Οι 53+ μας δουλεύουν;



Του Άγγελου Κωβαίου
Τι θέλουν πάλι οι 53+ του ΣΥΡΙΖΑ και πόσο βαθιά είναι η ρήξη με την ηγεσία της κυβέρνησης;
Στην συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας της Δευτέρας, οι εκπρόσωποί τους επιτέθηκαν στον Γιάννη Μουζάλα για την διαχείριση του Προσφυγικού και διαμορφώθηκε ένα σκηνικό εσωκομματικής έντασης.

Η πραγματική εικόνα έχει δύο όψεις:

– Ο Γιάννης Μουζάλας εδώ και πολύ καιρό μοιάζει να έχει κατεβάσει τα μολύβια και να έχει αφήσει την υπόθεση να εξελίσσεται με την λογική «ό,τι βρέξει, ας κατεβάσει» (λίγο πολύ κυριολεκτικά…). Βουλευτές από τα νησιά του Αιγαίου βεβαιώνουν ότι καμία πρόταση, προειδοποίηση ή εισήγησή τους δεν έχει βρει ανταπόκριση από τον υπουργό. Συνεπώς, η κριτική έχει βάση. Είναι όμως παράδοξο να έρχεται από την Τασία Χριστοδουλοπούλου, την προκάτοχο του κ. Μουζάλα, η οποία είχε πορευθεί με την γνωστή λογική τής ως δια μαγείας «εξαφάνισης» των προσφύγων, οι οποίοι προηγουμένως «λιάζονταν» για μερικές ημέρες

– Ο Αλέξης Τσίπρας από την πλευρά του, έφερε τον υπουργό στην κομματική αρένα και τον παρέδωσε στην κριτική της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Αυτοί είπαν τα δικά τους, εξέφρασαν την αριστεροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ, ξέσπασαν στον Μουζάλα και ο Τσίπρας παρακολουθούσε. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε να καλύπτει τον υπουργό, όμως η πρακτική είναι γνωστή. Ο Πρωθυπουργός κατασκεύασε άλλο ένα πολιτικό θύμα και ο ίδιος συνεχίζει την «βασιλεία» του.

Στην πραγματικότητα, οι 53+ έχουν θέσει τις αντιρρήσεις τους για το Προσφυγικό από την άνοιξη του 2016, όταν και υπογράφηκε η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Ηδη από τότε καταψήφιζαν τις σχετικές αποφάσεις της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ.

Βρισκόμαστε όμως πλέον αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ασκήσει μία πολιτική με δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις και με αυτήν στο φόντο οι εκλογές, όποτε γίνουν, θα είναι μία δοκιμασία για όλους τους. Και για τον Τσίπρα και για τους 53+.

Υπό αυτές τις συνθήκες το μεγάλο παράδοξο είναι ότι οι 53+ επιλέγουν να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση για το Προσφυγικό. Είναι μάλλον μία απόπειρά τους να κατοχυρώσουν εσωκομματική επιρροή και αυτό φαίνεται στο κείμενο που δημοσιοποίησαν την Τρίτη.

Στο οποίο επισημαίνεται η διαφωνία τους για την μνημονιακή πολιτική και για τον εναγκαλισμό του Αλέξη Τσίπρα με τον Ντόναλντ Τραμπ.

Ως προς το πρώτο: «το μνημόνιο δεν είναι ιδιοκτησία μας και η πολιτική μας χρειάζεται να αναζητά συνεχώς τις αναγκαίες ρωγμές που θα αποδυναμώνουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις, στην κατεύθυνση της προστασίας – υπεράσπισης των τμημάτων της κοινωνίας που έχουν πληγεί και συνεχίζουν να πλήττονται από την εφαρμογή τους», αναφέρεται στο κείμενο.

Ως προς το δεύτερο: «Σχετικά με την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, πέρα από το γεγονός ότι δεν έγινε καμία συζήτηση στην Πολιτική Γραμματεία, οι 53 θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβανόμενος την ανάγκη διπλωματικών επαφών στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, οφείλει να στηρίζει τα κοινωνικά κινήματα, που δίνουν μάχες ενάντια στην αντιλαϊκή, φιλοπολεμική, ξενοφοβική, σεξιστική και επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ»

Κάπου εδώ όμως η υπόθεση των 53+ αρχίζει να αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας. Τι θα πει «το μνημόνιο δεν είναι ιδιοκτησία μας»; Τον Ευκλείδη Τσακαλώτο τον έχουν ρωτήσει ή μήπως τον έχουν διαγράψει; Γιατί την ίδια ώρα ο υποτιθέμενος επικεφαλής των 53+ σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ διαφήμιζε πώς θα διανείμει ένα υποτιθέμενο υπερπλεόνασμα.

