Να, που σκάει μύτη -μέσω του Σκάι- κι ο Σημίτης ο οποίος δίνει...
συνέντευξη απόψε συνέντευξη, την πρώτη σε τηλεοπτικό κανάλι από το 2004
που έφυγε από πρωθυπουργός και παρέδωσε το δακτυλίδι της κομματικής
ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στον Γιωργάκη Παπανδρέου. Τι είναι αυτό λοιπόν που
ύστερα από 13 χρόνια κάνει τον 81χρονο αυτουργό της «εκσυγχρονιστικής»
λαίλαπας που έπληξε τον τόπο να βγαίνει πάλι στο κουρμπέτι και μάλιστα
να τάσσεται ευθέως υπέρ της άμεσης προσφυγής σε εκλογές; Μόνο το γεγονός
ότι σήμερα συζητείται στη Βουλή και η σύσταση προανακριτικής επιτροπής
για τον Γιάννο Παπαντωνίου ο οποίος βγήκε χθες το απόγευμα και με δήλωσή
του ταυτίζει εαυτόν με τον Σημίτη και άρα απειλεί να τον συμπαρασύρει;
Μέχρι τώρα ο Σημίτης προτιμούσε να βυσσοδομεί ως πολιτική νυφίτσα στο
παρασκήνιο, όπως έκανε –σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παλαιοτέρων- και
όλα τα μεταπολιτευτικά χρόνια της πασοκικής κυριαρχίας, προσπαθώντας να
αναρριχηθεί στην πρωθυπουργία.
Το μεγαλύτερο έγκλημα επί των ημερών του, εκτός από τα σκάνδαλα επί σκανδάλων που γίνονταν σε όλους τους τομείς, δεν ήταν άλλο από την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη με μια καταστροφική μάλιστα και εντελώς απαγορευτική για τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας μας ισοτιμία ευρώ και δραχμής.
Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα ο Σημίτης «ενεργοποιείται» για να φτιαχτεί λίαν προσεχώς νέο «μεταρρυθμιστικό κεντρώο» κόμμα, που θα στεγάσει το Ποτάμι, τους Διαμαντοραγκούσηδες και τον Βενιζέλο που εγκαταλείπει το ΠΑΣΟΚ, με την επιδίωξη να μπουν στη Βουλή και να στηρίξουν τον Μητσοτάκη μόλις ο Τσίπρας -ως αναλώσιμος κι αυτός- μας τελειώσει…
- Όσο κι αν καλλιέργησε το προφίλ του δήθεν μετριοπαθούς τεχνοκράτη, για όσους έζησαν από κοντά τα γεγονότα εκείνης της περιόδου δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι πίσω από αυτά τα χαμόγελα, το υφάκι και το στυλ που σε ξεγελούσε, υπήρχε ένας τύπος αδίστακτος ο οποίος βρισκόταν διαρκώς μέσα στην ίντριγκα και την πολιτική συνωμοσία για να πετύχει τους στόχους του.
Το μεγαλύτερο έγκλημα επί των ημερών του, εκτός από τα σκάνδαλα επί σκανδάλων που γίνονταν σε όλους τους τομείς, δεν ήταν άλλο από την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη με μια καταστροφική μάλιστα και εντελώς απαγορευτική για τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας μας ισοτιμία ευρώ και δραχμής.
- Ο Σημίτης έδεσε λοιπόν την Ελλάδα στο άρμα της Γερμανίας η οποία όλα τα επόμενα χρόνια, όπως αποδείχθηκε, την ξεζούμισε σε όλα τα επίπεδα και όταν ήρθε η ώρα τη μετέτρεψε και σε πειραματόζωο με σκοπό τη δημιουργία της «γερμανικής Ευρώπης».
Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα ο Σημίτης «ενεργοποιείται» για να φτιαχτεί λίαν προσεχώς νέο «μεταρρυθμιστικό κεντρώο» κόμμα, που θα στεγάσει το Ποτάμι, τους Διαμαντοραγκούσηδες και τον Βενιζέλο που εγκαταλείπει το ΠΑΣΟΚ, με την επιδίωξη να μπουν στη Βουλή και να στηρίξουν τον Μητσοτάκη μόλις ο Τσίπρας -ως αναλώσιμος κι αυτός- μας τελειώσει…
Μαυρογιαλούρος
ΠΗΓΗ
-------------------------------------
-------------------------------------
Στ. Χριστακόπουλος : Τα «ορφανά του εκσυγχρονισμού» στη αγκαλιά του Κυριάκου
Για
το πώς μεθοδεύεται η σύγκλιση και ο ενδεχόμενος ρόλος που θα ήθελαν τα
«ορφανά πολιτικά πρόσωπα» πέριξ του Σημίτη να παίξουν σε μία
κεντροδεξιά εκδοχή της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, μίλησε στον 9.84 ο
διευθυντής σύνταξης στο «Ποντίκι» Στ. Χριστακόπουλος, με αφορμή το
σημερινό κύριο θέμα της εφημερίδας του.
