Η Πολωνία επαναφέρει το αίτημα για γερμανικές αποζημιώσεις για Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Το 2004 ήταν η τελευταία φορά που το κυβερνητικό κόμμα «Νόμου και Δικαιοσύνης» της Πολωνίας (PiS) απηύθυνε αίτημα αποζημιώσεων προς τη Γερμανία για τα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ωστόσο ο τότε πρωθυπουργός Μάρεκ Μπέλκα δεν επέτρεψε να προχωρήσει αυτό το αίτημα και έτσι η Πολωνία παραιτήθηκε για άλλη μια φορά ξεκάθαρα από κάθε αίτημα για πολεμικές επανορθώσεις. Τώρα όμως οι πολιτικοί του PiS επιμένουν να απολογηθούν ο Μ. Μπέλκα και άλλοι υπεύθυνοι για αυτό ενώπιων δικαστηρίου. Έτσι το θέμα, το οποίο στο παρελθόν είχε θεωρηθεί λήξαν, έχει επιστρέψει στην επικαιρότητα. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο βουλευτής του PiS Αρκάντιους Μουλάρτσικ ζήτησε από το πολωνικό κοινοβούλιο μια επίσημη εκτίμηση για τις πιθανότητες επιτυχούς διεκδίκησης αποζημιώσεων από τη Γερμανία. Η απάντηση εκκρεμεί ακόμη λόγω της πολυπλοκότητας του ζητήματος, αναφέρει η Deutsche Welle. Οι συμφωνίες του παρελθόντος Ωστόσο υφίσταται μια δήλωση παραίτησης της Πολωνίας από το 1953, η οποία όμως αμφισβητείται από τα ηγετικά στελέχη του PiS και μάλιστα και από την πρωθυπουργό Μπεάτα Σίντλο. Υποστηρίζουν ότι η δήλωση εκείνη προέκυψε κατόπιν πιέσεων της Σοβιετικής Ένωσης. Πάντως σύμφωνα με το Βερολίνο το αίτημα της Πολωνίας έρχεται σε αντίθεση ακόμη και με τη λεγόμενη «Συνθήκη 2 + 4» που υπεγράφη στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 μεταξύ της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της πρώην Ανατολικής Γερμανίας καθώς και των τεσσάρων νικητριών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή της Σοβιετικής Ένωσης, των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας. Η συνθήκη αυτή αντικατέστησε την Συνθήκη Ειρήνης που υπεγράφη μετά την κατάρρευση του τρίτου Ράιχ και απέκλεισε τους 65 πολεμικούς αντιπάλους, μεταξύ αυτών και την Πολωνία, από μελλοντικά αιτήματα για πολεμικές αποζημιώσεις. Την ίδια ώρα στους κύκλους του PiS γίνεται λόγος για αποζημιώσεις που κυμαίνονται μεταξύ 845 και 5500 δις ευρώ. Τα χρήματα αυτά δεν αφορούν μόνο την αποκατάσταση υλικών ζημιών αλλά και τον θάνατο περίπου 6 εκατομ. Πολωνών. Εσωκομματικά ζητήματα Η επιλογή της χρονικής συγκυρίας όμως που επέλεξε το κυβερνών κόμμα για να θέσει το αίτημα δεν είναι τυχαία. Από τη μια πλευρά αντιμετωπίζει δυσκολίες και αντιδράσεις στο εσωτερικό του μετά την αντιδημοκρατική μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη και από την άλλη πλευρά γνωρίζει πολύ καλά ότι η Γερμανία βρίσκεται εντός προεκλογικής περιόδου, κατά την οποία θέλει να αποφύγει κάθε προστριβή. Σήμερα, ημέρα μνήμης της επέλασης των Γερμανών στη Πολωνία, η επικεφαλής της κυβέρνησης Μπεάτα Σίντλο θα πραγματοποιήσει ομιλία στο Γκαντσνκ, όπου πριν 78 χρόνια ξεκίνησε ο πόλεμος. Αναμένεται να αναφερθεί στο ζήτημα των αποζημιώσεων. Deutsche Welle, Πάουλ Φλίκιγκερ / Αλεξάνδρα Κοσμά

Πηγή: 
===========

Πόσα χρωστάει η Γερμανία στην Ελλάδα;

Κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, η χώρα μας για πρώτη φορά στην Ιστορία της μετατράπηκε από οφειλέτη σε δανειστή.

