- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Από την αγορά CDS, παίζοντας δηλαδή τη χρεωκοπία της Ελλάδας, η Goldman Sachs υπολογίζεται ότι κέρδισε ένα έως τρία δισεκατομμύρια δολλάρια!!!
Οι χρηματιστές της Γουώλ Στρητ σφυρίζουν αδιάφορα, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους: “η δουλειά μας είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους ¨Ελληνες πολίτες, δεν υπάρχει εξάλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλάκα” (δήλωση του Αμίτ Σαρκάρ, επικεφαλής αμερικανικού επενδυτικού ταμείου, Μαριαν, 20.2.2010)
Ο Σημίτης προτίμησε να καλύψει χρέη για να πετύχει τον πολιτικό του στόχο, ανοίγοντας την ίδια στιγμή την κερκόπορτα στην έλευση των παγκόσμιων τρωκτικών. Οι εξελίξεις, στην ήδη ασμαίνουσα ελληνική οικονομία, ήταν περισσότερο από τραγικές και τα αποτελέσματά τους συναντάμε σήμερα...
To 1998 η ελληνική κυβέρνηση έθεσε ως κύρια επιδίωξη την ένταξη στην ΟΝΕ. Τα νούμερα δεν έβγαιναν. Η Αθήνα θα μπορούσε ίσως να περιορίσει τη φοροδιαφυγή των μεσαίων-ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που δεν συνηθίζουν να πληρώνουν φόρους, αφήνοντας την στήριξη του κράτους στους μισθωτούς και συνταξιούχους (που ταυτόχρονα κατηγορούν ως ανεπρόκοπους).
“Για την πιο μεγάλη τράπεζα του κόσμου, η πατρίδα της δημοκρατίας μετετράπη σε αγελάδα προς άρμεγμα…¨Όταν ο Γκάρυ Κον προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, το 2001, οι έλληνες αξιωματούχοι τον περιμένουν όπως τον Μεσσία… O Κώστας Σημίτης αποφασίζει να βάλει τον λύκο μέσα στο μαντρί”.
H Γκόλντμαν Σαχς, γράφει το περιοδικό, “διαφθείρει” την ελληνική κυβέρνηση “πείθοντάς” την ότι μπορεί με τα προϊόντα της να χρηματοδοτεί τις δαπάνες της.
Η Γκόλντμαν βγάζει 300 εκατομμύρια δολλάρια, για να κρύψει η ελληνική κυβέρνηση, όλο κι όλο, ένα δάνειο ενός δις. 30% εις βάρος του ελληνικού δημοσίου πάει το νταβατζηλίκι. Ο οίκος αξιολόγησης Μούντις καλύπτει την επιχείρηση αξιολογώντας με άριστα την Ελλάδα.
Η ατιμωρησία οδηγεί σε μονιμοποίηση των πρακτικών. Το τελευταίο από αυτά τα προϊόντα είναι ο “Titlospe”, δάνειο 5,3 δις το 2009.
Με τη μέθοδο αυτή, η Αθήνα χρησιμοποίησε διάφορα δομημένα προϊόντα για να κρύψει το πραγματικό ύψος του χρέους επιτρέποντας στην Ελλάδα να εκπληρώσει τεχνικά, όχι όμως και ουσιαστικά, τα κριτήρια του Μάαστριχτ, πρακτική που άρχισε το 1998 και συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 2009.
Ποιά είναι η τράπεζα Goldman Sachs με την οποία συνεργάστηκε στενά ο κύριος Σημίτης;
H Γκόλντμαν φροντίζει ταυτόχρονα να υπονομεύει την ελληνική αξιοπιστία, τινάζοντας στον αέρα τα ελληνικά επιτόκια και οδηγώντας τη χώρα στον γκρεμό!
Αν δεν χρεωκοπήσει η Ελλάδα κερδίζει από τα αυξημένα επιτόκια, αν χρεωκοπήσει κερδίζει από τη χρεωκοπία.
Κερδίζει στήνοντας τη φούσκα, κερδίζει και ξεφουσκώνοντας τη φούσκα, πιστή στην αρχή “άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι”. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα καρπούζι. Η τράπεζα το παρουσιάζει ως υπαρκτό, κερδίζει από την πώλησή του και το αφήνει να σκάσει πριν το πάρει στα χέρια του ο αγοραστής. (BLOGGER: Δείτε μια καλή περιγραφή του παιχνιδιού της Γκόλντμαν--->)
Δεν είναι πρώτη φορά που το κάνει, είναι η πάγια μέθοδός της, χάρη στην οποία κυριάρχησε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, εξοντώνοντας τους ανταγωνιστές.
Η Γκόλντμαν γιγαντώνεται απομυζώντας τους πελάτες-θύματα, γι’ αυτό την ονόμασε βαμπίρ η Λιμπερασιόν.
To έγκλημα που διετελέστηκε όμως μόνο απο αμέλεια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Είναι καταφανές από το άρθρο που ακολουθεί, ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (όπως φυσικά και αυτή της ΝΔ) ήξερε τί επρόκειτο να συμβεί και ποιες οι συνέπειες των παραπάνω και παρατάυτα κανείς απο τους 300 προδότες δεν αντέδρασε, δεν κινήθηκε αποτρεπτικά...κανείς τους..
Διαβάστε αποσπάσματα, την ημερομηνία δημοσίευσης και τον συντάκτη στο τέλος. Μην βιαστείτε! Διαβάστε πρώτα!
[...]Η συζήτηση, πώς θα αντιδράσει η Ένωση στην περίπτωση που ένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης βρεθεί στη δυσάρεστη κατάσταση να μην μπορεί να αναχρηματοδοτήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις, έθεσε και πάλι έντονα το πρόβλημα της οικονομικής διακυβέρνησης.
Η μέχρι τώρα κυρίαρχη άποψη, που ανταποκρίνεται στο πνεύμα και το γράμμα των συνθηκών, ήταν ότι κάθε κράτος της Ευρωζώνης θα πρέπει να εξασφαλίζει μόνο του τη χρηματοδότησή του. Τα άλλα κράτη δεν θα πρέπει να χρηματοδοτούν τα ελλείμματά του.
Εάν αυτό συνέβαινε, θα υπήρχε ο κίνδυνος ορισμένα κράτη να αδιαφορήσουν για τις δεσμεύσεις της κοινής πολιτικής και να φορτώσουν την αντιμετώπιση των χρεών τους σε εκείνα «τα ενάρετα» κράτη που ακολουθούν πολιτική σύμφωνη με τους κανόνες της Συνθήκης. Γι΄ αυτό και στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δήλωναν ότι τα κράτη που έχουν πρόβλημα μπορούν να απευθυνθούν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Εμείς θεωρούμε όμως ότι η παραπομπή μιας χώρας της Ευρωζώνης πρέπει να αποφευχθεί. Θα έχει ως συνέπεια αρνητικές επιπτώσεις στην εικόνα της χώρας μας αλλά και στο ευρώ και θα επηρεάσει δυσμενώς τις σχέσεις των κρατών της Ευρωζώνης που στηρίζεται στην ιδέα της σύγκλισης των οικονομιών .
