Μετά το 1990, όταν άρχισε να ανοίγει και να απελευθερώνεται η οικονομία, ασκήθηκαν πιέσεις για τη διείσδυση ιδιωτών στις ζώνες κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών, όπως η καθαριότητα, η ασφάλεια και οι εισπράξεις.
Στις μέρες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη μεταξύ 1990 και 1993 στήθηκαν οι πρώτες εταιρείες καθαρισμού κτιρίων, δημόσιων και ιδιωτικών, και σχεδόν ταυτόχρονα ανεπτύχθησαν επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ιδιωτικής ασφάλειας (security), όπως και εισπρακτικές εταιρείες προς διευκόλυνση των τραπεζών, των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και άλλων με ανεπτυγμένο πελατολόγιο.
Επρόκειτο για επιχειρήσεις χαμηλού κόστους, με ανειδίκευτο και υποαμειβόμενο προσωπικό, που ιδρύθηκαν και υποστηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό από πρώην αστυνομικούς, αθλητές, μπράβους, δικαστικούς επιμελητές και γενικώς από πρόσωπα συνδεδεμένα με το κράτος και την πολιτική εξουσία, που ορκίζονταν στην ευελιξία της αγοράς και δεν ικανοποιούσαν ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες της εργατικής νομοθεσίας.
Ψάρευαν προσωπικό κυρίως από τη μαύρη και ανασφάλιστη αγορά εργασίας, δεν ανέχονταν συνδικαλιστική εκπροσώπηση, δεν αναγνώριζαν συνδικαλιστικά και άλλα δικαιώματα, και με τον καιρό διαμόρφωσαν περιβάλλον εργατικού μεσαίωνα.
Συνέπεσε επίσης η ίδρυσή τους με την κατάρρευση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και το ισχυρό μεταναστευτικό κύμα που κατέκλυσε και τη χώρα μας. Τα εργατικά χέρια ήταν άπειρα και οι εταιρείες της «νέας οικονομίας» ευέλικτες και ασύδοτες, δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από τις αντίστοιχες του ιταλικού Νότου.
Τρομοκρατούσαν τις καθαρίστριες, επέβαλλαν καθεστώτα στρατονομίας στους σεκιουριτάδες, παρακολουθούσαν την επικοινωνία των τηλεφωνητών στις εισπρακτικές, πλήρωναν όσο ήθελαν, γενικώς παραβίαζαν με άλλα λόγια βασικά ατομικά δικαιώματα, στο όνομα της ευελιξίας και του δήθεν αποδοτικού έργου.
Σε αυτό το περιβάλλον βρέθηκε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μια δυναμική γυναίκα από τη Βουλγαρία, που ήλθε στην Αθήνα αναζητώντας εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για εκείνη και τον ασθενή γιο της. Με σπουδές και αίσθηση δικαιωμάτων, έγινε, εκ των συνθηκών, καθαρίστρια. Απαρχής υπήρξε διεκδικητική. Ηθελε να πληρώνεται σύμφωνα με όσα η σύμβαση προέβλεπε, απαιτούσε δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα, πρωτοστάτησε στη δημιουργία σωματείου καθαριστριών, κατέφευγε συχνά-πυκνά στην Επιθεώρηση Εργασίας, ενοχλούσε τους «ξεχωριστούς» εργοδότες της «νέας οικονομίας», δεν αποδεχόταν με λίγα λόγια τις συνθήκες ρατσισμού και σκλαβιάς στην εργασία της.
Για όλα αυτά παραμονή Χριστουγέννων κάποιοι της έστησαν καρτέρι στα Πετράλωνα και την περιέλουσαν με βιτριόλι. Αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στον «Ευαγγελισμό» με το ένα μάτι κατεστραμμένο, το πρόσωπο σημαδεμένο και συνολικά την υγεία της κλονισμένη. Αν όνειρο των εγχώριων φιλελευθέρων ήταν η μετεξέλιξη της κρατικοδίαιτης οικονομίας σε μαφιόζικη, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Την έχουν μπροστά τους εγκληματική, ασύδοτη και κυνική, όπως ήταν στα πρώτα βιομηχανικά χρόνια.