Υπάρχουν τεσσάρων ειδών διεκδικήσεις και καλό είναι να τις ξεχωρίσουμε για να μην προκαλείται σύγχυση.

Πρώτον, το κατοχικό δάνειο. 

Δεύτερον, οι αποζημιώσεις θυμάτων που έχουν αναγνωριστεί όπως φυλακισμένοι,
αιχμάλωτοι και εκτελεσθέντες, αλλά οι αποζημιώσεις που δόθηκαν το 1962 ήταν ελάχιστες.

Τρίτον, τα θύματα που δεν έχουν ακόμα αναγνωριστεί, όπως στο Δίστομο, την Κάνδανο και άλλα μαρτυρικά μέρη.

Τέταρτον, οι υλικές καταστροφές και λεηλασίες.

Κατοχικό δάνειο

Το δάνειο της πρώτης συμφωνίας, μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας, συνιστά «αναγκαστικό δάνειο». Οι μετέπειτα ως άνω τροποποιήσεις της αρχικής συμφωνίας της Ρώμης το μετέτρεψαν σε συμβατικό, αφού μετέσχε σε αυτές, ως αντισυμβαλλόμενη δανείστρια και η Ελλάδα. Η δε μετατροπή αυτή έχει αναδρομική ισχύ.

Οι καταβολές προς τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτελέστηκαν από την ΤτΕ για λογαριασμό και με χρέωση του ελληνικού Δημοσίου,

Το συνολικό ύψος του δανείου που καταβλήθηκε από την Ελλάδα στις δυνάμεις κατοχής, μέσω της ΤτΕ, αναγράφεται στην έκθεση του διοικητή της ΤτΕ έτους 1947 επί των ισολογισμών των ετών 1941, 1944, 1945 και 1946, όπου φέρεται ότι ανήλθε, καθ' όσον αφορά τη Γερμανία, στο ποσόν των 1.617.781.093.648.819 δρχ. και στην Ιταλία σε 220.479.188.480

Μετά την αφαίρεση των κατά τα διεθνή νόμιμα εξόδων κατοχής, όπως αυτά συμφωνήθηκαν με τους κατακτητές, η μεν Γερμανία έλαβε πέραν αυτών ως προκαταβολές 1.530.033.302.528.819 δρχ. και η Ιταλία αντίστοιχα 157.053.637.000 δρχ.

Αυτά τα τελευταία ποσά είναι ακριβώς τα λεγόμενα κατοχικά δάνεια, που θα έπρεπε – κατά τις συμφωνίες Μαρτίου 1942 και Δεκεμβρίου 1942 – να επιστραφούν με τη λήξη του πολέμου.

Η τελευταία υπολόγισε, κατά μετατροπή, τη χρέωση της Γερμανίας σε λίρες Αγγλίας ως ανερχόμενη στο ποσό των 3.670.610 (χρ. λίρες Αγγλίας). Από τον καθηγητή Δερτιλή το ποσόν αυτό εκτιμάται στις 4.519.302 χ.λ.Α. (χρυσές λίρες Αγγλίας), ενώ από γερμανικής πλευράς δίδονται χαμηλότερα ποσά: 3.800.000 αγγλικές λίρες (συμπεριλαμβανομένου όμως και του μεριδίου της Ιταλίας) και 250 εκατ. χρυσά μάρκα, δηλαδή 450 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα (Nestler).

