Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

 Ηλίας Παπαναστασίου
Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μοντέρνου» επιστημονικού, θεωρητικού κεκτημένου, δηλαδή όλου του Πολιτιστικού Κεκτημένου της Νεώτερης εποχής από το τέλος του Μεσαίωνα και δώθε.
Θα χρειαστεί μια σειρά άρθρων για να εξηγήσουμε απλά και στρωτά την αποδομητική - δήθεν εκσυγχρονιστική - τάση των Μεταμοντέρνων Επιστημόνων και των δήθεν ανατρεπτικών τάσεών τους.
Ουσιαστικά οι Μεταμοντέρνοι μάς πάνε όχι μπροστά, αλλά πίσω από τους «Μοντέρνους» ή νεωτερικούς. Όσο και να διαμαρτύρονται οι Μεταμοντέρνοι και η θεωρία τους, αποτελούν μια Επανάσταση ενάντια στη Λογική και μια ασύντακτη και πρωτόγονη επιστροφή στην Προ-Λογική ή Μυθολογική περίοδο. Καλύπτουν δε την βαθιά αντιδραστικότητά τους με κραυγές επιστημοσύνης και προχωρημένης σκέψης…
Αφήνοντας για τις μετέπειτα δημοσιεύσεις την ανάλυση των θεωριών τους, σήμερα θα ασχοληθούμε με την Μεταμοντέρνα Αριστερά (Αριστερά εντός εισαγωγικών), επικεντρώνοντας σε πέντε χαρακτηριστικά της για να τονίσουμε την ιδιαιτερότητά της.

• Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» έχει σαν κύρια τάση τον Κοινωνιολογισμό.

Έχοντας αλλεργία και ενστικτώδη απέχθεια στη Βιολογία, οι Μεταμοντέρνοι θεωρούν τη Βιολογική κατασκευή σαν Κοινωνική Κατασκευή κατά πρώτο λόγο.

Με αποκορύφωμα την θεωρία του φύλου, την οποία πρεσβεύουν, θεωρούν πως τα δυο φύλα είναι κατά πρώτο λόγο «Κοινωνική Κατασκευή». Ουσιαστικά δεν γεννιέσαι βιολογικά σαν άνδρας ή γυναίκα, αλλά «δημιουργείσαι» ή «διαπλάθεσαι» από την Κοινωνία.

Έχοντας σαν συνειδητό στόχο να αποδομήσουν τον Βιολογικό Πυρήνα των Φύλων υπερτονίζουν την Κοινωνική Επιρροή στην διαμόρφωση των Φύλων μειώνοντας με κάθε τρόπο τον βιολογικό πυρήνα των δυο φύλων.

• Η Μεταμοντέρνα Αριστερά έχει αναγάγει την «Ελευθερία Επιλογής» σε υπέρτατο Αγαθό.

Υπερπηδώντας Κοινωνία, Κοινωνική Επιρροή και Περίγυρο – για να μην μιλήσουμε για κάποιες «Διαβόητες» Έννοιες τις οποίες απεχθάνεται, όπως Κοινωνική Ηθική και Κοινωνική Ευθύνη – η «Αριστερά» αυτή θεωρεί την Ελευθερία Επιλογής Υπέρτατο Αγαθό, Suprema Lex, Lex Regis.

Έτσι, εάν κάποιος που είναι Gay ή Lesbian αποζητά όχι μόνο Σύμφωνο Συμβίωσης αλλά και υιοθεσία τέκνων, ανατροφή κ.λπ. είναι ελεύθερος να το κάνει και φυσικά όλη η υπόλοιπη κοινωνία οφείλει να υπακούσει.

Η τελευταία πρόταση από τον ΣΥΡΙΖΑ για υιοθεσία παιδιών από Ομοφυλόφιλους πιστοποιεί του λόγου το αληθές. Όσοι αρνούνται ή τέλος πάντων έχουν ενστάσεις είναι Ομοφοβικοί – στην καλύτερη περίπτωση… – ή απλά «Νεοναζί» και «Φασίστες».

Είναι ουσιαστικά η αποθέωση της εγωκεντρικής αντίληψης του κόσμου, δηλαδή η αναγόρευση του Φιλελεύθερου Εγώ σε υπέρτατη Αρχή.

Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» είναι ουσιαστικά Φιλελευθερισμός και Νεοφιλελευθερισμός με «Ροζ Πετσέτα».

• Στον τομέα των εθνικών ζητημάτων η αναγόρευση του «Εθνικού Φαντασιακού» σε κύριο κριτήριο όλων των θεμάτων περί έθνους είναι το θεμελιακό τους χαρακτηριστικό.

