Ο Γκίκας Χαρδούβελης είναι ο νέος υπουργός Οικονομικών - Είναι καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, και Οικονομικός Σύμβουλος & Επικεφαλής Οικονομικών Μελετών του ομίλου της EUROBANK (Νοε.2011 - Μάιος 2012) - Διετέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.- Ο νέος υπουργός Οικονομικών υπήρξε οικονομικός σύμβουλος του κ. Σημίτη την εποχή του διαβόητου «swap», το 2001, με το οποίο η Goldman Sachs μας είχε «βοηθήσει» να αποκρύψουμε το δημόσιο χρέος και να κάνουμε το όνειρο της ελληνικής ελίτ πραγματικότητα για ένταξη στην ευρωζώνη.
- Ο κ. Χαρδούβελης είχε διατελέσει κι επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, άλλου έμπιστου ανθρώπου του κ. Σημίτη.
Blogger:
Από τον Στουρνάρα στον Χαρδούβελη. Κάτι έχουν αυτοί οι "εκσυχρονισταί", δεν χάνονται με τίποτα, είναι παντός καιρού!! Οι άνθρωποι του Σημίτη είναι άτρωτοι και ...απαραίτητοι! Δηλαδή χωρίς αυτούς μπορεί και να ...καταστραφεί η χώρα.
Στο παραπάνω πολύ ενδιαφέρον γραφικό σημειώστε ότι ο ανωτέρω κύριος ήταν μέλος επίζηλων θέσεων την εποχή του Χρηματιστηρίου. Βέβαια δεν ενοχλήθηκε καθόλου για την μη τήρηση κανενός κανόνα στην υπόθεση του Χρηματιστηρίου που κατέληξε σε πλιάτσικο και ήταν ο προάγγελος της χρεοκοπίας μας. Δεν τρέφω καμιά εκτίμηση σε μούρες, τάχα μου επιστημονικές που υπηρέτησαν και υλοποίησαν το όραμα Σημίτη. Στην καλύτερη περίπτωση λόγω του συγχρωτισμού τους με τον νεκροθάφτη της Ελληνικής οικονομίας έχουν ευθύνη αν δεν είναι καθ' ολοκληρίαν υπεύθυνοι! (Άντεξε τέσσερα χρόνια ως διευθυντής στο οικονομικό γραφείο του πρωθυπουργού Σημίτη, άρα δεν διαφώνησε...στο παίγνιο.)
=====================
Mεταγεννέστερη προσθήκη:
www.koutipandoras.gr
(αναδημοσίευση παλιότερου άρθρου, αρκετά κατατοπιστικού για τηον νέο υπουργό οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη).
O Γκίκας Χαρδούβελης, καθηγητής στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, είναι ο νέος επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου! (και τώρα του Σαμαρά!)
Στο επιστημονικό και επαγγελματικό βιογραφικό του, που παρουσίασαν τα πρόθυμα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, περισσεύουν τα πτυχία, οι διακρίσεις, τα φωτοστέφανα.
Εμείς από όλα αυτά θα ξεχωρίζαμε τρία πράγματα.
Πρώτον, τι έκανε μέχρι χθες ο αγαπητός κ. καθηγητής; Πως έβγαζε το ψωμί του; Από το 2005 έως τον Νοέμβριο του 2011 διετέλεσε Οικονομικός Σύμβουλος και Επικεφαλής Έρευνας του Ομίλου EUROBANK EFG! Έξοχα. Θα σώσει το λαό, ένας ακόμη καλοταϊσμένος γραφειοκράτης του τραπεζικού συστήματος. Δεν είναι παράξενο: Στο 1,6 τρισ. ευρώ έφτασαν οι κρατικές ενισχύσεις υπέρ του χρηματοπιστωτικού τομέα από τις οποίες επωφελήθηκαν οι τράπεζες την περίοδο από τον Οκτώβριο του 2008 έως την 31η Δεκεμβρίου 2010, όπως ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το μεγαλύτερο μέρος της εν λόγω ενίσχυσης (74%) έλαβε τη μορφή κρατικών εγγυήσεων επί της συνολικής χρηματοδότησης των τραπεζών. Αν θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε για κάποια χούντα, αυτή είναι η πολυεθνική χούντα του χρήματος, του κεφαλαίου, με δεσπόζουσα θέση του χρηματο-πιστωτικού τμήματος του.
