Η Ελλάδα στα νύχια οικονομικών δολοφόνων

• Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Ι. Η μέχρι σήμερα καταστροφή μας
Τώρα, που μας χωρίζε μια μόνο σπιθαμή από την άβυσσο, που χαίνει και περιμένει να μας καταπιεί.
Τώρα, που καταποντίζεται η Ελλάδα, αφού επί δύο χρόνια διασύρθηκε βάναυσα, και χωρίς αντίλογο, στο εξωτερικό.

Τώρα που στη ρημαγμένη μας χώρα κυκλοφορούν τα θλιβερά φαντάσματα του ενός και πλέον εκατομμυρίου ανέργων, των χιλιάδων αστέγων, που στοιχειώνουν τα βράδια τις πόλεις μας, της στρατιάς των εξαθλιωμένων συμπατριωτών μας (1 περίπου στους 3 Έλληνες), που αναζητούν στα σκουπίδια την τροφή τους, των μικρών μαθητών που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, των νοικοκυραίων της μεσαίας τάξης, που αναγκάζονται να κλείνουν το ένα μετά το άλλο τις επιχειρήσεις τους.

Τώρα, που ουδείς νουνεχής Έλληνας είναι δυνατόν να βαυκαλίζεται ακόμη, με τη σκέψη πως τα μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις, τα μεσοπρόθεσμα και το σύνολο της επαίσχυντης ακολουθίας τους είναι αποκυήματα της αγωνίας των ευρωπαίων εταίρων μας, που δήθεν πασκίζουν, και που δήθεν θυσιάζονται για να μας σώσουν.

Τώρα, που οι ανείπωτες θυσίες του λαού μας, για περισσότερο από δύο χρόνια, κατέληξαν σε πρωτοφανές φιάσκο, που αβίαστα άλλωστε αναγνωρίζεται από την πλειοψηφία των σοβαρών οικονομολόγων, εντός αλλά και εκτός της Ελλάδος. Ναι, η συνταγή του ΔΝΤ είναι λανθασμένη και θανάσιμα επικίνδυνη. Να υπενθυμίσω, απλώς, σχετικά, ότι τα δεινά μας, το 2009, άρχισαν με ένα χρέος 120% στο ΑΕΠ μας, και πριν από μερικές εβδομάδες οι εταίροι μας μάς έπεισαν, ανερυθρίαστα ότι θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι, αν και το 2020, κατορθώσουμε να έχουμε το ίδιο χρέος με αυτό του 2009. Δηλαδή, επί 11 ολόκληρα χρόνια οι απάνθρωπες θυσίες που μας επιβάλλουν θα ήταν χωρίς αντίκρισμα, θα ήταν ένα Σισύφειο έργο. Ωστόσο, μια εντελώς πρόσφατη ανάλυση του ΔΝΤ, που στην Ελλάδα κρατήθηκε ως επτασφράγιστο μυστικό, εκτιμά ότι το 2020 το χρέος μας, ως ποσοστό, στο ΑΕΠ δεν θα είναι 120% αλλά 135%- και σήμερα 160%. Αυτό εξηγεί το γιατί οι εταίροι μας αποθρασύνθηκαν τελευταίως και επιδίδονται σε αντιφατικού περιεχομένου δηλώσεις.

Δεν νοείται να μη γίνονται πλήρως αντιληπτές αυτές οι αλήθειες από αρμόδιους εντός και εκτός της Ελλάδος….. Γι αυτό, και είναι αδιανόητος ο τρόπος αντιμετώπισής τους, από του πατέρες του Έθνους.


ΙΙ. Η νέα δανειακή σύμβαση: Διάσωση ή ολοκλήρωση της καταστροφής;

Τώρα που στις 8 Φεβρουαρίου οι μάσκες έπεσαν, και οι υποτιθέμενοι «σωτήρες» μας βυθίζουν αδίστακτα πια το μαχαίρι στο λαιμό μας, οι εταίροι μας απαιτούν ήδη, εκτός από τον δημόσιο πλούτο μας, και τις ίδιες τις σάρκες μας. Απαιτούν αίμα και ανθρωποθυσίες. Τώρα, σαρώνουν αλύπητα τα πάντα, αδιαφορώντας πλήρως αν, έτσι, στερούν από ένα ολόκληρο λαό τη στοιχειώδη ιατρική περίθαλψή, τη στοιχειώδη παιδεία, τη στοιχειώδη διατροφή, τις στοιχειώδεις υπηρεσίες του κράτους πρόνοιας. Δηλαδή, τώρα, οι εταίροι μας, που αλλοίμονο, συμπεριφέρονται απροκάλυπτα πια ως οικονομικοί δολοφόνοι, μας επιβάλλουν με απύθμενη σκληρότητα μια γενοκτονία διαρκείας.