Για την Μεταμοντέρνα «Αριστερά» δεν υπάρχει έθνος σαν ιστορική κατασκευή – κοινωνική, ταξική, πολιτική, ιδεολογική, θρησκευτική, βιολογική –, αλλά όλα ανάγονται στην Φαντασιακή παραγωγή/αναπαραγωγή του εκάστοτε Εθνικισμού.

Με αυτή την λογική δεν υπάρχουν Εθνικοαπελευθερωτικοί Αγώνες – όπως των Αντιαποικιοκρατικών Κινημάτων του Τρίτου Κόσμου, του ΕΑΜ επί Κατοχής ή της Επανάστασης του ’21 – αλλά εθνικοί «Εθνικισμοί».

Η λογική πως καθένας που μιλά για Έθνος, Πατρίδα ή Εθνική Απελευθέρωση είναι Εθνικιστής και – εννοείται… – Ακροδεξιός ή και Ναζί δεν είναι Μακριά.

• Μια ακραία αστική – Δεξιά και Ακροδεξιά – αντίληψη ταυτίζει την Μεταμοντέρνα «Αριστερά» με την Διαλεκτική Θεωρία του Μαρξ και τον «Αντιεθνικισμό» της με τον Διεθνισμό του Εργατικού Κινήματος.

Είναι λάθος γιατί οι εκπρόσωποι της Μεταμοντέρνας «Αριστεράς» δεν αποδομούν απλώς την μαρξιστική θεωρία, αλλά ουσιαστικά την απορρίπτουν.

Γνωστά Κοινοβουλευτικά Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ολοζώντανα παραδείγματα με αποτέλεσμα όχι να μην πάνε μπροστά από τον «Δογματικό και ξεπερασμένο Μαρξ» αλλά να επιστρέφουν σε παλαιότερες και ξεπερασμένες απόψεις.

Π.χ. ο Φεμινισμός της Μεταμοντέρνας «Αριστεράς» δεν υποστηρίζει την ισότητα των φύλων όπως κόπτεται, αλλά την προνομιακή μεταχείριση του ενός φύλου σε βάρος του άλλου. Υποκαθιστώντας την πάλη των τάξεων με την πάλη των δυο φύλων και χωρίζοντας τα δυο φύλα, δεν παίζουν απλώς το παιχνίδι της Ελίτ που θέλει να διαιρεί και να βασιλεύει – Divide et Impera – αλλά ουσιαστικά προωθούν την Πρακτική του Νέου Χαλίφη. Αν με άλλα λόγια οι γυναίκες υποκαταστήσουν τους άνδρες – «Χαλίφηδες στην Θέση του Χαλίφη» –, τότε όλα θα πάνε καλά, δηλαδή δεν καταργούμε τον Χαλίφη αλλά αντικαθιστούμε το φύλο του.

Ουσιαστικά δεν έχουν καμία σχέση με τις απόψεις της Ιστορικής Αριστεράς της Δεύτερης και Τρίτης Διεθνούς – Clara Zetkin, August Bebel, Rosa Luxemburg, Louise Kautsky, Friedrich Engels – όπου υπήρχε σαφέστατο Κοινωνικό Κριτήριο διαχωρίζοντας τις Μεγαλοαστές Φεμινίστριες από τις Εργαζόμενες.

Σύμφωνα με την Ιστορική Αριστερά εχθρός της Γυναίκας είναι το Κεφαλαιοκρατικό Σύστημα.

Σύμφωνα με την Μεταμοντέρνα «Αριστερά» a la ΣΥΡΙΖΑ εχθρός της Γυναίκας είναι ο Φαλλοκράτης, Σεξιστής, Πατριαρχικός, Υποψήφιος Βιαστής και περιφερόμενο Κάθαρμα της Ιστορίας που λέγεται Άνδρας. Μισανδρισμός δηλαδή.

• Η Κοινωνική Προέλευση της Μεταμοντέρνας «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα μικροαστικά στρώματα και κυρίως αυτό που ο Κωστής Μοσκώφ αποκαλούσε «Μικροαστική και Μεταπρατική Ιντελιγκέντσια».

Έχοντας επικεντρώσει την προσοχή τους σε τμήματα της Πανεπιστημιακής και Δημοσιοϋπαλληλικής Γραφειοκρατίας – Μεσαίου και Ανώτερου Επιπέδου – οι ίδιοι οι Μεταμοντέρνοι «Αριστεροί» αυτής της Κοπής αυτοαποκαλούνται Διανοούμενοι και καταχρώνται εννοιών τις οποίες ουσιαστικά δεν γνωρίζουν σχεδόν καθόλου.

