Έτος 1995... .. Σκηνή στον Καναδά. Ο υπουργός Οικονομίας της χώρας βγάζει αφρούς. Στον εικοστό πρώτο όροφο του κυβερνητικού κτιρίου της Οτάβας, ο Πολ Μάρτιν κοιτάζει τους συμβούλους στα μάτια και ουρλιάζει: «Ποιοι διάολο θαρρούν πως είναι για να μας κρίνουν;». Ο στόχος της οργής του ήταν η Μoody΄s. Αυτή η εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης είχε μόλις ανακοινώσει την πρόθεσή της να υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα του Καναδά. Και οι επενδυτές εγκατέλειπαν τα καναδικά κρατικά ομόλογα, σπρώχνοντας τα επιτόκια υψηλότερα.Την εποχή...
... εκείνη, οι χώρες μόλις είχαν αρχίσει να συνειδητοποιούν πόσο πολύ είχε αυξηθεί η διεθνής επιρροή των εταιρειών πιστοληπτικής αξιολόγησης, σε έναν κόσμο όπου η παγκοσμιοποίηση έφερνε τεράστιες ροές κεφαλαίων. Οι χώρες που έπρεπε να δανειστούν για να φτιάξουν σχολεία, δρόμους και άλλα έργα υποδομής, αναγκάζονταν να σκύψουν το κεφάλι σε αυτές τις εταιρείες που από την κρίση τους εξαρτιόταν το μισό παγκόσμιο χρέος. Αυτές έκριναν αν μια χώρα θα δανειζόταν φθηνά ή ακριβά. Και το κρίνουν ακόμη. Όχι πάντα αμερόληπτα. Δεν είναι λίγες οι χώρες που πιστεύουν ότι αδικούνται από αυτές τις εταιρείες και που τις θεωρούν όργανα των διεθνών τοκογλύφων. Ο Γιόχεν Σάνιο, πρόεδρος της ΒaFin, ρυθμιστικής αρχής του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, πιστεύει πως έχουν γίνει ανεξέλεγκτες παγκόσμιες δυνάμεις. «Τρεις μόνο εταιρείες πιστοληπτικής αξιολόγησης (Μoody΄s, S&Ρ, Fitsch) κυριαρχούν στην αγορά (κατά 95%)», λέει στην εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ». «Και το κάνουν αυτό χωρίς διεθνείς κανονισμούς που να εγγυώνται την ανεξαρτησία και τη διαφάνεια των διαδικασιών αξιολόγησης». (Αξιοπστία;;;;;---->)
Επιστροφή...
... στο 1995 και στον Καναδά. Η ανακοίνωση της Μoody΄s εξόργισε πολλούς Καναδούς. Ανέβασε το επιτόκιο δανεισμού και η κυβέρνηση της χώρας δεν μπορούσε να βρει τα 300 εκατ. δολάρια που της χρειάζονταν για να κάνει τις πληρωμές της. Πενήντα χιλιάδες συνταξιούχοι θα έμεναν απλήρωτοι και 45.000 εργαζόμενοι θα έβγαιναν στον δρόμο. Όμως, η Μoody΄s ήταν αμετάπειστη. Με μια απόφαση που η ορθότητά της αμφισβητείται μέχρι σήμερα, υποβάθμισε τελικά την πιστοληπτική ικανότητα του Καναδά στη δεύτερη κατηγορία. Ο Καναδάς έκανε επτά χρόνια για να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία. Ο τρόπος που λειτουργούν αυτές οι εταιρείες παραμένει σκοτεινός. Το 2002 στις ΗΠΑ, έκθεση του γερουσιαστή Πολ Σαρμπάνη, που ενσωματώθηκε σε σχετικό νόμο, έθετε το ζήτημα της διαφανούς λειτουργίας των εταιρειών πιστοληπτικής αξιολόγησης, με αποτέλεσμα να συνταχθεί ένας κώδικας συμπεριφοράς. Όμως, οι εταιρείες αυτές δεν έπαψαν να συμπεριφέρονται σαν κακά παιδιά.
Όταν ήταν...