Πως μπορεί ποτέ να περιλαμβάνει νόμιμα μέτρα μια επιχείρηση γενοκτονίας; Πως μπορεί να είναι νόμιμα τα φονικά αυτά μέτρα που στρέφονται εναντίον ενός λαού σε περίοδο ειρήνης; Πώς, αλήθεια, θα μπορούσαν αυτά να είναι σύννομα, όταν είναι οφθαλμοφανές ότι πρόκειται για απάνθρωπα μέτρα, που ελάχιστα απέχουν από τα αντίστοιχα εξοντωτικά στα γερμανικά στρατόπεδα του Βου Παγκόσμιου Πολέμου; Πώς να γίνουν αποδεκτά μέτρα, που εξαθλιώνουν έναν μικρό ευρωπαϊκό λαό του 21ου αιώνα, τον αυτοκτονούν και τον μετατρέπουν από κυρίαρχο κράτος σε περιφρονημένη αποικία του Δ’ Ράιχ;

Και, όμως, στην προσπάθειά τους, ορισμένοι πολιτικοί αρχηγοί, να διασκεδάσουν την προειλημμένη απόφασή τους να υπερψηφίσουν τη θανατική καταδίκη του ελληνικού λαού, προφασίστηκαν την ανάγκη διαβεβαιώσεων –από ποιούς ακριβώς;;;- ότι τα φονικά μέτρα που θα υπέγραφαν ήταν νόμιμα! Στη συνέχεια, φυσικά, λησμονήθηκε αυτό το αίτημα, αλλά παρέμεινε η συμφωνία για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Και τι να πει κανείς για τα μεγάλα ΜΜΕ τα οποία, αντί να αγωνιούν για τον κίνδυνο τυχόν ψήφισης της νέας τραγικής σύμβασης, εμφανίζουν αντιθέτως ως δεδομένη την ανάγκη υπογραφής της;

ΙΙΙ. Όλα χάριν του ευρώ

«Μας έσωσαν» λοιπόν κι αυτή τη φορά της 8.2.2012! Βέβαια, η πάγια δακρύβρεκτη δικαιολογία, για όλα αυτά τα απαράδεκτα και τα δολοφονικά είναι η γνωστή και από παλιά επαναλαμβανόμενη: να μην χρεοκοπήσουμε, δηλαδή, και να μη βγούμε από την ευρωζώνη.

Αλλά, αναφορικά με τη χρεοκοπία, είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι, όπως κάθε οικονομία με χρέος που είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί. Απλώς, η συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή για την επίσημη ανακοίνωσή της, καθώς δεν έχουν ακόμη περατωθεί εκείνες οι απαραίτητες προετοιμασίες, που αποβλέπουν στην απομόνωση των συνεπειών μιας δικής μας χρεοκοπίας από τις λοιπές οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου, παρότι κι αυτές βρίσκονται σε δεινή θέση. Γι αυτό και μας διατηρούν σε κατάσταση κεκαλυμμένης χρεοκοπίας με τεχνητή υποστήριξη. Πρέπει, όμως, να είναι ξεκάθαρο, από τη μεταβολή των δηλώσεων, κυρίως των Γερμανών, ότι η περίοδος αυτή χάριτος τελειώνει, και τα μαχαίρια ακονίζονται.

Θεωρώ σίγουρο –εκτός απροόπτου- ότι πολύ σύντομα θα αναγγελθεί και η επίσημη χρεοκοπία μας, με τους δυσμενέστερους δυνατούς όρους, που θα αποκλείουν τη δυνατότητα ανόρθωσής μας για πάνω από 50 χρόνια. Αν, τελικά, υπογραφεί η τερατώδης αυτή σύμβαση από τους Έλληνες βουλευτές, θα έχουν όλα τελειώσει. Άποικοι και υπηρέτες στον τόπο μας, θα διαβιώνουμε με τα ψίχουλα που θα ευαρεστούνται να μας πετούν οι δυνάστες μας, οι οποίοι θα εκμεταλλεύονται τον πλούτο μας, το κλίμα μας και το σύνολο της υπέροχης πατρίδας μας. Η οδυνηρή αρχή θα γίνει με τη μη έγκριση του δανείου των 130Ε δις, από το οποίο θα δοθούν μόνο τα 30Ε δις για να στηριχθούν οι τράπεζες.