Από τις Δέκα Λέξεις οι Επτά είναι «Διανοούμενος» και «Ηγεμονία». Μετριότατοι επιστημονικά και άσχετοι θεωρητικά, καταχρώνται όρους τους όποιους ουσιαστικά δεν κατανοούν, ταυτόχρονα δε κορδώνονται σαν φασιανοί για την Ιδεολογική τους Μεγαλοπρέπεια.

Έχοντας αποκοπεί από γεννησιμιού τους από αυτό που ονομάζουμε λαϊκά στρώματα και εργατική τάξη, έχουν μια νέα μεγάλη καινοτομία συγκριτικά με την Ιστορική Αριστερά, το πλήρες διαζύγιο από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Όσοι λοιπόν παραξενεύονται για την ιδεοληψία της Μεταμοντέρνας «Αριστεράς» καλύτερα να μην την συγχέουν με την Αριστερά που γνωρίσαμε Ιστορικά. Αποτελούν ένα περιφερόμενο Κοινωνικό Στρώμα του 3-4% που καταφέρνει με ψευδεπίγραφο τρόπο να ενσωματώνει αιτήματα μεγάλων στρωμάτων όπως και έγινε στις εκλογές του 2015. Πάντα με ψευδοαριστερή μπαγκέτα
ΠΗΓΗ
========================

Η εξέλιξη μιας πεταλούδας σε σκουλήκι

Παρασκευή 01 Δεκεμβρίου 2017, 00:02

Μετά και τις χτεσινές ένθερμες δηλώσεις Τσακαλώτου, Τζανακόπουλου και Κοντονή για τους πλειστηριασμούς, η πορεία μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ από κατά φαντασία αριστερό κόμμα σε έμπρακτα δουλικό μπορεί να καταγραφεί με ασφάλεια και βεβαιότητα βήμα βήμα. Όπως η εξέλιξη όλων των ζώων.

Στην αρχή  η δραχμή ήταν πιο συμφέρουσα από το ευρώ, αλλά στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι το ευρώ είναι πιο συμφέρον από τη δραχμή. Στη συνέχεια, Κινέζοι, Ρώσοι και Ιρανοί ήταν πιο συμφέροντες για σύμμαχοι, αλλά στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι οι ΗΠΑ, η Γερμανία  και η ΕΕ είναι πιο συμφέροντες για σύμμαχοι.

Μετά, τα μνημόνια ήταν μια κατάρα που οδηγούσαν τα χώρα σε καταστροφή, αλλά στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι χωρίς τα μνημόνια θα χάναμε την εξουσία και αποφασίσαμε ότι είναι καλύτερα να καταστρέψουμε τη χώρα παρά να καταστρέψουμε το κόμμα. Έτσι, τα μνημόνια από κατάρα έγιναν το ευαγγέλιό μας.

Στην αρχή πιστεύαμε ότι η κρατική περιουσία πρέπει να προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι η κρατική περιουσία προστατεύεται καλύτερα όταν περνάει σε ξένα χέρια. Κι έτσι, την υποθηκεύσαμε έναντι δανείων στους δανειστές μας για 99 χρόνια.

Επίσης, πιστεύαμε ότι τις δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να τις διαχειρίζεται το κράτος προς όφελος των πολιτών, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι συμφέρει περισσότερο οικονομικά να τις πουλήσουμε σε ιδιώτες και τις βγάλαμε σε πλειστηριασμό.

Εμείς λέγαμε ότι οι τράπεζες είναι ο μεγαλύτερος κλέφτης καπιταλιστής και ο υπαίτιος της κρίσης στην Ελλάδα και τον κόσμο, μέχρι που ανακαλύψαμε χτες δια του υπουργού Οικονομικών, ότι «αν δεν υπάρχουν τράπεζες και αν δεν μπορούν να δανείσουν στις επιχειρήσεις και σε νέα ζευγάρια έχουμε κοινωνικό πρόβλημα»!

Από την αρχή πιστεύαμε ότι είναι παράνομο να πληρώνουν οι πολίτες στους πανάκριβους δρόμους των εργολάβων, τους παράλογους φόρους των ακινήτων, τα πανάκριβα εισιτήρια στις συγκοινωνίες, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι είναι παράνομο να μην πληρώνουν οι πολίτες όταν οι εργολάβοι, οι εφορίες και οι συγκοινωνίες είναι στα δικά μας χέρια.

Από την αρχή λέγαμε ότι το σπίτι του καθενός είναι ιερό και δεν μπορεί μια τράπεζα να του το πάρει επειδή χρωστάει το δάνειό του, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι αυτοί που εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς προστατεύουν τους μεγαλοαστούς, ενώ οι τράπεζες που πουλάνε σε ξένα funds τα δάνεια του κόσμου, συλλήβδην, στηρίζουν την ελληνική οικονομία.

