Νομοσχέδιο «σκούπα» για τα μέσα ενημέρωσης ετοιμάζει ο κ. Χυτήρης. Για να σωθούν παρηκμασμένες εφημερίδες και χρεοκοπημένα εκδοτικά συγκροτήματα. Το αλισβερίσι του Τύπου με την εξουσία καλά κρατεί. Τη δύσκολη ώρα, όταν τα ψέματα τελειώνουν, έρχεται το «ιππικό», δηλαδή ο κ. Χυτήρης. Μία ιστορία διαπλοκής που έρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια. Για να μην νομίζετε ότι το έγκλημα της χρεοκοπίας δεν είχε συνενόχους...
- Το σχέδιο είναι έτοιμο. Θα μπορούσαν να έχουν ήδη κάνει πολλά περισσότερα πράγματα για τους εκδότες, αν δεν φοβόντουσαν ότι αυτό θα μπορούσε να είναι η αφορμή ακόμη και για λαϊκή εξέγερση. Την ώρα που η κρίση πλήττει τον κάθε Έλληνα, είναι σκέτη πρόκληση να χάνουν το χρόνο τους αναζητώντας τρόπους για να σώσουν τους φίλους τους στα Μέσα Ενημέρωσης.
Αλήθεια, γιατί δεν δείχνουν την ίδια ευαισθησία για άλλους κλάδους που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε άθλια κατάσταση και οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει στην ελληνική Οικονομία; Γιατί επιμένουν να διατηρούν την φούσκα των μέσων ενημέρωσης; Οι λόγοι είναι προφανείς. Το ερώτημα είναι αν σε αυτή την κοινωνία υπάρχουν ακόμη αντισώματα για να εκτεθούν και να πολεμηθούν σε τέτοιες φαύλες πρακτικές...
Αν ο κ. Χυτήρης, η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, ήθελε πραγματικά να ασχοληθεί με τα θέματα του Τύπου θα έπρεπε να μελετήσει τις παθογένειες που παρατηρούνται και οι οποίες κάθε άλλο παρά αθώες είναι. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ασχοληθεί με τη σχέση τηλεοπτικών σταθμών και διαφημιστικών εταιρειών. Όμως, το θέμα αυτό δεν τολμούν να το αγγίξουν, όπως και πολλά άλλα. Ας δούμε, όμως, σήμερα λίγο πιο αναλυτικά τι ακριβώς συμβαίνει στον θαυμαστό κόσμο των media και ειδικότερα πως παίζεται το παιγνίδι της κρατικής διαφήμισης στα τηλεοπτικά κανάλια...
Στην Ελλάδα οι τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν εδώ και είκοσι χρόνια με... προσωρινή άδεια. Πρόκειται για ένα μοναδικό φαινόμενο σε όλο τον πλανήτη. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί είναι κατά γενική ομολογία πολλοί, σε σύγκριση με τον πληθυσμό της χώρας και είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν όλοι. Τουλάχιστον όχι δίχως την εκταμίευση μεγάλων χρηματικών ποσών από τα κρατικά ταμεία με τη μορφή κρατικής διαφήμισης. Σε μία περίοδο, λοιπόν, που συζητάμε για το ποια κρατικά έξοδα πρέπει να περικοπούν, η κυβέρνηση εξακολουθεί και βγάζει στον αέρα διαφημιστικά προγράμματα των υπουργείων για την οικονομική ενίσχυση των τηλεοπτικών καναλιών!
Προσέξτε τώρα! Η τηλεόραση έχει το μεγαλύτερο κομμάτι της διαφημιστικής πίτας. Οι διαφημίσεις περνάνε στα τηλεοπτικά κανάλια δια μέσου των διαφημιστικών εταιρειών. Η επόμενη πρωτοτυπία (πέραν αυτής των προσωρινών αδειών) είναι το γεγονός ότι οι διαφημιστικές εταιρείες δεν περιορίζονται σε έναν ρόλο συμβούλου του πελάτη τους ή διαμεσολαβητή, αλλά σε έναν ολοκληρωτικό διαχειριστή των διαφημιστικών κονδυλίων! Στην πραγματικότητα ο πελάτης τους δεν είναι μόνο το κράτος, αλλά και τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης.
