ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ

«Τα πράγματα είναι απλά», ισχυρίζεται ένας από τους πολλούς «προικισμένους» υπουργούς της κυβέρνησης – αναφερόμενος σε μία από τις νέες επιβαρύνσεις που έχουν αποφασισθεί μονομερώς από την Τρόικα, έχουν ψηφιστεί «δημοκρατικά» από τους έντιμους εκπροσώπους των Ελλήνων στη  Βουλή (με ποινή όμως διαγραφής από το κόμμα, σε περίπτωση αντίρρησης) ενώ επιβάλλονται αργότερα, σταδιακά και δικτατορικά, από την κυβέρνηση.
Για παράδειγμα, σχετικά με το πόσο απλά είναι τα πράγματα (καθώς επίσης πόσο ανόητους θεωρεί ο υπουργός αυτούς στους οποίους απευθύνεται), η Τρόικα αποφασίζει να επιβάλλει την πληρωμή ενός ποσού ύψους 25 €, όταν κανείς βγαίνει από το σπίτι του.
Η απόφαση της αυτή έρχεται στη  Βουλή μέσα σε ένα νομοσχέδιο, το οποίο μπορεί να αφορά χιλιάδες άλλα θέματα, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους σχέσεις – ας υποθέσουμε, «Ρυθμίσεις για το περιβάλλον».

• Αφού ψηφιστεί το νομοσχέδιο από τους «εκπροσώπους» των Πολιτών, από τους βουλευτές της κυβέρνησης ουσιαστικά, οι οποίοι αδιαφορούν σχεδόν στο σύνολο τους για τα συμφέροντα αυτών που τους εξέλεξαν, ο «νόμος των 25 €» παραμένει για κάποιο χρονικό διάστημα «στο συρτάρι» – έτσι ώστε να «αφομοιωθεί» από τους πολίτες, οι οποίοι δεν τον «αντιλαμβάνονται» στην πράξη, δεν πληρώνουν (ακόμη) δηλαδή, οπότε τους ενοχλεί λιγότερο η ψήφιση του.
• Κάποιους μήνες αργότερα ένας καινούργιος υπουργός, ο οποίος έχει διορισθεί αφού έχει πείσει την Τρόικα πως θα είναι «βασιλικότερος του Βασιλιά», πως θα ακολουθεί πιστά και κατά γράμμα τις εντολές της, ως ένας νέος γενίτσαρος, αναλαμβάνει την εφαρμογή του ήδη ψηφισμένου «νόμου των 25 €» – ευρισκόμενος στην ευχάριστη θέση να έχει τη δημόσια δικαιολογία πως ο ίδιος δεν είναι αυτός που τον ψήφισε, οπότε δεν φταίει σε τίποτα.

Εάν τώρα υπάρξουν αντιδράσεις, επειδή ο νόμος είναι εκ των πραγμάτων άδικος, ένα από τα πολλά χαράτσια με στόχο τη μεταφορά της ιδιωτικής περιουσίας στο δημόσιο και από εκεί στους δανειστές, τότε ο προικισμένος υπουργός δεν έχει να κάνει τίποτα άλλο, παρά να ανακοινώσει πως συμφωνεί με την κατάργηση του νόμου, αρκεί να του προταθούν κάποια «ισοδύναμα μέτρα» – τα οποία να εξασφαλίζουν τα συγκεκριμένα έσοδα που «απαιτεί η Τρόικα».