Όπως είπε όμως, το θέμα είναι αν ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΝΔ θεωρεί αναγκαίες τέτοιες συνεργασίες για το κόμμα του και πως θα αντιδράσει σε μία τέτοια περίπτωση η Καραμανλική πτέρυγα του κόμματος. Βlogger: Χρειάσθηκαν πολλά χρόνια για να πουν οι δημοσιογράφοι το αυτονόητο: Αυτό που φαινόταν και φαίνεται με γυμνό οφθαλμό. Σημίτης - Μητσοτάκης είναι στην ίδια πλευρά. Εκφράζουν την ίδια ομάδα συμφερόντων (Πρώτα Γερμανικών) . Εμείς το έχουμε γράψει από το 2008: Ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης και η οικονομία ----------------------------- | |
Μαθήματα διαφθοράς (και μία απειλή) από τον Κώστα Σημίτη
Γιατί εμφανίστηκε έπειτα από τόσα χρόνια ο Κώστας Σημίτης; Για να υπερασπιστεί τον Γιάννο Παπαντωνίου; Για να κατηγορήσει τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου; Για να στηρίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να ζητήσει εκλογές; Τίποτα απ΄ όλα αυτά. Ο πρωθυπουργός που έβαλε τη χώρα στο ευρώ ανοχύρωτη, που είδε την οικονομία να γκρεμίζεται με το κραχ του χρηματιστηρίου το 1999 και αρκετούς συνεργάτες του να απολογούνται για μίζες και μαύρο χρήμα, εμφανίστηκε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες κραδαίνοντας μιαν απειλή. Θυμήθηκε, μάλλον, τα χρόνια του στην αντίσταση...Όταν ένας πρώην πρωθυπουργός παραχωρεί τηλεοπτική συνέντευξη 13 χρόνια μετά τη λήξη της θητείας του, αποτελεί είδηση. Ειδικά όταν είναι τόσα πολλά τα ζητήματα για τα οποία θα περίμενε κανείς να απολογηθεί. Εύλογα, λοιπόν, το «κοινό», όπως χαρακτήρισε τους πολίτες, ανέμενε μία σειρά απαντήσεων σε πλήθος καυτών θεμάτων που τον αφορούν.
Όμως ο Κώστας Σημίτης δεν εμφανίστηκε στην τηλεόραση του Σκάι για να μιλήσει για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και το κόστος που φορτώθηκαν χιλιάδες φορολογούμενοι. Ούτε για το πάρτι των εξοπλιστικών, τα σημάδια του οποίου μπορεί κανείς να βρει ανεξίτηλα στο τεράστιο δημόσιο χρέος. Ούτε για τα «μαύρα ταμεία» του Τσουκάτου, ούτε για τον Μαντέλη και τα 450.000 μάρκα της Siemens. Ούτε φυσικά για την υπόθεση.
- Ο πρώην πρωθυπουργός δεν εμφανίστηκε μετά από 13 χρόνια «τηλεοπτικής σιωπής» για να μιλήσει για την κατάσταση στην οποία παρέδωσε την οικονομία στον Κ. Καραμανλή. Ούτε και για να επιρρίψει ευθύνες στον Γ. Παπανδρέου για την «καθυστέρηση» του να ζητήσει βοήθεια από τους εταίρους, η οποία σύμφωνα με τον κ. Σημίτη, οδήγησε στο μνημόνιο που «δεν ήταν μονόδρομος».
- Η επανεμφάνιση του Κ. Σημίτη στην παρούσα συγκυρία, με τις αρχές να εμφανίζονται να ξεκοκκαλίζουν τους λογαριασμούς του συνεργάτη του, Γ. Παπαντωνίου, και να οδηγούν μέχρι και σε παραίτηση την Εισαγγελέως Διαφθοράς, συνοψίζεται σε μία του και μόνο αποστροφή.
- Αφού ευλόγισε τη διαφθορά ως «κοινωνικό φαινόμενο», γνήσιο παιδί του δόγματος του «μαζί τα φάγαμε», ο πρώην πρωθυπουργός προχώρησε σε μία δραματική προειδοποίηση.
- «Η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν γίνεται με καταγγελίες. Δεν γίνεται με μισαλλοδοξία. Δεν γίνεται με εξεταστικές επιτροπές. Δεν γίνεται με εχθρότητα» απάντησε στις προκλητικές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα στο πρόσωπό του, για να καταλήξει σε μία απειλή, που δεν απευθύνεται μόνο στο πρόσωπο του πρωθυπουργού.
- «Γιατί όποιος καλλιεργεί εχθρότητα παράγει εχθρότητα» προειδοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός. Όλο και κάποια συνάφεια με την δρομολογούμενη εξεταστική θα έχει η αναφορά του.
- Πράγματι, οι εξεταστικές της κυβέρνησης δεν... φημίζονται για τις επιτυχίες τους (εάν κρίνουμε από την περιβόητη για τα δάνεια των ΜΜΕ και των κομμάτων). Όμως η απαίτηση για άπλετο φως στο ζοφερό σκοτάδι των τελευταίων δεκαετιών είναι λαϊκή και καθολική.
- Ποιος πολίτης δεν θέλει να γίνει εξεταστική για τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων στα εξοπλιστικά; Ποιος δεν απαιτεί να αποδοθεί δικαιοσύνη για το πάρτυ των τραπεζών, το άλλο φαγοπότι στον χώρο της Υγείας; Στην υπόθεση της Siemens ή της Novartis;
- Όταν, λοιπόν, απειλεί ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας με «παραγωγή εχθρότητας» από την σπορά των εξεταστικών επιτροπών της Βουλής για πιθανά αδικήματα στελεχών των κυβερνήσεών του, ποιον ακριβώς απειλεί; Τίνος τη σιωπή ζητάει;
Η ΠΑΣΟΚαρα του χρηματιστηρίου. Ή πως να κάνεις τον Κινέζο
-------------------------------------
Η συνέντευξη ενός κινέζου
Δεν ξέρω τι συμπέρασμα βγάλατε από την προχτεσινή συνέντευξη Σημίτη στον
Σκάι αλλά εγώ οφείλω να ομολογήσω ότι, αν ήμουν στην θέση του, θα την
είχα διακόψει και θα είχα φύγει. Εντάξει, ήξερα ότι ο Παύλος Τσίμας και η
Σία Κοσιώνη είναι σκληρά καρύδια ως δημοσιογράφοι και δεν χαρίζονται
στους συνομιλητές τους αλλά τέτοιο στρίμωγμα (και, μάλιστα, σε πρώην
πρωθυπουργό!) δεν είχε ξαναγίνει. Αυτό δεν ήταν συνέντευξη. Ανάκριση
πρώτου βαθμού ήταν.
