Δεύτερη Αξιολόγηση: Μικραίνουν, διαλύουν και ξεπουλάνε την ΔΕΗ-Πως να αγοράσετε την ΔΕΗ έναντι μόλις 200 εκατ. ευρώ!

Παραδίδουν την Ελλάδα σε ιδιωτικά, κυρίως ξένα, συμφέροντα και πνίγουν τους καταναλωτές και την ελληνική οικονομία.

• Ένα από τα βασικότερα θέματα για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση είναι ο ενεργειακός τομέας της χώρας και πρώτα απ’ όλα η ΔΕΗ, για το οποίο τηρείται σιγή ιχθύος, προκειμένου οι σκανδαλώδεις εξελίξεις να περάσουν στη ζούλα και ως, περίπου, τετελεσμένα γεγονότα.
• Οι πιστωτές, εν όψει δεύτερης αξιολόγησης, απαιτούν και η κυβέρνηση ενδίδει, ακολουθούμενη από τη διοίκηση της ΔΕΗ και ορισμένους παραδομένους και άφωνους συνδικαλιστές: την επίσπευση του ξεπουλήματος του 17% της ΔΕΗ, πράγμα που θα περάσει ολοκληρωτικά τη ΔΕΗ σε ιδιωτικά συμφέροντα και την ταυτόχρονη ένταξή της στο αποικιακής έμπνευσης Υπερταμείο, πράγμα που εισηγείται με επιμονή ο Διευθύνων της ΔΕΗ Μαν. Παναγιωτάκης.
  

Την ίδια ώρα οι πιστωτές απαιτούν παράλληλα την πλήρη και έμπρακτη δέσμευση της ΔΕΗ στην υποχρεωτική εκχώρηση του 50% (!) του μεριδίου της ΔΕΗ στη λιανική αγορά ρεύματος, πράγμα που θα προωθηθεί είτε με δημοπρασίες τύπου ΝΟΜΕ όπου η ΔΕΗ ξεπουλάει ήδη στους ανταγωνιστές της, με τιμές ζημίας, το φτηνό ρεύμα που παράγει είτε με το άμεσο ξεπούλημα μονάδων της ΔΕΗ, είτε ως τρίτη επιλογή, με εκχώρηση μονάδων της ΔΕΗ για συμπράξεις με ιδιωτικές εταιρείες, με τις τελευταίες να έχουν το πάνω χέρι, όπως συνέβη πρόσφατα με κινέζικα συμφέροντα και τη μονάδα της Μελίτης.

Στο πακέτο των προαπαιτούμενων, επίσης, περιλαμβάνεται και η άμεση ολοκλήρωση του εγκληματικού συμφωνημένου σχεδίου ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ.

Όλα αυτά τα καταστροφικά προαπαιτούμενα προωθούν πιστωτές και η εξωνυμένη κυβέρνηση σε μια περίοδο που η ΔΕΗ βουλιάζει, πνίγεται στα χρέη, προς την ίδια αλλά και προς τρίτους και στραγγαλίζεται από εξυπηρετήσεις σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, χωρίς να υπάρχει κανένα αναπτυξιακό σχέδιο παρά μόνο, το άρον-άρον ξεφόρτωμα της και το μοίρασμα των ιματίων της σε ληστρικά ιδιωτικά συμφέροντα.

Η υπόθεση της ΔΕΗ όπως εξελίσσεται σε πραγματική τραγωδία, έχει ήδη μεγάλες αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία και επισύρει όχι μόνο πολιτικές αλλά και πελώριες ποινικές ευθύνες.
Το πλιάτσικο και η ληστεία που γίνεται στην Ελλάδα με την ενέργεια δεν έχει σίγουρα προηγούμενο στην ζωή της χώρας αλλά μάλλον και στα ευρωπαϊκά χρονικά.

Πηγή:http://www.iskra.gr/

---------------------------

Του Γιώργου Φιντικάκη

Δυνατότητα να αποκτήσει κάποιος έναντι μόλις 200 εκατ. ευρώ ολόκληρη την ΔΕΗ ανοίγει υπό συγκεκριμένες προυποθέσεις το ενδεχόμενο πώλησης του 17% της επιχείρησης.