Δεύτερο, έχει μήπως ο πολυτάλαντος τεχνοκράτης μας και πολιτική πείρα; Μα φυσικά! Διετέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, κ. Σημίτη (τετραετία 2000–2004). Εκ των πρωταγωνιστών και αυτός λοιπόν μαζί με τον πολύ κ. Παπαδήμο στη χρυσή για το κεφάλαιο διαχείριση της οικονομίας την κρίσιμη Σημιτική περίοδο («γκρικ στατίστικς» για τη μεγάλη επιτυχία της ένταξης στο ευρώ, συμφωνίες απαλλαγής σουάπς, Ολυμπιάδα, φούσκα ανάπτυξης με δανεικά).
Τρίτο, θυμάται μήπως κανείς τη ληστεία του Χρηματιστηρίου; Αν ψάξει κανείς λίγο εκείνη την περίοδο θα δει άπειρα κείμενα του καθηγητή μας να εξηγούν την επιστήμη της ψυχολογίας του χρηματιστηριακού τζόγου με τα θετικά της αποτελέσματα στην οικονομία. Καθόλου παράξενο. Ας δούμε λίγο το βιογραφικό του και πάλι: μέλος Διοικητικού Συμβουλίου στη Global Διαχείριση Κεφαλαίων ΑΕΠΕΥ, μέλος ΔΣ παλιότερα στην Εθνική Χρηματιστηριακή και φυσικά μέλος Διοικητικού Συμβουλίου στο Χρηματιστήριο Παραγώγων Αθηνών από Μάϊο του 1998 έως τον Απρίλιο του 2000. Για να συνδεθούν λίγο τα χρόνια, να θυμηθούμε η ιστορία του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών σημαδεύτηκε από το κραχ του 1999. Περίπου εκατό δισεκατομμύρια ευρώ άλλαξαν χέρια, μεγάλο μέρος από τα οποία έχασαν οι λεγόμενοι μικροεπενδυτές. Η απότομη πτώση του Χρηματιστηρίου ακολούθησε την άνοδο των προηγούμενων ετών που κορυφώθηκε το 1999 και συνδέθηκε με την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και την προοπτική ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004.
Ας δούμε λίγο ποια πολιτική υπηρέτησε ο Γ. Χαρδούβελης και ποια γραφόμενα και εκτιμήσεις του κέρδισαν την εμπιστοσύνη του Λ. Παπαδήμου.
Ευρώ σημαίνει μακρο-οικονομική σταθερότητα (Επιλογή 1/12/2000)
Γράφει σχετικά ο σύμβουλος του Σημίτη: ‘’Με την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ, εξασφαλίζεται η μακροχρόνια μακροοικονομική σταθερότητα, δηλαδή ο χαμηλός πληθωρισμός και η δημοσιονομική πειθαρχία’’. Ότι ακριβώς ζούμε σήμερα δηλαδή…
Προειδοποιούσε φυσικά τότε πως ‘’όμως η χώρα χάνει τα εργαλεία της αυτόνομης νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής’’.
Είχε όμως ως σοφός φάρμακο για αυτό το προβληματάκι:
‘’Η απώλεια των εργαλείων της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής απαιτεί σήμερα, περισσότερο από άλλοτε, μια πιο ευέλικτη οικονομία. Μια οικονομία στην οποία οι φορείς, εργοδότες, εργαζόμενοι, δημόσιοι λειτουργοί προσαρμόζονται πιο γρήγορα στις αλλαγές του περιβάλλοντος, έχουν μεγαλύτερη κινητικότητα και ευελιξία’’. Είναι η ‘’ευελιξία’’ που είδαμε στους εργαζόμενους να χάνουν τη δουλειά τους ή να γίνονται λάστιχο και τους επιχειρηματίες να φουσκώνουν την τσέπη τους.
