Αποδείχθηκε ήδη ότι πρόκειται για την πιοανελέητη συμμορία αδίστακτων ληστών στην υπηρεσία του ξένου και του ελληνικού κεφαλαίου που έχει κυβερνήσει και λεηλατήσει ποτέ αυτή τη χώρα. Πρόκειται επίσης για το πιο μίσθαρνο όργανο των κατοχικών οικονομικών δυνάμεων που υπήρξε ποτέ στη διακυβέρνηση της Ελλάδας, προβάλλοντας λιγότερες αντιστάσεις στις εντολές των ξένων επικυρίαρχων ακόμη ίσως και από την προδοτική κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου επί ναζιστικής Γερμανίας.
Με τη γραμμή που ακολουθεί η... «κυβέρνηση της συμμορίας του Άβερελ Ντάλτον» σε λίγο θα φτάσουμε να θεωρούμε το δοσίλογο Τσολάκογλου κάτι σαν... αντάρτη του αντιναζιστικού αγώνα συγκρινόμενο με τον Γιώργο Παπανδρέου!!!
Δεν ιδρώνει όμως το αυτί του Γιωργάκη από τέτοια ούτε φυσικά ντρέπεται που ένας ολόκληρος λαός τον αποκαλεί Κουίσλινγκ ή Τσολάκογλου. Είναι βέβαιος ότι θα κατορθώσει να φύγει ή θα εξασφαλίσουν τη φυγάδευση του στο εξωτερικό εκείνοι τους οποίους υπηρέτησε με την πολιτική του μόλις ανατραπεί ή σαρωθεί εκλογικά η κυβέρνηση του και έτσι δεν θα καταβάλει κανένα αντίτιμο για τα εγκλήματα εσχάτης οικονομικής προδοσίας που διαπράττει εναντίον των ελλήνων εργαζομένων, συνταξιούχων, μικρομεσαίων και νέων. Αυτό το αίσθημα εξασφαλισμένης ατιμωρησίας το παρέχει στον Γ. Παπανδρέου η απίστευτης έκτασης πολιτική υποστήριξη που του παρέχουν οι... δεξιοί (!) ηγέτες όλων των χωρών της ΕΕ και δη των μεγάλων - Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας κ,λπ.
- Έχουμε φτάσει στο πρωτοφανές, παρανοϊκό σημείο η Ευρωδεξιά να έχει υιοθετήσει πολιτικά τον πρόεδρο της... Σοσιαλιστικής (!!!) Διεθνώς Γιώργο Παπανδρέου και να υπάρχουν στους κόλπους της προτάσεις, όπως, τουλάχιστον ισχυρίζεται το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ, να... διώξουν από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) της ευρωπαϊκής Δεξιάς τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά εξαιτίας της «βλαπτικής για την Ευρώπη» συμπεριφοράς της επειδή ο αρχηγός της αρνείται να δηλώσει φραστικά πίστη στο νέο Μνημόνιο!!!
Η ΝΔ ξεπέρασε ήδη το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις, σε όλες ανεξαιρέτως. Για την ώρα όμως τα ποσοστά και των δύο κομμάτων διατηρούνται πολύ χαμηλά. Τόσο χαμηλά που αυτό αποκλείεται να εκφραστεί στις κάλπες, όποτε και αν στηθούν αυτές. Άλλωστε τα φρικτά μέτρα που περιλαμβάνονται στο νέο πακέτο μέτρων θα έχουν ήδη αυξήσει τη διαφορά υπέρ της ΝΔ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όσο περισσότερο παραμένει στην εξουσία η κυβέρνηση Παπανδρέου και όσο περισσότερο εμμένει στη φραστική απόρριψη του Μνημονίου ο Α. Σαμαράς, τόσο πιο σίγουρα θα οδεύει προς την αυτοδυναμία η ΝΔ. Προσωρινά όμως υπάρχει η δυνατότητα να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις το λαϊκό κίνημα κατά του Μνημονίου και της κυβέρνησης Παπανδρέου που γεμίζει με εκατοντάδες χιλιάδες άτομα την πλατεία Συντάγματος και τις πλατείες πολλών άλλων πόλεων της χώρας.