Ο Αλτενμπουργκ τον Ιούλιο του 1964, με έγγραφό του στο γερμανικό ΥΠΕΞ, υπολογίζει τη δανειακή οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα σε 200 εκατ. χρυσά μάρκα, δηλαδή 400 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα. Εκπεφρασμένο σε δολάρια το ποσόν αυτό ποικίλλει, αν και όχι σημαντικά, ανάλογα με την εκτίμηση της αξίας της χρυσής λίρας Αγγλίας προς το δολάριο κατά την Κατοχή: 160 εκατ. δολάρια σύμφωνα με επίσημες ελληνικές εκτιμήσεις, 265 εκατ. δολάρια για τον καθηγητή Αγγ. Αγγελόπουλο και 227 εκατ. δολάρια σύμφωνα με την έκθεση Ι. Πασσιά (του 1963) στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος.

Το βασικότερο όμως ζήτημα είναι αυτό των τόκων. Ασφαλώς και σύμφωνα με τη σύμβαση της 14.3.1942 τα ποσά του δανείου είναι άτοκα (άρθρ. 3).

Ο όρος για την άτοκη επιστροφή ξεπεράστηκε όταν η οιωνεί δανειακή σύμβαση κατέστη ληξιπρόθεσμη.

Αυτό ακριβώς το ποσό όφειλε να έχει καταβάλει η μεταπολεμική Γερμανία και αδιαφόρησε να το πράξει, υπό το πρόσχημα του διαμελισμού της σε Δυτική και Ανατολική Γερμανία.

Και αυτο το πρόσχημα (διαμελισμού της σε Δυτική και Ανατολική Γερμανία) ξεπεράστηκε.

Ειδικά το κατοχικό δάνειο είναι απόλυτα διεκδικήσιμο λόγω της ιδιαίτερης φύσης που είχε. Δεν ήταν δάνειο σε γερμανικά ομόλογα για να υπαχθεί στη διαγραφή του χρέους που έγινε το 1953, ούτε είχε καμία εμπράγματη εγγύηση για να περιληφθεί στις υλικές επανορθώσεις του 1945 που τελικά μόνο μικρό κλάσμα τους ικανοποιήθηκε. Και τις δύο αυτές συμβατικές μορφές τις απέφυγαν οι Αρχές Κατοχής για να μην εμφανιστεί η δαπάνη στον προϋπολογισμό τους και έτσι το δάνειο γλίτωσε το «κούρεμα».

Ας θυμηθούμε τι δήλωσε Για το ελληνικό χρέος ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας-Οικονομίας στο Spiegel σε σκληρή γλώσσα για τη Γερμανία.

Εκτός από το κατοχικό δάνειο η Ελλάδα έχει κι άλλες διεκδικήσεις από τη Γερμανία.

Α) Προς το Δημόσιο: Τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, τις επανορθώσεις για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, ύψους 7.100 δις δολαρίων

1. Η επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών και των έργων Τέχνης, καταγεγραμμένα από τη Δ/νση Αρχαιοτήτων και Ιστορικών Μνημείων και από το Τμήμα Αρχαιολογίας Παν/μίου Αθηνών.

2. Η Διασυμμαχική Επιτροπή 19 χωρών της Ευρώπης, στο Παρίσι,το 1946 που καταλόγισε να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα,για τις καταστροφές στην οικονομία της, το ποσό των 7.100 δις δολ., αγοραστικής αξίας 1938, αντί του ποσού των 14.500 δις δολ. που ζήτησε η Ελλάδα, σημερινή αξία σε ευρώ 108 δις χωρίς τους τόκους.

Β) Η καταστροφή της οικονομίας της Ελλάδας: Η πραγμάτωσή της επήλθε:

1. Με την αρπαγή του 51% των μετοχών των ΔΕΚΟ και όλων των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.

2. Με τη διατροφή των στρατευμάτων κατοχής, σύνολο 670.000 στρατός ( Γερμανικός, Ιταλικός, Βουλγαρικός). Ακόμη και με τη διατροφή της στρατιάς του Ρόμελ, του AFRICA CORPS, (κατ’ εξαίρεση, μόνο η Ελλάδα!!!). Η διατροφή ανήλθε σε 8 δις δρχ., το μήνα.

