Το μέλλον ανήκει σε εμάς, όχι στον Τσίπρα

Η κυβέρνηση της Πρώτη Φορά Αριστερά προσγείωσε απότομα τους πολίτες που την πίστεψαν, με αποτέλεσμα η κοινωνία να έχει παγώσει μέσα στο καλοκαίρι.
  • Ο Αλέξης Τσίπρας αποδείχτηκε πολύ γρήγορα ένας απατεώνας.
  • Ο άνθρωπος που δήλωνε μετά την εκλογή του «θα πρωτοτυπήσω και θα μείνω συνεπής στις δεσμεύσεις μου» απέδειξε πολύ γρήγορα πως δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ακόμα λαμόγιο που θέλει να γαντζωθεί στην εξουσία.
Μάλιστα, ο Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε τους ανιδιοτελείς αγώνες και τις θυσίες του κόσμου της Αριστεράς, για να πετύχει τον σκοπό του να γίνει πρωθυπουργός. Και χτες, είχε το θράσος να μιλήσει για Δημοκρατία.

Τόση χυδαιότητα, ούτε από δεξιό πρωθυπουργό δεν είδαμε.
Η κατάθεση του στεφανιού στο μνημείο για τους εκτελεσθέντες στην Καισαριανή -από έναν άνθρωπο που μερικούς μήνες μετά αγνόησε επιδεικτικά την βούληση των πολιτών, όπως εκφράστηκε μέσα από ένα δημοψήφισμα- αποδεικνύει πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι αδίστακτος.
Αδίστακτοι και χυδαίοι είναι και οι άνθρωποι που επέλεξε να έχει γύρω του.
Αλήθεια, μια και τους δρόμους τους ξέρουμε καλά και λίγο πολύ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, θυμάται κάποιος έστω και έναν άνθρωπο από το επιτελείο του Τσίπρα σε κάποιους από τους κοινούς μας αγώνες;
Κανένας. Ούτε ένας.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε κολασμένα να γίνει πρωθυπουργός.
Χρειαζόταν ένα κόμμα για να το πετύχει. Αυτό το κόμμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα που ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε τον σκοπό του, δεν χρειάζεται τους «συντρόφους» του στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και οι περισσότεροι αποδεικνύονται εξίσου απατεώνες με τον Τσίπρα.
Ο επόμενος στόχος του είναι να παραμείνει αρεστός στις ντόπιες και ξένες ελίτ, ώστε να αποφευχθεί η οικουμενική κυβέρνηση και να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός.
Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να συνεχίσει να είναι ο άνθρωπός τους στην Αθήνα.
Καλή του επιτυχία. Για να την πληρώσει πολύ ακριβά.
Βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας, μέσα στη μεγαλομανία του, έκανε κι ένα μεγάλο λάθος:
Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.
Το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος είναι η μόνη μας περιουσία αυτή τη στιγμή.
Σε αντίθεση με τον απατεώνα Τσίπρα που είναι ικανός να πει τα πάντα και τα αντίθετά τους -για να παραμείνει πρωθυπουργός-, εμείς έχουμε χρέος να πρωτοτυπήσουμε και να μείνουμε συνεπείς στο ΟΧΙ που βροντοφωνάξαμε στις 5 Ιουλίου.
Αυτό το ΟΧΙ μας ενώνει.
Αυτό το ΟΧΙ θα μας οδηγήσει σε όμορφες και άγριες ημέρες.
ΟΧΙ. 
Πηγή
Μετά εδώ: Το λεξικό εννοιών του Εδουάρδο Γκαλεάνο.

Blogger: 
Το blogg αυτό δεν  είχε ασχοληθεί με τον εν λόγω κύριο. Το βλέπετε από τις μηδενικές εγγραφές που αφορούν το πρόσωπό του. Ο λόγος είναι ότι, δεν μου γέμιζε το μάτι! Είχε και έχει πάνω του κάτι τις το πλαστικόν που θέλει να μοιάζει με .. ξύλο... Οι μεγαλοστομίες του, ο μικρομεγαλισμός του, η ευθεία παραμπομπή σε συμπεριφορές ΠΑΠΑνδρέου τον καθιστούσαν σε μένα απωθητικό.
Παρ' όλα αυτά για να μην είμαι άδικος αφέθηκα να ελπίζω αφού δεν είναι λίγοι οι σοβαροί άνθρωποι που τον στηρίζανε!Σκέφτηκα ότι μπορεί και να κάνω λάθος! Αμ δε!
Τελικά ο ίδιος αποφάσισε να είναι το τέλος της σάπιας μεταπολίτευσης, αντί η αρχή μιας νέας πορείας για τη χώρα. Μένει να αποδειχθεί πόσο γρήγορα θα λήξει η 'βασιλεία" του μαζί με την μεταπολίτευση. Προσωπικά δεν του δίνω και πολύ χρόνο. (Σε κάποιες φυλές της Αφρικής, όταν η κοινότητα αποφασίζει τη μέγιστη ποινή για κάποιο μέλος της, η ποινή εκτελείται ως εξής: Ο γεροντότερος ανακοινώνει ότι το συγκεκριμένο άτομο απλά έχει πεθάνει! Οπότε στη θέα του καταδικασθέντος όλοι συμπεριφέρονται ωσάν να βλέπουν φάντασμα! Η συνέχεια γνωστή. Ο καταδικασμένος απλά δεν μπορεί να είναι μέλος των ζωντανών και εξαφανίζεται στο δάσος για να γίνει τροφή στα θηρία...)
Επειδή η ζωή συνεχίζεται: 

Σχόλια