- Ο κινητοποιημένος λαός είναι ο μόνος παράγοντας που τρέμουν οι ευρωπαίοι επικυρίαρχοι και η ελληνική αστική τάξη. Την Τρίτη και την Τετάρτη, πνίγοντας κατακλυσμιαία την πλατεία Συντάγματος και όλο το κέντρο της Αθήνας με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που θα πολιορκούν από παντού τη Βουλή την ώρα που θα ψηφίζει το επαίσχυντο Μνημόνιο εξαθλίωσης όλων σχεδόν των Ελλήνων, το λαϊκό κίνημα θα δείξει τι πολιτική αποτελεσματικότητα μπορεί να έχει. Η 48ωρη γενική απεργία μπορεί να αποτελέσει τον τάφο της κυβέρνησης των Κουίσλινγκ του ΠΑΣΟΚ, επιφέροντας ρήγματα στις γραμμές του κυβερνώντος κόμματος. Δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη δηλώσει δημοσίως ότι θα καταψηφίσουν το νέο Μνημόνιο. Ίσως το κάνουν κι άλλοι. Ο λαός απέξω θα διατρανώνει με μεγαλειώδη τρόπο την κατηγορηματική απόρριψη του Μνημονίου. Οι βουλευτές μέσα στο κοινοβούλιο θα αποφασίσουν οι ίδιοι τι θα ψηφίσουν, διευρύνοντας ή γεφυρώνοντας κάπως το χάσμα που τους χωρίζει πλέον από τη λαϊκή βούληση.
Αυτό είναι μόνο για το δικό τους συμφέρον. Ο κόσμος δεν ελπίζει πια τίποτα από δαύτους. Αδιαφορεί για το τσίρκο της Βουλής. Γνωρίζει ότι ακόμη και αν βρεθούν έξι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και το καταψηφίσουν, υπάρχουν δεκάδες «πρόθυμοι» βουλευτές του ΛΑΟΣ, της Ντόρας και του Κουβέλη, αλλά και «μνημονιακοί πεμπτοφαλαγγίτες» στους κόλπους της ΝΔ, όπως έδειξε η δημόσια στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη, έτοιμοι να επιστρατευθούν στο πλευρό των κατοχικών δυνάμεων και της κυβέρνησης Παπανδρέου «Τσολάκογλου». Η Βουλή θα πει «ναι» και στο νέο Μνημόνιο.
Πηγή: Γ. Δελαστίκ - εφημερίδα "Πριν" (http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/06/blog-post_5790.html)
==================================
Blogger: για να δέσει το θέμα διαβάστε το παρακάτω άρθρο:
Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Τι κοινό έχουν η πολιτική και ο αθλητισμός στην Ελλάδα; Δυστυχώς μοιάζουν σανδίδυμα αδελφάκια. Για το ποδόσφαιρο γνωρίζαμε όλοι επί χρόνια, όχι μόνο επειδή το βλέπαμε με τα ίδια μας τα μάτια, αλλά και διότι πολλές φορές έρχονταν στο φως στοιχεία τα οποία έδειχναν ότι οι αγώνες των ελληνικών πρωταθλημάτων «στήνονταν» με μεθόδους κοινών γκάνγκστερ. Η αποκάλυψη μάλιστα του «τρέχοντος» κυκλώματος είναι πραγματικά εκπληκτική, ανεξάρτητα από το πόσοι θα δουν τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
Και στην πολιτική ζωή όμως το παιχνίδι ήταν «στημένο». Προνομιακοί προμηθευτές και εργολάβοι, κομματικοί στρατοί και ευνοούμενοι πάσης φύσεως και κάθε είδους καταλάμβαναν και ανακαταλάμβαναν το κράτος, μαφίεςνέμονταν προμήθειες και μελέτες, πολιτικοί συλλαμβάνονταν με το κατσίκι στην πλάτη αλλάποτέ δεν τιμωρούνταν εξ αιτίας ενός τρισάθλιου νομικού πλαισίου περί πλήρους απουσίας «ευθύνης υπουργών».
Στρατοί «γενίτσαρων»
Στην περίπτωση του ποδοσφαίρου τα αποτελέσματα ήταν πολύ συγκεκριμένα και ξεπερνούν κατά πολύ τα βρώμικα πρωταθλήματα, τα οφέλη που προέκυπταν για τους «νονούς» του αθλητισμού (αθλητικά, επιχειρηματικά, δικαστικά, πολιτικά) και τα κέρδη – ή υπερκέρδη – από τα στοιχήματα ή τις «αμοιβές» όσων τα έπαιρναν για να ρυθμίζουν αποτελέσματα.
