Blogger:
Σκάει η μεγαλύτερη μεταπολιτευτική πολιτική φούσκα.
Αν ο Σημιτάκος υπήρξε ο υπερτιμημένος λογιστής - που διέλυσε τη χώρα - ο Βενι ακολουθεί κατά πόδας αφού έχοντας κατακτήσει τον τίτλο του νεκροθαύτη τη ασφαλιστικών ταμείων και της χώρας με το psi, τώρα κατακτά επάξια τον τίτλο του μέγιστου υπέρβαρου διαστροφέα κάθε έννοιας δικαίου. Συνταγματολόγος κατ' όνομα (Μεταγγννέστερη εγγραφή: που δεν βλέπει παραβιάσεις του Συντάγματος...) μένει στην ιστορία για τις θεσμικές του παρεμβάσεις που όλες αποδείχθηκαν ότι υπηρέτησαν τη συγκεκριμένη στιγμή συμφέροντα. H τελευταία του πράξη, να κρατήσει για την πάρτη του ένα στοιχείο με το οποίο μπορούσε να εκβιάσει πολύ κόσμο και φυσικά όχι για να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον, είναι μια ακόμα απόδειξη για τον τρόπο που έβλεπε και συνεχίζει να βλέπει τις δημόσιες υποθέσεις. Σε πλήρη όσμωση με τις προσωπικές του υποθέσεις. Ο τύπος αυτός έβλεπε το κράτος σαν τσιφλίκι του και φυσικά ουδέποτε πέρασε από το μυαλό του ότι χρειάζεται να δώσει λογαριασμό σε κανένα. Μήπως έδωσε λογαριασμό για τα 100 δισ. δραχμές που εξανεμίσθηκαν στον: «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα» (βλέπε και εδώ για την βαθιά ασθένεια του ΠΑΣΟΚ)
Σκάει η μεγαλύτερη μεταπολιτευτική πολιτική φούσκα.
Αν ο Σημιτάκος υπήρξε ο υπερτιμημένος λογιστής - που διέλυσε τη χώρα - ο Βενι ακολουθεί κατά πόδας αφού έχοντας κατακτήσει τον τίτλο του νεκροθαύτη τη ασφαλιστικών ταμείων και της χώρας με το psi, τώρα κατακτά επάξια τον τίτλο του μέγιστου υπέρβαρου διαστροφέα κάθε έννοιας δικαίου. Συνταγματολόγος κατ' όνομα (Μεταγγννέστερη εγγραφή: που δεν βλέπει παραβιάσεις του Συντάγματος...) μένει στην ιστορία για τις θεσμικές του παρεμβάσεις που όλες αποδείχθηκαν ότι υπηρέτησαν τη συγκεκριμένη στιγμή συμφέροντα. H τελευταία του πράξη, να κρατήσει για την πάρτη του ένα στοιχείο με το οποίο μπορούσε να εκβιάσει πολύ κόσμο και φυσικά όχι για να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον, είναι μια ακόμα απόδειξη για τον τρόπο που έβλεπε και συνεχίζει να βλέπει τις δημόσιες υποθέσεις. Σε πλήρη όσμωση με τις προσωπικές του υποθέσεις. Ο τύπος αυτός έβλεπε το κράτος σαν τσιφλίκι του και φυσικά ουδέποτε πέρασε από το μυαλό του ότι χρειάζεται να δώσει λογαριασμό σε κανένα. Μήπως έδωσε λογαριασμό για τα 100 δισ. δραχμές που εξανεμίσθηκαν στον: «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα» (βλέπε και εδώ για την βαθιά ασθένεια του ΠΑΣΟΚ)
Aντιγράφω από τα σχόλια στο Youtube.
- Εσυ Βενιζέλε ως υπουργός έλαμψες δια των ψεμάτων σου. Θυμάμαι εκείνο το μεσημέρι από την ΔΕΘ που είπες ότι το χαράτσι για τα ακίνητα θα είναι μισό ευρώ το τετραγωνικό και μια μέρα μετά μάθαμε όλοι μας ότι είναι 5 ευρώ + 25% προσαύξηση για τα νέα σπίτια!! ΨΕΥΤΗ !!!!!! ΥΠΟΚΡΙΤΗ !!!! ΦΑΣΙΣΤΑ !!!!! ΓΕΛΟΙΟ ΠΟΚΕΙΜΕΝΟ!!!!!!!!!!!
- Ερχεται η ώρα σου κάθαρμα. Μια από τις κρεμάλες που θα στηθούν θα φέρει το όνομά σου !!!!
- Χοντρέ απόψε τελείωσες. Απόψε το ΠΑΣΟΚ κατέστη εξωκοινοβουλευτικό κόμμα. Δεν μπορώ να φανταστώ που θα βρεις τόσους ηλίθιους για να πιάσεις 3% στις επόμενες εκλογές. Αποτελείς μακράν την πιο θλιβερή πολιτική καρικατούρα αυτής της κρίσης.
- Ένα πολύ καλό σχολιασμό του υποκειμένου που λέγεται Βενιζέλος θ' ακούστε από την Ελληνοφρένεια, εδώ
- ΡΗΤΩΡ ΠΟΝΗΡΟΣ ΤΟΙΣ ΝΟΜΟΙΣ ΛΥΜΑΙΝΕΤΑΙ…
- Επίθεση Καμμένου σε Βενιζέλo
- Βρέθηκε η λίστα! Οι «ληστές;»
- Στην φάκα της “λίστας Λαγκαρντ” πιάστηκε ο Βενιζέλος
- Ο Βενιζέλος κατάλαβε “Λίτσα” και όχι “λίστα”
- Νέο χαστούκι Πεπόνη σε όσους έλεγαν «μη νόμιμη» τη λίστα Λαγκάρντ!
- Γιατί να πιστέψουμε ότι η λίστα δεν αλλοιώθηκε;
- Η συγκάλυψη και η ομερτά
- "Ο Βενιζέλος έχει προκαλέσει εμετό σε όλη την κοινωνία" (για κοίτα που είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω με τον Κασιδιάρη!!!) και Χαμός στη Βουλή! Κλέφτες, λαμόγια, έξωωωωωωω, Κασιδιάρης για ΑΟΖ, πετρέλαια, Παπανδρέου - "Κάποιος να πει στο Βενιζέλο να σκάσει" !
- Ανεπανόρθωτη η πολιτική ζημιά από τη λίστα
- Λίστα Λαγκάρντ
- Σαν να μην υπάρχω
- Η όλη δυσοδία της υπόθεσης με τη λίστα του Βενιζέλου μου θύμισε παλιές ιστορίες ενός άλλου παλικαριού που μπέρδεψε και κείνο την βούρτσα με την ..ούτσα... εδώ οι αναλογίες προφανείς...
- Καριόληδες
- Παραβάσεις καθήκοντος στους χειρισμούς κατά της διαφθοράς
- Ευθύνες σε Διώτη, Καπελέρη
- Ένα χοιρινό εποχούμενο τεθωρακισμένης πανάκριβης BMW που το έλεγαν Βαγγέλη
- Ο Βενιζέλος και τα φρέσκα φρούτα του…..
- Βενιζέλος: Η έπαρση της κακουργίας και του ψεύδους
- Μην ντρέπεσαι που είσαι ΠΑΣΟΚ!
=======================================================
Οποια λίστα κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις τον κ. Βενιζέλο,
στο εξής Μπενύτο – Μπενίτο για να συνεννοούμεθα.
Με έναν τρόπο η πολιτική διαδρομή Βενιζέλου αποδίδει, σημειολογικώς τουλάχιστον, όλην την αύρα (αλλά και την πραγματικότητα) της μεταπολιτευτικής δικομματικής μας παρακμής.
Από την εποχή που ως πολιτικό μειράκιοκουβαλούσε την τσάντα του Δημήτρη Τσάτσου στο Πανεπιστήμιο, έως σήμερα, που μαζί με τα άλλα δύο ανδρείκελα δηώνουν τη χώρα και λεηλατούν τον λαό, η διαδρομή Βενιζέλου βρίθει καταστάσεων και γεγονότων που καλύπτουν όλη την γκάμα, απ’ την τραγωδία έως την κωμωδία, ένας διαρκής κωμικοτραγικός τραγέλαφος.
- Από την εποχή της «Θεσσαλονίκης Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» το 1997, όποια πέτρα εξαχρείωσης, εκμαυλισμού, διαφθοράς κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις μιαν κομματική και κρατική παθολογία, για την οποίαν ουδέποτε απεδόθη λογαριασμός.
- Ενα φαγοπότι στο οποίο η μισή καλή (κομματική) κοινωνία της πόλης είχε αμφιτρύωνα τον κ. Βενιζέλο – για τους φίλους, Μπένυ.
- Ακόμη και σήμερα, εν έτει 2012, δεν έχουμε ιδέα για τη διαχείριση των 100 δισ. δραχμών εκείνου του οργίου – λες και τα κρατικά λεφτά (απ’ τους φόρους μας) ήταν τσιφλίκι απ’ τον πατέρα τους εκείνων που τα διαχειρίσθηκαν.
Ως τσιφλίκι απ’ τον πατέρα του αντιμετώπισε ο Μπενύτο και τον Μαραθώνα – το ιερό πεδίο της μάχης. Το οποίον κατέσκαψε κι έκανε νερόλακκο – ήτοι Κωπηλατοδρόμιο για δέκα μέρες, όπου τώρα κοάζουν βάτραχοι και συρίζουν νεροφίδες.
Ως και τους ιστορικούς χάρτες «πείραξε» ο Μπενύτο τότε, για να αντικρούσει τις αιτιάσεις των ιστορικών (κυρίως απ’ το εξωτερικό) ότι βεβηλώνει το ιερό πεδίο, προκαλώντας με τα φληναφήματά του τους καγχασμούς σε όλη την Ευρώπη. Οχι μόνον για την ιεροσυλία αλλά και για τις φτηνιάρικες δικαιολογίες: «οι Ελληνες δεν έχουν ιερό και όσιο, δίνουν γην και ύδωρ» έγραφαν τότε, με
χαρακτηριστικές αναφορές στην ιστορία μας, οι «Times» του Λονδίνου, οικτίροντας τον Υπουργό Πολιτισμού (που ατίμαζε τον πολιτισμό της χώρας του).
Ομως, ας πάμε εν τάχει, διότι ο βίος και η πολιτεία του Μπενύτο – Μπενίτο τυγχάνουν οδός μακρά! (και απανδόκευτος): Πίσω απ’ τον
αισχρότατο, τον αίσχιστο Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών, ποιος άλλος; ο Μπένυ!
Πίσω απ’ τον τυποκτόνο Νόμο περί Τύπου που επιτρέπει εξοντωτικές αγωγές, ποιος άλλος; ο ευνοούμενος του ΔΟΛ, Μπενύτο!
Ο Συνταγματολόγος που έχει κάνει το Σύνταγμα κουρέλι. Ο εγκέφαλος που έβαλε διαφορετικό ΦΠΑ στις μπουγάτσες αναλόγως αν τις τρως καθιστός ή όρθιος, αν είναι ζεστές ή κρύες κι αν είναι αλμυρές ή ανάλατες με κρέμα!
Ο γίγαντας που διεκήρυττε το αντισυνταγματικόν της έκτακτης εισφοράς μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, για να την πραγματώσει αμέσως μετά ο ίδιος!
Ο γίγαντας που έκανε λεονταρισμούς στην Τρόικα, για να σταθεί ύστερα μπροστά της – και να στέκεται έκτοτε σαν δαρμένο ποντίκι.
Πίσω απ’ τον νόμο για τη βασιλική περιουσία, ποιος άλλος; ο Μπενύτο! Πίσω απ’ το χάρισμα των χρεών του ΠΑΟΚ και του Αρη, ποιος άλλος; ο Μπενίτο, ο
σοσιαλιστής με τα κονέ σε όλες τις ενορίες της Εκκλησίας στη συμπρωτεύουσα από τότε που ήταν συμβασιλεύουσα.
Πίσω από τις χρηματοδοτήσεις στις μισές ΜΚΟ της επικράτειας, ποιος άλλος; 0 Μπενίτο – Μπενύτο,
ο ρήτωρ! που εκλαμβάνει τον βερμπαλισμό την κομπορρημοσύνη, τη μεγαληγορία και την αμετροέπεια ως ευφυΐα,
ο άνθρωπος που ανακηρύχθηκε απ’ τον Τύπο στη Δύση, ως «ο χειρότερος Υπουργός Οικονομικών της Ενωσης» – αριστίνδην!!!
ο υπερφίαλος και αφιλοσόφητος με την απίστευτη ευκολία στα ψέματα! τις σοφιστείες! και τις δοκησισοφίες!
ένας άνθρωπος ορχήστρα
που θυμίζει πολύ τα θεατρικά μπουλούκια του μεσοπολέμου, με τη διαφορά ότι στην περίπτωσή του το όλον μπουλούκι είναι μονομελές,
μόνος του στην όπερα μπούφα,
μόνος του στη φάρσα, μόνος του στο γκροτέσκ – μόνος του υπέρ του δημοψηφίσματος Γιωργάκη, εναντίον πέντε λεπτά μετά και πάλι υπέρ αργότερα. Τέλος
δεν έχει το τυχάρπαστον και το καιροσκοπικόν της διαδρομής του, τέλος δεν έχει η οίηση του ίδιου, αν
ζούσε σε άλλη χώρα θα τον είχαν πάει για αποτοξίνωση απ’ τον εαυτόν του.
Ζει όμως στην Ελλάδα και την έστειλε ο ίδιος και οι εντιμότατοι φίλοι του για βρούβες στους τάφους με τα μέτρα…
Ομως όλες οι πορείες, και οι πιο φρενήρεις, έχουν σημεία καμπής.
Νομίζω ότι η Λίστα Λαγκάρντ είναι για τον κ. Βενιζέλο ένα σημείο καμπής – η αρχή της πτώσης του. «Πιάστηκε με τη γίδα στον ώμο». Πιάστηκε να λέει ψέματα, να κατέχει (και να διαχειρίζεται;) τη λίστα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, να λέει κουταμάρες (περί το νόμιμον) για την αξιοποίησή της (νομική σκέψη, μηδέν) – και, εν τέλει, επιτέλους
να παραδέχεται ότι δεν κατάλαβε αμέσως (ωσαννά ωσαννά) περί τίνος πρόκειται και ότι «μόλις κατάλαβε» (ωσαννά ωσαννά) έστειλε τη λίστα στο Μαξίμου.
