Η Eldorado «αναστέλλει» την καταστροφή

Για μία ακόμα φορά, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια, η Eldorado Gold απειλεί την ελληνική κυβέρνηση ότι θα αναστείλει την «επένδυση» της και θα αποχωρήσει από την Ελλάδα. Ένας ωμός εκβιασμός που δυστυχώς ενισχύεται από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ και σύσσωμη την αντιπολίτευση. Κι αν για όσους αναπαράγουν άκριτα τα επιχειρήματα της εταιρείας, το δόγμα «επενδύσεις με κάθε κόστος» είναι γνωστό, για την κυβέρνηση, που επί δυόμιση χρόνια επιτρέπει τη συνέχιση της καταστροφής στη Χαλκιδική, έχει έρθει η ώρα της κρίσης. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
==============


► Η Eldorado Gold Corporation ανακοινώνει σήμερα (11/9/2017 σε συνέντευξη τύπου στις 11:00) το σχέδιο για την αναστολή των επενδύσεων της στα ενεργά μεταλλεία, τα έργα ανάπτυξης και τα ερευνητικά έργα της στην Ελλάδα τη στιγμή που είναι σε εξέλιξη η διαιτησία και μάλλον το σχέδιό της αποτελεί μέτρο πίεσης/εκβιασμού για την διαπραγμάτευση της διαιτησίας.
► Δεν τήρησε ΠΟΤΕ (και δεν σκόπευε να τηρήσει) τον βασικό όρο της συμφωνίας που έλεγε ότι στην Ελλάδα θα γίνεται η παραγωγή του χρυσού. Εξήγαγε αντί χρυσού, μετάλλευμα οπότε τα κέρδη δεν εμφανίζονταν στους ισολογισμούς της θυγατρικής της, εδώ στην χώρα μας με σκοπό την φοροαποφυγή.

newsbomb.gr
===============

Οι χρυσές... αμαρτίες στην Χαλκιδική

Από τη σκανδαλώδη εκποίηση των μεταλλείων για ψίχουλα, ως την αμφισβητούμενη «καθαρή λύση» παραγωγής χρυσού των Καναδών
Η «νεότερη ιστορία» των Μεταλλείων Κασσάνδρας στη Χαλκιδική, που αρχίζει μετά την εγκατάλειψή τους από την καναδική TVX, κρύβει ουκ ολίγες… αμαρτίες, ενώ η υπόσχεση της Eldorado να βγάλει χρυσό χωρίς επικίνδυνες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, με μια αμφιλεγόμενη μέθοδο πυρομεταλλουργίας (flash smelting), παραμένει μετέωρη μέχρι σήμερα, που ανακοινώθηκε η αναστολή της επένδυσης της καναδικής εταιρείας.

Τον Ιανουάριο του 2003, όλα τα στοιχεία ενεργητικού της TVX στην Κασσάνδρα περιήλθαν στο Ελληνικό Δημόσιο και η καναδική εταιρεία αποζημιώθηκε με 11 εκατ. ευρώ. Την ίδια ημέρα, τα ίδια στοιχεία ενεργητικού μεταβιβάσθηκαν στην Ελληνικός Χρυσός, εταιρεία συμφερόντων της European Goldfields και του ομίλου Μπόμπολα, επίσης με τίμημα 11 εκατ. ευρώ.

Η συναλλαγή αυτή παραπέμπει μάλλον σε ιδιωτικοποίηση… ρωσικού τύπου, παρά σε σοβαρή και διαφανή συναλλαγή του Δημοσίου με τους επενδυτές. Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώθηκε από την Κομισιόν, που καταλόγισε στο Δημόσιο ότι η συναλλαγή έγινε με τόσο ασύμφορους όρους για το κράτος, ώστε να αποτελούν παροχή κρατικής ενίσχυσης στον αγοραστή.

Τον Δεκέμβριο του 2015, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε οριστικά αυτή την υπόθεση υπέρ της Κομισιόν, απορρίπτοντας προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου και υποχρεώνοντας την Ελληνικός Χρυσός να επιστρέψει τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις (το ελληνικό κείμενο της απόφασης εδώ: http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=172971&doclang=EL).

Σημειώνεται ότι στο αρχικό εγχείρημα εξαγοράς των μεταλλείων συμμετείχε ένας επιχειρηματίας καταδικασμένος για υποθέσεις ναρκωτικών και με, γενικότερα, αμφιλεγόμενο track record, ο Ρουμάνος Φρανκ Τίμις, που έστησε και τη μεγάλη χρηματιστηριακή κομπίνα με τα πετρέλαια του Πρίνου.

Τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, που πουλήθηκαν από το Δημόσιο με το αστείο τίμημα των 11 εκατ. ευρώ, έκρυβαν αποθέματα χρυσού, πιθανά και βεβαιωμένα, 7,6 εκατομμυριών ουγγιών, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του 2011 από την European Goldfields. Με τις (υψηλές) τιμές χρυσού εκείνης της εποχής, η αξία τους ξεπερνούσε τα 9 δισ.  δολ., ενώ η εταιρεία είχε ανακοινώσει ότι πιθανόν να εντοπίζονταν περισσότερα αποθέματα, με ένα ερευνητικό πρόγραμμα κόστους μόλις 9,2 εκατ. ευρώ.

Την ίδια χρονιά, μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι της χρυσοθηρίας στην Χαλκιδική η Eldorado, που έχει σήμερα βασικό μέτοχο τον παγκόσμιας εμβέλειας επενδυτικό οργανισμό Blackrock. Η Eldorado εξαγόρασε την European Goldfields και ο όμιλος Μπόμπολα απέκτησε συμμετοχή στην Eldorado, μεταβιβάζοντας σε αυτή μετοχές της European Goldfields.

Η Eldorado εξασφάλισε την κρίσιμη άδεια για παραγωγή χρυσού, υπό τον όρο ότι θα χρησιμοποιούσε μια μη δοκιμασμένη, σε μεταλλεύματα όπως τα ελληνικά, μέθοδο πυρομεταλλουργίας, το flash smelting. Αν χρησιμοποιούνταν οι «παραδοσιακές» χημικές μέθοδοι, η καταστροφή του περιβάλλοντος θα ήταν τεράστια, σε μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και με σχετικά ανεπτυγμένες τουριστικές δραστηριότητες.

Όμως, ως τώρα η Eldorado δεν έχει εκπληρώσει την υπόσχεση σύμφωνα με τους όρους που είχαν τεθεί. Αντί να αποδείξει ότι η τεχνική του flash smelting μπορεί να εφαρμοσθεί στη Χαλκιδική, με επιτόπιες δοκιμές, όπως είχε δεσμευθεί, η εταιρεία επικαλείται επιτυχείς εργαστηριακές δοκιμές σε εργαστήριο της Φινλανδίας, κάτι που σημαίνει ότι παραμένει σε απόσταση από την εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, το σχέδιο της Eldorado ήταν ήδη μετέωρο, πολύ πριν ανακοινώσει την αναστολή της επένδυσής της, με ηρωικές κορώνες κατά της κυβέρνησης 
=======

Πώς το λιγότερο από 1 δις της «χρυσής επένδυσης» έγινε …3 και 4!


«Έχουμε επενδύσει στην Ελλάδα € 3 δισεκατομμύρια μέχρι σήμερα, 2 δις που δόθηκαν για την αγορά των μεταλλείων και 1 δις που ξοδεύτηκε στο έργο»,
δήλωσε στη συνέντευξή του στην Αθήνα ο CEO της Eldorado Τζορτζ Μπερνς. Σε αυτά προστέθηκε το € 1 δις που υποτίθεται οτι η εταιρεία σκοπεύει να «επενδύσει» ακόμα στα Ελληνικά προγράμματα και ξαφνικά η ΝΔ και οι λοιποί υποστηρικτές της Eldorado άρχισαν να μιλούν για την …»επένδυση των € 4 δις»!

Να ξεθολώσουμε λίγο το τοπίο;

α. Τα € 2 δις της αγοράς των μεταλλείων

Ο κ. Μπερνς δίνει την εντύπωση ότι αυτό το ποσό έχει δοθεί ή έστω επενδυθεί στην Ελλάδα – υπονοώντας οτι θα πρέπει να του τα πληρώσουμε κιόλας – αλλά αυτό είναι απολύτως αναληθές.
Τα 2 δις (δολάρια) για την αγορά των περιουσιακών στοιχείων στη Χαλκιδική πληρώθηκαν με τη μορφή της ανταλλαγής μετοχών στην προηγούμενη ιδιοκτήτρια των Μεταλλείων Κασσάνδρας, την επίσης Καναδική European Goldfields. Το ποσό αυτό αντιπροσωπεύει την υπεραξία που πήραν τα μεταλλεία μετά την Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων τον Ιούλιο του 2011 με τη υπογραφή του Γ. Παπακωνσταντίνου.