Για όσους αρνούνται, ακόμη και τώρα, την ύπαρξη προμελέτης στο ελληνικό έγκλημα, να υπενθυμίσω ότι το 2009 το χρέος μας θα μπορούσε να καταστεί σύντομα βιώσιμο, με μικρές προσπάθειες. Η παντελής, ωστόσο, αδυναμία διαχειρισιμότητάς του, η οποία και καθίσταται βαθύτερη, σε καθημερινή βάση, συντελέστηκε με προγραμματικές προδιαγραφές, από την τρόικα, έτσι ώστε να δικαιολογείται τώρα η άρνηση του ΔΝΤ να συνεχίσει την εκταμίευση προς την Ελλάδα. Αυτό το ανοσιούργημα οφείλεται πλήρως στα μέτρα του Μνημονίου, που επί δύο χρόνια στραγγάλιζαν ενσυνείδητα κάθε αναπτυξιακή δυνατότητα της οικονομίας, οφείλεται στα ληστρικά επιτόκια με τα οποία μας χορηγούσαν τα δάνεια, που έφθαναν στο 6%, καθώς και στην κάθετη άρνηση της τρόικας να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση-αναδιαπραγμάτευση του χρέους όσο ήταν ακόμη καιρός. Επρόκειτο, λοιπόν, για προμελετημένη απόφαση καταστροφής, κατάκτησης και καταλήστευσής μας.

Και αν υπάρχει χειρότερο….αυτή η προδιαγεγραμμένη καταστροφή εμφανίστηκε ως δήθεν δικό μας λάθος, επειδή δήθεν δεν ήμασταν σε θέση να εκτελέσουμε ορθά τα μεγαλεπήβολα τροїκανικά σχέδια. Και οι δικοί μας αρμόδιοι, αντί να βγουν και να βροντοφωνήσουν, με όλα τα μέσα και προς κάθε γωνιά της οικουμένης, ότι μας γενοκτούν και μας εξαφανίζουν, συμπεριφέρονται αντιθέτως ως να επαναλαμβάνουν τη ρύση του κ. Παπανδρέου ότι «κυβερνά ένα διεφθαρμένο λαό», παραφράζοντάς την για την περίπτωση σε «λαό ανίκανο και ειδικών αναγκών».

Η καταστροφή της Ελλάδας συνιστά, αναμφίβολα, έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας, για το οποίο, αν και όταν βρεθεί αντικειμενικό δικαστήριο, θα πρέπει να μας χορηγήσει αστρονομικές αποζημιώσεις, για να ξαναφτιάξουμε τη χώρα που μας ρήμαξαν οι εταίροι μας.

Οι πατέρες, ωστόσο, του Έθνους μας εξακολουθούν να υπογράφουν χαρτιά που βαθαίνουν την καταστροφή μας και μας οδηγούν στο ικρίωμα. Και δε νοιάζονται, για το απύθμενο χάσμα που έχει δημιουργηθεί, ανάμεσα στις αποφάσεις τους και στη λαϊκή βούληση. Αδιαφορούν, ακόμη, και για την αδυναμία τους να περπατήσουν, σαν άνθρωποι, στους ελληνικούς δρόμους, χωρίς να γιουχαϊστούν. Ωστόσο, εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι «μας σώζουν».

IV. Αλλά… το ευρώ χαροπαλεύει

Και τώρα ας περάσουμε στο ευρώ, αν και ως γνωστόν αποτελεί είδος απαγορευμένης συζήτησης στη χώρα μας. Αυτό σημαίνει ότι, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου από καιρό επεξεργάζονται, με μεγάλη σοβαρότατα, διάφορα σενάρια, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την πιθανότητα καταποντισμού του, στην Ελλάδα αντιθέτως καλλιεργείται συνειδητά κλίμα τρομοκρατίας γύρω απ’ αυτό, ή γίνονται δηλώσεις που στερούνται βάσης και σοβαρότητας, σχετικά με το μέγεθος των καταστροφών που μας αναμένουν αν….Και για να μην, είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε τα πάντα. Στην κυριολεξία ΤΑ ΠΑΝΤΑ:

• * Ανείπωτης ολκής προσβολές στην εθνική μας κυριαρχία
• * Γενικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου μας
• * Αποικιοποίηση της πατρίδας μας
• * Δούλοποίησή μας στο Δ’Ράιχ
• * Αφρικανοποίηση της αγοράς εργασίας μας
• * Πλήρη εξαθλίωση του βιοτικού μας επιπέδου
• * Πλήρη αποσύνθεση της κοινωνίας, της οικονομίας, του κράτους πρόνοιας μας
• * Ολική καταστροφή της παραγωγικής μας ικανότητας.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ! Γι αυτό το ευρώ που, ωστόσο, οι προοπτικές για τη συνέχιση της ύπαρξής του είναι εξαιρετικά δυσοίωνες.