Η αλληλεγγύη των μελών της επιβάλλει μια άλλη λύση. Ορισμένες χώρες της Ένωσης υποστηρίζουν γι΄ αυτό ότι η επιθυμητή λύση θα πρέπει και να εξασφαλίζει χρηματοδότηση αλλά και να προλαμβάνει τον κίνδυνο της «ηθικής αδιαφορίας» ενός κράτους, δηλαδή μια πολιτική που δανείζεται αλόγιστα και επιβαρύνει τα άλλα κράτη με την εξόφληση των χρεών του.
Η απάντηση στο πρόβλημα είναι απλή κατ΄ αυτούς: να επιτραπεί στην Ένωση να δανείζει τα κράτη που έχουν δυσκολίες, αλλά με όρους τέτοιους που θα εξασφαλίζουν την εξυγίανση της οικονομίας τους.
Η βοήθεια να συναρτάται με μόνιμες μεταρρυθμίσεις ώστε να αποκλείονται υποτροπές. Μια τέτοια λύση συνεπάγεται ένα κέντρο που παρακολουθεί όλα τα κράτη-μέλη, διαχειρίζεται τους πόρους για τα δάνεια και εκπονεί σχέδια διάσωσης. Απαιτεί μια μορφή οικονομικής διακυβέρνησης. Μια οριστική απόφαση στο θέμα της συμπαράστασης προς κράτη-μέλη που έχουν ανάγκη χρηματοδότησης ίσως παρθεί στη Σύνοδο Κορυφής στις 18 Μαρτίου. Πρέπει εκεί να εκφράσουμε με σαφήνεια την άποψή μας.
Η οικονομική διακυβέρνηση είναι αναγκαία και για πολλούς άλλους λόγους. Η Ένωση θα συζητήσει προσεχώς θέματα οργάνωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών για να υπάρξει μια ισχυρή εποπτεία τους που θα αποτρέπει κρίσεις. Χρειάζεται στην Ευρώπη ενιαία εποπτική αρχή. Μια τέτοια αρχή θα προστατεύσει και τους Έλληνες καταθέτες και συναλλασσόμενους.
Η Ένωση θα ασχοληθεί επίσης με τη χρήση του ευρώ ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος, όπως είναι το δολάριο σήμερα. Χωρίς οικονομική διακυβέρνηση η πορεία του εγχειρήματος δεν θα έχει σταθερότητα και συνέπεια. Η αξία του ευρώ αφορά επίσης τους Έλληνες πολίτες. Όλο και περισσότερο είναι φανερό ότι η αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο χρειάζεται μια κεντρική ευρωπαϊκή πολιτική επενδύσεων στις υποδομές, στις νέες τεχνολογίες, στην εξασφάλιση απασχόλησης, όπως είχε εισηγηθεί άλλοτε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Ντελόρ.
Μία Ευρώπη επενδύσεων θα είναι μια Ένωση που θα βοηθά και την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την κρίση. Η πολιτική αυτή δεν είναι δυνατή χωρίς οικονομική διακυβέρνηση.
Στην Ελλάδα όλα αυτά τα θέματα συζητούνται με κριτήριο τι μας συμφέρει βραχυπρόθεσμα. Υποστηρίζουμε λύσεις που μας βολεύουν ιδεολογικά χωρίς να σκεφτούμε με συνέπεια τι σημαίνουν. Απεχθανόμαστε την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, διότι δεν θέλουμε να είμαστε υποτελείς του. Ζητούμε τη βοήθεια της Γερμανίας και των άλλων ανεπτυγμένων κρατών.
Όταν όμως μας υποδεικνύουν ότι η λύση αυτή συνεπάγεται μια αντίστοιχη εποπτεία με εκείνη του ΔΝΤ, διαμαρτυρόμαστε. Θέλουμε δηλαδή τα λεφτά των άλλων αλλά με δικαίωμα να τα ξοδεύουμε όπως θέλουμε εμείς, χωρίς περιορισμούς.[...]
Η τελευταία παράγραφος δείχνει ότι κάποιοι ήταν, είναι και θα παραμείνουν Γερμανικότεροι της Μέρκελ!
Και αυτούς κάποιοι άλλοι τους ψήφιζαν επί 8 χρόνια για πρωθυπουργούς…
Ελπίζω να έχει ξεκινήσει “υπόγεια” η διαδικασία να χωρίσουμε με όλους αυτούς τα τσανάκια μας και ο νοών νοείτω...
Αρκετά πια με τους ανθέλληνες πολιτικούς που μας κυβερνάνε όλα αυτά τα χρόνια!
Αρκετά ποιά με τις κυβερνήσεις γεμάτες προδότες και δωσίλογους πλαισιούμενη κι απο κάθε λογής γιουσουφάκια ...
Και πριν προλάβετε να μου πείτε πως δεν είναι όλοι οι κυβερνώντες ίδιοι σας παραθέτω απλά ένα σχόλιο αναγνώστη απο το μπλοκ του τρωκτικού που επιβεβαιώνει πληροφορίες που έχω κι εγώ προσωπικά:
«Επειδή θεωρώ ότι δεν κρύβεις πράγματα, δεν είσαι διαπλεκόμενος φίλε μου troktike, άκου. Είμαι κρατικός λειτουργός -αλλά συνήθως εμείς μιλούμε όταν μας διώχνουν από τη θέση μας- και επειδή θέλω να έχω τη συνείδηση μου ήσυχη ως ένα βαθμό θα σου πω ότι η άποψη των περισσοτέρων υπουργών και άλλων είναι ότι ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ παίζει ΚΑΘΑΡΑ και ΑΝΟΙΚΤΑ το παιχνίδι των ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ.
Βιάστηκε να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και ΔΝΤ επειδή στο τέλος του μήνα θα ερχόταν πρόταση βοήθειας από την ΡΩΣΙΑ ύψους 50 δις ΕΥΡΩ με σταθερό επιτόκιο 4% για πάντα και χωρίς ανταλλάγματα. Επίσης υπάρχει πακέτο 60 δις από την ΚΙΝΑ για επενδύσεις στην Ευρώπη και ενδιαφέρον για εξαγορά του ΟΣΕ.
Έλαβα μέρος σε συζητήσεις υψηλού επιπέδου και υπήρχε η διαπίστωση ότι με ορισμένες στοχευμένες κινήσεις θα λυνόταν το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος, όμως η ισχυρή αντίδραση του ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και της ομάδας του δεν άφηνε περιθώρια, ήταν σίγουρη η αίτηση βοήθειας.
Εγώ θεωρώ προδοσία και έγκλημα την απόφαση και σε λίγες μέρες η παραίτηση (!) μου θα κάνει θόρυβο.
Τώρα είμαι ανώνυμος αναγνώστης.
Πιστεύω να το αναρτήσεις, αν όχι να είσαι καλά και να με θυμηθείς σε λίγες μέρες.
Τάνταλος».
Έχετε ακόμη την αμφιβολία σας;
Διαβάστε και αυτό λοιπόν:
Μας δάνειζαν λεφτά με επιτόκιο 1.25 και εμείς λέγαμε ΌΧΙ.
