O ΔHKTHΣ
Ενα ερώτημα για τον κ. Μπέζα
Εξετάζοντας κανείς σχολαστικά την υπόθεση των πλαστών τιμολογίων στην περίπτωση του Alter, εξακολουθεί να εντοπίζει, ακόμη και έπειτα από τόσο καιρό, ολοένα και περισσότερες «γκρίζες ζώνες». Κι είναι απορίας άξιον -μεταξύ άλλων- το πώς διέφυγαν και συνεχίζουν να διαφεύγουν της... προσοχής της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών.
Γιατί, για παράδειγμα, μόνο «λεπτομέρεια» δεν αποτελεί το γεγονός της μη επιβολής προστίμου στην εταιρεία, μετά τον εντοπισμό του παραπτώματος. Ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Αντώνης Μπέζας, όπως πληροφορείται ο «Δήκτης», έσπευσε να υπογράψει τη διαδικασία επανελέγχου της υπόθεσης, πριν καν ανακοινωθεί πρόστιμο.
Κι ερωτάται ο κ. υφυπουργός: Γιατί τόση βιασύνη; Και σε πόσες άλλες υποθέσεις έχει ακολουθήσει την ίδια τακτική της μη επιβολής προστίμου και της διαταγής επανελέγχου;
Κι άλλο ένα...
Υπάρχουν, όμως, κι άλλα ερωτήματα. Οπως, για παράδειγμα, εκείνο που αφορά τη «νεκρή» περίοδο που μεσολάβησε από τις 22/4/2005, όταν δόθηκε εντολή επεξεργασίας των στοιχείων του φακέλου της υπόθεσης στον τότε ΣΔΟΕ, έως τις 29/1/2008, όταν συντάχθηκε η έκθεση κατάσχεσης.
Ολο αυτό το διάστημα πού βρισκόταν ο φάκελος;
Γιατί κανείς δεν τον πλησίαζε;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_25/07/2008_278813
Σε συνέχεια των παραπάνω ερωτημάτων παραπέμπω στο κύριο θέμα της Εφημερίδας "Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ" ημερομηνία: 26/7/2008 που εξελίσσεται σε λιβανιστήρι του Αλογοσκούφη .... ( τι σου είναι η ανάγκη... Αν δε λάβετε επίσης υπ' όψιν σας ότι Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ είναι σύζυγος αρχισυντάκτη του παραπάνω εντύπου τότε γίνεται κατανοητό το παίγνιο και η κλίμακα στην οποία εξελίσσεται...)
Αντί σχολίου:
Εσοδα «στον πάτο»
Tου Κωστα Καλλιτση / Kkallitsis @kathimerini.gr
Οτι «τα έσοδα από άμεση φορολογία είναι σταθερά τα τελευταία χρόνια στον πάτο», είναι κάτι το οποίο η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών μόλις πρόσφατα δείχνει να ανακαλύπτει (έπειτα από μια υπερτετραετή θητεία...) αλλά που όλοι οι άλλοι το γνωρίζουν, το συζητούν, το καυτηριάζουν, εδώ και πολλά έτη. Με τη δεδομένη, δε, πολιτική, μάλλον ελάχιστους εκπλήσσει το θλιβερό φοροεισπραχτικό αποτέλεσμα. Εκπληξη θα προκαλούσε, αν τα φορολογικά έσοδα δεν ήταν «στον πάτο». Σε όλο τον κόσμο, ήδη από τα τέλη της 10ετίας του 1980, έχει γίνει κατανοητό ότι και η καλύτερη, δικαιότερη και πλέον αναπτυξιακή φορολογική νομοθεσία, δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους της, αν για την εφαρμογή της δεν φροντίζει ένας αποτελεσματικός μηχανισμός σύλληψης της φορολογητέας ύλης, επιβολής κυρώσεων όταν παραβιάζεται η νομοθεσία, με δυο λόγια αν δεν υπάρχει καλή φορολογική διοίκηση. Αυτό κατ’ εξοχήν ισχύει για χώρες όπως η Ελλάδα, όπου η νομοθεσία δεν είναι αναπτυξιακή, όπου η παραοικονομία ξεπερνά τα 70 δισ. ευρώ κι όπου όλοι απαιτούμε να παταχθεί η φοροδιαφυγή... όλων των άλλων.
Η κατάσταση των φορολογικών μηχανισμών ποτέ δεν ήταν ρόδινη. Ξοδεύουμε χρόνο και χρήμα άσκοπα, αφού υποβάλλουμε ετησίως περί τα 5,5 εκατ. φορολογικές δηλώσεις, εκ των οποίων τα 3,5 εκατ. υποβάλλονται άνευ λόγου, καθώς εξαιτίας χαμηλού εισοδήματος δεν πληρώνουν φόρο. Από την άλλη, οι ληξιπρόθεσμες φορολογικές οφειλές ως ποσοστό των εισπράξεων είναι από τις μεγαλύτερες στον ΟΟΣΑ, γεγονός που υποδηλώνει την ανικανότητα των αρχών να εισπράξουν τις οφειλές προς το κράτος. Και για να γίνει κατανοητή η έλλειψη εκσυγχρονισμού των μηχανισμών: Στο συνολικό διοικητικό κόστος των φορολογικών υπηρεσιών, το μισθολογικό κόστος είναι το υψηλότερο σε όλον τον ΟΟΣΑ, ενώ το κόστος της πληροφορικής είναι το μικρότερο στον ΟΟΣΑ.
Υπάρχει και χειρότερο:
Η ροπή προς τη συνδιαλλαγή με την παρανομία των «επωνύμων», διαβρώνει την όποια ικανότητα των αρχών.
Κι επειδή η μνήμη στον τόπο μας είναι βραχεία, θυμίζουμε το πρώτο μήνυμα προς φοροφυγάδες, είχε σταλεί «σεμνά και ταπεινά» με ένα από τα πρώτα νομοσχέδια, το 2004, τους πρώτους μήνες της «νέας διακυβέρνησης»: Εκείνο το σχέδιο νόμου (που έβριθε φωτογραφικών διατάξεων...) απάλλασσε ευθυνών, ποινών και προστίμων κατηγορούμενους αλλά ακόμη και πρωτόδικα καταδικασθέντες(!) για μη απόδοση ΦΠΑ και άλλα σοβαρά φορολογικά αδικήματα - περίπου ως μηδέποτε γενόμενα.
Το πνεύμα συναλλαγής με την παραοικονομία ενισχύθηκε με την πατροπαράδοτη κομματική «επανίδρυση» των εφοριών και το νέο κύμα αναξιοκρατίας που έπνιξε νευραλγικές υπηρεσίες. Ο φοροεισπραχτικός μηχανισμός χειραγωγήθηκε για να υπηρετήσει συλλογικές κυβερνητικές ή ατομικές επιδιώξεις. Για να χειραγωγηθεί, προηγουμένως διαλύθηκε. Τελευταία απόδειξη, η άδοξη έκβαση (άλλως, τραγωδία...) της περαίωσης φορολογικών υποθέσεων: Δεν είναι γνωστό αν και πόσα μάζεψαν «άλλοι», πάντως το κράτος μάζεψε ψίχουλα...
Για όλα αυτά, δεν πρόκειται να ανατραπεί η εικόνα των φορολογικών εσόδων. Απλά, γιατί οι αναγκαίες τομές και η δουλειά σε βάθος δεν γίνεται να υποκατασταθούν από λίγο περισσότερο λούστρο.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_27/07/2008_279204
Σχόλια