Για να παραδέχεται ο Μπενύτο ότι υπήρξε «βραδυφλεγής», έχουν σφίξει τα γάλατα…
Για δύο ολόκληρα χρόνια ο κ. Βενιζέλος είχε τη λίστα (πειραγμένη πλέον ή ακόμα απείραχτη) στην τσέπη του. Τελεία. Παύση. Μετά τρία θαυμαστικά! Και καπάκι χίλια ερωτηματικά! Πιστεύω ότι ο κ. Βενιζέλος έχει φάει το κεφάλι του – ανεξαρτήτως αν η αλαζονεία του τον αφήνει να το καταλάβει, έχει φάει το κεφάλι του.
Στην πολιτική του πορεία αποτυπώνεται η εξαχρείωση των δικομματικών ηθών που καθιερώθηκαν στη μεταπολίτευση οδηγώντας την πατρίδα στη Σκύλα της Διαφθοράς και τη Χάρυβδη της Διαπλοκής.
Που με τη σειρά τους οδήγησαν στον Αδη του Μνημονίου και τον Κέρβερο της Τρόικας.
Τέλος, για να εννοήσουμε τι εισίν όλα τα ως άνω! γράφοντας ο ίδιος τα εν λόγω, κινδυνεύω να υποστώ αγωγή από τον κ. Βενιζέλο (Νόμος περί Τύπου, Βενιζέλος). Αντιθέτως, εγώ (ούτε ο ίδιος, ούτε μέσω του φυσικού μου δικαστή, ούτε μέσω του εξουσιοδοτημένου εκπροσώπου μου στο Κοινοβούλιο) μπορώ να ελέγξω τον κ. Βενιζέλο (Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών, Βενιζέλος)…
Ο κυρ Βενιζέλος πήγε να παίξει με τη Λίστα τον παπά. Οποιο χαρτί όμως κι αν σηκώναμε, ο ίδιος ήταν από κάτω…
ΥΓ.: Μπενύτο Μαινόμενος χθες στο δελτίο του «Mega». Εκτός εαυτού, χαρακτήρισε χυδαία την επίθεση που δέχεται, επίθεση στο πρόσωπό του, επίθεση στο κόμμα, επίθεση στη σταθερότητα της χώρας, επίθεση στους θεσμούς.
Οπως καταλαβαίνετε, ο κ. Βενιζέλος είναι όλα αυτά, το κόμμα του, η σταθερότητα της πατρίδας, οι θεσμοί!!!
Δοξάστε τον ή δέστε τον…
*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012
=========================================================
Στην πλήρη καταρράκωση του όποιου εναπομείναντος κύρους του πολιτικού συστήματος συνεισέφερε τα μέγιστα ο τρόπος χειρισμού της διαβόητης πλέον «λίστας Λαγκάρντ» από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλο και τον προκάτοχό του στο υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, τον επιφανέστερο εκ των αποκληθέντων «κηπουρών» του Γ. Παπανδρέου. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου κράτησε επί σχεδόν 7 μήνες κρυφή την ύπαρξη της επίμαχης λίστας και την έδωσε στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ μόνο όταν έφευγε από τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Μετά από δύο μήνες, ο υπεύθυνος του ΣΔΟΕ την παραδίδει στον νέο υπουργό Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος με τη σειρά του την κρατάει στο συρτάρι του επί έναν ολόκληρο χρόνο, με αποτέλεσμα η «λίστα Λαγκάρντ» να... «εξαφανιστεί»!
Αυτή η «εξαφάνιση» της λίστας με τα ονόματα 1.991 Ελλήνων που είχαν καταθέσεις σε μία και μόνη τράπεζα (την HSBC) στην Ελβετία επιτρέπει κάθε είδους βάσιμες ή αβάσιμες εικασίες. Αναλόγως του βαθμού καχυποψίας του κάθε Ελληνα προς το πολιτικό σύστημα, ο καθένας πιστεύει ό,τι θέλει. Οι αφελέστεροι θεωρούν ότι έγινε «κουκούλωμα» των φοροφυγάδων, συγκάλυψη δηλαδή των ενόχων. Οι πιο «πονηρεμένοι» έχουν την άποψη -χωρίς στοιχεία, βεβαίως- ότι οι λίστες αξιοποιήθηκαν για τον εκβιασμό πολιτικών αντιπάλων και οικονομικών παραγόντων. Το βέβαιο πάντως είναι ότι μόνο θυμηδία και σκωπτικά σχόλια προκάλεσε ο ισχυρισμός Βενιζέλου ότι δήθεν «γίνεται απόπειρα διάλυσης του θεσμικού ιστού της χώρας και της παράταξης» μέσω της κριτικής που ασκείται στους χειρισμούς του, που οδήγησαν στην «εξαφάνιση» της λίστας. Ούτε καν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν συμμερίζονται την άποψη του αρχηγού τους στην ολότητά τους. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσωπικά και το κόμμα του βγαίνουν εξαιρετικά αποδυναμωμένοι από την υπόθεση αυτή. Η αιτία της αποδυνάμωσής τους όμως δεν είναι η συνωμοτική δράση κάποιων κέντρων, αλλά τα πεπραγμένα του Ευ. Βενιζέλου και των κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ απειλείται όντως με αποσύνθεση, αλλά εξαιτίας της πολιτικής που άσκησε τόσο κατά την ολέθρια τελευταία τριετία όσο και κατά ορισμένα διαστήματα της 30ετούς κυριαρχίας του.
Το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου οδήγησε τη χώρα στο καθεστώς υποτέλειας του Μνημονίου και στην εξαθλίωση των Ελλήνων. Αυτό δεν πρόκειται να του το συγχωρήσει ποτέ ο λαός - και το πολιτικό αντίτιμο που θα καταβάλει το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη βαρύτατο και θα γίνει ακόμη πιο εξοντωτικό στο άμεσο μέλλον, μη αποκλειομένης μέχρι και της απόσυρσής του από το πολιτικό σκηνικό. Αυτή ενδέχεται να είναι η ποινή που θα του επιβάλει ο σοβαρότατα πληγείς από την πολιτική του ελληνικός λαός, όχι αποτέλεσμα των βυσσοδομιών κάποιων σκοτεινών κέντρων. Αυτονόητο είναι φυσικά πως, καθώς το ΠΑΣΟΚ δίνει την εικόνα ότι πνέει τα λοίσθια και κορυφαία στελέχη του αποστασιοποιούνται από τον Ευ. Βενιζέλο (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοΐδης, Ραγκούσης και πολλοί άλλοι), ακόμη και ξένες δυνάμεις που διατηρούν στενές πολιτικές σχέσεις με ορισμένα στελέχη του θα επιδιώξουν όσο μπορούν να τα προωθήσουν στην ηγεσία είτε του εναπομείναντος και διαρκώς συρρικνούμενου ΠΑΣΟΚ είτε της νέας κεντροαριστερής παράταξης που θα το αντικαταστήσει.
Αυτό που δεν έχουν πάντως αντιληφθεί όλα ανεξαιρέτως τα παρελθούσης χρήσεως στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι πως οι όποιες ρεαλιστικές ή υπερφίαλες φιλοδοξίες τους αποκλείεται να υλοποιηθούν όσο παραμένουν προσδεδεμένοι με την πολιτική του Μνημονίου. Αποκλείεται να αποκτήσουν λαϊκή βάση στήριξης όσο ισχυρές πλάτες κι αν τους στηρίζουν παρασκηνιακά. Θα αντικατασταθούν από άλλους πολιτικούς, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι βαυκαλίζονται με αυταπάτες περί επικείμενης πρωτοκαθεδρίας τους στη νομή των προνομίων της εξουσίας. Το παιχνίδι το έχουν ήδη χάσει, έστω και αν δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.
πηγή
====================
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/10/2012_464969
Παραβάσεις καθήκοντος στους χειρισμούς κατά της διαφθοράς
Του Σταυρου Λυγερου
Ο χειρισμός της λίστας Λαγκάρντ αποτυπώνει με χαρακτηριστικό τρόπο αυτό που είναι ο κανόνας στην Ελλάδα. Απ’ αυτή την άποψη, οι δηλώσεις-εξηγήσεις των εμπλεκομένων είναι αποκαλυπτικές για τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα αντιλαμβάνεται τον πόλεμο εναντίον της φοροδιαφυγής και την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Η λίστα είναι προϊόν υποκλοπής, αλλά όταν έφθασε στα ελληνικά χέρια είχε ήδη αξιοποιηθεί από δυτικές κυβερνήσεις. Με άλλα λόγια, είχε διαμορφωθεί πολιτικό και νομικό προηγούμενο. Εκτός αυτού, τίποτα δεν απαγόρευε στο ΣΔΟΕ να ερευνήσει εξονυχιστικά εάν οι καταθέσεις στην Ελβετία των προσώπων που περιλαμβάνονται στη λίστα δικαιολογούνται από τα δηλωθέντα εισοδήματά τους.
Αντί, όμως, ο Παπακωνσταντίνου να στείλει αμέσως τη λίστα στο ΣΔΟΕ, έστειλε με μεγάλη καθυστέρηση 10 -προφανώς επιλεγμένα- «ανώδυνα» ονόματα. Οταν η λίστα έφθασε στα χέρια του Διώτη, αυτός οχυρώθηκε πίσω από ένα νομικό πρόσχημα με τη σύμφωνη γνώμη του Βενιζέλου. Το γεγονός ότι όλοι απέφυγαν να πράξουν το καθήκον τους είναι αλάνθαστη ένδειξη ότι στη λίστα υπήρχαν «μεγάλα ονόματα».
Η πιο ευνοϊκή για τον Βενιζέλο ερμηνεία του χειρισμού του είναι ότι η λίστα «έκαιγε». Γι’ αυτό, όπως και ο προκάτοχός του, προτίμησε να την θάψει για να μην εκθέσει και έρθει σε σύγκρουση με ισχυρούς, ή ακόμα χειρότερα για να εξαγοράσει την πολιτική υποστήριξή τους. Μόνο όταν ο Στουρνάρας δήλωσε άγνοια για την ύπαρξη της λίστας και προκλήθηκε δημόσιος θόρυβος, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ την έστειλε στο Μαξίμου. Εάν συνέχιζε να σφυρίζει αδιάφορα θα επιδείνωνε τη θέση του, αφού ήταν ζήτημα χρόνου να αποκαλυφθεί ότι η λίστα ήταν στα δικά του χέρια.
Ο τρόπος με τον οποίο οι διαδοχικά εμπλεκόμενοι χειρίσθηκαν την υπόθεση είναι διά παραλείψεως παράβαση καθήκοντος. Δυστυχώς, η κάθε είδους προστασία ισχυρών του χρήματος σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος είναι περισσότερο κανόνας παρά εξαίρεση. Η διαπλοκή στο τρίγωνο πολιτική εξουσία - ολιγαρχία του χρήματος - ΜΜΕ είναι διεθνές φαινόμενο. Στην Ελλάδα, όμως, το αμαρτωλό αυτό τρίγωνο λειτούργησε σαν στυλοβάτης και όχημα της κλεπτοκρατίας.
Η εξάρτηση των κομμάτων και των πολιτικών από το πολιτικό χρήμα και από τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των ΜΜΕ από ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, έχει μετατοπίσει το κέντρο βάρους στις σχέσεις πολιτικής και οικονομικής εξουσίας προς όφελος της δεύτερης. Σε αρκετές περιπτώσεις οι πολιτικοί περιέρχονται σε σχέση εξάρτησης, εάν όχι «υπαλληλοποίησης».
Η διαπλοκή στο αμαρτωλό τρίγωνο όχι μόνο καταρρακώνει κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού, αλλά και δημιουργεί κλίμα γενικευμένης αναξιοπιστίας. Η Λερναία Υδρα της διαπλοκής και της διαφθοράς δηλητηριάζει τις ηθικές αξίες που στηρίζουν τον κοινωνικό ιστό, διαβρώνει το Κράτος Δικαίου, νοθεύει τους κανόνες της αγοράς και αποτρέπει παραγωγικές πρωτοβουλίες.
Παραλλήλως, προκαλεί και σοβαρές δημοσιονομικές βλάβες. Ευθύνεται όχι μόνο για την εκτεταμένη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, αλλά συχνά και για τη σπατάλη και τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος. Με άλλα λόγια, λειτούργησε σαν καρκίνωμα, που αλλοίωσε την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος και καταδίκασε την Ελλάδα στην παρακμή.
Η διαπλοκή/διαφθορά έχει συμβάλει καθοριστικά στην αποσάθρωση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα. Οταν, όμως, ο βαθμός εμπιστοσύνης πέφτει κάτω και από το αναγκαίο ελάχιστο, ο κοινοβουλευτισμός περιέρχεται σε κρίση. Αυτό είχε αρχίσει να συμβαίνει πριν η Ελλάδα βυθιστεί στην κρίση, αλλά από το 2010 έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις.
Η κοντόθωρη στάση των κομμάτων εξουσίας (κι όχι μόνο) είναι αλάνθαστο σημάδι ότι είχαν χάσει την επαφή τους με την κοινωνία. Το αποτέλεσμα ήταν να εδραιωθεί η εντύπωση στην κοινή γνώμη πως η πολιτική είναι μια πολύ επωφελής υπόθεση για τους πρωταγωνιστές της. Η ισοπεδωτική αυτή εντύπωση αδικεί τους έντιμους πολιτικούς. Από την άλλη πλευρά, όμως, η γενική εικόνα έχει βάση αληθείας.
Η κατάρρευση του κλεπτοκρατικού μοντέλου μεγέθυνσης της οικονομίας κατέστησε ανενεργό το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στις άρχουσες ελίτ και στα μικρομεσαία στρώματα. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα συμπαρασύρει στην κατάρρευση και το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Σ’ αυτές τις συνθήκες, το σύνδρομο αλληλεγγύης-συγκάλυψης, το οποίο κυριαρχούσε στα κόμματα-φυλές, είναι πολυτέλεια.
Η κάθαρση, ωστόσο, δεν πρέπει να εκφυλισθεί στο «δώσε αίμα στον λαό». Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται επιλεκτικά ως μέσο εκτόνωσης της κοινής γνώμης. Πρέπει να αποτελεί οργανική διαδικασία εξυγίανσης. Με άλλα λόγια, πρέπει να καταργηθούν τα θεσμικά εμπόδια στον κολασμό της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ο χειρισμός της λίστας Λαγκάρντ, όμως, απέδειξε ότι παρ’ όλες τις τεκτονικές αλλαγές που προκαλεί η κρίση, το πολιτικό σύστημα σε μεγάλο βαθμό συνέχιζε να δρα με τον τρόπο που έριξε την Ελλάδα στον γκρεμό.
