Αποζημίωση αντί Περικοπής Χρέους.

 (21 Σεπτεμβρίου 2014)

Τελευταίως εμπαίζεται η Ελληνική κοινή γνώμη μ’ ένα φθηνό θέατρον  όσον αφορά στην βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους (ΔΧ) ,ύψους 350 δις. ευρώ. Οι Ευρωπαίοι «εταίροι μας» προσποιούνται ότι εξετάζουν την περικοπή του αφορήτου αυτού χρέους  - μιάς οικονομίας ως της Ελληνικής με Ακ.Εθνικό Προϊόν μόλις στο ήμισυ της οφειλής  -όπου οι ίδιοι την εδάνεισαν με τοκογλυφικούς τόκους και εν συνεχεία συρρίκνωσαν με  τα Μνημόνια και την πρωτοφανή ύφεσι της οικονομίας (30%) που προεκάλεσαν.
 Εξαρτούν όμως, οιανδήποτε περικοπή από την πιστή εφαρμογή των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» που προφανώς είναι άσχετες με την αποπληρωμή του χρέους και μάλιστα θα εμβαθύνουν την οικονομικήν  ύφεσι μεσοπροθέσμως.
·    Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείον αντιλαμβάνεται την  αδυναμία των «μεταρρυθμίσεων» , να εξυπηρετήσουν  το υπέρογκο χρέος  αλλ’ απέρριψε την «πρόταση Δεβλέτογλου» (βλ.σχ.ΕΣΤΙΑ 29.8.14) διά διεθνή διάκεψι περικοπής του   (που επρόκειτο να γίνη τον προσεχή Νοέμβριον στην Ουάσιγκτων ) ,με το επιχείρημα ότι είναι αδόκιμη.(Βλ.σχ. δηλώσεις του εκπροσώπου του ΔΝΤ Μπίλ Μάρεϋ 10.9.14).
Το ΔΝΤ επιμένει  επί μιάς σειράς απαιτήσεων , όπως η υψηλή φορολογία και στις απολύσεις προσωπικού που απλώς επιδεινώνουν την ύφεσι.
·    Η συγκυβέρνησι Σαμαρά-Βενιζέλου (Σ+Β) αποδοκιμάζει την επιτήρησι της Ελληνικής οικονομίας μετά την λήξι του Μνημονίου στα τέλη του έτους ,παρά το γεγονός ότι το αντίστοιχο πρόγραμμα του ΔΝΤ ολοκληρούται τον Μάρτιο του 2015.
Ως εκ της αντιφάσεως  ,η περικοπή του χρέους παραπέμπεται εις τας Ελληνικάς καλένδας ενώ θα ημπορούσε τούτο να μειωθή «εδώ και τώρα» κατά 150 δις. ευρώ ,επί τη βάσει της παρούσης του αξίας με τα νέα ,σχεδόν μηδενικά επιτόκια του διοικητού της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι. 
Αλλά και στα 200 δις. ευρώ να εμειούτο το χρέος παραμένει αδιατήρητο λόγω της πρωτοφανούς ελλείψεως μετρητού χρήματος («ρευστότητος») στην Ελληνική αγορά ,των υπερμέτρων φόρων Στουρνάρα-Καραβίτη ,των τόκων Τρισέ-Σόϋμπλε και των 80 δις.ευρώ «κόκκινων» δανείων στις τέσσαρες «συστημικές»Τράπεζες ,που απέμειναν μετά το «κούρεμα εν χρώ» των προηγουμένως 27 πιστωτικών ιδρυμάτων , υπό του διδύμου Παπαδήμου-Προβοπούλου.
 Άρα αλλού πρέπει ν’αναζητηθούν από Ελληνικής πλευράς μέθοδοι διά να πληρωθή το χρέος: Στον «επίσημο τομέα» και στην δικαστική επιδίωξιν αποζημιώσεων.
Εσωτερική πληροφόρηση  
1.Μία πρώτη προσέγγισι της εξοφλήσεως του χρέους είναι η περικοπή του εις χείρας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης (ΕΚΤ) που κατέχει Ελληνικά ομόλογα ύψους 57 δις. ευρώ.
Πρόκειται περί επιβεβλημένης  συμμετοχής της ΕΚΤ στο  Private Sector InvoIvement  της 23ης Φεβρουαρίου 2012,η οποία θα ημπορούσε να δώσει μεγάλη ανακούφισι στην Ελληνική κυβέρνησι ,τα δύο προσεχή έτη 2015 και 2016 οπόταν το δημοσιονομικό κενόν προσεγγίζει τα 30 δις. ευρώ.
 Ως δικαιολογητική βάσις της περικοπής του Official Sector Involvement (OSI)  είναι το γεγονός ότι τα ομόλογα 57 δις. ευρώ  αντηλλάγησαν  προκαταβολικώς απ’ το Ελληνικό δημόσιον  και εξηρέθησαν εκβιαστικώς του PSI την 21.7.2011.
