Θα επιχειρήσουμε σχεδίασμα εγχειριδίου διατήρησης αποικιών,
θεμελιωμένο στις ήδη καλές πρακτικές –η χώρα μας αποτελεί μοντέλο.
Παραθέτω σε σειρά αυτές τις effective practices:
1. Αρχικώς μία αποικία, ενίοτε με τη μορφή κράτους (μη κραταιού),
είτε δημιουργείται εξ αρχής, επιλεγομένης της τοποθεσίας της νέας
αποικίας ή κράτους/αποικία και των ορίων της. Αυτά όμως τα αρχικά όρια
μπορούν να αυξομειωθούν, αναλόγως των περιστάσεων, δεν είναι δηλαδή
πάντα σταθερά.
2. Τα ανωτέρω επιτυγχάνονται είτε στρατιωτικώς είτε οικονομικώς.
Ενίοτε και με τα δύο αυτά μαζί, για να ήμαστε σίγουροι, αλλά και είτε
χρησιμοποιώντας επιτηδείως πότε το ένα και πότε το άλλο.
3. Στη συνέχεια διορίζονται στην αποικία -ή κράτος/αποικία-
φύλαρχοι ή, στο πιο «σοφιστικέ», πρωθυπουργοί, με υπουργούς δίκην
γενικών γραμματέων τους.
4. Για να επιτύχει όμως το όλο εγχείρημα, θα πρέπει η αποικία να
είναι φυλαρχοκεντρική ή πρωθυπουργοκεντρική. Τα περί διάκρισης των
εξουσιών και τα υπόλοιπα, δεν έχουν θέση, ασχέτως αν αναγράφονται στο
(δήθεν) Σύνταγμά της.
5. Προσοχή όμως: όλοι αυτοί οι φύλαρχοι ή πρωθυπουργοί, καθώς και
οι γραμματείς τους, πρέπει να είναι εξαρτώμενοι από την αποικιοκρατική
αρχή και αδύναμοι να αυτενεργήσουν. Επί ποινή μέχρι και φονεύσεώς τους,
αν ξεστρατίσουν ή τουλάχιστον διαπόμπευσής τους έως φυλάκισής τους.
Τούτο επιτυγχάνεται αν τους διαλέξουμε από νωρίς, από τα φοιτητικά τους
χρόνια ας πούμε, π.χ. φοιτητές νομικής, οδοντιατρικής, ιατρικής,
κοινωνιολογίας, κ.λ.π., και τους δεσμεύσουμε καθιστώντας τους ανίκανους
να ασκήσουν το επάγγελμα για το οποίο υποτίθεται ότι σπούδασαν. Αν
μάλιστα είναι γόνοι δοκιμασμένων φυλάρχων μας, ακόμα καλλίτερα. Ακόμα
πιο καλά αν είναι μειωμένης ευφυΐας Το «δέσιμό» τους είναι καλλίτερο.
6. Στη συνέχεια, τους έχουμε στα όπα-όπα, αλλά προσοχή στο να είναι
πάντα εξαρτώμενοι. Προσέχουμε δηλαδή να τους «δένουμε» περισσότερο:
κάθε φορά που τους φρονίζουμε δίνοντάς τους χρήματα ή εξουσία ή και
τα δύο αυτά μαζί, είναι απαραίτητο να έχουμε και κάποιον μάρτυρα,
τηλεφώνημα ή βιντεοσκόπιση. Αν κάποια στιγμή θελήσουν να αυτενεργήσουν,
θα τους εξαναγκάσουμε να επανέλθουν στην κανονικότητα.
7. Όσον αφορά τώρα στους κατοίκους της αποικίας, τους προσφέρουμε
«άρτον και θεάματα», ενίοτε μάλιστα μόνο θεάματα. Στόχος είναι να μη
σκέφτονται πολιτικά και να μη σκέφτονται αυτά που πραγματικά τους
αφορούν. Ώρες ατελείωτες για τα αποκαλύπτονται δήθεν ένα-δυό σκάνδαλα,
από τα πάμπολλα που βρίσκονται (στοιχειοθετημένα) στα συρτάρια των
μεγάλων αδελφών και που κύριο στόχο έχουν να αποπροσανατολίσουν την
κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας ή να αλλάξουν
καταστάσεις που φαίνεται να παίρνουν άλλο δρόμο από τον προσχεδιασμένο.
Επίσης οι πολιτικοί παρουσιάζονται δίκην τηλεοπτικών σταρ, όλη μέρα οι
τηλεοπτικές εκπομπές που μας κάνουν να «ξεχνιόμαστε», όπως μας έλεγε
παλαιότερη διαφήμιση περιοδικού με νουβέλες. Η τηλεόραση μάλιστα στη
χώρα μας πειραματίζεται επιτυχώς προς επίτευξη της απόλυτης
αποβλάκωσή μας. Τα νούμερα τηλεθέασης των διαφόρων survivors το
αποδεικνύουν.
8. Για τον έλεγχο του λαού εξυπηρετεί πολύ και ο φανατισμός του με
ανούσια πράγματα. Π.χ. με πολιτικοφανείς βερμπαλισμούς χωρίς
περιεχόμενο, δήθεν συλλογικές διαμαρτυρίες και δήθεν επαναστατικές
μεθόδους διεκδικήσεων –οι παρδαλές επαναστάσεις έχουν αναχθεί σε κατ’
εξοχήν μέσο ελέγχου των λαών- ποδόσφαιρο, κ.λ.π.
9. Προσοχή όμως: Αν τα πράγματα αλλάξουν ή θέλουμε να τα αλλάξουμε,
δεν χωρούν συναισθηματισμοί. Όποιος δεν μας κάνει πλέον, πετιέται.
Άλλωστε το φυλαρχικό σύστημά του θα τον προστατεύσει από τα χειρότερα,
εκτός αν το σύστημα αυτό αδυνατεί να αυτοπροστατευθεί και καταφεύγει σε
κάποια ακραία γι’ αυτό πράξη –π.χ. τη φυλάκιση ενός υπουργού του. Αλλά
γενικώς, φύλαρχος φυλάρχου μάτι δεν βγάζει.
10. Μερικές φορές όμως τυχαίνει η ιστορία να ξεφύγει…. Διεθνείς
συγκυρίες και ανταγωνισμοί, που ενίοτε επιδιώκουν μεγαλύτερες αλλαγές,
μπερδεύουν τα πράγματα, μπαίνουν άγνωστοι και ανεξέλεγκτοι παίκτες στα
τεκταινόμενα, οι λαοί δεν είναι πάντα απολύτως ελεγχόμενοι, κ.λ.π.
Εκεί είναι που μέσα στην αναμπουμπούλα ίσως κάτι παραπάνω πετύχει η
αποικία, αν βέβαια διαθέτει ανθρώπους ικανούς να δούν μακρύτερα από αυτό
που τους έμαθαν να βλέπουν και το φυλαρχικό σύστημα καταρρεύσει.
11. Δεν είναι κακό να προσβλέπουμε σε αυτό το τελευταίο…. άλλωστε η
Ιστορία έχει δείξει πως δεν τιθασεύεται, τουλάχιστον για πολύ.
Αν τώρα με τα παραπάνω πήγε κάπου το μυαλό σας… αυτό θέλαμε.
Σχόλια