παντοδύναμο Πρόεδρο της Κίνας. Ελπίζω να μη συμβεί το ίδιο και στην χώρα μας να καλοπιάσουμε τον Ερντογάν προσφέροντάς του συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, που θα αποτελεί εθνική καταστροφή.
Παρατηρώντας προσεκτικά την κόκκινη γραμμή, που δείχνει την μονομερή οριοθέτηση της Κίνας στη Νότια Σινική Θάλασσα, διαπιστώνει κανείς πόσο εξωφρενική είναι, διότι απαιτεί συνεκμετάλλευση με τις Φιλιππίνες όχι στην περιοχή που οι δυο ΑΟΖ συνορεύουν, αλλά μέσα στην καρδιά της ΑΟΖ των Φιλιππίνων, που προσδιορίζεται από την μπλε γραμμή.
Κάτι παρόμοιο έχει ισχυριστεί και η Τουρκία, όταν αναφέρει ότι διαθέτει δικαιώματα στον θαλάσσιο χώρο της Γαύδου!
Εάν συγκρίνουμε τους δύο χάρτες βλέπουμε ότι, οι μεν Κινέζοι επιδιώκουν να αποκτήσουν ένα μεγάλο κομμάτι των ΑΟΖ του Βιετνάμ, της Μαλαισίας, του Μπρουνέι και των Φιλιππίνων, ενώ η Τουρκία εποφθαλμιά ένα τεράστιο μέρος της ΑΟΖ της Ελλάδας και ένα από αυτό της Κυπριακής ΑΟΖ.
Η Τουρκία δικαιολογεί τον προηγούμενο χάρτη με το να μη δίνει δικαιώματα στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, ενώ σε αυτόν τον χάρτη δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ή νομική υποστήριξη των θέσεών της στα νότια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόκειται ξεκάθαρα για μία κινεζικού είδους παράνομη ενέργεια.
Οι Κινέζοι θεωρούν τον Ειρηνικό Ωκεανό και ιδιαίτερα τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ως τον δικό τους ωκεανό και είναι έτοιμοι να τον υπερασπιστούν. Η Κίνα αυξάνει τη ναυτική της δύναμη για να μπορεί να «κλέβει», πιο εύκολα, τις ΑΟΖ των γειτόνων της και οι Τούρκοι παρακολουθούν προσεκτικά αυτές τις κινεζικές κινήσεις και έχουν και αυτοί αρχίσει να αυξάνουν την ναυτική τους δύναμη.
Κάθε μέρα το θερμόμετρο μεταξύ των δύο χωρών ανεβαίνει, καθώς οι Κινέζοι συνεχώς διεκδικούν την Σινική Θάλασσα για δική τους και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμένουν στην εξασφάλιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, όπως ρητά αναφέρει το Δίκαιο της Θάλασσας, που έχουν υπογράψει οι Κινέζοι αλλά όχι και οι Αμερικανοί.
Σε ολόκληρη τη Νότια Ασία, χώρες όπως το Βιετνάμ, η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες, η Σιγκαπούρη, το Μπρουνέι και η Νότια Κορέα αντιμετωπίζουν την κατάσταση με αυξανόμενη ανησυχία, καθώς η Κίνα μετατρέπει τους κοραλλιογενείς υφάλους σε ανθρωπογενή νησιά ικανά για την εγκατάσταση αεροσκαφών και, στη συνέχεια, επιχειρούν να επιβάλουν ακτίνα δώδεκα μιλίων γύρω τους.
Ο άμεσος κίνδυνος είναι τα πέντε τρισεκατομμύρια δολάρια του διεθνούς εμπορίου που διέρχεται από την περιοχή, να βρίσκεται κάτω από έλεγχο της Κίνας και κάποια στιγμή να ξεκινήσει ένας πόλεμος ανάμεσα στους δύο κολοσσούς.
Οι εξελίξεις στον Ειρηνικό Ωκεανό φαίνονται πολύ μακρινές για την ελληνική κυβέρνηση, αλλά ο Σουλτάνος όχι μόνο τις παρακολουθεί προσεκτικά αλλά προσπαθεί να μιμηθεί την κινεζική τακτική.