===========================
Ευθύνες σε Διώτη, Καπελέρη
Από Πεπόνη, που τους καλεί να καταθέσουν ως ύποπτοι για τη «λίστα Λαγκάρντ»
Της Ευας Καραμανωλη
Ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες των δύο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ κ. Γ. Καπελέρη και Γ. Διώτη διαβλέπει ο οικονομικός εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης ως προς τη μη αξιοποίηση της «λίστας Λαγκάρντ» με τους 2.000 Ελληνες καταθέτες 1,5 εκατ. ευρώ στην τράπεζα HSBC στην Ελβετία.
Ο οικονομικός εισαγγελέας, ο οποίος διερευνά «τις πταίει» που η λίστα παρέμεινε αναξιοποίητη αφότου παραδόθηκε το 2010 από την τότε Γαλλίδα υπουργό Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ στον ομόλογό της Γ. Παπακωνσταντίνου, διαπιστώνει επί του παρόντος αποκλειστικά ευθύνες των δύο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, οι οποίοι κατά την κρίση του όφειλαν να τη διερευνήσουν άμεσα. Οι κ. Καπελέρης και Διώτης έχουν κληθεί την προσεχή εβδομάδα προκειμένου να καταθέσουν ως «ύποπτοι τέλεσης αξιόποινων πράξεων», ωστόσο όπως διευκρίνιζουν στην «Κ» ανώτατες εισαγγελικές πηγές «αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν πάψει να εξετάζονται πιθανές ευθύνες πολιτικών προσώπων που εμφανίζονται στη διετή διαδρομή της λίστας». Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι εφόσον η έρευνα «σκοντάψει» σε ευθύνες πολιτικών προσώπων, σε κάθε στάδιο μπορεί η δικογραφία να διαβιβαστεί στη Βουλή για τα περαιτέρω. Στο πλαίσιο της προκαταρκτικής έρευνας που διετάχθη με αφορμή σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή αλλά και δημοσιεύματα του Τύπου, ο κ. Γιάννης Καπελέρης έχει ήδη εξεταστεί ως μάρτυρας από τον οικονομικό εισαγγελέα. Στην κατάθεσή του ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ επανέλαβε τα όσα είχε καταθέσει ενώπιον της Βουλής, ότι δηλαδή ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου του έδωσε ατύπως λίστα με δέκα ονόματα ζητώντας του όχι να ελέγξει τα οικονομικά στοιχεία αλλά το προφίλ τους. «Τα αποτελέσματα τα παρέδωσα πίσω στον υπουργό», είπε.
Οσον αφορά τον κ. Διώτη, θα καταθέσει για πρώτη φορά στο πλαίσιο της έρευνας με την ιδιότητα του υπόπτου, ωστόσο εξεταζόμενος από τη Βουλή είχε υποστηρίξει ότι κατά την άποψή του η λίστα δεν ήταν ποινικά αξιοποιήσιμη, καθώς απετέλεσε υλικό υποκλοπής και σύμφωνα με τον ίδιο με την κρίση του αυτή είχε συμφωνήσει και ο τότε υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος.
Σύμφωνα με τον οικονομικό εισαγγελέα, πάντως, η λίστα είναι απολύτως αξιοποιήσιμη, καθώς παραδόθηκε θεσμικά από το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών στο ελληνικό, εξ ου και έχει ήδη ζητηθεί από το ΣΔΟΕ η επί της ουσίας διερεύνησή της.
Στο πλαίσιο της έρευνας κατέθεσαν ως μάρτυρες και οι δύο πρώην υπουργοί Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει υποστηρίξει δημοσίως ότι είχε δώσει προς διερεύνηση στον κ. Καπελέρη 20 ονόματα που περιέχονται στη λίστα και όχι όλα, προκειμένου να μην υπάρξουν εκβιασμοί.
Από την πλευρά του ο κ. Βενιζέλος είχε αναφέρει ότι ενημερώθηκε για την ύπαρξη της λίστας από τον κ. Διώτη, ο οποίος του επεσήμανε ότι η λίστα δεν μπορεί να αξιοποιηθεί καθώς είναι προϊόν υποκλοπής. Οι δύο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ αναμένεται την προσεχή εβδομάδα να λάβουν αντίγραφα της δικογραφίας και εν συνεχεία προθεσμία προκειμένου να προετοιμάσουν τις ανωμοτί καταθέσεις τους.
======================
Η λίστα Λαγκάρντ και η πολιτική ελίτ
Του Σωκρατη Τσιχλια
=========================================================
Ανεπανόρθωτη η πολιτική ζημιά από τη λίστα
Στην πλήρη καταρράκωση του όποιου εναπομείναντος κύρους του πολιτικού συστήματος συνεισέφερε τα μέγιστα ο τρόπος χειρισμού της διαβόητης πλέον «λίστας Λαγκάρντ» από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλο και τον προκάτοχό του στο υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, τον επιφανέστερο εκ των αποκληθέντων «κηπουρών» του Γ. Παπανδρέου. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου κράτησε επί σχεδόν 7 μήνες κρυφή την ύπαρξη της επίμαχης λίστας και την έδωσε στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ μόνο όταν έφευγε από τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Μετά από δύο μήνες, ο υπεύθυνος του ΣΔΟΕ την παραδίδει στον νέο υπουργό Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος με τη σειρά του την κρατάει στο συρτάρι του επί έναν ολόκληρο χρόνο, με αποτέλεσμα η «λίστα Λαγκάρντ» να... «εξαφανιστεί»!
Αυτή η «εξαφάνιση» της λίστας με τα ονόματα 1.991 Ελλήνων που είχαν καταθέσεις σε μία και μόνη τράπεζα (την HSBC) στην Ελβετία επιτρέπει κάθε είδους βάσιμες ή αβάσιμες εικασίες. Αναλόγως του βαθμού καχυποψίας του κάθε Ελληνα προς το πολιτικό σύστημα, ο καθένας πιστεύει ό,τι θέλει. Οι αφελέστεροι θεωρούν ότι έγινε «κουκούλωμα» των φοροφυγάδων, συγκάλυψη δηλαδή των ενόχων. Οι πιο «πονηρεμένοι» έχουν την άποψη -χωρίς στοιχεία, βεβαίως- ότι οι λίστες αξιοποιήθηκαν για τον εκβιασμό πολιτικών αντιπάλων και οικονομικών παραγόντων. Το βέβαιο πάντως είναι ότι μόνο θυμηδία και σκωπτικά σχόλια προκάλεσε ο ισχυρισμός Βενιζέλου ότι δήθεν «γίνεται απόπειρα διάλυσης του θεσμικού ιστού της χώρας και της παράταξης» μέσω της κριτικής που ασκείται στους χειρισμούς του, που οδήγησαν στην «εξαφάνιση» της λίστας. Ούτε καν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν συμμερίζονται την άποψη του αρχηγού τους στην ολότητά τους. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσωπικά και το κόμμα του βγαίνουν εξαιρετικά αποδυναμωμένοι από την υπόθεση αυτή. Η αιτία της αποδυνάμωσής τους όμως δεν είναι η συνωμοτική δράση κάποιων κέντρων, αλλά τα πεπραγμένα του Ευ. Βενιζέλου και των κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ απειλείται όντως με αποσύνθεση, αλλά εξαιτίας της πολιτικής που άσκησε τόσο κατά την ολέθρια τελευταία τριετία όσο και κατά ορισμένα διαστήματα της 30ετούς κυριαρχίας του.
Το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου οδήγησε τη χώρα στο καθεστώς υποτέλειας του Μνημονίου και στην εξαθλίωση των Ελλήνων. Αυτό δεν πρόκειται να του το συγχωρήσει ποτέ ο λαός - και το πολιτικό αντίτιμο που θα καταβάλει το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη βαρύτατο και θα γίνει ακόμη πιο εξοντωτικό στο άμεσο μέλλον, μη αποκλειομένης μέχρι και της απόσυρσής του από το πολιτικό σκηνικό. Αυτή ενδέχεται να είναι η ποινή που θα του επιβάλει ο σοβαρότατα πληγείς από την πολιτική του ελληνικός λαός, όχι αποτέλεσμα των βυσσοδομιών κάποιων σκοτεινών κέντρων. Αυτονόητο είναι φυσικά πως, καθώς το ΠΑΣΟΚ δίνει την εικόνα ότι πνέει τα λοίσθια και κορυφαία στελέχη του αποστασιοποιούνται από τον Ευ. Βενιζέλο (Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοΐδης, Ραγκούσης και πολλοί άλλοι), ακόμη και ξένες δυνάμεις που διατηρούν στενές πολιτικές σχέσεις με ορισμένα στελέχη του θα επιδιώξουν όσο μπορούν να τα προωθήσουν στην ηγεσία είτε του εναπομείναντος και διαρκώς συρρικνούμενου ΠΑΣΟΚ είτε της νέας κεντροαριστερής παράταξης που θα το αντικαταστήσει.
Αυτό που δεν έχουν πάντως αντιληφθεί όλα ανεξαιρέτως τα παρελθούσης χρήσεως στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι πως οι όποιες ρεαλιστικές ή υπερφίαλες φιλοδοξίες τους αποκλείεται να υλοποιηθούν όσο παραμένουν προσδεδεμένοι με την πολιτική του Μνημονίου. Αποκλείεται να αποκτήσουν λαϊκή βάση στήριξης όσο ισχυρές πλάτες κι αν τους στηρίζουν παρασκηνιακά. Θα αντικατασταθούν από άλλους πολιτικούς, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι βαυκαλίζονται με αυταπάτες περί επικείμενης πρωτοκαθεδρίας τους στη νομή των προνομίων της εξουσίας. Το παιχνίδι το έχουν ήδη χάσει, έστω και αν δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.
πηγή
====================
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/10/2012_464969
Παραβάσεις καθήκοντος στους χειρισμούς κατά της διαφθοράς
Του Σταυρου Λυγερου
Ο χειρισμός της λίστας Λαγκάρντ αποτυπώνει με χαρακτηριστικό τρόπο αυτό που είναι ο κανόνας στην Ελλάδα. Απ’ αυτή την άποψη, οι δηλώσεις-εξηγήσεις των εμπλεκομένων είναι αποκαλυπτικές για τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα αντιλαμβάνεται τον πόλεμο εναντίον της φοροδιαφυγής και την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Η λίστα είναι προϊόν υποκλοπής, αλλά όταν έφθασε στα ελληνικά χέρια είχε ήδη αξιοποιηθεί από δυτικές κυβερνήσεις. Με άλλα λόγια, είχε διαμορφωθεί πολιτικό και νομικό προηγούμενο. Εκτός αυτού, τίποτα δεν απαγόρευε στο ΣΔΟΕ να ερευνήσει εξονυχιστικά εάν οι καταθέσεις στην Ελβετία των προσώπων που περιλαμβάνονται στη λίστα δικαιολογούνται από τα δηλωθέντα εισοδήματά τους.
Αντί, όμως, ο Παπακωνσταντίνου να στείλει αμέσως τη λίστα στο ΣΔΟΕ, έστειλε με μεγάλη καθυστέρηση 10 -προφανώς επιλεγμένα- «ανώδυνα» ονόματα. Οταν η λίστα έφθασε στα χέρια του Διώτη, αυτός οχυρώθηκε πίσω από ένα νομικό πρόσχημα με τη σύμφωνη γνώμη του Βενιζέλου. Το γεγονός ότι όλοι απέφυγαν να πράξουν το καθήκον τους είναι αλάνθαστη ένδειξη ότι στη λίστα υπήρχαν «μεγάλα ονόματα».
Η πιο ευνοϊκή για τον Βενιζέλο ερμηνεία του χειρισμού του είναι ότι η λίστα «έκαιγε». Γι’ αυτό, όπως και ο προκάτοχός του, προτίμησε να την θάψει για να μην εκθέσει και έρθει σε σύγκρουση με ισχυρούς, ή ακόμα χειρότερα για να εξαγοράσει την πολιτική υποστήριξή τους. Μόνο όταν ο Στουρνάρας δήλωσε άγνοια για την ύπαρξη της λίστας και προκλήθηκε δημόσιος θόρυβος, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ την έστειλε στο Μαξίμου. Εάν συνέχιζε να σφυρίζει αδιάφορα θα επιδείνωνε τη θέση του, αφού ήταν ζήτημα χρόνου να αποκαλυφθεί ότι η λίστα ήταν στα δικά του χέρια.
Ο τρόπος με τον οποίο οι διαδοχικά εμπλεκόμενοι χειρίσθηκαν την υπόθεση είναι διά παραλείψεως παράβαση καθήκοντος. Δυστυχώς, η κάθε είδους προστασία ισχυρών του χρήματος σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος είναι περισσότερο κανόνας παρά εξαίρεση. Η διαπλοκή στο τρίγωνο πολιτική εξουσία - ολιγαρχία του χρήματος - ΜΜΕ είναι διεθνές φαινόμενο. Στην Ελλάδα, όμως, το αμαρτωλό αυτό τρίγωνο λειτούργησε σαν στυλοβάτης και όχημα της κλεπτοκρατίας.
Η εξάρτηση των κομμάτων και των πολιτικών από το πολιτικό χρήμα και από τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των ΜΜΕ από ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, έχει μετατοπίσει το κέντρο βάρους στις σχέσεις πολιτικής και οικονομικής εξουσίας προς όφελος της δεύτερης. Σε αρκετές περιπτώσεις οι πολιτικοί περιέρχονται σε σχέση εξάρτησης, εάν όχι «υπαλληλοποίησης».
Η διαπλοκή στο αμαρτωλό τρίγωνο όχι μόνο καταρρακώνει κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού, αλλά και δημιουργεί κλίμα γενικευμένης αναξιοπιστίας. Η Λερναία Υδρα της διαπλοκής και της διαφθοράς δηλητηριάζει τις ηθικές αξίες που στηρίζουν τον κοινωνικό ιστό, διαβρώνει το Κράτος Δικαίου, νοθεύει τους κανόνες της αγοράς και αποτρέπει παραγωγικές πρωτοβουλίες.
Παραλλήλως, προκαλεί και σοβαρές δημοσιονομικές βλάβες. Ευθύνεται όχι μόνο για την εκτεταμένη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, αλλά συχνά και για τη σπατάλη και τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος. Με άλλα λόγια, λειτούργησε σαν καρκίνωμα, που αλλοίωσε την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος και καταδίκασε την Ελλάδα στην παρακμή.
Η διαπλοκή/διαφθορά έχει συμβάλει καθοριστικά στην αποσάθρωση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα. Οταν, όμως, ο βαθμός εμπιστοσύνης πέφτει κάτω και από το αναγκαίο ελάχιστο, ο κοινοβουλευτισμός περιέρχεται σε κρίση. Αυτό είχε αρχίσει να συμβαίνει πριν η Ελλάδα βυθιστεί στην κρίση, αλλά από το 2010 έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις.