- Έχουμε, λοιπόν, έναν φορέα, τη διαφημιστική εταιρεία, που παίρνει τα κρατικά κονδύλια, χρήματα που δεν είναι δικά της, για να τα διαχειριστεί προς όφελος του πελάτη (δηλαδή του κράτους), αλλά την ίδια ώρα απαιτεί αμοιβή και από τα μέσα ενημέρωσης! Αν αυτό δεν είναι παράλογο, αν δεν δημιουργεί έστω υπόνοιες διαπλοκής, ας μας πει κάποιος τι άλλο μπορεί να είναι...
- Οι επιστροφές αυτές είναι μεγάλες. Δεν συζητάμε για ένα ποσοστό της τάξης του 2% και του 3%, αλλά για ποσοστά που κυμαίνονται από 10% ως και 30% (αν και έχει ακουστεί ακόμη και το 40%). Δηλαδή: Από τα 1.000 ευρώ που δίνει το υπουργείο για να διαφημιστεί (λες και έχει ανάγκη διαφήμισης ένα υπουργείο), τα 700 ευρώ καταλήγουν στο κανάλι και τα υπόλοιπα είναι η επιστροφή (η προμήθεια) από το κανάλι στη διαφημιστική εταιρεία. Και το ερώτημα κύριε Χυτήρη είναι που πάνε αυτά τα λεφτά!
- Το αστείο σε αυτή την ιστορία είναι ότι τα πάντα γίνονται ξεδιάντροπα. Δίχως να κρατιούνται καν τα προσχήματα. Να σας αναφέρουμε ένα και μόνο παράδειγμα. Το Mega είναι ο μεγαλύτερος τηλεοπτικός σταθμός της χώρας. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι με βάση την θεαματικότητα θα έπαιρνε αντίστοιχα και το μερίδιο του λέοντος στις διαφημίσεις, αυτό τελικά δεν συμβαίνει! Άρα! Αρκεί να έχει κανείς μία τηλεοπτική συχνότητα και να δίδει μεγάλες προμήθειες στους... ενδιάμεσους, δηλαδή στις διαφημιστικές εταιρείες. Ποιος είναι ο λόγος να κάνει επενδύσεις και να προσπαθεί να κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό, όταν υπάρχουν πιο εύκολοι τρόποι για να βγάλει τον επιούσιο;
Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή:www.capital.gr
========================
Πόσα δις ευρώ δάνεια, έδωσαν οι Τραπεζίτες στα σαπάκια των ΜΜΕ;
Άλλα 25 δις μοιράστηκαν αυτές τις μέρες στους Τραπεζίτες από την κυβέρνηση.
Το νέο πακέτο πέρασε διακριτικά-σχεδόν στα κρυφά-από τα ΜΜΕ, με εξαίρεση το «Κεφάλαιο».
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όπως ακριβώς και η κυβέρνηση Καραμανλή-δίνουν τα ρέστα μας , για να διασώσουν τους Τραπεζίτες.
Αυτή είναι η έννοια τους κι όχι οι πολίτες που εξαθλιώνονται καθημερινά.
Οι Τραπεζίτες και το σάπιο κρατικοδίαιτο σύστημα της Δημόσιας Διοίκησης με τους χυδαίους μισθούς των εργατοπατέρων και τις κρατικές Τράπεζες-τύπου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου-σε ρόλο «βουλώνω στόματα», με τη κραιπάλη της κρατικής διαφήμισης.
Οι κύριοι Τραπεζίτες λοιπόν, πήραν άλλα 25 δις ευρώ-ρευστοποίησαν τη βοήθεια της κυβέρνησης-για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους που δεν είναι άλλο, από την ενίσχυση των νταβατζήδων της διαπλοκής και των ΜΜΕ.
Μπορούν μα μας πουν οι Τραπεζίτες μας, πόσα εκατομμύρια ευρώ δάνεια, έχουν δώσει συνολικά στα σαπάκια ΜΜΕ;
Πόσα είναι στο σύνολο; Δύο, τρία, πέντε δις;
Τι ρόλο έπαιξαν οι Τράπεζές τους στη λεηλασία του Χρηματιστηρίου;
Αυτές δεν ήταν που έμπαιναν «εγγυητές» στην εισαγωγή διάφορων λαμογίων που διατηρούσαν πολυδανεισμένες επιχειρήσεις στη Σοφοκλέους;
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, αγωνιά για τη χρεοκοπία των Τραπεζών-δεκάρα δεν δίνει για τους πολίτες-με εξαίρεση τους πραγματικούς κηφήνες-κοπρίτες εργατοπατέρες του Δημοσίου με τους 21 μισθούς και τα λούσα τους.
Γιατί κε Παπανδρέου να μην χρεοκοπήσει μια άθλια Τράπεζα που έχει δώσει έναν σκασμό εκατομμύρια ευρώ δανεικά κι αγύριστα στα σαπάκια –ΜΜΕ;
Δεν θα πρέπει να τιμωρηθούν οι Τραπεζίτες για την αλόγιστη πολιτική τους-τη πέρα από κάθε σεβασμό ακόμη και στους πιο ακραίους κανόνες του καπιταλισμού;
Οι κύριοι αυτοί δεν θα πρέπει να δώσουν λόγο και στους μετόχους τους, για τα δάνεια στα σαπάκια των ΜΜΕ, που στη τελική είναι δάνεια υψηλού ρίσκου;
Τι λέτε κε Παπανδρέου μας;
===========
ΜΜΕ: Ο καθρέπτης
ή
Το υπερεθνικό, «αριστερό» χρώμα του νέου φασισμού
Ο Ουμπέρτο Έκο έχει γράψει ότι «μια χώρα ανήκει σ’ αυτόν που ελέγχει τα Μέσα Ενημέρωσης».
Τα ΜΜΕ, ως οι μεγάλες προπαγανδιστικές βιομηχανίες του καθεστώτος, αποτυπώνουν όλα τα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά του καθεστώτος, με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο.
Τα ΜΜΕ είναι καθρέπτης: Σε αυτά καταγράφεται η πιο ακριβής και ζωντανή εικόνα του καθεστώτος.
Το σπουδαιότερο: Δεν προαπαιτείται βαθιά θεωρητική και πολιτική γνώση για να διαβάσεις αυτήν την καθεστωτική εικόνα.
Το μόνο εφόδιο που απαιτείται (σπανίζει και αυτό σήμερα) είναι η απλή, απροκατάληπτη παρατήρηση: Δηλαδή, να μη φοράς παρωπίδες και να μη διακατέχεσαι από τις ποικίλες και πολύχρωμες αγκυλώσεις των ιδεολογημάτων, δηλαδή των προκαταλήψεων και των κούφιων κομματικών σοφισμάτων.
Σήμερα, ιδιαίτερα, είναι τόσο βαθιά η σήψη και η αποσύνθεση του καθεστώτος που «αναβλύζει», σαν χείμαρρος, στην «εικόνα» των ΜΜΕ. Σ’ αυτήν την «εικόνα» απαστράπτει η ακραία παρασιτική εκβλάστηση των ιερατείων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας: Ο αντικοινωνικός παρασιτισμός της πολιτικής, δημοσιογραφικής και «ιδεολογικής» αλητείας του συστήματος.
Η «εικόνα», συνεπώς, των ΜΜΕ καταγράφει αλάθευτα και πολύ ευδιάκριτα το «στίγμα» και το «όνειδος» της καθεστωτικής εξουσίας. Μια «εικόνα» που σου φέρνει στο μυαλό, κατά δραματικό τρόπο, το βιβλίο του Καίσλερ, «Το Μηδέν και το Άπειρο»: Τη μετάλλαξη και την ομοιότητα των γουρουνιών της εξουσίας.
Το καταλυτικά κυρίαρχο στοιχείο αυτής της «ομοιότητας των γουρουνιών» είναι η μεταλλαγμένη «αριστερά» σε όλες τις ποικιλίες της και αποχρώσεις της.
Αυτό το καθεστώς της μεταλλαγμένης «αριστεράς» είναι που κατακλύζει, σαν νεροποντή, τα ΜΜΕ.
Πιο απλά: Η πλέον μοχθηρή, σήμερα, γκριμάτσα της καπιταλιστικής σήψης και βαρβαρότητας, η οποία αποτυπώνεται ανάγλυφα, αλλά και σε μορφές παράκρουσης στα ΜΜΕ, είναι η μεταλλαγμένη «αριστερά».