Έτσι παρακολουθούμε, για δεκαετίες τώρα, τις παράλογες και παράνομες απαιτήσεις της Τουρκία για τις θάλασσές μας. Οι Τούρκοι, να είστε σίγουροι, γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν απαιτώντας συνεχώς νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Θέλουν απλώς να κατοχυρώσουν την θέση τους, όταν θα έρθει η ώρα του Διεθνούς Δικαστηρίου, χρησιμοποιώντας αυτό το επιχείρημα: «εμείς ποτέ δεν αποδεχτήκαμε ότι αυτή είναι θάλασσα μόνο για την Ελλάδα».
Σ’ αυτό το σκεπτικό τάσσεται και η πολύ πρόσφατη δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που υποστήριξε:
«Tο καθεστώς κυριαρχίας κάποιων νησίδων και βραχονησίδων και τα γύρω από αυτά θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο, δεν έχουν καθοριστεί με κάποια ισχύουσα διεθνή συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας και είναι αλήθεια ότι εξαιτίας αυτού του γεγονότος δημιουργούνται μία σειρά από προβλήματα».
Ενθυμούμαι πάντα τα λόγια του αείμνηστου Ντόρη Χαλκιόπουλου, που ήταν ο νομικός Σύμβουλος του ΥΠΕΞ και ο μεγάλος μου δάσκαλος στο Δίκαιο της Θάλασσας. Μου είχε πει, πριν 30 χρόνια:
«Θόδωρε, να θυμάσαι τι είδους αποφάσεις βγάζει η Χάγη. Όταν ένα κράτος προσφεύγει αναφέροντας ότι αυτή η θάλασσα είναι δικιά μου και ένα άλλο κράτος, που δεν δικαιούται τίποτα, ισχυρίζεται ότι η μισή θάλασσα είναι δικιά μου, δυστυχώς το δικαστήριο του δίνει το μισό από το μισό που δεν δικαιούται».
Έτσι οι Τούρκοι θα συνεχίσουν, για πολλά χρόνια ακόμα, το ίδιο τροπάριο.
Όπως έγραψε τόσο γλαφυρά ο Βασίλης Κοψαχείλης σ΄ αυτόν τον ιστότοπο:
Η κυβέρνηση των Φιλιππίνων προσπαθεί να παραχωρήσει ένα μέρος της δικής της ΑΟΖ για συνεκμετάλλευση στους Κινέζους, κατ’ απαίτηση, βέβαια, του Πεκίνου. Κάτι τέτοιο προσπαθεί να πετύχει και ο Ταγίπ Ερντογάν απαιτώντας, με την ανοχή των Αμερικανών, συνεκμετάλλευση όχι μόνο στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος και στην Κυπριακή ΑΟΖ αλλά και στην περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο και στην Κρήτη. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Τα δύο κράτη, Κίνα και Τουρκία, συμπλέουν σε αυτές τις ενέργειες που αποτελούν κατάφωρη παραβίαση της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας του 1982, που σήμερα αποτελεί πλέον και μέρος του εθιμικού δικαίου. Η ελληνική κυβέρνηση, με τόσους μπελάδες στο κεφάλι της, όχι μόνο αγνοεί αυτά τα γεγονότα, αλλά φαίνεται και να μην ενδιαφέρεται να διδαχθεί από αυτά.
Ο κύριος λόγος που γράφεται αυτό το άρθρο είναι για να καταγραφεί η δουλοπρεπής στάση του Προέδρου των Φιλιππίνων, Rodrigo Duterte απέναντι στην Κίνα, την οποία το δικό του κράτος συνέτριψε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με απόφαση που ελήφθη το 2016. Η Κίνα αρνείται να αναγνωρίσει την απόφαση της Χάγης, η οποία αναγνωρίζει τα δικαιώματα των Φιλιππίνων σε αμφισβητούμενες περιοχές στη Σινική Θάλασσα. Παρά την απόφαση αυτή, ο Duterte επέλεξε να ενισχύσει τους διπλωματικούς και οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα και να αποκλίνει από τον παραδοσιακό σύμμαχο των Φιλιππίνων, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έτσι, αποφάσισε να εξαλείψει την λέξη «αποκλειστικά» από το Άρθρο ΧΙΙ τμήμα 2 ειδικού νόμου για την εθνική οικονομία και την κληρονομιά, που αναφέρει ότι «το κράτος προστατεύει τον θαλάσσιο πλούτο του έθνους στα αρχιπελαγικά ύδατά του, στα χωρικά ύδατα και στην αποκλειστική οικονομική ζώνη και διατηρεί τη χρήση και την εκμετάλλευση του αποκλειστικά στους πολίτες των Φιλιππίνων».