Το οποίο θα έχει επιτευχθεί και πάλι με την εφαρμογή του σκληρότερου έως σήμερα μνημονίου…

Πηγή: protagon.gr
blogger: 
Οι άνθρωποι είναι πολιτικοί παλιάτσοι - διασκεδαστές, του τύπου: "Λέμε καμιά μαλακία να περνάει η ώρα". Δεν πρέπει να τους πάρει κανείς στα σοβαρά. Είναι απλά μια φράξια που δίνει και τον ..ώλο της για μια καρέκλα εξουσίας - ψωμόλυσσες με την εξουσία - και τα λοιπά είναι η γαρνιτούρα για πολιτικά αφελείς. Tα ευρά να πέφτουν και υπογράφουν ότι τους πουν τα αφεντικά! 
Μάλλον τέτοιους τύπους είχε υπ όψιν της η συγχωρεμένη Μαλβίνα: που μίλαγε για "κώλους που ψάχνουν καρέκλες". 
Είναι εκείνο το φύραμα των ανθρώπων που εμπορεύθηκε τα πάντα και πάνω απ' όλα τον όνομα "Αριστερά" για να γεμίσει τις ...δεξιές τσέπες του... Τώρα έχουν αποχαλινωθεί, και ουδόλως ντρέπονται, βγάζουν δε αναιδώς τη γλώσσα από κυβερνητικά έδρανα... 
Μιλάμε για το "διαρκές ΠΑΣΟΚ" που έχει λόγο και μερτικό εξουσίας - μικρό ή μεγάλο -  σε όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. 
Αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "προδευτικάντζες" και έχοντας καλή σχέση με τα ΜΜΕ έχουν οικοδομήσει ένα υπερτιμημένο ρόλο.  Είναι από τους τύπους που οι παρέες τους βάζουν στη θέση με ένα: "Σάλτα και και πηδήξου παλιομαλάκα, μας έχεις σκοτίσει  τον ....τσο με τις μαλακίες σου!", συνοδευτικά δε και καρπαζιές αν χρειασθεί, κάτι που σε μεγάλη κλίμακα και βοηθούντως του γυαλιού δεν μπορεί να γίνει και ...αλωνίζουν.
Εσχάτως δε έχουν πάρει υπό την προστασία τους όποια ταλαίπωρη σεξουαλική μειονότητα με την ελπίδα να διασωθούν πολιτικά. 
Τρίχες! 
Θα φάνε φούμο και θα μείνουν μια θλιβερή παρένθεση στην ανάπηρη τάχα μου δημοκρατία.... 
Και με την ευκαιρία δείτε κι' αυτό:  Πήρε χρήματα από τη Siemens ο Συνασπισμός;   και πιστέψτε ότι σας φωτήσει ο ...Γιαραμπί.


ΥΓ. Κάτι σχετικό από τον ΣΤΑΘΗ:

Ένας βάλτος γλίτσα

Προσπαθώ να παρακολουθώ – καλημέρα σας – τα γεγονότα και ως εκ της φύσεως της δουλειάς μου και ως εκ φύσεως φιλοπερίεργος κι ο ίδιος. Ομολογώ, όμως, ότι ορισμένα πράγματα μου διαφεύγουν όχι τόσον ως προς την επισήμανση, όσον ως προς την κατανόηση. Ενίοτε μάλιστα αποστρέφω το πρόσωπο, δεν θέλω να καταλάβω· και σαν αρτηριοσκληρωτική αρκούδα που αποφεύγει την εποχή της κρυμμένη στη σπηλιά της, καταφεύγω κι εγώ σε μια χειμερία νάρκη παρέα με όσα εξοικειώθηκαν μαζί μου…
Προ ημερών λοιπόν ομάδα τις που πρόσκειται στην οικολογική «τρομοκρατία» (υπάρχει κι αυτό) επετέθη σε άσπλαχνο τινά χασάπη και του έκανε το μαγαζί λαχανόκηπο. Εν πρώτοις, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στους εν λόγω «ακτιβιστές» παράτολμο ηρωισμό, διότι αν ο πληγείς χασάπης δεν είχε αιφνιδιασθεί, πιθανόν σήμερα να μην θρηνούσαμε τα παϊδάκια και τις μπριζόλες που χαραμίσθηκαν αδόξως, αλλά άλλου είδους θύματα…
Το «σκεπτικό» με το οποίο οι εν λόγω χασαποφάγοι κάνανε το χασάπικο βετζετέριαν κλαμπ έχει να κάνει με την κοσμοθεωρία τους. Η οποία, αν την αποδίδω καλά, λέει ότι όλοι είμαστε species ισότιμα και ότι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να τρέφεται από τα άλλα ζώα.
Θα συμφωνήσω σε αυτήν την προσέγγιση, αλλά διακρίνω μέσα της έναν ρατσισμό, τον οποίον θέλω να καταγγείλω. Αν όλα τα ζώα είμαστε ίσα, γιατί τα φυτά να είναι κατώτερα; Γιατί να μακελεύουμε τους χασάπηδες και να αφήνουμε στο απυρόβλητο τους μανάβηδες; Δεν έχουν ψυχή τα φυτά; στο πηγάδι κατούρησαν οι μπάμιες και τα φασολάκια, ώστε να είναι κατώτερα species απ’ τα αρνάκια;
Φοβάμαι, σύντροφοι και συντρόφισσες (πιθανόν ως άλλη αρτηριοσκληρωτική αρκούδα) ότι την εποχή μας χαρακτηρίζει ο εκφυλισμός μεγάλων ιδεών, κινημάτων και θεωριών. Θυμάμαι κάποιους που πριν από λίγα χρόνια χτύπησαν βαγόνια του ηλεκτρικού, για να μην πηγαίνουν με αυτά οι υποταγμένοι εργάτες να προσφέρουν την υπεραξία τους στα αφεντικά τους. Είναι
  στην εποχή μας σαν να παραμονεύει η γλίτσα να πνίξει τα προτάγματα (αλλά και τις κατακτήσεις) του φιλελευθερισμού εις όσα αφορούν τις προσωπικές ελευθερίες και του σοσιαλισμού εις όσα αφορούν τα συλλογικά δικαιώματα. Ένα
εφιαλτικό και πνιγηρό «ανθ’ ημών Γουλιμής» κατασπαράσσει την επικράτεια, με τον ίδιο τρόπο που η αβάσταχτη ελαφρότητα της αποβλάκωσης (από την ομογενοποιημένη σκέψη) κατασπαράσσει όλη τη Δύση. Μια γλίτσα παντού, ο Καρανίκας να κάνει τον Βελουχιώτη, η Δεξιά να τη βρίσκει τις νύχτες με την Ακροδεξιά, χειριστής της Πολεμικής Αεροπορίας να κάνει λούπινγκ στην εθνική επέτειο εκφωνώντας πολιτικό διάγγελμα (χωρίς να συλλαμβάνεται αμέσως), Χρυσαυγίτες να την πέφτουν σε μαθητή που έφερε την ελληνική σημαία χωρίς να είναι Άρειος, Χρυσαυγίτες που πηδιώνται με τη σβάστικα να αναγορεύουν τον εθνικισμό τους σε πατριωτισμό, η σημαία να κληρώνεται στα παιδάκια άνευ τιμής και νοήματος, ΜΚΟ να ψωμίζονται από το προσφυγικό πρόβλημα ως άλλοι σωματέμπορες, η κατά δήλωσίν της Αριστερά να γεμίζει την επικράτεια με φρουτάκια – μια γλίτσα,
ένας διαρκής εκφυλισμός. Με μία θηριώδη προπαγάνδα να τον επικυρώνει και να τον καθιερώνει. Να γίνονται τα απομεινάρια μιας ζωής κοινωνικό μέρισμα μιας χρήσης, να λεηλατείται μια χώρα και να πανηγυρίζουν οι φονιάδες ότι κάνουν τον φόνο καλά, ότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, κι ότι οι άλλοι είναι χειρότεροι – ένας χυδαίος συμψηφισμός! Ακούς πλέον κάποιον να τα λέει δεξιά και λες Συριζαίος θα είναι. Είναι να ανακατεύεται το στομάχι σου, «Ήρθε η ανάπτυξη. Να την
  καλωσορίσουμε! Καλώς ήρθε η ανάπτυξη!» (Τσίπρας)… να ένα τόπι Λόλα, Λόλα να ένα τόπι, ενώ ο κ. Πολάκης, αυτός που έλεγε για κόπυ πάστε και φάκε νιους, λέει τώρα για desperate pressreleases (απελπισμένα δελτία Τύπου) της Δεξιάς εννοείται! θαύμα – θαύμα, η εξέλιξη των species σε όλο της το μεγαλείο! Θεός ο Δαρβίνος! Ένας διάβολος ο Τραμπ, αλλά ένας διάβολος για το καλό (Τσίπρας) – σατανικό! Έτσι είναι ο διάολος! όταν
  κάνει κωλοτούμπες γίνεται ο πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας γαλακτομπούρεκο. Το οποίον ευχαρίστως θα μοίραζε η κυρία Θεανώ Φωτίου στους φτωχούς, αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να τους μετατρέψει έτσι σε σαρκοφάγους. Άσε τον φτωχό να τη βγάζει βετζετέριαν! Μην τον issenegis εις πειρασμόν.
***
  Ξέρετε, όταν ο Καραγκιόζης κάνει τον Μεγαλέξανδρο η όλη προσπάθεια έχει κάτι το συγκινητικό. Όταν όμως κάνουμε τον Μεγαλέξανδρο Καραγκιόζη, τότε έχουν σφίξει τα γάλατα και κινδυνεύει να πάει ο γαλατάς σαν το σκυλί (του χασάπη) στ’ αμπέλι (του μανάβη)…
*Πηγή: pontiki.gr
============
Αφιερωμένα στον κ. Τσαλακώτο.

Σχόλια