Ουδείς, βεβαίως, με σώες τις φρένες θα επέλεγε εν ψυχρώ την εγκατάλειψη του ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή. Και γι αυτό, από την πλευρά αυτή είναι εντελώς περιττές οι κραυγές ότι «μένουμε στο ευρώ». Αν, ωστόσο, η παραμονή μας στην ευρωζώνη μας εξαφανίζει από το πρόσωπο της Γης, αν πρέπει πια να πειστούμε ότι δεν υπάρχει ελπίδα εξόδου από την κρίση στο εχθρικό περιβάλλον της τρόικας, αν παραμένοντας στην ευρωζώνη χάνουμε την Ελλάδα, τότε οφείλουμε να αποφασίσουμε το πήδημα στο κενό. Και, τότε κάθε δισταγμός θα μεταφράζεται σε μια αρρωστημένη έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητες μας .Θα αποδεικνύει το πόσο επιτυχές ήταν, στην ελληνική περίπτωση, το δόγμα του σοκ.

Αποτελεί υπέρτατη επιπολαιότητα η προσπάθεια εκτίμησης, ιδίως από μη ειδικούς, της έκτασης των δυσκολιών μας, αν επιστρέψουμε στη δραχμή. 
Γιατί, αυτές πράγματι είναι εν πολλοίς άγνωστες, δεδομένου ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα κράτους μέλους της ευρωζώνης θα γίνει για πρώτη φορά.
Ωστόσο:

• 1. Η προετοιμασία μιας τέτοιας μετάβασης θα περιορίσει σημαντικά τις όποιες δυσμενείς συνέπειες.
• 2. Είναι μεγάλο λάθος να γίνεται εκτίμηση των πιθανών συνεπειών σε στατικό περιβάλλον, γιατί η ανάπτυξη που θα πρέπει να επιδιωχθεί με νύχια και δόντια, και που θα είναι σημαντική ύστερα από τη χρόνια και άγρια ύφεση, θα είναι σε θέση να φέρει γρήγορα καρπούς.
• 3. Φυσικά, θα μας χρειαστούν δάνεια, που να κατευθύνονται ολοκληρωτικά στην ανάπτυξη, αρχίζοντας από τη γεωργία για να επιβιώσουμε.
• 4. Η επίκληση της δραχμής θα μπορούσε ακόμη να μας εξασφαλίσει παραμονή, εντός της ευρωζώνης, βελτιώνοντας ουσιαστικά την τύχη μας, αλλά και τη συνταγή της εξόδου από την κρίση. Οπωσδήποτε, όμως, με τρόικα και ΔΝΤ σωτηρία δεν υπάρχει.
• Και κάτι ακόμη. Το κυριότερο επιχείρημα, προκειμένου να αποστομωθούν όσοι τολμούν να συζητούν περί δραχμής είναι ότι πρόκειται για τους κακούς Έλληνες, που έχουν βγάλει τα χρήματά τους εκτός της Ελλάδος, και περιμένουν να πλουτίσουν με την επιστροφή στη δραχμή. Εκτός της ακραίας αφέλειας ενός τέτοιου επιχειρήματος διαφεύγει, ωστόσο, σε όσους το επικαλούνται ότι ακριβώς αυτά τα χρήματα, που θα επανέλθουν στην Ελλάδα, όταν τελειώσει η κατοχή, θα αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα ταχείας ανάπτυξής της. Και όσο για τις ανισότητες κατανομής, που δείχνουν ότι τους πονούν ιδιαίτερα, η αντιμετώπισή τους θα είναι απλή, αν και όταν αποκτήσουμε κυβέρνηση, που θα θέλει πραγματικά να πατάξει τη φοροδιαφυγή, αλλά και να επιβάλλει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, που θα τις περιορίσει.

http://kostasxan.blogspot.com/2012/02/blog-post_4960.html