3.Με το πλαστό χαρτονόμισμα Reichs Kredit Kassenschine είχαμε άμεση λεηλασία επιχειρηματιών, άμεση λεηλασία ελληνικού χρήματος. Έγινε εξαγορά του με 530.894 χρυσές λίρες Αγγλίας,τον Αύγουστο του 1941.

4. Με τη ληστεία νομισμάτων: Δεκάρικα, εικοσάρικα, τάλιρα, 37.77 τόνοι = πλήρωσαν μόνο 104 χρυσές λίρες (!!!) και πήραν ασήμι 18μιση τόνους. Από τα 2δραχμα, 1δραχμα, 20λεπτα, 10λεπτα πήραν 64.50 τόνους, πλήρωσαν μόνο 5μιση χρυσές λίρες (!!!) και πήραν συνολικά 73 τόνους χαλκού.

5. Με το αναγκαστικό δάνειο, με ρηματική διακοίνωση στις 23.3.1942, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942. Υπόλοιπο, 3.5 δις δολ. αγοραστικής αξίας του 1938.

6. Με τις δημεύσεις: Το 10% της αγροτικής παραγωγής. – Επιτάξεις: Σχολεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, οικήματα. – Κατασχέσεις: Μέσα συγκοινωνίας και μεταφοράς = Σιδηρόδρομοι, πλοία, αυτοκίνητα, ποδήλατα, ακόμη και ζώα, άλογα, μουλάρια, γαϊδουριά.

7. Με τις αμέτρητες αρπαγές και ληστείες οικιών, καταστημάτων, σε όλη την Ελλάδα.

Σημειώνουμε ότι με τους πρόχειρους υπολογισμούς των οικονομολόγων-μελών του Εθνικού μας Συμβουλίου, το σύνολο των γερμανικών οφειλών, προς το Δημόσιο, ανέρχεται περίπου στο ιλιγγιώδες ποσό των 1 τρις και 200 δις ευρώ!

Γ) Προς τα θύματα: 89 αναγνωρισμένα ολοκαυτώματα. – Ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένα ολοκαύτωμα-νεκροταφείο αμέτρητων μαρτυρικών πόλεων, 13.1/2 % του ελληνικού πληθυσμού.

Μπορεί η προηγούμενη μνημονιακή ελληνική κυβέρνηση να είχε υπολογίσει το κατοχικό δάνειο που μας οφείλει η Γερμανία σε 11 δισ. ευρώ, ωστόσο, οι συνολικές γερμανικές οφειλές στη χώρα μας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται, σύμφωνα με το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, στο αστρονομικό ποσό του 1 τρισεκατομμυρίου και 200 δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο εάν διαιρεθεί με τους 10.815.197 Έλληνες πολίτες της απογραφής του 2011, βγάζει ότι η Γερμανία οφείλει σε κάθε Έλληνα πολίτη 110.954 ευρώ.
==================

Χρέος, μνημόνια και Γερμανικές αποζημιώσεις.

Στο Bad Dürkheim της Γερμανίας συναντάται, μια φορά τον μήνα (πάντα Πέμπτη), μια κλειστή παρέα δικαστών, (Συνταγματικό Δικαστήριο) και διευθυντών (BASF, ΒΑYER και SAP) με επώνυμους, πάντα εναλλασσόμενους προσκεκλημένους από τον χώρο της αγοράς, της πολιτικής και των media.  Ο «μυστικός δείπνος με διανυκτέρευση», που οργανώνεται από την δεκαετία του ’60 σε ξενοδοχείο της πόλης, κάπου στο πάρκο, μεταξύ του Δημαρχείου και «an der Salinen», είναι το «φύλλο της συκής», που εγγυάται στους συνδαιτυμόνες ότι, οι συζητήσεις, λύσεις, αναλύσεις, απόψεις και προτάσεις τους, που αναπτύσσονται επί θεμάτων, που ενδιαφέρουν και προβληματίζουν τις Γερμανικές ελίτ, δεν θα βγουν εκτός των τεσσάρων τοίχων του εστιατορίου.