Φυσικά, κάτω από τέτοιες απαράδεκτες συνθήκες εξοντωτικής πίεσης, ο -υπερογδοντάχρονος πλέον- γκουρού τής πολιτικής αναγκάστηκε να ομολογήσει και να παραδεχτεί πολλά και ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, είπε, μεταξύ άλλων:
- "Η διαφάνεια είναι απολύτως αναγκαία και κάθε τι πρέπει να ερευνάται" αλλά η σημερινή κυβέρνηση "εκτοξεύει καταγγελίες και δημιουργεί διαδικασίες για να αναδειχτεί η διαφθορά των άλλων, χωρίς να υπάρχουν τα συγκεκριμένα στοιχεία".
- "Όταν οι συνθήκες είναι κακές και υπάρχουν όλες αυτές οι δυσκολίες δεν είναι καθόλου εύκολο να πεις τι θα γίνει αύριο. Και πρέπει να προσέχεις μη συμβεί η καταστροφή. Σχέδιο δεν πιστεύω να υπάρχει".
- "Οι ξένοι δεν μπορούν να ανακατεύονται στην πολιτική των κομμάτων, τα κόμματα είναι ελεύθερα να υποστηρίζουν το οτιδήποτε πιστεύουν και οι ξένοι θα πρέπει να αναλάβουν ανάλογα τα ρίσκα, τις ευθύνες κλπ. Αλίμονο τώρα, εάν έρχονται και οδηγίες από τις Βρυξέλλες, από τον οποιονδήποτε στο κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης, θα είναι και αστείο και απαράδεκτο σε σχέση με τη λειτουργία της Δημοκρατίας".
- "Είναι μία έκτακτη κατάσταση, η οποία χρειάζεται μία λύση με προσφυγή στις εκλογές. Το πιστεύω, διότι οι αντιθέσεις είναι τόσο μεγάλες, το κυβερνητικό κόμμα έχει χάσει τόσο πολύ την αποδοχή του κοινού και υπάρχει μία αδυναμία να γίνει μία πολιτική που θα οδηγήσει την Ελλάδα μπροστά".
- "Το 2006 συνήλθε η επιτροπή του Eurostat η οποία εξετάζει αυτές τις περιπτώσεις και είπε ότι η κυβέρνηση μου έκανε σωστά τις εγγραφές στις στατιστικές της αγοράς των όπλων, η αγορά των όπλων δεν υπολογίζεται όπως λέει η κυβέρνηση Καραμανλή κατά την στιγμή της αγοράς, αλλά κατά την στιγμή της παράδοσης. Και κατόπιν τούτου τα στατιστικά στοιχεία έδειξαν ότι η Ελλάδα κατά πολύ λίγο, το όριο ήταν 3% το έλλειμμα της Ελλάδας όταν μπήκε ήταν 3,2 - 3,3 με την εκδοχή αυτή την οποία είπε η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία που έλεγξε και όλα τα άλλα στοιχεία".
- "Λόγω της παγκοσμιοποίησης όλα είναι και πιο συνδεδεμένα. Η Ελλάδα θα είχε δικό της νόμισμα. Τι έχουμε δει με το δικό μας νόμισμα. Την προηγούμενη περίοδο είχε υποτιμηθεί το νόμισμα δύο φορές. Στην Ελλάδα υπήρχε ένας πληθωρισμός για 20 και πλέον χρόνια 20%. Υπάρχει τώρα τέτοιος πληθωρισμός; Ή υπήρχε από την ένταξη και μετά τέτοιος πληθωρισμός; Τέτοιος πληθωρισμός δεν επιτρέπει καταθέσεις. Δεν επιτρέπει τα κεφάλαια να αποδώσουν. Άρα και η Ελλάδα πρέπει να συμμετέχει στο σύστημα με όποιες δυσκολίες υπάρχουν ή ανισότητες ή κακές ρυθμίσεις στο σύστημα γιατί έξω από το σύστημα δεν θα έχει δυνατότητα ομαλής επιβίωσης. Αυτό πιστεύω εγώ και αυτό δείχνει η εμπειρία".
- "Από το 2000 η ανάπτυξη ήταν 4,1% και συνέχισε να είναι υψηλή μέχρι το 2004. Το 2005 κατέρρευσε και μετά από το 2006 κατέρρευσε οριστικά. Το 2009 που έφυγε η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχαμε ανάπτυξη αλλά είχαμε ύφεση -4% (...) Σύμφωνα με στοιχεία της ευρωπαϊκής ένωσης, το χρέος ανέβηκε από το 2008 μέχρι το 2009. Στα 4 χρόνια της διακυβέρνησής μας το έλλειμμα είχε αυξηθεί μόνο 17 δισ. Στα 4 χρόνια 17 δισ, στον ένα χρόνο 36 δισ. Αυτή είναι η διαφορά".
Με δυο λόγια, ο κύριος Σημίτης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι καλώς έκανε και μας έβαλε στο ευρώ, ότι δεν μας έβαλε με "μαγειρεμένα" στοιχεία, ότι πρέπει να μείνουμε στο ευρώ επειδή έξω θα είμαστε χειρότερα, ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για διαφθορά επί των ημερών του, ότι το χρέος δεν το διόγκωσε αυτός αλλά ο Καραμανλής και ότι πρέπει να γίνουν εκλογές το συντομώτερο δυνατόν. Και όλες αυτές οι παραδοχές και οι ομολογίες έγιναν μόνο και μόνο επειδή οι δυο δημοσιογράφοι ήσαν απηνείς και δεν του χαρίστηκαν.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, Τσίμας και Κοσιώνη θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη πιο σκληροί αλλά φαίνεται πως λυπήθηκαν τον γεράκο που είχαν μπροστά τους. Προφανώς, φοβήθηκαν μήπως τους έμενε στα χέρια αν τον πίεζαν περισσότερο. Έτσι, δυστυχώς, δεν ακούσαμε λέξη από τον πρώην πρωθυπουργό για:
- την επί πρωθυπουργίας του συστηματικά ασκούμενη συστημική προπαγάνδα, η οποία έπεισε τον κάθε φουκαρά να παίξει τις οικονομίες του στη χρηματιστηριακή φούσκα του '99. Εντάξει, κι εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών αλλά εκείνο το χαμόγελο επιτυχίας τού Γιάννου θα μας μείνει αξέχαστο. Όπως θα μας μείνει αξέχαστη εκείνη η αφίσσα τού ΠαΣοΚ με το σύνθημα "1.000.000 έλληνες επενδυτές ΞΕΡΟΥΝ ότι οι μετοχές έχουν αξία". Με το "ΞΕΡΟΥΝ" να ξεχωρίζει, λες και είχαμε διδαχτεί χρηματιστήριο στο δημοτικό σχολείο.