Ακούγεται εξωπραγματικό και σενάριο επιστημονικής φαντασίας, εντούτοις τα πάντα εξαρτώνται από τους όρους και τα δικαιώματα που θα συνοδεύουν την αγορά του 17%, όπως λένε στο liberal.gr νομικοί που γνωρίζουν καλά την υπόθεση.

Στην προκειμένη περίπτωση το κλειδί βρίσκεται στο κατά πόσο το Δημόσιο θα επιτρέψει ή όχι στον αγοραστή του 17% να αποκτήσει και άλλα πακέτα μετοχών από την ελεύθερη διασπορά. Τα πάντα επίσης εξαρτώνται από το αν ο στρατηγικός αυτός επενδυτής θα έχει το δικαίωμα να προβεί μετά σε συμφωνίες με κάποιους από τους σημερινούς μετόχους μειοψηφίας της ΔΕΗ, δηλαδή τους θεσμικούς. Στην πρώτη περίπτωση, τυχόν απαγόρευση αγοράς μετοχών μιας εισηγμένης θεωρείται πράξη αντισυνταγματική, ενώ στην δεύτερη περίπτωση, δεν είναι και τόσο εύκολο, όπως εξηγούν νομικοί κύκλοι, να εντοπιστεί μια συμφωνία με μέτοχο μειοψηφίας.

Τα δεδομένα έχουν ως εξής. Σήμερα το Δημόσιο ελέγχει το 51,12% της ΔΕΗ, εκ του οποίου, το 34,12% άμεσα και το 17% μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Το 3,81% ανήκει σε Ταμεία (ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ΤΑΠ-∆ΕΗ και ΤΑΥΤΕΚΩ, ΤΕΑΠΑΠ-∆ΕΗ), και το υπόλοιπο 45,07% στο ευρύ επενδυτικό κοινό, δηλαδή σε θεσμικούς και μικρομετόχους.

Το σενάριο λοιπόν που ακολουθεί δεν είναι παρά υπόθεση εργασίας. Εστω ότι η κυβέρνηση υπό την πίεση των δανειστών αποφασίζει τελικά να πουλήσει το 17% της ΔΕΗ. Δηλαδή να διαθέσει 39,4 εκατομμύρια τεμάχια της ΔΕΗ επί ενός συνόλου 232 εκατομμυρίων τεμαχίων που διαπραγματεύονται σήμερα στο χρηματιστήριο.

Αν το 17% έβγαινε προς πώληση με βάση την χθεσινή χρηματιστηριακή τιμής μετοχής της ΔΕΗ (2,63 ευρώ), το τίμημα για τα 39,4 εκατ. τεμάχια, δεν θα υπερέβαινε τα 104 εκατ. ευρώ. Εστω λοιπόν ότι μετά από το premium που θα ορισθεί, το προς πώληση πακέτο θα διατεθεί σε τιμή διπλάσια, δηλαδή προς 5 ευρώ η μετοχή. Τούτο σημαίνει ότι όποιος προσέφερε 197 εκατ. ευρώ θα αποκτούσε και το 17%. Ταυτόχρονα το Δημόσιο, θα παρέμενε στην ΔΕΗ με μόνο 34%.

Εστω τώρα ότι ο στρατηγικός αυτός επενδυτής αποφασίζει να αγοράσει από την διασπορά, δηλαδή τους μικρομετόχους, ένα επιπλέον 4% των μετοχών της ΔΕΗ. Δηλαδή να αποκτήσει 7,7 εκατ. τεμάχια, που με βάση πάντα το χθεσινό κλείσιμο, θα γίνονταν δικά του έναντι μόλις 20 εκατ. ευρώ.

