Τα λόγια κρατούν ομήρους.
Πριν από έξι μήνες, ο Σαρκοζί καμάρωνε πως όποτε γίνεται απεργία στη Γαλλία κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι.
Και πριν από δύο χρόνια, ο Μπράουν δήλωνε πως οι βρετανικές δουλειές πρέπει να μείνουν σε βρετανικά χέρια. Σήμερα θα προτιμούσαν και οι δύο να το είχαν βουλώσει.
Όλοι είδαμε τα εκατομμύρια των Γάλλων εργαζομένων που βγήκαν στους δρόμους και πλημμύρισαν τη χώρα. Κι όλοι είδαμε τους εργαζόμενους των βρετανικών διυλιστηρίων να απεργούν, επειδή πήραν τις δουλειές τους και τις ανέθεσαν σε αμερικανική εταιρεία, η οποία με τη σειρά της τις ανέθεσε με υπεργολαβία σε ιταλική εταιρεία που θα χρησιμοποιήσει Ιταλούς και Πορτογάλους εργάτες.
Ειρωνικά, σχολιάζει η εφημερίδα «Σάντεϊ Χέραλντ», στα πανό τους οι Βρετανοί απεργοί κρατούσαν προχθές τα λόγια του Μπράουν: «Οι βρετανικές δουλειές σε βρετανικά χέρια». Όλα αυτά λέγονταν παγκοσμιοποίηση.
Και υποτίθεται πως θα ενίσχυαν την οικονομία τόσο πολύ, που δεν θα υπήρχαν πια κρίσεις, παρά μονάχα ατελείωτες αλκυονίδες μέρες με πλήρη απασχόληση και πλήρεις τσέπες. Τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά. Η ειρωνεία είναι πως, την ίδια ώρα που οι Βρετανοί απεργοί σήκωναν τα πανό με το σύνθημά του, ο Μπράουν μιλούσε στο Νταβός για τους κινδύνους του προστατευτισμού. Μονά-ζυγά δικά του. Κι αυτός και οι άλλοι συναυτουργοί της κρίσης.

• «Αγοράζετε αμερικανικά προϊόντα», προτρέπει η αμερικανική κυβέρνηση στο πακέτο των 825 δισ. δολαρίων για τη σωτηρία της αμερικανικής οικονομίας. Υπάρχει όρος που προβλέπει πως όλα τα χρηματοδοτούμενα έργα υποδομής πρέπει να γίνουν με αμερικανικής προέλευσης σίδηρο και χάλυβα. Ήταν κάτι που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της ευρωπαϊκής χαλυβουργίας. Την ίδια ώρα, όπως επισημαίνει ο δημοσιογράφος Πίτερ Σάιμοντς, ο Ίγκορ Γιούργκενς, ανώτατος σύμβουλος του Ρώσου προέδρου Μεντβέντεφ, δήλωνε: «Ο Ομπάμα απαιτεί από τους Κινέζους και τους Ρώσους να αγοράζουν αμερικανικά ομόλογα (για να στηρίζουν το τεράστιο αμερικανικό χρέος). Αυτό είναι πολύ εγωιστικό. Είναι προστατευτισμός».

Ένας πόλεμος μέτρων και αντιμέτρων έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε χώρες που κάποτε ήταν πρωταθλήτριες της παγκοσμιοποίησης και που σήμερα βυθίζονται στην κρίση. Και οι ίδιοι εκείνοι άνθρωποι που την προκάλεσαν, όσο πιο πολύ συρρικνώνεται η παγκόσμια οικονομία τόσο πιο πολύ προσπαθούν να φορτώσουν αυτή την κρίση στους ξένους ανταγωνιστές τους, με την ελπίδα πως θα εκτρέψουν αλλού την οργή των εργαζομένων για την ανεργία και την πτώση του βιοτικού επιπέδου τους και όχι στο σύστημα παραγωγής, την πραγματική αιτία της κρίσης.

• Προστατευτισμός ή παγκοσμιοποίηση; Πρέπει άραγε οι εργαζόμενοι να διαλέξουν σημαία; Από έναν ανταγωνισμό παρόμοιο με τον σημερινό, στη δεκαετία του 1930, οι εργαζόμενοι έχασαν τα πάντα, όταν η κατάρρευση του διεθνούς εμπορίου και η σύγκρουση αντίπαλων νομισματικών μπλοκ κατέληξε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί λοιπόν σήμερα να διαλέξουν μια σημαία που δεν είναι δική τους, όταν μάλιστα τη σηκώνουν εκείνοι που είναι εχθροί τους;

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4499851&ct=2