- το επί πρωθυπουργίας του τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο. Εντάξει, βολεύει πολλούς η ιστορία με τους "κουμπάρους" επί πρωθυπουργίας Καραμανλή αλλά το πατιρντί με τα δομημένα είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα.
- τα επί πρωθυπουργίας ανθίσαντα αυθεντικά πασοκικά φυντάνια (τύπου Άκη, Νεονάκη, Τσουκάτου, Μαντέλη, Γιάννου, Πανταγιά κλπ) και τα λοιπά σαπρόφυτα που ευδοκίμησαν μέσα και γύρω από την πράσινη αυλή. Όσο για τις αποδείξεις και τα "συγκεκριμένα στοιχεία" που τάχα δεν υπάρχουν, ακόμα ψάχνουμε πού πήγαν εκείνα τα λεφτά που πήρε ο Τσουκάτος από την Ζήμενς.
- το επί πρωθυπουργίας του πάρτυ που στήθηκε με τους ολυμπιακούς αγώνες τού 2004. Είχαμε -λέει- μείνει πίσω στην εκτέλεση των έργων, οπότε κάναμε απ' ευθείας αναθέσεις επειδή δεν προλαβαίναμε να κάνουμε διαγωνισμούς. Εντάξει, την ευθύνη την είχε ο "Αθήνα 2004" της Γιάννας, το ξέρουμε. Όμως, θες η Γιάννα - θες η μαντζουράνα, ακόμα δεν μάθαμε πόσο κόστισε εκείνο το "ευκαριστούμε Ατήνα, ευκαριστούμε Ελλάντα". Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά αυτό το φραγκολεβαντίνικο του Ζακ Ρογκ όχι απλώς μας θυμίζει το "καλό κουράϊο", που μας είπε στις 1/3/2010 ο επίτροπος Όλλι Ρεν, αλλά γεννάει και στο μυαλό μας την σιγουριά ότι συνδέονται.
- την επί πρωθυπουργίας του "αγορά του αιώνα" αλλά και κάτι άλλες αγορές για C4I (προφέρεται συ-φορ-ά[ι]) κλπ, που τα φορτώσαμε όλα στον φουκαρά τον Άκη, λες και δεν υπήρχε ΚΥΣΕΑ, δεν υπήρχε υπουργικό συμβούλιο και δεν υπήρχε πρωθυπουργός στον τόπο. Και παπά που τον κάναμε τον Άκη, μέχρι 5-6 θάψαμε. Οι υπόλοιποι βρομίσανε και μας έπνιξε η ζέχνα αλλά ο Σημίτης δεν έχει πάρει μυρουδιά.
- το επί πρωθυπουργίας του ξεσάλωμα των τραπεζών, με τα διάφορα διακοποδάνεια, μετοχοδάνεια, τουριστοδάνεια, μπουζουκοδάνεια, φοιτητοδάνεια, γαμοδάνεια και κάθε λογής γαμωδανειοδάνεια, για τα οποία ούτε αυτός ο πολυπράγμων "λογιστής" πήρε ποτέ χαμπάρι ούτε -πολύ περισσότερο- το φιλαράκι του ο Παπαδήμος, ο οποίος - υποτίθεται πως- είχε την εποπτεία τού συστήματος.
- το επί πρωθυπουργίας του αλισβερίσι τού κράτους με την Γκόλντμαν Σακς, χάρη στο οποίο τα στατιστικά στοιχεία έδειξαν έλλειμμα 3% (άντε 3,2 - 3,3, ας μη τσακωθούμε για πενταροδεκάρες). Αν δεν πληρώσαμε την Γκόλντμαν Σακς για να μας κάνει τον μάγειρο, γιατί στον διάβολο την πληρώσαμε;
Εν κατακλείδι, αυτά που είπε στην συνέντευξή του ο Κώστας Σημίτης, απευθύνονται σε όσους έχουν συνηθίσει το κουτόχορτο και δεν μπορούν να το αποβάλουν από την διατροφή τους. Οι υπόλοιποι περιμένουμε πότε θα μιλήσει για όσα δεν είπε. Δεκαοκτώ βιβλία με ανοησίες έχει εκδώσει, ένα που να αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε δεν θα γράψει ποτέ; Δεν θα πάψει ποτέ να παριστάνει τον κινέζο;
Φυσικά, κάτω από τέτοιες απαράδεκτες συνθήκες εξοντωτικής πίεσης, ο -υπερογδοντάχρονος πλέον- γκουρού τής πολιτικής αναγκάστηκε να ομολογήσει και να παραδεχτεί πολλά και ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, είπε, μεταξύ άλλων:
- "Η διαφάνεια είναι απολύτως αναγκαία και κάθε τι πρέπει να ερευνάται" αλλά η σημερινή κυβέρνηση "εκτοξεύει καταγγελίες και δημιουργεί διαδικασίες για να αναδειχτεί η διαφθορά των άλλων, χωρίς να υπάρχουν τα συγκεκριμένα στοιχεία".
- "Όταν οι συνθήκες είναι κακές και υπάρχουν όλες αυτές οι δυσκολίες δεν είναι καθόλου εύκολο να πεις τι θα γίνει αύριο. Και πρέπει να προσέχεις μη συμβεί η καταστροφή. Σχέδιο δεν πιστεύω να υπάρχει".