Η Ελλάδα καλπάζει-Οι ΗΠΑ βλέπουν την πλάτη μας (ΧΡΗΜΑ 7/9/2000)
Εκτός από την Πόλη, σαν ελληνισμός χάσαμε και τις μέρες της μεγάλης ανάπτυξης της ‘’ισχυρής Ελλάδας’’. Να τι έλεγε τότε ο σοφός:
‘’Αν κάποιος συγκρίνει τις προβλέψεις για την Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα δεν αναμένεται να επηρεαστεί ιδιαίτερα από τη διεθνή κάμψη στην οικονομική δραστηριότητα’’.
Αλήθεια, που στηριζόταν?
‘’Ο λόγος που η Ελλάδα δεν επηρεάζεται τόσο πολύ από τη διεθνή στασιμότητα, είναι ότι στην χώρα μας ο κινητήριος μοχλός ανάπτυξης είναι οι επενδύσεις, οι οποίες είναι δεδομένες. Οι επενδύσεις πρέπει να γίνουν, είναι δρομολογημένες, ένα τμήμα έρχεται από τις εισροές του Γ’ ΚΠΣ, ένα άλλο τμήμα είναι οι δημόσιες και ιδιωτικές συγχρηματοδοτήσεις, και τέλος ένα άλλο τμήμα τα ολυμπιακά έργα’’.
Δεν είχε άδικο. Μόνο που η ανάπτυξη αυτή είχε ξεκάθαρο χαρακτήρα και ταξικό χρώμα. Ήταν ανάπτυξη των κερδών του κατασκευαστικού κεφαλαίου και λοιπών παρασιτικών στρωμάτων της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας που ροκάνιζαν από τη λεγόμενη ευρωπαϊκή προσαρμογή και την ένταξη στο ευρώ.
Κάθε νοήμων άνθρωπος και φυσικά ο κ. Χαρδούβελης ήξερε πως αυτό θα είχε τέλος γενικά και ειδικότερα τραγικό τέλος για την εργαζόμενη πλειοψηφία. Αυτό δεν ενδιέφερε και δεν ενδιαφέρει και τώρα. Το ζητούμενο τότε ήταν να τονωθεί η ‘’θετική ψυχολογία’’ στους άοκνους επιχειρηματίες που είναι οι στυλοβάτες της Ελλάδας. Να πως συνέχιζε το άρθρο:
‘’Στην Ελλάδα, όμως, οι επενδύσεις είναι δεδομένες έως το 2008, τουλάχιστον λόγω των εισροών του Γ’ ΚΠΣ. Δεν υπάρχει κίνδυνος ύφεσης. Αντίθετα, υπάρχουν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και βεβαιότητα για τους ρυθμούς αυτούς, και κατ’ επέκταση σχετική βεβαιότητα για υγιή κέρδη των επιχειρήσεων την επόμενη δεκαετία. Διεθνώς, αυτό σπάνια συμβαίνει. Πιστεύω ότι σε κάποια στιγμή θα το αντιληφθούν και οι αγορές και θα το προεξοφλήσουν, δηλαδή το ασφάλιστρο κινδύνου θα μειωθεί, οι προβλέψεις για μελλοντικά κέρδη θα αυξηθούν, με ανάλογο αντίκτυπο στις τιμές των μετοχών και, ceteris paribus, σε υψηλότερους λόγους τιμών προς κέρδη από το διεθνή μέσο όρο’’.