Η κοντόθωρη στάση των κομμάτων εξουσίας (κι όχι μόνο) είναι αλάνθαστο σημάδι ότι είχαν χάσει την επαφή τους με την κοινωνία. Το αποτέλεσμα ήταν να εδραιωθεί η εντύπωση στην κοινή γνώμη πως η πολιτική είναι μια πολύ επωφελής υπόθεση για τους πρωταγωνιστές της. Η ισοπεδωτική αυτή εντύπωση αδικεί τους έντιμους πολιτικούς. Από την άλλη πλευρά, όμως, η γενική εικόνα έχει βάση αληθείας.
Η κατάρρευση του κλεπτοκρατικού μοντέλου μεγέθυνσης της οικονομίας κατέστησε ανενεργό το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στις άρχουσες ελίτ και στα μικρομεσαία στρώματα. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα συμπαρασύρει στην κατάρρευση και το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Σ’ αυτές τις συνθήκες, το σύνδρομο αλληλεγγύης-συγκάλυψης, το οποίο κυριαρχούσε στα κόμματα-φυλές, είναι πολυτέλεια.
Η κάθαρση, ωστόσο, δεν πρέπει να εκφυλισθεί στο «δώσε αίμα στον λαό». Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται επιλεκτικά ως μέσο εκτόνωσης της κοινής γνώμης. Πρέπει να αποτελεί οργανική διαδικασία εξυγίανσης. Με άλλα λόγια, πρέπει να καταργηθούν τα θεσμικά εμπόδια στον κολασμό της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ο χειρισμός της λίστας Λαγκάρντ, όμως, απέδειξε ότι παρ’ όλες τις τεκτονικές αλλαγές που προκαλεί η κρίση, το πολιτικό σύστημα σε μεγάλο βαθμό συνέχιζε να δρα με τον τρόπο που έριξε την Ελλάδα στον γκρεμό.
===========================
Ευθύνες σε Διώτη, Καπελέρη
Από Πεπόνη, που τους καλεί να καταθέσουν ως ύποπτοι για τη «λίστα Λαγκάρντ»
Της Ευας Καραμανωλη
Ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες των δύο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ κ. Γ. Καπελέρη και Γ. Διώτη διαβλέπει ο οικονομικός εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης ως προς τη μη αξιοποίηση της «λίστας Λαγκάρντ» με τους 2.000 Ελληνες καταθέτες 1,5 εκατ. ευρώ στην τράπεζα HSBC στην Ελβετία.
Ο οικονομικός εισαγγελέας, ο οποίος διερευνά «τις πταίει» που η λίστα παρέμεινε αναξιοποίητη αφότου παραδόθηκε το 2010 από την τότε Γαλλίδα υπουργό Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ στον ομόλογό της Γ. Παπακωνσταντίνου, διαπιστώνει επί του παρόντος αποκλειστικά ευθύνες των δύο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, οι οποίοι κατά την κρίση του όφειλαν να τη διερευνήσουν άμεσα. Οι κ. Καπελέρης και Διώτης έχουν κληθεί την προσεχή εβδομάδα προκειμένου να καταθέσουν ως «ύποπτοι τέλεσης αξιόποινων πράξεων», ωστόσο όπως διευκρίνιζουν στην «Κ» ανώτατες εισαγγελικές πηγές «αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν πάψει να εξετάζονται πιθανές ευθύνες πολιτικών προσώπων που εμφανίζονται στη διετή διαδρομή της λίστας». Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι εφόσον η έρευνα «σκοντάψει» σε ευθύνες πολιτικών προσώπων, σε κάθε στάδιο μπορεί η δικογραφία να διαβιβαστεί στη Βουλή για τα περαιτέρω. Στο πλαίσιο της προκαταρκτικής έρευνας που διετάχθη με αφορμή σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή αλλά και δημοσιεύματα του Τύπου, ο κ. Γιάννης Καπελέρης έχει ήδη εξεταστεί ως μάρτυρας από τον οικονομικό εισαγγελέα. Στην κατάθεσή του ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ επανέλαβε τα όσα είχε καταθέσει ενώπιον της Βουλής, ότι δηλαδή ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου του έδωσε ατύπως λίστα με δέκα ονόματα ζητώντας του όχι να ελέγξει τα οικονομικά στοιχεία αλλά το προφίλ τους. «Τα αποτελέσματα τα παρέδωσα πίσω στον υπουργό», είπε.
Οσον αφορά τον κ. Διώτη, θα καταθέσει για πρώτη φορά στο πλαίσιο της έρευνας με την ιδιότητα του υπόπτου, ωστόσο εξεταζόμενος από τη Βουλή είχε υποστηρίξει ότι κατά την άποψή του η λίστα δεν ήταν ποινικά αξιοποιήσιμη, καθώς απετέλεσε υλικό υποκλοπής και σύμφωνα με τον ίδιο με την κρίση του αυτή είχε συμφωνήσει και ο τότε υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος.
Σύμφωνα με τον οικονομικό εισαγγελέα, πάντως, η λίστα είναι απολύτως αξιοποιήσιμη, καθώς παραδόθηκε θεσμικά από το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών στο ελληνικό, εξ ου και έχει ήδη ζητηθεί από το ΣΔΟΕ η επί της ουσίας διερεύνησή της.
Στο πλαίσιο της έρευνας κατέθεσαν ως μάρτυρες και οι δύο πρώην υπουργοί Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει υποστηρίξει δημοσίως ότι είχε δώσει προς διερεύνηση στον κ. Καπελέρη 20 ονόματα που περιέχονται στη λίστα και όχι όλα, προκειμένου να μην υπάρξουν εκβιασμοί.
Από την πλευρά του ο κ. Βενιζέλος είχε αναφέρει ότι ενημερώθηκε για την ύπαρξη της λίστας από τον κ. Διώτη, ο οποίος του επεσήμανε ότι η λίστα δεν μπορεί να αξιοποιηθεί καθώς είναι προϊόν υποκλοπής. Οι δύο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ αναμένεται την προσεχή εβδομάδα να λάβουν αντίγραφα της δικογραφίας και εν συνεχεία προθεσμία προκειμένου να προετοιμάσουν τις ανωμοτί καταθέσεις τους.
======================
Η λίστα Λαγκάρντ και η πολιτική ελίτ
Του Σωκρατη Τσιχλια
- Κινδυνεύω να γίνω μονότονος, αλλά εκτιμώ ότι αυτό είναι το μείζον ελληνικό πρόβλημα: εφ’ όσον η χρεοκοπία συνετελέσθη, αφού το επώδυνο ξαναχτίσιμο της Ελλάδας είναι υποχρεωτικό, ο μόνος τρόπος να μην τιναχθεί η χώρα στον αέρα είναι η όσο το δυνατόν δικαιότερη κατανομή των βαρών.
- Δυστυχώς, ο τραγέλαφος με τη λίστα Λαγκάρντ κατέδειξε για μία ακόμη φορά πολιτικούς και δημοσίους λειτουργούς κατώτερους των περιστάσεων.
- Παρέλαβαν από την τότε Γαλλίδα υπουργό Οικονομικών το «ελληνικό τμήμα» μιας λίστας που αφορούσε καταθέτες ελβετικής τράπεζας, που όπως απεδείχθη στις άλλες χώρες ήταν κατά κανόνα φοροφυγάδες, με σκοπό να την ελέγξουν οι ελληνικές αρχές.
- Ο πολύς κύριος Διώτης, μέχρι πρότινος επικεφαλής του ΣΔΟΕ, σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ, αφού χαρακτηρίζει τη λίστα Λαγκάρντ «ρουφιανολίστα» και ισχυρίζεται ότι η Δημοκρατία δεν δουλεύει έτσι(!), τα ρίχνει στους πολιτικούς: «Μου παρεδόθη ατύπως, χωρίς ρητή εντολή και εκπεφρασμένη βούληση...». Ο Γ. Παπακωνσταντίνου κρύβεται πίσω από τις υπηρεσίες στις οποίες παρέδωσε τα δέκα σημαντικότερα ονόματα, ενώ ο έτερος της σκυταλοδρομίας Ευ. Βενιζέλος αερολογεί, ψιλοαδειάζει τον Παπακωνσταντίνου, δηλώνει ότι ήταν κυρίως θέμα του ΣΔΟΕ και ότι εν τέλει ξεχάστηκε στο συρτάρι του, αλλά πάντως την παρέδωσε αυτούσια στον Αντώνη Σαμαρά. Το καθήκον και των τριών δεν ήταν άλλο από το να βρουν τρόπο να ελέγξουν εάν το 1,5 δισ. ευρώ των 1.991 καταθετών της λίστας σε τράπεζα της Ελβετίας ήταν χρήματα νομίμως εξαχθέντα, δηλαδή πλούτος δηλωμένος και φορολογημένος. Κι αν δεν ήταν, να εισπράξουν ταχύτατα για τη χρεοκοπημένη πατρίδα τους φόρους που διέφυγαν.
- Τι έκαναν;
- Σκανδαλωδώς κάλυψαν τους φοροφυγάδες, όταν οι ίδιοι και η παρέα τους αφαιρούν εισόδημα και φορολογούν οριζοντίως και καθέτως όσους πλέον δεν αντέχουν.
- Να σημειώσουμε ότι ο... αρχιδεξιός φίλος των πλουσίων Νικολά Σαρκοζί εκμεταλλεύθηκε την παρανόμως κτηθείσα λίστα και εισέπραξε 1,2 δισ. ευρώ διαφυγόντες φόρους σε χρόνο-ρεκόρ.
- Με την ίδια λίστα, η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ έφερε στα γερμανικά ταμεία 4,5 δισ. ευρώ.
- Εμείς εδώ ακούμε ακόμη τον Παπακωνσταντίνου, τον Βενιζέλο και τον Διώτη να δίνουν συνεντεύξεις και να ρητορεύουν στις επιτροπές.
- Εμείς εδώ ακόμη ανεχόμαστε τις φτηνές δικαιολογίες και τις ψευτιές όλων τους. Είμαστε συνυπεύθυνοι.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Η καιροσκοπική πορεία του στο πολιτικό σκηνικό γνωστή και υποδειγματική. Τα υστερικά ξεσπάσματά αποχρώσες ενδείξεις ενοχής. Η ανηθικότητά του υπερχειλής. Και όμως ...
εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι ο σωτήρας μας. Το παλεύει ακόμη για να διατηρηθεί στην καρέκλα του Προέδρου ενός κόμματος που έφερε τη συμφορά στον τόπο, επειδή τα στελέχη και οι οπαδοί του πίστευαν ότι μία οικογένεια αγαπούσε τον λαό, εκήδετο για τα συμφέροντά του και έφερνε την πρόοδο για να ανακουφίσει τον φτωχό εργάτη, τον περιθωριοποιημένο υπάλληλο, τον κατατρεγμένο από τη γραφειοκρατία μικρομεσαίο επιχειρηματία. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν...
τέτοιοι οπαδοί που πιστεύουν ότι το κόμμα αυτό δεν έχει σχέση με το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα. Αγνοούν εθελοτυφλώντας ότι αυτή η οικογένεια σκορπούσε τα εκατομμύρια των φορολογουμένων για να διατηρείται στην επιφάνεια και να κυβερνά προς όφελος πάντοτε της ολιγαρχίας.
Παρακολούθησα με Ιώβειο υπομονή την κατάθεση του Βενιζέλου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής [σχήμα οξύμωρον – Βουλή και Διαφάνεια]. Το πρώτο απαράδεκτο ήταν ότι έκαστο μέλος της Επιτροπής υπέβαλλε το σύνολο των ερωτήσεών του και στη συνέχεια εκείνος απαντούσε εφ’ όλης της ύλης. Κατ’ απαίτησή του. Δεν ήθελε και επέτυχε, συνηγορούντος του συγκυβερνώντος Προέδρου της Επιτροπής κ. Νεράντζη, να μη γίνονται μία-μία οι ερωταπαντήσεις. Έτσι γούσταρε ο ηγεμών, έτσι έγινε. Στη συνέχεια παρέδιδε μαθήματα Δημοκρατίας, υπεξέφευγε, προέβαλλε το ανύπαρκτο έργο του και έδινε μαθήματα του υπουργείν. Τραγικός! Ισχυρότερο όπλο του το ψεύδος. Αν απελογείτο με τέτοιο τρόπο σε οποιοδήποτε δικαστήριο, θα είχε την καταδίκη στο τσεπάκι.
Αυτά σκεφτόμουν, όταν έπεσε το μάτι μου σε άρθρο του συντρόφου του της αυτής συνομοταξίας Θ. Πάγκαλου στο «ΒΗΜΑ» με τίτλο «Η υποτέλεια στους δρόμους». Ο γνωστός ανίκανος Πάγκαλος που είχεν αναλάβει επί 3ετία τη συγχώνευση και κατάργηση οργανισμών χωρίς να κάνει τίποτε. Αντιθέτως, επί αντιπροεδρίας του ιδρύθηκαν άλλοι 43 οργανισμοί. Ο άνθρωπος που τόλμησε να προτείνει να πάρει ο αέρας την ελληνική σημαία από τα Ίμια για να τερματισθεί η στημένη ελληνοτουρκική κρίση. Αλλά δεν φταίει αυτός. Φταίει ο σύντροφος ναύαρχος Λυμπέρης που δεν τον έφτυσε κατάμουτρα κατ’ ελάχιστον. Κλασικός υβριστής του λαού που από το «Τα φάγαμε όλοι μαζί» κατέληξε με το τελευταίο άρθρο του στο συμπέρασμα ότι το κράτος μας είναι σπάταλο και διεφθαρμένο. Αυτό που εμείς φτιάξαμε και όχι εκείνος. Γράφει επακριβώς: « …. γιατί οργανώνουμε συλλαλητήρια εναντίον της κυρίας Μέρκελ, …. επειδή έχει την απαίτηση να εξασφαλιστεί στο μέλλον απέναντι στις απαιτήσεις του σπάταλου και διεφθαρμένου κράτους μας;». Ο ηθικός και αδιάφθορος Πάγκαλος που δεν έστησε το διεφθαρμένο κράτος κατ’ εικόνα και ομοίωσίν του. Ο άνθρωπος που έφερε τον εκφυλιστικό σοσιαλισμό μαζί με τον Αντρέα, τον Σημίτη, τον Άκη, τον Γιάννο, τον Λαλιώτη, τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη, τον Παπαϊωάννου, τον Παπουτσή, τον Χρυσοχοΐδη, τη Διαμαντοπούλου, τον Ραγκούση, τον Μόσιαλο, τη Χριστοφιλοπούλου, τον Κουκουλόπουλο, τον Λοβέρδο, τη Γεννηματά και όλα τα άλλα τα καλόπαιδα. Ά, ξέχασα τη Τζάκρη και τον Πρωτόπαππα. Πού ν’ απαριθμήσω τώρα τις χιλιάδες των ολοζώντανων σοσιαλιστών, οι οποίοι χάνονταν στους τροχούς του οδοντίατρου που τρόχιζε τις μασέλες τους δουλεύοντας πολύ για να γυρίσει ο πράσινος ήλιος.
