Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Σε πρόσφατη παρέμβασή του, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος παρουσίασε τη δική του κατανόηση της ελληνικής κρίσης, δικαιώνοντας τους δανειστές και ενοχοποιώντας τη χώρα-οφειλέτρια. Σύμφωνα με αυτόν, τα Μνημόνια 1, 2, 3, που οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές επιβάλλουν στη χώρα μας κατά την τελευταία 6ετία δεν ευθύνονται για την πρωτοφανή κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας από το 2010 μέχρι σήμερα, ούτε για τη σημερινή παντελή έλλειψη ορατότητος ακόμη και για το άμεσο μέλλον, παρ’ όλο που ουδέν προβλέπεται σε αυτά για τη σταθεροποίηση ή την ανάκαμψη.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι τα Μνημόνια δεν ήσαν ποτέ μέρος του προβλήματος, αλλά αντίθετα μέρος της λύσης του. Ισχυρίστηκε ότι η συρρικνωτική πολιτική ήταν μεν «δυσάρεστη», αλλά «αναγκαία» για τη θεραπεία των παθογενειών που είχαν συσσωρεύσει οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, όπως και η ελληνική κοινωνία με την αξίωσή της να διατηρεί με δανεικά βιοτικό επίπεδο ανώτερο των δυνάμεών της. Ο διοικητής προσέθεσε ότι για την 6ετή ελληνική κρίση δεν ευθύνονται ούτε οι ελληνικές τράπεζες, αφού η κρίση δεν πυροδοτήθηκε από αυτές, αλλά από το δημοσιονομικό αδιέξοδο που οδήγησε σε πτώση ολόκληρη την ελληνική οικονομία, με συνέπεια να πληγεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και μαζί με αυτήν οι τράπεζες. Γοητευτικό το θεώρημα του διοικητή για τους δανειστές και διεισδυτικό για μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, στο μέτρο που έτσι ακριβώς χειραγωγείται και αυτο-μαστιγώνεται κατά την τελευταία επίδικη 6ετία. Ωστόσο, πολύ εύκολα το ερμηνευτικό σχήμα του διοικητή θα μπορούσε να ανατραπεί, κυρίως όσον αφορά την ευθύνη και ενοχοποίηση των θυμάτων που πληρώνουν τα σπασμένα για ατασθαλίες στις οποίες δεν μετείχαν ποτέ ούτε καν εκ του μακρόθεν.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν προκάλεσαν την κρίση, αλλά αντίθετα είναι θύματά της; Θα πρέπει να σημειωθεί ότι 45% του δημόσιου χρέους της χώρας αποτελεί ευρωπαϊκό χρήμα που χρεώθηκε στο ελληνικό κράτος, αλλά με τελικό αποδέκτη τις τράπεζες.
(1) Βλ OECD, Going For Growth, Παρίσι, Φεβρουάριος 2016.
Πηγή:
1. Ο Στουρνάρας δεν έχει το διανοητικό εκτόπισμα για να διαχειρισθεί σύνθετες καταστάσεις και απλά είναι κύμβαλο που ενισχύει τον "ήχο", άλλων (των Γερμανών εν προκειμένω). Σας έχω ένα "μπουκέτο" εγγραφών για τον στουρνάρα (ή αλλιώς μπάτλερ του συστήματος εξουσίας περί τον θλιβερό Σημίτη - τον κύριο υπεύθυνο για τη σημερινή κατάντια...)