Όλοι αυτοί οι «πρώην» σοσιαλδημοκράτες» και κομμουνιστές, αλλά και «αριστεριστές», αποτελούν, σήμερα, τα λυσσασμένα σκυλιά του καθεστώτος και των διεθνών μαφιών του χρήματος, δηλαδή το ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ της Νέας Τάξης…
Οι μεγάλοι σταρ της δημοσιογραφίας, έντυπης και ηλεκτρονικής, είναι αυτά τα μεταλλαγμένα «αριστερά» παράσιτα. Αποτελούν, κατά τρόπο γλοιωδέστατο, αλλά και με «παχυλά» αργύρια, τους μπράβους και τους ρουφιάνους του καθεστώτος, αλλά και τους «παραγωγούς» της ΑΠΑΤΗΣ, της ΨΕΥΤΙΑΣ και όλων των υποπροϊόντων της καθεστωτικής σήψης και διαστροφής…
Τα φανταχτερά είδωλα αυτής της βαρβαρότητας και καθεστωτικής φρενοβλάβειας είναι αυτοί οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί»: Λαζόπουλοι, Τριανταφυλλόπουλοι, Πρετεντέρηδες, Τσίμηδες, «στην υγειά σας κρόιδα», Κούλουγλου, Χαρδαβέλλες, Τρέμη, Στάη… για να περιοριστούμε μόνο σε ένα ελάχιστο αριθμό…
ΟΛΟ το δημοσιογραφικό στερέωμα (η εικόνα του καθεστώτος) είναι πνιγμένο από αυτά τα μεταλλαγμένα παράσιτα της «αριστεράς».
Οι πλέον γλοιώδεις είναι αυτοί που ήταν και οι πλέον «αριστεροί» στο παρελθόν. Πάρτε για παράδειγμα τον Τσίμα και τον Παπαδόπουλο του «στην υγειά μας κορόιδα»…
Ιδιαίτερα αυτή η «ψυχαγωγική» εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου (του πρώην Μαοϊκού), αποτελεί ένα «προφασιστικό σκηνικό» του εμπορικού τελετουργικού καθεστωτικού θεάματος: Απονευρώνει, αποξηραίνει, εκχυδαΐζει και πολτοποιεί τους χυμούς των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων…
Σε αυτήν την εκπομπή οι αγωνιστικές μνήμες κάθε ιστορικής περιόδου που εκφράστηκαν και αποτυπώθηκαν στα μεγάλα ποιητικά και μουσικά έργα τα οποία διώχτηκαν αγρίως από το καθεστώς της εποχής τους, έχουν ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ, έχουν ΜΕΤΑΛΛΑΧΤΕΙ και ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ στο εμπορικό ψυχαγωγικό προϊόν και το τελετουργικό θέαμα του καθεστώτος, του νεοταξικού καθεστώτος.
Έχουν γίνει ένας εμπορικός πολτός, όχι μόνο ανώδυνος για τις εξουσίες εναντίον των οποίων γεννήθηκαν, αλλά και ΕΠΕΝΔΥΣΗ θωράκισης των νέων, ιμπεριαλιστικών εξουσιών: Της Νέας Τάξης…
Μέσα σε αυτό το εμπορικό, τηλεοπτικό σώου της καθεστωτικής ψυχαγωγίας οι αποξηραμένοι χυμοί των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων ανακατεύονται, σαν σκορδαλιά, με τα παρασιτικά ρετάλια και κουρέλια των μεταλλαγμένων «αριστερών», με «γαρνιτούρα» τις πολύχρωμες «γλάστρες» των καθεστωτικών σκυβάλων: Και αυτές με «αριστερό», κατά κανόνα, χρώμα…
Η «ψυχαγωγική» αυτή εκπομπή αναδίδει, με τον πλέον χυδαίο και αποκρουστικό τρόπο, την κυρίαρχη καθεστωτική ψυχολογία της εποχής μας: την «αριστερή» καθεστωτική «λέπρα» που κυβερνά παρασιτικά…
Το ίδιο αντανακλάται και στα άπειρα, εμετικά σήριαλ: Και εδώ κυριαρχεί ολοκληρωτικά ο αγοραίος «πολιτισμός» των παρασίτων της μεταλλαγμένης «αριστερής» καμαρίλας…
Ένας «πολιτισμός» με κύριο χαρακτηριστικό του το γκρίζο: Ηθική αμεριμνησία, ναρκισσιστική αυτό-ικανοποίηση και χυδαία ευχαρίστηση.
Η εικόνα των ΜΜΕ και ιδιαίτερα αυτών των «ψυχαγωγικών» εκπομπών, είναι καταλυτική. Το «συμπόσιο» της «αριστερής», παρασιτικής κραιπάλης: Η «ευθυμία» ενός κόσμου της μεταλλαγμένης «αριστεράς», πολιτικά, πνευματικά και ηθικά ευνουχισμένου, με μια ψυχολογία καλοαναθρεμμένης αυθάδειας και ένα πνεύμα καταθλιπτικά φτωχό και κενό.