Φημολογείται πως ορισμένοι βουλευτές δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν τα νέα μέτρα, διότι διαφορετικά δεν θα μπορούν να βγουν από τα σπίτι τους. Φοβερό κριτήριο. Αν, δηλαδή τους υποσχόμασταν ότι θα τους αφήνουμε να κυκλοφορούν ελεύθερα, θα τα ψήφιζαν;
Βαγγέλη, εσύ δεν μπορεί να μην ξέρεις ότι με τα νέα μέτρα καταργείς ένα νόμο ηλικίας 92 ετών. Τον ν. 2112/1920, με τον οποίο θεσπίσθηκαν για πρώτη φορά τα περί αποζημιώσεως των απολυομένων σε μία ζοφερή εποχή, όπου ο εργοδότης είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου επί του εργαζομένου. Μας πήγες 100 χρόνια πίσω εσύ που παλεύεις για το καλό μας. Ναι, εσύ ο σοσιαλιστής που φρόντισες τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Ακόμη και οι πάρα πολλά έχοντες να μην πληρώσουν ή να πληρώσουν ελάχιστο «χαράτσι ΔΕΗ», τη στιγμή που η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα στους ουδέν ή ελάχιστα έχοντες.
Σωτήριος Καλαμίτσης
στις Τρίτη, Οκτωβρίου 16,
=================================================
=================================================
“ Η παρόρμηση, τα λάθη, ο βοναπαρτισμός, ο ιδιότυπος ναρκισσισμός και ο αυταρχισμός ”
Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 2012 01:53
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος γνωρίζει να χειρίζεται καλά την ελληνική γλώσσα. Όμως, δεν χειρίζεται το ίδιο καλά την πολιτική. Η καλή χρήση της γλώσσας τον ευνόησε την εποχή που ο μέσος όρος των ψηφοφόρων εξίσωνε ή συμψήφιζε την παντελή έλλειψη σαρδάμ στο λόγο με τις ικανότητες στην πολιτική. Με βάση αυτό και μόνο το κριτήριο, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι τον θεωρούσαν ικανότερο από τον Κώστα Σημίτη ή από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Το 2007, μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, έδειξε τη μεγάλη του αδυναμία. Ποια ήταν αυτή; Η παρόρμηση. Σαν έτοιμος από καιρό και εκπέμποντας έναν ιδιότυπο ναρκισσισμό, εμφανίστηκε στις τηλεοπτικές κάμερες στο χώρο του Ζαππείου δηλώνοντας «παρών», το βράδυ της μεγάλης ήττας. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος πόνταρε λανθασμένα στην καλή του διασύνδεση με τα λεγόμενο «θεσμικά» ΜΜΕ της χώρας, της οποίας δικλείδα ασφαλείας αποτελούσε η παλαιόθεν καλή σχέση του πεθερού του. Τότε τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Βαγγέλης Βενιζέλος θεωρούσε ότι μπορούσε να ηγηθεί ενός ΠΑΣΟΚ ισχυρού, το οποίο αργά ή γρήγορα θα ερχόταν στην εξουσία. Η αδυναμία της παρόρμησης κατέστη πολύ περισσότερο αντιληπτή, όταν λίγες ημέρες μετά τη δημόσια τοποθέτησή του στο Ζάππειο, φθάνοντας στην Χαριλάου Τρικούπη, δέχτηκε επίθεση με καφέ από τον γνωστό Ρέλλο. Φυσικά δεν τον αναγνώρισε. Αρχικά ζήτησε από τους άνδρες της ασφαλείας του να τον βοηθήσουν να σηκωθεί, αλλά η παρόρμηση τον κυρίευσε. Σε λίγα δευτερόλεπτα, με τον ιδιότυπο ναρκισσισμό που τον διακρίνει επέστρεψε και στήθηκε μπροστά στις κάμερες για να υπαινιχθεί ότι την επίθεση προκάλεσαν για να τον πλήξουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι ή εχθροί. Βέβαια, ένιωθε ακόμη ισχυρός. Ήδη η ναυαρχίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη ΤΟ ΒΗΜΑ «έπαιζε» τα ρέστα της με το πρωτοσέλιδο που έμεινε στην ιστορία: «Παραιτηθείτε κύριε πρόεδρε». Οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες είχαν προετοιμαστεί με πολύ μεγάλη προσοχή έδειχναν ότι θα κέρδιζε με άνεση και ο Γιάννης Πρετεντέρης, αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι του έκανε ζημιά, έδινε τα δικά του βραδινά σόου στο κτήριο της λεωφόρου Μεσογείων. Έχασε, τότε, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, έχασαν και τα δομημένα συμφέροντα, διότι ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, τότε, ούτε πολύ περισσότερο η πλατιά λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος στενοχωρήθηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω.
Τελικά το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο του 2009. Ο Θεσσαλονικιός πολιτικός, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Τα μεσημέρια οι ιδιαιτέρες του, του πήγαιναν φιλετάκια γαλοπούλας στο γραφείο του μέσα στο Πεντάγωνο και εκείνος σχεδίαζε πως στο μέλλον θα επανέλθει σε μία, κάποια, κούρσα της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ. Το ήθελε πολύ, αλλά ίσως δεν το πίστευε τόσο. Η φιλοδοξία του τον οδήγησε σε νέα λάθη. Δεν υλοποίησε κάποια δημιουργική στρατηγική. Δεν παρουσίασε ποτέ ουσιαστική πολιτική πλατφόρμα. Με το που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, σε μία δύσκολη εποχή με την κρίση χρέους να έρχεται σαν Αρμαγεδώνας επάνω στην Ελλάδα, ξεκίνησε το «πριόνισμα» της καρέκλας του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Είχε ακόμη ισχυρές σχέσεις με ανθρώπους των media, με ισχυρούς εκδοτικούς ομίλους και με τηλεοπτικούς σταθμούς. Ήλεγχε αρκετούς από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και τους αξιοποιούσε, όποτε χρειαζόταν. Αργότερα πίεσε τον Γιώργο Παπανδρέου και εξελίχθηκε στο κυβερνητικό σχήμα. Έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και βέβαια υπουργός Οικονομικών σε εκείνον τον ... ανασχηματισμό του καλοκαιριού του 2011. Επί των ημερών του ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και υπήρξε η συμφωνία της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Ιουλίου για τη μείωση του ελληνικού χρέους. Μετά δέχτηκε κριτική για τη διμερή συμφωνία με τη Φινλανδία, με την οποία της εξασφαλίζονταν εγγυήσεις για συμμετοχή της στο νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Τα βάρη ήταν μεγάλα. Όταν, αφού υπήρξε πολύ σκοτεινό παρασκήνιο ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε μετά από την παρουσία του στις Κάννες, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεώρησε ότι πλέον είχε ανοίξει ο δρόμος. Σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, την περίοδο δηλαδή που παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεώρησε ότι κρατούσε το «παιχνίδι» στα χέρια του. Είχε υποτιμήσει νωρίτερα το γεγονός ότι στις Συνόδους Κορυφής, οι Ευρωπαίοι εταίροι, όταν γυρνούσε την πλάτη γελούσαν περιπαικτικά, αμφισβητώντας την επάρκειά του στα Οικονομικά. Ωστόσο υπερασπίστηκε τα μνημόνια, και ιδιαίτερα το δεύτερο, με πάθος.Ταυτόχρονα είχε ξεκινήσει για τα καλά η διαδοχολογία. Πολιτικοί φίλοι του Βαγγέλη Βενιζέλου, στις συγκλήσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας, έβριζαν εν ψυχρώ τον Γιώργο Παπανδρέου, δημιουργώντας κλίμα. Από κοντά δημοσιογράφοι του χρεοκοπημένου συστήματος των Media. Ο ίδιος προσπαθούσε να ενεργοποιήσει όλους τους μηχανισμούς. Συνεργάτες και φίλοι του μοίραζαν πληροφορίες και παραπολιτικά, δεξιά και αριστερά πιέζοντας ασφυκτικά, ενώ εκείνος ετοίμαζε με προσοχή τα επόμενα βήματά του. Μέχρι και με τον Ανδρέα Λοβέρδο εμφανίστηκαν παρέα κατεβάζοντας κοινή πλατφόρμα. Και όταν έφτασε η ώρα της διαδοχής, έδειξε, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, να φοβάται. Δεν υπήρξε άλλος υποψήφιος και το ΠΑΣΟΚ έδειχνε να καταρρέει. Μάχη χωρίς αντίπαλο, αλλά τα γιαούρτια δεν τα γλίτωσε και πάλι. Εκείνος πίστευε ότι "θα γυρίσει" το αρνητικό κλίμα, πίστευε στην "καρδιά της δημοκρατικής παράταξης", στο "εφτάψυχο ΠΑΣΟΚ. Όμως, η "Δημοκρατική Παράταξη" είχε μετακομίσει αλλού, στον ΣΥΡΙΖΑ. Πίστευε ότι το ΠΑΣΟΚ θα διατηρούσε έναν σημαντικό πυρήνα των δυνάμεών του. Λάθος εκτίμηση. Μετά η χώρα μπήκε στην τελική ευθεία για τις εκλογές.
Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στην πλατεία Συντάγματος, πρόσβαλε την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. «Τρεις κι ο κούκος». Εκείνος ίδρωνε και παρακαλούσε να τελειώσει η ομιλία του. Τραγωδία. Όσοι έβλεπαν από τους δέκτες της τηλεόρασής τους την ομιλία ψιθύριζαν «Σήκω Ανδρέα για να δεις». Ο Βενιζέλος ήταν εκεί. Η ψυχή του ΠΑΣΟΚ έλλειπε. Μόνο μηχανισμοί και κάποιοι … «μισθοφόροι» οπαδοί. Τίποτε άλλο. Στον δρόμο για τις εκλογές εξέπεμψε αυταρχισμό. Σε τηλεοπτική του εμφάνιση άρχισε να χτυπά δυνατά το χέρι, επειδή δέχτηκε μία ερώτηση. Το ΠΑΣΟΚ τόσο τον Μάιο, όσο και τον Ιούνιο ,στις εκλογές δηλαδή, συρρικνώθηκε. Την επομένη των εκλογών βγήκε και δήλωσε «ξεκινάμε από το 13%, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974», προκαλώντας ειρωνικά χαμόγελα στους κόλπους της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Συνεταιρίστηκε με τον Αντώνη Σαμαρά, στην σημερινή τρικομματική κυβέρνηση της συμφοράς και της καταστροφής, κάνοντας και τον τελευταίο Πασόκο, να του γυρίσει την πλάτη. Εφιάλτης «Ο Βαγγέλης Βενιζέλος συμμάχησε με τη δεξιά», έλεγαν οι παππούδες στα καφενεία. Τροποποίησε «τον ήλιο τον πράσινο», μίλησε ως εκφραστής του πολιτικού Κέντρου της μετεμφυλιακής Ελλάδας, της Ελλάδας του 1950, θέλησε να κάνει restart. Όμως, έχασε και τα συστημικά του ερείσματα. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, η Όλγα Τρέμη και ο Παύλος Τσίμας τον «χτύπησαν» αλύπητα – δεν το περίμενε – στην τελευταία του εμφάνιση στο άλλοτε φιλικό, προς τον ίδιο, Mega Channel. Είχε τη λίστα Λαγκάρντ και δεν της έδωσε σημασία. Σκιές και γκρίζες ζώνες, γκρίζα σημεία. Στο (πρώην) ΠΑΣΟΚ λένε ότι πάσχει από το σύνδρομο του βοναπαρτισμού. Τα έχει χάσει όλα. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Τον ίδιο τον καταπίνει η ίδια η ιστορία, όπως θα καταπιεί τον Αντώνη Σαμαρά και τον Φώτη Κουβέλη.
Η εκλογική επιρροή του ΠΑΣΟΚ υπολογίζεται στο 5,5%. Κάτω και από τη Χρυσή Αυγή «σύντροφε» Βαγγέλη; Κάτω και από τη Χρυσή Αυγή;
==========================================
http://resaltomag.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4355.html#more
Βενιζέλος: Η έπαρση της κακουργίας και του ψεύδους
Γράφαμε, μεταξύ άλλων, το Σεπτέμβριο του 2011, στο άρθρο μας,
«Βενιζέλος: Ο Μητσοτάκης ωχριά μπροστά του»:
«Όταν ανέλαβε την ηγεσία της Οικονομίας ο Βενιζέλος είχαμε επισημάνει: “Με τσάρο το Βενιζέλο θα ζήσουμε τις αχαλίνωτες ταχυδακτυλουργικές σοφιστείες και την αυθάδεια της ψευτιάς περιτυλιγμένη με τις γνωστές δικηγορίστικες φλυαρίες του ανδρός”.
Όλο αυτό το διάστημα ο Βενιζέλος ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη!!!
Οι σοφιστείες, οι τιπολογίες, οι εξυπνακισμοί, τα κούφια λόγια και οι αυθάδεις χαμαιλεοντισμοί του τσάρου γέμισαν τις οθόνες των «νταβάδων» και μας βομβάρδιζαν ανηλεώς…
Ο Βενιζέλος είναι από τους πλέον αποκρουστικούς (και ο Λοβέρδος) διότι επιχειρεί να επενδύσει τη δωσίλογη φαυλοηλιθιότητα της κυβέρνησής, το ψεύδος της και τη χοντροκοπιά του κυνισμού της, με σοφιστικές απρέπειες και ξετσίπωτους εξυπνακισμούς…».
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5940
Στον Βενιζέλο η δωσίλογη κακουργία και το γλοιώδες ψεύδος παίρνουν μορφές παράκρουσης και νοσηρής έπαρσης: «Επενδύονται», δηλαδή, με την αλαζονεία της μπουρδολογίας του και με εκείνη την αχαλίνωτη και διαστροφική αυθάδεια της ομηρικής του αυτοϊκανοποίησης…
Η νέα θεατρική παράσταση της επαρμένης κακουργίας, της υποκρισίας και του ψεύδους του Βενιζέλου είναι οι «οργισμένες» φράσεις του: «Δεν είμαστε προτεκτοράτο - αυτό πρέπει να το καταλάβουν πάρα πολύ καλά οι εταίροι και η τρόικα»!!!
Ο ίδιος έχει υπογράψει όλες τις συνθήκες που καθιστούν την Ελλάδα προτεκτοράτο των χρηματιστηριακών ελίτ εξουσίας και καμώνεται ότι …οργίζεται!!!