- "Οι ξένοι δεν μπορούν να ανακατεύονται στην πολιτική των κομμάτων, τα κόμματα είναι ελεύθερα να υποστηρίζουν το οτιδήποτε πιστεύουν και οι ξένοι θα πρέπει να αναλάβουν ανάλογα τα ρίσκα, τις ευθύνες κλπ. Αλίμονο τώρα, εάν έρχονται και οδηγίες από τις Βρυξέλλες, από τον οποιονδήποτε στο κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης, θα είναι και αστείο και απαράδεκτο σε σχέση με τη λειτουργία της Δημοκρατίας".
- "Είναι μία έκτακτη κατάσταση, η οποία χρειάζεται μία λύση με προσφυγή στις εκλογές. Το πιστεύω, διότι οι αντιθέσεις είναι τόσο μεγάλες, το κυβερνητικό κόμμα έχει χάσει τόσο πολύ την αποδοχή του κοινού και υπάρχει μία αδυναμία να γίνει μία πολιτική που θα οδηγήσει την Ελλάδα μπροστά".
- "Το 2006 συνήλθε η επιτροπή του Eurostat η οποία εξετάζει αυτές τις περιπτώσεις και είπε ότι η κυβέρνηση μου έκανε σωστά τις εγγραφές στις στατιστικές της αγοράς των όπλων, η αγορά των όπλων δεν υπολογίζεται όπως λέει η κυβέρνηση Καραμανλή κατά την στιγμή της αγοράς, αλλά κατά την στιγμή της παράδοσης. Και κατόπιν τούτου τα στατιστικά στοιχεία έδειξαν ότι η Ελλάδα κατά πολύ λίγο, το όριο ήταν 3% το έλλειμμα της Ελλάδας όταν μπήκε ήταν 3,2 - 3,3 με την εκδοχή αυτή την οποία είπε η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία που έλεγξε και όλα τα άλλα στοιχεία".
- "Λόγω της παγκοσμιοποίησης όλα είναι και πιο συνδεδεμένα. Η Ελλάδα θα είχε δικό της νόμισμα. Τι έχουμε δει με το δικό μας νόμισμα. Την προηγούμενη περίοδο είχε υποτιμηθεί το νόμισμα δύο φορές. Στην Ελλάδα υπήρχε ένας πληθωρισμός για 20 και πλέον χρόνια 20%. Υπάρχει τώρα τέτοιος πληθωρισμός; Ή υπήρχε από την ένταξη και μετά τέτοιος πληθωρισμός; Τέτοιος πληθωρισμός δεν επιτρέπει καταθέσεις. Δεν επιτρέπει τα κεφάλαια να αποδώσουν. Άρα και η Ελλάδα πρέπει να συμμετέχει στο σύστημα με όποιες δυσκολίες υπάρχουν ή ανισότητες ή κακές ρυθμίσεις στο σύστημα γιατί έξω από το σύστημα δεν θα έχει δυνατότητα ομαλής επιβίωσης. Αυτό πιστεύω εγώ και αυτό δείχνει η εμπειρία".
- "Από το 2000 η ανάπτυξη ήταν 4,1% και συνέχισε να είναι υψηλή μέχρι το 2004. Το 2005 κατέρρευσε και μετά από το 2006 κατέρρευσε οριστικά. Το 2009 που έφυγε η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχαμε ανάπτυξη αλλά είχαμε ύφεση -4% (...) Σύμφωνα με στοιχεία της ευρωπαϊκής ένωσης, το χρέος ανέβηκε από το 2008 μέχρι το 2009. Στα 4 χρόνια της διακυβέρνησής μας το έλλειμμα είχε αυξηθεί μόνο 17 δισ. Στα 4 χρόνια 17 δισ, στον ένα χρόνο 36 δισ. Αυτή είναι η διαφορά".
 |
| 18/1/1996: Ο εκσυγχρονισμός καθ' οδόν. Ο Κώστας Σημίτης έχει μόλις εκλεγεί πρωθυπουργός και οι "σημιτοφύλακες" Θόδωρος Τσουκάτος, Γιώργος Πανταγιάς, Νίκος Θέμελης και Τάσος Μαντέλης κατευθύνονται στο Μέγαρο Μαξίμου. |
Με δυο λόγια, ο κύριος Σημίτης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι καλώς έκανε και μας έβαλε στο ευρώ, ότι δεν μας έβαλε με "μαγειρεμένα" στοιχεία, ότι πρέπει να μείνουμε στο ευρώ επειδή έξω θα είμαστε χειρότερα, ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για διαφθορά επί των ημερών του, ότι το χρέος δεν το διόγκωσε αυτός αλλά ο Καραμανλής και ότι πρέπει να γίνουν εκλογές το συντομώτερο δυνατόν. Και όλες αυτές οι παραδοχές και οι ομολογίες έγιναν μόνο και μόνο επειδή οι δυο δημοσιογράφοι ήσαν απηνείς και δεν του χαρίστηκαν.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, Τσίμας και Κοσιώνη θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη πιο σκληροί αλλά φαίνεται πως λυπήθηκαν τον γεράκο που είχαν μπροστά τους. Προφανώς, φοβήθηκαν μήπως τους έμενε στα χέρια αν τον πίεζαν περισσότερο. Έτσι, δυστυχώς, δεν ακούσαμε λέξη από τον πρώην πρωθυπουργό για:
- την επί πρωθυπουργίας του συστηματικά ασκούμενη συστημική προπαγάνδα, η οποία έπεισε τον κάθε φουκαρά να παίξει τις οικονομίες του στη χρηματιστηριακή φούσκα του '99. Εντάξει, κι εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών αλλά εκείνο το χαμόγελο επιτυχίας τού Γιάννου θα μας μείνει αξέχαστο. Όπως θα μας μείνει αξέχαστη εκείνη η αφίσσα τού ΠαΣοΚ με το σύνθημα "1.000.000 έλληνες επενδυτές ΞΕΡΟΥΝ ότι οι μετοχές έχουν αξία". Με το "ΞΕΡΟΥΝ" να ξεχωρίζει, λες και είχαμε διδαχτεί χρηματιστήριο στο δημοτικό σχολείο.
- το επί πρωθυπουργίας του τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο. Εντάξει, βολεύει πολλούς η ιστορία με τους "κουμπάρους" επί πρωθυπουργίας Καραμανλή αλλά το πατιρντί με τα δομημένα είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα.
- τα επί πρωθυπουργίας ανθίσαντα αυθεντικά πασοκικά φυντάνια (τύπου Άκη, Νεονάκη, Τσουκάτου, Μαντέλη, Γιάννου, Πανταγιά κλπ) και τα λοιπά σαπρόφυτα που ευδοκίμησαν μέσα και γύρω από την πράσινη αυλή. Όσο για τις αποδείξεις και τα "συγκεκριμένα στοιχεία" που τάχα δεν υπάρχουν, ακόμα ψάχνουμε πού πήγαν εκείνα τα λεφτά που πήρε ο Τσουκάτος από την Ζήμενς.
- το επί πρωθυπουργίας του πάρτυ που στήθηκε με τους ολυμπιακούς αγώνες τού 2004. Είχαμε -λέει- μείνει πίσω στην εκτέλεση των έργων, οπότε κάναμε απ' ευθείας αναθέσεις επειδή δεν προλαβαίναμε να κάνουμε διαγωνισμούς. Εντάξει, την ευθύνη την είχε ο "Αθήνα 2004" της Γιάννας, το ξέρουμε. Όμως, θες η Γιάννα - θες η μαντζουράνα, ακόμα δεν μάθαμε πόσο κόστισε εκείνο το "ευκαριστούμε Ατήνα, ευκαριστούμε Ελλάντα". Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά αυτό το φραγκολεβαντίνικο του Ζακ Ρογκ όχι απλώς μας θυμίζει το "καλό κουράϊο", που μας είπε στις 1/3/2010 ο επίτροπος Όλλι Ρεν, αλλά γεννάει και στο μυαλό μας την σιγουριά ότι συνδέονται.
- την επί πρωθυπουργίας του "αγορά του αιώνα" αλλά και κάτι άλλες αγορές για C4I (προφέρεται συ-φορ-ά[ι]) κλπ, που τα φορτώσαμε όλα στον φουκαρά τον Άκη, λες και δεν υπήρχε ΚΥΣΕΑ, δεν υπήρχε υπουργικό συμβούλιο και δεν υπήρχε πρωθυπουργός στον τόπο. Και παπά που τον κάναμε τον Άκη, μέχρι 5-6 θάψαμε. Οι υπόλοιποι βρομίσανε και μας έπνιξε η ζέχνα αλλά ο Σημίτης δεν έχει πάρει μυρουδιά.
- το επί πρωθυπουργίας του ξεσάλωμα των τραπεζών, με τα διάφορα διακοποδάνεια, μετοχοδάνεια, τουριστοδάνεια, μπουζουκοδάνεια, φοιτητοδάνεια, γαμοδάνεια και κάθε λογής γαμωδανειοδάνεια, για τα οποία ούτε αυτός ο πολυπράγμων "λογιστής" πήρε ποτέ χαμπάρι ούτε -πολύ περισσότερο- το φιλαράκι του ο Παπαδήμος, ο οποίος - υποτίθεται πως- είχε την εποπτεία τού συστήματος.
- το επί πρωθυπουργίας του αλισβερίσι τού κράτους με την Γκόλντμαν Σακς, χάρη στο οποίο τα στατιστικά στοιχεία έδειξαν έλλειμμα 3% (άντε 3,2 - 3,3, ας μη τσακωθούμε για πενταροδεκάρες). Αν δεν πληρώσαμε την Γκόλντμαν Σακς για να μας κάνει τον μάγειρο, γιατί στον διάβολο την πληρώσαμε;
 |
| Πρωτοχρονιά 2002: Οι πρωτεργάτες της εισόδου της χώρας στην ευρωζώνη βγάζουν περιχαρείς ευρώ από ΑΤΜ. |
Εν κατακλείδι, αυτά που είπε στην συνέντευξή του ο Κώστας Σημίτης, απευθύνονται σε όσους έχουν συνηθίσει το κουτόχορτο και δεν μπορούν να το αποβάλουν από την διατροφή τους. Οι υπόλοιποι περιμένουμε πότε θα μιλήσει για όσα δεν είπε. Δεκαοκτώ βιβλία με ανοησίες έχει εκδώσει, ένα που να αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε δεν θα γράψει ποτέ; Δεν θα πάψει ποτέ να παριστάνει τον κινέζο;
================
Ο Σημίτης της διαπλοκής, των σκανδάλων και των εθνικών υποχωρήσεων
Φεβρουάριος 1999, λίγες ημέρες μετά το άγος του Ναϊρόμπι. Το πλήθος της διαδήλωσης, τεράστιο, ανέβαινε τη Σταδίου. Ενα σύνθημα ξεκίνησε, άγνωστο από ποιο μπλοκ, και σαν κύμα ανέβηκε ψηλά από χιλιάδες στόματα, σπάζοντας για λίγο με θυμηδία το βαθύ αίσθημα εθνικής ντροπής που νιώθαμε όλοι οι κανονικοί άνθρωποι, δεξιοί και αριστεροί, με τη χώρα να έχει μετατραπεί σε διεθνή ρουφιάνο: «Σημίτη, σπυριάρη, μαρτυριάρη»!
Ο λαός κάνει και τεράστια λάθη, αλλά συχνά έχει ένστικτο και συμπυκνώνει με χιούμορ την αλήθεια της στιγμής και τη συλλογική γνώμη του για τον χαρακτήρα προσώπων και καταστάσεων. Πρόεδρος του «Θρύλου», ο Σαλιαρέλης. Από τα μεγάφωνα ακούγεται: «Χάθηκε πορτοφόλι, χρώματος καφέ. Παρακαλείται όποιος...». Πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του ο εκφωνητής του γηπέδου Καραϊσκάκη, η θύρα 7 έχει σηκωθεί σύσσωμη στραμμένη προς την εξέδρα των επισήμων και φωνάζει ρυθμικά: «Αργύρη, καρ...όλη, δώσ’ το πορτοφόλι!»