akarakousis@dolnet.gr
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=248602
=============
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&pubid=25215143
===========
Μεταγεννέστερη προσθήκη: 7/3/2010
Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας μάθαμε από την αμερικανική Wall Street Journal ότι οι επικεφαλής μεγάλων hedge funds, συμπεριλαμβανομένου του Τζορτζ Σόρος, αποφάσισαν, στη διάρκεια μυστικού δείπνου στο Μανχάταν, να ξεκινήσουν κερδοσκοπική επίθεση εναντίον του ευρώ, υπολογίζοντας να πέσει στην ισοτιμία 1:1 έναντι του δολαρίου.
Το γεγονός ότι μια χούφτα χρηματιστές είναι σε θέση να ταρακουνήσουν κοτζάμ Ευρωζώνη αντανακλά την υπερτροφική ανάπτυξη του χρηματικού κεφαλαίου σε βάρος της πραγματικής οικονομίας. Ενδεικτικά, το 2006 το παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν 47 τρισ. δολάρια, η παγκόσμια χρηματιστηριακή αξία (μετοχές) 51 τρισ., ο παγκόσμιος όγκος κρατικών ομολόγων 68 τρισ. και η παγκόσμια αξία των παραγώγων… 473 τρισ.!
Ηδη, το 1923 ο Τζον Μέιναρντ Κέινς είχε ταχθεί υπέρ της «ευθανασίας του ραντιέρη» μέσω του πληθωρισμού, υποστηρίζοντας ότι «είναι χειρότερο να προκαλέσουμε αύξηση της ανεργίας μέσω του αποπληθωρισμού σε έναν κόσμο που ήδη υποφέρει από φτώχεια, από το να δυσαρεστήσουμε τον ραντιέρη, που ζει από τους τόκους». Η νέα μεγάλη κρίση της εποχής μας επανέφερε στην ημερήσια διάταξη τη συζήτηση περί ρύθμισης του χρηματιστικού κεφαλαίου, η απεριόριστη απελευθέρωση του οποίου απειλεί να αποσταθεροποιήσει πλήρως την παγκόσμια οικονομία.
Σύμβουλος των Ντελόρ και Φαμπιούς και διευθυντικό στέλεχος της HSBC, ο Σαρλ - Ανρί Φιλιπί τάσσεται ευθέως υπέρ της εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Από την πλευρά του, ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου προτείνει στους Financial Times την απαγόρευση των «γυμνών» παραγώγων, τύπου CDS, δηλαδή εκείνων των «ασφαλίστρων» που μπορεί κανείς σήμερα να πουλάει και να αγοράζει χωρίς να πουλάει ή να αγοράζει ταυτόχρονα και το υποκείμενο προϊόν (π.χ. στεγαστικό δάνειο ή κρατικό ομόλογο). Ριζοσπαστικότερος όλων, ο Φρεντερίκ Λορντόν προτείνει, από τις στήλες της Le Monde Diplomatique την… κατάργηση του Χρηματιστηρίου, υποστηρίζοντας ότι αντί να χρηματοδοτεί τις παραγωγικές επιχειρήσεις καταλήγει, στην πράξη, να τις απομυζά.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_07/03/2010_393352
Στις μέρες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη μεταξύ 1990 και 1993 στήθηκαν οι πρώτες εταιρείες καθαρισμού κτιρίων, δημόσιων και ιδιωτικών, και σχεδόν ταυτόχρονα ανεπτύχθησαν επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ιδιωτικής ασφάλειας (security), όπως και εισπρακτικές εταιρείες προς διευκόλυνση των τραπεζών, των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και άλλων με ανεπτυγμένο πελατολόγιο.
Επρόκειτο για επιχειρήσεις χαμηλού κόστους, με ανειδίκευτο και υποαμειβόμενο προσωπικό, που ιδρύθηκαν και υποστηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό από πρώην αστυνομικούς, αθλητές, μπράβους, δικαστικούς επιμελητές και γενικώς από πρόσωπα συνδεδεμένα με το κράτος και την πολιτική εξουσία, που ορκίζονταν στην ευελιξία της αγοράς και δεν ικανοποιούσαν ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες της εργατικής νομοθεσίας.