Δηλαδή το Άρθρο αυτό απαγορεύει στην κυβέρνηση των Φιλιππίνων να έρθει σε συμφωνία με άλλο κράτος για την συνεκμετάλλευση των θαλασσών της. Όπως δήλωσε ένας Φιλιππινέζος ειδικός στο Δίκαιο της Θάλασσας:
“Αυτή η συμφωνία συνεκμετάλλευσης, η κοινή έρευνα πραγματικά, θα πρέπει να θεωρηθεί σαφώς ως πολιτική πράξη – όχι ως νομικό καθεστώς – επειδή, αν πρόκειται για νομικό καθεστώς, τότε αυτό έχει μια σειρά επιπτώσεων στην κυριαρχία και τη δικαιοδοσία μας στην περιοχή”.
Ο πρόεδρος των Φιλιππίνων πάσχοντας από φοβικό σύνδρομο προσπαθεί να καλοπιάσει τον παντοδύναμο Πρόεδρο της Κίνας. Ελπίζω να μη συμβεί το ίδιο και στην χώρα μας να καλοπιάσουμε τον Ερντογάν προσφέροντάς του συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, που θα αποτελεί εθνική καταστροφή.
ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΚΙΝΕΖΙΚΩΝ ΒΛΕΨΕΩΝ
Παρατηρώντας προσεκτικά την κόκκινη γραμμή, που δείχνει την μονομερή οριοθέτηση της Κίνας στη Νότια Σινική Θάλασσα, διαπιστώνει κανείς πόσο εξωφρενική είναι, διότι απαιτεί συνεκμετάλλευση με τις Φιλιππίνες όχι στην περιοχή που οι δυο ΑΟΖ συνορεύουν, αλλά μέσα στην καρδιά της ΑΟΖ των Φιλιππίνων, που προσδιορίζεται από την μπλε γραμμή.
Κάτι παρόμοιο έχει ισχυριστεί και η Τουρκία, όταν αναφέρει ότι διαθέτει δικαιώματα στον θαλάσσιο χώρο της Γαύδου!
Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
ΠΗΓΗ: Θεόδωρος Καρυώτης, Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα, 2014, σελ. 194.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- Επίλογος
Οι Κινέζοι θεωρούν τον Ειρηνικό Ωκεανό και ιδιαίτερα τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ως τον δικό τους ωκεανό και είναι έτοιμοι να τον υπερασπιστούν. Η Κίνα αυξάνει τη ναυτική της δύναμη για να μπορεί να «κλέβει», πιο εύκολα, τις ΑΟΖ των γειτόνων της και οι Τούρκοι παρακολουθούν προσεκτικά αυτές τις κινεζικές κινήσεις και έχουν και αυτοί αρχίσει να αυξάνουν την ναυτική τους δύναμη.
Κάθε μέρα το θερμόμετρο μεταξύ των δύο χωρών ανεβαίνει, καθώς οι Κινέζοι συνεχώς διεκδικούν την Σινική Θάλασσα για δική τους και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμένουν στην εξασφάλιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, όπως ρητά αναφέρει το Δίκαιο της Θάλασσας, που έχουν υπογράψει οι Κινέζοι αλλά όχι και οι Αμερικανοί.