Βγήκε, λοιπόν, πριν από λίγες ημέρες να μιλήσει, με τα γνωστά σαρδάμ, πατώντας λίγο μερικά φωνήεντα και στραμπουλώντας μερικά σύμφωνα, υπό το πολιτικά λάγνο βλέμμα του Τσίμα. Δεν νομίζω η Δάφνη να τον έχει κοιτάξει ποτέ με τόση επιδοκιμαστική λατρεία. Τρεις ώρες σφουγγαρίζανε μετά εφτά Φιλιππινέζες στην Αναγνωστοπούλου.
Είπε μερικά αυτονόητα για την υπερφορολόγηση και για άλλα θέματα. Alles klar, που θα έλεγε κι ο αδελφός του. Αλλά για να θυμηθούμε λίγο.
Επί των ημερών του η διαπλοκή πήρε αμπάριζα και καβάλησε στον σβέρκο όλο το κράτος. Είχε προηγηθεί η δεκαετία του 1980, όταν το δημόσιο χρέος από 8% που το παρέδωσε η συνετή «επάρατος», ο λεβέντης, γλεντζές και καραμπουζουκλής Ανδρέας το πήγε στο 95%. Υπουργάρα του κι ο Σημίτης. Μετά το μικρό μητσοτάκειο διάλειμμα και τη σύντομη, φθίνουσα επαναφορά και τον θάνατο του μοιραίου για την πατρίδα Ανδρέα ήρθε η ώρα του σκυφτού καθηγητή, του «εκσυγχρονιστή» με την περίεργη παρέα: Τσουκάτος, Πανταγιάς, Χριστοδουλάκης, Μπεγλίτης κ.λπ.
Οι υπουργοί του ξύρισαν τα μουστάκια, βγάλανε τα ζιβάγκο και φορέσανε γυαλιστερά κοστουμάκια σαν τραγουδιάρηδες στο «14» της Πέτρου Ράλλη, για τους μυημένους «σκύλους». Μερικοί κόβανε βόλτες με τα κότερα των νταβαντζήδων, όπου τους ταΐζανε καραβιδόψιχα με το φτυάρι, όπως οι θερμαστές τον Οδοντωτό. Ενας εξ αυτών κάποτε περίμενε επί μία ώρα και τρία τέταρτα να τον δεχτεί μεγαλόσχημος τις νταραβεριτζής κι ολίγον πρακτοράντζα.
Παλιό κομάντος, φίλος της φρουράς του επιχειρηματία για το μεροκάματο, ντράπηκε και πήγε μέσα στο αφεντικό να υπενθυμίσει το σχεδόν δίωρο ξεροστάλιασμα του εν ενεργεία υπουργού στον προθάλαμο. «Ασε τον μαλάκα να περιμένει» ήταν η βαριεστημένη απάντηση. Ηταν η εποχή που ο «νουνεχής», μετρημένος Σημίτης και η κυβέρνησή του προέτρεπαν το πόπολο να αγοράσει μετοχές, να παίξουν τον παπά με το εφάπαξ και δανεικά σε κάτι μανάβικα που γίνανε ΕΛΔΕ. «Η άνοδος του Χρηματιστηρίου είναι δείκτης υγείας της οικονομίας» έλεγε άλλος υπουργός του, που τώρα τρέχει στους εισαγγελείς, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός έλεγε σε πρωτοσέλιδες δηλώσεις πως οι μετοχές είναι φτηνές, κλείνοντας το μάτι στην άπληστη πλέμπα. Τη συνέχεια την ξέρετε.
Ούτε 1.000 επιτήδειοι γδύσανε ολόκληρο λαό. Τα πήρανε όλα μέχρι φόδρα και οι ΕΛΔΕ ξαναγίνανε μανάβικα και ψιλικατζίδικα.
Ο Σημίτης, αδέλφια, είναι ο πρωθυπουργός των Ιμίων, των S-300, των γκρίζων ζωνών, της παράδοσης Οτσαλάν, του Χρηματιστηρίου, της μετάθεσης του κέντρου της εξουσίας σε σκοτεινές παρακάμαρες. Θα σταθώ, όμως, κυρίως σε αυτό που απέπνεε ο λόγος του για τα ελληνοτουρκικά. Ο ηγέτης μπορεί να έχει διάφορα ελαττώματα. Ενα δεν μπορεί. Να είναι δειλός. Τη δειλία, μασκαρεμένη σε «σωφροσύνη», τη μυρίζονται τα αρπακτικά όπως το αίμα. Και δίπλα μας είναι μια λυσσασμένη ύαινα...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
===============
Φεβρουάριος 1999, λίγες ημέρες μετά το άγος του Ναϊρόμπι. Το πλήθος της διαδήλωσης, τεράστιο, ανέβαινε τη Σταδίου. Ενα σύνθημα ξεκίνησε, άγνωστο από ποιο μπλοκ, και σαν κύμα ανέβηκε ψηλά από χιλιάδες στόματα, σπάζοντας για λίγο με θυμηδία το βαθύ αίσθημα εθνικής ντροπής που νιώθαμε όλοι οι κανονικοί άνθρωποι, δεξιοί και αριστεροί, με τη χώρα να έχει μετατραπεί σε διεθνή ρουφιάνο: «Σημίτη, σπυριάρη, μαρτυριάρη»!