Σύμφωνα με πληροφορίες ιδιωτικό επενδυτικό κεφάλαιο (private equity), ονόματι Ηayman Private Equity LLC με έδρα τη Βοστώνη των ΗΠΑ, φαίνεται ότι κατέθεσε δύο προτάσεις προς την Ελλάδα για την απευθείας αγορά έως και 20 δισ. ευρώ ελληνικών ομολόγων. Η εταιρεία φαίνεται να έστειλε δύο έγγραφα.
Στο πρώτο, μια επιστολή προς τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου με ημερομηνία 11 Ιανουαρίου 2010, η Hayman προτείνει την αγορά 7 δισ. ευρώ ελληνικού χρέους, με επιτόκιο κυμαινόμενο το οποίο θα διαμορφώνεται βάσει του Libor συν 1,25%. Αυτό δίνει ένα επιτόκιο περίπου 2%.
Στο δεύτερο, 2 Φεβρουαρίου, η Hayman Private Equity LLC απευθύνει νέα επιστολή στον κ. Παπανδρέου, με την οποία αυξάνει το ποσό της επένδυσης στα 20 δισ. ευρώ. Τέλος, στο ίδιο ηλεκτρονικό μέσο, εμφανίζεται και ένα μνημόνιο συνεργασίας (Memorandum of Understanding) με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Θα σας θυμίσω μόνο τούτω, η Δημοκρατία (άρθρο 1 του Συντ.) είναι το Πολίτευμα –εξ ορισμού- το οποίου υποτάσσει και θέτει ΟΛΕΣ τις άλλες λειτουργίες και σκοπούς του κράτους (ασφάλεια, οικονομική ευμάρεια, εξωτερική πολιτική κλπ) στην υπηρεσία της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Πολίτη και του Ατόμου κι όχι το αντίθετο όπως κάνουν τα κάθε είδους αυταρχικά κράτη.
Συνεπώς, όσοι Προδότες λένε ότι Υπογράψαμε το Μνημόνιο και παραδώσαμε νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες σε ξένες Δυνάμεις (έχω πολλές «ομολογίες» του «πρωθυπουργού-μαριονέτα» κι όχι μόνο, σε αυτό το θέμα, ουσιαστικά και νομικά ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ την Προδοσία της Χώρας (την Κατάλυση του Συντάγματος), αλλά ζητούν ελαφρυντικά και επιείκεια για το έγκλημά των.
Όμως τα ελαφρυντικά δεν εξαλείφουν το αξιόποινο βέβαια, αλλά αποδίδονται στον εγκληματία αφού έχει αποδειχτεί (ή ομολογηθεί) αδιαμφισβήτητα το έγκλημά του.
Τέλος, όσοι εκφέρουν τον παραπάνω ισχυρισμό, διαπράττουν το έγκλημα της «προπαρασκευής εσχάτης προδοσίας» (ΠΚ 135), διότι προπαγανδίζουν υπέρ της Εθνικής Προδοσίας για οποιοδήποτε λόγο.
Άλλωστε το ίδιο έκαναν και οι Χουντικοί του 1967 στο δικαστήριο, ισχυριζόμενοι ότι κατέλυσαν το Σύνταγμα «για να σώσουν την χώρα από την αναρχία και τον κομμουνισμό» και φυσικά καταδικάστηκαν για Εσχάτη Προδοσία, παρόλο που είχαν –στο πρώτο κομμάτι του ισχυρισμού των- δίκιο και τούτο διότι η Προδοσία ΔΕΝ δικαιολογείται Νομικά, Λογικά και Ηθικά για κανέναν λόγο.
Δεν σώζεται η χώρα με την Προδοσία, διότι μια χώρα με καταλυμένο το Σύνταγμα είναι ήδη αφανισμένη και ανύπαρκτη ως Συντακτική δομή.
Read more: http://blogpress-gr.blogspot.com/2010/12/blog-post_5996.html#ixzz17vCKoUAY
http://blogpress-gr.blogspot.com/
============
Οι χρηματιστές της Γουώλ Στρητ σφυρίζουν αδιάφορα, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους: “η δουλειά μας είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους ¨Ελληνες πολίτες, δεν υπάρχει εξάλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλάκα” (δήλωση του Αμίτ Σαρκάρ, επικεφαλής αμερικανικού επενδυτικού ταμείου, Μαριαν, 20.2.2010)
Ο Σημίτης προτίμησε να καλύψει χρέη για να πετύχει τον πολιτικό του στόχο, ανοίγοντας την ίδια στιγμή την κερκόπορτα στην έλευση των παγκόσμιων τρωκτικών. Οι εξελίξεις, στην ήδη ασμαίνουσα ελληνική οικονομία, ήταν περισσότερο από τραγικές και τα αποτελέσματά τους συναντάμε σήμερα...
To 1998 η ελληνική κυβέρνηση έθεσε ως κύρια επιδίωξη την ένταξη στην ΟΝΕ. Τα νούμερα δεν έβγαιναν. Η Αθήνα θα μπορούσε ίσως να περιορίσει τη φοροδιαφυγή των μεσαίων-ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που δεν συνηθίζουν να πληρώνουν φόρους, αφήνοντας την στήριξη του κράτους στους μισθωτούς και συνταξιούχους (που ταυτόχρονα κατηγορούν ως ανεπρόκοπους).
- Θα μπορούσε να περιορίσει την παραοικονομία ή το κόστος της διαφθοράς.
- Θα μπορούσε να σκεφτεί άλλες αναπτυξιακές στρατηγικές.
- Προτίμησε τον εύκολο, αν και πανάκριβο, δρόμο, το μασκάρεμα του χρέους.
- Για να το κάνει, απευθύνθηκε, σύμφωνα με τους New York Times και τη Wall Street Journal, στη διαβόητη Goldman Sachs.
- Για τη συνεργασία αυτή την εγκαλεί τώρα και ζητά να πληροφορηθεί τι έγινε η Κομισιόν.
“Για την πιο μεγάλη τράπεζα του κόσμου, η πατρίδα της δημοκρατίας μετετράπη σε αγελάδα προς άρμεγμα…¨Όταν ο Γκάρυ Κον προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, το 2001, οι έλληνες αξιωματούχοι τον περιμένουν όπως τον Μεσσία… O Κώστας Σημίτης αποφασίζει να βάλει τον λύκο μέσα στο μαντρί”.
H Γκόλντμαν Σαχς, γράφει το περιοδικό, “διαφθείρει” την ελληνική κυβέρνηση “πείθοντάς” την ότι μπορεί με τα προϊόντα της να χρηματοδοτεί τις δαπάνες της.
Η Γκόλντμαν βγάζει 300 εκατομμύρια δολλάρια, για να κρύψει η ελληνική κυβέρνηση, όλο κι όλο, ένα δάνειο ενός δις. 30% εις βάρος του ελληνικού δημοσίου πάει το νταβατζηλίκι. Ο οίκος αξιολόγησης Μούντις καλύπτει την επιχείρηση αξιολογώντας με άριστα την Ελλάδα.
Η ατιμωρησία οδηγεί σε μονιμοποίηση των πρακτικών. Το τελευταίο από αυτά τα προϊόντα είναι ο “Titlospe”, δάνειο 5,3 δις το 2009.
Με τη μέθοδο αυτή, η Αθήνα χρησιμοποίησε διάφορα δομημένα προϊόντα για να κρύψει το πραγματικό ύψος του χρέους επιτρέποντας στην Ελλάδα να εκπληρώσει τεχνικά, όχι όμως και ουσιαστικά, τα κριτήρια του Μάαστριχτ, πρακτική που άρχισε το 1998 και συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 2009.
Ποιά είναι η τράπεζα Goldman Sachs με την οποία συνεργάστηκε στενά ο κύριος Σημίτης;
- Η τράπεζα Goldman Sachs, κύριος σύμβουλος επί σειρά ετών των ελληνικών κυβερνήσεων σε θέματα χρέους και ιδιωτικοποιήσεων, προνομιακός συνομιλητής των Πρωθυπουργών και από τους κύριους διαχειριστές του δημόσιου χρέους μας.
- Με το ένα χέρι, η τράπεζα κερδίζει δισεκατομμύρια από τις “συμβουλές” της και τη διαχείριση του χρέους.
- Με το άλλο, παίζει στην αγορά CDS ποντάροντας στη χρεωκοπία της Ελλάδας, σε στενή συνεργασία με το κερδοσκοπικό χετζ φαντ Πόλσον, που κέρδισε του κόσμου τα λεφτά στην κρίση του 2008.
H Γκόλντμαν φροντίζει ταυτόχρονα να υπονομεύει την ελληνική αξιοπιστία, τινάζοντας στον αέρα τα ελληνικά επιτόκια και οδηγώντας τη χώρα στον γκρεμό!
Αν δεν χρεωκοπήσει η Ελλάδα κερδίζει από τα αυξημένα επιτόκια, αν χρεωκοπήσει κερδίζει από τη χρεωκοπία.
Κερδίζει στήνοντας τη φούσκα, κερδίζει και ξεφουσκώνοντας τη φούσκα, πιστή στην αρχή “άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι”. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα καρπούζι. Η τράπεζα το παρουσιάζει ως υπαρκτό, κερδίζει από την πώλησή του και το αφήνει να σκάσει πριν το πάρει στα χέρια του ο αγοραστής. (BLOGGER: Δείτε μια καλή περιγραφή του παιχνιδιού της Γκόλντμαν--->)
Δεν είναι πρώτη φορά που το κάνει, είναι η πάγια μέθοδός της, χάρη στην οποία κυριάρχησε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, εξοντώνοντας τους ανταγωνιστές.
Η Γκόλντμαν γιγαντώνεται απομυζώντας τους πελάτες-θύματα, γι’ αυτό την ονόμασε βαμπίρ η Λιμπερασιόν.
To έγκλημα που διετελέστηκε όμως μόνο απο αμέλεια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Είναι καταφανές από το άρθρο που ακολουθεί, ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (όπως φυσικά και αυτή της ΝΔ) ήξερε τί επρόκειτο να συμβεί και ποιες οι συνέπειες των παραπάνω και παρατάυτα κανείς απο τους 300 προδότες δεν αντέδρασε, δεν κινήθηκε αποτρεπτικά...κανείς τους..
Διαβάστε αποσπάσματα, την ημερομηνία δημοσίευσης και τον συντάκτη στο τέλος. Μην βιαστείτε! Διαβάστε πρώτα!
[...]Η συζήτηση, πώς θα αντιδράσει η Ένωση στην περίπτωση που ένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης βρεθεί στη δυσάρεστη κατάσταση να μην μπορεί να αναχρηματοδοτήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις, έθεσε και πάλι έντονα το πρόβλημα της οικονομικής διακυβέρνησης.
Η μέχρι τώρα κυρίαρχη άποψη, που ανταποκρίνεται στο πνεύμα και το γράμμα των συνθηκών, ήταν ότι κάθε κράτος της Ευρωζώνης θα πρέπει να εξασφαλίζει μόνο του τη χρηματοδότησή του. Τα άλλα κράτη δεν θα πρέπει να χρηματοδοτούν τα ελλείμματά του.
Εάν αυτό συνέβαινε, θα υπήρχε ο κίνδυνος ορισμένα κράτη να αδιαφορήσουν για τις δεσμεύσεις της κοινής πολιτικής και να φορτώσουν την αντιμετώπιση των χρεών τους σε εκείνα «τα ενάρετα» κράτη που ακολουθούν πολιτική σύμφωνη με τους κανόνες της Συνθήκης. Γι΄ αυτό και στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δήλωναν ότι τα κράτη που έχουν πρόβλημα μπορούν να απευθυνθούν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Εμείς θεωρούμε όμως ότι η παραπομπή μιας χώρας της Ευρωζώνης πρέπει να αποφευχθεί. Θα έχει ως συνέπεια αρνητικές επιπτώσεις στην εικόνα της χώρας μας αλλά και στο ευρώ και θα επηρεάσει δυσμενώς τις σχέσεις των κρατών της Ευρωζώνης που στηρίζεται στην ιδέα της σύγκλισης των οικονομιών .
Η αλληλεγγύη των μελών της επιβάλλει μια άλλη λύση. Ορισμένες χώρες της Ένωσης υποστηρίζουν γι΄ αυτό ότι η επιθυμητή λύση θα πρέπει και να εξασφαλίζει χρηματοδότηση αλλά και να προλαμβάνει τον κίνδυνο της «ηθικής αδιαφορίας» ενός κράτους, δηλαδή μια πολιτική που δανείζεται αλόγιστα και επιβαρύνει τα άλλα κράτη με την εξόφληση των χρεών του.
Η απάντηση στο πρόβλημα είναι απλή κατ΄ αυτούς: να επιτραπεί στην Ένωση να δανείζει τα κράτη που έχουν δυσκολίες, αλλά με όρους τέτοιους που θα εξασφαλίζουν την εξυγίανση της οικονομίας τους.
Η βοήθεια να συναρτάται με μόνιμες μεταρρυθμίσεις ώστε να αποκλείονται υποτροπές. Μια τέτοια λύση συνεπάγεται ένα κέντρο που παρακολουθεί όλα τα κράτη-μέλη, διαχειρίζεται τους πόρους για τα δάνεια και εκπονεί σχέδια διάσωσης. Απαιτεί μια μορφή οικονομικής διακυβέρνησης. Μια οριστική απόφαση στο θέμα της συμπαράστασης προς κράτη-μέλη που έχουν ανάγκη χρηματοδότησης ίσως παρθεί στη Σύνοδο Κορυφής στις 18 Μαρτίου. Πρέπει εκεί να εκφράσουμε με σαφήνεια την άποψή μας.
Η οικονομική διακυβέρνηση είναι αναγκαία και για πολλούς άλλους λόγους. Η Ένωση θα συζητήσει προσεχώς θέματα οργάνωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών για να υπάρξει μια ισχυρή εποπτεία τους που θα αποτρέπει κρίσεις. Χρειάζεται στην Ευρώπη ενιαία εποπτική αρχή. Μια τέτοια αρχή θα προστατεύσει και τους Έλληνες καταθέτες και συναλλασσόμενους.
