Οι γερμανικές πολιτικές και βιομηχανικές αρχηγεσίες, είναι γνωστό, ότι αισθάνονται πάρα πολύ υπερήφανες για τα επιτεύγματα των μεταποιητικών επιχειρήσεών τους. Μάλιστα σε κάθε ευκαιρία, καλούν τους αντίστοιχους ευρωπαίους εταίρους τους, Γάλλους, Ιταλούς, Ισπανούς κτλ να τους αντιγράψουν κατά γράμμα, δεδομένου ότι αποτελούν το μοναδικό παράδειγμα της επιτυχίας. Επιπλέον είναι και το ειδικό βάρος της γερμανικής βιομηχανίας τόσο μεγάλο στο σύνολο της αντίστοιχης ευρωπαϊκής που εκ των πραγμάτων, οι έμμεσες επιρροές είναι σημαντικότατες.
Όμως, σύμφωνα με την τελευταία μελέτη του Ινστιτούτο Bruegel, “Remaking Europe” (Σεπτέμβριος 2017) τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται από τις γερμανικές αρχηγεσίες. Σύμφωνα με την αναφερόμενη μελέτη, η γερμανική βιομηχανία και η ευρωπαϊκή συνολικά πάσχει σοβαρά στο μέτωπο των καινοτομιών. Η γερμανική βιομηχανία βρίσκεται συγκεντρωμένη σε τομείς μέσης τεχνολογίας (πχ αυτοκινητοβιομηχανία) που ο ρυθμός ανάπτυξης της έρευνας και τεχνολογίας είναι αργός και ασθενικός και όχι σε τομείς που αποτελούν μέρος των μελλοντικών εξελίξεων και συνεπώς ο ρυθμός αύξησης της έρευνας και ανάπτυξης είναι εκ των πραγμάτων υψηλός και απαιτητικός. Τέτοιοι τομείς είναι : η φαρμακοβιομηχανία, η βιοτεχνολογία, οι ημιαγωγοί, οι υποδομές των τηλεπικοινωνιών, τα λογισμικά προγράμματα η νανοτεχνολογία, η καθαρή τεχνολογία ενέργειας.
- Η ΕΕ υπολείπεται των ΗΠΑ και υπερισχύει της Ιαπωνίας σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας που αφορούν στην βιοτεχνολογία, στα φάρμακα, στην ιατρική, στη νανοτεχνολογία. Υπολείπεται της Ιαπωνίας και υπερισχύει των ΗΠΑ σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε τεχνολογίες που αφορούν στο περιβάλλον και υπολείπεται και των δύο στην πληροφορική. Σε κανένα τομέα δεν υπερισχύει.
- Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η ΕΕ συνεχίζει να δαπανά στην Έρευνα και Ανάπτυξη μικρότερο % του ΑΕΠ από ΗΠΑ και Ιαπωνία.
Παράλληλα η Κίνα δαπανά πλέον όσο και η ΕΕ ( ως % του ΑΕΠ). Υπάρχει το εξής δεδομένο: οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις , μία προς μία, επενδύουν όσο και οι αμερικανικές επιχειρήσεις στους τομείς προχωρημένης τεχνολογίας, όμως είναι πολύ λιγότερες σε αριθμό από τις αντίστοιχες αμερικάνικες. Για παράδειγμα , οι επιχειρήσεις με αντικείμενο την παραγωγή chip , βιοτεχνολογίας και λογισμικού επενδύουν όσο οι αμερικάνικες επιχειρήσεις των ίδιων τομέων , όμως ο αριθμός τους είναι πολύ μικρότερος με αποτέλεσμα η δαπάνη σε κάθε τομέα από τους τρεις να καλύπτει το 10,0% της συνολικής δαπάνης για έρευνα και ανάπτυξη στις ΗΠΑ και μόνο το 3,0% στην ΕΕ. Η κατάσταση αυτή δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ανεξάρτητη από το γεγονός ότι η γερμανική βιομηχανία έχει επικεντρωθεί και δίνει το μεγαλύτερο βάρος της στην αυτοκινητοβιομηχανία , στα μηχανήματα ακριβείας, και στην χημική βιομηχανία. Η μεγάλη επιτυχία των γερμανικών βιομηχανιών σε αυτούς τους τομείς (υψηλές εξαγωγές, μεγάλα κέρδη κτλ) ίσως να δημιουργεί την εντύπωση ότι μακροχρόνια θα εξακολουθούν οι εξελίξεις να είναι παρόμοιες κάτι που σηματοδοτεί μια επικίνδυνη βραχυχρόνια αντίληψη για τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις.
ΠΗΓΗ
Σχόλια