Εμείς λέγαμε ότι η αστυνομία είναι φασιστική, πρέπει να αφοπλιστεί και να διαλυθούν τα ΜΑΤ, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι η αστυνομία είναι καλή αν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε όπως κι οι άλλοι, ανοίγοντας κεφάλια φοιτητών, εργαζόμενων και όσων αντιδρούν στη πολιτική μας.

Λέγαμε μάλιστα, ότι τα χημικά είναι απαγορευμένος θάνατος που πρέπει να καταργηθούν, μέχρι που διαπιστώσαμε ότι κάνουν δουλειά και σε κλειστούς χώρους, ίσως καλύτερη από όση σε ανοιχτούς.

Εξ αρχής είμασταν υπερασπιστές των εργασιακών δικαιωμάτων των πολιτών μέχρι που ανακαλύψαμε ότι όσο πιο πολλά δικαιώματα έχουν οι πολίτες τόσο πιο πολλά προβλήματα έχουμε εμείς σαν κυβέρνηση. Και διορθώσαμε το λάθος μας.

Εμείς λέγαμε ότι το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων ήταν μια καταστροφή για το λαό, αλλά σαν κυβέρνηση ανακαλύψαμε ότι αυτό το κόψιμο αύξανε τις θέσεις εργασίας. Κι αυτό το κάναμε σημαία μας.

Γιατί εμείς λέγαμε ότι δεν υπάρχει χειρότερο από την ανεργία και διεκδικούσαμε θέσεις πλήρους εργασίας. Μέχρι που ανακαλύψαμε ότι όσο λιγότερες θέσεις πλήρους εργασίας είχαμε τόσο περισσότερες θέσεις περιστασιακής εργασίας είχαμε. Κι έτσι ανακαλύψαμε ότι με τους αριθμούς και τους μισθούς ντροπής καταπολεμάς και την ανεργία.

Εμείς πιστεύαμε πάντα στην ειρήνη και τη φιλία των λαών και στον διαρκή αγώνα ενάντια σε κάθε μιλιταριστική και εξοπλιστική πολιτική, μέχρι που διαπιστώσαμε ότι το κράτος χρειάζεται στρατό και όπλα και συμμάχους, που μπορεί να σκοτώνουν ξώφαλτσα και κανέναν άμαχο, αλλά αν τους εκμεταλλεύεσαι σωστά μπορείς να γεμίζεις ιδιωτικές και κομματικές τσέπες.

Από την αρχή λέγαμε ότι είμαστε μαρξιστές λενινιστές, αλλά δεν το φωνάζαμε μη φοβηθούν οι ψηφοφόροι ότι θα τους πάρουμε τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους. Μέχρι που διαπιστώσαμε ότι κι αυτοί που είναι καπιταλιστές τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους τους έπαιρναν. Οπότε, είπαμε, γιατί αυτοί και όχι εμείς.

Επειδή, όμως, αυτοί είναι παλιές καραβάνες αποφασίσαμε να μοιραστούμε το βιός των Ελλήνων. Εμείς θα κάνουμε τους νόμους και θα περνάμε καλά, κι εκείνοι θα παίρνουν τα λεφτά και τα φιλέτα.

Όπως λέει ο αρχηγός μας και ο διευθυντής της κοινοβουλευτικής μας ομάδας: Θα σταματούσε ο πόλεμος στην Υεμένη αν εμείς δεν τους πουλάγαμε όπλα;

Αν δεν κάνουμε εμείς τη λιτότητα θα την κάνει κάποιος άλλος.

Αν δεν πουλήσουμε εμείς τα όπλα θα τα πουλήσει κάποιος άλλος.

Αν δεν κόψουμε εμείς μισθούς και συντάξεις θα τα κόψει κάποιος άλλος.

Αν δεν κάνουμε εμείς τους πλειστηριασμούς θα τους κάνει κάποιος άλλος.

Αν δεν στείλουμε εμείς τα ΜΑΤ να βαράνε θα τα στείλει κάποιος άλλος.

Αν δεν κονομήσουμε εμείς από το ελληνικό δημόσιο θα κονομήσει κάποιος άλλος.

Κι αν δε φτιαχτούμε εμείς τώρα από τους Έλληνες κεφαλαιούχους που μας στηρίζουν για  να περάσουμε ό,τι νόμους και διατάξεις θα τους κάνουν πλουσιότερους, θα το κάνει κάποιος άλλος.

Έτσι συντρόφια;

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης