Θα αφήσω κατά μέρος την αστική ευγένεια που διακατέχει τουλάχιστον τον απλό μισθωτό Έλληνα και θα χρησιμοποιήσω την γλώσσα του κ. Πάγκαλου, δηλαδή την χυδαιότητα, την βρισιά και την αμετροέπεια, που, όπως φαίνεται, για τα ΜΜΕ αποτελούν ένδειξη νοημοσύνης!
Λοιπόν κ. Πάγκαλε,
Δεν είναι κοπρίτης ο φουκαριάρης που φυλάει κατουρημένες ποδιές για να πάρει μια θεσούλα στο δημόσιο ο ίδιος ή το παιδί του. Κοπρίτης είναι αυτός που φοράει την κατουρημένη ποδιά, ο πολιτικός, που εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη δυστυχία για ίδιον πολιτικό όφελος.
Δεν είναι κοπρίτης ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που του βάζει πλάτες για να τεμπελιάζει.
Δεν είναι κοπρίτης ο δημόσιος υπάλληλος που ταλαιπωρεί τους πολίτες με γραφειοκρατία. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που έφτιαξε την γραφειοκρατία και την πολυνομία που βύθισαν την χώρα στο βούρκο.
Δεν είναι κοπρίτης ο ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, ο ναυτικός και ο στρατιωτικός, που προασπίζουν την ειρήνη στην χώρα και βελτιώνουν την οικονομική ευημερία.
Δεν είναι κοπρίτης ο δάσκαλος και ο καθηγητής που προσπαθεί με χίλιες δυο δυσκολίες να μάθει γράμματα στα παιδιά. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που ορθώνει συνεχώς εμπόδια στην δουλειά του δασκάλου και έχει διαλύσει την δημόσια παιδεία.
Δεν είναι κοπρίτης ο επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που έχει δημιουργήσει το χειρότερο επιχειρηματικό κλίμα στην ΕΕ, και ένα από τα χειρότερα του κόσμου.
Δεν είναι κοπρίτης ο εργάτης και ο μισθωτός. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που έχει φέρει την χώρα στα χειρότερα επίπεδα διαφθοράς του κόσμου. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που μπαίνει στην πολιτική φτωχός και βγαίνει πλούσιος.
Νίκος Βαρσακέλης
Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΠΘ
http://kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=4338
=================================
Από την ημέρα που η Ελλάδα βρέθηκε υπό κατοχή, οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Βέβαια, ο Θόδωρος Πάγκαλος κάνει ό,τι μπορεί –με τις «καυστικές» δηλώσεις του- για να δικαιολογήσει την παρουσία του και το μισθό του. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Θόδωρος Πάγκαλος τραβάει επίτηδες πάνω του τα πυρά, ώστε να προφυλάξει τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ άλλοι πιστεύουν πως, απλώς, στον κ. Πάγκαλο αρέσει πολύ το παιχνίδι της πρόκλησης. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Χτες έγινε γνωστή μια παλιότερη δήλωση του κ. Πάγκαλου. Ο κ. Πάγκαλος, τον Μάιο του 2010 στην Οξφόρδη, είχε δηλώσει πως «κανένας πολιτικός δεν είναι τόσο διεφθαρμένος, ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. Κάθεται στο γραφείο του και διεφθαρμένοι πολίτες πάνε και τον βρίσκουν».
Αν η δήλωση του κ. Πάγκαλου δεν είχε γίνει τον περασμένο Μάιο αλλά σήμερα, υποθέτω πως θα ήταν κάπως διαφορετική: «Κανένας Έλληνας πολιτικός δεν είναι τόσο ηλίθιος, ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. Ξέρει ότι μπορεί να φάει το ξύλο της ζωής του, οπότε κάθεται στο γραφείο του και κάνει τον σταυρό του να μην μπουν μέσα και τον σαπίσουν στο ξύλο ή τον τινάξουν στον αέρα με καμιά βόμβα».
Ο κ. Πάγκαλος –όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί- ξέρει πολύ καλά πως, αν βρεθεί μόνος του στον δρόμο, θα περάσει αξέχαστες στιγμές. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες αυτές οι πολύ «γενναίες» και «ειλικρινείς» δηλώσεις του γίνονται σε τηλεοπτικά στούντιο, στο εξωτερικό ή σε άλλους «ασφαλείς» χώρους.
Είναι ολοφάνερο πως ο κ. Πάγκαλος φοβάται. Αυτός πρέπει να είναι ο λόγος που χαρακτήρισε τους επαναστάτες του 1821 ως «ένα μάτσο αγράμματους και αδαείς χωριάτες, οι οποίοι μετά βίας μιλούσαν ελληνικά και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο (επειδή ήταν αγράμματοι και αδαείς) αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα σχίσμα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία». Γνωρίζει πολύ καλά πως ένας από εκείνους τους αγράμματους και αδαείς χωριάτες, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε πει «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» - ο κ. Πάγκαλος γνωρίζει πολύ καλά ποιοι είναι σήμερα οι προσκυνημένοι και ξέρει, επίσης, πως οι ραγιάδες κάποτε ξεσηκώνονται.
Είναι αλήθεια πως οι δηλώσεις του Θόδωρου Πάγκαλου ήταν πάντα πληθωρικές και τραβούσαν την προσοχή. Βέβαια, οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου είναι αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση – όταν δήλωσε πως η « Γερμανία είναι οικονομικός γίγαντας αλλά πολιτικός νάνος», αναγκάστηκε στη συνέχεια να αποσύρει τη δήλωσή του.
Ο κ. Πάγκαλος αποζητά την προσοχή, αλλά τι είναι αυτό που τον κάνει να θέλει να βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο; Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω όλους τους πολιτικούς αναλυτές, αλλά, πίσω από την «προκλητική» συμπεριφορά του κ. Πάγκαλου, δεν βρίσκεται κάποιο καλοστημένο σχέδιο. Πίσω από την συμπεριφορά του κ. Πάγκαλου βρίσκεται το πάχος.
Ο κ. Πάγκαλος είναι ένας εύσωμος άντρας. Δηλαδή, κάπως χοντρός. Τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς, άνετα τον λες τόφαλο. Ένας χοντρός άντρας δεν μπορεί να τραβήξει πάνω του την προσοχή με την εμφάνισή του – αισθάνεται μειονεκτικά. Άρα, τι θα κάνει; Θα προσπαθήσει να τραβήξει την προσοχή με τα λόγια του. Αυτό κάνει και ο κ. Πάγκαλος. Γι’ αυτό μιλάει συνέχεια.
Ας μη με παρεξηγήσουν οι χοντροί αναγνώστες. Άλλωστε, κι εγώ χοντρός είμαι – αυτός είναι ο λόγος που ξέρω πολύ καλά πώς νιώθει ένας χοντρός άντρας. Μια χοντρή γυναίκα δεν έχει πρόβλημα. Ίσα-ίσα, που είναι ωραίο να είναι μια γυναίκα νταρντάνα και κρεβατογεμίστρα. Είναι κρεατωμένη σε όλα τα σωστά σημεία, έχει ωραία πιασίματα, βυζάρες, μπουτάρες, κωλάρες, την βάζεις κάτω, την παλεύεις λίγο και μετά το κρεβάτι σου φτιάχνει κι ένα ταψί μουσακά και το γονατίζετε παρέα. Ο χοντρός άντρας τι να κάνει;
Φέρτε λίγο στο μυαλό σας τους χοντρούς φίλους σας. Είναι σίγουρο πως δεν βάζουν γλώσσα μέσα. Τουλάχιστον, όταν δεν τρώνε. Οι χοντροί, όταν δεν τρώνε, μιλάνε ακατάπαυστα για να τραβήξουν πάνω τους την προσοχή των άλλων. Κι όπως είναι φυσικό, όποιος μιλάει συνέχεια λέει κι ένα κάρο μαλακίες.
Ο κ. Πάγκαλος δεν είναι μόνο χοντρός – είναι και άσχημος. Μην κοιτάτε που είναι ο γνωστός πολιτικός που λέγεται Πάγκαλος. Αν δεν ήταν πολιτικός αλλά λαχαναγορίτης, θα ήταν απ’ αυτούς που δείχνεις τη φωτογραφία τους στο παιδί σου για να φάει όλο του το φαγητό. «Δημητράκη, αν δεν φας όλο το φαΐ σου, θα φωνάξω τον Πάγκαλο να σε φάει!». Μιλάμε για φοβερή ασχήμια• μάλλον οι ψηφοφόροι του τον ψήφιζαν τόσα χρόνια, επειδή τους έκανε να αισθάνονται ωραίοι – ακόμα κι εγώ που είμαι κακάσχημος, όταν βλέπω τον Πάγκαλο, παίρνω θάρρος και αισθάνομαι γόης.
Σαν να μην έφτανε που ο κ. Πάγκαλος είναι χοντρός και άσχημος είναι πια και γέρος. Οπότε, τώρα πρέπει να μιλάει ακόμα πιο πολύ και να κάνει όλο και πιο προκλητικά πράγματα, για να αποσπάσει το ενδιαφέρον μας.
Και βέβαια, ένας γέρος άνθρωπος –ιδιαίτερα, όταν είναι πολιτικός- σκέφτεται και την υστεροφημία του. Αυτή είναι τώρα η αγωνία του κ. Πάγκαλου: ξέρει πως οι μέρες του είναι μετρημένες και αφενός μισεί όσους θα συνεχίσουν να ζουν, ενώ αφετέρου κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του -και το στόμα του-, για να τον θυμούνται όλοι. Εντάξει, ανθρώπινα είναι αυτά.
Κακά τα ψέματα, ένας άνθρωπος που είναι 73 ετών και ζυγίζει 200 κιλά δεν έχει πολλή ζωή μπροστά του. Σύμφωνα με την ιατρική επιστήμη, θα έπρεπε να τα έχει τινάξει εδώ και καιρό. Αποτελεί θαύμα το γεγονός ότι ο κ. Πάγκαλος είναι ακόμα ανάμεσά μας. Ας τον απολαύσουμε λοιπόν στις τελευταίες του παραστάσεις.
Και μια ευγενική παράκληση: Αν δείτε τον κ. Πάγκαλο στον δρόμο, μην τον χτυπήσετε. Οι Έλληνες πάντα σέβονταν τους γέρους – όποιοι κι αν ήταν αυτοί. Βέβαια, μπορεί να υπάρχουν εκεί γύρω τίποτα αγράμματοι και αδαείς χωριάτες και κοπρίτες–που δεν σέβονται τους ηλικιωμένους-, οπότε, αν θέλουν, ας τον κάνουν αυτοί τόπι στο ξύλο• κρίμα είναι να χτυπήσετε εσείς το γεροντάκι.
Ο τίτλος του κειμένου είναι μια παλιότερη σημαντική δήλωση του κ. Πάγκαλου – την είχε κάνει σε έναν δημοσιογράφο κατά την είσοδό του στη Βουλή.
Πηγή
=============
Ο άκρατος βερμπαλισμός και οι παραληρηματικές ύβρεις του κ. Πάγκαλου δεν αποτελούν είδηση. Εξάλλου, ποτέ δεν έλειψαν οι καθ' έξιν υβριστές οι οποίοι αδικούν εαυτούς και αλλήλους.
Το κακόηθες αυτό μελάνωμα -οι κατά καιρούς δηλώσεις του κ. Αντιπροέδρου- δεν θα είχε καμία σημασία, αν δεν κατόπτριζε πιστά την άποψη των κυβερνώντων για σημαντικά θέματα. Απλώς, εκείνοι κρύβονται πίσω από ήπιες λέξεις. Ο Πάγκαλος εκδηλώνεται χυδαΐστί. Και τα λέει χύμα... Ας δούμε, όμως, τις κυβερνητικές θέσεις για συγκεκριμένα θέματα, τις οποίες διεκπεραιώνει με τον τρόπο του ο κ. Πάγκαλος:
- Δημόσιοι υπάλληλοι: Η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της λένε ότι έχουμε τους περισσότερους στην Ενωση. Ψέμα: Η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο κατ' αναλογία πληθυσμού ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων στην Ενωση. Επίσης: σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, οι μόνιμοι υπάλληλοι ανέρχονται στους 625.738 μόνιμους και σε 53.833 αορίστου χρόνου...
-Μισθοί στο Δημόσιο: η κυβέρνηση και τα τσιράκια της προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το κράτος μπατάρησε λόγω υψηλών μισθών και συντάξεων. Ψέμα: οι μισθοί και οι συντάξεις που πληρώνει το Δημόσιο ανέρχονται στο 9% του ΑΕΠ! Και η δαπάνη αυτή είναι μικρότερη, ως ποσοστό του ΑΕΠ, από εκείνη των δημοσίων υπαλλήλων αρκετών χωρών της Ενωσης.
- Δημόσιες Δαπάνες: Η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστές της ΔΕΝ λένε ότι «το σύνολο των δαπανών του ελληνικού κρατικού τομέα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι ένα από τα χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη» (από τη στήλη του Νίκου Μπογιόπουλου, στον «Ριζοσπάστη», από την οποία πήραμε και αρκετά άλλα στοιχεία για το σημερινό σημείωμα). Συγκεκριμένα, «κατά μέσο όρο, την προ κρίσης περίοδο 1998-2007, διέθετε μόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για προγράμματα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ.
- Ελλειμμα: Σύμφωνα (και) με το ΔΝΤ, το 50% της αύξησης των ελλειμμάτων προϋπολογισμού οφείλεται «στην πάσης φύσεως φοροδιαφυγή των μεγαλοσχημόνων και στην αποπληρωμή τόκων για προηγούμενα δάνεια, ενώ μόνο το 10% οφείλεται στην αύξηση των δημοσίων δαπανών» *** Πειστικός αντίλογος για τα προεκτεθέντα δεν έχει ακουστεί. Ομως το παραπειστικό σύνθεμα ψεύδους και προπαγάνδας κατακλύζει την ελληνική κοινωνία, δημιουργώντας μύθους αλλά και ρήγματα μεταξύ των εργαζομένων. Αυτός είναι ο στόχος της προπαγάνδας, άλλωστε. Και ελάχιστα ενδιαφέρει αν υπηρετείται «παγκαλικά» ή μεταξωτά. Από τους λοιπούς κυβερνητικούς ιθύνοντες, αλλά -φευ- και από μερίδα προοδευτικών αρθρογράφων...
πηγή
============
Επομένως – για να επιστρέψουμε στο προκείμενο- αν ο Θ. Πάγκαλος είχε σκοπό να προσβάλλει, να προκαλέσει, να ερεθίσει, να εκνευρίσει κάποιους μιλώντας για «κοπρίτες δημοσίους υπαλλήλους», αυτοί δεν είναι άλλοι από τα συμπαθή σκυλάκια, αδέσποτα ή δεσποζόμενα, τα οποία είναι προορισμένα να τρώνε, να πίνουν, να γαβγίζουν, να δαγκώνουν, να γλύφουν, να κάνουν συντροφιά, να φυλάνε, να κυνηγάνε και, βεβαίως, και να κοπρίζουν. Πάντως, όχι για να δουλεύουν, και δη στο δημόσιο. Ούτε να ψηφίζουν, και δη εκπροσώπους σαν τον Θ. Πάγκαλο.
Φεύγοντας, ωστόσο, από την κυριολεξία του τελευταίου παγκάλειου βρυχηθμού και μένοντας στη μεταφορά του πράγματος, υποθέτουμε ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ήθελε με την διατύπωση αυτή να χαράξει την αδρή γραμμή που χωρίζει την ελληνική κοινωνία σε παραγωγικούς και μη, σε εργατικούς και τεμπέληδες πολίτες (περιλαμβάνοντας εαυτόν και όλη τη συνομοταξία του, για λόγους που μόνο ο ίδιος γνωρίζει, στην πρώτη κατηγορία). Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο διαχωρισμός αυτός υπάρχει (και υπάρχει, αλλά όχι όπως τον εννοεί ο Θ. Πάγκαλος). Η διατύπωση του κ. Πάγκαλου ότι επί χρόνια στο δημόσιο μπαίνουν οι κοπρίτες υπό τον όρο οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ψηφίζουν τους πολιτικούς που τους διορίζουν περιέχει μερικές ενδιαφέρουσες, όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ποινικά, ομολογίες:
Πρώτον, ότι στο δημόσιο διορίζονται «κοπρίτες» ανεξαρτήτως των προσόντων και των όρων που περιγράφουν οι προκηρύξεις των διαγωνισμών και λοιπών διαδικασιών πρόσληψης. Ωστόσο, εδώ και 17 χρόνια (από το 1994), υποτίθεται πως ισχύει (με πολλές τροποποιήσεις) ο περίφημος Νόμος Πεπονή που υποτίθεται ότι θέσπισε μερικούς στοιχειώδεις όρους διαφάνειας και αξιοκρατίας στις προσλήψεις, ενώ δημιούργησε και ειδική ανεξάρτητη Αρχή, το ΑΣΕΠ, για τον έλεγχό τους. Ο Θ. Πάγκαλος, που υπήρξε σχεδόν ανελλιπώς μέλος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από το 1981 και εντεύθεν ομολογεί ότι ο νόμος Πεπονή, αλλά και οι αντίστοιχες συνταγματικές διατάξεις για την ισονομία των πολιτών που υπάρχουν προ του νόμου αυτού, παραβιάζονταν από τον ίδιο και τους συναδέλφους του συστηματικά προκειμένου να διοριστούν «κοπρίτες».
Δεύτερον, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ομολογεί επίσης ότι η εκλογή των βουλευτών, άρα και οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες βάσει των οποίων διακυβερνήθηκε η χώρα των «κοπριτών» τις τελευταίες δεκαετίες, βασίζονταν στη συναλλαγή με τους διοριζόμενους «κοπρίτες» και τις οικογένειές τους. Άρα, εδώ ομολογείται εξαγορά ψήφων, ήτοι νοθεία.
Τρίτον, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης- που «ξανακτύπησε» μέσω Οξφόρδης, ομολογώντας ότι το γραφείο του επισκέπτονται διεφθαρμένοι πολίτες (μαφιόζοι; Ντίλερ; Λαδιάρηδες; Μιζαδόροι; Φοροφυγάδες;) οι οποίοι προτείνουν στον ίδιο και άλλους αδιάφθορους συναδέλφους του κάποια διεφθαρμένη συναλλαγή. Το ερώτημα είναι: αυτός και οι συνάδελφοί του, πετάνε έξω από το γραφείο τους; Ή τελικά η συναλλαγή ολοκληρώνεται; Διότι το χέρι που δίνει προϋποθέτει κι ένα χέρι που παίρνει…
Εδώ, λοιπόν, ομολογείται η παραβίαση του μισού ποινικού κώδικα, του Συντάγματος και όλης της νομοθεσίας της διαφάνειας, της ισονομίας, της δημοκρατικής τάξης και άλλων μύθων με τους οποίους τράφηκε η λαϊκή αφέλεια εδώ και δεκαετίες. Αν δεν ήμασταν μπανανία, οι εισαγγελικές αρχές, οι αρμόδιες επιτροπές της βουλής, οι Ανεξάρτητες Αρχές θα έπρεπε να έχουν παρέμβει για να ερευνηθούν τα ομολογούμενα αδικήματα και να εντοπιστούν τα πρόσωπα που με πράξεις ή παραλείψεις τους βοήθησαν στην τέλεσή τους. Δεν υπάρχει, βέβαια, τέτοια ελπίδα…
Και υποθέτω πως και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν είχε σκοπό να ποινικοποιήσει τον δημόσιο βίο εν γένει. Μάλλον θέλει να μας εξοικειώσει με την ιδέα ότι η κόπρος και οι κοπρώνες είναι το περιβάλλον που μας ταιριάζει, αφού όλοι μαζί τα φάγαμε, αφού είμαστε διεφθαρμένοι, αφού είμαστε κοπρίτες γενικώς, είτε ως δημόσιοι είτε ως ιδιωτικοί υπάλληλοι. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ο στόχος του να είναι παιδευτικός. Του ιδίου, της κυβέρνησης, της τρόικας. Ακριβώς σαν τον γλωσσολόγο Χένρι Χίγκινς που βάζει στοίχημα ότι θα μεταμορφώσει σε καθωσπρέπει κυρία την ασήμαντη και αμόρφωτη ανθοπώλιδα Ελίζα Ντούλιτλ, στο «Ωραία μου Κυρία» του Τζορτζ Μπέρναρ Σο . Ή σαν τον μεσήλικα καθηγητή Φρανκ που αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει την ακατέργαστη και άξεστη κομμώτρια Σούζαν, που ωστόσο συστήνεται ως Ρίτα, στο «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα». Αλλάξτε τη Ρίτα με την Κοπρίτα, και όλα παίρνουν τη θέση τους στην εγχώρια οπερέτα, με την πολιτική μας ελίτ σε ρόλο εκπαιδευτή σκύλου που χρησιμοποιεί μαστίγιο και καρώτο για τη μεταμόρφωσή μας από Κοπρίτες σε σκυλάκια του σαλονιού (αυτό δεν παίζει), κυνηγόσκυλα (που κυνηγούν το ένα το άλλο), τσομπανόσκυλα (που κατασπαράσσουν το κοπάδι πριν από τους λύκους) ή σκυλάκια του τσίρκου, που πηδούν μέσα από φωτιές και χορεύουν πάνω σε μπάλες (προς παραδειγματισμό όλης της σκυλοπαρέας των Ευρωπαίων πληβείων).
Να, λοιπόν, γιατί μας φτύνουν στα μούτρα οι αναμορφωτές μας κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προσποιούμαστε πως βρέχει. Είναι οι εκπαιδευτές μας, αλλά ταυτόχρονα οι Πυγμαλίωνές μας, ερωτευμένοι παράφορα με το αποκρουστικό τους δημιούργημα, τους κοπρίτες. Ο κίνδυνος που διατρέχουν, βεβαίως, είναι διπλός. Πρώτον, να πατήσουν στο βασικό προïόν των δημιουργημάτων τους- τους κοπρώνες τους ή, κατά το κοινώς λεγόμενον, να πέσουν μέσα σε μια μπλάνα σκατά. Πράγμα που δεν σημαίνει απαραίτητα τύχη. Δεύτερον, να ξυπνήσει τα άγρια (αλλά άσβεστα) ένστικτα και του Κοπρίτη και της Κοπρίτας. Η οποία, συχνάκις, αντί να μεταμορφωθεί σε ωραία κυρία, γίνεται άγριος λύκος. Και ζωή σε λόγου μας ο εκπαιδευτής.
http://kibi-blog.blogspot.com/2011/01/8112011_08.html
==================
«Τα χρέη υπάρχουν για να αναδιαρθρώνονται» έλεγε και, θυμηθείτε, κάποια στιγμή θα το επικαλεσθεί η κυβέρνηση ότι το είχε πει. «Δύο στους τρείς υπαλλήλους είναι άχρηστοι» έχει πει, για να ακολουθήσουν νόμοι και διατάγματα με στόχο τις μετατάξεις, τις απολύσεις και το κλείσιμο οργανισμών του δημοσίου, χωρίς να ανοίξει… ούτε μύτη. «Κοπρίτης» ο δημόσιος υπάλληλος, είπε, διότι πλέον ο ψηφοθηρικός στόχος της κυβέρνησης επικεντρώνεται στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, αφού αυτοί θα είναι οι περισσότεροι. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως το 60% των δημοσίων υπαλλήλων, τουλάχιστον, ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι το χρωστάνε και ξέρουν να το εξαργυρώνουν…! Σύμπτωση που με τις δήθεν «αυθόρμητες» δηλώσεις του καθορίζει και την επικαιρότητα; Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Είναι όλα προφανή, αρκεί τα προηγούμενα χρόνια να μην έκανες κοπάνα από το «φροντιστήριο – πολιτική» (!) του ΠΑΣΟΚ – όπως ορισμένοι επικινωιολόγοι της ΝΔ. Πως άλλωστε το ΠΑΣΟΚ θα ήταν στην εξουσία ως σήμερα αν δεν πούλαγε σοσιαλισμό , ενώ παράλληλα κτιζόταν οι περιοχές της Εκάλης, του Ψυχικού και της Γλυφάδας με ρυθμούς…πολυβόλο; Και παράλληλα σηματοδότησε την …βίαιη αστικοποίηση ευρύτερων πρώην «μη προνομιουχων» στρωμάτων, με τη ροή άσπρου και μαύρου χρήματος και την παραζάλη του εύκολου πλουτισμού; Φτιάχνοντας νέα τζάκια… και γιαλατζί «κοσμικούς» οι οποίοι έκαναν ιδεολογία της σύγχρονης Ελλάδας το Μέγαρο Μουσικής και τις χορηγίες τους;
Και ποιους θα «προστατέψει» σήμερα το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ; Τους «κοπρίτες» η τους «κοσμικούς»; Με ποιόν τρόπο θα μάζευαν το χρήμα για το ΔΝΤ; Από εκεί που ήξεραν ότι υπάρχουν λεφτά και το κυριότερο απο εκείνους μπορεί να τους τα πάρουν χωρίς να τους ρωτήσουν. Από τους «κοπρίτες» του κυρίου Πάγκαλου…! Άλλωστε, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι «μισητοί» στους ιδιωτικούς… Πρόκειται για επανεμφάνιση της παλιάς και πετυχημένης συνταγής. Θυμάστε τα ταμπελάκια που έβαζαν οι «συγχωρεμένοι» όταν ήθελαν να κάψουν τους αντιπάλους τους; «Φασίστας», «χουντικός», «δεξιός» (με τρέλαινε όταν αποκαλούσε τη ΝΔ ο Σημίτης «δεξά») κλπ. Τώρα; «Κοπρίτες», «ανίκανους», «αντιπαραγωγικούς», «ζώα»…
Ο Θ. Πάγκαλος έχει αναλάβει την πρωτοκαθεδρία μεταξύ εκείνων που ορίσθηκαν ως εκφοβιστές των πολιτών. Έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η «περίπτωσή» του και σε καμία περίπτωση ως «διασκεδαστή»…! Δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτησή του στο θώκο του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Ποιος θα στοιχημάτιζε πριν μερικά χρόνια ότι ο Θ. Πάγκαλος θα έπαιρνε τη θέση αυτή από τον Γ. Παπανδρέου τον οποίο – μετά την απομάκρυνσή του από το ΥΠΕΞ λόγω Οτσαλάν – «στόλιζε» όπου βρισκόταν και όπου καθόταν;
http://www.antinews.gr/?p=79218
Ευτυχώς η αλήθεια είναι, κατά Πάγκαλον, ότι ο ίδιος κι άλλοι τέσσερις της οικογενείας εντέλει διέμειναν (κοινώς στοιβάχθηκαν) σε ένα κοινό δωμάτιο του ξενοδοχείου, αξίας διαμονής 260 ευρώ , τα οποία κάθε «κοπρίτης» και «ζώον» αυτή της χώρας θα μπορούσε να πληρώσει, χωρίς να μπορεί ο Πάγκαλος να τον κατηγορήσει για «διεφθαρμένον» και «διαπλεκόμενον»...
..................................................
Πάγκαλος, αυτή η εμβληματική φιγούρα της παρακμής μας...
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=10/01/2011&s=naytilos
===========
Όταν κάποια στιγμή στη δεκαετία του ’90 ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε αποκαλέσει τη Γερμανία «γίγαντα με μυαλό νάνου», πολλοί τον χειροκρότησαν και τον χαρακτήρισαν ιδιοφυή. Αργότερα, όταν η κυβέρνηση Σημίτη έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να τα μαζέψει, απέναντι στη γερμανική αντίδραση, λίγοι βρέθηκαν να πουν πως η ιδιοφυϊα κοστίζει, και πως για να είναι κανείς μάγκας πρέπει να μπορεί να πληρώνει από την τσέπη του.
Ο Πάγκαλος έχει απασχολήσει, έκτοτε, την επικαιρότητα με «θηριώδεις» ατάκες που έγραψαν πηχιαίους τίτλους και κατέκτησαν υψηλές ακροαματικότητες και τηλεθεάσεις. Αναμφισβήτητα είναι μακράν ο πιο ενδιαφέρων σχολιαστής της κοινωνικής και πολιτικής επικαιρότητας.
Υπάρχει, όμως, μία ποιοτική διαφορά: ως σχολιαστής ο Πάγκαλος είναι εκρηκτικά ευφυής, ως πολιτικός, ωστόσο, θα έπρεπε να είχε κατορθώσει να ανατρέψει την πραγματικότητα την οποία σχολιάζει. Είναι προφανές πως δεν το κατόρθωσε.
Κάποιοι θα υποστηρίξουν πως «τουλάχιστον ο Πάγκαλος τα λέει, ενώ άλλοι θωπεύουν τον λαϊκισμό». Ακριβές. Όχι, όμως, και ολοκληρωμένο.
‘Οταν, για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος περιγράφει ως «κοπρίτες» τους δημοσίους υπαλλήλους, υποστηρίζοντας πως περίπου πίεζαν τους πολιτικούς να τους προσλάβουν αναξιοκρατικά στο Δημόσιο, λέει μόνο τη μισή αλήθεια.
Πρώτον, γιατί δεν είναι όλοι όσοι εργάζονται στο Δημόσιο «κοπρίτες» -ως εκ τούτου η ισοπέδωση επιδρά ως προτροπή σε κοινωνικό αυτοματισμό υπό το στερεότυπο «για όλα τα κακά ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι».
Δεύτερον, και σημαντικότερο, διότι θα έπρεπε πρώτα να χαρακτηρίσει «κοπρίτες» το πολιτικό συνάφι του που εξέθρεψε το φαινόμενο και δημιούργησε αυτό το τερατώδες κράτος, τις δαπάνες του οποίου, τώρα, η κυβέρνησή του αδυνατεί να συμμαζέψει.
Και έτσι φθάνουμε στο «δια ταύτα». Θα περίμενα από τον κ. Πάγκαλο να γίνει τολμηρότερος (άλλωστε δεν χρωστάει πια σε κανέναν) και να πρωτοστατήσει στον σχολιασμό (και την κριτική) της ίδιας του της κυβέρνησης.
Να μας εξηγήσει, για παράδειγμα, γιατί ο υπουργός Οικονομικών καθυστερεί να δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα με τα προς διαγραφή χρέη κάποιων «ευηπόληπτων» της επιχειρηματικής ελίτ.
Να μας εξηγήσει γιατί μπήκαν στα συρτάρια καμιά σαρανταπενταριά κραυγαλέες υποθέσεις φοροδιαφυγής ( κληρονομιά από την κυβέρνηση Καραμανλή) που έχουν υποβάλλει στους προϊσταμένους τους οι υπηρεσίες του ίδιου υπουργείου.
Να μας εξηγήσει γιατί δεν έχει ανοίξει, ακόμα, ρουθούνι για την υπόθεση των ακινήτων του «ιστορικού» Άκη, για τα swaps της κυβέρνησης Σημίτη, για τις «ταρίφες» στα εξοπλιστικά, για τις λεόντειες παραχωρήσεις στους κατασκευαστές, για τους μιντιάρχες που χρωστάνε στο Δημόσιο και ούτω καθ΄ εξής.
Γιατί, τέλως, πάντως, ούτε ένας δεν έχει καταλήξει στη φυλακή για φοροδιαφυγή.
Θα ήταν μεγάλη η προσφορά του κ. Πάγκαλου εάν μπορούσε να κλονίσει λίγο τον πολιτικό παχυδερμισμό της κυβέρνησής του που απειλεί διαρκώς να ποινικοποιήσει –επί το αυστηρότερο- τη φοροδιαφυγή, χωρίς, όμως, να αγγίξει τους φοροφυγάδες.
Κι αν δεν το πράξει, αυτός ή κάποιος άλλος, θα έρθει η ώρα που ο όρος «κοπρίτες» θα αντιστραφεί. Και αντί να τον αποδίδουν λίγοι στους πολλούς θα τον αποδώσουν οι (πάρα) πολλοί στους ελάχιστους…
http://kostasxan.blogspot.com/2011/01/blog-post_5856.html?utm_source=BP_recent
===================
Λοιπόν κ. Πάγκαλε,
Δεν είναι κοπρίτης ο φουκαριάρης που φυλάει κατουρημένες ποδιές για να πάρει μια θεσούλα στο δημόσιο ο ίδιος ή το παιδί του. Κοπρίτης είναι αυτός που φοράει την κατουρημένη ποδιά, ο πολιτικός, που εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη δυστυχία για ίδιον πολιτικό όφελος.
Δεν είναι κοπρίτης ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που του βάζει πλάτες για να τεμπελιάζει.
Δεν είναι κοπρίτης ο δημόσιος υπάλληλος που ταλαιπωρεί τους πολίτες με γραφειοκρατία. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που έφτιαξε την γραφειοκρατία και την πολυνομία που βύθισαν την χώρα στο βούρκο.
Δεν είναι κοπρίτης ο ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, ο ναυτικός και ο στρατιωτικός, που προασπίζουν την ειρήνη στην χώρα και βελτιώνουν την οικονομική ευημερία.
Δεν είναι κοπρίτης ο δάσκαλος και ο καθηγητής που προσπαθεί με χίλιες δυο δυσκολίες να μάθει γράμματα στα παιδιά. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που ορθώνει συνεχώς εμπόδια στην δουλειά του δασκάλου και έχει διαλύσει την δημόσια παιδεία.
Δεν είναι κοπρίτης ο επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που έχει δημιουργήσει το χειρότερο επιχειρηματικό κλίμα στην ΕΕ, και ένα από τα χειρότερα του κόσμου.
Δεν είναι κοπρίτης ο εργάτης και ο μισθωτός. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που έχει φέρει την χώρα στα χειρότερα επίπεδα διαφθοράς του κόσμου. Κοπρίτης είναι ο πολιτικός που μπαίνει στην πολιτική φτωχός και βγαίνει πλούσιος.
Νίκος Βαρσακέλης
Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΠΘ
http://kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=4338
=================================
Δεν γαμιέσαι πρωί πρωί;
Από την ημέρα που η Ελλάδα βρέθηκε υπό κατοχή, οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Βέβαια, ο Θόδωρος Πάγκαλος κάνει ό,τι μπορεί –με τις «καυστικές» δηλώσεις του- για να δικαιολογήσει την παρουσία του και το μισθό του. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Θόδωρος Πάγκαλος τραβάει επίτηδες πάνω του τα πυρά, ώστε να προφυλάξει τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ άλλοι πιστεύουν πως, απλώς, στον κ. Πάγκαλο αρέσει πολύ το παιχνίδι της πρόκλησης. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Χτες έγινε γνωστή μια παλιότερη δήλωση του κ. Πάγκαλου. Ο κ. Πάγκαλος, τον Μάιο του 2010 στην Οξφόρδη, είχε δηλώσει πως «κανένας πολιτικός δεν είναι τόσο διεφθαρμένος, ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. Κάθεται στο γραφείο του και διεφθαρμένοι πολίτες πάνε και τον βρίσκουν».
Αν η δήλωση του κ. Πάγκαλου δεν είχε γίνει τον περασμένο Μάιο αλλά σήμερα, υποθέτω πως θα ήταν κάπως διαφορετική: «Κανένας Έλληνας πολιτικός δεν είναι τόσο ηλίθιος, ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. Ξέρει ότι μπορεί να φάει το ξύλο της ζωής του, οπότε κάθεται στο γραφείο του και κάνει τον σταυρό του να μην μπουν μέσα και τον σαπίσουν στο ξύλο ή τον τινάξουν στον αέρα με καμιά βόμβα».
Ο κ. Πάγκαλος –όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί- ξέρει πολύ καλά πως, αν βρεθεί μόνος του στον δρόμο, θα περάσει αξέχαστες στιγμές. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες αυτές οι πολύ «γενναίες» και «ειλικρινείς» δηλώσεις του γίνονται σε τηλεοπτικά στούντιο, στο εξωτερικό ή σε άλλους «ασφαλείς» χώρους.
Είναι ολοφάνερο πως ο κ. Πάγκαλος φοβάται. Αυτός πρέπει να είναι ο λόγος που χαρακτήρισε τους επαναστάτες του 1821 ως «ένα μάτσο αγράμματους και αδαείς χωριάτες, οι οποίοι μετά βίας μιλούσαν ελληνικά και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο (επειδή ήταν αγράμματοι και αδαείς) αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα σχίσμα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία». Γνωρίζει πολύ καλά πως ένας από εκείνους τους αγράμματους και αδαείς χωριάτες, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε πει «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» - ο κ. Πάγκαλος γνωρίζει πολύ καλά ποιοι είναι σήμερα οι προσκυνημένοι και ξέρει, επίσης, πως οι ραγιάδες κάποτε ξεσηκώνονται.
Είναι αλήθεια πως οι δηλώσεις του Θόδωρου Πάγκαλου ήταν πάντα πληθωρικές και τραβούσαν την προσοχή. Βέβαια, οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου είναι αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση – όταν δήλωσε πως η « Γερμανία είναι οικονομικός γίγαντας αλλά πολιτικός νάνος», αναγκάστηκε στη συνέχεια να αποσύρει τη δήλωσή του.
Ο κ. Πάγκαλος αποζητά την προσοχή, αλλά τι είναι αυτό που τον κάνει να θέλει να βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο; Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω όλους τους πολιτικούς αναλυτές, αλλά, πίσω από την «προκλητική» συμπεριφορά του κ. Πάγκαλου, δεν βρίσκεται κάποιο καλοστημένο σχέδιο. Πίσω από την συμπεριφορά του κ. Πάγκαλου βρίσκεται το πάχος.
Ο κ. Πάγκαλος είναι ένας εύσωμος άντρας. Δηλαδή, κάπως χοντρός. Τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς, άνετα τον λες τόφαλο. Ένας χοντρός άντρας δεν μπορεί να τραβήξει πάνω του την προσοχή με την εμφάνισή του – αισθάνεται μειονεκτικά. Άρα, τι θα κάνει; Θα προσπαθήσει να τραβήξει την προσοχή με τα λόγια του. Αυτό κάνει και ο κ. Πάγκαλος. Γι’ αυτό μιλάει συνέχεια.
Ας μη με παρεξηγήσουν οι χοντροί αναγνώστες. Άλλωστε, κι εγώ χοντρός είμαι – αυτός είναι ο λόγος που ξέρω πολύ καλά πώς νιώθει ένας χοντρός άντρας. Μια χοντρή γυναίκα δεν έχει πρόβλημα. Ίσα-ίσα, που είναι ωραίο να είναι μια γυναίκα νταρντάνα και κρεβατογεμίστρα. Είναι κρεατωμένη σε όλα τα σωστά σημεία, έχει ωραία πιασίματα, βυζάρες, μπουτάρες, κωλάρες, την βάζεις κάτω, την παλεύεις λίγο και μετά το κρεβάτι σου φτιάχνει κι ένα ταψί μουσακά και το γονατίζετε παρέα. Ο χοντρός άντρας τι να κάνει;
Φέρτε λίγο στο μυαλό σας τους χοντρούς φίλους σας. Είναι σίγουρο πως δεν βάζουν γλώσσα μέσα. Τουλάχιστον, όταν δεν τρώνε. Οι χοντροί, όταν δεν τρώνε, μιλάνε ακατάπαυστα για να τραβήξουν πάνω τους την προσοχή των άλλων. Κι όπως είναι φυσικό, όποιος μιλάει συνέχεια λέει κι ένα κάρο μαλακίες.
Ο κ. Πάγκαλος δεν είναι μόνο χοντρός – είναι και άσχημος. Μην κοιτάτε που είναι ο γνωστός πολιτικός που λέγεται Πάγκαλος. Αν δεν ήταν πολιτικός αλλά λαχαναγορίτης, θα ήταν απ’ αυτούς που δείχνεις τη φωτογραφία τους στο παιδί σου για να φάει όλο του το φαγητό. «Δημητράκη, αν δεν φας όλο το φαΐ σου, θα φωνάξω τον Πάγκαλο να σε φάει!». Μιλάμε για φοβερή ασχήμια• μάλλον οι ψηφοφόροι του τον ψήφιζαν τόσα χρόνια, επειδή τους έκανε να αισθάνονται ωραίοι – ακόμα κι εγώ που είμαι κακάσχημος, όταν βλέπω τον Πάγκαλο, παίρνω θάρρος και αισθάνομαι γόης.
Σαν να μην έφτανε που ο κ. Πάγκαλος είναι χοντρός και άσχημος είναι πια και γέρος. Οπότε, τώρα πρέπει να μιλάει ακόμα πιο πολύ και να κάνει όλο και πιο προκλητικά πράγματα, για να αποσπάσει το ενδιαφέρον μας.
Και βέβαια, ένας γέρος άνθρωπος –ιδιαίτερα, όταν είναι πολιτικός- σκέφτεται και την υστεροφημία του. Αυτή είναι τώρα η αγωνία του κ. Πάγκαλου: ξέρει πως οι μέρες του είναι μετρημένες και αφενός μισεί όσους θα συνεχίσουν να ζουν, ενώ αφετέρου κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του -και το στόμα του-, για να τον θυμούνται όλοι. Εντάξει, ανθρώπινα είναι αυτά.
Κακά τα ψέματα, ένας άνθρωπος που είναι 73 ετών και ζυγίζει 200 κιλά δεν έχει πολλή ζωή μπροστά του. Σύμφωνα με την ιατρική επιστήμη, θα έπρεπε να τα έχει τινάξει εδώ και καιρό. Αποτελεί θαύμα το γεγονός ότι ο κ. Πάγκαλος είναι ακόμα ανάμεσά μας. Ας τον απολαύσουμε λοιπόν στις τελευταίες του παραστάσεις.
Και μια ευγενική παράκληση: Αν δείτε τον κ. Πάγκαλο στον δρόμο, μην τον χτυπήσετε. Οι Έλληνες πάντα σέβονταν τους γέρους – όποιοι κι αν ήταν αυτοί. Βέβαια, μπορεί να υπάρχουν εκεί γύρω τίποτα αγράμματοι και αδαείς χωριάτες και κοπρίτες–που δεν σέβονται τους ηλικιωμένους-, οπότε, αν θέλουν, ας τον κάνουν αυτοί τόπι στο ξύλο• κρίμα είναι να χτυπήσετε εσείς το γεροντάκι.
Ο τίτλος του κειμένου είναι μια παλιότερη σημαντική δήλωση του κ. Πάγκαλου – την είχε κάνει σε έναν δημοσιογράφο κατά την είσοδό του στη Βουλή.
Πηγή
=============
Ο άκρατος βερμπαλισμός και οι παραληρηματικές ύβρεις του κ. Πάγκαλου δεν αποτελούν είδηση. Εξάλλου, ποτέ δεν έλειψαν οι καθ' έξιν υβριστές οι οποίοι αδικούν εαυτούς και αλλήλους.
Το κακόηθες αυτό μελάνωμα -οι κατά καιρούς δηλώσεις του κ. Αντιπροέδρου- δεν θα είχε καμία σημασία, αν δεν κατόπτριζε πιστά την άποψη των κυβερνώντων για σημαντικά θέματα. Απλώς, εκείνοι κρύβονται πίσω από ήπιες λέξεις. Ο Πάγκαλος εκδηλώνεται χυδαΐστί. Και τα λέει χύμα... Ας δούμε, όμως, τις κυβερνητικές θέσεις για συγκεκριμένα θέματα, τις οποίες διεκπεραιώνει με τον τρόπο του ο κ. Πάγκαλος:
- Δημόσιοι υπάλληλοι: Η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της λένε ότι έχουμε τους περισσότερους στην Ενωση. Ψέμα: Η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο κατ' αναλογία πληθυσμού ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων στην Ενωση. Επίσης: σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, οι μόνιμοι υπάλληλοι ανέρχονται στους 625.738 μόνιμους και σε 53.833 αορίστου χρόνου...
-Μισθοί στο Δημόσιο: η κυβέρνηση και τα τσιράκια της προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το κράτος μπατάρησε λόγω υψηλών μισθών και συντάξεων. Ψέμα: οι μισθοί και οι συντάξεις που πληρώνει το Δημόσιο ανέρχονται στο 9% του ΑΕΠ! Και η δαπάνη αυτή είναι μικρότερη, ως ποσοστό του ΑΕΠ, από εκείνη των δημοσίων υπαλλήλων αρκετών χωρών της Ενωσης.
- Δημόσιες Δαπάνες: Η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστές της ΔΕΝ λένε ότι «το σύνολο των δαπανών του ελληνικού κρατικού τομέα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι ένα από τα χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη» (από τη στήλη του Νίκου Μπογιόπουλου, στον «Ριζοσπάστη», από την οποία πήραμε και αρκετά άλλα στοιχεία για το σημερινό σημείωμα). Συγκεκριμένα, «κατά μέσο όρο, την προ κρίσης περίοδο 1998-2007, διέθετε μόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για προγράμματα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ.
- Ελλειμμα: Σύμφωνα (και) με το ΔΝΤ, το 50% της αύξησης των ελλειμμάτων προϋπολογισμού οφείλεται «στην πάσης φύσεως φοροδιαφυγή των μεγαλοσχημόνων και στην αποπληρωμή τόκων για προηγούμενα δάνεια, ενώ μόνο το 10% οφείλεται στην αύξηση των δημοσίων δαπανών» *** Πειστικός αντίλογος για τα προεκτεθέντα δεν έχει ακουστεί. Ομως το παραπειστικό σύνθεμα ψεύδους και προπαγάνδας κατακλύζει την ελληνική κοινωνία, δημιουργώντας μύθους αλλά και ρήγματα μεταξύ των εργαζομένων. Αυτός είναι ο στόχος της προπαγάνδας, άλλωστε. Και ελάχιστα ενδιαφέρει αν υπηρετείται «παγκαλικά» ή μεταξωτά. Από τους λοιπούς κυβερνητικούς ιθύνοντες, αλλά -φευ- και από μερίδα προοδευτικών αρθρογράφων...
πηγή
============
Ο Μαζί τα Φάγαμε ξαναχτύπησε! Αυτή τη φορά είχε χορηγό και παρέα το ζεύγος Σηφουνάκη.
Την αποκάλυψη κάνει ο Φρίξος Δρακοντίδης στο πρωτοσέλιδο του «Πρώτου Θέματος» που κυκλοφορεί.
Ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και η σύζυγός του, Χριστίνα Χριστοφιλοπούλου, επέλεξαν το ξενοδοχείο «King George Palace” για να γιορτάσουν την είσοδο του Μνημονιακού 2011.
Μόνο η σουίτα τους η οποία διαθέτει πισίνα στη ταράτσα κόστιζε 5.400 ευρώ. Το ζεύγος Πάγκαλου και τα δυο τους παιδιά επέλεξαν το πολυτελές ρεστοράν «Tudor» του ξενοδοχείου, για να δειπνήσουν με 380 ευρώ το άτομο. Αστακοί, σαμπάνιες, γαρίδες, χαβιάρι κλπ ήταν μέσα στα εδέσματα του μενού.
Το επόμενο πρωί, απόλαυσαν ένα πλούσιο πρωινό. Για όλα αυτά –κοντά στις 8000 ευρώ-για ένα βράδι, δεν πλήρωσαν δεκάρα τσακιστή. Ήταν χορηγία του μεγαλοξενοδόχου Δασκαλαντωνάκη στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του Μνημονίου, τον μαζί τα φάγαμε.
Σημείωση> Ο Δασκαλαντωνάκης, οφείλει 1,6 εκατομμύρια ευρώ στο ΙΚΑ!
==================Saturday, January 8, 2011
Εκπαιδεύοντας την Κοπρίτα (8/11/2011)
Τελικά, έχει χαθεί κάθε ευαισθησία σε αυτή τη χώρα; Έχουν περάσει δέκα μέρες και πλέον και δεν έχει βγει μια φιλοζωική οργάνωση να τον καταγγείλει; Τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, βεβαίως. Αφού οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους για τον χαρακτηρισμό «κοπρίτες», ας βγουν τουλάχιστον οι φιλοζωικές οργανώσεις να υπερασπίσουν τα ανυπεράσπιστα αδέσποτα τετράποδα τα οποία, αν ήξεραν τη γλώσσα του Θ. Πάγκαλου, προφανώς θα προσβάλλονταν για τη σύγκρισή τους με τα βραδυφλεγή όρθια δίποδα. Καθότι ο χαρακτηρισμός «κοπρίτης» αποδίδει μια χαρακτηριστική ιδιότητα σχεδόν όλων των έμβιων όντων, και δη των θηλαστικών: όλα τα ζωάκια κοπρίζουν, δηλαδή αποβάλλουν το περιττό προϊόν της κατανάλωσής τους. Μάλιστα, τα κόπρανά τους είναι κατά κανόνα ευθέως ανάλογα του μεγέθους τους και της ποσότητας τροφής που καταναλώνουν. Το περίφημο «πορδοβούλωμα» ουδέποτε αποδείχθηκε αποτελεσματικό και αποτελεί αστικό μύθο ότι υπάρχουν κάποια λίγα, ευγενή πλάσματα στη Γη τα οποία, παρά το μέγεθος του γαστέρος τους, έχουν βρει κάποιο μαγικό τρόπο να απαλλαγούν απ’ αυτή την δυσώδη πλην απαραίτητη έκφραση της αρχής διατήρησης της υλοενέργειας: δεν υπάρχουν άνθρωποι που δεν αφοδεύουν, δεν πέρδονται, δεν ρεύονται και τα συναφή. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλοί που εκτός από όλα αυτά, στο εξής θα κάνουν και το σκατό τους παξιμάδι, χάρη στη μέριμνα της τρόικας, της κυβέρνησης, του Θ. Πάγκαλου, της Ευγενίας Μανωλίδου και όλου του «καστ» του master chef που στην επόμενη σεζόν θα πρέπει να εξαντλήσουν τη γαστριμαγική τους φαντασία ακριβώς σ’ αυτό. Στη γκουρμέ αξιοποίηση των κοπράνων. Καλή σας όρεξη!Επομένως – για να επιστρέψουμε στο προκείμενο- αν ο Θ. Πάγκαλος είχε σκοπό να προσβάλλει, να προκαλέσει, να ερεθίσει, να εκνευρίσει κάποιους μιλώντας για «κοπρίτες δημοσίους υπαλλήλους», αυτοί δεν είναι άλλοι από τα συμπαθή σκυλάκια, αδέσποτα ή δεσποζόμενα, τα οποία είναι προορισμένα να τρώνε, να πίνουν, να γαβγίζουν, να δαγκώνουν, να γλύφουν, να κάνουν συντροφιά, να φυλάνε, να κυνηγάνε και, βεβαίως, και να κοπρίζουν. Πάντως, όχι για να δουλεύουν, και δη στο δημόσιο. Ούτε να ψηφίζουν, και δη εκπροσώπους σαν τον Θ. Πάγκαλο.
Φεύγοντας, ωστόσο, από την κυριολεξία του τελευταίου παγκάλειου βρυχηθμού και μένοντας στη μεταφορά του πράγματος, υποθέτουμε ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ήθελε με την διατύπωση αυτή να χαράξει την αδρή γραμμή που χωρίζει την ελληνική κοινωνία σε παραγωγικούς και μη, σε εργατικούς και τεμπέληδες πολίτες (περιλαμβάνοντας εαυτόν και όλη τη συνομοταξία του, για λόγους που μόνο ο ίδιος γνωρίζει, στην πρώτη κατηγορία). Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο διαχωρισμός αυτός υπάρχει (και υπάρχει, αλλά όχι όπως τον εννοεί ο Θ. Πάγκαλος). Η διατύπωση του κ. Πάγκαλου ότι επί χρόνια στο δημόσιο μπαίνουν οι κοπρίτες υπό τον όρο οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ψηφίζουν τους πολιτικούς που τους διορίζουν περιέχει μερικές ενδιαφέρουσες, όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ποινικά, ομολογίες:
Πρώτον, ότι στο δημόσιο διορίζονται «κοπρίτες» ανεξαρτήτως των προσόντων και των όρων που περιγράφουν οι προκηρύξεις των διαγωνισμών και λοιπών διαδικασιών πρόσληψης. Ωστόσο, εδώ και 17 χρόνια (από το 1994), υποτίθεται πως ισχύει (με πολλές τροποποιήσεις) ο περίφημος Νόμος Πεπονή που υποτίθεται ότι θέσπισε μερικούς στοιχειώδεις όρους διαφάνειας και αξιοκρατίας στις προσλήψεις, ενώ δημιούργησε και ειδική ανεξάρτητη Αρχή, το ΑΣΕΠ, για τον έλεγχό τους. Ο Θ. Πάγκαλος, που υπήρξε σχεδόν ανελλιπώς μέλος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από το 1981 και εντεύθεν ομολογεί ότι ο νόμος Πεπονή, αλλά και οι αντίστοιχες συνταγματικές διατάξεις για την ισονομία των πολιτών που υπάρχουν προ του νόμου αυτού, παραβιάζονταν από τον ίδιο και τους συναδέλφους του συστηματικά προκειμένου να διοριστούν «κοπρίτες».
Δεύτερον, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ομολογεί επίσης ότι η εκλογή των βουλευτών, άρα και οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες βάσει των οποίων διακυβερνήθηκε η χώρα των «κοπριτών» τις τελευταίες δεκαετίες, βασίζονταν στη συναλλαγή με τους διοριζόμενους «κοπρίτες» και τις οικογένειές τους. Άρα, εδώ ομολογείται εξαγορά ψήφων, ήτοι νοθεία.
Τρίτον, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης- που «ξανακτύπησε» μέσω Οξφόρδης, ομολογώντας ότι το γραφείο του επισκέπτονται διεφθαρμένοι πολίτες (μαφιόζοι; Ντίλερ; Λαδιάρηδες; Μιζαδόροι; Φοροφυγάδες;) οι οποίοι προτείνουν στον ίδιο και άλλους αδιάφθορους συναδέλφους του κάποια διεφθαρμένη συναλλαγή. Το ερώτημα είναι: αυτός και οι συνάδελφοί του, πετάνε έξω από το γραφείο τους; Ή τελικά η συναλλαγή ολοκληρώνεται; Διότι το χέρι που δίνει προϋποθέτει κι ένα χέρι που παίρνει…
Εδώ, λοιπόν, ομολογείται η παραβίαση του μισού ποινικού κώδικα, του Συντάγματος και όλης της νομοθεσίας της διαφάνειας, της ισονομίας, της δημοκρατικής τάξης και άλλων μύθων με τους οποίους τράφηκε η λαϊκή αφέλεια εδώ και δεκαετίες. Αν δεν ήμασταν μπανανία, οι εισαγγελικές αρχές, οι αρμόδιες επιτροπές της βουλής, οι Ανεξάρτητες Αρχές θα έπρεπε να έχουν παρέμβει για να ερευνηθούν τα ομολογούμενα αδικήματα και να εντοπιστούν τα πρόσωπα που με πράξεις ή παραλείψεις τους βοήθησαν στην τέλεσή τους. Δεν υπάρχει, βέβαια, τέτοια ελπίδα…
Και υποθέτω πως και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν είχε σκοπό να ποινικοποιήσει τον δημόσιο βίο εν γένει. Μάλλον θέλει να μας εξοικειώσει με την ιδέα ότι η κόπρος και οι κοπρώνες είναι το περιβάλλον που μας ταιριάζει, αφού όλοι μαζί τα φάγαμε, αφού είμαστε διεφθαρμένοι, αφού είμαστε κοπρίτες γενικώς, είτε ως δημόσιοι είτε ως ιδιωτικοί υπάλληλοι. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ο στόχος του να είναι παιδευτικός. Του ιδίου, της κυβέρνησης, της τρόικας. Ακριβώς σαν τον γλωσσολόγο Χένρι Χίγκινς που βάζει στοίχημα ότι θα μεταμορφώσει σε καθωσπρέπει κυρία την ασήμαντη και αμόρφωτη ανθοπώλιδα Ελίζα Ντούλιτλ, στο «Ωραία μου Κυρία» του Τζορτζ Μπέρναρ Σο . Ή σαν τον μεσήλικα καθηγητή Φρανκ που αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει την ακατέργαστη και άξεστη κομμώτρια Σούζαν, που ωστόσο συστήνεται ως Ρίτα, στο «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα». Αλλάξτε τη Ρίτα με την Κοπρίτα, και όλα παίρνουν τη θέση τους στην εγχώρια οπερέτα, με την πολιτική μας ελίτ σε ρόλο εκπαιδευτή σκύλου που χρησιμοποιεί μαστίγιο και καρώτο για τη μεταμόρφωσή μας από Κοπρίτες σε σκυλάκια του σαλονιού (αυτό δεν παίζει), κυνηγόσκυλα (που κυνηγούν το ένα το άλλο), τσομπανόσκυλα (που κατασπαράσσουν το κοπάδι πριν από τους λύκους) ή σκυλάκια του τσίρκου, που πηδούν μέσα από φωτιές και χορεύουν πάνω σε μπάλες (προς παραδειγματισμό όλης της σκυλοπαρέας των Ευρωπαίων πληβείων).
Να, λοιπόν, γιατί μας φτύνουν στα μούτρα οι αναμορφωτές μας κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προσποιούμαστε πως βρέχει. Είναι οι εκπαιδευτές μας, αλλά ταυτόχρονα οι Πυγμαλίωνές μας, ερωτευμένοι παράφορα με το αποκρουστικό τους δημιούργημα, τους κοπρίτες. Ο κίνδυνος που διατρέχουν, βεβαίως, είναι διπλός. Πρώτον, να πατήσουν στο βασικό προïόν των δημιουργημάτων τους- τους κοπρώνες τους ή, κατά το κοινώς λεγόμενον, να πέσουν μέσα σε μια μπλάνα σκατά. Πράγμα που δεν σημαίνει απαραίτητα τύχη. Δεύτερον, να ξυπνήσει τα άγρια (αλλά άσβεστα) ένστικτα και του Κοπρίτη και της Κοπρίτας. Η οποία, συχνάκις, αντί να μεταμορφωθεί σε ωραία κυρία, γίνεται άγριος λύκος. Και ζωή σε λόγου μας ο εκπαιδευτής.
http://kibi-blog.blogspot.com/2011/01/8112011_08.html
==================
ΠΑΣΟΚ: Απο τον κουτσογιωργισμό στον …κοπριτισμό
Εάν κάποιος νομίζει πως η «συμπεριφορά» με τους …αφορισμούς Πάγκαλου είναι τυχαία, είναι τουλάχιστον «άπειρος». Πρόκειται για μέρος του γνωστού επικοινωνιακού παιχνιδιού που στήνει κάθε τόσο το ΠΑΣΟΚ με πρώτο διδάξαντα τον Μένιο Κουτσόγιωργα και τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο. Ενώ όλοι διασκέδαζαν με την αθυροστομία τους, τα μηνύματα που περνούσαν άγγιζαν τον μέσο πολίτη. Οι ατάκες τους διαιωνίζονταν, αποτελώντας συσττικό στοιχείο της πράσινης προπαγάνδας. Άξιος αντικαταστάτης και μέρος του ΠΑΣΟΚικού επικοινωνιακού συστήματος είναι σήμερα ο Θ. Πάγκαλος.«Τα χρέη υπάρχουν για να αναδιαρθρώνονται» έλεγε και, θυμηθείτε, κάποια στιγμή θα το επικαλεσθεί η κυβέρνηση ότι το είχε πει. «Δύο στους τρείς υπαλλήλους είναι άχρηστοι» έχει πει, για να ακολουθήσουν νόμοι και διατάγματα με στόχο τις μετατάξεις, τις απολύσεις και το κλείσιμο οργανισμών του δημοσίου, χωρίς να ανοίξει… ούτε μύτη. «Κοπρίτης» ο δημόσιος υπάλληλος, είπε, διότι πλέον ο ψηφοθηρικός στόχος της κυβέρνησης επικεντρώνεται στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, αφού αυτοί θα είναι οι περισσότεροι. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως το 60% των δημοσίων υπαλλήλων, τουλάχιστον, ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι το χρωστάνε και ξέρουν να το εξαργυρώνουν…! Σύμπτωση που με τις δήθεν «αυθόρμητες» δηλώσεις του καθορίζει και την επικαιρότητα; Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Είναι όλα προφανή, αρκεί τα προηγούμενα χρόνια να μην έκανες κοπάνα από το «φροντιστήριο – πολιτική» (!) του ΠΑΣΟΚ – όπως ορισμένοι επικινωιολόγοι της ΝΔ. Πως άλλωστε το ΠΑΣΟΚ θα ήταν στην εξουσία ως σήμερα αν δεν πούλαγε σοσιαλισμό , ενώ παράλληλα κτιζόταν οι περιοχές της Εκάλης, του Ψυχικού και της Γλυφάδας με ρυθμούς…πολυβόλο; Και παράλληλα σηματοδότησε την …βίαιη αστικοποίηση ευρύτερων πρώην «μη προνομιουχων» στρωμάτων, με τη ροή άσπρου και μαύρου χρήματος και την παραζάλη του εύκολου πλουτισμού; Φτιάχνοντας νέα τζάκια… και γιαλατζί «κοσμικούς» οι οποίοι έκαναν ιδεολογία της σύγχρονης Ελλάδας το Μέγαρο Μουσικής και τις χορηγίες τους;
Και ποιους θα «προστατέψει» σήμερα το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ; Τους «κοπρίτες» η τους «κοσμικούς»; Με ποιόν τρόπο θα μάζευαν το χρήμα για το ΔΝΤ; Από εκεί που ήξεραν ότι υπάρχουν λεφτά και το κυριότερο απο εκείνους μπορεί να τους τα πάρουν χωρίς να τους ρωτήσουν. Από τους «κοπρίτες» του κυρίου Πάγκαλου…! Άλλωστε, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι «μισητοί» στους ιδιωτικούς… Πρόκειται για επανεμφάνιση της παλιάς και πετυχημένης συνταγής. Θυμάστε τα ταμπελάκια που έβαζαν οι «συγχωρεμένοι» όταν ήθελαν να κάψουν τους αντιπάλους τους; «Φασίστας», «χουντικός», «δεξιός» (με τρέλαινε όταν αποκαλούσε τη ΝΔ ο Σημίτης «δεξά») κλπ. Τώρα; «Κοπρίτες», «ανίκανους», «αντιπαραγωγικούς», «ζώα»…
Ο Θ. Πάγκαλος έχει αναλάβει την πρωτοκαθεδρία μεταξύ εκείνων που ορίσθηκαν ως εκφοβιστές των πολιτών. Έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η «περίπτωσή» του και σε καμία περίπτωση ως «διασκεδαστή»…! Δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτησή του στο θώκο του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Ποιος θα στοιχημάτιζε πριν μερικά χρόνια ότι ο Θ. Πάγκαλος θα έπαιρνε τη θέση αυτή από τον Γ. Παπανδρέου τον οποίο – μετά την απομάκρυνσή του από το ΥΠΕΞ λόγω Οτσαλάν – «στόλιζε» όπου βρισκόταν και όπου καθόταν;
http://www.antinews.gr/?p=79218
Σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο του «Θέματος» της Κυριακής ο Πάγκαλος και η γυναίκα του Καίσαρος αποχαιρέτησαν το δύστηνο έτος 2010 και υποδέχθηκαν το δύσκολο έτος 2011 σε σουίτα (350 τ.μ.) του «King George» (διαμονή 5.400 ευρώ τη βραδιά) με δείπνο 380 ευρώ το (άμυαλο και ματαιόδοξο) κεφάλι.
Βεβαίως, ο Πάγκαλος δεν πλήρωσε όλα αυτά τα λεφτά στο ξενοδοχείο ενδιαφέροντος Δασκαλαντωνάκη -συζύγου του κ. Σηφουνάκη, πράγμα μάλλον χειρότερο, διότι, όταν δέχεται κανείς τέτοιας αξίας φιλοξενία, φαίνεται ωσάν έμμεσος χρηματισμός (μάλιστα από έναν όμιλο επιχειρήσεων που χρωστάει περί τα 600 εκατομμύρια ευρώ στο Δημόσιο, τις Τράπεζες και τα Ταμεία).Ευτυχώς η αλήθεια είναι, κατά Πάγκαλον, ότι ο ίδιος κι άλλοι τέσσερις της οικογενείας εντέλει διέμειναν (κοινώς στοιβάχθηκαν) σε ένα κοινό δωμάτιο του ξενοδοχείου, αξίας διαμονής 260 ευρώ , τα οποία κάθε «κοπρίτης» και «ζώον» αυτή της χώρας θα μπορούσε να πληρώσει, χωρίς να μπορεί ο Πάγκαλος να τον κατηγορήσει για «διεφθαρμένον» και «διαπλεκόμενον»...
..................................................
Πάγκαλος, αυτή η εμβληματική φιγούρα της παρακμής μας...
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=10/01/2011&s=naytilos
===========
Όταν κάποια στιγμή στη δεκαετία του ’90 ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε αποκαλέσει τη Γερμανία «γίγαντα με μυαλό νάνου», πολλοί τον χειροκρότησαν και τον χαρακτήρισαν ιδιοφυή. Αργότερα, όταν η κυβέρνηση Σημίτη έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να τα μαζέψει, απέναντι στη γερμανική αντίδραση, λίγοι βρέθηκαν να πουν πως η ιδιοφυϊα κοστίζει, και πως για να είναι κανείς μάγκας πρέπει να μπορεί να πληρώνει από την τσέπη του.
Ο Πάγκαλος έχει απασχολήσει, έκτοτε, την επικαιρότητα με «θηριώδεις» ατάκες που έγραψαν πηχιαίους τίτλους και κατέκτησαν υψηλές ακροαματικότητες και τηλεθεάσεις. Αναμφισβήτητα είναι μακράν ο πιο ενδιαφέρων σχολιαστής της κοινωνικής και πολιτικής επικαιρότητας.
Υπάρχει, όμως, μία ποιοτική διαφορά: ως σχολιαστής ο Πάγκαλος είναι εκρηκτικά ευφυής, ως πολιτικός, ωστόσο, θα έπρεπε να είχε κατορθώσει να ανατρέψει την πραγματικότητα την οποία σχολιάζει. Είναι προφανές πως δεν το κατόρθωσε.
Κάποιοι θα υποστηρίξουν πως «τουλάχιστον ο Πάγκαλος τα λέει, ενώ άλλοι θωπεύουν τον λαϊκισμό». Ακριβές. Όχι, όμως, και ολοκληρωμένο.
‘Οταν, για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος περιγράφει ως «κοπρίτες» τους δημοσίους υπαλλήλους, υποστηρίζοντας πως περίπου πίεζαν τους πολιτικούς να τους προσλάβουν αναξιοκρατικά στο Δημόσιο, λέει μόνο τη μισή αλήθεια.
Πρώτον, γιατί δεν είναι όλοι όσοι εργάζονται στο Δημόσιο «κοπρίτες» -ως εκ τούτου η ισοπέδωση επιδρά ως προτροπή σε κοινωνικό αυτοματισμό υπό το στερεότυπο «για όλα τα κακά ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι».
Δεύτερον, και σημαντικότερο, διότι θα έπρεπε πρώτα να χαρακτηρίσει «κοπρίτες» το πολιτικό συνάφι του που εξέθρεψε το φαινόμενο και δημιούργησε αυτό το τερατώδες κράτος, τις δαπάνες του οποίου, τώρα, η κυβέρνησή του αδυνατεί να συμμαζέψει.
Και έτσι φθάνουμε στο «δια ταύτα». Θα περίμενα από τον κ. Πάγκαλο να γίνει τολμηρότερος (άλλωστε δεν χρωστάει πια σε κανέναν) και να πρωτοστατήσει στον σχολιασμό (και την κριτική) της ίδιας του της κυβέρνησης.
Να μας εξηγήσει, για παράδειγμα, γιατί ο υπουργός Οικονομικών καθυστερεί να δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα με τα προς διαγραφή χρέη κάποιων «ευηπόληπτων» της επιχειρηματικής ελίτ.
Να μας εξηγήσει γιατί μπήκαν στα συρτάρια καμιά σαρανταπενταριά κραυγαλέες υποθέσεις φοροδιαφυγής ( κληρονομιά από την κυβέρνηση Καραμανλή) που έχουν υποβάλλει στους προϊσταμένους τους οι υπηρεσίες του ίδιου υπουργείου.
Να μας εξηγήσει γιατί δεν έχει ανοίξει, ακόμα, ρουθούνι για την υπόθεση των ακινήτων του «ιστορικού» Άκη, για τα swaps της κυβέρνησης Σημίτη, για τις «ταρίφες» στα εξοπλιστικά, για τις λεόντειες παραχωρήσεις στους κατασκευαστές, για τους μιντιάρχες που χρωστάνε στο Δημόσιο και ούτω καθ΄ εξής.
