Το ψέμα, κριτήριο απόρριψης από το δημόσιο χώρο

Γνωστή η απόπειρα πολλές αλήθειες να σταμπαριστούν σαν «λαϊκισμός». Ε ναι λοιπόν, οι πολιτικοί κατά κανόνα λένε ψέματα και χρησιμοποιούν συστηματικά το ψέμα σαν τρόπο ύπαρξης και όπλο για την επίτευξη στόχων. Ένα από τα βασικά κριτήρια απόρριψης ενός πολιτικού (προσώπου ή φορέα) οφείλει να είναι η σχέση του με το ψέμα. Ο δημόσιος χώρος δεν πρέπει να χωρά τους ψεύτες (και τους κλέφτες).

Ο ΣΥΡΙΖΑ κολυμπά με άνεση στο ψέμα, το χρησιμοποιεί κατά κόρον και επιστημονικά. Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού που επιτρέπει το ψέμα προκειμένου να αναρριχηθεί κανείς στην εξουσία ή να τη διατηρήσει. Αυτά είναι ανακαλύψεις του Τσίπρα και της παρέας, δεν έχουν καμιά σχέση με την προαγωγή του ανθρώπου, της κοινωνίας, του τόπου. Τίποτα δεν κτίζεται στο ψέμα. Αργά ή γρήγορα, η πραγματικότητα τα αποσαρθρώνει.

Στη ΔΕΘ λέγονται παραδοσιακά τα πιο μεγάλα ψέματα. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης πριν από δύο χρόνια βοήθησε να κερδηθούν οι εκλογές, αλλά στηριζόταν όλο σε ένα ψέμα. Τα λεφτά που θα μοιράζονταν για την ανθρωπιστική κρίση δεν υπήρχαν. Έτσι και σήμερα αυτά που θα μεταφερθούν υποτίθεται από τους καναλάρχες προς τις ευπαθείς ομάδες, πάλι δεν υπάρχουν. Όπως επίσης δεν υπάρχει ανάπτυξη και επιτυχίες στην οικονομία και δεν «γυρίζει το παιχνίδι» όπως διατείνεται ο κυβερνητικός Τύπος. Μοίρασμα της ίδιας πίτας γίνεται, μοιράζονται κοινοτικά προγράμματα σε ημέτερους, χτίζεται ένα νέο καθεστώς, το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι νεοτέρας και στις παρυφές των ρωγμών που έχουν οι «μεγάλοι».

• Η κεντροαριστερή αφήγηση έχει ανάγκη από κάποιες εικονικές ρήξεις με το κατεστημένο. Αναγγέλλουμε ότι θα προχωρήσει η δίωξη του Γεωργίου για την ΕΛΣΤΑΤ, αλλά ορκιζόμαστε πίστη στα στοιχεία της μέσα στο Κοινοβούλιο. Κηρύσσουμε τον πόλεμο στη διαπλοκή, αλλά συνεργαζόμαστε με τον Μελισσανίδη, τον Μαρινάκη, τον Καλογρίτσα. Αν χρειαστεί θα κυβερνήσουμε με τον Καμμένο, τον Λεβέντη, τη Φώφη, τον Γιωργάκη, τον Κουβέλη, συζητάμε και για Στουρνάρα, ίσως και Προβόπουλο… Δηλώνουμε ότι δεν δεχόμαστε υποδείξεις, αλλά υποδεχόμαστε τον Γάλλο επικεφαλής του υπερ-ταμείου και τρέχουμε για οδηγίες στις σουίτες του Χίλτον. Κάνουμε «Σύνοδο του Νότου», αλλά δηλώνουμε πριν αρχίσει ότι δεν στρέφεται ενάντια στο «Βορρά»!

Η απόσταση πολιτικής σφαίρας και κοινωνίας διευρύνεται. Η κρίση αντιπροσώπευσης διογκώνεται αλματωδώς. Η φθορά είναι μεγάλη και μάλλον θα μεγαλώσει κι άλλο. Πρέπει λοιπόν να γίνουν κινήσεις, ακόμα κι αν δεν υπάρχει μεγάλη πίεση από τη Ν.Δ. Γι’ αυτό, οι αιφνιδιασμοί είναι μέσα στην λογική των πραγμάτων.