Ε τι άλλο να πει; Ήταν πράγματι δίκαιος: ‘’Μάγκες τρέξτε. Το πράγμα είναι σίγουρο, αυτά δεν γίνονται κάθε μέρα και το πάρτι θα τελειώσει’’. Οι κρίσιμες πληροφορίες…
Το 2010 η Ελλάδα θα έχει καλύψει τη διαφορά βιοτικού επιπέδου με την ΕΕ (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ 17/1/2001)
Θαυμάστε στρατηγική σκέψη και οξυδέρκεια πρόβλεψης:
‘’Αν ξεκινάμε από ένα επίπεδο 68%-69% του μέσου κοινοτικού βιοτικού επιπέδου και επιθυμούμε να πάμε στο 100% το 2010, απαιτείται ρυθμός ανάπτυξης υψηλότερος κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες. Αν στην Ε.Ε. ο ρυθμός είναι 3%, εμείς θέλουμε 6,5%. Αλλά, όμως, αν υπολογίσουμε ότι θα «ενταχθεί» και ένα μεγάλο τμήμα της παραοικονομίας και υπάρχουν λόγοι, μέτρα, που ωθούν προς αυτό, τότε απαιτείται υψηλότερη ανάπτυξη μόνο 2 μονάδων. Το σενάριο λοιπόν που η Ε.Ε. τρέχει με 3% και η Ελλάδα με 5% είναι ικανό να φέρει τη σύγκλιση. Οι στόχοι, λοιπόν, του ΥΠΕΘΟ στηρίζονται σε ένα μεσαίο σενάριο, όχι σε αισιόδοξο’’.
Σκεφτείτε τι προέβλεπε το αισιόδοξο σενάριο του ευρώ… Να ρωτήσουμε μήπως ποια είναι αλήθεια σήμερα η κατάσταση;
Ακλόνητο το ευρώ από την ύφεση (Επενδυτής, 11/10/2001)
Αυτός ήταν ο …συγκρατημένος τίτλος υμνολογίας του ευρώ, σε ένα άρθρο που τελείωνε με ακόμη μεγαλύτερη βεβαιότητα:
‘’Μακροπρόθεσμα, η κυκλοφορία του ευρώ σε φυσική μορφή και η απόσυρση των εθνικών νομισμάτων, πιστεύω ότι θα αλλάξουν και την ψυχολογία των Ελλήνων, αλλά και των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Εφόσον θα χρησιμοποιούμε όλοι ένα κοινό και ισχυρό παγκόσμιο νόμισμα, θα συνειδητοποιήσουμε βαθιά και συγκεκριμένα, κι όχι θεωρητικά, ότι ανήκουμε σε μια ευρύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια και, επομένως, ότι οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα ως μέλη της Ευρώπης και όχι μόνο από καθαρά εγχώρια σκοπιά’’.
Το καλύτερο όπως πάντα πρέπει να μένει για το τέλος:
‘’Έπρεπε να εφεύρουμε μια δική μας τρόϊκα’’ ! (ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 12-13/2/2011)
Θεωρούμε τον τίτλο αυτού του άρθρου, πραγματικά ειλικρινή. Κάτι ανάλογο είχε πει κάποια στιγμή και ο ΓΑΠ και ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Η αλήθεια είναι πως και αν δεν υπήρχαν οι δανειστές και η ΕΕ, το κεφάλαιο και το υπηρετικό προσωπικό του στο χώρο της αστικής διανόησης, θα έπρεπε να εφεύρει μια κάποια τρόϊκα..
Γράφει ο εκλεκτός του Λ. Παπαδήμου:
‘’Την εξυγίανση, λοιπόν, στην Ελλάδα την επέβαλε η ίδια η ζωή, η διεθνής αγορά, όχι η τρόικα. Παραφράζοντας το γνωστό στοίχο του Καβάφη, θα έπρεπε ούτως ή άλλως να εφεύρουμε μία δική μας τρόικα’’.
