Στον ανακριτή πρώην πρόεδρος της πορτογαλικής τράπεζας BPN

Στον ανακριτή πρώην πρόεδρος της πορτογαλικής τράπεζας BPN
Ο πρώην πρόεδρος της πορτογαλικής τράπεζας BPN, η οποία εθνικοποιήθηκε στις αρχές του μήνα λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε, οδηγήθηκε ενώπιον ανακριτή μετά τη δικαστική έρευνα που ξεκίνησε σε βάρος του, όπως ανακοίνωσαν οι εισαγγελικές αρχές.
Ο Ζοζέ Ολιβέιρα Κόστα «οδηγήθηκε στο Κεντρικό Δικαστήριο Ποινικής Δικονομίας για μια πρώτη ανάκριση από το δικαστή που θα αποφασίσει τη λήψη τυχών μέτρων», διευκρινίζεται στην ανακοίνωση.
Ο Ολιβέιρα Κόστα, πρώην υφυπουργός Οικονομικών Υποθέσεων, προσκείμενος στο κεντροδεξιό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (PSD), ήταν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Baco Portugues de Negocios από το 1997 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2008.  
  • Σύμφωνα με τα πορτογαλικά μέσα ενημέρωσης, θεωρείται ύποπτος για απάτη, πλαστογραφία, φοροδιαφυγή και ξέπλυμα χρήματος.
Νωρίτερα, η αστυνομία ερεύνησε την κατοικία του στο Καρτάξο που απέχει 40 χλμ. βορειοανατολικά της Λισαβόνας.
  • Η τράπεζα BPN ιδρύθηκε το 1993 και εθνικοποιήθηκε στις αρχές του μήνα αφού διαπιστώθηκε ότι είχε έλλειμμα ύψους περίπου 700 εκατομμυρίων ευρώ.
Η κυβέρνηση και η Τράπεζα της Πορτογαλίας υποστήριξαν τότε ότι οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε η BPN -οι οποίες εντάθηκαν από τη διεθνή οικονομική κρίση- οφείλονταν σε απάτες.
blogger: Στην Πορτογαλία τολμούν να κάνουν το αυτονόητο. Στο Ellada δεν ξέρουμε ακόμα ποιες τράπεζες είναι εκτεθημένες σε τοξικά! (Ελπίζω να το ξέρει τουλάχιστον η κυβέρνηση, ή η τράπεζα της Ελλάδος και να παίρνουν τα μέτρα τους, αφού όντως είναι λεπτό το θέμα. Είμαι όμως σίγουρος ότι κανείς δεν τολμάει να περάσει το κατώφλι μια τράπεζας για να μάθει την αλήθεια! Οι τράπεζες, όπως πολλές εταιρείες, έχουν πολλούς σκελετούς στις ντουλάπες τους για να κρύψουν!
Αν δε προσθέσει κανείς το προσωπαγές των διοικήσεων στοιχηματίζω ότι ένας λόγος που δεν "θέλουν χρήματα" είναι το γεγονός ότι θα υπάρχει κι' ένα άλλο μάτι - του χρηματοδότη - και φαίνεται ότι δεν αντέχουν την διαφάνεια.
Αυτό το τελευταίο είναι η ουσία του προβλήματος...θα επανέλθω...
Στη χώρα μας που ποτέ κανείς δεν τιμωρήθηκε για το έγκλημα του χρηματιστηρίου επιτρέπουμε στους έχοντες (άντε μέρος) την ευθύνη να βγαίνουν σήμερα ως τιμητές και εμφανίζουν τους εαυτούς των τους έχοντες τη λύση στη σημερινή κρίση! (Κάνε Click εδώ και εδώ) Να το πω με διαφορετικά λόγια: Οι εκδοροσφαγείς διατυπώνουν απόψεις σχετικά με τη λειτουργία μιας φάρμας ζώων!
Η ατιμωρησία και η ρηχή μνήμη, μπορεί να οδηγήσει στην εξής κατάσταση:
  • Οι υπεύθυνοι της προηγούμενης κρίσης (και όλως περιέργως οι ευνοηθέντες απ' αυτήν!!!!) επιστρέφουν πλησίστιοι για να διαχειρισθούν την τωρινή κρίση!!! πως σας φαίνεται;
Να σας τρομάξω; Ο κύριος Πρόεδρος της επιτροπής κεφαλαιοαγοράς μπορεί να βγει και βουλευτής, αφού υπάρχει μια μάζα ψηφορόρων ηλικίας 18-26 που δεν το θυμάται -ήταν μωρά το 1999 όταν ο ανωτέρω κύριος μεσουρανούσε - αν δε προσθέσει και εκείνους που έχουν ρηχή μνήμη - όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε τραυματικές καταστάσεις - με ασφάλεια συνιστώ στον ανωτέρω κύριο να θέσει υποψηφιότητα ...έχει μεγάλες πιθανότητες και την πρότερη γνώση του αίματος! Έτσι μπορεί να γίνει και υπουργός σε μια μελλοντική κυβέρνηση και μάλιστα ο των Οικονομικών! Επικαλούμενος πρότερη εμπειρία! είναι μπαρουροκαπνισμένος ο κύριος! Τα ίδια ισχύουν και για τον κ. Γιάννο. Πείσμων σωτήρας ο άνθρωπος και σοσιαλιστής, μην το ξεχνάτε αυτό!
============
Μεταγεννέστερη προσθήκη (23/11/2008)
Στα παραπάνω κολλάει το παρακάτω κείμενο. (Έτσι γίνεται κατανοητό γιατί μας την πέφτουν τώρα τα κοράκια. Δοτοί πολιτικοί και τραπεζίτες συγκλίνουν σε ένα στόχο:
στον έλεγχο, στην εποπτεία της ζωή μας!)
  • Πουλάνε αέρα κοπανιστό και "εποπτεύουν" τις ζωές μας...13/11/200807:12
Οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν τις κυβερνήσεις χρήματα που τυπώνουν με αντάλλαγμα ομόλογα. Δηλαδή, παράγουν χρήμα εκ του μηδενός. Πιστεύετε, αλήθεια, ότι θα αφήσουν μία τόσο κερδοφόρο επιχείρηση στην τύχη της;