Σε πρόσφατη παρέμβασή του, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος παρουσίασε τη δική του κατανόηση της ελληνικής κρίσης, δικαιώνοντας τους δανειστές και ενοχοποιώντας τη χώρα-οφειλέτρια. Σύμφωνα με αυτόν, τα Μνημόνια 1, 2, 3, που οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές επιβάλλουν στη χώρα μας κατά την τελευταία 6ετία δεν ευθύνονται για την πρωτοφανή κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας από το 2010 μέχρι σήμερα, ούτε για τη σημερινή παντελή έλλειψη ορατότητος ακόμη και για το άμεσο μέλλον, παρ’ όλο που ουδέν προβλέπεται σε αυτά για τη σταθεροποίηση ή την ανάκαμψη.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι τα Μνημόνια δεν ήσαν ποτέ μέρος του προβλήματος, αλλά αντίθετα μέρος της λύσης του. Ισχυρίστηκε ότι η συρρικνωτική πολιτική ήταν μεν «δυσάρεστη», αλλά «αναγκαία» για τη θεραπεία των παθογενειών που είχαν συσσωρεύσει οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, όπως και η ελληνική κοινωνία με την αξίωσή της να διατηρεί με δανεικά βιοτικό επίπεδο ανώτερο των δυνάμεών της. Ο διοικητής προσέθεσε ότι για την 6ετή ελληνική κρίση δεν ευθύνονται ούτε οι ελληνικές τράπεζες, αφού η κρίση δεν πυροδοτήθηκε από αυτές, αλλά από το δημοσιονομικό αδιέξοδο που οδήγησε σε πτώση ολόκληρη την ελληνική οικονομία, με συνέπεια να πληγεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και μαζί με αυτήν οι τράπεζες. Γοητευτικό το θεώρημα του διοικητή για τους δανειστές και διεισδυτικό για μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, στο μέτρο που έτσι ακριβώς χειραγωγείται και αυτο-μαστιγώνεται κατά την τελευταία επίδικη 6ετία. Ωστόσο, πολύ εύκολα το ερμηνευτικό σχήμα του διοικητή θα μπορούσε να ανατραπεί, κυρίως όσον αφορά την ευθύνη και ενοχοποίηση των θυμάτων που πληρώνουν τα σπασμένα για ατασθαλίες στις οποίες δεν μετείχαν ποτέ ούτε καν εκ του μακρόθεν.
- Ο διοικητής παρασιωπά τη γνωστή έκθεση Ολιβιέ Μπλανσάρ, διευθυντή μελετών του ΔΝΤ, η οποία παραδέχεται ότι η βαθιά ύφεση της ελληνικής οικονομίας δεν οφείλεται τόσο στην υπερχρέωση της χώρας όσο στην υποεκτίμηση των υφεσιακών επιπτώσεων από τα σκληρά μέτρα λιτότητας των Μνημονίων.
- Πράγματι, εάν η Ισπανία βγήκε σύντομα από την ύφεση, αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο ότι αυτή η χώρα ποτέ δεν ετέθη υπό μνημονιακή επιτήρηση. Οσον αφορά τις Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρο, τα μνημονιακά προγράμματα ουδέποτε έφτασαν τη βιαιότητα, σκληρότητα και εκδικητικότητα των αντίστοιχων ελληνικών.
- Ενώ στο ελληνικό «χοιρίδιο» επιβλήθηκαν περικοπές μισθών και συντάξεων μέχρι 50%, στα υπόλοιπα 4 κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αυτές δεν υπερέβησαν το 15%. Στη διάρκεια της κρίσης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια και ενώ οι ελληνικές συντάξεις μειώθηκαν κατά 50%, οι αντίστοιχες ισπανικές και πορτογαλικές όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά αντίθετα αυξήθηκαν κατά 15% με ομόφωνη απόφαση των κοινωνικών εταίρων, την οποία σεβάστηκαν οι αντίστοιχες συντηρητικές κυβερνήσεις.
- Επειτα από 6ετή εφαρμογή των μνημονιακών προγραμμάτων στη χώρα μας, το ελληνικό χρέος δεν μειώθηκε, αλλά αντίθετα εκτινάχθηκε ακόμη περισσότερο είτε ως ποσοστό του ΑΕΠ είτε σε απόλυτα μεγέθη.
- Παράλληλα, οι μημονιακές περικοπές εισοδημάτων και δημόσιων δαπανών, όπως και οι φοροεπιδρομές, συνεχίζουν να στραγγίζουν κάθε ρευστότητα κίνησης στην ελληνική αγορά, με αυτονόητη συνέπεια τη χωρίς επιστροφή εγκατάσταση της οικονομίας σε αυτοτροφοδοτούμενο πτωτικό φαύλο κύκλο.
- Ούτε ευσταθεί η άποψη ότι δήθεν αιτία της ελληνικής ύφεσης είναι η άρνηση ή η καθυστέρηση της χώρας να υλοποιήσει τις «αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Στην πρόσφατη έκδοσή του, ο ΟΟΣΑ κατατάσσει τη χώρα μας πρωταθλήτρια στην υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μεταξύ των 34 χωρών-μελών του.(1) Ωστόσο, αυτό που δεν ομολογείται από τον διεθνή οργανισμό ούτε από τον διοικητή, είναι ότι όταν οι μεταρρυθμίσεις εφαρμόζονται σε υφεσιακό πλαίσιο, το αποτέλεσμα θα είναι μοιραία ακόμη περισσότερο υφεσιακό.