Δύσκολο φθινόπωρο και δύσκολος χειμώνας. Όχι με τον ίδιο τρόπο για όλους. Κλείστε τα αυτιά σας στο ψέμα, εξοστρακίστε από τη δημόσια σφαίρα τους ψεύτες και τους ψεύτικους.

«Κοίτα τα χέρια σου, αντέχουν πολλά

Διώξ’ τα σκοτάδια σου, κοίτα ψηλά»

Πηγή:http://www.e-dromos.gr/to-psema-krithrio-aporripsis-apo-ton-dhmosio-xoro/
-------------

blogger: Ψάχνοντας το αρχείο μου έπεσα σ' ένα προφητικό κείμενο σχετικό για το ψεύδος (στο οποίο έχουμε βουλιάξει...)
TO ΨΕΥΔΟΣ

Κατά την φυσιολογία, ακόμα και φλυαρία έχει τα όριά της. Εντούτοις, δεν υπάρχει νόμος της φύσης που να περιορίζει την ανοησία των όσων λέγονται. Μπορώ κάλλιστα να ξεστομίσω την μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου: ούτε σπυρί στη γλώσσα θα βγάλω, ούτε θα πάθω κρίση επιληψίας. Δικαιούμαι άραξε άλλης τιμωρίας; Κατά κανόνα, όχι. Ακόμα κι να επιβληθεί μια τέτοια τιμωρία, δεν πρόκειται να είναι αυστηρή.

    Πρώτα απ' όλα είναι σπάνιο το να επισημάνει κανείς μια βλακεία. Ακόμα κι αν την επισημάνει, δεν θα ' χει ούτε το χρόνο, ούτε την όρεξη, ούτε την ευκαιρία να την αποδείξει. Ακόμα κι αν προσκομίσει αποδείξεις, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα προσέξουν τις ενστάσεις του. Κι ακόμα κι αν τις προσέξει κάποιος, δεν πρόκειται να τις αξιοποιήσει.

    Τα ίδια ισχύουν και ως προς το ψεύδος. Βεβαίως, αν το ψεύδος αφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα, μπορεί και να έχει αλγεινές συνέπειες για τον ψεύτη. Το ψεύδος αυτού του είδους αποκαλείται συκοφαντία, απάτη, ψευδομαρτυρία. Μπορεί ακόμα να καταλήξει στο δικαστήριο, αν και δεν είναι διόλου αναγκαίο. Αντιθέτως, αν το ψεύδος αφορά σε μια ιδέα, σ' ένα πράγμα δηλαδή που δεν μπορούμε να τ' αγγίξουμε ούτε να το δούμε, μένει ατιμώρητο. Ακριβώς όπως μένει και η βλακεία.

    Ονειρεύομαι ένα νέο νόμο της φύσης, εις εφαρμογήν του οποίου κάθε άτομο θα εδικαιούτο μιας περιορισμένης καθημερινής μερίδας λέξεων. Τόσες λέξεις την ημέρα - ούτε μια παραπάνω. Κι όταν θα τις έχει πει κανείς αυτές τις λέξεις που δικαιούται, να μένει μουγκός ίσαμε το άλλο πρωί.

    Μια θανατερή σιωπή θα βασίλευε εκεί γύρω στο μεσημέρι, μια σιωπή που θα διακοπτόταν που και που από φράσεις όλο νόημα εκ μέρους εκείνων που έχουν ικανότητα να σκέφτονται πριν μιλήσουν ή που, γι άλλους λόγους, φείδονται των λέξεών τους. Και όπως τα λόγια αυτά θα διατρυπούσαν τη σιωπή, θα μπορούσαν επιτέλους να ακουστούν.

