Η είδηση: Διαμαντοπούλου: "Ο Σημίτης θα ήταν ενδεδειγμένος Πρόεδρος Δημοκρατίας το 2019"
Αν η ανατροφή μου, μου το επέτρεπε θα έμενα στο παραπάνω σχόλιο που είδα στο FB
Για να μαθαίνουν όμως οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί:
Ποιός είναι ο Σημίτης; (Ειρίσθω εν παρόδω, μερικά πράγματα που ξέχασε να μας θυμίσει η Αννούλα...: η χρεοκοπία της χώρας φέρει τη σφραγίδα της "ηγεσίας" του. Το πλιάτσικο του Χρηματιστηρίου, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα εξοπλιστικά υπερπρογράμματα, είναι δικά έργα!! "Εργα" που έβαλαν μπουρλότο στην ελληνική οικονομία: Η "ισχυρή" ελλάδα που έχτισε ήταν ένα "μοτο" για να καλύψει το χρυσοπληρωμένο Swap που συστήθηκε - με τους γνωστούς απατεώνες της Goldman Sachs.
Αντιγράφω: " ....δεδομένης της επιπολαιότητας
με την οποία το ελληνικό πολιτικό σύστημα -πρωτίστως του κ. Σημίτη-
χειρίστηκε την εθνική μας κυριαρχία στα δημόσια οικονομικά μετά την
ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη." από την καλύτερη και εγκυρότερη πένα του οικονομικού ρεπορτάζ...
Δηλαδή τι μας λέει η Αννούλα.
Να ανταμείψουμε τον Σημίτη επειδή οδήγησε τη χώρα στον σημερινό ...παράδεισο! (YΓ. Δεν είναι μόνο η Αννούλα με ...πρόβλημα μνμήμης, πολλές έχουν επιλεκτική μνήμη...)
- «Είναι μακέτο τούτο το έργο;*»
- (Προσοχή!)Επανεμφάνιση του ...Σημίτη.
- ΣΗΜΙΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ (ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ) και η πολιτική του ευθύνη
δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ένα ...μπουκέτο για τον κ. Σημίτη.
ΤΥΠΟΣ των ήλων(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 10-8-2007)
Ο τραγικός Κ. Σημίτης
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
...Είχε κι ένα καλό η πολύμορφη κρίση στο ΠΑΣΟΚ: απομυθοποιήθηκε πλήρως
και βυθίστηκε στα τάρταρα ο Κ. Σημίτης. Ενας υπερεκτιμημένος πολιτικός, ο
οποίος κατασκευάστηκε, προβλήθηκε και στηρίχτηκε όσο κανένας άλλος από
τα μήντια της διαπλοκής, τον ΣΕΒ και τους Ευρωπαίους, που έβλεπαν στο
πρόσωπό του έναν πειθήνιο γιέσμαν ο οποίος δεν τους δημιουργεί
πρόβλημα... Η απουσία του Κ. Σημίτη από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ
ήταν -ίσως- το κύκνειο άσμα του. Διότι αποκάλυψε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ το
πραγματικό, απωθητικό του πρόσωπο.
Το υποκριτικό πρόσωπο ενός μέτριου λογιστή, ο οποίος μοστράριζε ικανότητες και ιδιότητες που δεν είχε. Ενας άνθρωπος με υπόκωφη πονηρία, την οποία προέβαλλε ως ηγετική μαεστρία.
Ενας
πολιτικός που έπαιζε στα δάχτυλα το παρασκήνιο, την ίντριγκα και τις
σχέσεις με τη διαπλοκή και πόζαρε ως ανεπίληπτος ηγέτης. Ενας κυνικός
που δεν ορρωδούσε προ ουδενός (παράδειγμα: η καρατόμηση Λαλιώτη, η ανοχή
του σφαγείου που λεγόταν χρηματιστήριο, η ανακίνηση του θέματος των
ταυτοτήτων για να καλυφθεί το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου κ.ά.) αλλά
έδινε την εικόνα ενός ηγέτη χαμηλών τόνων, αξιοσέβαστου και σοβαρού...
Ομως δεν είναι η πρώτη φορά που κρύβεται και το βάζει στα πόδια ο Κ.
Σημίτης. Μπορεί να μη θυμούνται τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, που
είχαν να λένε τα χειρότερα για την απουσία του, αλλά η πραγματικότης
είναι εδώ: πονηρά, φοβικά και με ιδιοτέλεια λειτούργησε ο Σημίτης, όταν
παρέδωσε το δαχτυλίδι στον Γ. Παπανδρέου. Εβλεπε τη συντριβή να έρχεται,
και αντί να πιει στωικά το πικρό ποτήρι της ήττας, το 'βαλε στα πόδια,
ποντάροντας στα ντελίβερι μπόις της προπαγάνδας,
που... αποθέωσαν την κατάπτυστη αυτή επιλογή... Είναι ο ίδιος άνθρωπος,
που τρομαγμένος από τις αντιδράσεις, έκανε πίσω στο Ασφαλιστικό. Είναι ο
πολιτικός που δεν ήθελε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά δεν είχε τα
κότσια να πάει κόντρα στους εργολάβους, και αναγκάστηκε με μισή καρδιά
να τους δεχθεί (αφού χάθηκαν τρία πολύτιμα χρόνια)...
Είναι ο
άνθρωπος που μισούσε το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά όποτε τους
χρειαζόταν προεκλογικά, έβγαινε -ο θλιβερός- στο μπαλκόνι και υμνούσε
τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ... Κακός
άνθρωπος και -πολιτικά- ολίγιστος ο Κ. Σημίτης, βγήκε προεκλογικά στο
μπαλκόνι της Πάτρας και αποκάλεσε χοντρό τον αντίπαλό του, τον Μιλτιάδη
Εβερτ. Αλλά τα τυφλωμένα μήντια ούτε είδαν ούτε άκουσαν
τίποτε και γι' αυτό... Και να ήταν το μόνο... Υπέγραψε τις οδυνηρές για
τη χώρα συμφωνίες του Ελσίνκι και της Μαδρίτης, και εκείνα τον
αποθέωναν... Βυθίστηκε η χώρα στα Ιμια και στις γκρίζες ζώνες των
βραχονησίδων, εκείνος -ψοφοδεής και ανύπαρκτος- ευχαριστούσε τους
Αμερικανούς, και τα μήντια τού έπλεκαν το εγκώμιο... Αφησε την
εκκρεμότητα με τη FYROM όπως τη βρήκε και πάλι εισέπραττε ύμνους... Δεν
πήρε ποτέ τίποτε από την Ενωση (σε αντίθεση με τον Ανδρέα Παπανδρέου,
όπως ομολόγησε και η Θάτσερ), αλλά τα παπαγαλάκια αποθέωναν τον «μεγάλο
Ευρωπαίο»... Ομως, όλα εδώ πληρώνονται: ο πρωθυπουργός, που δήθεν θα
έμενε στην Ιστορία, ξεχάστηκε γρήγορα. Και θα είχε αγνοηθεί εντελώς, αν
δεν έμπαινε -με το γνωστό ύφος και το αποκαλυφθέν, πια, ήθος- στη μάχη
της διαδοχής, για να περισώσει το έργο του, ένα προπαγανδιστικό
κατασκεύασμα που προβλήθηκε ως μέγα επίτευγμα *** Δεν επαρκεί ο χώρος.
Αλλά τι νόημα έχει ένας λίβελος μπροστά στην πικρή -για τον
υπερεκτιμημένο- πραγματικότητα.
Σχόλια