Αυτοί...
... που κλαίνε με πρησμένες φλέβες και σκυμμένα κεφάλια πάνω από ένα ψηφοδέλτιο, μονολογεί το περιοδικό «Αrticle11». Κι αυτοί που γελούν και χοροπηδούν και χειροκροτούν, επειδή μόλις ξέφυγαν τον θάνατο. Όλοι μαζί, αυτοί που επιμένουν στον μύθο πως οι ευρωεκλογές είχαν πράγματι ένα νόημα. Γιατί ο λαός πρέπει να μιλάει, ο λαός πρέπει να σκέφτεται, ο λαός πρέπει να θέλει, ο λαός, ο λαός, ο λαός.
Όλοι αυτοί...
... μαζί που λένε πως ο πολίτης πρέπει να ενδιαφέρεται. Όλοι αυτοί που λένε πως θέλουν τον πολίτη να ενδιαφέρεται για τις εκλογές- όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, δεν έχει καμιά σημασία. Όλοι αυτοί που λένε πως θέλουν τον πολίτη να είναι ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος, αισιόδοξος ή απαισιόδοξος- όποιο κι αν είναι από τα δυο, δεν έχει καμιά σημασία. Αρκεί να διατηρεί τον μύθο ζωντανό. Κι ύστερα, πάλι όλοι αυτοί μαζί, να μαστιγώνουν αλύπητα τον πολίτη που εκμηδένισε το πολιτικό τους σύστημα με την αποχή.
Η συμμετοχή...
... στις εκλογές όμως δεν ήταν πάντοτε η ίδια. Θυμόμαστε. Δεν πάει πολύς καιρός που η συμμετοχή στο γαλλικό δημοψήφισμα το οποίο απέρριψε το νεοφιλελεύθερο Ευρωσύνταγμα είχε αγγίξει το θριαμβευτικό 70%. Ήταν τον Μάιο του 2005, μας θυμίζει το περιοδικό «Μπελατσάο», ύστερα από μια εκβιαστική προεκλογική εκστρατεία του πολιτικού κατεστημένου υπέρ του «Ναι». Τότε, η συντριπτική συμμετοχή των πολιτών στο δημοψήφισμα που έδωσε το μεγάλο «Όχι» δεν είχε προκαλέσει ούτε τον παραμικρό ενθουσιασμό εκ μέρους του πολιτικού κατεστημένου. Τότε, αυτό το κατεστημένο θα είχε προτιμήσει χίλιες φορές την αποχή των πολιτών. Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο αργότερα ο Νικολά Σαρκοζί ανέτρεψε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, επικυρώνοντας το Ευρωσύνταγμα στη Βουλή. Ήταν μια ταπεινωτική περιφρόνηση της βούλησης του γαλλικού λαού, ο οποίος είχε εκφραστεί με τον πιο δημοκρατικό τρόπο. Θυμόμαστε επίσης τον Ιούνιο του 2008. Ήταν τότε που, όταν οι Ιρλανδοί απέρριψαν τη Συνθήκη της Λισαβώνας, οι ηγέτες των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρνήθηκαν να αποδεχτούν ότι η Συνθήκη τους ήταν για τα σκουπίδια. Το αντίθετο μάλιστα: βιάστηκαν να προωθήσουν τη διαδικασία της επικύρωσης μέσω των κοινοβουλίων τους, για να σβήσουν γρήγορα τις δυσμενείς εντυπώσεις από την ιρλανδική ψήφο. Παραβίασαν έτσι τους ίδιους τους κανόνες τους κι έδειξαν ξεκάθαρα σε όλον τον κόσμο πόσο περιφρονούν στην πραγματικότητα τη λαϊκή ψήφο, προτείνοντας στους Ιρλανδούς να ξαναψηφίσουν.
Οι αυτοί ίδιοι...
... τόλμησαν να απαιτήσουν από τον πολίτη στις εκλογές της Κυριακής δημοκρατικά διαπιστευτήρια, απειλώντας τον με την ύβρι του «ιδιώτη»- με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, σαν να μπορούσε ποτέ η σύγχρονη ευρωπαϊκή «δημοκρατία» να είναι συγκρίσιμη με την αρχαία. Η αρχαία ήταν άμεση και όχι διαμεσολαβημένη δημοκρατία. Κι είχε θεσμούς που δεν διαθέτουμε πια δυστυχώς και που προστάτευαν τον λαό από επικίνδυνους ηγέτες σαν τους σημερινούς, τιμωρώντας τους με οστρακισμό και εξορία.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4521188&ct=2
Σχόλια