Βλέπετε οι περικοπές μισθών και συντάξεων η ιδιωτικοποίηση των πάντων, το ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το καθεστώς επιτροπείας από την ΕΕ, είναι περίπου φυσικά φαινόμενα, κάτι σα σεισμός ή την έκρηξη ενός ηφαιστείου. Οι ‘’αγορές’’ δε σχετίζονται με ταξικές επιλογές ούτε το πλαίσιο τους ορίζεται από οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις. Και αυτή η ρημάδα η ‘’ζωή’’ δεν έχει ιδιαίτερους καθορισμούς για τον τραπεζίτη, τον επιχειρηματία, τον εργάτη, τον άνεργο. Είναι αυτό που λέμε απλά η ‘’μοίρα’’, το κακό το ριζικό μας…
πρωτη δημοσιευση: 2/12/2011
- See more at: http://www.inprecor.gr/archives/253627#sthash.ECTR2rPN.dpuf
========================
Ο πολύς κύριος Γκίκας Χαρδούβελης
Επ' ευκαιρία του Γιούρογκρουπ (για όσους δεν γνωρίζουν, έτσι αποκαλείται η άτυπη σύσκεψη των υπουργών οικονομικών των χωρών τής ευρωζώνης), όπου η χώρα μας εκπροσωπείται για πρώτη φορά από τον κύριο Γκίκα Χαρδούβελη, θέλω να διατυπώσω μερικές απορίες σχετικά με τον διάδοχο του -αλήστου μνήμης- τέως υπουργού οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Έτσι, για να βγάλω το άχτι μου, μιας κι από τότε που έγινε ο ανασχηματισμός, μας βομβαρδίζουν με πληροφορίες σχετικές τόσο με τους τίτλους σπουδών τού -εν πολλοίς άγνωστου μέχρι χτες- αξιότιμου κυρίου Χαρδούβελη όσο και με τις υψηλά ευρισκόμενες θέσεις ευθύνης στις οποίες υπηρέτησε το παρελθόν.
Μεταξύ άλλων, ο κύριος Χαρδούβελης διετέλεσε επί σειρά ετών (από το 2005) επί κεφαλής τού τμήματος οικονομικών μελετών τής Γιούρομπανκ. Τέτοια τμήματα, στελεχωμένα με αδρά αμειβόμενους επιστήμονες, διαθέτουν όλες οι τράπεζες. Σκοπός τους είναι η μέσω της καθημερινής μελέτης τής οικονομικής πραγματικότητας παροχή συμβουλών προς τις διοικήσεις των τραπεζών. Αυτές οι συμβουλές μπορεί να είναι είτε προτρεπτικές (π.χ. να συστήνουν άνοιγμα θέσης σε μια επένδυση) είτε αποτρεπτικές (π.χ. να υποδεικνύουν τον αυξημένο κίνδυνο μιας θέσης και να προτείνουν το κλείσιμό της).
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η Γιούρομπανκ έπεσε σε τέτοια "λούμπα" ώστε ήταν η μόνη τράπεζα που δεν κατάφερε να αποφύγει την υπαγωγή της στον άμεσο έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αναρωτιέμαι πόσο καλά έκανε την ακριβοπληρωμένη δουλειά του ο κύριος Χαρδούβελης. Ειδοποίησε (και αν ναι, πόσο έγκαιρα;) την διοίκηση της τράπεζας για τον κίνδυνο πτώχευσης; Αν βασιζόμουν σε όσα ο ίδιος υποστήριζε στα δημοσιεύματα και στις συνεντεύξεις του, θα μπορούσα να τον κρίνω λίαν επιεικώς ως ανεπαρκή. Επειδή, όμως, κατανοώ ότι τα κακά νέα δεν πρέπει να κυκλοφορούν, αναρωτιέμαι αν ο ακριβοπληρωμένος σύμβουλος έστειλε έστω ένα (κανονικά θα έπρεπε να είναι αμέτρητα) σημείωμα στην διοίκηση όπου να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Υποθέτω ότι δεν πρέπει να έστειλε ούτε ένα, άρα δεν πρέπει να είχε πάρει χαμπάρι τον γκρεμό προς τον οποίο πλησίαζε ταχύτατα η τράπεζα. Αν η υπόθεσή μου είναι εσφαλμένη, ο κύριος Χαρδούβελης θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί αυτομάτως εφ' όσον δεν έχει νόημα να πληρώνεσαι ως σύμβουλος αλλά να μη πιάνουν τόπο οι συμβουλές σου.