Ψάρευαν προσωπικό κυρίως από τη μαύρη και ανασφάλιστη αγορά εργασίας, δεν ανέχονταν συνδικαλιστική εκπροσώπηση, δεν αναγνώριζαν συνδικαλιστικά και άλλα δικαιώματα, και με τον καιρό διαμόρφωσαν περιβάλλον εργατικού μεσαίωνα.
Συνέπεσε επίσης η ίδρυσή τους με την κατάρρευση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και το ισχυρό μεταναστευτικό κύμα που κατέκλυσε και τη χώρα μας. Τα εργατικά χέρια ήταν άπειρα και οι εταιρείες της «νέας οικονομίας» ευέλικτες και ασύδοτες, δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από τις αντίστοιχες του ιταλικού Νότου.
Τρομοκρατούσαν τις καθαρίστριες, επέβαλλαν καθεστώτα στρατονομίας στους σεκιουριτάδες, παρακολουθούσαν την επικοινωνία των τηλεφωνητών στις εισπρακτικές, πλήρωναν όσο ήθελαν, γενικώς παραβίαζαν με άλλα λόγια βασικά ατομικά δικαιώματα, στο όνομα της ευελιξίας και του δήθεν αποδοτικού έργου.
Σε αυτό το περιβάλλον βρέθηκε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μια δυναμική γυναίκα από τη Βουλγαρία, που ήλθε στην Αθήνα αναζητώντας εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για εκείνη και τον ασθενή γιο της. Με σπουδές και αίσθηση δικαιωμάτων, έγινε, εκ των συνθηκών, καθαρίστρια. Απαρχής υπήρξε διεκδικητική. Ηθελε να πληρώνεται σύμφωνα με όσα η σύμβαση προέβλεπε, απαιτούσε δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα, πρωτοστάτησε στη δημιουργία σωματείου καθαριστριών, κατέφευγε συχνά-πυκνά στην Επιθεώρηση Εργασίας, ενοχλούσε τους «ξεχωριστούς» εργοδότες της «νέας οικονομίας», δεν αποδεχόταν με λίγα λόγια τις συνθήκες ρατσισμού και σκλαβιάς στην εργασία της.
Για όλα αυτά παραμονή Χριστουγέννων κάποιοι της έστησαν καρτέρι στα Πετράλωνα και την περιέλουσαν με βιτριόλι. Αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στον «Ευαγγελισμό» με το ένα μάτι κατεστραμμένο, το πρόσωπο σημαδεμένο και συνολικά την υγεία της κλονισμένη. Αν όνειρο των εγχώριων φιλελευθέρων ήταν η μετεξέλιξη της κρατικοδίαιτης οικονομίας σε μαφιόζικη, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Την έχουν μπροστά τους εγκληματική, ασύδοτη και κυνική, όπως ήταν στα πρώτα βιομηχανικά χρόνια.
akarakousis@dolnet.gr
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=248602
=============
Ο καπιταλισμός καζίνο και οι τροχονόμοι των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης
Σκηνικό παραλόγου έχει στηθεί στις αναπτυγμένες τουλάχιστον οικονομίες. Ο ορθολογισμός που έχει παράδοση στην Ευρώπη έχει πάει περίπατο παρασυρμένος και αυτός από τον καπιταλισμό καζίνο που κυριολεκτικά δημιούργησε το χρηματοπιστωτικό σύστημα στην προσπάθεια να μεγεθύνει τα κέρδη.
Σήμερα βλέπουμε να παίζεται το εξής παράλογο έργο σε συνέχειες. Το σίριαλ άρχισε με τις τράπεζες που δημιούργησαν μία τεράστια φούσκα που όταν έσκασε απείλησε να παρασύρει τα πάντα στο διάβα της.
Πανικόβλητες οι κυβερνήσεις έσπευσαν με χρήματα των φορολογουμένων να σώσουν το τραπεζικό σύστημα και καλά έκαναν.
Ταυτοχρόνως οι κεντρικές τράπεζες τροφοδότησαν με απίστευτη και πάμφθηνη ρευστότητα (το επιτόκιο στις ΗΠΑ είναι 0% και στην Ευρώπη 1%) ώστε οι τράπεζες να βρουν τα απαραίτητα κονδύλια να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία για να αντιμετωπιστεί η κρίση και η ύφεση.
