Ο κωδικός της τηλεφωνικής κλήσης του είναι – τι άλλο – “χάος”. Η Διοίκηση των Ειδικών Επιχειρήσεων του Σώματος των Πεζοναυτών (MARSOC) μοιράστηκε μαζί του ακόμα και το άλλο παρατσούκλι του: "Saint Mattis of Quantico, Patron Saint of Chaos" (ΣτΜ, "Άγιος Mattis του Quantico, Πολιούχος του Χάους”). Ο Άγιος, στην ποπ ενσάρκωση του, είναι πλήρως εξοπλισμένος με χειροβομβίδα και μαχαίρι.
Ο Τρελός Σκύλος μπορεί πράγματι να θεωρηθεί, για τον απλό κόσμο, ένα λυσσασμένο σκυλί. Ήταν στο μέτωπο της επίθεσης στο Αφγανιστάν το 2001. Οδήγησε την επίθεση των Πεζοναυτών στην Βαγδάτη κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Σοκ και Δέος το 2003. Και σχεδίασε τη φρικτή καταστροφή της Φαλούτζα από τους Αμερικανούς στα τέλη του 2004. Χαιρετίζεται ευρέως σαν ένας καλός σχεδιαστής στρατηγικής και συνταξιοδοτήθηκε σαν επικεφαλής του CENTCOM το 2013.
Ο Άγιος μπορεί να ήταν ένας δημιουργός χάους σ' αυτό που το σύστημα Cheney ονόμασε "Ευρύτερη Μέση Ανατολή” – αυτό όμως ήρθε μαζί με την αναπόφευκτη παράπλευρη απώλεια: την υφέρπουσα Ιρανοφοβία του. Ωστόσο, το κλειδί για τον διορισμό του είναι ότι θα επικεντρωθεί στην ανοικοδόμηση του αμερικανικού στρατού.
Ο William Hartung, του think tank “Center for International Policy” στο άρθρο του “Πεντάγωνο: Είναι η Προεδρία Trump καλά νέα για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα;” σημειώνει πως “οι δαπάνες του Πενταγώνου είναι ένας από τους χειρότερους δυνατούς τρόπους για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Μεγάλο μέρος των χρημάτων πηγαίνει σε αναδόχους υπηρεσιών, στελέχη της βιομηχανίας όπλων, και συμβούλους άμυνας” (γνωστούς επίσης και σαν “ληστές της Beltway”, ΣτΜ, Beltway λέγεται η περιοχή γύρω από την αμερικανική πρωτεύουσα). Επιπλέον, “αυτού του είδους ο τρόπος δαπάνης είναι ο ορισμός του οικονομικού αδιέξοδου”.
Επικρίνοντας την οικονομική πολιτική Trump σαν οικονομική πολιτική “Reagan με στεροειδή” – και αυτό σημαίνει τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες – ο Hartung τονίζει ότι αν ο Donald Trump θέλει πραγματικά να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, "θα πρέπει προφανώς να επιδιώξει επενδύσεις σε έργα υποδομής αντί να ρίξει τεράστια ποσά σε όπλα που η χώρα στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται και σε τιμές που δεν μπορεί να αντέξει".
Η ανοικοδόμηση των άθλιων υποδομών των ΗΠΑ είναι μια από τις κορυφαίες προεκλογικές υποσχέσεις Trump.
Τι πρέπει να γίνει;
Στόχος μου με αυτό το άρθρο ήταν να ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά με τον ενδεχόμενο Λενινιστικό ρόλο του στρατηγικού αναλυτή του Λευκού Οίκου Steve Bannon. Ο Trump, όπως όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ, προφανώς δεν είναι Λενινιστής. Όμως ο επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής και σύμβουλος του, καλλιεργεί την Λενινιστική έννοια της πρωτοπορίας του προλεταριάτου. Ας τους πούμε Ομάδα Οργισμένων Λευκών Μεσήλικων Αρσενικών Αμερικανών Εργατών και Ελεύθερων Επαγγελματιών. Ας τους πούμε ορκισμένους εχθρούς του νεοφιλελευθερισμού που κατέστησε συγκεκριμένες ομάδες ιερά θύματα ή ας τους πούμε απλά “deplorables” (ΣτΜ, “φαύλους” ή “ανεκδιήγητους”, λέξη που είχε χρησιμοποιήσει προεκλογικά η Χίλαρι Κλίντον για όσους δεν την ψηφίσουν και είχε ξεσηκώσει οργή).