Ας πούμε ότι εσείς είστε η κυβέρνηση και έρχεστε σε εμένα που είμαι η κεντρική τράπεζα. Θέλετε ρευστότητα και μου ζητάτε 10 δισ. ευρώ. Αμέσως δίνω εντολή στους υπαλλήλους του τυπογραφείου να ξεκινήσουν εργασία και την άλλη μέρα το πρωί έχετε στα θησαυροφυλάκιά σας ολόφρεσκα χαρτονομίσματα, συνολικής αξίας 10 δισ. ευρώ. Κι εγώ, η κεντρική τράπεζα, έχω στο δικό μου θησαυροφυλάκιο ένα άλλο κομμάτι χαρτί που το ονομάζουμε ομόλογο και το οποίο πιστοποιεί τη δική σας οφειλή.

Πάμε τώρα στο πιο ωραίο! Σας «τιμολογώ» για αυτή σας την οφειλή, αφού βάζω ένα επιτόκιο στο ομόλογο. Θα πείτε ότι αυτό είναι για τα «έξοδα», καθώς εργάστηκαν σκληρά και μάλιστα υπερωριακά τόσοι άνθρωποι, για να τυπώσουν τα νέα χαρτονομίσματα.
Αλλά αυτό δεν ισχύει, αφού η ιστορία του τυπογραφείου είναι καθαρά... παραπλανητική! Στην πράξη, τα πάντα καθορίζονται με λογιστικές εγγραφές. Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει. Γιατί σας τιμολόγησα;
Στην πραγματικότητα ανταλλάξαμε χαρτιά με χαρτιά και εγώ σας τιμολογώ. Τιμολογώ, δηλαδή, το κοινωνικό σύνολο...