Σε ό,τι αφορά την κοινωνία ειδικότερα, εδώ και χρόνια βλέπαμε να βαθαίνει το τραύμα που τα παρα-αθλητικά (για την ακρίβεια: αθλητικά!) κατακάθια προκαλούσαν σε αυτό το τμήμα της που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «ανθό» της: τη νεολαία.
Ανήλικα και αμούστακα παλληκαράκια, με αγριότητα γενίτσαρων, συνασπίζονταν σε ιδιωτικούς στρατούς προέδρων και παρατρεχάμενων προέδρων αθλητικών εταιρειών με ανταλλάγματα δωρεάν εισιτήρια, πρέζα, χαρτζιλίκι.
Και κάτι ακόμη χειρότερο: κοινωνικοποίηση και κοινωνική αυτο-αναγνώριση στο πλαίσιο χουλιγκάνικων συμμοριών, οι οποίες, επικαλούμενες «ιδέες», μετατρέπονταν σε πανίσχυρους μηχανισμούς διακίνησης ναρκωτικών και ταυτοχρόνως σε δεξαμενές αλίευσης «στελεχών» για ποικιλώνυμες «πολιτικές» ή «αντι-πολιτικές» συμμορίες.
Νεαροί και μεγαλύτεροι – άνεργοι και εργαζόμενοι – οι οποίοι έκαναν την «επανάστασή»τους υπηρετώντας άθλια εγκληματικά κυκλώματα ήταν πάντα το αποτύπωμα που άφηνε πίσω του το κύκλωμα της ποδοσφαιρικής μαφίας.
Στρατοί «ιδεολόγων»
Αντίθετα με τους – πάντα και απ’ όλους – κατακριτέους χουλιγκάνους, στην πολιτική οι ανάλογοι στρατοί επιδίδονταν σε επικών διαστάσεων πλιάτσικο με σημαία κάποια απροσδιόριστη (αλλά με ηχηρό όνομα) «ιδεολογία».
Πολιτικοί ηγέτες και πολιτικά στελέχη μεγαλύτερου ή μικρότερου διαμετρήματος, εδώ και πολλές δεκαετίες, λεηλάτησαν απροκάλυπτα τον ελληνικό λαό και τα συμφέροντά του όχι μόνο ή απλώς για προσωπικό κέρδος, αλλά, ακόμη χειρότερα, προς όφελος επώνυμων και πασίγνωστων επιχειρηματικών συμφερόντων, που σε ελάχιστο χρόνο μετατρέπονταν από«περιπτεράδες» σε «αυτοκράτορες».
Στη διαδρομή τους αυτή πάντα υπόσχονταν «ευημερία». Κι ας έστελναν τη μισή Ελλάδα στημετανάστευση, κι ας νομιμοποιούσαν ηθικά και πολιτικά τη μίζα, κι ας ονόμαζαν την υπερχρέωση και την τελική χρεοκοπία πότε εκσυγχρονισμό, πότε επανίδρυση του κράτους και πότε σωτηρία της χώρας.
Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι τύποι επιβίωσαν με έναν απλό τρόπο: με ασφαλείς – και ενίοτε ασφαλίτικες – μεθόδους εξαγοράς και δημιουργίας συνενόχων, πάντααποτελεσματική, με τη χρήση ευτελών αλλά απολύτως αποτελεσματικών ανταλλαγμάτων προς την ελληνική κοινωνία, όπως η κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη, μια θέση στο Δημόσιο, μια παραπάνω προμήθεια και όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Χρησιμοποιήθηκαν και ιδεολογικά «κίνητρα» για να επιτευχθεί η συμμετοχή όλο και περισσότερων στο φαγοπότι:
● «Εθνικού» χαρακτήρα, παρότι η χώρα συνεχώς υποχωρούσε έναντι των απαιτήσεων της Τουρκίας, των ΗΠΑ, αλλά ακόμη και τοπικών εξαμβλωμάτων που μακροημερεύουν ως προτεκτοράτα.
● «Ευρωπαϊκού» ή «οικουμενικού» χαρακτήρα, τα οποία συγκάλυπταν επιμελώς τον μονόδρομο της μετατροπής της χώρας και του συνόλου του ελληνικού λαού σε ένα ευτελισμένο άθυρμα πολιτικών και οικονομικών κερδοσκόπων τοπικής ή και παγκόσμιας εμβέλειας.