• Ουσιαστικά δέχεται λοιπόν (εάν) πως ο νόμος είναι άδικος, αλλά όχι το αποτέλεσμα του – το ποσόν δηλαδή που θα εισπραχθεί από την εφαρμογή του. Ο λαός βέβαια δεν καταλαβαίνει πως πληρώνει όλο και περισσότερους φόρους, για όλο και λιγότερες υπηρεσίες – πως αποκρατικοποιούνται η υγεία, η παιδεία, η συλλογή φόρων (σε αυτό αποσκοπούν τα εγκληματικά υψηλά νέα πρόστιμα) και όλο το υπόλοιπο κοινωνικό κράτος, από μία ήδη ιδιωτικοποιημένη κυβέρνηση.
• Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις και εφόσον οι Πολίτες δεν αντιδρούν, η δουλειά ενός υπουργού μίας κατεχόμενης χώρας, η οποία κυβερνάται από τους δικαστικούς κλητήρες των δανειστών της, είναι πράγματι πολύ απλή – ενώ όλοι οι υπουργοί, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, πρέπει να έχουν μία και μοναδική δεξιότητα: να είναι «επικοινωνιακοί», να έχουν το έμφυτο ή επίκτητο ταλέντο του ηθοποιού δηλαδή, χωρίς «συνειδησιακά ελαττώματα» ή «πατριωτικές αγκυλώσεις».

Με απλά λόγια, δεν παίζει κανένα ρόλο εάν είναι βιβλιοπώλες, νεκροθάφτες ή αλλαντοποιοί – αρκεί να μπορούν να χειραγωγούν τα «πλήθη», αποδεχόμενοι δουλικά, «ενδοτικά», για πολύ περισσότερα από τριάντα αργύρια βέβαια, την απολυταρχική εξουσία της τρόικας, καθώς επίσης να μπορούν να χρησιμοποιούν με θράσος το «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;», για να τρομοκρατούν αυτούς που σκέφτονται να αντιδράσουν.

Επομένως, δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι καλλιεργημένοι, μορφωμένοι, έντιμοι, ικανοί ή να έχουν σοβαρές σπουδές και εμπειρίες στη διαχείριση ενός κράτους. Αντίθετα, είναι πολύ καλύτερο να μην έχουν αυτές τις δεξιότητες – οι οποίες συνήθως λειτουργούν αρνητικά, όσον αφορά την τυφλή υποταγή στις εντολές τρίτων, ενώ δύσκολα επιτρέπουν τη «μετάλλαξη» σε γενίτσαρο.

• Συμπερασματικά λοιπόν, τα πράγματα είναι πολύ απλά για έναν «πολιτικό», ο οποίος έχει μία κυβερνητική θέση – αρκεί να «προΐσταται» ενός λαού που πιστεύει ότι, εάν αφήσει τις αλεπούδες να λυμαίνονται ελεύθερες σε ένα κοτέτσι, ή τους λύκους σε μία στάνη προβάτων, θα καταφέρουν οι κότες ή τα πρόβατα να μην κατασπαραχθούν και να επιβιώσουν.
• Πόσο μάλλον όταν ο λαός αυτός αποκαλεί το φόβο ηθική, ισχυριζόμενος ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει βία για να διώξει τις αλεπούδες και τους λύκους από την επικράτεια του – ότι είναι δυνατόν να φύγουν από μόνοι τους, εάν δείξει καλή διαγωγή, ή πως θα τον λυπηθούν και δεν θα τον κατασπαράξουν.
• Με απλά λόγια πως θα μπορούσαμε να πείσουμε με καλό τρόπο, χωρίς να πολεμήσουμε δηλαδή, τους Γερμανούς, όταν εισέβαλλαν στα σύνορα μας το 1940, να μην το κάνουν – καθισμένοι ήρεμα και ειρηνικά στους καναπέδες μας.
• Περαιτέρω, το πρόβλημα για οποιονδήποτε θέλει να γίνει πολιτικός σήμερα, είναι να περάσει στις κομματικές εξετάσεις – γεγονός που προϋποθέτει τη διαφθορά του, έτσι ώστε να είναι «εκβιάσιμος» από τους «συντρόφους» του.
• Υπενθυμίζουμε πως σε ανάλογες «συμμορίες», στη μαφία για παράδειγμα, δεν μπορεί να γίνει κανένας μέλος, εάν προηγουμένως δεν αποδείξει πρακτικά την αφοσίωση του – την υποταγή του καλύτερα στους βίαιους, ανενδοίαστους κανόνες της. Η αφοσίωση αυτή προϋποθέτει συνήθως τη δολοφονία, την κλοπή ή κάτι άλλο ανάλογο – έτσι ώστε να μην είναι αργότερα σε θέση να κατηγορήσει κάποιον «συνάδελφο» του ή να νοιώσει ηθικούς ενδοιασμούς.