Η Ένωση θα ασχοληθεί επίσης με τη χρήση του ευρώ ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος, όπως είναι το δολάριο σήμερα. Χωρίς οικονομική διακυβέρνηση η πορεία του εγχειρήματος δεν θα έχει σταθερότητα και συνέπεια. Η αξία του ευρώ αφορά επίσης τους Έλληνες πολίτες. Όλο και περισσότερο είναι φανερό ότι η αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο χρειάζεται μια κεντρική ευρωπαϊκή πολιτική επενδύσεων στις υποδομές, στις νέες τεχνολογίες, στην εξασφάλιση απασχόλησης, όπως είχε εισηγηθεί άλλοτε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Ντελόρ.
Μία Ευρώπη επενδύσεων θα είναι μια Ένωση που θα βοηθά και την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την κρίση. Η πολιτική αυτή δεν είναι δυνατή χωρίς οικονομική διακυβέρνηση.
Στην Ελλάδα όλα αυτά τα θέματα συζητούνται με κριτήριο τι μας συμφέρει βραχυπρόθεσμα. Υποστηρίζουμε λύσεις που μας βολεύουν ιδεολογικά χωρίς να σκεφτούμε με συνέπεια τι σημαίνουν. Απεχθανόμαστε την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, διότι δεν θέλουμε να είμαστε υποτελείς του. Ζητούμε τη βοήθεια της Γερμανίας και των άλλων ανεπτυγμένων κρατών.
Όταν όμως μας υποδεικνύουν ότι η λύση αυτή συνεπάγεται μια αντίστοιχη εποπτεία με εκείνη του ΔΝΤ, διαμαρτυρόμαστε. Θέλουμε δηλαδή τα λεφτά των άλλων αλλά με δικαίωμα να τα ξοδεύουμε όπως θέλουμε εμείς, χωρίς περιορισμούς.[...]
Τα Νέα, Σάββατο 28-2-2009, Κ. Σημίτης
Η τελευταία παράγραφος δείχνει ότι κάποιοι ήταν, είναι και θα παραμείνουν Γερμανικότεροι της Μέρκελ!
Και αυτούς κάποιοι άλλοι τους ψήφιζαν επί 8 χρόνια για πρωθυπουργούς…
Ελπίζω να έχει ξεκινήσει “υπόγεια” η διαδικασία να χωρίσουμε με όλους αυτούς τα τσανάκια μας και ο νοών νοείτω...
Αρκετά πια με τους ανθέλληνες πολιτικούς που μας κυβερνάνε όλα αυτά τα χρόνια!
Αρκετά ποιά με τις κυβερνήσεις γεμάτες προδότες και δωσίλογους πλαισιούμενη κι απο κάθε λογής γιουσουφάκια ...
Και πριν προλάβετε να μου πείτε πως δεν είναι όλοι οι κυβερνώντες ίδιοι σας παραθέτω απλά ένα σχόλιο αναγνώστη απο το μπλοκ του τρωκτικού που επιβεβαιώνει πληροφορίες που έχω κι εγώ προσωπικά:
«Επειδή θεωρώ ότι δεν κρύβεις πράγματα, δεν είσαι διαπλεκόμενος φίλε μου troktike, άκου. Είμαι κρατικός λειτουργός -αλλά συνήθως εμείς μιλούμε όταν μας διώχνουν από τη θέση μας- και επειδή θέλω να έχω τη συνείδηση μου ήσυχη ως ένα βαθμό θα σου πω ότι η άποψη των περισσοτέρων υπουργών και άλλων είναι ότι ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ παίζει ΚΑΘΑΡΑ και ΑΝΟΙΚΤΑ το παιχνίδι των ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ.
Βιάστηκε να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και ΔΝΤ επειδή στο τέλος του μήνα θα ερχόταν πρόταση βοήθειας από την ΡΩΣΙΑ ύψους 50 δις ΕΥΡΩ με σταθερό επιτόκιο 4% για πάντα και χωρίς ανταλλάγματα. Επίσης υπάρχει πακέτο 60 δις από την ΚΙΝΑ για επενδύσεις στην Ευρώπη και ενδιαφέρον για εξαγορά του ΟΣΕ.
Έλαβα μέρος σε συζητήσεις υψηλού επιπέδου και υπήρχε η διαπίστωση ότι με ορισμένες στοχευμένες κινήσεις θα λυνόταν το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος, όμως η ισχυρή αντίδραση του ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και της ομάδας του δεν άφηνε περιθώρια, ήταν σίγουρη η αίτηση βοήθειας.
Εγώ θεωρώ προδοσία και έγκλημα την απόφαση και σε λίγες μέρες η παραίτηση (!) μου θα κάνει θόρυβο.
Τώρα είμαι ανώνυμος αναγνώστης.
Πιστεύω να το αναρτήσεις, αν όχι να είσαι καλά και να με θυμηθείς σε λίγες μέρες.
Τάνταλος».
Έχετε ακόμη την αμφιβολία σας;
Διαβάστε και αυτό λοιπόν:
Μας δάνειζαν λεφτά με επιτόκιο 1.25 και εμείς λέγαμε ΌΧΙ.
Σύμφωνα με πληροφορίες ιδιωτικό επενδυτικό κεφάλαιο (private equity), ονόματι Ηayman Private Equity LLC με έδρα τη Βοστώνη των ΗΠΑ, φαίνεται ότι κατέθεσε δύο προτάσεις προς την Ελλάδα για την απευθείας αγορά έως και 20 δισ. ευρώ ελληνικών ομολόγων. Η εταιρεία φαίνεται να έστειλε δύο έγγραφα.
Στο πρώτο, μια επιστολή προς τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου με ημερομηνία 11 Ιανουαρίου 2010, η Hayman προτείνει την αγορά 7 δισ. ευρώ ελληνικού χρέους, με επιτόκιο κυμαινόμενο το οποίο θα διαμορφώνεται βάσει του Libor συν 1,25%. Αυτό δίνει ένα επιτόκιο περίπου 2%.
όπως καταλαβαίνετε τα πράγματα δεν είναι απλά σοβαρά, αλλα έχουνε ξεφύγει απο κάθε έλεγχο, και κάθε νοσηρή φαντασία γίνετε πλέον πραγματικότητα.
Θα σας θυμίσω μόνο τούτω, η Δημοκρατία (άρθρο 1 του Συντ.) είναι το Πολίτευμα –εξ ορισμού- το οποίου υποτάσσει και θέτει ΟΛΕΣ τις άλλες λειτουργίες και σκοπούς του κράτους (ασφάλεια, οικονομική ευμάρεια, εξωτερική πολιτική κλπ) στην υπηρεσία της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Πολίτη και του Ατόμου κι όχι το αντίθετο όπως κάνουν τα κάθε είδους αυταρχικά κράτη.
Συνεπώς, όσοι Προδότες λένε ότι Υπογράψαμε το Μνημόνιο και παραδώσαμε νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες σε ξένες Δυνάμεις (έχω πολλές «ομολογίες» του «πρωθυπουργού-μαριονέτα» κι όχι μόνο, σε αυτό το θέμα, ουσιαστικά και νομικά ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ την Προδοσία της Χώρας (την Κατάλυση του Συντάγματος), αλλά ζητούν ελαφρυντικά και επιείκεια για το έγκλημά των.