Πάμε παρακάτω. Μέσα από διαδικασίες λίγο-πολύ γνωστές, το κράτος βόηθησε την Γιούρομπανκ να σταθεί στα πόδια της χαρίζοντάς της (κυριολεκτικά!) πάνω από 13 δισεκατομμύρια. Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό το νουμεράκι, περίπου τόσο είναι το πρωτογενές πλεόνασμα που προσδοκά να έχει η ελληνική κυβέρνηση σε μια πενταετία. Το ερώτημα προς τον κύριο Χαρδούβελη είναι απλό: ποιά είναι η γνώμη του για το συγκεκριμένο "δωράκι"; Αν απαντήσει ότι καλά έκανε το κράτος και διέσωσε την τράπεζα, πρέπει ταυτόχρονα να παραδεχτεί ότι ως οικονομικός σύμβουλος απέτυχε, οι δε αντιλήψεις του περί ελευθερίας των αγορών και μη ανάμειξης τού κράτους σ' αυτές (ο νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή) είναι για πέταμα. Αν απαντήσει το αντίθετο, θα είναι σαν να ομολογεί ότι ο προκάτοχός του τα έκανε μούσκεμα και ότι διαφωνεί με τις επιλογές τής κυβέρνησης στην οποία είναι υπουργός.
Προχωρούμε. Μεταξύ των άλλων που μάθαμε για τον κύριο Χαρδούβελη, είναι και το ότι διετέλεσε διευθυντής τού οικονομικού γραφείου τού Λουκά Παπαδήμου, όταν ο τελευταίος ήταν πρωθυπουργός (Νοέμβριος 2011 - Μάιος 2012). Αν θυμάμαι καλά, η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν που σχεδίασε και υλοποίησε την περίφημη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Δηλαδή, από τη μια ο κύριος Χαρδούβελης σχεδίαζε το τρόπο με τον οποίο θα ενισχύονταν οι τράπεζες κι από την άλλη συμβούλευε μια από τις τράπεζες που ενισχύθηκαν. Εδώ ή υπάρχει κάτι που εγώ δεν καταλαβαίνω ή έχουμε καραμπινάτη εφαρμογή τής παροιμίας "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει". Για την ακρίβεια, Γκίκας κερνάει και Γκίκας πίνει.
Πάντως, ο κύριος Χαρδούβελης είχε προϋπηρεσία στο συγκεκριμένο πόστο, αφού είχε διατελέσει διευθυντής τού οικονομικού γραφείου κι ενός άλλου πρωθυπουργού: του Κώστα Σημίτη (2000-2004). Όλως τυχαίως, ο κύριος Χαρδούβελης ήταν και τότε οικονομικός σύμβουλος μιας συστημικής τράπεζας (της Εθνικής) αλλά ας μη μείνουμε σε τέτοιες "λεπτομέρειες". Εκείνο που πρέπει να θυμηθούμε είναι ότι τότε, σε συνεργασία με την Γκόλντμαν Σακς, υλοποιήθηκε η περίφημη "δημιουργική λογιστική" μέσω της οποίας "κοροϊδέψαμε" τα ευρωσυνεταιράκια μας και ενταχθήκαμε στο ευρώ. Άρα, ο κύριος Χαρδούβελης είχε ενεργό ρόλο στο στήσιμο του καραγκιόζ-μπερντέ δια του οποίου πείσαμε εαυτούς και αλλήλους ότι το χρέος μας δεν υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ και το έλλειμμά μας το 3%. Θυμίζω ότι το 2004 ήρθε στην κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία και ο νέος υπουργός οικονομίας (ο Γιώργος Αλογοσκούφης) "ξεβράκωσε" τους προκατόχους του με την περίφημη -και βλακωδέστατη, εδώ που τα λέμε- "απογραφή". Είμαι πολύ περίεργος να μάθω την γνώμη που έχει σήμερα ο κύριος Χαρδούβελης για όσα έγιναν (πιο σωστά: βυσσοδομήθηκαν) εκείνη την εποχή.
