Το ευρώ έχει προκαλέσει τεράστια οικονομική ανισότητα δείτε το παράδειγμα της Ιταλίας, Γερμανίας και Ελλάδος.
Γιατί η Ευρώπη πρέπει να τελειώσει με δάκρυα στα μάτια.
Με αυτό το τίτλο το GoldMoney αναλύει τις δομικές αδυναμίες της Ευρώπης.
Η τελευταία συνέπεια της οικονομικής κακοδιαχείρισης στην Ευρώπη ήταν η αποτυχημένη απόπειρα συνταγματικής μεταρρύθμισης στην Ιταλία.
Οι Ιταλοί είχαν βαρεθεί την οικονομική αποτυχία της κυβέρνησής τους, και αρνήθηκαν να της δώσουν περισσότερη πολιτική δύναμη.
Η ΕΕ και το σχέδιο για το ευρώ ήταν μια οικονομική καταστροφή για όλους τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, η οποία τελικά θα αναγκαστεί να διαγράψει στο τέλος τα δάνεια που έχει χορηγήσει σε άλλα μέλη της Ευρωζώνης.
Το ευρώ είναι ένα νόμισμα αυτοκαταστροφής και η ευρωζώνη θα διαλυθεί όχι τώρα αλλά οδηγείται προς την διάλυση.
Την ευρωζώνη δεν την πιστεύουν πλην από τους γραφειοκράτες που έχουν βολευτεί στις Βρυξέλλες.
Η πολιτική τάξη - ελίτ και η ΕΚΤ στηρίζουν το ευρώ και την ευρωζώνη καθώς δομήθηκαν πάνω στο ευρώ.
Όμως επιμένουν να χρησιμοποιούν στατιστικά στοιχεία που είναι ανακριβή και το καλύτερο παράδειγμα είναι το ΑΕΠ αλλά και η ανεργία.
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο ο Lord Hague κατηγορεί ουσιαστικά το ευρώ για τα δεινά όλων Ευρώπης.
Στο άρθρο επισημαίνει ότι το «ευρώ έχει κάνει κάποιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, φτωχότερες ενώ κάποιοι γίνονται πλουσιότεροι».
Το κοινό νόμισμα είχε στόχο την οικονομική ισότητα ή την ακραία οικονομική ανισότητα;
Και εάν είχε την οικονομική ανισότητα δεν έχει αποτύχει αφού χώρες όπως η Ελλάδα είναι φτωχότερες;
Αλλά ποτέ δεν είναι το νόμισμα η αιτία της αποτυχίας αλλά εκείνοι που προσπαθούν να το χρησιμοποιήσουν για την επίτευξη των πολιτικών τους.
Πριν από το ευρώ άρχισε υπήρχαν διαφορετικά νομίσματα που πρόσφεραν διαφορετικά επιτόκια, γεγονός που αντανακλούσε την εκτίμηση της αγοράς για τους κινδύνους δανεισμού.
Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση, που δανειζόταν σε δραχμές, πλήρωνε επιτόκια πάνω από 12% ενώ η Γερμανία πλήρωνε 3% για τα ίδιας διάρκειας ομόλογα.
Το γεγονός ότι υπήρχαν διαφορετικές τιμές σε διαφορετικά νομίσματα λειτούργησε ως μηχανισμός πειθαρχίας της αγοράς για τους δανειολήπτες.
Μετά την εισαγωγή του ευρώ, τα επιτόκια των κρατών μέσω των κρατικών ομολόγων συνέκλιναν προς το χαμηλότερο επιτόκιο, το οποίο ήταν της Γερμανίας.
Ο λόγος για αυτό ήταν ότι οι τράπεζες θα μπορούσαν να στραφούν στην παροχή δανείων αρκεί να μπορούσαν να δανειστούν στις αγορές ομολόγων με φθηνά επιτόκια.
Έτσι είχαν χρήματα χαμηλού ρίσκου καθώς τα ομόλογα ήταν θεωρητικά εγγυημένα από την ΕΕ και την ΕΚΤ.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα ελλείμματα του προϋπολογισμού πρέπει να είναι κάτω από 3% και το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ μικρότερο από το 60% για ένα κράτος για να πληρεί τις προϋποθέσεις ένταξης.
Ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία έπιαναν τους στόχους από την αρχή.