Όμως τα ελαφρυντικά δεν εξαλείφουν το αξιόποινο βέβαια, αλλά αποδίδονται στον εγκληματία αφού έχει αποδειχτεί (ή ομολογηθεί) αδιαμφισβήτητα το έγκλημά του.
Τέλος, όσοι εκφέρουν τον παραπάνω ισχυρισμό, διαπράττουν το έγκλημα της «προπαρασκευής εσχάτης προδοσίας» (ΠΚ 135), διότι προπαγανδίζουν υπέρ της Εθνικής Προδοσίας για οποιοδήποτε λόγο.
Άλλωστε το ίδιο έκαναν και οι Χουντικοί του 1967 στο δικαστήριο, ισχυριζόμενοι ότι κατέλυσαν το Σύνταγμα «για να σώσουν την χώρα από την αναρχία και τον κομμουνισμό» και φυσικά καταδικάστηκαν για Εσχάτη Προδοσία, παρόλο που είχαν –στο πρώτο κομμάτι του ισχυρισμού των- δίκιο και τούτο διότι η Προδοσία ΔΕΝ δικαιολογείται Νομικά, Λογικά και Ηθικά για κανέναν λόγο.
Δεν σώζεται η χώρα με την Προδοσία, διότι μια χώρα με καταλυμένο το Σύνταγμα είναι ήδη αφανισμένη και ανύπαρκτη ως Συντακτική δομή.
Read more: http://blogpress-gr.blogspot.com/2010/12/blog-post_5996.html#ixzz17vCKoUAY
http://blogpress-gr.blogspot.com/
============
- Βlogger: Eνισχυτικά των παραπάνω δείτε κι' αυτό: Η ελληνική κρίση (καθόλου τυχαία...)
- Σχετικά δε μεν την αξιοπιστία των δυο εγγράφων περί αγοράς ελληνικού χρέους δείτε η έγραψε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
- Blogger: Σας φαίνονται όλα τα παραπάνω κάπως "τραβηγμένα"; δείτε παρακάτω και θα δείτε...
Βlogger: Μεταγεννέστερη εγγραφή (13/12/2010)
..μπας και φωτισθούμε...
Ήλθαν, είδαν…απήλθαν
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Από τον Στρος-Καν και τον Oλι Ρεν στον Ρουμπινί και τα περίεργα λόμπι. Το παρασκήνιο στο ραντεβού του πρωθυπουργού με τον… mr Doom. Γιατί έμειναν κρυφές οι άλλες συναντήσεις του Ρουμπινί;
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν ασφαλώς μία από τις πλέον περίεργες και κρίσιμες στη μέχρι τώρα πορεία της ελληνικής κρίσης. Είναι σαφές ότι οι κύριοι Ντομινίκ Στρος-Καν και Oλι Ρεν δεν βρέθηκαν στη χώρα μας για τον δεκεμβριάτικο ήλιο, όπως είχε κάποτε αιτιολογήσει την επίσκεψη - εξπρές που είχε πραγματοποιήσει για να συναντήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό ο επικεφαλής της Deutsche Bank, Γιόζεφ Ακερμαν, λέγοντας ότι ήρθε στην Ελλάδα για τον ωραίο καιρό της. Η συνέχεια, βέβαια, έδειξε για ποιον ακριβώς λόγο είχε έρθει, άσχετα αν δεν του βγήκε απόλυτα. Και δεν ήρθαν μόνο αυτοί. Ηρθε παράλληλα και ο Νουριέλ Ρουμπινί, ο καθηγητής που όπου σταθεί και όπου βρεθεί δεν παραλείπει να δώσει διαλέξεις για το πώς πρέπει να βρεθούν κάποιες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, εκτός ευρώ ή έστω πώς θα υποχρεωθεί να προχωρήσει η Ελλάδα σε σημαντική αναδιάρθρωση του χρέους της.
Και αποχωρώντας όλοι αυτοί μας άφησαν (εκτός από το αναθεωρημένο Μνημόνιο που επίσης δεν βγαίνει…) πιο βαθιά μέσα στην ανασφάλειά μας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και τη μακρόχρονη επιτροπεία που θα επιβάλουν οι πιστωτές μας, προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανεικών που μας έδωσαν με τοκογλυφικούς όρους. Και η ανασφάλεια έγινε μεγαλύτερη, καθώς από όλα τα στόματα, και των εκπροσώπων της Τρόικας αλλά και από υπουργικά χείλη, εκφράσθηκε μια διγλωσσία σχετικά με τα μέτρα που υιοθετήθηκαν, την ανάγκη και την (αν)αποτελεσματικότητά τους, με μια συνεχή μετάθεση ευθυνών από την Τρόικα στην κυβέρνηση και αντιστρόφως. Και όλα αυτά για μια οικονομία που δεν πείθει ότι μπορεί να παρουσιάσει ανάπτυξη, σε μια χώρα που μπορεί προς τα έξω να μην έχει πτωχεύσει, μια και βρέθηκε η λύση να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος, όμως όσον αφορά το εσωτερικό έχει ήδη κηρύξει στάση πληρωμών, αδυνατώντας να εξοφλήσει τα χρέη της.