Σε ολόκληρη τη Νότια Ασία, χώρες όπως το Βιετνάμ, η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες, η Σιγκαπούρη, το Μπρουνέι και η Νότια Κορέα αντιμετωπίζουν την κατάσταση με αυξανόμενη ανησυχία, καθώς η Κίνα μετατρέπει τους κοραλλιογενείς υφάλους σε ανθρωπογενή νησιά ικανά για την εγκατάσταση αεροσκαφών και, στη συνέχεια, επιχειρούν να επιβάλουν ακτίνα δώδεκα μιλίων γύρω τους.
Ο άμεσος κίνδυνος είναι τα πέντε τρισεκατομμύρια δολάρια του διεθνούς εμπορίου που διέρχεται από την περιοχή, να βρίσκεται κάτω από έλεγχο της Κίνας και κάποια στιγμή να ξεκινήσει ένας πόλεμος ανάμεσα στους δύο κολοσσούς.
Οι εξελίξεις στον Ειρηνικό Ωκεανό φαίνονται πολύ μακρινές για την ελληνική κυβέρνηση, αλλά ο Σουλτάνος όχι μόνο τις παρακολουθεί προσεκτικά αλλά προσπαθεί να μιμηθεί την κινεζική τακτική.
Έτσι παρακολουθούμε, για δεκαετίες τώρα, τις παράλογες και παράνομες απαιτήσεις της Τουρκία για τις θάλασσές μας. Οι Τούρκοι, να είστε σίγουροι, γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν απαιτώντας συνεχώς νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Θέλουν απλώς να κατοχυρώσουν την θέση τους, όταν θα έρθει η ώρα του Διεθνούς Δικαστηρίου, χρησιμοποιώντας αυτό το επιχείρημα: «εμείς ποτέ δεν αποδεχτήκαμε ότι αυτή είναι θάλασσα μόνο για την Ελλάδα».
Σ’ αυτό το σκεπτικό τάσσεται και η πολύ πρόσφατη δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που υποστήριξε:
«Tο καθεστώς κυριαρχίας κάποιων νησίδων και βραχονησίδων και τα γύρω από αυτά θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο, δεν έχουν καθοριστεί με κάποια ισχύουσα διεθνή συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας και είναι αλήθεια ότι εξαιτίας αυτού του γεγονότος δημιουργούνται μία σειρά από προβλήματα».
Ενθυμούμαι πάντα τα λόγια του αείμνηστου Ντόρη Χαλκιόπουλου, που ήταν ο νομικός Σύμβουλος του ΥΠΕΞ και ο μεγάλος μου δάσκαλος στο Δίκαιο της Θάλασσας. Μου είχε πει, πριν 30 χρόνια:
«Θόδωρε, να θυμάσαι τι είδους αποφάσεις βγάζει η Χάγη. Όταν ένα κράτος προσφεύγει αναφέροντας ότι αυτή η θάλασσα είναι δικιά μου και ένα άλλο κράτος, που δεν δικαιούται τίποτα, ισχυρίζεται ότι η μισή θάλασσα είναι δικιά μου, δυστυχώς το δικαστήριο του δίνει το μισό από το μισό που δεν δικαιούται».
Έτσι οι Τούρκοι θα συνεχίσουν, για πολλά χρόνια ακόμα, το ίδιο τροπάριο.
Όπως έγραψε τόσο γλαφυρά ο Βασίλης Κοψαχείλης σ΄ αυτόν τον ιστότοπο:
- «Όσοι ακόμη πιστεύουν ότι η Τουρκία θα απειλήσει την Ελληνική και Κυπριακή κυριαρχία με συμβατικούς τρόπους, σχέδια και μεθοδεύσεις περασμένων ετών και ξεπερασμένων λογικών, καλά θα κάνουν είτε να αναθεωρήσουν, είτε να αποσυρθούν από τον εθνικό σχεδιασμό και τη λήψη των αποφάσεων, διότι είναι ακατάλληλοι να μας προστατέψουν. Η Τουρκία κινείται στα όρια μεταξύ διεθνούς δικαίου και ανταγωνιστικών διεθνών συμφερόντων, την ώρα που εμείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε το παιχνίδι της και οδηγούμαστε προς νέες περιπέτειες και ενδεχομένως νέες εθνικές καταστροφές».
Σχόλια