    Πώς και σε ποιόν κάνει κακό η βλακεία;

    Η πληροφόρηση είναι ο σύνδεσμός μας με την πραγματικότητα. Από την πιο απλή μορφή της ("Ο αμανίτης ο μυοκτόνος είναι δηλητηριώδης", "Τα πορτοκάλια είναι φαγώσιμα") ως λογοτεχνία, που είναι κι αυτή πληροφόρηση, αλλά πιο σύνθετη.

    Η πληροφόρηση είναι η βάση των πράξεών μας. Μια λανθασμένη πληροφόρηση οδηγεί σε άφρονες πράξεις, κάτι που οδηγεί που γνωρίζουν όσοι να φάνε αμανίτες μυοκτόνους επειδή τους είχαν πει ότι ήταν πορτοκάλια. Ένα κακό ποίημα δεν είναι θανατηφόρο, είναι όμως, με τον τρόπο του βλαβερό.

    Πώς και σε ποιόν κάνει κακό το ψεύδος;

    Προφανώς σ' αυτόν κατά του οποίου στρέφεται, εμμέσως όμως βλάπτει κι όλους εμάς, αφού διαλύει το θεμελιώδες συστατικό της πληροφόρησης: την εμπιστοσύνη. Το ψεύδος, δηλαδή η παραπληροφόρηση, χαρίζει στον ψεύτη ένα άμεσο προσωπικό πλεονέκτημα, εις βάρος της κοινότητας. Ο ψεύτης είναι παράσιτο. Αποδυναμώνει τον οργανισμό εντός του οποίου παρασιτεί, και μπορεί να τον οδηγήσει σε αφανισμό.

    Όταν δεν θα υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν θα υπάρχουν ψεύτες, αλλά ούτε και πληροφορίες - με λίγα λόγια, δεν θα υπάρχει τίποτα. 
Θα χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα να προσαρμόζουμε τις πράξεις μας και, επομένως, να εξελισσόμαστε. 
Ο βλαξ και ο ψεύτης θα μας αφανίσουν.

    Κι ύστερα, δεν θα μείνει παρά ο βλαξ.

    Κείμενο του ΣΛΑΒΟΜΙΡ ΜΡΟΖΕΚ από το περιοδικό Lettre International. Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης.

ΒLogger: οι τελευταίες παράγραφοι τα λένε όλα. Το ψεύδος καταστρέφει την επικοινωνία, εν κατακλείδι η ζημιά που κάνει είναι τεράστια, γι' αυτό και πρέπει να στιγματίζεται ο ψεύτης. 

Για το αρχείο σας ψεύδη, που τελικά κοστίζουν  και θα κοστίσουν πολύ ακόμα.
==============

Ακου, ανθρωπάριο

 Κανείς δεν ζει με τα ψέματα. Ακόμα κι αν είναι ψέματα του Τσίπρα. Παράδοξη χώρα! διαθέτει περίπου 1.500.000 συνταξιούχους, παράφρονες, ηλίθιους και όργανα της αντίδρασης που νομίζουν ότι ο Τσίπρας έχει μειώσει τις συντάξεις τους.