Κι ενώ βομβαρδιστήκαμε με δημοσιεύματα για τα έργα και τις ημέρες τού κυρίου Χαρδούβελη, κατά παράδοξο (;) τρόπο δεν διάβασα πουθενά μια σημαντική λεπτομέρεια της καρριέρας του. Ποιά είναι αυτή; Από τον Μάιο του 1998 μέχρι τον Απρίλιο του 2000 ο κύριος Χαρδούβελης διετέλεσε μέλος τού διοικητικού συμβουλίου τού Χρηματιστηρίου Παραγώγων Αθηνών, θέση από την οποία μεταπήδησε στο οικονομικό γραφείο τού Σημίτη. Τώρα, βέβαια, δεν είναι και τόσο παράδοξο το ότι αυτή η "λεπτομέρεια" περνάει στα κούφια, αν σκεφτεί κανείς ότι το μεγάλο κραχ τού Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών άρχισε να εκδηλώνεται στα τέλη του καλοκαιριού τού 1999. Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και πολύ τιμητικό να βρίσκεσαι στο διοικητικό συμβούλιο ενός χρηματιστηρίου που καταρρέει, έτσι δεν είναι; Το ερώτημα είναι τί έκανε εν όψει αυτής της κατάρρευσης ο πολυπράγμων και πολυσπουδασμένος κύριος Χαρδούβελης; Η απάντησή του σ' αυτό το ερώτημα θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον.
=============================
Νεοφιλελεύθεροι «σύντροφοι» και καπιταλισμός-καζίνο!!!!
— Ο συντονισμός μεταξύ των οικονομικών παικτών, σε μια ελεύθερη οικονομία γίνεται από τον μηχανισμό της αγοράς …..μέσω του ανταγωνισμού που αναπτύσσεται ….και σημείωσε: «οι κεφαλαιούχοι είναι αυτοί που αντιπαθούν τις αλλαγές, γιατί ανατρέπουν ισορροπίες και απαιτούν από τους ίδιους εντονότερη προσπάθεια για να προσαρμοστούν σε μια ανοικτή οικονομία με αμεσότερο και εντονότερο ανταγωνισμό».
– Κε ΧΑΡΔΟΎΒΕΛΗ, ….ΓΙΑ ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΜΈΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΊΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΆΝΩ ΔΉΛΩΣΗΣ-ΘΈΣΗΣ ΣΑΣ- ….»ΠΕΊΤΕ» ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΠΏΛΗΣΗ ΤΟΥ 30% ΤΗΣ ΔΕΗ ΣΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΎΧΟΥΣ ΙΔΙΏΤΕΣ ….ΟΙ ΚΎΡΙΟΊ ΑΥΤΟΊ «ΑΝΤΙΠΑΘΟΎΝ -ΌΠΩΣ ΛΈΤΕ- ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΌ» ….ΣΥΝΕΠΏΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΌΜΕΝΑ ΠΕΡΊ ΜΕΊΩΣΗΣ ΤΗΣ ΤΙΜΉΣ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΉΣ ΜΟΝΆΔΑΣ ΠΡΟΣ ΌΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΉ ….ΕΊΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΉΜΑΤΑ ΈΩΛΑ ΚΑΙ «ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΆ» !!!!
— Στην αντίθετη περίπτωση, δεν θα είστε συνεπής με τις δηλώσεις σας (και μάλιστα στον αξιότιμο κ. Χ. Α. Παπαδημητρίου) οπότε και οι πολίτες αυτής της χώρας ….θα δικαιούνται να σας κρίνουν και θα επισημαίνουν:
« Ἢ λάλει ὡς φρονεῖς ἢ φρόνει ὡς λαλεῖς « …. Υπουργέ.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
[tsoutsouneros.arvanitis.eu]
Σχόλια