Το περίεργο ραντεβού
Ομως, ανεξάρτητα από την επικοινωνιακή πολιτική και τη διπλωματική γλώσσα που χρησιμοποίησαν οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ και της Ε.Ε. για να στηρίξουν την ελληνική κυβέρνηση, που φαίνεται πως ζήτησε από τους διεθνείς παράγοντες να βάλουν πλάτη, μια και δεν μπορεί να επιτύχει την απαιτούμενη συναίνεση και στο εσωτερικό της για τα ακόμη σκληρότερα μέτρα που έρχονται, εκείνη που παραμένει ακατανόητη είναι η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον κ. Ρουμπινί. Για την οποία ειπώθηκε -μέσες άκρες- το εκπληκτικό από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι "διαφωνούμε με τον κ. Ρουμπινί, αλλά όλες οι επιστημονικές απόψεις έχουν το ενδιαφέρον τους". Δηλαδή πόσο ενδιαφέρουσα είναι η άποψή του για έξοδο από το ευρώ ή, αφού δεν είναι αυτό εφικτό, για γενναία αναδιάρθρωση του χρέους; Αλήθεια, τελικά διαφωνούμε μαζί του; Ή μήπως δεν ενοχλεί, εδώ που τα λέμε, να εμφανίζεται ο Ρουμπινί να κινδυνολογεί για να… σφίγγουν οι… γλουτοί;
H άτυχη συνάντηση με την G. Sachs
Είναι, πάντως, αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός έχει από την πρώτη στιγμή επιδείξει τη διάθεση να συναντιέται ο ίδιος προσωπικά με τις διεθνείς προσωπικότητες της οικονομίας, αλλά και των αγορών. Μόνο που μέχρι στιγμής αυτή η τάση του, μια και δεν μιλάνε ακριβώς την ίδια γλώσσα, δεδομένου ότι ο πρωθυπουργός μιλά καλύτερα τη γλώσσα της διπλωματίας και οι αγορές την δική τους, δεν έχει βγει και πάντα σε καλό. Για παράδειγμα, θυμίζουμε τη συνάντηση που είχε λίγο μετά την εκλογή του με τον πρόεδρο της Goldman Sachs G.D. Cohn, πριν ξεσπάσει σε όλο της το μένος η κρίση με τα ελληνικά ομόλογα και εκτοξευθούν τα spreads. Τότε θυμίζουμε η Ελλάδα είχε σαφώς προβλήματα, αλλά δανειζόταν ακόμη από τις αγορές, φθηνότερα από όσο δανείζεται σήμερα από την Τρόικα. Δεν γνωρίζω αν ο κ. Cohn πρότεινε στον Ελληνα πρωθυπουργό, όπως γράφηκε, ένα συγκεκριμένο χρηματοοικονομικό εργαλείο που επέτρεπε την… "εξωλογιστική ρύθμιση" μέρους του κρατικού χρέους, με το οποίο η Goldman θα έδινε μετρητά στο ελληνικό Δημόσιο και θα έπαιρνε τα δικαιώματα των μελλοντικών πληρωμών του Δημοσίου σε τομείς όπως η υγεία. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι μετά το ραντεβού αυτό ξεκίνησε η πρώτη μεγάλη επίθεση, στα ελληνικά ομόλογα και τις ελληνικές μετοχές. Είναι σαφές ότι το ραντεβού δεν πήγε καλά. Μόνο που ουδείς έλαβε σοβαρά υπόψη τα μηνύματα που ακολούθησαν. Και φυσικά δεν ήταν μόνο η Goldman που αναφέρθηκε σε λύσεις για την εξυπηρέτηση του χρέους προτείνοντας κατ' ουσίαν την επιμήκυνσή του, όπως -καλή ώρα- προσπαθούμε τώρα. Και άλλοι οίκοι πρότειναν λύσεις, ζητώντας φυσικά ανταλλάγματα. Ομως φαίνεται πως η επιλογή είχε κλειδώσει. Μόνο που αυτό το κατάλαβαν οι αγορές και έδρασαν καταλλήλως.
O Ρουμπινί και οι κερδοσκόποι
Όσον αφορά τη συνάντηση με τον Ρουμπινί, δείχνει ότι σε ορισμένα πράγματα, η λειτουργία των αγορών δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητή. Γιατί ο Ρουμπινί δεν είναι απλή περίπτωση. Για τους μπασμένους των αγορών, είναι ο θεωρητικός γκουρού του σορταρίσματος. Ακόμη έχει μείνει αξέχαστη στις αγορές η συνάντηση των μεγάλων κερδοσκόπων πέρσι τον Φεβρουάριο στη Νέα Υόρκη με πρωτοβουλία τότε του Ελληνοαμερικανού οικονομολόγου Στ. Ζαββού, στενού φίλου του Τζορτζ Σόρος. Και στην οποία παραβρέθηκαν εκτός από τον Σόρος, ο Τζον Πόλσον, ο γνωστός σορτάκιας κατά του ευρώ, ο Στιβ Σβάρτζμαν του Blackstone Group, ο καθηγητής Ρόμπερτ Μαντέλ, πατέρας του ευρώ, και ο Νουριέλ Ρουμπινί. Και έχει μείνει παροιμιώδης η σύγκρουση του Μαντέλ με τους Πόλσον και Ρουμπινί σχετικά με την κρίση στην Ευρωζώνη αλλά και την Ελλάδα και την πορεία του ευρώ. Ηταν τότε που ξεκινούσε η πολύ μεγάλη επίθεση των διεθνών κερδοσκόπων κατά της Ευρωζώνης και η οποία οδήγησε την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στις αγκάλες του ΔΝΤ. Θέση που είχε υποστηρίξει ένθερμα στη συνάντηση αυτή ο κ. Ρουμπινί. Το εντυπωσιακό είναι ότι κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ραντεβού του κ. Ρουμπινί με τον πρωθυπουργό το έκλεισε ο ίδιος άνθρωπος που είχε οργανώσει και εκείνο το γεύμα, με την υποστήριξη κρατικού τραπεζίτη που υποστηρίζει ότι διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με το πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Αμερικανός οικονομολόγος βρέθηκε στην Ελλάδα, προφανώς συμπτωματικά (…) την ίδια εβδομάδα με τους Στρος-Καν και Ρεν και έδωσε διαλέξεις σε κλειστές συναντήσεις που έγιναν με άκρα μυστικότητα και ως προς το μέρος που διεξήχθησαν και ως προς τους επιχειρηματίες, τραπεζίτες και άλλους παράγοντες που συμμετείχαν. Αλήθεια, γιατί τόση μυστικότητα; Εδώ συναντήθηκε δημόσια με τον πρωθυπουργό, ποια η ανάγκη να μείνουν κρυφές οι άλλες συναντήσεις;
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν ασφαλώς μία από τις πλέον περίεργες και κρίσιμες στη μέχρι τώρα πορεία της ελληνικής κρίσης. Είναι σαφές ότι οι κύριοι Ντομινίκ Στρος-Καν και Oλι Ρεν δεν βρέθηκαν στη χώρα μας για τον δεκεμβριάτικο ήλιο, όπως είχε κάποτε αιτιολογήσει την επίσκεψη - εξπρές που είχε πραγματοποιήσει για να συναντήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό ο επικεφαλής της Deutsche Bank, Γιόζεφ Ακερμαν, λέγοντας ότι ήρθε στην Ελλάδα για τον ωραίο καιρό της. Η συνέχεια, βέβαια, έδειξε για ποιον ακριβώς λόγο είχε έρθει, άσχετα αν δεν του βγήκε απόλυτα. Και δεν ήρθαν μόνο αυτοί. Ηρθε παράλληλα και ο Νουριέλ Ρουμπινί, ο καθηγητής που όπου σταθεί και όπου βρεθεί δεν παραλείπει να δώσει διαλέξεις για το πώς πρέπει να βρεθούν κάποιες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, εκτός ευρώ ή έστω πώς θα υποχρεωθεί να προχωρήσει η Ελλάδα σε σημαντική αναδιάρθρωση του χρέους της.
Και αποχωρώντας όλοι αυτοί μας άφησαν (εκτός από το αναθεωρημένο Μνημόνιο που επίσης δεν βγαίνει…) πιο βαθιά μέσα στην ανασφάλειά μας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και τη μακρόχρονη επιτροπεία που θα επιβάλουν οι πιστωτές μας, προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανεικών που μας έδωσαν με τοκογλυφικούς όρους. Και η ανασφάλεια έγινε μεγαλύτερη, καθώς από όλα τα στόματα, και των εκπροσώπων της Τρόικας αλλά και από υπουργικά χείλη, εκφράσθηκε μια διγλωσσία σχετικά με τα μέτρα που υιοθετήθηκαν, την ανάγκη και την (αν)αποτελεσματικότητά τους, με μια συνεχή μετάθεση ευθυνών από την Τρόικα στην κυβέρνηση και αντιστρόφως. Και όλα αυτά για μια οικονομία που δεν πείθει ότι μπορεί να παρουσιάσει ανάπτυξη, σε μια χώρα που μπορεί προς τα έξω να μην έχει πτωχεύσει, μια και βρέθηκε η λύση να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος, όμως όσον αφορά το εσωτερικό έχει ήδη κηρύξει στάση πληρωμών, αδυνατώντας να εξοφλήσει τα χρέη της.