Η Ελλάδα, το χρέος της, τα μνημόνια και οι Γερμανικές επανορθώσεις από το Β’ Π.Π. υπήρξαν πολλάκις θέμα συζητήσεων στο πριβέ thinktank του Bad Dürkheim με αποτέλεσμα, να παγιωθεί τελικά μια νομική άποψη που διατυπώνεται πλέον από χείλη ανωτάτων δικαστών που υποστηρίζουν, ότι:

1. Στην περίπτωση που η Ελλάς καταγγείλει τις δανειακές συμβάσεις της με την Τρόικα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου ή (και) ενώπιον των Συνταγματικών Δικαστηρίων, στις χώρες των δανειστών, είναι βέβαιο ότι αυτές, βάση του ισχύοντος διεθνούς και εθνικού δικαίου, θα κριθούν παράνομες και καταχρηστικές, με τη συνέπεια, να μηδενιστεί το χρέος και να ακυρωθούν οι μνημονικοί νόμοι μαζί με τις εφαρμογές τους.

2.Τα ίδια δικαστήρια θα διαπιστώσουν επίσης ότι στην Ελλάδα διαπράττονται, επ’ ονόματι των δανειακών συμβάσεων, εγκλήματα πολέμου, που χρήζουν ειδικής δικαστικής έρευνας και δίωξης.

3. Η Γερμανική κυβέρνηση αρνείται να διαπραγματευτεί με την Ελλάδα σχετικά με την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων που οφείλει ή να συναινέσει, δια της υπογραφής της, να αποφασίσει το δικαστήριο της Χάγης επί του θέματος αυτού, με την δικαιολογία ότι οι δύο χώρες δεν ευρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Η Ελλάδα θα μπορούσε να καταγγείλει το «σύμφωνο μη επίθεσης» (1953) που διέπει τις σχέσεις της με την «φίλη» και «σύμμαχο» της, Γερμανία δίνοντάς της ταυτόχρονα και την δυνατότητα να αποφασίσει δημόσια αν αξίζει να διατηρηθεί το «εμπόλεμο» με την Ελλάδα ή αν θα έπρεπε να αντικατασταθεί, εντός 30 ημερών, από ένα σύμφωνο «ειρήνης». Το διεθνές δίκαιο προβλέπει, σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι υποχρεούται η Γερμανία να καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα εντός 30 ημερών μετά την υπογραφή του συμφώνου ειρήνης.

Αυτές τις δυνατότητες και ακόμη πολλές περισσότερες παρέχει το Διεθνές και το Εθνικό δίκαιο σε κάθε Ελληνική κυβέρνηση που θα ήθελε  να υπερασπιστεί έμπρακτα τα θεμελιώδη δικαιώματα του λαού της. Οι κυβερνήσεις της τελευταίας 7-ετίας «έκριναν» όμως ως σωστό, να ακολουθήσουν τον δρόμο της υποτέλειας, που χάραξαν Γερμανοί, Ν.Τ.Π. και Έλληνες ολιγάρχες από κοινού, υπηρετώντας έτσι μόνο τα συμφέροντα τους.

Ως εκ τούτου κάθε συζήτηση γίνεται για το θεαθήναι, είτε προκειμένου να περιοριστεί η δημόσια κριτική που ασκείται στα μνημόνια είτε για να προταθούν λύσεις αφελείς και αβάσιμες που προβλέπουν μονομερείς διαγραφές, επιμηκύνσεις αποπληρωμής και κουρέματα ενός χρέους που, νομικά, δεν υφίσταται ή επειδή υποχρεώνουν τον «καθένα» να απολογηθεί πριν «διεκδικήσει» την αποπληρωμή του Γερμανικού χρέους. Γελούν οι Γερμανοί μαζί μας και μας ειρωνεύονται εξ αιτίας των ψευδαισθήσεων που τρέφουμε για το Ευρωπαϊκό αλληλέγγυο και τον πολιτισμό τους.