Ο ίδιος έχει υπογράψει όλα αυτά που για τα οποία δήθεν διαφωνεί σήμερα και γαυγίζει περί προτεκτοράτου. Πάντα οι πιο κυνικοί υπηρέτες των μαφιών του χρήματος βγάζουν και τις πιο λυσσασμένες και επαρμένες υποκριτικές κραυγές…
Διαβάστε το παρακάτω σχόλιο του Νίκου Μπογιόπουλου που ξεσκεπάζει το ασύστολο και αβυσσαλέο ψεύδος τους:
Mε ό,τι ... «διαφωνούν» το έχουν νομοθετήσει!
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=26/10/2012&columnId=1821
Στις 28 Μάρτη 2012, ο Σαχινίδης, ο τότε αναπληρωτής του υπουργού Οικονομικών Βενιζέλου, κατέθεσε στη Βουλή τροπολογία, σύμφωνα με την οποία:
«Ο διακριτός λογαριασμός του Ελληνικού Δημοσίου με τον τίτλο "Ελληνικό Δημόσιο Εισπράξεις και Πληρωμές για την εξυπηρέτηση του Δημοσίου Χρέους", που τηρείται στην Τράπεζα της Ελλάδος ή σε σύστημα που διαχειρίζεται η ΤτΕ, χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημόσιου σκοπού και ειδικότερα για την εξυπηρέτηση του Δημοσίου Χρέους και δεν διενεργείται καμία άλλη πληρωμή για οποιονδήποτε άλλο σκοπό. Από το λογαριασμό αυτό πληρώνονται οι δαπάνες χρεολυσίων και τόκων όλων των δανείων, των πράξεων διαχείρισης, των παραγώγων και οι λοιπές παράλληλες δαπάνες για την εξυπηρέτηση και την εν γένει διαχείριση του Δημόσιου Χρέους. Εσοδα του λογαριασμού αυτού αποτελούν οι εισροές από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, καθώς και τα χρηματικά ποσά από τη συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στην εξυπηρέτηση του Δημοσίου Χρέους. Με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών καθορίζεται η διαδικασία κίνησης του λογαριασμού αυτού για την πληρωμή του Δημοσίου Χρέους και κάθε αναγκαίο θέμα για τη λειτουργία του».
*
Η συγκεκριμένη τροπολογία ψηφίστηκε σε εφαρμογή της απόφασης του Γιούρογκρουπ της 20ής του Φλεβάρη 2012, όπου προβλέφτηκε η σύσταση του λεγόμενου «ειδικού λογαριασμού εμπιστοσύνης» για την Ελλάδα.
Οπως αποκάλυψε προχτές ο «Ρ», ο Βενιζέλος - που με αφορμή το θέμα του «ειδικού λογαριασμού» ανέβηκε στα κεραμίδια κραυγάζοντας ότι η χώρα δεν είναι προτεκτοράτο - ήταν αυτός που είχε συνυπογράψει την απόφαση για τον «ειδικό λογαριασμό».
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη απόφαση (κείμενο αποφάσεων Γιούρογκρουπ): «Κάτω από την παρακολούθηση της τρόικας θα λειτουργεί και ο μηχανισμός που θα ελέγχει τη ροή κεφαλαίων που παράγονται στη χώρα για την εξυπηρέτηση του χρέους και του ειδικού λογαριασμού για την πληρωμή των υποχρεώσεων στους δανειστές».
*
Συμπέρασμα:
Υπογράφουν, ψηφίζουν, συμφωνούν και έχουν ήδη νομοθετήσει όλα όσα ...«διαφωνούν»!
===================
Μην ντρέπεσαι που είσαι ΠΑΣΟΚ!
Να
μην ντρέπεται που είναι ΠΑΣΟΚ. Αυτός είναι ο μόνος όρος που θέτει ο Βενιζέλος
σε όποιον επιθυμεί ακόμα και τώρα να γραφτεί ξανά στο κίνημα. Χωρίς ωστόσο να
αποσαφηνίζει τους λόγους για τους οποίους θα μπορούσε ο κάθε Πασόκος να
ντρέπεται. Είναι γνωστό πως, όταν παρασύρεται ως η επιτομή της εξυπνάδας
υπερτιμώντας ακόμα και τον ίσκιο σου, γίνεται αυτό που εξορκίζεις: περνάς στην
περιοχή της ηλιθιότητας. Ενώ κάλλιστα θα μπορούσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να δηλώσει:
«Ας έρθει μαζί μας αυτός που ντρέπεται. Γιατί εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε - με στοιχεία αδιάσειστα βάσει του συμβολαίου του γεννήτορά μας με το λαό από το '81 - να τον κάνουμε να ντρέπεται αληθινά». Ιδού η καινοτομία και η σίγουρη ψήφος, διότι ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι στη ζωή του δεν έχει κάνει κάτι για το οποίο να ντρέπεται - αρχής γενομένης από την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που σε λίγο δεν θα αφήνει χώρο για άλλους στις φυλακές Κορυδαλλού.
«Ας έρθει μαζί μας αυτός που ντρέπεται. Γιατί εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε - με στοιχεία αδιάσειστα βάσει του συμβολαίου του γεννήτορά μας με το λαό από το '81 - να τον κάνουμε να ντρέπεται αληθινά». Ιδού η καινοτομία και η σίγουρη ψήφος, διότι ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι στη ζωή του δεν έχει κάνει κάτι για το οποίο να ντρέπεται - αρχής γενομένης από την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που σε λίγο δεν θα αφήνει χώρο για άλλους στις φυλακές Κορυδαλλού.
Αν
ο Βενιζέλος ξεπερνούσε το σύνδρομο του παγωνιού που τον ταλανίζει, θα είχε
εξασφαλίσει μέσω της ντροπής την υστεροφημία του. Το κίνημα της ντροπής των
Νεοπασόκων θα έδινε το δικαίωμα στη σπουδαιοφάνεια του Βαγγέλη να πάρει
παράταση για πνευματική ανάρρωση, τώρα που διάγει το βίο του καμένου χαρτιού
που δεν το καταδέχεται ούτε η λησμονιά.
(Από
άρθρο του Γ. Κακουλίδη στο Ριζοσπάστη)
==========================================
Mεταγεννέστερη εγγραφή (19/1/2013)
Ευφυΐα, «φρόνηση» και ο κ. Βενιζέλος
Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*
Διατείνονται αρκετοί ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος, είναι ένας πολύ ευφυής άνθρωπος. Μάλλον έχουν δίκιο. Η ρητορική του δεινότητα, λένε, απεικονίζει την ευστροφία του. Πιθανότατα. Αποτελεί, όμως, ο δείκτης ευφυΐας επαρκές προσόν για έναν κυβερνήτη;
Αν αναλογιστούμε ότι η χώρα κυβερνήθηκε, μεταξύ άλλων, από τους κ. Κουλούρη, Λιάπη και Τσοχατζόπουλο, είναι εύλογο να θέλουμε να απαντήσουμε καταφατικά! Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να υποθέσουμε ότι οι καλύτεροι
κυβερνήτες ίσως να ήταν οι πρωταθλητές της Μαθηματικής Ολυμπιάδας! Η αντίληψη αυτή χωλαίνει: προϋποθέτει ότι η διακυβέρνηση είναι μια οιονεί επιστημονική διαδικασία, η οποία απαιτεί, κυρίως, τεχνική εμπειρογνωμοσύνη ή, έστω, υψηλή νοητική ικανότητα.
Η πολιτική όμως διαφέρει. Η λαμπερή ευφυΐα του δεν απέτρεψε τον Ρ. Μακναμάρα από ολέθριους χειρισμούς στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στο δοκίμιό του «Πολιτική κρίση», ο Αϊζάια Μπερλίν παρομοιάζει τον καλό πολιτικό με τον καλό οδηγό ή τον καλό μουσικό. Σε αντίθεση με τη φύση, δεν υπάρχουν νόμοι στην πολιτική, λέει· οι σωστές δεξιότητες είναι το παν – ανεπτυγμένη διαίσθηση, ικανότητα σύνθεσης, οξεία αίσθηση της πραγματικότητας. Ο δεξιοτέχνης της πολιτικής χαρακτηρίζεται από «φρόνηση». Τι είναι η «φρόνηση»; Δύο πράγματα, παρατηρεί ο Αριστοτέλης: να θέτει κανείς αγαθούς σκοπούς και να γνωρίζει πώς να τους πετυχαίνει σε μεταβλητές συνθήκες. Ο «φρόνιμος» ενεργεί για το καλό και βρίσκει τρόπους να το πραγματοποιεί. Η «φρόνηση» είναι αδιαχώριστη από την ηθική, αφού το πώς βλέπουμε μια κατάσταση (άρα το πώς ενεργούμε) χρωματίζεται από τις επιθυμίες μας («ορεκτικός νους»). Η ευπραξία εμπλέκει τόσο την ορθή λογική, όσο και τα σωστά κίνητρα. Ο Χάιντεγκερ ήταν από τους πιο ευφυείς ανθρώπους (και από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους), αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να καταδίδει συναδέλφους του στους ναζί! Η «φρόνηση» δεν είναι μόνο διανοητική αλλά και ηθική αρετή. «Δεν μπορούμε να είμαστε φρόνιμοι αν δεν είμαστε αγαθοί», γράφει ο Αριστοτέλης.
Η «φρόνηση» είναι διαφορετική από την «εξυπνάδα». Ο «έξυπνος» που μεριμνά αποκλειστικά για το συμφέρον του και υπηρετεί μόνο τη φιλοδοξία του δεν είναι «φρόνιμος». Όπως ο ληστής της τράπεζας που καταπολεμά το φόβο του δεν είναι θαρραλέος, αφού οι σκοποί του δεν είναι αγαθοί, έτσι και ο αμοραλιστικά φιλόδοξος ευφυής πολιτικός δεν είναι «φρόνιμος», αφού η ευφυΐα του είναι εγωπαθής.
Ποιους αγαθούς σκοπούς υπηρέτησε στην πολιτική σταδιοδρομία του ο κ. Βενιζέλος; Περισσότερο ευδιάκριτη είναι η προώθηση αυτοεξυπηρετικών επιδιώξεων στο πλαίσιο ενός φαύλου πολιτικού συστήματος. Η ευφυΐα του ένα πράγμα φαίνεται να ορεγόταν: να φτάσει στην κορυφή με κάθε τρόπο, συντηρώντας συγχρόνως το «σύστημα», προκειμένου να κυριαρχεί ανετότερα σε μειωμένων προσόντων πολιτικάντηδες.
Θυσίασε την εγνωσμένη επιστημοσύνη του στις πολιτικές φιλοδοξίες του όταν, ως νέος συνταγματολόγος, υποστήριξε τις άθλιες μεθοδεύσεις του Α. Παπανδρέου στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985. Ως υπουργός επιδόθηκε με ιδιαίτερη επιδεξιότητα στη νομοθετική κοπτορραπτική – την ψήφιση νομοθετικών ρυθμίσεων που ευνοούν επιμέρους συμφέροντα. Κορυφαίο ίσως επίτευγμά του ο νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών ή, ακριβέστερα, περί του πώς να καταχράσαι δημόσιο πλούτο χωρίς να διώκεσαι!
Ως πολιτικός, υπήρξε ο πιο ευφραδής υποστηρικτής της άποψης για το «όλον ΠΑΣΟΚ» – για την απολιτική ενότητα ενός ψηφοθηρικού μηχανισμού, ο οποίος, για να νέμεται την εξουσία, πρέπει να «ισορροπεί» διαρκώς μεταξύ οργανωμένων συμφερόντων, συντηρώντας το φαύλο πελατειακό-κομματικό κράτος. Ο κ. Βενιζέλος εκφράζει με ζηλευτή συνέπεια το πνεύμα της μεταρρυθμιστικής ακινησίας. Αντιτάχθηκε (άμεσα ή έμμεσα) σε οποιαδήποτε αλλαγή έθιγε το «σύστημα»: από τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος και την ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής», μέχρι την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, την αλλαγή του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση Σημίτη το 2001 και άλλα πολλά.
Συνεπές με τον εαυτό του, το κόμμα-διαμορφωτής του «συστήματος» που χρεοκόπησε τη χώρα, εξέλεξε για αρχηγό έναν έμπειρο τεχνικό της εξουσίας, τον ικανότερο homo systemicus που διαθέτει. Η αυτοαναφορική «εξυπνάδα» του δεν τον καθιστά μόνο έναν επιδέξιο «ισορροπιστή» ή έναν πολυμήχανο ρήτορα, αλλά και έναν μάστορα της στρεψοδικίας. Για τον κ. Βενιζέλο, οι έννοιες δεν σημαίνουν τίποτε, είναι ρητορικές «κατασκευές», μπορούν να αδειάζουν από το συμβατικό νόημά τους και να επαναφορτίζονται όπως τον βολεύει. Δεν πρόκειται τόσο περί γλωσσοπλαστικής ικανότητας όσο περί οργουελικής γλωσσικής μηχανικής, η οποία αποσκοπεί στην παραπλάνηση. Το εξωφρενικό χαράτσι της ΔΕΗ βαφτίζεται «ασφάλιστρο κινδύνου», το ολέθριο παπανδρεϊκό δημοψήφισμα «λύτρωση», η μειωμένη εθνική κυριαρχία «αυτοδύναμη Ελλάδα»! Με το κατάλληλα ευρηματικό λεξιλόγιο τα πάντα μπορούν να υποστηριχθούν, όσο και να αντικρουστούν! Με την ίδια ευκολία που σήμερα υποστηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, δεν θα διστάσει να υποστηρίξει αύριο την επιστροφή στη δραχμή! Για τον κ. Βενιζέλο η διακυβέρνηση είναι υπόθεση, κυρίως, αυτοθαυμαστικών αγορεύσεων, νομοθετικής κοπτορραπτικής, και ναρκισσιστικών ισορροπισμών, όχι στρατηγικής σύλληψης, οραματικών επιλογών και μεθοδικής υλοποίησης. Η εγωλατρική επίγνωση της διανοητικής υπεροχής του έναντι των λοιπών μετριοτήτων της πολιτικής σκηνής είναι η αχίλλειος πτέρνα του: η ευφυΐα που δεν υπηρετεί ευρύτερους αγαθούς σκοπούς οδηγεί στην αχαλίνωτη φιλοδοξία, την αυτοαναφορά και την «ύβριν». Ποια ήταν η πρώτη του απόφαση ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ; Να ορίσει εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος την κυρία Γεννηματά – εμβληματική εκπρόσωπο της φαύλης κομματοκρατίας!
Θα δούμε κι άλλα…
Καθημερινή
* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail. com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.