Στα πρόσωπα όλων αυτών των «αριστερών» παρασίτων είναι χαραγμένες έντονα οι καλοαναθρεμμένες, παγερές και γεροντικές ρυτιδώσεις της ψυχολογίας του «νέου φασισμού»: Του υπερεθνικού και πολυπολιτισμικού φασισμού της Νέας Τάξης…
ή
Το υπερεθνικό, «αριστερό» χρώμα του νέου φασισμού
Ο Ουμπέρτο Έκο έχει γράψει ότι «μια χώρα ανήκει σ’ αυτόν που ελέγχει τα Μέσα Ενημέρωσης».
Τα ΜΜΕ, ως οι μεγάλες προπαγανδιστικές βιομηχανίες του καθεστώτος, αποτυπώνουν όλα τα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά του καθεστώτος, με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο.
Τα ΜΜΕ είναι καθρέπτης: Σε αυτά καταγράφεται η πιο ακριβής και ζωντανή εικόνα του καθεστώτος.
Το σπουδαιότερο: Δεν προαπαιτείται βαθιά θεωρητική και πολιτική γνώση για να διαβάσεις αυτήν την καθεστωτική εικόνα.
Το μόνο εφόδιο που απαιτείται (σπανίζει και αυτό σήμερα) είναι η απλή, απροκατάληπτη παρατήρηση: Δηλαδή, να μη φοράς παρωπίδες και να μη διακατέχεσαι από τις ποικίλες και πολύχρωμες αγκυλώσεις των ιδεολογημάτων, δηλαδή των προκαταλήψεων και των κούφιων κομματικών σοφισμάτων.
Σήμερα, ιδιαίτερα, είναι τόσο βαθιά η σήψη και η αποσύνθεση του καθεστώτος που «αναβλύζει», σαν χείμαρρος, στην «εικόνα» των ΜΜΕ. Σ’ αυτήν την «εικόνα» απαστράπτει η ακραία παρασιτική εκβλάστηση των ιερατείων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας: Ο αντικοινωνικός παρασιτισμός της πολιτικής, δημοσιογραφικής και «ιδεολογικής» αλητείας του συστήματος.
Η «εικόνα», συνεπώς, των ΜΜΕ καταγράφει αλάθευτα και πολύ ευδιάκριτα το «στίγμα» και το «όνειδος» της καθεστωτικής εξουσίας. Μια «εικόνα» που σου φέρνει στο μυαλό, κατά δραματικό τρόπο, το βιβλίο του Καίσλερ, «Το Μηδέν και το Άπειρο»: Τη μετάλλαξη και την ομοιότητα των γουρουνιών της εξουσίας.
Το καταλυτικά κυρίαρχο στοιχείο αυτής της «ομοιότητας των γουρουνιών» είναι η μεταλλαγμένη «αριστερά» σε όλες τις ποικιλίες της και αποχρώσεις της.
Αυτό το καθεστώς της μεταλλαγμένης «αριστεράς» είναι που κατακλύζει, σαν νεροποντή, τα ΜΜΕ.
Πιο απλά: Η πλέον μοχθηρή, σήμερα, γκριμάτσα της καπιταλιστικής σήψης και βαρβαρότητας, η οποία αποτυπώνεται ανάγλυφα, αλλά και σε μορφές παράκρουσης στα ΜΜΕ, είναι η μεταλλαγμένη «αριστερά».
Όλοι αυτοί οι «πρώην» σοσιαλδημοκράτες» και κομμουνιστές, αλλά και «αριστεριστές», αποτελούν, σήμερα, τα λυσσασμένα σκυλιά του καθεστώτος και των διεθνών μαφιών του χρήματος, δηλαδή το ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ της Νέας Τάξης…
Οι μεγάλοι σταρ της δημοσιογραφίας, έντυπης και ηλεκτρονικής, είναι αυτά τα μεταλλαγμένα «αριστερά» παράσιτα. Αποτελούν, κατά τρόπο γλοιωδέστατο, αλλά και με «παχυλά» αργύρια, τους μπράβους και τους ρουφιάνους του καθεστώτος, αλλά και τους «παραγωγούς» της ΑΠΑΤΗΣ, της ΨΕΥΤΙΑΣ και όλων των υποπροϊόντων της καθεστωτικής σήψης και διαστροφής…
Τα φανταχτερά είδωλα αυτής της βαρβαρότητας και καθεστωτικής φρενοβλάβειας είναι αυτοί οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί»: Λαζόπουλοι, Τριανταφυλλόπουλοι, Πρετεντέρηδες, Τσίμηδες, «στην υγειά σας κρόιδα», Κούλουγλου, Χαρδαβέλλες, Τρέμη, Στάη… για να περιοριστούμε μόνο σε ένα ελάχιστο αριθμό…
ΟΛΟ το δημοσιογραφικό στερέωμα (η εικόνα του καθεστώτος) είναι πνιγμένο από αυτά τα μεταλλαγμένα παράσιτα της «αριστεράς».
Οι πλέον γλοιώδεις είναι αυτοί που ήταν και οι πλέον «αριστεροί» στο παρελθόν. Πάρτε για παράδειγμα τον Τσίμα και τον Παπαδόπουλο του «στην υγειά μας κορόιδα»…
Ιδιαίτερα αυτή η «ψυχαγωγική» εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου (του πρώην Μαοϊκού), αποτελεί ένα «προφασιστικό σκηνικό» του εμπορικού τελετουργικού καθεστωτικού θεάματος: Απονευρώνει, αποξηραίνει, εκχυδαΐζει και πολτοποιεί τους χυμούς των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων…
Σε αυτήν την εκπομπή οι αγωνιστικές μνήμες κάθε ιστορικής περιόδου που εκφράστηκαν και αποτυπώθηκαν στα μεγάλα ποιητικά και μουσικά έργα τα οποία διώχτηκαν αγρίως από το καθεστώς της εποχής τους, έχουν ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ, έχουν ΜΕΤΑΛΛΑΧΤΕΙ και ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ στο εμπορικό ψυχαγωγικό προϊόν και το τελετουργικό θέαμα του καθεστώτος, του νεοταξικού καθεστώτος.
Έχουν γίνει ένας εμπορικός πολτός, όχι μόνο ανώδυνος για τις εξουσίες εναντίον των οποίων γεννήθηκαν, αλλά και ΕΠΕΝΔΥΣΗ θωράκισης των νέων, ιμπεριαλιστικών εξουσιών: Της Νέας Τάξης…
Μέσα σε αυτό το εμπορικό, τηλεοπτικό σώου της καθεστωτικής ψυχαγωγίας οι αποξηραμένοι χυμοί των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων ανακατεύονται, σαν σκορδαλιά, με τα παρασιτικά ρετάλια και κουρέλια των μεταλλαγμένων «αριστερών», με «γαρνιτούρα» τις πολύχρωμες «γλάστρες» των καθεστωτικών σκυβάλων: Και αυτές με «αριστερό», κατά κανόνα, χρώμα…
Η «ψυχαγωγική» αυτή εκπομπή αναδίδει, με τον πλέον χυδαίο και αποκρουστικό τρόπο, την κυρίαρχη καθεστωτική ψυχολογία της εποχής μας: την «αριστερή» καθεστωτική «λέπρα» που κυβερνά παρασιτικά…
Το ίδιο αντανακλάται και στα άπειρα, εμετικά σήριαλ: Και εδώ κυριαρχεί ολοκληρωτικά ο αγοραίος «πολιτισμός» των παρασίτων της μεταλλαγμένης «αριστερής» καμαρίλας…
Ένας «πολιτισμός» με κύριο χαρακτηριστικό του το γκρίζο: Ηθική αμεριμνησία, ναρκισσιστική αυτό-ικανοποίηση και χυδαία ευχαρίστηση.
Η εικόνα των ΜΜΕ και ιδιαίτερα αυτών των «ψυχαγωγικών» εκπομπών, είναι καταλυτική. Το «συμπόσιο» της «αριστερής», παρασιτικής κραιπάλης: Η «ευθυμία» ενός κόσμου της μεταλλαγμένης «αριστεράς», πολιτικά, πνευματικά και ηθικά ευνουχισμένου, με μια ψυχολογία καλοαναθρεμμένης αυθάδειας και ένα πνεύμα καταθλιπτικά φτωχό και κενό.
Στα πρόσωπα όλων αυτών των «αριστερών» παρασίτων είναι χαραγμένες έντονα οι καλοαναθρεμμένες, παγερές και γεροντικές ρυτιδώσεις της ψυχολογίας του «νέου φασισμού»: Του υπερεθνικού και πολυπολιτισμικού φασισμού της Νέας Τάξης…
Σχόλια