Nέα Μεταπολίτευση, παλιά υλικά…


Αν «το παρελθόν δείχνει το μέλλον» και αν «η κακή αρχή οδηγεί σε κακό τέλος», οι πιθανότητες να αφήσει η πρώτη αριστερή κυβέρνηση κάποιο σημαντικό αποτύπωμα στη «νέα μεταπολίτευση» είναι ισχνές.

Η λέξη είναι από τις πιο πολυφορεμένες των
τελευταίων 42 χρόνων. Κάθε 24η Ιουλίου την εκθειάζουν ή την καταριούνται και, πάντως, την αναλύουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι, ανάλογα με την επιδίωξη του καθενός. Εδώ και χρόνια (λένε ότι) «έχει κλείσει ο κύκλος της», αλλά μετά διαπιστώνουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει: είναι ορθάνοιχτος. Πρόσωπα, κόμματα, νοοτροπίες είναι εδώ. Με την αναπόφευκτη ανανέωση ή απλώς αναπαλαίωση.

  • Κυρίες και κύριοι, η Μεταπολίτευση είναι (και φέτος) εδώ. Πέρσι δεν το είπαμε αυτό και δεν το είπαμε έτσι, επειδή η χώρα βρισκόταν στη δίνη της «σκληρής και υπερήφανης» διαπραγμάτευσης με τη γνωστή κατάληξη. Φέτος, σε ήρεμα νερά πλέον, επανήλθε ακόμα και η δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο. Λιτή μεν, αλλά με αρκετά στοιχεία από παλιότερες: οι πολιτικοί αρχηγοί στο γνωστό κιόσκι, τα συνήθη αστειάκια και οι απαραίτητες αμπελοφιλοσοφίες.
  • Η Μεταπολίτευση δεν τελείωσε, όμως ο κύκλος της συμπληρώθηκε. Εδώ και ένα χρόνο έχουμε πλέον κάτι που δεν υπήρχε στις προηγούμενες επετείους: μια κυβέρνηση από τον παραδοσιακό τρίτο πόλο του πολιτικού μας συστήματος. Από το 1974 έως και το 2015 κυβέρνησαν η Δεξιά (η ΝΔ ως εξέλιξη της προδικτατορικής ΕΡΕ) και από το 1981 το Κέντρο (το ΠΑΣΟΚ, που συσπείρωσε μεγάλο τμήμα της ευρύτερης Αριστεράς). Εναλλάσσονταν στην εξουσία και αποτέλεσαν τον γνωστό δικομματισμό με δυσθεώρητα εκλογικά ποσοστά.

Τον Γενάρη του 2015 η «τάξη» αυτή ανατράπηκε. Στην κυβέρνηση αναδείχτηκε πρώτη φορά ένα κόμμα της παραδοσιακής Αριστεράς με αρχηγό που γεννήθηκε ακριβώς το έτος της (πρώτης) Μεταπολίτευσης, το 1974. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά της φετινής επετείου. Μετά τη Δεξιά και το (αριστερόστροφο) Κέντρο, ένα κόμμα τη Αριστεράς ασκεί τη διακυβέρνηση. Δεν πρόλαβε ακόμα να εδραιώσει την εξουσία του, δηλαδή να γίνει (και) καθεστωτικό κόμμα, όπως τα δύο που έχουν προηγηθεί, αλλά προς τα εκεί τείνει.
Του Γιώργου Καρελιά
Πηγή
------------

Ράβδος εν γωνία, άρα… το ΚΚΕ φταίει!

Σχόλια