Αντί όμως να ανοίξουν οι τραπεζικοί κρουνοί χορηγώντας δάνεια σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά είδαμε (πολύ περισσότερο σε Ευρώπη και ΗΠΑ από την Ελλάδα) οι χρηματοδοτήσεις να περιορίζονται.
Είδαμε επίσης, η απίστευτη αυτή ρευστότητα αντί για την πραγματική οικονομία να διοχετεύεται σε τοποθετήσεις που αποφέρουν γρήγορο κέρδος και σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κερδοσκοπικές.
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως οι επιθέσεις στα ομόλογα γίνονται από οίκους που έχουν επωφεληθεί από το φθηνό χρήμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας η οποία δεν χρηματοδοτεί τις χώρες (δεν επιτρέπεται από το καταστατικό) αλλά χρηματοδοτεί τραπεζικά ιδρύματα που επιτίθενται κερδοσκοπικά σε χώρες.
Μετά από όλα αυτά μη μου πείτε πως δεν είναι ευφυώς δομημένο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μόνο που ευνοεί τον καπιταλισμό καζίνο σε βάρος του κλασσικού καπιταλισμού των βιομηχάνων και των εμπόρων και προπαντός σε βάρος των λαών που πληρώνουν τους φόρους. http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&pubid=25215143
===========
Μεταγεννέστερη προσθήκη: 7/3/2010
Η ευθανασία του ραντιέρη
Το γεγονός ότι μια χούφτα χρηματιστές είναι σε θέση να ταρακουνήσουν κοτζάμ Ευρωζώνη αντανακλά την υπερτροφική ανάπτυξη του χρηματικού κεφαλαίου σε βάρος της πραγματικής οικονομίας. Ενδεικτικά, το 2006 το παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν 47 τρισ. δολάρια, η παγκόσμια χρηματιστηριακή αξία (μετοχές) 51 τρισ., ο παγκόσμιος όγκος κρατικών ομολόγων 68 τρισ. και η παγκόσμια αξία των παραγώγων… 473 τρισ.!
Ηδη, το 1923 ο Τζον Μέιναρντ Κέινς είχε ταχθεί υπέρ της «ευθανασίας του ραντιέρη» μέσω του πληθωρισμού, υποστηρίζοντας ότι «είναι χειρότερο να προκαλέσουμε αύξηση της ανεργίας μέσω του αποπληθωρισμού σε έναν κόσμο που ήδη υποφέρει από φτώχεια, από το να δυσαρεστήσουμε τον ραντιέρη, που ζει από τους τόκους». Η νέα μεγάλη κρίση της εποχής μας επανέφερε στην ημερήσια διάταξη τη συζήτηση περί ρύθμισης του χρηματιστικού κεφαλαίου, η απεριόριστη απελευθέρωση του οποίου απειλεί να αποσταθεροποιήσει πλήρως την παγκόσμια οικονομία.
Σύμβουλος των Ντελόρ και Φαμπιούς και διευθυντικό στέλεχος της HSBC, ο Σαρλ - Ανρί Φιλιπί τάσσεται ευθέως υπέρ της εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Από την πλευρά του, ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου προτείνει στους Financial Times την απαγόρευση των «γυμνών» παραγώγων, τύπου CDS, δηλαδή εκείνων των «ασφαλίστρων» που μπορεί κανείς σήμερα να πουλάει και να αγοράζει χωρίς να πουλάει ή να αγοράζει ταυτόχρονα και το υποκείμενο προϊόν (π.χ. στεγαστικό δάνειο ή κρατικό ομόλογο). Ριζοσπαστικότερος όλων, ο Φρεντερίκ Λορντόν προτείνει, από τις στήλες της Le Monde Diplomatique την… κατάργηση του Χρηματιστηρίου, υποστηρίζοντας ότι αντί να χρηματοδοτεί τις παραγωγικές επιχειρήσεις καταλήγει, στην πράξη, να τις απομυζά.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_07/03/2010_393352
Σχόλια