Συνεχίζοντας, είναι δύσκολο να χαρακτηρίσει κανείς τους πολίτες μίας χώρας, οι οποίοι πιστεύουν πως είναι δυνατόν να αλλάξει χαρακτήρα η «μαφία» του εσωτερικού ή του εξωτερικού – πως μπορεί δηλαδή να σταματήσει να εγκληματεί και να τους κλέβει τα υπάρχοντα τους, χωρίς να διαφοροποιηθεί ριζικά το σύστημα, χωρίς να (εκ)διωχτούν όλοι οι πολιτικοί ανεξαιρέτως, μαζί με τους ξένους εντολείς τους και χωρίς οι ίδιοι να κάνουν τίποτα.

Η αιτιολογία τους, σύμφωνα με την οποία φοβούνται πως θα επικρατήσει το χάος και η αναρχία, εάν διώξουν τους λύκους και παραμείνει ακυβέρνητη η στάνη με τα πρόβατα, ακούγεται μάλλον οξύμωρη και δεν είναι καθόλου εύκολο να πείσει. Βέβαια, φαίνεται πως έχει κάποια λογική – με την έννοια πως, σε μία τέτοια περίπτωση, θα μπουν ελεύθερα οι άλλοι λύκοι που καιροφυλαχτούν έξω από τη στάνη ή πως τα πρόβατα θα «φαγωθούν» μεταξύ τους

Εν τούτοις, η λογική αυτή είναι εντελώς έωλη – επειδή αφενός μεν το χάος είναι προτιμότερο από την οργανωμένη γενοκτονία που κλιμακώνεται, αφετέρου υπάρχει λύση για να μην βυθιστεί στο χάος και να προστατευθεί μία χώρα από τη «μαφία» του εσωτερικού και του εξωτερικού – η οποία «λυμαίνεται» ανεμπόδιστη στην επικράτεια της, υποχρεώνοντας τον εγχώριο πληθυσμό να πληρώνει κάθε είδους διόδια, για να περνάει από τους δρόμους που ο ίδιος χρηματοδότησε.

• Η λύση αυτή είναι η συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση της χώρας – με την εκλογή ενός προέδρου απ’ ευθείας από το λαό, ο οποίος θα διορίζει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, με την ψήφιση των βασικών νόμων από τους ίδιους τους πολίτες (δημοψηφίσματα), με την εκλογή των μελών ενός κοινοβουλίου (εθνοσυνέλευση), τα οποία θα μπορούν να νομοθετούν αλλά θα απαγορεύεται να είναι στελέχη της κυβέρνησης, με την ανεξαρτησία των Θεσμών, με την απαγόρευση της κρατικής ενίσχυσης των κομμάτων, τα οποία τότε θα είναι «κοινωφελείς, μη κυβερνητικές οργανώσεις για την παραγωγή πολιτικής» κοκ.
• Ουσιαστικά λοιπόν η μοναδική λύση είναι η αλλαγή του συντάγματος και η υιοθέτηση ενός νέου πολιτεύματος: της άμεσης δημοκρατίας.
• Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα συνεχίσουν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί να κατηγορούν τα θύματα τους, ισχυριζόμενοι πως πρόκειται για φοροφυγάδες, θα επιμένουν κάποιοι ανεπαρκείς, ανίκανοι ή γενίτσαροι υπουργοί να «εμπαίζουν» τους πολίτες, ισχυριζόμενοι πως «τα πράγματα είναι απλά», θα κλιμακωθεί η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τόσο από την εγχώρια, όσο και από την ξένη «ελίτ», θα εξευτελίζεται στο διηνεκές η αξιοπρέπεια των Ελλήνων, θα εντείνεται η εξαθλίωση τους κοκ. – έως εκείνη τη στιγμή που θα αφελληνισθεί πλήρως η χώρα, θα «διαμελισθεί» ίσως για να κυβερνάται ευκολότερα ή θα εγκατασταθούν οι «επίλεκτοι» των εισβολέων μόνιμα στο εσωτερικό της.
• Υστερόγραφο: Εύλογα έχει στραφεί όλη η προσοχή των Ελλήνων στο οικονομικό δράμα που βιώνουν, στην οικονομική γενοκτονία καλύτερα που συντελείται στη χώρα τους, στην οποία έχουν αφενός μεν εισβάλλει οι δολοφόνοι των λαών, αφετέρου η τευτονική Γερμανία. Εν τούτοις, αυτό που ίσως έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ο αφελληνισμός, από τον οποίο απειλείται η πατρίδα μας - όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο κείμενο μας, τονίζοντας το εξής:

«Για πρώτη φορά στην μακραίωνη ιστορία της Ελλάδος υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η χώρα μας να εξαφανισθεί σαν έθνος – όπως συνέβη και με άλλους λαούς στο παρελθόν. Μήπως αλήθεια είναι προτιμότερη η χρεοκοπία από τον αργό, επώδυνο και σίγουρο θάνατο, καθώς επίσης από τον αφελληνισμό που προετοιμάζεται;»

Στα πλαίσια αυτού του κινδύνου, το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι εξαιρετικά σημαντικό – αφού, σύμφωνα με μελέτες, ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 300.000 μέσα σε δέκα μόλις χρόνια, στα 9,9 εκατομμύρια.

• Με τη γήρανση των Ελλήνων δε στο ζενίθ (2,2 εκατομμύρια ή το 20% του πληθυσμού είναι άνω των 65 ετών, γεγονός που μας κατατάσσει στην τρίτη θέση μετά τη Β. Κορέα και την Ιαπωνία) και τα παιδιά κάτω των 14 ετών στο ναδίρ (1.650.000 εκ. έναντι 2.250.000 πριν από 40 περίπου έτη), δεν είναι υπερβολικό να αναφέρεται κανείς σε μία άνευ προηγουμένου «φυλετική εκκαθάριση» - ενώ θεωρείται πως εάν ο πληθυσμός μειωθεί κάτω από τα 8 εκ., τότε η πιθανότητα εξαφάνισης του μέσα σε πενήντα έτη δεν είναι απίθανη.

Εάν τώρα συνυπολογίσουμε τα αποτελέσματα της πολιτικής λιτότητας που έχουν επιβάλλει οι ξένοι εισβολείς (τεράστια μείωση των γάμων και τρομακτικός περιορισμός των γεννήσεων, αυτοκτονίες, ανεργία, απαισιοδοξία, «φυγή» στα ναρκωτικά, εγκληματικότητα, μετανάστευση των Ελλήνων κοκ.), τότε είναι εμφανές πως οι προοπτικές γίνονται ακόμη πιο σκοτεινές. Πόσο μάλλον όταν ο αριθμός των (παράνομων κυρίως) μεταναστών πλησιάζει το 20% του συνολικού πληθυσμού της χώρας - με πολλές πιθανότητες να συνεχίσει αυξανόμενος. 
Πηγή
===============================================
ΣΙΩΠΗΛΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ: Η … ΓΕΝΝΗΣΙΣ ως είδος πολυτελείας.

Η απόκτηση ενός παιδιού είναι πλέον προνόμιο για λίγους στην ισοπεδωμένη Ελλάδα του 2014. Το δικαίωμα στην αναπαραγωγή της ίδιας της ζωής και της ελπίδας έχει σβήσει για χιλιάδες ζευγάρια που εξαναγκάζονται σε διακοπή της κύησης πιεζόμενα από τα οικονομικό αδιέξοδο. Μείωση των γεννήσεων, αύξηση των αμβλώσεων, ελλιπής προγεννητικός έλεγχος και αύξηση των νεκρών εμβρύων ο τραγικός απολογισμός….