Η περίπτωση της Ελλάδας ήταν διαφορετική, η ελληνική κυβέρνηση απλά είπε ψέματα, με την πλήρη γνώση και την ενθάρρυνση των άλλων μελών απλά για να γίνει μέλος σε μια ένωση που ήξερε ότι υπάρχουν τεράστια οικονομικά χάσματα.
Η συμμετοχή στο ευρώ έχει καταστήσει τους Ιταλούς να είναι μόνιμα φτωχότεροι.
Οι Ιταλοί όμως χρησιμοποίησαν το φθηνό ευρώ ωστόσο είναι υπεύθυνοι για την κακοδιαχείριση της οικονομίας τους και τα προβλήματα του χρέους τους.
Η Γερμανία μέσω των εξαγωγών εύκολα αυξάνει το πλεόνασμα, ενώ οι Ιταλοί αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν το χρέος.
Που πρέπει να αποδοθεί το φταίξιμο;
Το TARGET2 κάνει καλό καθώς η έλλειψη χρημάτων που προκύπτει από τις υπερβολικές εισαγωγές μειώνει το πλεόνασμα χρημάτων που συσσωρεύεται στα χέρια των εξαγωγέων. Ανακυκλώνει τα χρήματα που δαπανώνται από τους Ιταλούς, έτσι ώστε να μπορούν να δαπανηθούν και πάλι επ 'άπειρον.
Εάν η Ιταλία απλά επιστρέφει στην λίρα, δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι θα καταρρεύσουν οι τράπεζες της καθώς οι πιστωτές της Ιταλίας θα εξακολουθούν να ζητούν να αποπληρωθούν σε ευρώ, ενώ το κόστος δανεισμού σε λίρες είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί γρήγορα , υπονομεύοντας τα δημόσια οικονομικά.
www.bankingnews.gr --- Πηγή
------------------------
Γιατί η Ευρώπη πρέπει να τελειώσει με δάκρυα στα μάτια.Με αυτό το τίτλο το GoldMoney αναλύει τις δομικές αδυναμίες της Ευρώπης.
Η τελευταία συνέπεια της οικονομικής κακοδιαχείρισης στην Ευρώπη ήταν η αποτυχημένη απόπειρα συνταγματικής μεταρρύθμισης στην Ιταλία.
Οι Ιταλοί είχαν βαρεθεί την οικονομική αποτυχία της κυβέρνησής τους, και αρνήθηκαν να της δώσουν περισσότερη πολιτική δύναμη.
Η ΕΕ και το σχέδιο για το ευρώ ήταν μια οικονομική καταστροφή για όλους τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, η οποία τελικά θα αναγκαστεί να διαγράψει στο τέλος τα δάνεια που έχει χορηγήσει σε άλλα μέλη της Ευρωζώνης.
Το ευρώ είναι ένα νόμισμα αυτοκαταστροφής και η ευρωζώνη θα διαλυθεί όχι τώρα αλλά οδηγείται προς την διάλυση.
Την ευρωζώνη δεν την πιστεύουν πλην από τους γραφειοκράτες που έχουν βολευτεί στις Βρυξέλλες.
Η πολιτική τάξη - ελίτ και η ΕΚΤ στηρίζουν το ευρώ και την ευρωζώνη καθώς δομήθηκαν πάνω στο ευρώ.
Όμως επιμένουν να χρησιμοποιούν στατιστικά στοιχεία που είναι ανακριβή και το καλύτερο παράδειγμα είναι το ΑΕΠ αλλά και η ανεργία.
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο ο Lord Hague κατηγορεί ουσιαστικά το ευρώ για τα δεινά όλων Ευρώπης.
Στο άρθρο επισημαίνει ότι το «ευρώ έχει κάνει κάποιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, φτωχότερες ενώ κάποιοι γίνονται πλουσιότεροι».
Το κοινό νόμισμα είχε στόχο την οικονομική ισότητα ή την ακραία οικονομική ανισότητα;
Και εάν είχε την οικονομική ανισότητα δεν έχει αποτύχει αφού χώρες όπως η Ελλάδα είναι φτωχότερες;
Αλλά ποτέ δεν είναι το νόμισμα η αιτία της αποτυχίας αλλά εκείνοι που προσπαθούν να το χρησιμοποιήσουν για την επίτευξη των πολιτικών τους.
Πριν από το ευρώ άρχισε υπήρχαν διαφορετικά νομίσματα που πρόσφεραν διαφορετικά επιτόκια, γεγονός που αντανακλούσε την εκτίμηση της αγοράς για τους κινδύνους δανεισμού.
Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση, που δανειζόταν σε δραχμές, πλήρωνε επιτόκια πάνω από 12% ενώ η Γερμανία πλήρωνε 3% για τα ίδιας διάρκειας ομόλογα.
Το γεγονός ότι υπήρχαν διαφορετικές τιμές σε διαφορετικά νομίσματα λειτούργησε ως μηχανισμός πειθαρχίας της αγοράς για τους δανειολήπτες.
Μετά την εισαγωγή του ευρώ, τα επιτόκια των κρατών μέσω των κρατικών ομολόγων συνέκλιναν προς το χαμηλότερο επιτόκιο, το οποίο ήταν της Γερμανίας.
Ο λόγος για αυτό ήταν ότι οι τράπεζες θα μπορούσαν να στραφούν στην παροχή δανείων αρκεί να μπορούσαν να δανειστούν στις αγορές ομολόγων με φθηνά επιτόκια.
Έτσι είχαν χρήματα χαμηλού ρίσκου καθώς τα ομόλογα ήταν θεωρητικά εγγυημένα από την ΕΕ και την ΕΚΤ.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα ελλείμματα του προϋπολογισμού πρέπει να είναι κάτω από 3% και το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ μικρότερο από το 60% για ένα κράτος για να πληρεί τις προϋποθέσεις ένταξης.
Ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία έπιαναν τους στόχους από την αρχή.
Η περίπτωση της Ελλάδας ήταν διαφορετική, η ελληνική κυβέρνηση απλά είπε ψέματα, με την πλήρη γνώση και την ενθάρρυνση των άλλων μελών απλά για να γίνει μέλος σε μια ένωση που ήξερε ότι υπάρχουν τεράστια οικονομικά χάσματα.
Η συμμετοχή στο ευρώ έχει καταστήσει τους Ιταλούς να είναι μόνιμα φτωχότεροι.
Οι Ιταλοί όμως χρησιμοποίησαν το φθηνό ευρώ ωστόσο είναι υπεύθυνοι για την κακοδιαχείριση της οικονομίας τους και τα προβλήματα του χρέους τους.
Η Γερμανία μέσω των εξαγωγών εύκολα αυξάνει το πλεόνασμα, ενώ οι Ιταλοί αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν το χρέος.
Που πρέπει να αποδοθεί το φταίξιμο;
- Η αιτία του προβλήματος βρίσκεται στις δημοσιονομικές ανισορροπίες, σε σχέση με τα ποσοστά των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων καθώς και στην φρίκη του TARGET2.
Το TARGET2 κάνει καλό καθώς η έλλειψη χρημάτων που προκύπτει από τις υπερβολικές εισαγωγές μειώνει το πλεόνασμα χρημάτων που συσσωρεύεται στα χέρια των εξαγωγέων. Ανακυκλώνει τα χρήματα που δαπανώνται από τους Ιταλούς, έτσι ώστε να μπορούν να δαπανηθούν και πάλι επ 'άπειρον.
- Το TARGET2 είναι ζωντανή απόδειξη της γελοιότητας πίσω από το σχέδιο για το ευρώ.
Εάν η Ιταλία απλά επιστρέφει στην λίρα, δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι θα καταρρεύσουν οι τράπεζες της καθώς οι πιστωτές της Ιταλίας θα εξακολουθούν να ζητούν να αποπληρωθούν σε ευρώ, ενώ το κόστος δανεισμού σε λίρες είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί γρήγορα , υπονομεύοντας τα δημόσια οικονομικά.
- Η Ευρώπη έχει στηθεί ως κόλπο, όταν μπεις δεν μπορείς να βγεις γιατί εάν βγεις θα καταρρεύσεις λόγω της εξάρτησης.
- Η Ιταλία έχει αρκετό χρυσό για να υιοθετήσει ένα πρότυπο σύστημα ανταλλαγής χρυσού για τον εαυτό της, ή, εναλλακτικά, θα μπορούσε να υιοθετήσει συναλλαγματικές ισοτιμίες με το ευρώ, για να εξασφαλιστεί ότι η λίρα θα διατηρήσει μια αξία.
- Στο τέλος δεν είναι σαφές πότε χρονικά θα είναι το τέλος, η Ευρωζώνη και το ευρώ θα καταρρεύσει γιατί απλά δεν ικανοποίησε τον στόχο της δημιουργίας του.
www.bankingnews.gr --- Πηγή
------------------------
Σχόλια