Το Ελληνικό Δημόσιο για την «πώληση» των Μεταλλείων Κασσάνδρας εισέπραξε ένα τεράστιο μηδενικό.

Ο κ. Δημήτρης Κούτρας, πρόεδρος της ΑΚΤΩΡ και κάτοχος του 99,9% των αρχικών μετοχών της Ελληνικός Χρυσός, αγόρασε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας για € 11 εκατ. που το Δημόσιο ποτέ δεν εισέπραξε, γιατί δόθηκαν για να πληρωθούν τα χρέη της προηγούμενης εταιρείας, TVX Hellas, προς τους απολυμένους εργάτες κλπ. Αμέσως μετά τέθηκε σε εφαρμογή το αφανές Μνημόνιο του 2003 για τη μοιρασιά των μεταλλείων της Χαλκιδικής, βάσει του οποίου το 51% της Ελληνικός Χρυσός πέρασε στα χέρια δυο Καναδικών εταιρειών της EUROPEAN GOLDFIELDS (EG) και της GLOBAL MINERAL RESOURCES. Και οι δυο εταιρείες ήταν συμφερόντων του Ρουμάνου μεγαλοαπατεώνα και εμπόρου ηρωίνης Φρανκ Τίμις. Μέσα από διαδοχικές μεταβιβάσεις, από τις οποίες το Ελληνικό Δημόσιο δεν έβαλε στα ταμεία του ούτε ένα ευρώ, η Εuropean Goldfields έγινε κάτοχος του 95% των μεταλλείων έναντι συνολικού τιμήματος € 349 εκατ. Το ποσοστό αυτό, μετά την περιβαλλοντική αδειοδότηση της “επένδυσης”, αποτιμήθηκε στα 2 δις. 

Δεν γνωρίζουμε τι είχε στο μυαλό του ο κ. Καμμένος όταν μιλούσε για «απάτη και ξέπλυμα μαύρου χρήματος» αλλά νομίζουμε οτι αυτή η φράση άνετα θα μπορούσε να περιγράψει την παραπάνω διαδικασία.

Σε κάθε περίπτωση, αν ναυαγήσει τελικά η «επένδυση», ο κ. Μπερνς μπορεί να κλαίει τα χρήματα των μετόχων του, αλλά αυτό σε τίποτα δεν αφορά την Ελλάδα!

β. Τα € 2 δις της «επένδυσης»

Πότε έγινε € 2 δις η «επένδυση»; 
Κατά το Επενδυτικό Σχέδιο του 2006, το επενδυτικό κόστος (capex) είναι συνολικά€ 860 εκατ. 
Κατά τον πρώην CEO της Eldorado, Πωλ Ράιτ (συνέντευξη στην «Καθημερινή» 5-4-2015): «Εχουμε δη δαπανήσει περίπου 450 εκατ. δολάρια ΗΠΑ για την ανάπτυξή των έργων και ο σκοπός μας είναι η επένδυση αυτή να φτάσει το 1 δισ. δολάρια ΗΠΑ [€ 930 εκατ.].». 
Κατά το στέλεχος της Εldorado. Luise Burgess, (άρθρο στο newsletter του Ευρωπαϊκού συνδέσμου Euromines, Μάιος 2017): ««Έχουμε επενδύσει πάνω από € 740 εκατ. για την ανάπτυξη των έργων Ολυμπιάδας, Σκουριών και Περάματος. Αναμένουμε οτι θα επενδύσουμε επιπλέον € 92 εκατ. τα επόμενα πέντε χρόνια για την ανάπτυξη αυτών των έργων». Συνολικά € 832 εκατ. 

Η «επένδυση» λοιπόν δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο ούτε τρία ούτε τέσσερα δις αλλά είναι αρκετά μικρότερη του 1 δις.

Δεν τα λέμε εμείς, τα στελέχη της εταιρείας τα λένε. Να πιστέψουμε αυτούς ή τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ;

Πηγή:http://antigoldgr.org/blog/
  ==================

Αποκάλυψη: 

Το 56% της Eldorado Gold κατέχουν κολοσσοί, όπως Morgan Stanley, Deutsche Bank, Bank of America κ.λπ.