Χριστός γεννάται σήμερα, παιδικές φωνές και εικόνες χαρούμενων οικογενειών να διασκεδάζουν στα ζεστά: το χριστουγεννιάτικο στερεότυπο που αργοσβήνει , μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής της πλέον αντικοινωνικής και απάνθρωπης πολιτικής, που γνώρισε μεταπολεμικά η χώρα.

Εκατοντάδες νοικοκυριά παραμένουν συσκοτισμένα, οι μάγοι με τα δώρα δεν ήρθαν για χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους, που για πρώτη χρόνο φέτος έμειναν χωρίς επίδομα εορτών και οι άνεργοι και ανασφάλιστοι της χώρας ψάχνουν απεγνωσμένα μια αλήθεια στις τυπικές ευχές των ημερών για καλύτερες μέρες.

Και ενώ η γέννηση του Χριστού γιορτάζεται με λαμπρότητα από δημάρχους σε κεντρικές πλατείες και η χώρα έχει ήδη μπει σε τροχιά ανάκαμψης κατά τους μνημονιακούς ταγούς, το δικαίωμα στην αναπαραγωγή της ίδιας της ζωής και της ελπίδας έχει σβήσει για χιλιάδες ζευγάρια που επιλέγουν τη διακοπή της κύησης και δεν αποφασίζουν τη γέννηση ενός παιδού σε μια χώρα , όπου οι κυβερνώντες χτυπούν αλύπητα την εργασία, την υγεία, τη μητρότητα και τελικά την ίδια τη ζωή.

Ο Κώστας Παπαδόπουλος επιμελητής Β΄μαιευτήρας – γυναικολόγος στο νοσοκομείο Αλεξάνδρας μας μιλά για την εμπειρία του:

Καθημερινά επισκέπτονται το μαιευτήριο νέες γυναίκες χωρίς  προβλήματα υγείας, χωρίς παιδιά, οι οποίες μένουν έγκυες και ενώ επιθυμούν να τεκνοποιήσουν , εξαναγκάζονται να οδηγηθούν σε διακοπή της κύησης τους για λόγους καθαρά οικονομικούς.

Επίσης γυναίκες μακροχρόνια άνεργες και κατ’ επέκταση ανασφάλιστες, οι οποίες δεν μπορούν να καλύψουν ούτε καν τα έξοδα για την διακοπή της κύησης τους στα νοσοκομειακά πλαίσια,  καταφεύγουν  στην εφαρμογή πρακτικών, πολύ επικίνδυνων για την υγεία τους. Λαμβάνουν χωρίς ιατρική συμβουλή εκτρωτικά φάρμακα και τελικά εισάγονται στο νοσοκομείο με αιμορραγία με τη μορφή του επείγοντος.

Στην περίπτωση που κάποιες από αυτές τις ανεπιθύμητες κυήσεις συνεχιστούν, ο προγεννητικός έλεγχος είναι ανεπαρκής έως ανύπαρκτος, με αποτέλεσμα την αύξηση των πιθανοτήτων για την γέννηση παιδιών με χρωμοσωμικές ανωμαλίες και άλλα παθολογικά προβλήματα ή ακόμα και τον ενδομήτριο θάνατο του εμβρύου,  καθώς και αύξηση των πιθανοτήτων για την ανάπτυξη παθολογικών προβλημάτων  στην έγκυο .

Η ελλειπής παρακολούθηση των γυναικών μετατρέπει και επιθυμητές κυήσεις σε υψηλού κινδύνου , αφού το κόστος του προγεννητικού ελέγχου είναι απαγορευτικό για άνεργες αλλά και για εργαζόμενες εγκύου , αφού το κόστος των εξετάσεων δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία.

 Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Αρχή, οι γεννήσεις στην Ελλάδα, κατά το 2012 ανήλθαν σε 100.371 (51.654 αγόρια και 48.717 κορίτσια), παρουσιάζοντας μείωση κατά 5,69% σε σχέση με το 2011, που είχαν ανέλθει σε 106.428 ( 54.862 αγόρια και 51.566 κορίτσια) . (pdf )

Την δραματική κατάσταση αποδέχεται με το πιο επίσημο τρόπο το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από τον υπουργό Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, απαντώντας, σε ερώτηση κοινοβουλευτικού ελέγχου, σχετικά με τη πενταετία 2007-2012, το 2007 ο αριθμός γεννήσεων ήταν 111.926 και έπεσε σταδιακά τα επόμενα χρόνια, με τις γεννήσεις να περιορίζονται το 2012, στις 100.980.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία καταγραφής γεννήσεων ζώντων νεογνών που τηρούνται στο Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και παρατίθενται στην εν λόγω απάντηση, στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Προληπτικού Ελέγχου Νεογνών, παρατηρείται μείωση του αριθμού αυτών, περίπου 10% την τελευταία πενταετία και συγκεκριμένα το 2007 (111.926), 2008 (118.302), 2009 (117.933), 2010 (114.766), 2011 (107.200), 2012 (100.980).

Σε μεταγενέστερο σημείο της απάντησης, διαβάζουμε έκπληκτοι «κατόπιν των ανωτέρω διαπιστώνεται πραγματικά μερική κάλυψη σε ασφαλιστικό επίπεδο των εξετάσεων προγεννητικού ελέγχου, το περιεχόμενο του οποίου δεν έχει διευρυνθεί από το 1999, παρά τις συνεχείς επιστημονικές εξελίξεις. Το γεγονός αφήνει ακάλυπτους τους γονείς και τα έμβρυα από την πρόληψη της εκδήλωσης ή την ανατροπή νέων πλέον των προβλεπόμενων νοσηρών καταστάσεων».

Στο ίδιο συμπέρασμα συγκλίνουν τα ευρήματα της έρευνας που πραγματοποιήσε ο Τομέας Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ)

* Από το 2009 και μετά κατεγράφη πτώση των γεννήσεων 10,13% από το 2009 στο 2011 (2009: 10,45 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, 2010: 10,15 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, 2011: 9,39 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους).

* Από το 2008 και μετά καταγράφηκε αύξηση των γεννήσεων νεκρών εμβρύων 21,15% από το 2008 στο 2011 (2008: 3,31 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2009: 4,28 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2010: 4,36 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2011: 4,01 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα).

* Η παραπάνω εξέλιξη συνδέεται με τη δραματική πτώση του ΑΕΠ από το 2009 στο 2011 κατά 14,82%.

* Ειδικά η αύξηση στις γεννήσεις νεκρών βρεφών συνδέεται με την αύξηση της ανεργίας και κυρίως των γυναικών από 11,7% το 2008 σε 24,5% το 2011. Οπως επισημαίνουν οι ερευνητές, στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων θα πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός ότι οι γεννήσεις νεκρών εμβρύων συνδέονται με την ελλιπή πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας, η οποία αποτρέπει τις εγκύους από τον ολοκληρωμένο περιγεννητικό έλεγχο.

Το δικαίωμα στη μητρότητα, το δικαίωμα στην ίδια την αναπαραγωγή της ζωής αποκτά ταξικό χαρακτήρα στην Ελλάδα του Μνημονιακού τρόμου . Ο κύριος Υπουργός των Οικονομικών χαρακτηρίζει αστεία και ανάξια σχολιαμού την απόφαση ενός ζευγαριού ανέργων  να προχωρήσουν σε διακοπή κύησης .

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://totekmirio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1869:i-gennisis-os-eidos-polyteleias&catid=20:top-stories&Itemid=435

Η απόκτηση ενός παιδιού είναι πλέον προνόμιο για λίγους στην ισοπεδωμένη Ελλάδα του 2014. Άλλωστε οι νοσηροί εγκέφαλοι της φορολογικής ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομικών, χαρακτηρίζουν τα παιδιά τεκμήριο διαβίωσης