Είναι αυτή η πρωτοπορία του προλεταριάτου που ο Bannon έχει ως στόχο να εκθρέψει, έτσι ώστε να οδηγήσει/επηρεάσει/διαμορφώσει την πολιτική στο άμεσο πολιτικό μέλλον των ΗΠΑ, κερδίζοντας τις εκλογές την μια μετά την άλλη για τους Ρεπουμπλικάνους. Θα πρέπει οπωσδήποτε [η πρωτοπορία] να επωφεληθεί από τον αγώνα μέχρι θανάτου του Trump ενάντια στο νεοφιλελεύθερο “ελεύθερο” εμπόριο, αν και δεν είναι σαφές πώς ακριβώς θα ευνοήσει την εσωτερική παραγωγή και όχι την εξωτερική που είναι η επίσημη εταιρική πολιτική των ΗΠΑ. Σίγουρα [η πρωτοπορία] δεν θα ωφεληθεί από μια μαζική ανοικοδόμηση του Πενταγώνου.
Ο Γερμανός πολιτικός αναλυτής Peter Spengler εισάγει ένα επιπλέον στοιχείο, παρατηρώντας πως ο Bannon, “όπως όλοι οι μελετητές (ή μαθητές) της Ρωσίας και του Μπολσεβικισμού έχει αγνοήσει αυτό που ο Kurt Riezler θα μπορούσε ή θα ήθελε να τους είχε αποκαλύψει από τον καιρό της εξορίας του στη Νέα Υόρκη: την από πρώτο χέρι εμπειρία και γνώσεις της συνεχούς υπόγειας και ανατρεπτικής 'διπλωματίας' μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας” στην πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση.
Τα στοιχήματα είναι ακόμα ανοικτά για το τι "ανατρεπτικές" διπλωματίες θα επιφέρει η εποχή Trump – εκτός από μια επανάληψη στον 21ο αιώνα της ενορχηστρωμένης από τον Kissinger επίσκεψης του Nixon στην Κίνα. Αυτή τη φορά θα έχει την μορφή “ο Trump στην Ρωσία και στην Κίνα” – καθώς η Ουάσιγκτον θα αρχίσει να ομαλοποιεί την αντιμετώπιση αυτών των εθνών που το Πεντάγωνο κατατάσσει στις κορυφαίες δύο “υπαρξιακές απειλές”, τόσο ως προς το παγκόσμιο κύρος όσο και ως προς τις σφαίρες επιρροής.
Εκείνη η αμφιλεγόμενη τηλεφωνική κλήση στον Trump που "έγινε με πρωτοβουλία” της Προέδρου της Ταϊβάν Tsai Ing-Wen σίγουρα δεν συνέβαλλε σε καμία εξομάλυνση. Και κανείς δεν πρέπει να αναμένει ότι η επινοημένη από τον Brzezinski παγκόσμια πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, ειδικά πάνω στην Ευρασία – αποτρέποντας την εμφάνιση ανταγωνιστών – θα σβήσει έτσι απλά.
Το Πεντάγωνο ξαναγεννιέται
Ο William Engdahl υποστηρίζει ότι ο Νέος Θαυμαστός Κόσμος (του Trump) είναι μια αριστοτεχνική εξαπάτηση. Μια γρήγορη ματιά στους λίγους τυχερούς που επελέγησαν για το πλουτοκρατικό υπουργικό συμβούλιο του Trump μας βεβαιώνει ότι δεν μοιάζουν ακριβώς με μια παρέα από αγγελούδια.