Το 56% της καναδικής εταιρείας Eldorado Gold, που με τόση ευκολία ξαπέστειλε «στα τσακίδια» ο πρωθυπουργικός σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού κ. Καρανίκας, καταριώντας την κιόλας «να μη στεριώσει πουθενά!», ανήκει σε χρηματοπιστωτικούς και επενδυτικούς κολοσσούς, όπως οι Morgan Stanley, Blackrock, Citigroup, Goldman Sachs, Deutsche Bank, JP Morgan, Bank of America, Bank Paribas, Credit Agricole, Swiss National Bank!
Αυτοί οι κολοσσοί, δηλαδή, είναι που φεύγουν από την Ελλάδα μαζί με την Eldorado, οι ίδιοι κολοσσοί με τους οποίους συνομιλεί ο κ. Τσακαλώτος και τους ζητά να επενδύσουν στη χώρα μας, οι ίδιοι κολοσσοί που εκλιπαρεί ο ίδιος ο κ. Τσίπρας να φέρουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα «που διψά για επενδύσεις» και τους διαβεβαιώνει ότι «δεν θα χάσουν...»!
Διώχνοντας αυτούς τους «αποικιοκράτες της Eldorado», όπως χαρακτήρισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος την καναδική εταιρεία εξόρυξης χρυσού, δεν διώχνουν μόνο έναν συγκεκριμένο επενδυτή, αλλά αποκλείουν και στέλνουν αρνητικό μήνυμα στους μεγαλύτερους θεσμικούς επενδυτές του πλανήτη! Τους οποίους ο κ. Τσίπρας... γονυπετώς παρακαλεί να «αγοράσουν Ελλάδα»!