... πια πασιφανές πως η Γουόλ Στριτ βάδιζε προς το χάος, οι τρεις εταιρείες εξακολουθούσαν να βαθμολογούν με άριστα ουσιαστικά χρεοκοπημένες επιχειρήσεις όπως η Λίμαν Μπράδερς. Το ίδιο είχε συμβεί και πριν από μερικά χρόνια, όταν έδιναν άριστα στη σκανδαλώδη Ένρον μόλις τέσσερις μέρες προτού βαρέσει κανόνι. Παρέσυραν έτσι πολλούς επενδυτές που έχασαν τα λεφτά τους. Οι «τρεις αδελφές» στηρίζουν τους φίλους τους. Αλλά δεν είμαστε φίλοι τους όλοι.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4496957&ct=2
Σχόλιο Blogger: Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλα εκείνα τα "τσακάλια" που χθες έτρεξαν να χαρούν για την υποβάθμιση της Ελλάδας και ... δυστυχώς απέμεινε ... ο Τράγκας (ναι ο Τράγκας) να επισημαίνει ότι τα καλόπαιδα oι υπάλληλοι των εταιριεών ...κρίσης δεν είναι τόσο αθώα... διαβάστε τι σας έλεγα πριν 8 ώρες---->
Σε ότι όμως αφορά το χρέος δεν πρέπει να σας διαφύγει το εξής: Δημόσιο Χρέος (Οι μοιραίοι)
=============
Για το πόσο μπάζει το υπάρχον οικονομικό μοντέλο, κρατήστε το τι γίνεται στην τρίτη (δεύτερη!) ισχυρότερη οικονομία στον κόσμο, την Ιαπωνία! (17/2/2009)
Κομμάτια η ιαπωνική κοινωνία
Από την Ιαπωνία άρχισε χθες η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον την πρώτη περιοδεία της στο εξωτερικό, καθώς η Ουάσιγκτον αποφάσισε να είναι η Ασία και όχι η Ευρώπη προορισμός του πρώτου ταξιδιού της - πράγμα που έχει να συμβεί με προϊστάμενο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εδώ και πενήντα χρόνια, από την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ. Το ταξίδι της Κλίντον όμως καθόλου δεν υποδηλώνει ότι το Τόκιο επελαύνει στη διεθνή σκηνή.
Το αντίθετο. Τα κακά νέα για τη δεύτερη οικονομία του πλανήτη διαδέχονται το ένα το άλλο. Το τέταρτο τρίμηνο του 2008 η βιομηχανική παραγωγή της Ιαπωνίας καταβαραθρώθηκε κατά 22% (!) -το υψηλότερο ποσοστό από την εποχή της πετρελαϊκής κρίσης του 1973. Σχεδόν 3% συρρικνώθηκε η οικονομία της το τρίμηνο αυτό σε σύγκριση με το αντίστοιχο προηγούμενο-, ρεκόρ αρνητικό και πάλι για την τελευταία 35ετία.
Πέρα όμως από τους εντυπωσιακούς αριθμούς, το σημαντικότερο φαινόμενο είναι η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού που έχει επέλθει τα τελευταία χρόνια στην Ιαπωνία. Από παιδιά ακούγαμε ότι στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου οι εργαζόμενοι είναι αφοσιωμένοι στην εταιρεία τους, στην οποία αρχίζουν και τελειώνουν τον εργάσιμο βίο τους και αυτοί και ίσως οι γονείς τους αλλά και τα παιδιά τους, στο πλαίσιο ενός απωανατολίτικου «πατερναλιστικού» καπιταλισμού με ιδιόμορφες αναλογίες ανάμεσα στον φεουδάρχη και τον σύγχρονο επιχειρηματία. Αυτή η ιαπωνική κοινωνία των θρύλων της εποχής μας δεν υπάρχει πια. Σταδιακά καταλύεται.
Πάνω από 20 εκατομμύρια Γιαπωνέζοι -ποσοστό 35% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού έναντι ποσοστού 20% πριν από μία δεκαπενταετία- απασχολούνται πλέον με συμβάσεις εργασίας περιορισμένου χρόνου. Ενας στους τρεις εργαζόμενους!