Το περίεργο ραντεβού
Ομως, ανεξάρτητα από την επικοινωνιακή πολιτική και τη διπλωματική γλώσσα που χρησιμοποίησαν οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ και της Ε.Ε. για να στηρίξουν την ελληνική κυβέρνηση, που φαίνεται πως ζήτησε από τους διεθνείς παράγοντες να βάλουν πλάτη, μια και δεν μπορεί να επιτύχει την απαιτούμενη συναίνεση και στο εσωτερικό της για τα ακόμη σκληρότερα μέτρα που έρχονται, εκείνη που παραμένει ακατανόητη είναι η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον κ. Ρουμπινί. Για την οποία ειπώθηκε -μέσες άκρες- το εκπληκτικό από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι "διαφωνούμε με τον κ. Ρουμπινί, αλλά όλες οι επιστημονικές απόψεις έχουν το ενδιαφέρον τους". Δηλαδή πόσο ενδιαφέρουσα είναι η άποψή του για έξοδο από το ευρώ ή, αφού δεν είναι αυτό εφικτό, για γενναία αναδιάρθρωση του χρέους; Αλήθεια, τελικά διαφωνούμε μαζί του; Ή μήπως δεν ενοχλεί, εδώ που τα λέμε, να εμφανίζεται ο Ρουμπινί να κινδυνολογεί για να… σφίγγουν οι… γλουτοί;
H άτυχη συνάντηση με την G. Sachs
Είναι, πάντως, αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός έχει από την πρώτη στιγμή επιδείξει τη διάθεση να συναντιέται ο ίδιος προσωπικά με τις διεθνείς προσωπικότητες της οικονομίας, αλλά και των αγορών. Μόνο που μέχρι στιγμής αυτή η τάση του, μια και δεν μιλάνε ακριβώς την ίδια γλώσσα, δεδομένου ότι ο πρωθυπουργός μιλά καλύτερα τη γλώσσα της διπλωματίας και οι αγορές την δική τους, δεν έχει βγει και πάντα σε καλό. Για παράδειγμα, θυμίζουμε τη συνάντηση που είχε λίγο μετά την εκλογή του με τον πρόεδρο της Goldman Sachs G.D. Cohn, πριν ξεσπάσει σε όλο της το μένος η κρίση με τα ελληνικά ομόλογα και εκτοξευθούν τα spreads. Τότε θυμίζουμε η Ελλάδα είχε σαφώς προβλήματα, αλλά δανειζόταν ακόμη από τις αγορές, φθηνότερα από όσο δανείζεται σήμερα από την Τρόικα. Δεν γνωρίζω αν ο κ. Cohn πρότεινε στον Ελληνα πρωθυπουργό, όπως γράφηκε, ένα συγκεκριμένο χρηματοοικονομικό εργαλείο που επέτρεπε την… "εξωλογιστική ρύθμιση" μέρους του κρατικού χρέους, με το οποίο η Goldman θα έδινε μετρητά στο ελληνικό Δημόσιο και θα έπαιρνε τα δικαιώματα των μελλοντικών πληρωμών του Δημοσίου σε τομείς όπως η υγεία. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι μετά το ραντεβού αυτό ξεκίνησε η πρώτη μεγάλη επίθεση, στα ελληνικά ομόλογα και τις ελληνικές μετοχές. Είναι σαφές ότι το ραντεβού δεν πήγε καλά. Μόνο που ουδείς έλαβε σοβαρά υπόψη τα μηνύματα που ακολούθησαν. Και φυσικά δεν ήταν μόνο η Goldman που αναφέρθηκε σε λύσεις για την εξυπηρέτηση του χρέους προτείνοντας κατ' ουσίαν την επιμήκυνσή του, όπως -καλή ώρα- προσπαθούμε τώρα. Και άλλοι οίκοι πρότειναν λύσεις, ζητώντας φυσικά ανταλλάγματα. Ομως φαίνεται πως η επιλογή είχε κλειδώσει. Μόνο που αυτό το κατάλαβαν οι αγορές και έδρασαν καταλλήλως.
O Ρουμπινί και οι κερδοσκόποι
Όσον αφορά τη συνάντηση με τον Ρουμπινί, δείχνει ότι σε ορισμένα πράγματα, η λειτουργία των αγορών δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητή. Γιατί ο Ρουμπινί δεν είναι απλή περίπτωση. Για τους μπασμένους των αγορών, είναι ο θεωρητικός γκουρού του σορταρίσματος. Ακόμη έχει μείνει αξέχαστη στις αγορές η συνάντηση των μεγάλων κερδοσκόπων πέρσι τον Φεβρουάριο στη Νέα Υόρκη με πρωτοβουλία τότε του Ελληνοαμερικανού οικονομολόγου Στ. Ζαββού, στενού φίλου του Τζορτζ Σόρος. Και στην οποία παραβρέθηκαν εκτός από τον Σόρος, ο Τζον Πόλσον, ο γνωστός σορτάκιας κατά του ευρώ, ο Στιβ Σβάρτζμαν του Blackstone Group, ο καθηγητής Ρόμπερτ Μαντέλ, πατέρας του ευρώ, και ο Νουριέλ Ρουμπινί. Και έχει μείνει παροιμιώδης η σύγκρουση του Μαντέλ με τους Πόλσον και Ρουμπινί σχετικά με την κρίση στην Ευρωζώνη αλλά και την Ελλάδα και την πορεία του ευρώ. Ηταν τότε που ξεκινούσε η πολύ μεγάλη επίθεση των διεθνών κερδοσκόπων κατά της Ευρωζώνης και η οποία οδήγησε την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στις αγκάλες του ΔΝΤ. Θέση που είχε υποστηρίξει ένθερμα στη συνάντηση αυτή ο κ. Ρουμπινί. Το εντυπωσιακό είναι ότι κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ραντεβού του κ. Ρουμπινί με τον πρωθυπουργό το έκλεισε ο ίδιος άνθρωπος που είχε οργανώσει και εκείνο το γεύμα, με την υποστήριξη κρατικού τραπεζίτη που υποστηρίζει ότι διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με το πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Αμερικανός οικονομολόγος βρέθηκε στην Ελλάδα, προφανώς συμπτωματικά (…) την ίδια εβδομάδα με τους Στρος-Καν και Ρεν και έδωσε διαλέξεις σε κλειστές συναντήσεις που έγιναν με άκρα μυστικότητα και ως προς το μέρος που διεξήχθησαν και ως προς τους επιχειρηματίες, τραπεζίτες και άλλους παράγοντες που συμμετείχαν. Αλήθεια, γιατί τόση μυστικότητα; Εδώ συναντήθηκε δημόσια με τον πρωθυπουργό, ποια η ανάγκη να μείνουν κρυφές οι άλλες συναντήσεις;
Σχόλια