Διαθέτει επίσης χιλιάδες ασθενείς που έχουν αρρωστήσει για να εκθέσουν τον κ. Πολάκη. Διαθέτει επίσης καμιά διακοσαριά χιλιάδες παιδιά που ζουν στα...
όρια της επισιτιστικής κρίσης και
προσπαθούν να χορτάσουν την πείνα τους βλέποντας συστηματικώς τις συνταγές μαγειρικής που μεταδίδουν τα κανάλια, αντί να μεταδίδουν μαύρο. Μπλακ. Νουάρ. Κατράμι. Οπως
η ζωή των ανέργων. Υπαρχόντων και μελλοντικών. Γιατί; τον άλλον που είναι άνεργος μάνα δεν τον γέννησε; να γίνεις άνεργος κι εσύ! Τσίπρας. Αναιδής. Ανάλγητος. Κυνικός. Ε, και; «Οι συνταγές της τηλεόρασης είμαι εγώ», Μαρία Αντουανέτα. Εχει χαθεί τελευταίως και ο κ. Μιχελογιαννάκης. Ευτυχώς εξακολουθούν να κυκλοφορούν στην πιάτσα τύποι όπως ο Ιβάν Κονίκλοβιτς Λαγώφ, που έχει λεφτά να αγοράσει αέρα-πατέρα το Mega, τον πόνο των απολυμένων και
τις συκοφαντίες του κ. Καμμένου για τα μαύρα λεφτά του κ. Καλογρίτσα! Επίσης, ο λεφτάς Λαγώφ όπως και κείνος ο άλλος, ο βουλευτής των ΑΝΕΛ κ. Παπαχριστόπουλος, έχουνε φράγκα στην πορτοφόλα για να μας τσοντάρουν λίγο, προκειμένου να πληρώσουμε τον ΕΝΦΙΑ ! Λεφτά
υπάρχουνε. Από το Πάσχα που αναστήθηκε η οικονομία (καλά Χριστούγεννα) «το τζάμπα πέθανε». Τσίπρας. Ακούς, κυρά μου; μόνον εσύ πας για άνεργη; Τόσα εκατομμύρια άνεργοι με ψήφισαν και με έκαναν πρωθυπουργό! Εσύ τι ιδιαίτερο έχεις; Μήπως θέλεις να σε εξαιρέσουμε και απ’ τον Κόφτη;.. Μάλλον δεξιούρα είσαι! Πώς του ξέφυγες του Κυρίτση;
Δυστυχώς, έχει εξαφανισθεί τελευταίως και ο κ. Μιχελογιαννάκης. Και δεν ξέρω ποιος θα διαπραγματευθεί για το χρέος! Ο Ποκοπίκο; Ο Πινόκιο; Ποιος θα πει πάλι ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς», όπως είπε ο Βελουχιώτης, πριν να επιβάλει ΕΝΦΙΑ στο Ασυλο Ανιάτων, στο
Χαμόγελο του Παιδιού, στο Ορφανοτροφείο «Μέλισσα» - βαρέθηκα το ξεφτιλίκι. Βαρέθηκα τις παπάρες για τα προαπαιτούμενα, τις υποδόσεις, βαρέθηκα τα ψέματα που λέει ο Τσίπρας για τα ψέματα που έχει πει. Βαρέθηκα
τα ξεφτιλίκια με τα Υπερταμεία, με τα 99 χρόνια... αριστείας! Με τους γκαουλάιτερ και τα Ινστιτούτα της Φλωρεντίας. Βαρέθηκα αυτή τη Σύγκλητο: αν είσαι αγράμματος, γίνεσαι Υπουργός Παιδείας. Αν μισείς τους Ελληνες, γίνεται Υπουργός Πολιτισμού. Αν είσαι παρακοιμώμενος, γίνεσαι πρωτοσπαθάριος. Αν είσαι πορτοφόλα, γίνεσαι το τζάμπα πέθανε. Απλώς τζάμπα θα δουλεύεις. Αν είσαι Τρύφων, γίνεσαι φόρος πολυτέλειας για τους φτωχοδιάβολους κι αν είσαι αέρας κοπανιστός, δεν φταις σε τίποτα εσύ για τις αυτοκτονίες, την απελπισία, την αγωνία
που εσύ εξαγοράζεις στα ακριβά ρεστοράν με παρέες το ίδιο γελοίες με σένα. Κι αν εκεί που ανύποπτος τάχα μου, διότι «δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς», εκεί που τρως ή ρεμβάζεις, ακούσεις
βογγητά και κατάρες, αν ακούσεις «ωχ» και «αχ», «μανούλα μου» και δεν «δεν μπορώ άλλο», αν ακούσεις «χάσου από δω, ξεφτιλισμένε» και «φτου σου, υποκριτή», θα είναι οι τελευταίες λέξεις του Συντάγματος που θα ακούσεις...
-----------------

• Παραποίηση ντροπής.