6 Σχόλια to “Ευφυΐα, «φρόνηση» και ο κ. Βενιζέλος”
ΑΝΕΜΟΣ είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 12:53 μμ
νυν..βενιζελος… διαττον… αστηρ…. καιομενος εξαφανιζεται…
Και μεγαλη…τιμη του κανουμε…
Θα ησυχασουμε απο δαυτον συντομα….
http://www.greektube.org/content/view/54395/2/
Απάντηση
MITSOS είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 1:16 μμ
ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΥΦΥΊΑ ΑΛΛΆ ΚΛΑΣΙΚΉ ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΆΣΟΣ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΏΝ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΠΟΛΎ ΜΕΡΕΣ ΠΛΑΤΕΣ
ΓΙΑ ΑΠΌΔΕΙΞΗ ΠΑΡΑΘΈΤΩ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΆΣΕΙΣ ΤΟΥ
1.- Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΉ ΤΟΥ ΠΑΡΈΜΒΑΣΗ ΣΕ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΉ ΕΚΠΟΜΠΉ ΜΕ ΧΟΝΔΡΟΕΙΔΗ ΑΠΕΙΛΉ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟ Κ. ΒΑΞΕΒΑΝΗ
2.- Η ΔΉΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΉ ΕΝΙΚΟΣ ΤΟΥ Κ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΆΟΥ ΣΕ ΕΡΏΤΗΣΗ ΠΟΛΊΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΆΝΔΑΛΑ ΌΤΙ ΠΑΡΆΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΆ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΊ ΜΕΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΉ
3- Η ΠΡΌΣΦΑΤΗ ΔΉΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΉ ΤΟΥ ΑΠΌΡΡΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΤΟΥ ΥΕΘΑ.
Ο ΝΟΏΝ ΝΟΕΊΤΩ.
Απάντηση
MITSOS είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 1:18 μμ
ΔΙΟΡΘΏΝΩ. ΓΕΡΕΣ ΠΛΑΤΕΣ
Απάντηση
Dimitri είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 1:21 μμ
Ο Χαρίδημος, εκλεκτόν τέκνον της Σημιτικής αυλής, μολονότι το μέλι το έτρωγε μόνο στο ζαχαροπλαστείο, αποδομεί εντέχνως το χοντρό γουρούνι που ηγείται του εναπομείνατος ΠΑΣΟΚ (ολίγην ΠΑΣΟΚ).
Ταυτόχρονα διαβάζουμε και πολλά ρήματα περί φαυλοκρατίας, ψηφοθηρίας, φαύλου πελατειακού κομματικού κράτους και τινων άλλων κακών πραγμάτων, που τίποτε από όλα αυτά έχει σχέση με την αξιοθαύμαστη οκτατετία Σημίτη.
Προφανώς η αυλή αισθάνεται ότι
αφού ο Παπανδρέου κάηκε
το χοντρό γουρούνι σιγοψήνεται στα κάρβουνα της λίστας
ο Παπαδήμος έγινε πρωθυπουργός έστω και για λίγους μήνες, και
ο Λαζαρίδης με τον Σταμάτη κυβερνούν την Ελλάδα
τι του λείπει του Κινέζου να αναλάβει πρόεδρος και μάλιστα σε μία Προεδρική Δημοκρατία ;
Κι αν μας λείπει η αλλαγή του πολιτεύματος, εκεί θα κωλόσουμε ;
Απάντηση
Διονύσιος Βούτος είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 1:38 μμ
O Βενιζέλος , όπως και πολλοί συνάδελφοί του ρήτορες ( δικηγόροι ) ανήκουν στην σχολή του Γοργία του χρυσοσάνδαλου ..
Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι Σοφιστές συνέβαλαν σημαντικά στη διδασκαλία και στη θεωρητική θεμελίωση της ρητορικής. Σύμφωνα με μεταγενέστερες μαρτυρίες η γένεση της ρητορικής τοποθετείται στις αρχές του 5ου αι. π.Χ. στη Σικελία και τη συνδέουν με τις πολλές δίκες που έγιναν εκεί την εποχή αυτή. Ο Γοργίας γεννήθηκε στους Λεοντίνους, της Σικελίας, γύρω στο 485 π.Χ. και ήταν μαθητής του Εμπεδοκλή. Σύμφωνα με αυτόν, οι επιστήμονες και οι ειδικοί ή αποτυγχάνουν στην προσπάθεια τους να επιβάλλουν τις θέσεις τους ή αν επιτύχουν αυτό οφείλεται στο ότι χρησιμοποιούν το λόγο της πειθούς, δηλαδή το ρητορικό λόγο.
Για το Γοργία η ικανότητα της πειθούς είναι αποφασιστική για κάθε τομέα της ζωής της πόλης. Η ρητορικής είναι η πιο αναγκαία μορφή γνώσης για οποιονδήποτε θέλει να ζήσει ή να δράσει στα πλαίσια της πόλης. Ο ρήτορας και ο πολιτικός, όχι ο επιστήμονας κι ο τεχνικός, κατέχουν τα κλειδιά που ανοίγουν όλες τις πύλες της πόλης. Το πιο αντιπροσωπευτικό κείμενο του για αυτό τον ισχυρισμό είναι το Ελένης Εγκώμιον. Πρόκειται για ένα κείμενο με το οποίο ο συγγραφέας, επιδεικνύει τη ρητορική του δεινότητα, θέλοντας να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει το «ακατόρθωτο», να υποστηρίξει, δηλαδή, ότι η Ωραία Ελένη δεν είναι υπεύθυνη για τον Τρωϊκό Πόλεμο. Αναπτύσσοντας τη συλλογιστική του ο Γοργίας εξετάζει το ενδεχόμενο η Ελένη να «παρασύρθηκε» όπως θα λέγαμε, με τα λόγια. Ο λόγος για τον οποίο σε αυτή την περίπτωση η κατηγορουμένη είναι αθώα είναι απλός: η βία του λόγου δεν διαφέρει και τόσο από την πραγματική βία, πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι μπορεί να πείθονται παρά τη θέλησή τους.
Ο λόγος που ο Γοργίας τον χαρακτηρίζει «μεγάλο δυνάστη» είναι κάτι που έρχεται στον δέκτη απέξω. Ο ρήτορας με τους κατάλληλους χειρισμούς καλλιεργεί στον δέκτη μια ορισμένη ψυχολογική κατάσταση με αποτέλεσμα ο δεύτερος να συμπεριφέρεται όπως ο άρρωστος που ακολουθεί πειθήνια μια ιατρική αγωγή παίρνοντας τα φάρμακα που ο γιατρός του προτείνει για τη συγκεκριμένη θεραπεία Όμως όπως για μια ασθένεια δεν υπάρχει ένα φάρμακο ή επιλογή άλλου σκευάσματος επιφέρει διαφορετικά αποτελέσματα ή κάθε ασθενής αντιδρά διαφορετικά σε κάθε αγωγή έτσι δεν υπάρχει και ένας «αντικειμενικά» σωστός (ή ορθός λόγος), ο οποίος απευθύνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους.
Στο σύστημα αξιών του Γοργία η αλήθεια υποχωρεί για χάρη της αποτελεσματικότητας και εν τέλει της επιτυχίας του λόγου. Αυτό που ενδιαφέρει το ρήτορα δεν είναι τι λέγεται αλλά το αποτέλεσμα αυτού που λέγεται όπως λέγεται. Στο έργο του Περί του Μη Όντος ή Περί Φύσεως χρησιμοποιώντας επιχειρήματα ελεατικού τύπου υποστήριξε:
• Δεν υπάρχει τίποτε
• Ακόμη κι αν υπήρχε κάτι, δεν θα μπορούσαμε να το γνωρίσουμε
• Ακόμη κι αν μπορούσαμε να το γνωρίσουμε, δεν θα μπορούσαμε να μεταδώσουμε στους άλλους τη γνώμη μας γι’; αυτό.
Ο Γοργίας επομένως υποστήριζε ότι: η δύναμη της ρητορικής δεν περιορίζεται από κάποια φυσική αλήθεια, διότι απλούστατα τέτοια αλήθεια δεν υπάρχει. Οι λέξεις δεν αντιστοιχούν στα πράγματα μα κι αν ακόμα αντιστοιχούσαν δεν θα μπορούσαν να μεταφέρουν την ίδια αυτή αντιστοιχία από ομιλητή σε ομιλητή διότι σύμφωνα με αυτόν ένα σωστά διαρθρωμένο επιχείρημα, μια εύλογη εικασία, μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά όταν δεν υπάρχουν πραγματικοί μάρτυρες. Η εύλογη εικασία αντικαθιστά την πραγματική μαρτυρία ενός ανθρώπου που τα λεγόμενά του παρουσιάζονται με άτεχνο τρόπο και δεν είναι πειστικός. Το πρόβλημα βέβαια σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η αλήθεια επισκιάζεται από την αληθοφάνεια, ωστόσο στο πλαίσιο των δημοκρατικών θεσμών, οι μαγικές ικανότητες του λόγου αποκτούσαν πολύ συγκεκριμένη πρακτική εφαρμογή. Ο ρήτορας είναι σε θέση να προσαρμόζει την επιχειρηματολογία του στις αντιδράσεις του ακροατηρίου του κι αυτή η δυνατότητα εξαργυρώνεται θαυμάσια στις λαϊκές συνελεύσεις της αθηναϊκής δημοκρατίας.
Με αυτά και αυτά ο Γοργίας έφτανε να χρεώνει τους μαθητές του 6.000 οβολούς έκαστον τον χρόνο όταν ο μισθός του δικαστή ήταν περίπου 1000 οβολούς τον χρόνο …!!! Είχε γίνει τόσο ξιπασμένος που κυκλοφορούσε με χρυσά σανδάλια ….!!! Τα “χρυσά σανδάλια” του Βενιζέλου είναι το θωρακισμένο αμάξι που έχει υπεξαιρέσει για αν κυκλοφορεί με αυτό , αξίας πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ..
Όμως μόνο αυτή η σχολή υπάρχει στον κόσμο των δικηγόρων ..?? Όχι φυσικά υπάρχει και η άλλη σχολή , αυτή που δημιούργησε με το ήθος του και το σθένος του ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος .. Ο οποίος με την απλή ζωή που έκανε , παρά τον πλούτο που είχε , αφού ήταν από πλούσια και αριστοκρατική γενιά , έδινε το παράδειγμα στους άλλους με το ήθος του και την στάση της ζωής του ..
==========================================
Mεταγεννέστερη εγγραφή (19/1/2013)
Ευφυΐα, «φρόνηση» και ο κ. Βενιζέλος
Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*
Διατείνονται αρκετοί ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος, είναι ένας πολύ ευφυής άνθρωπος. Μάλλον έχουν δίκιο. Η ρητορική του δεινότητα, λένε, απεικονίζει την ευστροφία του. Πιθανότατα. Αποτελεί, όμως, ο δείκτης ευφυΐας επαρκές προσόν για έναν κυβερνήτη;
Αν αναλογιστούμε ότι η χώρα κυβερνήθηκε, μεταξύ άλλων, από τους κ. Κουλούρη, Λιάπη και Τσοχατζόπουλο, είναι εύλογο να θέλουμε να απαντήσουμε καταφατικά! Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να υποθέσουμε ότι οι καλύτεροι
κυβερνήτες ίσως να ήταν οι πρωταθλητές της Μαθηματικής Ολυμπιάδας! Η αντίληψη αυτή χωλαίνει: προϋποθέτει ότι η διακυβέρνηση είναι μια οιονεί επιστημονική διαδικασία, η οποία απαιτεί, κυρίως, τεχνική εμπειρογνωμοσύνη ή, έστω, υψηλή νοητική ικανότητα.
Η πολιτική όμως διαφέρει. Η λαμπερή ευφυΐα του δεν απέτρεψε τον Ρ. Μακναμάρα από ολέθριους χειρισμούς στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στο δοκίμιό του «Πολιτική κρίση», ο Αϊζάια Μπερλίν παρομοιάζει τον καλό πολιτικό με τον καλό οδηγό ή τον καλό μουσικό. Σε αντίθεση με τη φύση, δεν υπάρχουν νόμοι στην πολιτική, λέει· οι σωστές δεξιότητες είναι το παν – ανεπτυγμένη διαίσθηση, ικανότητα σύνθεσης, οξεία αίσθηση της πραγματικότητας. Ο δεξιοτέχνης της πολιτικής χαρακτηρίζεται από «φρόνηση». Τι είναι η «φρόνηση»; Δύο πράγματα, παρατηρεί ο Αριστοτέλης: να θέτει κανείς αγαθούς σκοπούς και να γνωρίζει πώς να τους πετυχαίνει σε μεταβλητές συνθήκες. Ο «φρόνιμος» ενεργεί για το καλό και βρίσκει τρόπους να το πραγματοποιεί. Η «φρόνηση» είναι αδιαχώριστη από την ηθική, αφού το πώς βλέπουμε μια κατάσταση (άρα το πώς ενεργούμε) χρωματίζεται από τις επιθυμίες μας («ορεκτικός νους»). Η ευπραξία εμπλέκει τόσο την ορθή λογική, όσο και τα σωστά κίνητρα. Ο Χάιντεγκερ ήταν από τους πιο ευφυείς ανθρώπους (και από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους), αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να καταδίδει συναδέλφους του στους ναζί! Η «φρόνηση» δεν είναι μόνο διανοητική αλλά και ηθική αρετή. «Δεν μπορούμε να είμαστε φρόνιμοι αν δεν είμαστε αγαθοί», γράφει ο Αριστοτέλης.
Η «φρόνηση» είναι διαφορετική από την «εξυπνάδα». Ο «έξυπνος» που μεριμνά αποκλειστικά για το συμφέρον του και υπηρετεί μόνο τη φιλοδοξία του δεν είναι «φρόνιμος». Όπως ο ληστής της τράπεζας που καταπολεμά το φόβο του δεν είναι θαρραλέος, αφού οι σκοποί του δεν είναι αγαθοί, έτσι και ο αμοραλιστικά φιλόδοξος ευφυής πολιτικός δεν είναι «φρόνιμος», αφού η ευφυΐα του είναι εγωπαθής.
Ποιους αγαθούς σκοπούς υπηρέτησε στην πολιτική σταδιοδρομία του ο κ. Βενιζέλος; Περισσότερο ευδιάκριτη είναι η προώθηση αυτοεξυπηρετικών επιδιώξεων στο πλαίσιο ενός φαύλου πολιτικού συστήματος. Η ευφυΐα του ένα πράγμα φαίνεται να ορεγόταν: να φτάσει στην κορυφή με κάθε τρόπο, συντηρώντας συγχρόνως το «σύστημα», προκειμένου να κυριαρχεί ανετότερα σε μειωμένων προσόντων πολιτικάντηδες.