==============================
  • Eldorado: Αλήθειες και ψέματα

  • Eldorado furioso: Για την Eldorado και τις βιασύνες της

    Ο άσχημος Καναδός

    καναδός
    «Δεν υπάρχει ούτε μία χώρα του παγκόσμιου Νότου όπου οι καναδικές εταιρείες να μην πυροδότησαν τοπικές συγκρούσεις»
    Ιβς Ενγκλερ
    Για τους περισσότερους κατοίκους αυτού του πλανήτη –και ιδίως για τους Αγγλοσάξονες– ο Καναδάς αποτελεί μια μάλλον βαρετή χώρα με καλούς -πλην ιδιαίτερα αγαθούς- πολίτες. Οι Μόντι Πάιθον παρουσίαζαν τον βόρειο γείτονα των ΗΠΑ σαν μια χώρα ξυλοκόπων (αν και με ομοφυλοφιλικές τάσεις), για τον Μάικλ Μουρ αποτελούσε το πρότυπο του κράτους πρόνοιας, ενώ το South Park παρουσιάζει μια γκροτέσκα καρικατούρα των Καναδών που ζουν σε μια χώρα που δεν συμβαίνει τίποτα σημαντικό.
    Την εικόνα αυτή επιχείρησε να ανατρέψει πριν από μερικά χρόνια ο συγγραφέας, Ιβς Ενγκλερ, στο βιβλίο του The Ugly Canadian («Ο άσχημος Καναδός»), το οποίο υποθέτουμε αποτελεί λογοπαίγνιο του περίφημου «Ησυχου Αμερικανού» του Γκράχαμ Γκριν.
    Μεταξύ άλλων θεμάτων, ο Ενγκλερ εστίαζε στη στήριξη που παρείχε η κυβέρνηση του τότε πρωθυπουργού Στίβεν Χάρπερ στο κράτος του Ισραήλ, τον ενεργό ρόλο της χώρας στην εισβολή των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στη Λιβύη, την αποδοχή του πραξικοπήματος στην Ονδούρα και τη στενή συνεργασία με ορισμένα από τα πιο αιμοσταγή καθεστώτα της Μέσης Ανατολής.
    Ιβς Ενγκλερ, στο βιβλίο του The Ugly Canadian («Ο άσχημος Καναδός»)
    Οταν ο (εμφανισιακά) χαρισματικός Τζάστιν Τριντό ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας και ενώ τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης δήλωναν σαγηνευμένα από την εικόνα του νεαρού φιλελεύθερου πολιτικού, ο Ενγκλερ έβλεπε μπροστά του έναν ακόμη άσχημο Καναδό.
    Ανάμεσα στις κατηγορίες που εξαπέλυε ο «Τσόμσκι του Καναδά» ήταν η άρνηση της χώρας του να στηρίξει τις προτάσεις του ΟΗΕ για τον πυρηνικό αφοπλισμό, αλλά και η ενίσχυση των σχέσεων με το Ισραήλ (δύο στοιχεία που, παρεμπιπτόντως, χαρακτήρισαν και την ελληνική εξωτερική πολιτική επί ΣΥΡΙΖΑ).
    Στον πυρήνα όμως της κριτικής που ασκεί ο Ενγκλερ στην εξωτερική πολιτική του Καναδά είναι η απόλυτη στήριξη που παρέχει σε καναδικές εξορυκτικές εταιρείες – ακόμη και όταν αυτές κατηγορούνται για σειρά εγκλημάτων στο εξωτερικό.
    Ο Καναδάς είναι με διαφορά η μεγαλύτερη χώρα στις εξορύξεις στον κόσμο. Περίπου το 70% όλων των εξορυκτικών επιχειρήσεων του πλανήτη είναι εγγεγραμμένες στο καναδικό χρηματιστήριο, ενώ από το 2002 έως το 2011 οι επενδύσεις σε εξορυκτικές δραστηριότητες εκτινάχτηκαν από τα 30 στα 210 δισεκατομμύρια δολάρια.
    Ενα από τα μυστικά της επιτυχίας είναι ότι η καναδική νομοθεσία δεν επέτρεπε να οδηγηθούν σε δικαστήρια εταιρείες που κατηγορούνται για εγκλήματα σε ξένες χώρες – κάτι που προβλέπεται, παραδείγματος χάριν, από τη νομοθεσία των ΗΠΑ.
    Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεκάδες εταιρείες μετέφεραν την έδρα τους στον Καναδά, αποκτώντας ένα είδος «σημαίας ευκαιρίας» που θα τους επέτρεπε να κινούνται ανενόχλητες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
    «Στην περίπτωση της Αργεντινής», εξηγούσε στο βιβλίο του ο Ενγκλερ, «η υπουργός Περιβάλλοντος της χώρας είχε καταγγείλει ότι η καναδική εταιρεία Barrick Gold εξαγόραζε αξιωματούχους στο υπουργείο της και απειλούσε τα μέλη του γραφείου της και την ίδια, ενώ στην περίπτωση του Μεξικού καναδική εταιρεία ενεπλάκη στη δολοφονία μελών των τοπικών κοινοτήτων».
    Παρόμοιες καταγγελίες έχουν καταγραφεί στη Γουατεμάλα, όπου ιδιωτικές εταιρείες security, που εργάζονταν για λογαριασμό καναδικών εταιρειών εξόρυξης χρυσού, κατηγορούνται ότι έκαψαν ολόκληρα χωριά και βίασαν 11 γυναίκες ιθαγενών προκειμένου να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν την περιοχή τους. Σε ένα από τα πιο γνωστά περιστατικά, ακρωτηρίασαν με ματσέτες τον τοπικό ακτιβιστή Adolfo Ich Chaman και στη συνέχεια τον εκτέλεσαν με μια σφαίρα στον λαιμό.
    «Στην περίπτωση του Κονγκό» υποστηρίζει ο Ενγκλερ «υπάρχει παράδειγμα καναδικής εταιρείας, η οποία ενεπλάκη στη σφαγή περίπου 100 ανθρώπων. Η εταιρεία παρείχε τα οχήματα και άλλες διευκολύνσεις σε αξιωματούχους του στρατού, οι οποίοι σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους που αντιδρούσαν στις εξορύξεις».
    Εκτός όμως από το να παρέχουν ασφαλές καταφύγιο σε εξορυκτικές εταιρείες, διαδοχικές κυβερνήσεις του Καναδά έχουν κατηγορηθεί ότι λειτουργούν ως «προστάτες» αυτών των εταιρειών, ασκώντας ασφυκτικές διπλωματικές πιέσεις.
    Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα μας έρχεται και πάλι από το Κονγκό, την εποχή που η κυβέρνηση της χώρας είχε αποφασίσει να αναστείλει την άδεια λειτουργίας της καναδικής εταιρείας First Quantum Minerals.
    Η καναδική κυβέρνηση χρησιμοποίησε το διπλωματικό της βάρος στο Κλαμπ του Παρισιού για να μπλοκάρει τη διαγραφή του χρέους της αφρικανικής χώρας, στην οποία είχαν συμφωνήσει οι υπόλοιπες χώρες – ένα χρέος το οποίο είχε χαρακτηριστεί απεχθές αφού συσσωρεύτηκε στα χρόνια της δικτατορίας του Μομπούτου.
    Ήταν προφανώς η εποχή που ο Καναδάς έμαθε πώς να αντιμετωπίζει χώρες με μεγάλο δημόσιο χρέος, οι οποίες εκφράζουν επιφυλάξεις για τις εξορυκτικές δραστηριότητες των εταιρειών του.
    *Πηγή: efsyn.gr

Σχόλια