Είναι η καλύτερα στημένη δουλειά στον πλανήτη! Η δημιουργία χρεών είναι η μεγαλύτερη και αποδοτικότερη βιομηχανία που έχει ποτέ στηθεί. Και σας ρωτάω: Τι τους εμποδίζει να συνεχίσουν να τυπώνουν χαρτιά και να δημιουργούν έτσι νέες οφειλές του κοινωνικού συνόλου προς αυτούς;
Τίποτα! Αν το κάνουν, αν σταματήσουν να τροφοδοτούν το σύστημα με ρευστότητα και ως «αμοιβή» να αυξάνεται κάθε χρόνο το δημόσιο χρέος, θα είναι σαν να σταματάει ο ποδηλάτης να κάνει ποδήλατο. Κάποια στιγμή, λοιπόν, το ποδήλατο θα σταματήσει και ο ποδηλάτης θα σωριαστεί στο έδαφος.
Διαβάζουμε και ακούμε ότι το κύμα των κρατικών παρεμβάσεων στην Οικονομία είναι μία δημόσια και αυταπόδεικτη παραδοχή της αποτυχίας των φιλελεύθερων αντιλήψεων. Μα, το ίδιο πράγμα συνέβαινε και πριν. Απλά, τώρα, χρειάζεται ο ποδηλάτης να κάνει πιο γρήγορες πεταλιές, για να ανέβει την ανηφόρα.
  • (Σχόλιο blogger: Ας δούμε την αλληλουχία κάποιων δράσεων: Με την αύξηση των επιτοκίων, πρεσσάρουν την αγορά, αναγκάζουν τον κόσμο να δουλέψει δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Το άτομο μεταπίπτει σε καθεστώς δούλου κι ακόμα χειρότερα! Μηδενίζεται κατ΄ αυτόν τον τρόπο ο διαθέσιμος χρόνος για περισυλλογή και αντίδραση και εν τέλει παγιώνεται η δεδομένη κοινωνικοοικονομική δομή. Αυτή είναι η άρρηκτη σχέση τραπεζών-πολιτικής εξουσίας. Επειδή όμως εξουσία σημαίνει και μοναδικότητα, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα σήμαινε και λογοδοσία, κάθε εξουσία θέλει να είναι και μοναδική! Στη δικιά μας περίπτωση τα πράγματα έχουν κριθεί. Η τραπεζίτες κάνουν πραγματικά κουμάντο και η πολιτικοί έχει αναλάβει εργολαβικά τον χειρισμό των μαζών. Τα κόμματα, στο πλαίσιο αυτό, ανταγωνίζονται να αποδείξουν πόσο αποτελεσματικοί εντολοδόχοι μπορεί να είναι... με ένα τελικό σκοπό: Τον έλεγχο των μαζών. Έτσι έχουν τα πράγματα στα καθ' ημάς. Mή ξεχάσουμε τον άλλο μοχλό, εκτός από τις τράπεζες, τη δικαστική εξουσία, που διαβάζοντας τον νόμο κατά βούληση, αποτελούν τον έτερο μοχλό πίεσης>>>>>>)