- Ο Γάλλος υπουργός Σαπέν ξεκαθάρισε ότι η χώρα του δεν προτίθεται να μειώσει περαιτέρω το δημόσιο έλλειμμα, αφού στις σημερινές συνθήκες αυτό θα συνεπαγόταν υψηλότερη ανεργία.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν προκάλεσαν την κρίση, αλλά αντίθετα είναι θύματά της; Θα πρέπει να σημειωθεί ότι 45% του δημόσιου χρέους της χώρας αποτελεί ευρωπαϊκό χρήμα που χρεώθηκε στο ελληνικό κράτος, αλλά με τελικό αποδέκτη τις τράπεζες.
- Εάν στην Ελλάδα εφαρμοζόταν η αρχή του διαχωρισμού του τραπεζικού χρέους από το δημόσιο, όπως συμβαίνει στην Ισπανία, με επιμονή της συντηρητικής κυβέρνησης Ραχόι, τότε το τελευταίο δεν θα ήταν 185% του ελληνικού ΑΕΠ, αλλά μόνον 95%. Ομως, δεν είναι μόνον ότι οι τράπεζες διασώζονται με επιβάρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Είναι ακόμη οι «διασώσεις» των τραπεζών με δισεκατομμύρια κρατικού χρήματος ήδη από την εποχή του Αλογοσκούφη (2009), με τη μορφή των διαδοχικών «ανακεφαλαιοποιήσεων». Εκτός από αυτή του 2009, έχουν ακολουθήσει τρεις ακόμη, στις οποίες εκτός από το ευρωπαϊκό, χρήμα που χρεώνεται στο ελληνικό κράτος, μετέχει κατά μέγα μέρος και ελληνικό χρήμα, είτε αυτό προέρχεται απευθείας από το Δημόσιο είτε από τους ιδιώτες που προσφέρονται για αγορές νέων μετοχών. Σε κάθε περίπτωση, το χρήμα που τοποθετείται στις νέες τραπεζικές μετοχές μοιραία μεταγγίζεται εις βάρος της ελληνικής αγοράς, με αποτέλεσμα κάθε ανακεφαλαιοποίηση να επιφέρει περαιτέρω συρρίκνωση στην ήδη ανεπαρκή ρευστότητα κίνησης της ελληνικής οικονομίας. Η άποψη ότι η ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού πυλώνα σταθεροποιεί την ελληνική οικονομία δεν ευσταθεί, ιδίως από τη στιγμή που οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί δεν ανταποδίδουν το χρήμα που τους προσφέρεται και μάλιστα υπό το επιχείρημα ότι δεν χρηματοδοτούν χρεοκοπημένες οικονομίες. Ωστόσο, εάν οι ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται σήμερα σε πορεία χρεοκοπίας, αυτό οφείλεται στο ότι η αγορά «στεγνώνει», λόγω των διαρκών μεταγγίσεων ρευστότητας από τις αγορές προς τις τράπεζες.
- Ενόσω συνεχίζονται οι αφαιμάξεις της οικονομίας υπέρ των τραπεζών, δεν θα μπορούν να λειτουργούν ούτε αυτές. Χρειάζεται υψηλός βαθμός διαστροφής για να υποστηρίζει κάποιος ότι η σταθερότητα της οικονομίας εξαρτάται από αυτή των τραπεζών. Στην πραγματικότητα, το αντίθετο ισχύει: η σταθερότητα των τραπεζών εξαρτάται από αυτή της οικονομίας.
(1) Βλ OECD, Going For Growth, Παρίσι, Φεβρουάριος 2016.
Πηγή:
1. Ο Στουρνάρας δεν έχει το διανοητικό εκτόπισμα για να διαχειρισθεί σύνθετες καταστάσεις και απλά είναι κύμβαλο που ενισχύει τον "ήχο", άλλων (των Γερμανών εν προκειμένω). Σας έχω ένα "μπουκέτο" εγγραφών για τον στουρνάρα (ή αλλιώς μπάτλερ του συστήματος εξουσίας περί τον θλιβερό Σημίτη - τον κύριο υπεύθυνο για τη σημερινή κατάντια...)
H αυτού εξοχότης κ. Στουρνάρας.
Ποιός είναι ο Στουρνάρας; ( ή αλλιώς: Έγκλημα εκ προμελέτης)
Ακολουθούν δυο παλιές εγγραφές που θα τις βρείτε ενδιαφέρουσες:
Ο δρόμος προς τον αποπληθωρισμό του χρέους, την πεονία και τον νεοφεουδαλισμό
Αναβιώνει ο εφιάλτης του '30;
Σχόλια