Η ανταλλαγή και εξαίρεσις ,διά μη ζημιωθή η ΕΚΤ ,αποτελεί περίπτωσι κραυγαλέας «εσωτερικής πληροφόρησης , απόκρυψης πιθανών ζημιών, παράνομης συναλλαγής αξίας ομολόγων διαφορετικής της αγοραίας  και ανισότιμης μεταχειρίσεως των ομολογιούχων».(βλ. «Καθημερινή»της 13.9.14 σχ. Άρθρον κ. Ανδρέα Κούτρα)
 Τ’ αδικήματα αυτά επισύρουν διεθνώς πολυετείς ποινές στους δράστες αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό : Μία αγωγή αποζημιώσεως της Ελλάδος  διά καταπίεσιν , εκβίασι και παράνομον εξαγωγή κερδών , θα ηδύνατο να τύχει δικαιώσεως από εγχώριο δικαστήριο όπου το Ελληνικό δημόσιον θα παρίστατο ως πολιτικός ενάγων .
Το ζητούμενον είναι να καταδικασθή η ΕΚΤ γιά τις παράνομες πράξεις των Ελλήνων  συνενόχων που εκπροσωπούν το «Ευρωσύστημα» εν Ελλάδι και οι οποίοι δεν προστατεύονται από τις (αντισυνταγματικές άλλωστε) ασυλίες των υπουργών.
Η εντεύθεν αποζημίωσι θα ήταν δεκάδων δις. ευρώ προς αποκατάστασιν απωλειών εισοδήματος και διαφυγόντων κερδών της χώρας.
Η  Ελληνική απαίτησι θα εκχωρείτο εν συνεχεία εις τρίτους , δηλ.στις 16 κυβερνήσεις της Ευρωζώνης που διακατέχουν το Ελληνικό χρέος  και ένα πρώτο τμήμα του θα διεγράφετο,  όχι αναγκαίως εις βάρος των φορολογουμένων  της Ευρώπης και άνευ οιασδήποτε ηθικής βλάβης της Ελλάδος.
Διά την διαγραφή του υπολοίπου  χρέους χρειάζεται υπομονή και επιμονή διότι εμπλέκεται η διεθνής δικαιοσύνη του International Court of Justice.
                     Γενοκτονία
2.Κρίσιμη στιγμή της Ελληνικής χρεοκοπίας συνέβη τον Δεκέμβριο του 2009 ,οπόταν ο τότε διοικητής της ΕΚΤ Ζάν Κλώντ Τρισσέ ανεκοίνωσεν  του λοιπού δεν θα δέχεται τα  κρατικά ομόλογα ως εγγύησι της Ελλάδος διά την αναχρηματοδότησι της  ,εάν και εφ’όσον τα ομόλογα αυτά υπεβαθμίζονται από τους διεθνείς οίκους πιστοληπτικής (αν)αξιοπιστίας.
Αλλά στις 22.10.2009  ,ο οίκος Φίτς είχεν ήδη υποβαθμίσει την πιστοληπτικήν  αξιολόγησι της Ελλάδος και συντόμως ακολούθησαν οι άλλοι δύο (S+P και Μούντις).
Συνεπώς , ο Τρισσέ έγινεν«αυτοεπαληθευόμενος προφήτης» χωρίς μάλιστα να υπάρχει καταστατικός λόγος .Ομοίως ,η απορρίψι των εγγυήσεων απετέλεσε την αφετηρία της Ελληνικής πτωχεύσεως.
Η εντεύθεν ζημία του Ελληνικού λαού  προσομοιάζει με γενοκτονία. Εις 7.000 ανέρχονται μέχρι στιγμής οι αυτοκτονίες ,ο Ελληνικός πληθυσμός εμειώθη κατά 140.000, οι γεννήσεις ζώντων εμειώθησαν 50% και οι γάμοι 70% ενώ εχάθησαν 1,5 εκατομμύριο θέσεις εργασίας και το 70% της παγίας περιουσίας του Ελληνικού λαού απαξιώθη , επί τη βάσει τρεχουσών τιμών.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ ,το 31% των Ελληνικών νοικοκυριών στερούνται οικιακής  θερμάνσεως  τον χειμώνα και κατά την Γερμανικήν εφημερίδα  Χάντελσμπλατ  ,«4 στους 10 νεοέλληνες έγιναν πτωχοί» στο …γηροκομείον  «Νέα Ελλάς».
-Αν οι διαπιστώσεις αυτές δεν συνιστούν «γενοκτονία» τότε ποία είναι η έννοια της; Η Βοσνία προσέφυγε εναντίον της Σερβίας στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριον Χάγης γιά μικρότερες εθνικές απώλειες.
Η βαρεία αμέλεια της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έναντι της Ελλάδος εξομοιούται με δόλον που θα ημπορούσε να αποδόσει  σημαντικές αποζημιώσεις , για την αποκατάστασι της τρομακτικής ζημίας που προκάλεσαν τα δύο μνημόνια και η Τρώηκα , ως άλλωστε και το ίδιον ΔΝΤ έχει παραδεχθή.
Η εκχώρησι των αποζημιώσεων στους πιστωτές μας θα εξάλειφε  το χρέος που βεβαίως δεν χρειάζεται να ξαναδημιουργηθή  με προσφυγή στις αγορές κεφαλαίου ως ενυπνιάζεται η συγκυβέρνησι Σ+Β.
Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτικό θάρρος. SAPERE AUDE (*)
Kώστας Κόλμερ
(*) «Τόλμα να ξέρεις» Πηγή