Μια πηγή από τον επιχειρηματικό κόσμο της Νέας Υόρκης, πηγή εξοικειωμένη με τους Κυρίαρχους του Σύμπαντος και που υποστήριξε ενεργά το πρόγραμμα Trump προβλέποντας την εκλογική του νίκη τουλάχιστον δύο εβδομάδες πρωτύτερα, κάνει μια ωμή εκτίμηση:
"Ο Donald ξέρει τι του γίνεται. Οι περισσότεροι από τους συμβούλους που αναφέρει ο Engdahl είναι βιτρίνες. Υπάρχουν τρία σημαντικά πράγματα να λάβουμε υπ' όψη. 1) Το Ανώτατο Δικαστήριο θα έχει συντηρητικούς δικαστές. 2) Θα υπάρξει επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία. Η δουλειά μπορεί να μην είναι τόσο εύκολη με την Κίνα, αλλά θα το δουλέψουμε. 3) Κανένας από τους Κυρίαρχους δεν νοιάζεται για τον Λένιν, ή τον Τόμας Κρόμγουελ, ή τις ιδεολογίες. Τους νοιάζει μόνο να έχουν εξουσία και χρήμα".
Όσο για έναν πιθανό Λενινιστικό Λευκό Οίκο, "αν θα θέλαμε να επικαλεστούμε τον Λένιν, 'αλήθεια είναι αυτό που προωθεί την ταξική πάλη'. Η αλήθεια για τους Κυρίαρχους είναι αυτό που προωθεί την ατζέντα τους. Αν θέλουν η Federal Reserve να επεκτείνει την πίστωση τότε θα γυρέψουν μια φιλελεύθερη [οικονομική πολιτική] εφόσον λειτουργεί, ή μια συντηρητική, ή μονεταριστική, ή κεϋνσιανή, κλπ. Μια από αυτές θα στηρίξει την επέκταση της πίστωσης και εκείνες που δεν θα το κάνουν θα μπουν στην άκρη. Δεν νοιάζονται για τον Μίλτον Φρίντμαν, τον Κέινς, τον Μαρξ ή τον Λένιν. Είναι αυτό που λειτουργεί που μετράει γι' αυτούς. Η Χίλαρι δεν λειτούργησε έτσι πήγε στην μπάντα. Και ο Bannon θα κάνει αυτό που του λένε, όπως και οι υπόλοιποι. Και αν τους μπει στον δρόμο, θα τον απολύσουν”.
Έτσι, δεν έχει σημασία τι φωνάζει και κραυγάζει η Καλιφόρνια, αυτός είναι ο ωμός τρόπος με τον οποίο οι Κυρίαρχοι θα διευθύνουν την Trumpland (ΣτΜ, Χώρα του Τραμπ).
Πράγμα που μας φέρνει για άλλη μια φορά, στο θέμα της ανοικοδόμησης του στρατού των ΗΠΑ. Μια άλλη πηγή σχετική με επιχειρήσεις και επενδύσεις, που υποστήριξε επίσης ενεργά το οικονομικό σχέδιο Trump κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, τονίζει πως “η σημερινή δύναμη του ρωσικού στρατιωτικού και βιομηχανικού συμπλέγματος είναι μεγαλύτερη από εκείνη των ΗΠΑ κατά πολλές έννοιες. Αυτό βρίσκεται ολόκληρο στην Ρωσία, ενώ το μεγαλύτερο μέρος εκείνου των ΗΠΑ είναι στην Ασία”.
Έτσι, “είναι ευτύχημα ότι ο Trump ήρθε σαν Πρόεδρος να ηρεμήσει αυτό το τρελοκομείο που λέγεται Ουάσιγκτον. Υπάρχει μια συναίνεση υπεράνω του Προέδρου ότι πρέπει να αναληφθεί δράση για να ανοικοδομηθούν στρατιωτικά οι Ηνωμένες Πολιτείες και μάλιστα επειγόντως". Και αυτή θα είναι η κορυφαία οδηγία που θα έχει ο “Mad Dog”.
Η πηγή προσθέτει: "Ένας εύκολος τρόπος για τον επαναπατρισμό όλης αυτής της βιομηχανίας αμέσως είναι να φτιαχτούν όλες οι αμυντικές συμβάσεις με τον όρο ότι ολόκληρο το αεροπλάνο, ο πύραυλος ή το άρμα πρέπει να κατασκευαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, πράγμα που θα απαιτήσει τον μαζικό επαναπατρισμό των θέσεων εργασίας και των εργοστασίων. Αυτή θα πρέπει να είναι η πρώτη δουλειά στον Λευκό Οίκο υπό τον Trump, δεδομένου ότι δεν απαιτεί δασμούς ή το τέλος της νομισματικής χειραγώγησης".