Παράλληλα, αυξάνει και η φτώχεια. Ξεπέρασαν τα 10 εκατομμύρια οι Ιάπωνες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και κερδίζουν κάτω από 16.000 ευρώ τον χρόνο, ποσό ανεπαρκές για αξιοπρεπή διαβίωση σε μια χώρα τόσο ακριβή.
«Μια Ιαπωνία που ζει με στερήσεις... επιβιώνοντας στο κατώφλι της απόγνωσης, που πετάει στον δρόμο τους λιγότερο προικισμένους», γράφει σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυσή της η γαλλική «Μοντ» με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Νέα φτώχεια και ρήξη του κοινωνικού συμβιβασμού στην Ιαπωνία».
Τι αισθήματα αφοσίωσης να γεννήσει πια η αυτοκινητοβιομηχανία Νισάν που ανακοίνωσε 12.000 απολύσεις για τα εργοστάσιά της στην Ιαπωνία, η Πανασόνικ με 7.500 απολύσεις, η Σόνι με 16.000; Από τον Οκτώβρη 125.000 Ιάπωνες εργαζόμενοι είτε έχασαν ήδη τη δουλειά τους μέχρι σήμερα είτε τους έχει ανακοινωθεί πως θα τη χάσουν ως το τέλος Μαρτίου.
Το 2007, πριν δηλαδή από την κρίση, οι οικονομικοί λόγοι ήταν σχεδόν αποκλειστικά η αιτία που οδήγησε 7.300 Ιάπωνες στην αυτοκτονία. Φαντάζεται κανείς τι έχει να γίνει φέτος.
«Η απορρύθμιση πήγε πολύ μακριά και η προσφυγή σε ευάλωτους αλλά αδιάφορους εργάτες άγγιξε έναν υπερβολικά ευρύ τομέα της βιομηχανίας», έγραφε πρόσφατα η τεράστιας κυκλοφορίας ημερήσια ιαπωνική εφημερίδα «Ασάχι», που κατά μέσον όρο πουλάει... 11.720.000 φύλλα κάθε μέρα!
Πιο συναισθηματική η «Τόκιο Σιμπούν» κινείται στο ίδιο κλίμα: «Τυφλωμένοι από την υλική αφθονία και την υπεραφθονία πληροφόρησης, δώσαμε ίσως πάρα πολύ μεγάλη πίστη στον ατομισμό και τείναμε υπερβολικά προς την απομόνωση», γράφει τονίζοντας ότι ζούμε πλέον σε έναν κόσμο όπου «τέθηκαν υπό αμφισβήτηση εκ νέου η εξουσία και οι αξίες που συμβόλιζαν οι πύργοι του Παγκόσμιου Εμπορικού Κέντρου» - δηλαδή οι δίδυμοι πύργοι της Νέας Υόρκης που κατέρρευσαν στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001.
ΜΕΤΑ... ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!
Θα χάσει η Δεξιά φέτος την εξουσία;
Σχεδόν... εξήντα (!) χρόνια συνεχώς βρίσκεται στην εξουσία το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας, με ένα διάλειμμα μικρότερο της διετίας. Στη Βουλή έχει αυτή τη στιγμή (βοηθούντος φυσικά και του εκλογικού συστήματος) πάνω από τα... δύο τρίτα των εδρών! Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι θα κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στη χώρα το αργότερο μέχρι τον Οκτώβρη, καθώς η δημοτικότητα του πρωθυπουργού Τάρο Αζο έχει πέσει στο 10%, κατά τις δημοσκοπήσεις.
ΤΟ ΦΔΚ προβληματίζεται αν πρέπει να πάει στις εκλογές υπό τον Αζο ή αν πρέπει να τον αλλάξει - πράγμα καθόλου σπάνιο στην Ιαπωνία, καθώς η Δεξιά έχει ήδη αλλάξει δύο πρωθυπουργούς μέσα σε αυτή την κοινοβουλευτική θητεία και ο Τάρο Αζο είναι ο τρίτος!
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8953&pubid=2472817
Σχόλια