Θα χρεοκοπήσουν, λέει, τράπεζες, επιχειρήσεις, νοικοκυριά. Αυτό συμβαίνει ήδη και θα συνεχίσει να συμβαίνει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές είναι οι παρενέργειες της δράσης του φαρμάκου, της συνεχούς δημιουργίας χρεών. Είναι σαν να δοκιμάζουμε ένα φάρμακο στον πληθυσμό και να κάνουμε την παραδοχή ότι το 5% θα αρρωστήσει ή θα πεθάνει. Δικαιολογούμε την απώλεια αυτή με το επιχείρημα ότι θα σώσουμε το υπόλοιπο 95%. Όλοι μας έχουμε στο μυαλό μας το νούμερο 95% και ξεχνάμε έτσι να ρωτήσουμε αν πράγματι χρειαζόμασταν το φάρμακο ή ποιες θα ήταν οι απώλειες, αν το φάρμακο δεν είχε κυκλοφορήσει στην αγορά.
  • Ας επιστρέψουμε στην αρχική ιδέα. Θα πείτε ότι οι κεντρικές τράπεζες ελέγχονται από το κράτος και έτσι δεν υπάρχει θέμα,, υπό την έννοια ότι το κράτος τιμολογεί το κράτος. Κι όμως! Εδώ είναι το θέμα! Υπάρχει λόγος να τιμολογήσετε εσείς το παιδί σας, γιατί αναπνέει τον ίδιο αέρα με εσάς; Μήπως το «μυστικό» βρίσκεται κάπου αλλού;
Εσείς, λοιπόν, που είστε η κυβέρνηση, παίρνετε το δάνειο. Τι θα το κάνετε; Θα το ρίξετε στην αγορά. Κι από εκεί και πέρα ξεκινάει ο κύκλος της κερδοσκοπίας. Τα χρήματα αυτά θα τα πάρουν οι τράπεζες, τα δικά σας χρήματα, και με βάση αυτά θα δώσουν νέα δάνεια, πολλαπλάσια της αρχικής αξίας του δικού σας δανείου.
Με άλλα λόγια, όσα περισσότερα είναι τα δάνεια που παίρνουν οι κυβερνήσεις από τις κεντρικές τράπεζες, τόσο αυξάνεται η ρευστότητα στην αγορά, τόσα περισσότερα δάνεια δίνουν οι τράπεζες στους καταναλωτές, τόσο πιο δεσμευμένοι, πιο εξαρτημένοι είναι οι καταναλωτές απέναντι στις τράπεζες, στις κεντρικές τράπεζες και στις κυβερνήσεις τους.
Ναι, αλλά τώρα έχουμε κρίση και οι τράπεζες έχουν σταματήσει να δίνουν δάνεια. Πολύ σωστά. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα σταματήσουν γενικώς να δίνουν δάνεια στο μέλλον! Σημαίνει ότι ήρθε η ώρα του λογαριασμού.
Η ώρα της ανακατανομής του πλούτου. Όσοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, θα χάσουν τα πάντα και όσοι μπορούν, θα συγκεντρώσουν ακόμη περισσότερο πλούτο στα χέρια τους.

Μην πιστεύετε στα σενάρια της απόλυτης καταστροφής.
  • Το ίδιο το σύστημα δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει. Το πολύ – πολύ να εφεύρει κι άλλους τρόπους, για να «εποπτεύει» την καθημερινότητά μας. Στο κάτω – κάτω της γραφής τι τους κοστίζει να ρίξουν στην αγορά όσα χρήματα χρειάζονται, για να ξεπεραστεί η κρίση;
  • Τίποτα...

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
blogger: 
Μεταγεννέστερη εγγραφή - 26 -6-2018.
1. Πριν απ' όλα μπράβο στον κ. Μαυρίδη για το ευθύβολον του πράγματος.
2. Μπράβο που το άρθρο του είναι ακόμα "ζωντανό" στο capital και δεν το έφαγε το "μαύρο το σκοτάδι".
3. Τώρα  φυσικά μην περιμένετε από τον κ. Μαυρίδη να (ξανα)γράψει τα παραπάνω μέσα από το Liberal. Οι καιροί αλλάζουν, οι άνθρωποι έχουν ανάγκες και στο τέλος τέλος μην περιμένουμε από δημοσιογράφους να κάνουν αυτό που έπρεπε να κάνουν ΘΕΣΜΟΙ και ΠΟΛΙΤΕΣ με όλη τη σημασία του  όρου. Όλος ο τύπος αλώθηκε (δεν έλειψαν τα λεφτά για τη δουλειά αυτή) και όλοι υπηρετούν την ΤΙΝΑ, για να γίνει η ΗΤΤΑ καθεστώς.  

Σχόλια