Γιάλτα περίμενε, ερχόμαστε
Εν τω μεταξύ, πρέπει να υπάρξει κάποια προσεκτική διαχείριση αυτού που το δυσαρεστημένο σύμπλεγμα νεοσυντηρητικών και νεοφιλελεύθερων ονόμασε Trump- Putin "bromance" (ΣτΜ, έντονη συναισθηματική μη σεξουαλική σχέση μεταξύ δυο αντρών).
Ο Trump σίγουρα θα ξανα-ομαλοποιήσει την κατάσταση με την Ρωσία και θα δουλέψει μαζί της για να συνθλίψει την Σαλαφο-Τζιχαντική άνοια στην Συρία. Το πρόβλημα είναι σε ποιο βαθμό η Ρωσία και η Κίνα θα είναι σε θέση να επηρεάσουν τον Trump ώστε να μην μετατρέψει το Ιράν σε μια μεγάλη παράπλευρη απώλεια. Ρωσία-Κίνα-Ιράν είναι το κλειδί της συμμαχίας που αποσκοπεί στην Ευρασιατική ολοκλήρωση.
Ο δημιουργός της "Μεγάλης Σκακιέρας" (ΣτΜ, βλέπε εδώ) Brzezinski δεν μπορεί να κρατηθεί από το να αναπτύξει τους συνήθεις ναρκισσιστικούς παραλογισμούς, προτείνοντας ότι οι ΗΠΑ πρέπει να βοηθήσουν την Ρωσία να “αλλάξει αποτελεσματικά” ώστε να γίνει ένα "εποικοδομητικό, σημαντικό μέλος της παγκόσμιας κοινότητας” (είναι μάλλον η Μόσχα που μπορεί να καταλήξει να κάνει ακριβώς αυτό για την Αμερική του Trump).
Την ίδια στιγμή, δεν είναι παράξενο που ακόμη και ο ίδιος ο Brzezinski μας λέει τώρα ότι “η Αμερική χρειάζεται να δημιουργήσει έναν μεγαλύτερο συνασπισμό που να μπορεί να ασχοληθεί με τα παγκόσμια προβλήματα. Και σε αυτόν τον μεγαλύτερο συνασπισμό, η Αμερική, η Κίνα και η αλλαγμένη Ρωσία θα μπορούσαν να διακριθούν”.
Η "αλλαγμένη" Ρωσία σε αυτή την περίπτωση είναι κωδικός όρος που σημαίνει μια Ρωσία που μπορεί να παρασυρθεί, να εξημερωθεί και να οδηγηθεί μακριά από την Κίνα. Το ζητούμενο: η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας που ουσιαστικά στοχεύει προς την Ευρασία και ένα τεράστιο, ολοκληρωμένο εμπόριο – το δέσιμο της One Belt, One Road (OBOR) της Κίνας (ΣτΜ, Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος για τα εμπορεύματα), με την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EEU) της Ρωσίας.
Ο Brzezinski, αντανακλώντας και/ή επηρεάζοντας τις νεοσυντηρητικές και νεοφιλελεύθερες “αξίες”, θα ήθελε μάλλον να ενεργοποιήσει εκ νέου το διαίρει και βασίλευε προσπαθώντας να χωρίσει την Ρωσία από την Κίνα – υπονοώντας ταυτόχρονα ότι ο Trump δεν έχει την πολυτέλεια να μείνει έξω από την μεγάλη ευκαιρία (την Ευρασία). Πρέπει να υπάρξει ένα είδος συμφωνίας. Μείνετε συντονισμένοι για τους όρους μιας πιθανής αναβάθμισης. Από τη Γιάλτα του 1945 σε... μια Γιάλτα-επανέκδοση του 2017;
(Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι αποκλειστικά εκείνες του συντάκτη και δεν απηχούν κατ' ανάγκη την επίσημη θέση του Sputnik)
ΠΗΓΗ: sputniknews
Σχόλια