Από 17% στο... 35%

Αυτός ο επενδυτής λοιπόν θα βρίσκονταν να κατέχει το 21% της ΔΕΗ. Και αν ερχόταν σε συμφωνία με κάποιον μεγάλο θεσμικό επενδυτή της ΔΕΗ, όπως για παράδειγμα την αμερικανική Silchester, που κατέχει το 14% των μετοχών της επιχείρησης, θα έφτανε αυτόματα στο 35%. Αλλά με ποσοστό 35%, ο στρατηγικός επενδυτής από κοινού με την αμερικανική εταιρεία, θα ήταν σε θέση να ελέγξουν ολόκληρη την ΔΕΗ, αφού θα είχαν ποσοστό μεγαλύτερο από το 34% του Δημοσίου.

Και αυτό, καθώς όπως εξηγούν στο liberal.gr νομικοί κύκλοι, ο νόμος προβλέπει ότι ο έχων το 34% μιας εισηγμένης μπορεί να την ελέγχει μόνο σε περίπτωση διασποράς των μετοχών. Αν αντίθετα προκύψει συμμαχία μετόχων που καταφέρουν το αθροιστικό τους ποσοστό να υπερβεί το 34%, όπως στο δικό μας υποθετικό σενάριο, τότε ο έχων το 34% αρκείται μόνο στο δικαίωμα βέτο πάνω σε στρατηγικού χαρακτήρα αποφάσεις.

Συμπερασματικά, αν και το παραπάνω παράδειγμα δεν είναι παρά φανταστικό, ο αγοραστής του 17% της ΔΕΗ, έχοντας καταβάλει μόλις 220 περίπου εκατ. ευρώ, θα μπορούσε δυνητικά να βάλει στο χέρι τον έλεγχο ολόκληρης της ΔΕΗ. Ακούγεται αστείο, το ζήτημα ωστόσο υφίσταται εάν ο πωλητής δεν συμπεριλάβει στον διαγωνισμό συγκεκριμένες ασφαλιστικές δικλείδες : Αφενός η απαγόρευση στον επενδυτή του 17% να αγοράσει άλλες μετοχές (σσ: κάτι το οποίο είναι αντισυνταγματικό όπως λένε νομικοί), και αφετέρου να μην του επιτραπεί να έλθει σε συμφωνία με άλλους μετόχους μειοψηφίας. Το τρίτο ζήτημα αφορά το σενάριο μαζί με το 17% να εκχωρηθεί και το μάνατζμεντ της ΔΕΗ, ο έλεγχος δηλαδή και της διοίκησης. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να βρεθεί μια δικλείδα που να απαγορεύσει τυχόν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην επιχείρηση, δίχως προηγούμενη συννενόηση του νέου στρατηγικού επενδυτή με το Δημόσιο.

"Δεν ήρθε και η καταστροφή αν το Δημόσιο πουλήσει το 17%"

"Δεν αλλάζει τίποτα για τη ΔΕΗ αν το Δημόσιο πουλήσει το 17%. Η κυβέρνηση είτε με το 51% είτε με το 34% θα ασκεί τον ίδιο έλεγχο", είχε πει τον περασμένο Οκτώβριο ο επικεφαλής της επιχείρησης Μανώλης Παναγιωτάκης από το βήμα ενεργειακού συνεδρίου. Είχε μάλιστα χαρακτηρίσει τον καβγά για το 17% της ΔΕΗ ως "σημειολογία των αριθμών", φράση που είχε ερμηνευθεί ως καρφί προς τον τότε υπουργό Ενέργειας Πάνο Σκουρλέτη, ο οποίος και στον ανασχηματισμό μετακινήθηκε σε άλλο υπουργείο.

Είχε και δίκιο αλλά και άδικο μαζί ο κ. Παναγιωτάκης. Τα πάντα εξαρτώνται όχι από αυτό καθ’ εαυτό το ποσοστό 17%, αλλά από τα δικαιώματα που θα συνοδεύουν την πώλησή του.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο ΑΔΜΗΕ, όπου οι Κινέζοι αγοραστές του 24% θα έχουν και συμμετοχή στο μάνατζμεντ. Και αυτό καθώς η συμφωνία μετόχων (Shareholders agreement -SHA), προβλέπει την από κοινού επιλογή με το Δημόσιο του διευθύνοντος συμβούλου και την από κοινού λήψη των στρατηγικών αποφάσεων.

ΠΗΓΗ