Η ρήξη με τη Γερμανία, η αναθέρμανση παλαιών δεσμών και η δημιουργία νέων συμμαχιών, επί ίσοις όροις, θα φέρουν τελικά την λύση στην κρίση μαζί με την ελπίδα για το αύριο που θα ξημερώσει στην χώρα. Ένα αύριο που θα επιτρέψει στην πατρίδα να σταθεί στα πόδια της, να αναπτυχθεί και να μεγαλουργήσει στηριζόμενη αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις και όχι στα δανεικά και στις ελεημοσύνες των ξένων.

Το δίκαιο και μόνο αυτό εμπιστευόμαστε και πάνω του κτίζουμε το όραμα, στηρίζουμε το πρόγραμμα και υλοποιούμε με τόλμη τα πολιτικά «πιστεύω» μας.

Μας ενώνει ότι μας χώριζε!

Νέα Φιλική Εταιρεία
===============
 

ΥΠΕΞ Πολωνίας: «Η Γερμανία μας οφείλει πάνω από 1 τρισ. δολάρια ως αποζημίωση για τα εγκλήματά της στον Β΄ΠΠ»

Ο Βιτόλντ Βαστσικόφσκι υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας, της πρώτης χώρας που εισέβαλαν τα γερμανικά στρατεύματα δήλωσε ότι η Γερμανία θα πρέπει να καταβάλει στη χώρα του ως αποζημίωση «πάνω από ένα τρισ. δολάρια ως αποζημίωση για τις καταστροφές που υπέστη κατά ττην διάρκεια του Β΄ΠΠ»!
Η Πολωνία υπέστη συνολικές ζημιές περίπου 3 τρισ. δολ, αλλά από την γερμανική εισβολή και κατοχή, χωρίς να υπολογιστούν οι ανθρώπινες απώλειες η ζημιά της χώρας υπολογίστηκε από την πολωνική κυβέρνηση πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.
Μιλώντας σε πολωνικό ραδιόφωνο, ο κ. Βαστσικόφσκι ανέφερε πως «Θα πρέπει να γίνουν πολύ σοβαρές συζητήσεις με τη Γερμανία, καθώς οι σχέσεις των δύο χωρών επισκιάστηκαν από την εισβολή του 1939 και μετά τη λήξη του πολέμου έμειναν πολλά θέματα άλυτα. Η ζημιές της γερμανικής εισβολής υπερβαίνουν το ένα τρισ. δολάρια».
Ο δε υπουργός Άμυνας της Πολωνίας, Άντονι Ματσιέρεβιτς, κατηγόρησε ευθέως τους Ευρωπαίους ότι επιχείρησαν να σβήσουν από την ιστορία και τη μνήμη τα δεινά που υπέστησαν οι Πολωνοί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η κυβέρνηση της Πολωνίας απέρριψε το δημοψήφισμα του 1953, της τότε κομμουνιστικής κυβέρνησης, η οποία φέρεται να είχε παραιτηθεί οποιασδήποτε αποζημίωσης από τη Γερμανία.
Η Πολωνία είχε υποστεί τεράστιες ζημιές από τη γερμανική κατοχή. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου, πάνω από 6 εκατ. Πολωνοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους, μεταξύ τους και τουλάχιστον 3 εκατ. εβραϊκής καταγωγής.
Ο υπουργός Εξωτερικών Βιτόλντ Βαστσικόφσκι, απέφυγε να απαντήσει στο πότε η κυβέρνηση θα κάνει γνωστές επισήμως τις θέσεις της για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Η Πολωνία ανοίγει μεγάλο μέτωπο με την Γερμανία, εντός της ΕΕ και σίγουρα η Γερμανία θα πρέπει να βρει κάτι πειστικότερο από το «μαστίγιο» των Μνημονίων που χρησιμοποίησε κατά της Ελλάδας για να μην πληρώσει τα εγκλήματά της...