Πολλοί, πάμπολλοι, αμέτρητοι ήταν αυτοί που πήραν το ψιχουλάκι τους για να συναινέσουν ή ακόμη και να δοξάσουν τις πιο παράλογες πολιτικές επιλογές, για να νομιμοποιήσουν φελλούς, καραγκιόζηδες και – πολιτικά ή και ανθρώπινα – ανυπόστατους ξεφτίλες. Τώρα όμως έχει έλθει η ώρα της πληρωμής. Τώρα όσοι συνέργησαν στην καταστροφή ακούνε στεντορείως ότι «μαζί τα έφαγαν». Και σε ό,τι τους αφορά, αυτό ισχύει απολύτως. Μόνο που η κατηγορία δεν διατυπώνεται μόνο γι’ αυτούς (ίσως ούτε καν γι’ αυτούς!), αλλά για τοσύνολο της κοινωνίας. Αδιακρίτως.
Τώρα που η Ελλάδα πτωχεύει, ξεπουλιέται και μετατρέπεται κι αυτή σε μπανανία και προτεκτοράτο χωρίς «φως στο βάθος του τούνελ», τώρα που ολόκληρος ο λαός της, χωρίς σημαντικές ταξικές ή άλλες διακρίσεις, εξανδραποδίζεται και καλείται να επιστρέψει στις δεκαετίες του 1940 και του 1950 για να πληρώσει όσα πέτυχε τα τελευταία εξήντα χρόνια, εξευτελίζεται δημοσίως ακριβώς από ανθρώπους που συμμετείχαν ψυχή τε και σώματι επίδεκαετίες στο σύστημα διακυβέρνησης που τον έφτασε μέχρι εδώ.
Όλοι λοιπόν είμαστε αδιακρίτως διεφθαρμένοι, λαμόγια, απατεώνες. Γι’ αυτόχρεοκοπήσαμε. Κι αυτοί που επί χρόνια συμμετείχαν από υψηλότατες θέσεις στο σύστημα εξουσίας δεν υπήρξαν παρά εκβιαζόμενοι από τραμπούκους ψηφοφόρους, πουαναγκάστηκαν να υποχωρούν στους εκβιαστές τους για να επιβιώσουν σε έναν χώρο τον οποίο, για κάποιον παράξενο και αδιευκρίνιστο λόγο, δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν, αφού ήταν εκεί ταγμένοι από άγνωστη σε μας εντολή προκειμένου να μας σώζουν από τον εαυτό μας. Οι δύστυχοι αυτοί και κατατρεγμένοι...
Ο κατήφορος όμως αυτός δεν έχει τελειωμό. Πέρα από ιδεολογικές τοποθετήσεις, πέρα από προκαταλήψεις και προσωπικά «κολλήματα», στην πολιτική υπάρχει πάντα ένα όριο. Το οποίο δυστυχώς στις μέρες μας δεν φαίνεται καν να γίνεται σεβαστό.
Ένα πολιτικό σύστημα – και ειδικότερα η σημερινή κυβέρνηση – που οδεύει προς τον γκρεμόσυμπαρασύροντας ολόκληρο τον ελληνικό λαό δεν διστάζει ενίοτε να απειλεί, έστω συγκαλυμμένα, ακόμη και με... χούντα! Θεωρώντας ότι έτσι μπορεί να πείσει πως αγωνίζεται για τη σωτηρία μας. Όπως κάποιοι άλλοι παρελθοντικοί «εθνοσωτήρες», οι οποίοι υλοποίησαν το όνειρό τους με τα γνωστά τραγικά για την Ελλάδα αποτελέσματα. Οι οποίοι δεν ήταν τίποτε άλλο από μια συμμορία. Πολύ χειρότερη από τη σημερινή του ποδοσφαίρου βεβαίως.
Κι αν για τους εν γένει συμμορίτες και λωποδύτες κάθε μέθοδος επίβίωσης και κυριαρχίας είναι θεμιτή, αυτό δεν μπορεί να ισχύει σε μια δημοκρατική και ευνομούμενη πολιτεία. Ακόμη και στα έσχατα της παρακμής της. Δεν μπορεί τα τανκς και η χρήση του στρατού να επισείονται ως απειλή έναντι κοινωνικής αναταραχής για οποιονδήποτε λόγο, όταν και ο πιο άσχετος γνωρίζει πως αυτού του είδους οι μέθοδοι αποκτούν ανεξέλεγκτη δυναμική.
Ο καθείς και οι προσλαμβάνουσές του. Ο καθείς και τα μέσα του. Ο καθείς και η πολιτική του κουλτούρα. Ο καθείς και το όραμά του. Ο καθείς και η πολιτική του αξιοπρέπεια. Ο καθείς και τα τανκς του...
Σχόλια