Ο λαός κάνει και τεράστια λάθη, αλλά συχνά έχει ένστικτο και συμπυκνώνει με χιούμορ την αλήθεια της στιγμής και τη συλλογική γνώμη του για τον χαρακτήρα προσώπων και καταστάσεων. Πρόεδρος του «Θρύλου», ο Σαλιαρέλης. Από τα μεγάφωνα ακούγεται: «Χάθηκε πορτοφόλι, χρώματος καφέ. Παρακαλείται όποιος...». Πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του ο εκφωνητής του γηπέδου Καραϊσκάκη, η θύρα 7 έχει σηκωθεί σύσσωμη στραμμένη προς την εξέδρα των επισήμων και φωνάζει ρυθμικά: «Αργύρη, καρ...όλη, δώσ’ το πορτοφόλι!»
Βγήκε, λοιπόν, πριν από λίγες ημέρες να μιλήσει, με τα γνωστά σαρδάμ, πατώντας λίγο μερικά φωνήεντα και στραμπουλώντας μερικά σύμφωνα, υπό το πολιτικά λάγνο βλέμμα του Τσίμα. Δεν νομίζω η Δάφνη να τον έχει κοιτάξει ποτέ με τόση επιδοκιμαστική λατρεία. Τρεις ώρες σφουγγαρίζανε μετά εφτά Φιλιππινέζες στην Αναγνωστοπούλου.
Είπε μερικά αυτονόητα για την υπερφορολόγηση και για άλλα θέματα. Alles klar, που θα έλεγε κι ο αδελφός του. Αλλά για να θυμηθούμε λίγο.
Επί των ημερών του η διαπλοκή πήρε αμπάριζα και καβάλησε στον σβέρκο όλο το κράτος. Είχε προηγηθεί η δεκαετία του 1980, όταν το δημόσιο χρέος από 8% που το παρέδωσε η συνετή «επάρατος», ο λεβέντης, γλεντζές και καραμπουζουκλής Ανδρέας το πήγε στο 95%. Υπουργάρα του κι ο Σημίτης. Μετά το μικρό μητσοτάκειο διάλειμμα και τη σύντομη, φθίνουσα επαναφορά και τον θάνατο του μοιραίου για την πατρίδα Ανδρέα ήρθε η ώρα του σκυφτού καθηγητή, του «εκσυγχρονιστή» με την περίεργη παρέα: Τσουκάτος, Πανταγιάς, Χριστοδουλάκης, Μπεγλίτης κ.λπ.
Οι υπουργοί του ξύρισαν τα μουστάκια, βγάλανε τα ζιβάγκο και φορέσανε γυαλιστερά κοστουμάκια σαν τραγουδιάρηδες στο «14» της Πέτρου Ράλλη, για τους μυημένους «σκύλους». Μερικοί κόβανε βόλτες με τα κότερα των νταβαντζήδων, όπου τους ταΐζανε καραβιδόψιχα με το φτυάρι, όπως οι θερμαστές τον Οδοντωτό. Ενας εξ αυτών κάποτε περίμενε επί μία ώρα και τρία τέταρτα να τον δεχτεί μεγαλόσχημος τις νταραβεριτζής κι ολίγον πρακτοράντζα.
Παλιό κομάντος, φίλος της φρουράς του επιχειρηματία για το μεροκάματο, ντράπηκε και πήγε μέσα στο αφεντικό να υπενθυμίσει το σχεδόν δίωρο ξεροστάλιασμα του εν ενεργεία υπουργού στον προθάλαμο. «Ασε τον μαλάκα να περιμένει» ήταν η βαριεστημένη απάντηση. Ηταν η εποχή που ο «νουνεχής», μετρημένος Σημίτης και η κυβέρνησή του προέτρεπαν το πόπολο να αγοράσει μετοχές, να παίξουν τον παπά με το εφάπαξ και δανεικά σε κάτι μανάβικα που γίνανε ΕΛΔΕ. «Η άνοδος του Χρηματιστηρίου είναι δείκτης υγείας της οικονομίας» έλεγε άλλος υπουργός του, που τώρα τρέχει στους εισαγγελείς, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός έλεγε σε πρωτοσέλιδες δηλώσεις πως οι μετοχές είναι φτηνές, κλείνοντας το μάτι στην άπληστη πλέμπα. Τη συνέχεια την ξέρετε.
Ούτε 1.000 επιτήδειοι γδύσανε ολόκληρο λαό. Τα πήρανε όλα μέχρι φόδρα και οι ΕΛΔΕ ξαναγίνανε μανάβικα και ψιλικατζίδικα.
- Επί των ημερών του έγιναν τα φαραωνικά ολυμπιακά έργα. Τα πληρώσαμε καραβίσια και φυσικά δεν έτρεξε κάστανο. Ολα νόμιμα, ωραία και κομπλέ. Κι ο Ακης τότε έκανε το κατιτίς του. Οι άλλοι, ΚΥΣΕΑ, πρωθυπουργός, οι πάντες, ανύποπτοι.
- Der Kanzler hatte keine Ahnung, δηλαδή ο πρωθυπουργός δεν είχε ιδέα. Ητο απασχολημένος να σενιάρει τα οικονομικά στοιχεία για να μπούμε με το... σπαθί μας στο ευρώ.
- Και τώρα κάνουμε λαγουδάκια κι εν δυο κάτω με το βρακί κατεβασμένο ως τον αστράγαλο και παραγωγική βάση σαν δρόμο που του περνάνε καλώδια, που ’λεγε κι ο Προύσαλης.
Ο Σημίτης, αδέλφια, είναι ο πρωθυπουργός των Ιμίων, των S-300, των γκρίζων ζωνών, της παράδοσης Οτσαλάν, του Χρηματιστηρίου, της μετάθεσης του κέντρου της εξουσίας σε σκοτεινές παρακάμαρες. Θα σταθώ, όμως, κυρίως σε αυτό που απέπνεε ο λόγος του για τα ελληνοτουρκικά. Ο ηγέτης μπορεί να έχει διάφορα ελαττώματα. Ενα δεν μπορεί. Να είναι δειλός. Τη δειλία, μασκαρεμένη σε «σωφροσύνη», τη μυρίζονται τα αρπακτικά όπως το αίμα. Και δίπλα μας είναι μια λυσσασμένη ύαινα...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
===============
Σχόλια