Θυσίασε την εγνωσμένη επιστημοσύνη του στις πολιτικές φιλοδοξίες του όταν, ως νέος συνταγματολόγος, υποστήριξε τις άθλιες μεθοδεύσεις του Α. Παπανδρέου στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985. Ως υπουργός επιδόθηκε με ιδιαίτερη επιδεξιότητα στη νομοθετική κοπτορραπτική – την ψήφιση νομοθετικών ρυθμίσεων που ευνοούν επιμέρους συμφέροντα. Κορυφαίο ίσως επίτευγμά του ο νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών ή, ακριβέστερα, περί του πώς να καταχράσαι δημόσιο πλούτο χωρίς να διώκεσαι!
Ως πολιτικός, υπήρξε ο πιο ευφραδής υποστηρικτής της άποψης για το «όλον ΠΑΣΟΚ» – για την απολιτική ενότητα ενός ψηφοθηρικού μηχανισμού, ο οποίος, για να νέμεται την εξουσία, πρέπει να «ισορροπεί» διαρκώς μεταξύ οργανωμένων συμφερόντων, συντηρώντας το φαύλο πελατειακό-κομματικό κράτος. Ο κ. Βενιζέλος εκφράζει με ζηλευτή συνέπεια το πνεύμα της μεταρρυθμιστικής ακινησίας. Αντιτάχθηκε (άμεσα ή έμμεσα) σε οποιαδήποτε αλλαγή έθιγε το «σύστημα»: από τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος και την ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής», μέχρι την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, την αλλαγή του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση Σημίτη το 2001 και άλλα πολλά.
Συνεπές με τον εαυτό του, το κόμμα-διαμορφωτής του «συστήματος» που χρεοκόπησε τη χώρα, εξέλεξε για αρχηγό έναν έμπειρο τεχνικό της εξουσίας, τον ικανότερο homo systemicus που διαθέτει. Η αυτοαναφορική «εξυπνάδα» του δεν τον καθιστά μόνο έναν επιδέξιο «ισορροπιστή» ή έναν πολυμήχανο ρήτορα, αλλά και έναν μάστορα της στρεψοδικίας. Για τον κ. Βενιζέλο, οι έννοιες δεν σημαίνουν τίποτε, είναι ρητορικές «κατασκευές», μπορούν να αδειάζουν από το συμβατικό νόημά τους και να επαναφορτίζονται όπως τον βολεύει. Δεν πρόκειται τόσο περί γλωσσοπλαστικής ικανότητας όσο περί οργουελικής γλωσσικής μηχανικής, η οποία αποσκοπεί στην παραπλάνηση. Το εξωφρενικό χαράτσι της ΔΕΗ βαφτίζεται «ασφάλιστρο κινδύνου», το ολέθριο παπανδρεϊκό δημοψήφισμα «λύτρωση», η μειωμένη εθνική κυριαρχία «αυτοδύναμη Ελλάδα»! Με το κατάλληλα ευρηματικό λεξιλόγιο τα πάντα μπορούν να υποστηριχθούν, όσο και να αντικρουστούν! Με την ίδια ευκολία που σήμερα υποστηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, δεν θα διστάσει να υποστηρίξει αύριο την επιστροφή στη δραχμή! Για τον κ. Βενιζέλο η διακυβέρνηση είναι υπόθεση, κυρίως, αυτοθαυμαστικών αγορεύσεων, νομοθετικής κοπτορραπτικής, και ναρκισσιστικών ισορροπισμών, όχι στρατηγικής σύλληψης, οραματικών επιλογών και μεθοδικής υλοποίησης. Η εγωλατρική επίγνωση της διανοητικής υπεροχής του έναντι των λοιπών μετριοτήτων της πολιτικής σκηνής είναι η αχίλλειος πτέρνα του: η ευφυΐα που δεν υπηρετεί ευρύτερους αγαθούς σκοπούς οδηγεί στην αχαλίνωτη φιλοδοξία, την αυτοαναφορά και την «ύβριν». Ποια ήταν η πρώτη του απόφαση ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ; Να ορίσει εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος την κυρία Γεννηματά – εμβληματική εκπρόσωπο της φαύλης κομματοκρατίας!
Θα δούμε κι άλλα…
Καθημερινή
* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail. com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.
6 Σχόλια to “Ευφυΐα, «φρόνηση» και ο κ. Βενιζέλος”
ΑΝΕΜΟΣ είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 12:53 μμ
νυν..βενιζελος… διαττον… αστηρ…. καιομενος εξαφανιζεται…
Και μεγαλη…τιμη του κανουμε…
Θα ησυχασουμε απο δαυτον συντομα….
http://www.greektube.org/content/view/54395/2/
Απάντηση
MITSOS είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 1:16 μμ
ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΥΦΥΊΑ ΑΛΛΆ ΚΛΑΣΙΚΉ ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΆΣΟΣ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΏΝ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΠΟΛΎ ΜΕΡΕΣ ΠΛΑΤΕΣ
ΓΙΑ ΑΠΌΔΕΙΞΗ ΠΑΡΑΘΈΤΩ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΆΣΕΙΣ ΤΟΥ
1.- Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΉ ΤΟΥ ΠΑΡΈΜΒΑΣΗ ΣΕ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΉ ΕΚΠΟΜΠΉ ΜΕ ΧΟΝΔΡΟΕΙΔΗ ΑΠΕΙΛΉ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟ Κ. ΒΑΞΕΒΑΝΗ
2.- Η ΔΉΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΉ ΕΝΙΚΟΣ ΤΟΥ Κ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΆΟΥ ΣΕ ΕΡΏΤΗΣΗ ΠΟΛΊΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΆΝΔΑΛΑ ΌΤΙ ΠΑΡΆΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΆ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΊ ΜΕΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΉ
3- Η ΠΡΌΣΦΑΤΗ ΔΉΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΉ ΤΟΥ ΑΠΌΡΡΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΊΑ ΤΟΥ ΥΕΘΑ.
Ο ΝΟΏΝ ΝΟΕΊΤΩ.
Απάντηση
MITSOS είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 1:18 μμ
ΔΙΟΡΘΏΝΩ. ΓΕΡΕΣ ΠΛΑΤΕΣ
Απάντηση
Dimitri είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 1:21 μμ
Ο Χαρίδημος, εκλεκτόν τέκνον της Σημιτικής αυλής, μολονότι το μέλι το έτρωγε μόνο στο ζαχαροπλαστείο, αποδομεί εντέχνως το χοντρό γουρούνι που ηγείται του εναπομείνατος ΠΑΣΟΚ (ολίγην ΠΑΣΟΚ).
Ταυτόχρονα διαβάζουμε και πολλά ρήματα περί φαυλοκρατίας, ψηφοθηρίας, φαύλου πελατειακού κομματικού κράτους και τινων άλλων κακών πραγμάτων, που τίποτε από όλα αυτά έχει σχέση με την αξιοθαύμαστη οκτατετία Σημίτη.
Προφανώς η αυλή αισθάνεται ότι
αφού ο Παπανδρέου κάηκε
το χοντρό γουρούνι σιγοψήνεται στα κάρβουνα της λίστας
ο Παπαδήμος έγινε πρωθυπουργός έστω και για λίγους μήνες, και
ο Λαζαρίδης με τον Σταμάτη κυβερνούν την Ελλάδα
τι του λείπει του Κινέζου να αναλάβει πρόεδρος και μάλιστα σε μία Προεδρική Δημοκρατία ;
Κι αν μας λείπει η αλλαγή του πολιτεύματος, εκεί θα κωλόσουμε ;
Απάντηση
Διονύσιος Βούτος είπε
Ιανουαρίου 19, 2013 στις 1:38 μμ
O Βενιζέλος , όπως και πολλοί συνάδελφοί του ρήτορες ( δικηγόροι ) ανήκουν στην σχολή του Γοργία του χρυσοσάνδαλου ..
Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι Σοφιστές συνέβαλαν σημαντικά στη διδασκαλία και στη θεωρητική θεμελίωση της ρητορικής. Σύμφωνα με μεταγενέστερες μαρτυρίες η γένεση της ρητορικής τοποθετείται στις αρχές του 5ου αι. π.Χ. στη Σικελία και τη συνδέουν με τις πολλές δίκες που έγιναν εκεί την εποχή αυτή. Ο Γοργίας γεννήθηκε στους Λεοντίνους, της Σικελίας, γύρω στο 485 π.Χ. και ήταν μαθητής του Εμπεδοκλή. Σύμφωνα με αυτόν, οι επιστήμονες και οι ειδικοί ή αποτυγχάνουν στην προσπάθεια τους να επιβάλλουν τις θέσεις τους ή αν επιτύχουν αυτό οφείλεται στο ότι χρησιμοποιούν το λόγο της πειθούς, δηλαδή το ρητορικό λόγο.
Για το Γοργία η ικανότητα της πειθούς είναι αποφασιστική για κάθε τομέα της ζωής της πόλης. Η ρητορικής είναι η πιο αναγκαία μορφή γνώσης για οποιονδήποτε θέλει να ζήσει ή να δράσει στα πλαίσια της πόλης. Ο ρήτορας και ο πολιτικός, όχι ο επιστήμονας κι ο τεχνικός, κατέχουν τα κλειδιά που ανοίγουν όλες τις πύλες της πόλης. Το πιο αντιπροσωπευτικό κείμενο του για αυτό τον ισχυρισμό είναι το Ελένης Εγκώμιον. Πρόκειται για ένα κείμενο με το οποίο ο συγγραφέας, επιδεικνύει τη ρητορική του δεινότητα, θέλοντας να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει το «ακατόρθωτο», να υποστηρίξει, δηλαδή, ότι η Ωραία Ελένη δεν είναι υπεύθυνη για τον Τρωϊκό Πόλεμο. Αναπτύσσοντας τη συλλογιστική του ο Γοργίας εξετάζει το ενδεχόμενο η Ελένη να «παρασύρθηκε» όπως θα λέγαμε, με τα λόγια. Ο λόγος για τον οποίο σε αυτή την περίπτωση η κατηγορουμένη είναι αθώα είναι απλός: η βία του λόγου δεν διαφέρει και τόσο από την πραγματική βία, πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι μπορεί να πείθονται παρά τη θέλησή τους.
Ο λόγος που ο Γοργίας τον χαρακτηρίζει «μεγάλο δυνάστη» είναι κάτι που έρχεται στον δέκτη απέξω. Ο ρήτορας με τους κατάλληλους χειρισμούς καλλιεργεί στον δέκτη μια ορισμένη ψυχολογική κατάσταση με αποτέλεσμα ο δεύτερος να συμπεριφέρεται όπως ο άρρωστος που ακολουθεί πειθήνια μια ιατρική αγωγή παίρνοντας τα φάρμακα που ο γιατρός του προτείνει για τη συγκεκριμένη θεραπεία Όμως όπως για μια ασθένεια δεν υπάρχει ένα φάρμακο ή επιλογή άλλου σκευάσματος επιφέρει διαφορετικά αποτελέσματα ή κάθε ασθενής αντιδρά διαφορετικά σε κάθε αγωγή έτσι δεν υπάρχει και ένας «αντικειμενικά» σωστός (ή ορθός λόγος), ο οποίος απευθύνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους.
Στο σύστημα αξιών του Γοργία η αλήθεια υποχωρεί για χάρη της αποτελεσματικότητας και εν τέλει της επιτυχίας του λόγου. Αυτό που ενδιαφέρει το ρήτορα δεν είναι τι λέγεται αλλά το αποτέλεσμα αυτού που λέγεται όπως λέγεται. Στο έργο του Περί του Μη Όντος ή Περί Φύσεως χρησιμοποιώντας επιχειρήματα ελεατικού τύπου υποστήριξε:
• Δεν υπάρχει τίποτε
• Ακόμη κι αν υπήρχε κάτι, δεν θα μπορούσαμε να το γνωρίσουμε
• Ακόμη κι αν μπορούσαμε να το γνωρίσουμε, δεν θα μπορούσαμε να μεταδώσουμε στους άλλους τη γνώμη μας γι’; αυτό.
Ο Γοργίας επομένως υποστήριζε ότι: η δύναμη της ρητορικής δεν περιορίζεται από κάποια φυσική αλήθεια, διότι απλούστατα τέτοια αλήθεια δεν υπάρχει. Οι λέξεις δεν αντιστοιχούν στα πράγματα μα κι αν ακόμα αντιστοιχούσαν δεν θα μπορούσαν να μεταφέρουν την ίδια αυτή αντιστοιχία από ομιλητή σε ομιλητή διότι σύμφωνα με αυτόν ένα σωστά διαρθρωμένο επιχείρημα, μια εύλογη εικασία, μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά όταν δεν υπάρχουν πραγματικοί μάρτυρες. Η εύλογη εικασία αντικαθιστά την πραγματική μαρτυρία ενός ανθρώπου που τα λεγόμενά του παρουσιάζονται με άτεχνο τρόπο και δεν είναι πειστικός. Το πρόβλημα βέβαια σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η αλήθεια επισκιάζεται από την αληθοφάνεια, ωστόσο στο πλαίσιο των δημοκρατικών θεσμών, οι μαγικές ικανότητες του λόγου αποκτούσαν πολύ συγκεκριμένη πρακτική εφαρμογή. Ο ρήτορας είναι σε θέση να προσαρμόζει την επιχειρηματολογία του στις αντιδράσεις του ακροατηρίου του κι αυτή η δυνατότητα εξαργυρώνεται θαυμάσια στις λαϊκές συνελεύσεις της αθηναϊκής δημοκρατίας.
Με αυτά και αυτά ο Γοργίας έφτανε να χρεώνει τους μαθητές του 6.000 οβολούς έκαστον τον χρόνο όταν ο μισθός του δικαστή ήταν περίπου 1000 οβολούς τον χρόνο …!!! Είχε γίνει τόσο ξιπασμένος που κυκλοφορούσε με χρυσά σανδάλια ….!!! Τα “χρυσά σανδάλια” του Βενιζέλου είναι το θωρακισμένο αμάξι που έχει υπεξαιρέσει για αν κυκλοφορεί με αυτό , αξίας πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ..
Όμως μόνο αυτή η σχολή υπάρχει στον κόσμο των δικηγόρων ..?? Όχι φυσικά υπάρχει και η άλλη σχολή , αυτή που δημιούργησε με το ήθος του και το σθένος του ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος .. Ο οποίος με την απλή ζωή που έκανε , παρά τον πλούτο που είχε , αφού ήταν από πλούσια και αριστοκρατική γενιά , έδινε το παράδειγμα στους άλλους με το ήθος του και την στάση της ζωής του ..
Σχόλια