Γιατί, τέλως, πάντως, ούτε ένας δεν έχει καταλήξει στη φυλακή για φοροδιαφυγή.
Θα ήταν μεγάλη η προσφορά του κ. Πάγκαλου εάν μπορούσε να κλονίσει λίγο τον πολιτικό παχυδερμισμό της κυβέρνησής του που απειλεί διαρκώς να ποινικοποιήσει –επί το αυστηρότερο- τη φοροδιαφυγή, χωρίς, όμως, να αγγίξει τους φοροφυγάδες.
Κι αν δεν το πράξει, αυτός ή κάποιος άλλος, θα έρθει η ώρα που ο όρος «κοπρίτες» θα αντιστραφεί. Και αντί να τον αποδίδουν λίγοι στους πολλούς θα τον αποδώσουν οι (πάρα) πολλοί στους ελάχιστους…
http://kostasxan.blogspot.com/2011/01/blog-post_5856.html?utm_source=BP_recent
===================
Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*
H αμετροεπής ελευθεροστομία του ενδέχεται να εκληφθεί ως παρρησία. Δεν είναι. Ο παρρησιαστής λέει τα πάντα (παν-ρήμα) και αντιπαρατίθεται σε κυρίαρχες αντιλήψεις, διακινδυνεύοντας κάτι πολύτιμο με τον τολμηρό λόγο του· όχι απαραίτητα τη ζωή του ή την ελευθερία του, αλλά τη σταδιοδρομία του, τις ανέσεις του. Είναι αμφίβολο τι από όλα αυτά χαρακτηρίζει τον Θ. Πάγκαλο.
Διακεκριμένο μέλος του παρακμιακού κατεστημένου που χρεοκόπησε τη χώρα, εκφράζει επιλεκτικώς καυστικά αυτά που πολλοί συζητούν ιδιωτικά. Διανθίζοντας τον πολιτικό του λόγο με χολερικούς χαρακτηρισμούς, ο κ. Πάγκαλος συνδέει τον θεσμικό (και γι’ αυτό αναγκαστικά αφηρημένο) λόγο των πολιτικών με τον βιόκοσμο του Νεοέλληνα, για τον οποίο η πολιτική δεν είναι τόσο γενικές αρχές όσο εμπρόσωπες συμπεριφορές. Η γλώσσα του συνήθως διαθέτει τη ζωντάνια του ανθρώπου των καφενείων, επιλεκτικά στηλιτεύοντας στρεβλώσεις, ταμπού και πολιτικές ασημαντότητες του δημόσιου βίου, αλλά διαπερνάται και από τον αφοριστικό ισοπεδωτισμό, την έλλειψη αναλυτικότητας και, κυρίως, την απουσία αναστοχαστικότητας που διακρίνει τον καφενειακό λόγο.
Αυτό που ο κ. Πάγκαλος δείχνει να απολαμβάνει περισσότερο δεν είναι τόσο η ικανοποίηση που παρέχει η αποτελεσματικότητα του κυβερνήτη όσο η προσοχή που προσελκύει ο ναρκισσιστής θορυβοποιός. Είναι υπουργός, αλλά συμπεριφέρεται κυρίως σαν αυτάρεσκος τηλεσχολιαστής. Η πείρα που η βιολογική γήρανση επισωρεύει του προσέδωσε λιγότερο φρόνηση και αυτογνωσία και περισσότερο γεροντική έλλειψη ανεκτικότητας και επηρμένη αυταρέσκεια. Σίγουρα γνωρίζει ότι η διακυβέρνηση, για να είναι αποτελεσματική, απαιτεί στρατηγική και αθόρυβη μεθοδικότητα, αλλά αυτή η εγκεφαλική γνώση σπάνια μετατρέπεται σε βιωμένη πράξη. Ο κ. Πάγκαλος ζει για τον θόρυβο (χειροκρότημα ή αποδοκιμασία, αδιάφορο), το θυμικό ξέσπασμα, όχι την πλήξη της προσήλωσης στον στόχο που διακρίνει τον συνετό κυβερνήτη.
Δεν είναι γνωστό από πού αντλεί την έπαρση που αποπνέει ο λόγος του και η σωματική του παρουσία. Μήπως από τον εθνικά επωφελή χειρισμό κρίσιμων θεμάτων, όπως οι S300, η κρίση στα Ιμια ή το φιάσκο Οτσαλάν; Για ποιες σημαντικές πολιτικές επιτυχίες μπορεί να υπερηφανεύεται; Στη δημιουργία ποιων θεσμών που έκαναν τον δημόσιο βίο καλύτερο καθοριστικά συνέβαλε; Στο πρόσφατο βιβλίο του ομολογεί ότι το πρόγραμμα εξυγίανσης της Ολυμπιακής που διαπραγματεύτηκε με την Ε. Ε. ως υπουργός Μεταφορών δεν εφαρμόστηκε ποτέ!
Ο ναρκισσισμός του δεν του επιτρέπει να δει ότι, σε τελική ανάλυση, είναι κι αυτός ένα ακόμη δείγμα του θλιβερού ελλαδικού πολιτικαντισμού: πολλά λόγια και λίγα έργα· ο υπουργός που αστόχαστα θορυβεί αλλά δεν επιλύει προβλήματα· ο πολιτικός που σχολιάζει τα πολιτικά δρώμενα ως παρατηρητής, αντί να τα συν-διαμορφώνει αναστοχαστικά ως συμμέτοχος. Αυτό που, τελικά, προσδίδει συνοχή στις ανερμάτιστες εκρήξεις, τις ηχηρές σιωπές ή τις κυνικές σοφιστείες του κ. Πάγκαλου είναι κάτι πολύ πεζό: η ναρκισσιστική απόλαυση της δημοσιότητας και η επιθυμία του να έχει διηνεκώς πρωταγωνιστικό ρόλο στον κομματικό-κυβερνητικό «πράσινο» θίασο.
Οταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη δεκαετία του 1980, κομματικοποιούσε ασύστολα το κράτος, ανεχόταν την κλεπτοκρατία και εξαγόραζε πολιτική πελατεία με δανεικά, δεν καταγράφηκε ο αντιρρητικός λόγος του κ. Πάγκαλου. Το 2001 αντιτάχθηκε καιροσκοπικά στην τολμηρή μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση Σημίτη, για να καταπιεί αδιαμαρτύρητα τις πολύ αγριότερες σχετικές αλλαγές της κυβέρνησης Παπανδρέου, κατ’ επιταγή των δανειστών μας. Πριν από το 2004 διακήρυσσε ότι ο Παπανδρέου Γ΄ δεν ήταν κατάλληλος για αρχηγός του κόμματός του και απειλούσε με αποχώρηση σε περίπτωση που εκλεγόταν. Σήμερα είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησής του! Οταν ο Τσοχατζόπουλος και οι όμοιοί του στο ΠΑΣΟΚ πλούτιζαν την εποχή της παντοδυναμίας τους, ο λαλίστατος κ. Πάγκαλος είχε καταπιεί τη γλώσσα του. Οταν ο Τσουκάτος ομολόγησε ότι πήρε 1 εκατ. μάρκα από τη Siemens και τα μετέφερε στο ΠΑΣΟΚ, ο σοφιστής κ. Πάγκαλος απεφάνθη ότι αυτή η πράξη «δεν ήταν παράνομη» και, σαν Πόντιος Πιλάτος, εξέφρασε την αδυναμία του ποιον να πιστέψει - τον Τσουκάτο ή τον ταμία του κόμματός του! Τις πολιτικές «χορηγίες» της Siemens από τα μαύρα ταμεία της τις απενοχοποίησε κυνικά ως «έξοδα παραστάσεως» μιας ανώνυμης εταιρείας!
Το τελευταίο πυροτέχνημα του κ. Πάγκαλου είναι οι «κοπρίτες», που πολιτικοί σαν κι αυτόν συστηματικά διόριζαν στο Δημόσιο! Ομολογεί τη συμμετοχή του σε ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας και, ενώ η αναμενόμενη συνέπεια της παραδοχής του θα ήταν η παραίτηση από το δημόσιο αξίωμά του, μέμφεται αυτοαπαλλακτικά τους «διεφθαρμένους πολίτες»! Δεν βλέπει ότι η «κόπρος» που η κυβέρνησή του σήμερα πασχίζει να καθαρίσει παρήχθη και από το ίδιο του το κόμμα. Οι «κοπρίτες» διορίζονταν στο Δημόσιο από ένα φαύλο πολιτικό σύστημα, του οποίου κύριο έργο ήταν να λειτουργεί ως κοπρομηχανή: να κατασκευάζει «κοπρίτες» με την, μέσω κομματικοποίησης και συνδικαλιστικής παραδιοίκησης, παράκαμψη επαγγελματικών κριτηρίων και την αλλοίωση κινήτρων και κυρώσεων. Οι «κοπρίτες» χρειάζονται «κοπρίτες»!
Ως ευφυής άνθρωπος, ο κ. Πάγκαλος είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι, σε μια πρακτική τέχνη όπως η πολιτική, η αλήθεια ενός ισχυρισμού δεν εξαρτάται μόνο από το περιεχόμενό του αλλά και από την «πίστη» που απολαμβάνει ο ομιλητής. Οπως δεν θα εμπιστευόμασταν τον Αλ Καπόνε αν επέκρινε την αστυνομία του Σικάγου για υπαρκτή διαφθορά, έτσι δυσπιστούμε σε έναν πρωταγωνιστή του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος που εγκαλεί τώρα τους «πελάτες» του για φαυλότητα! Η αλήθεια τσαλακώνεται όταν εκφέρεται από λάθος χείλη. Αν η «α-λήθεια» είναι η απουσία της λήθης, δυστυχώς για τον ναρκισσιστή θορυβοποιό ακόμη θυμόμαστε…
* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail. com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick
Σχόλια